Είναι γεγονός ότι το ΕΣΥ , παρά τα μετρήσιμα και αδιαμφισβήτητα βήματα λειτουργικής αναβάθμισης του τα τελευταία δύο χρόνια , εξακολουθεί να έχει πολλαπλά διαχρονικά προβλήματα και ελλείψεις σε υποδομές, εξοπλισμό αλλά κυρίως σε ανθρώπινο δυναμικό . Η πιο σημαντική και κρίσιμη έλλειψη του όμως είναι η ανυπαρξία ενός οργανωμένου συστήματος Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας ( ΠΦΥ) , ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα. To Εθνικό Σύστημα Υγείας ήταν η μεγάλη τομή της μεταπολίτευσης στο Κοινωνικό Κράτος στην Ελλάδα, που όμως είχε ένα σημαντικό έλλειμμα εφαρμογής : τη μη ανάπτυξη ενός Εθνικού Δικτύου Δημόσιων Υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στα αστικά κέντρα , πέραν των ΚΥ στην ύπαιθρο που όντως αναβάθμισαν την περίθαλψη στις αγροτικές περιοχές της χώρας . Το έλλειμμα της ΠΦΥ αποτέλεσε και την «αχίλλειο πτέρνα» του ΕΣΥ , συνέβαλλε καθοριστικά στο να διαιωνιστούν και να γιγαντωθούν οι βασικές παθογένειες και στρεβλώσεις του ελληνικού Συστήματος Υγείας , όπως ο νοσοκομειοκεντρικός και ιατροκεντρικός του χαρακτήρας , η ανυπαρξία εθνικής στρατηγικής για την πρόληψη και την αγωγή υγείας , η υπερπροσφορά και ο υπερκορεσμός εξειδικευμένων γιατρών και ακριβού ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού, η ανεξέλεγκτη ανάπτυξη διαγνωστικών κέντρων και ιδιωτικών μονάδων νοσηλείας και αποκατάστασης . Έτσι οργανώθηκε και συντηρήθηκε ένα καθεστώς μη τεκμηριωμένης επιστημονικά ιατρικής πρακτικής , προκλητής ζήτησης εξετάσεων , φαρμάκων και νοσηλευτικών πράξεων , συναλλαγής με τα ισχυρά συμφέροντα των προμηθειών υγείας και φαρμάκου , ανυπαρξίας μηχανισμών ελέγχου του κόστους και της ποιότητας των υπηρεσιών , ανοχής και συχνά συγκάλυψης των κοινωνικά εγκληματικών φαινομένων σπατάλης, διαφθοράς και εκμετάλλευσης του αρρώστου. Τα επακόλουθα αυτής της προβληματικής λειτουργίας του ΕΣΥ είναι η κατακερματισμένη και ασυνεχής υγειονομική φροντίδα , η ανεπαρκής πρόληψη και αγωγή υγείας , η αρνητική εξέλιξη των δεικτών υγείας του πληθυσμού σε αντίθεση με χώρες της Ευρώπης που επένδυσαν στην ΠΦΥ , η υποκατάσταση υπηρεσιών ΠΦΥ με νοσοκομειακές με αποτέλεσμα την «ασφυξία» στα ΤΕΠ και στα Τακτικά Εξωτερικά Ιατρεία , η διεύρυνση του «ζωτικού χώρου» για την επιχειρηματική παρέμβαση του ιδιωτικού τομέα στο χώρο της διάγνωσης, θεραπείας και αποκατάστασης και η συνακόλουθη έκρηξη της δημόσιας αλλά και της ιδιωτικής δαπάνης υγείας .
- Η Έκθεση ΟΟΣΑ-Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το προφίλ Υγείας των χωρών της ΕΕ , και η κατάταξη Ελλάδας στους δείκτες της Παγκόσμιας Μελέτης Επιβάρυνσης Ασθενειών αποτελούν την επιστημονική και πολιτική τεκμηρίωση της μεταρρύθμισης στην ΠΦΥ .
To προφίλ Υγείας της χώρας μας που παρουσιάζεται στην έκθεση του ΟΟΣΑ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής , δείχνει ότι ενώ το προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση αυξάνεται σταθερά ( 81,1 έτη) , μειώνεται ο χρόνος που διανύεται με καλή υγεία εξ’αιτίας της αύξησης των καρδιαγγειακών νοσημάτων και του καρκίνου αλλά και εξ’αιτίας της επιβάρυνσης της υγείας του πληθυσμού από παράγοντες κινδύνου που σχετίζονται με τη συμπεριφορά ( κάπνισμα, διατροφή, έλλειψη σωματικής άσκησης , παχυσαρκία, κατάχρηση αλκοόλ ). Αντίστοιχα , στην Παγκόσμια Μελέτη Επιβάρυνσης Ασθενειών που αξιολόγησε τους σχετικούς με την Υγεία στόχους βιώσιμης ανάπτυξης του ΟΗΕ , η Ελλάδα ενώ είναι πολύ ψηλά ( 90 στα 100) στο δείκτη της καθολικής κάλυψης υγείας , εμφανίζει πολύ χαμηλή βαθμολογία σε δείκτες που επηρεάζονται από τη συμπεριφορά , όπως παιδική παχυσαρκία( 35 ) , κάπνισμα( 4) , κατανάλωση αλκοόλ (32 ) . Οι εκθέσεις αυτές αναδεικνύουν ένα σοβαρό έλλειμμα του Συστήματος Υγείας στο πεδίο της οργανωμένης πρόληψης και αγωγής υγείας του πληθυσμού και , κατά την άποψη μας , αποτελούν την επιστημονική και πολιτική τεκμηρίωση της μεταρρύθμισης στην ΠΦΥ που είναι σε εξέλιξη . Μια μεταρρύθμιση που έρχεται να μετατοπίσει το «κέντρο βάρους» του Συστήματος από τη θεραπεία στην πρόληψη της ασθένειας και από τη νοσοκομειακή περίθαλψη στην πρωτοβάθμια και κοινοτική φροντίδα. Γιατί στην πραγματικότητα , αυτό που αλλάζει με το νέο μοντέλο ΠΦΥ και τις νέες δομές ( ΤΟΜΥ) που σήμερα εγκαινιάζουμε είναι η φιλοσοφία του Συστήματος Υγείας : από ένα νοσοκομειοκεντρικό σύστημα με έμφαση στη θεραπεία , επιχειρούμε την αναδιοργάνωση του με επίκεντρο την ΠΦΥ και με έμφαση στην πρόληψη , στην αγωγή υγείας, στη βιο-ψυχο-κοινωνική προσέγγιση της αρρώστειας , στην οικογενειακή ιατρική , στην κοινοτική φροντίδα , στις δράσεις προστασίας της Δημόσιας Υγείας . Μόνο έτσι μπορεί να διασφαλιστεί η καθολική και ισότιμη κάλυψη του πληθυσμού, η ποιότητα στην υγειονομική φροντίδα , ο ανθρωποκεντρικός χαρακτήρας του Συστήματος Υγείας και η βιωσιμότητα της δημόσιας περίθαλψης. Σχηματικά θα λέγαμε ότι είναι μια μετάβαση από ένα μοντέλο αρρύθμιστης αγοράς υπηρεσιών ( με δημόσια και ιδιωτική χρέωση) , σε ένα μοντέλο σχεδιασμένης και ολιστικής φροντίδας , με πυρήνα τον οικογενειακό γιατρό , την ομάδα υγείας και τις αποκεντρωμένες Τοπικές Μονάδες Υγείας ( ΤΟΜΥ) που εξασφαλίζουν εγγύτητα προς τους πολίτες , προσωπική σχέση με τους επαγγελματίες υγείας και συνέχεια στη φροντίδα. Η μεταρρύθμιση αυτή δεν είναι μνημονιακή υποχρέωση, δεν είναι «εργαλείο» για περισσότερη λιτότητα και περικοπές , δεν είναι μια αριστερή ιδεοληψία ή ένας αναχρονιστικός κρατισμός , αλλά είναι η σύγχρονη και βιβλιογραφικά τεκμηριωμένη απάντηση στην κρίση των Συστημάτων Υγείας και στο κοινωνικό αίτημα της άρσης των υγειονομικών ανισοτήτων.
- Η μεταρρύθμιση στην ΠΦΥ συνιστά διεύρυνση του Δημόσιου Χώρου στην Υγεία και ιδιαίτερα στο πιο ιδιωτικοποιημένο κομμάτι της που είναι οι υπηρεσίες πρωτοβάθμιου χαρακτήρα.
Η πρωτοβάθμια περίθαλψη είχε εκχωρηθεί από τη δεκαετία του ’90 συνειδητά στον ιδιωτικό τομέα. Ο οποίος φυσικά αξιοποίησε τα κενά και τις ελλείψεις του ΕΣΥ και οργανώθηκε σε επιχειρηματική βάση, καθετοποίησε τις υπηρεσίες του, δημιούργησε αλυσίδες διαγνωστικών κέντρων , μονάδων αιμοκάθαρσης , νοσηλευτηρίων , δομών αποκατάστασης . Στα μεγάλα αστικά κέντρα, ο επιχειρηματικός ιδιωτικός τομέας άρχισε να παρεκτοπίζει τον ελευθεροεπαγγελματία γιατρό και το μικρό ιδιωτικό εργαστήριο. Και επειδή στο DNA του κερδοσκοπικού ιδιωτικού τομέα επικρατεί το «γονίδιο» της προκλητής ζήτησης και της υπερκατανάλωσης φαρμάκων, εξετάσεων και θεραπειών , οδηγηθήκαμε σε έκρηξη της δαπάνης υγείας και σε «παθητική ιδιωτικοποίηση» της δημόσιας περίθαλψης . Το νέο μοντέλο ΠΦΥ αναπτύσσει το Δημόσιο Σύστημα , αλλά αντικειμενικά αφήνει χώρο ( μέσω των συμβάσεων του ΕΟΠΥΥ) στην συμπληρωματκή και επικουρική λειτουργία και του ιδιωτικού τομέα , με κανόνες , έλεγχο και αξιολόγηση ποιότητας .Κάποιοι μας λένε ότι το σχέδιο σας είναι καλό αλλά ουτοπικό και ανεφάρμοστο . Δεν μπορεί να υλοποιηθεί σε μια χώρα με στενότητα πόρων και με τη δεδομένη διάρθρωση του χώρου της Υγείας . Ίσα-ίσα , ακριβώς επειδή δεν έχουμε την πολυτέλεια της σπατάλης ανθρώπινων και υλικών πόρων που συνεπάγεται το σημερινό στρεβλό και ανεπαρκές δίκτυο εξωνοσοκομειακών υπηρεσιών , χρειαζόμαστε ένα νέο μοντέλο οργάνωσης των δημόσιων δομών ΠΦΥ , που έχει αποδειχθεί από τη βιβλιογραφία και τη διεθνή εμπειρία ότι είναι η μόνη που μπορεί να εγγυηθεί την ποιοτικότερη φροντίδα , την ορθολογικότερη χρήση διαγνωστικών εξετάσεων και φαρμάκων , τη βελτίωση των δεικτών υγείας του πληθυσμού και την οικονομική βιωσιμότητα των συστημάτων υγείας. Το νέο μοντέλο ΠΦΥ δεν φιλοδοξεί να αποτελέσει «δίχτυ προστασίας» για τους πιο αδύναμους αλλά να καλύψει με ισότιμο και επαρκή τρόπο όλο τον πληθυσμό ευθύνης των Τοπικών Μονάδων Υγείας , προσφέροντας ευχέρεια στην πρόσβαση, σημεία και ανθρώπους 1ης επαφής με το ΕΣΥ , συνέχεια στη φροντίδα, δωρεάν και ποιοτικές υπηρεσίες με βάση διαγνωστικά και θεραπευτικά πρωτόκολλα , διευκόλυνση στην αναζήτηση πιο εξειδικευμένης φροντίδας στα άλλα επίπεδα του Συστήματος ( Κέντρα Υγείας , νοσοκομεία, συμβεβλημένοι γιατροί ή Εργαστήρια , δομές ψυχικής υγείας , απεξάρτησης ή αποθεραπείας- αποκατάστασης ).
Με τη λειτουργία των ΤΟΜΥ αναπτύσεται σιγά-σιγά η δομημένη πρόσβαση των πολιτών στο Σύστημα Υγείας , ένα οργανωμένο σύστημα παραπομπών , η συστηματική παρέμβαση στην κοινότητα είτε για δράσεις πρόληψης και αγωγής υγείας είτε για τη φροντίδα ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού, η διάγνωση των υγειονομικών αναγκών ( ατομικών, συλλιγικών , τοπικών, περιφεριακών ) και κυρίως η σχέση εμπιστοσύνης των πολιτών με το Σύστημα Υγείας και η συνέχεια στη φροντίδα .
- Μια τόσο σημαντική αλλαγή στο Σύστημα Υγείας απαιτεί αλλαγή κοινωνικής κουλτούρας που δεν είναι ούτε εύκολη ούτε γρήγορη υπόθεση.
Χρειάζεται χρόνος για να τροποποιηθεί η αντίληψη κατ’ αρχήν των επαγγελματιών υγείας και , στη συνέχεια, των πολιτών . Ο βασικός πολιτικός λόγος που η πρόληψη ήταν πάντα στο περιθώριο της πολιτική υγείας είναι το γεγονός ότι δεν αποδίδει άμεσο και χειροπιαστό πολιτικό όφελος, ότι απαιτεί μακροχρόνιο σχεδιασμό και διατομεακές δράσεις , ότι το μοντέλο του υπερσύγχρονου νοσοκομείου είναι πιο ελκυστικό , ότι η επιρροή της ιατροκεντρικής περίθαλψης παραμένει ισχυρή , ότι η πρόληψη δεν «πουλάει» επιστημονικά, ακαδημαϊκά, συνδικαλιστικά , πολιτικά. Το κρίσιμο είναι να αντιληφθεί ο μεν επαγγελματίας υγείας ότι δεν απειλείται αλλά αναβαθμίζεται ( με συνεχιζόμενη εκπαίδευση ) ο ρόλος του , ο δε πολίτης ότι η πρόληψη δεν υποκαθιστά την ανάγκη εξειδικευμένης και ακριβής φροντίδας όπου και όσο αυτή είναι αναγκαία , αλλά ότι είναι μια επένδυση σε καλύτερη ατομική υγεία , σε μέτρα Δημόσιας Υγείας που αφορούν οριζόντια όλο τον πληθυσμό και σε βιώσιμα συστήματα υγείας. Ο ρόλος του Πανεπιστημίου και των Ιατρικών Σχολών σ’ αυτή τη νέα προσέγγιση θα είναι καταλυτικός. Η κουλτούρα της πρόληψης , της οικογενειακής ιατρικής , της κοινοτικής φροντίδας , οφείλουμε να ενδυναμωθεί , να είναι ευδιάκριτη στα προγράμματα προπτυχιακών σπουδών , να δώσει δυνατότητες και ευκαιρίες στους νέους γιατρούς να επιλέξουν ειδικότητα συμβατή με τη νέα στόχευση του ΕΣΥ και να διεκδικήσουν μια αξιοπρεπή επιστημονική και επαγγελματική διέξοδο στον τόπο τους , αντιστρέφοντας το brain drain προς τις χώρες της Ευρώπης .
- Η μεταρρύθμιση αυτή δεν είναι μνημονιακή υποχρέωση, δεν είναι «εργαλείο» για περισσότερη λιτότητα και περικοπές , δεν είναι μια αριστερή ιδεοληψία ή ένας αναχρονιστικός κρατισμός , αλλά είναι η σύγχρονη και βιβλιογραφικά τεκμηριωμένη απάντηση στην κρίση των Συστημάτων Υγείας και στο κοινωνικό αίτημα της άρσης των υγειονομικών ανισοτήτων. Όσοι επενδύουν στην αποτυχία της μεταρρύθμισης ή κινδυνολογούν για τη βιωσιμότητα της, θα διαψευστούν. Επειδή η υγειονομική και κοινωνική ωφελιμότητα της θα είναι πολύ γρήγορα ορατή και μετρήσιμη. Οι μεταρρυθμίσεις με θετικό κοινωνικό πρόσημο και με αισθητό αποτύπωμα στην καθημερινότητα των ανθρώπων , δεν «ναυαγούν» επειδή δεν αρέσουν στην αντιπολίτευση ή σε κάποιες συντεχνίες . Όπως όλοι οι κοινωνικοί θεσμοί στο παρελθόν που χρηματοδοτήθηκαν στην αρχή με ευρωπαϊκούς πόρους ( ΚΕΠ, Βοήθεια στο Σπίτι, ΚΗΦΗ , ΑΜΚΕ Ψυχικής Υγείας) , έτσι και οι ΤΟΜΥ θα κερδίσουν την εμπιστοδύνη των πολιτών και θα διασφαλιστεί η χρηματοδότηση και η συνέχεια της λειτουργίας τους και μετά τη λήξη του 4ετούς προγράμματος.
- Η ΠΦΥ δεν είναι συμβατή με τη λογική της αγοράς , με το ιατροκεντρικό μοντέλο στο Σύστημα Υγείας , με τις υγειονομικές και κοινωνικές ανισότητες , με τον κοινωνικό αποκλεισμό , τις διακρίσεις κάθε είδους . Αντίθετα είναι σύμφυτη με την ισότιμη και καθολική κάλυψη , με την τεκμηριωμένη , συνεχή και ποιοτική φροντίδα , με την τομεοποίηση, την εγγύτητα , την εξωστρέφεια του συστήματος , την έμφαση στην πρόληψη και στη Δημόσια Υγεία . Γι’αυτό μπορεί να υπηρετηθεί μόνο από πολιτικό σχέδιο, πολιτικές δυνάμεις και πολιτικό προσωπικό που έχουν την κουλτούρα της ισότητας των ανθρώπων και της κοινωνικής αναδιανομής. Που δεν θεωρούν ότι οι ανισότητες είναι φυσική νομοτέλεια και ότι η ισότητα είναι ενάντια στην ανθρώπινη φύση . Η ΠΦΥ είναι ένα προοδευτικό-αντινεοφιλελεύθερο πρόταγμα, ένα πρόταγμα ισότητας και άρα Δημοκρατίας .
Θέλω να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας και θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα και τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Σταυρουπόλεως-Νεάπολης, αλλά και γενικότερα Δυτικής Θεσσαλονίκης.
Νομίζω ότι όλα όσα είπε, χαρακτηρίζουν την πραγματικότητα σε αυτή την πόλη. Και το γεγονός ότι για πάρα πολλά χρόνια, οι πολίτες των δυτικών συνοικιών της Θεσσαλονίκης, μάλλον ήταν πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Και αυτή την ανισότητα, αυτή την αδικία, που ήταν πολύ πριν τα μνημόνια, πρέπει σήμερα να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, Σεβασμιότατε, για να την αντιμετωπίσουμε, να την αμβλύνουμε.
Και νομίζω ότι κάτι καλό πρέπει να συμβαίνει σε αυτή τη χώρα, σε ό,τι αφορά τη συσπείρωση για τη διεκδίκηση του δίκιου, όταν κανείς ακούει τον Σεβασμιότατο να ομιλεί περί ταξικότητας και πριν από λίγες ημέρες εμένα να ομιλώ για την οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας και την Αγιά Σοφιά.
Όχι, δεν μπερδέψαμε τους ρόλους, αλλά ενώνουμε δυνάμεις για να υπερασπιστούμε δίκαια. Σε ό,τι αφορά τη Δυτική Θεσσαλονίκη, υπερασπιζόμαστε το δίκαιο των πολιτών της Δυτικής Θεσσαλονίκης να έχουν δωρεάν πρόσβαση σε υπηρεσίες Υγείας υψηλής ποιότητας.
Θέλω να πω ότι αυτός ο θεσμός, που ουσιαστικά δίνει περιεχόμενο στην έννοια της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, ο θεσμός των Τοπικών Μονάδων Υγείας, αλλάζει τη φιλοσοφία του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ). Υπό αυτή την έννοια, θα έλεγα εγώ, ότι είναι εξίσου σημαντικός, συγκρίνοντας βεβαίως τις εποχές και τις δυνατότητες που έχει η χώρα, εξίσου σημαντικός, εξίσου εμβληματικής αξίας και σημασίας, με την εγκαθίδρυση του ΕΣΥ. Υπό την έννοια, ότι η Πρωτοβάθμια Φροντίδα μπορεί να ανοίξει την πρόσβαση σε Υπηρεσίες Υγείας σε ευρύτατες μάζες του πληθυσμού, ιδιαίτερα σε περιοχές, εντός εισαγωγικών, υποβαθμισμένες, δηλαδή σε περιοχές όπου δεν είχε προτεραιοποιηθεί η φροντίδα το προηγούμενο διάστημα. Και ταυτόχρονα, να άρει μέρος του μεγάλου βάρους που έχουν σήμερα οι δομές του ΕΣΥ.
Πρέπει, βεβαίως, οι πολίτες να έρθουν σε επαφή και να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς προσφέρεται εδώ. Εδώ, δεν προσφέρεται νοσοκομειακή φροντίδα. Προσφέρεται, όμως, κάτι που είναι εξίσου σημαντικό. Είναι η πρόληψη. Διότι, η σύγχρονη αντίληψη για τις Υπηρεσίες Υγείας ρίχνουν, ίσως και μεγαλύτερο βάρος στην πρόληψη από ό,τι στην αντιμετώπιση της ασθένειας.
Ξεκινάμε, λοιπόν, σήμερα ένα μεγαλόπνοο έργο. Ο συνολικός μας σχεδιασμός είναι να φτιάξουμε 239 Τοπικές Μονάδες Υγείας σε όλη τη χώρα, το επόμενο διάστημα. Οι πρώτες τρεις -και δεν είναι τυχαίο- ξεκινούν από τη Δυτική Θεσσαλονίκη, τις δυτικές συνοικίες. Ξεκινούν εδώ στον Εύοσμο, στους Αμπελόκηπους, στον Δήμο Παύλου Μελά και θα επεκταθούν, βεβαίως. Αυτές είναι οι 3 από τις 33 Τοπικές Μονάδες Υγείας, που το επόμενο διάστημα θα εγκαινιαστούν στην Υγειονομική Περιφέρεια Μακεδονίας.
Μέσα στην εβδομάδα, ξεκινά άλλη μια Τοπική Μονάδα Υγείας στο Ηράκλειο της Κρήτης. Την επόμενη εβδομάδα, τέσσερις στη Θεσσαλία. Έχουμε ένα φιλόδοξο σχεδιασμό να υλοποιήσουμε κατά γράμμα, όλα όσα δεσμευθήκαμε ότι θα κάνουμε και ψηφίσαμε στη Βουλή πριν από λίγους μήνες.
Θέλω, όμως, να πω και κάτι ακόμα. Αυτή η προσπάθεια που τώρα υλοποιείται, έχει ίσως μια μεγαλύτερη αξία, γιατί δεν υλοποιείται σε μια εποχή που ο δημόσιος προϋπολογισμός έχει δυνατότητες. Δεν υλοποιείται σε μια εποχή που το δημόσιο χρήμα ρέει από τα μπατζάκια μας και μάθαμε, βεβαίως, ότι όταν έρεε από τα μπατζάκια μας δεν έγιναν υποδομές κοινωνικής προστασίας. Έφευγαν δεξιά και αριστερά προμήθειες και μίζες. Δυστυχώς.
Έχει μεγαλύτερη αξία τούτη εδώ η προσπάθεια, διότι υλοποιείται σε μια περίοδο δημοσιονομικής στενότητας. Και παρά τη δημοσιονομική στενότητα, παρά τη δημοσιονομική ασφυξία, είμαστε σήμερα σε θέση να πούμε ότι ναι, εκεί όπου άλλοι απέτυχαν, εμείς πετυχαίνουμε και βγαίνουμε από την κρίση και σε λίγους μήνες τα μνημόνια θα είναι παρελθόν. Ναι, πετυχαίνουμε τους δημοσιονομικούς στόχους και με το παραπάνω, όχι μόνο τα πλεονάσματα που προέβλεπαν οι συμφωνίες με τους δανειστές μας, αλλά παραπάνω, γι’ αυτό και έχουμε τη δυνατότητα το περίσσευμα να το μοιράσουμε με δικαιοσύνη, σε αυτούς που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Γι’ αυτό και μεθαύριο, 1.320.000 οικογένειες σε όλη την Ελλάδα θα μοιραστούν το κοινωνικό μέρισμα. Και ακόμα περισσότερες, διότι θα ξανανοίξει η πλατφόρμα την επόμενη εβδομάδα για να αντιμετωπιστούν και ορισμένες δυσκολίες ή αδικίες. Άρα, θα μεγαλώσει ακόμα αυτός ο αριθμός. Πάνω, λοιπόν, από το 1/3 των νοικοκυριών στον τόπο μας, αυτοί που το έχουν ανάγκη, θα πάρουν από αυτό το περίσσευμα, το οποίο βγήκε μέσα από τις δυνατότητες που είχαμε, μέσα από τον εξορθολογισμό, την μείωση της σπατάλης, την πάταξη της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου. Αλλά βεβαίως και την αναπτυξιακή δυναμική που έχει αποκτήσει η οικονομία μας, να φτάσουμε στο σημείο εκείνο να έχουμε αυτό το περίσσευμα για να το μοιράσουμε με δικαιοσύνη σε αυτούς που το έχουν περισσότερο ανάγκη.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Τις επόμενες ημέρες ψηφίζουμε τον πρώτο προϋπολογισμό, μετά από επτά χρόνια, χωρίς νέα μέτρα και τον τελευταίο προϋπολογισμό, μετά από επτά χρόνια, που θα είναι προϋπολογισμός σε συνθήκες άρσης κυριαρχίας για τη χώρα μας και την οικονομία μας. Είναι ο τελευταίος μνημονιακός προϋπολογισμός, αλλά και ήδη ο πρώτος χωρίς ούτε ένα ευρώ μέτρα επιβάρυνσης για το 2018.
Και ταυτόχρονα, έχουμε τη δυνατότητα μέσα σε αυτές τις συνθήκες να αυξήσουμε κατά 40% τα κοινωνικά επιδόματα. Από τα 650.000.000 πάμε στα 910.000.000, τα οποία το 2018 θα δοθούν ως οικογενειακή ενίσχυση, όχι μόνο σε αυτούς που έχουν τρία και τέσσερα παιδιά, αλλά και σε όσους έχουν δύο και ένα παιδί.
Ταυτόχρονα, γίνεται θεσμός το κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης, που αφορά περίπου 700.000 συμπολίτες μας. Και προβλέπονται 760.000.000 ευρώ γι’ αυτούς τους 700.000 συμπολίτες μας.
Με δύο λόγια, φίλες και φίλοι, μέσα σε αυτές τις πρωτοφανείς συνθήκες κρίσης, όχι μόνο πετυχαίνουμε τους στόχους και βγάζουμε τη χώρα από την κρίση, αλλά ταυτόχρονα κάνουμε και ό,τι περνά από το χέρι μας για να στηρίξουμε πρωτίστως αυτούς που το έχουν ανάγκη.
Γι΄ αυτό και βρίσκομαι εδώ, για άλλη μια φορά, στη δυτική πλευρά της πόλης. Γιατί γνωρίζω πολύ καλά, όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη, σε όλη τη χώρα, την ταξική αντίθεση. Αυτή την ταξική αντίθεση που ήταν και η αιτία που μας οδήγησε στην κρίση. Διότι οι άνθρωποι που ζουν εδώ στη Δυτική Θεσσαλονίκη δεν είχαν την ευκαιρία να φτιάξουν off shore και να βγάλουν τα λεφτά τους έξω αφορολόγητα. Αυτούς, λοιπόν, εμείς θέλουμε να στηρίξουμε και με αυτούς δίπλα-δίπλα θα βγάλουμε τη χώρα από την κρίση και θα οικοδομήσουμε μια πιο δίκαιη κοινωνία για τις ημέρες που έρχονται, που θα είναι ημέρες καλύτερης δημοσιονομικής δυνατότητας, αλλά ταυτόχρονα θα είναι και ημέρες ελπίδας και προοπτικής για τους νέους ανθρώπους, για τη νέα γενιά και γι΄ αυτούς που υπέφεραν περισσότερο.
Θέλω να σταθώ, κλείνοντας, σε αυτό. Πριν από λίγο, συνάντησα έναν γιατρό, που θα στελεχώσει τούτη εδώ τη δομή, μαζί με τους άλλους, βεβαίως, συναδέλφους του. Δώδεκα άτομα προσωπικό σε κάθε δομή, εκ των οποίων, πέντε ιατροί, τέσσερις γενικής ιατρικής, ένας παιδίατρος. Μου είπε, λοιπόν, ότι πριν από ένα χρόνο βρέθηκε μετανάστης, οικονομικός, αλλά όχι σαν τους παλιούς μετανάστες που έφευγαν στο εξωτερικό ως ανειδίκευτοι εργάτες, αλλά ως επιστήμονας διακεκριμένος, με πτυχία και πολλά χρόνια στα θρανία. Ήταν στη Σουηδία γιατρός. Βρήκε την ευκαιρία, μέσα από αυτόν τον θεσμό, να επιστρέψει. Εγώ θέλω, ελπίζω, εύχομαι και θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις γι’ αυτό, να είναι πολλοί περισσότεροι αυτοί που θα βρουν αυτή την ευκαιρία. Να γυρίσουν πίσω οι επιστήμονες. Πάνω τους να στήσουμε την αναπτυξιακή προοπτική της χώρας.
Αν, λοιπόν, έχουμε τη δυνατότητα, μέσα από αυτό τον θεσμό, να γυρίσουμε πίσω ανθρώπους , που δεν είχαν ευκαιρίες και γι’ αυτό έφυγαν στο εξωτερικό, νέους επιστήμονες, και μπορούμε να το κάνουμε με αυτόν εδώ τον θεσμό, είμαστε διπλά ευχαριστημένοι. Διότι, ταυτόχρονα, ενισχύουμε τους πιο ευάλωτους. Ενισχύουμε εκείνες τις γειτονιές της πόλης μας, στη Θεσσαλονίκη και αλλού, αλλά και στην Περιφέρεια, που το έχουν περισσότερο ανάγκη. Αλλά δίνουμε και μια ευκαιρία σε νέους επιστήμονες να επιστρέψουν, ώστε μαζί τους και δίπλα τους και πάνω στις δικές τους δυνάμεις να στήσουμε την επόμενη ημέρα της αναπτυξιακής προοπτικής της πατρίδας μας. Ανάπτυξη δίκαιη, με κοινωνική στήριξη και κοινωνική δικαιοσύνη.
Σας ευχαριστώ θερμά.
