Φίλες και φίλοι,
Να ευχηθώ σε όλους και σε όλες χρόνια πολλά και καλή χρονιά. Και να πω ότι είμαι εντυπωσιασμένος διότι, με μια μικρή καθυστέρηση σχεδόν τριάντα χρόνων, το πιο γνωστό ανέκδοτο για την πόλη της Θεσσαλονίκης παύει να είναι πια ανέκδοτο, αλλά γίνεται πραγματικότητα.
Το μετρό της Θεσσαλονίκης είναι εδώ. Μπορεί ακόμα οι πολίτες της Θεσσαλονίκης να μην έχουν την ευκαιρία να το δουν, αλλά είναι υπαρκτό. Οι σταθμοί είναι έτοιμοι, είναι σχεδόν στο 95% ολοκληρωμένο το έργο σε ό,τι αφορά την κατασκευή των σταθμών, των δεκατριών πρώτων σταθμών. Και, βεβαίως, αυτό που λείπει είναι δύο πράγματα: λείπουν οι συρμοί, δεν τους είδαμε εδώ, και λείπει και ο ιδιοκτήτης. Ο ιδιοκτήτης είναι οι πολίτες της Θεσσαλονίκης. Οι πολίτες της Θεσσαλονίκης, που δικαιούνται μετά από τόσα χρόνια αναμονής να έχουν τη δυνατότητα μιας σύγχρονης υποδομής που θα αλλάξει την ποιότητα της ζωής τους, που θα αλλάξει την καθημερινότητά τους. Και νομίζω ότι το χρωστάμε στους πολίτες της Θεσσαλονίκης, το χρωστάμε ως Πολιτεία. Να έχουν τη δυνατότητα, επιτέλους, να μπορούν να μετακινούνται αξιόπιστα, ανθρώπινα και με ασφάλεια. Και πιστεύω ότι με την ολοκλήρωση αυτού του έργου – ο κ. Μυλόπουλος, βέβαια, έβαλε μακροπρόθεσμους ορίζοντες, εγώ θα έλεγα να μην είναι τόσο χαλαρός, πιο σύντομα θα είμαστε σε θέση, πιστεύω το πρώτο εξάμηνο του 2019 θα γίνουν εδώ οι δοκιμές των συρμών. Πιστεύω, κ. πρόεδρε, με τη βοήθεια, πρώτα από όλα, των ανθρώπων που απέδειξαν αυτά τα τρεισήμισι χρόνια ότι μπορούν να κάνουν θαύματα ότι όχι στο τέλος του 2020, αλλά τον Φλεβάρη του 2020 οι πολίτες της Θεσσαλονίκης θα είναι σε θέση να κάνουν χρήση ενός εργαλείου που το έχει ανάγκη η πόλη και το έχουν ανάγκη οι ίδιοι.
Και πιστεύω ότι το μετρό της Θεσσαλονίκης – δήμαρχε, θα συμφωνήσεις και εσύ μαζί μου – θα αλλάξει κατηγορία στην πόλη. Η πόλη πια θα γίνει μία σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη.
Δεν μπορώ, όμως, να αποφύγω, φίλες και φίλοι, τις μνήμες που μου έρχονται στο μυαλό. Όχι τις παλιές, γιατί εδώ ξεκινήσαμε με κάποιους να μου μιλάνε για τα τέλη της δεκαετίας του ’80, αρχές του ’90 και την περιβόητη τρύπα που ήταν εδώ, την «τρύπα του Κούβελα». Εγώ θα θυμηθώ την εικόνα που είχα όταν ως πρωθυπουργός πρωτοαντίκρισα τα έργα του μετρό. Όταν παραλάβαμε αυτά τα έργα, σταματημένα, βαλτωμένα σχεδόν, στις αρχές του 2015. Ερειπωμένα εργοτάξια, λαμαρίνες σχεδόν σε όλη την πόλη, που δυσκόλευαν και την επίγεια επικοινωνία, ακόμα και των πεζών, διαφωνίες μεγάλες για την επίλυση τεχνικών ζητημάτων, νομικές εμπλοκές, διεκδίκηση απίστευτων αποζημιώσεων για τις καθυστερήσεις. Αποζημιώσεων για το 30% του έργου που ανέρχονταν, αν δεν κάνω λάθος, τότε σε ποσά μεγαλύτερα, πολύ μεγαλύτερα από ό,τι και το συνολικό συμβασιοποιημένο τίμημα του έργου. 900 εκατομμύρια ήταν όλο το έργο, 1,1 δισ. ήταν οι απαιτήσεις που μας ζητούσαν για το 30% του έργου.
Προχωρήσαμε, θυμάμαι, τότε σε μια δύσκολη διαπραγμάτευση, αντίστοιχη με εκείνη που κάναμε και για τα μεγάλα έργα, τους οδικούς άξονες. Συμφωνήσαμε τελικά να πάμε στα διαιτητικά δικαστήρια, με ρίσκο, και να οριστεί ένα ανώτατο πλαφόν αποζημίωσης. Τελικά, οι αποφάσεις όρισαν 188 εκατομμύρια ευρώ αντί για 1,1 δισ., κάτι περισσότερο δηλαδή από 900 εκατομμύρια σώθηκαν από τα χρήματα του ελληνικού λαού. Δηλαδή, αν πηγαίναμε με την πεπατημένη το έργο μπορεί να στοίχιζε δύο φορές από όσο το αρχικό τίμημα. Άρα, λοιπόν, εδώ συντελείται ένα διπλό κατόρθωμα. Το πρώτο είναι ότι ολοκληρώνεται το έργο μετά από τόσα χρόνια και το δεύτερο κατόρθωμα ότι ολοκληρώνεται με το μικρότερο δυνατό κόστος για τον Έλληνα φορολογούμενο.
Ένα έργο, λοιπόν, βαλτωμένο, όπως βαλτωμένη ήταν και η ανάπτυξη αυτής της πόλης, και η προοπτική αυτής της πόλης, και η ελπίδα των Θεσσαλονικέων ότι μπορεί να γίνουν μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη. Ένα έργο που αντί να δώσει τόσα χρόνια τις οριστικές λύσεις στο μεγάλο πρόβλημα της Θεσσαλονίκης, στο μεγάλο πρόβλημα των αστικών συγκοινωνιών, είχε καταφέρει να «διαιρέσει» την κοινωνία, υπονομεύοντας στην κοινή γνώμη και το ίδιο το έργο, αλλά και την πολιτιστική κληρονομιά αυτής της πόλης. Όχι μόνο, λοιπόν, προχώρησε, αλλά ολοκληρώνεται σε χρόνο συντομότερο από όσο κανείς θα μπορούσε να φανταστεί, σε σχέση με την πορεία των εργασιών όταν αναλάβαμε, σε σχέση με την απίστευτη χρονοτριβή και κωλυσιεργία όλα τα προηγούμενα χρόνια μέχρι να αναλάβουμε.
Αυτό το κατόρθωμα οφείλεται, βεβαίως, και πάνω από όλα, στους ανθρώπους που εργάστηκαν εδώ και θέλω να τους ευχαριστήσω όλους από τα βάθη της καρδιάς μου, και της αναδόχου εταιρείας αλλά και της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ. Οφείλεται, όμως, και στο γεγονός ότι υπήρξε μια διαφορετική αντίληψη για τα πράγματα, μια άλλη πρακτική. Και με αυτόν τον τρόπο κατορθώσαμε και να ολοκληρωθεί το έργο, αλλά, όπως ειπώθηκε πιο πριν, να αναδειχθεί και η πολιτιστική κληρονομιά.
Το 2013 είχα βρεθεί εδώ στα υπόγεια των εκσκαφών τότε του μετρό, σε έναν άλλο σταθμό, ο οποίος θα ολοκληρωθεί αργότερα, στη Βενιζέλου, όπου από κάτω περνάει ένα τμήμα, ένα ζωντανό κομμάτι της ιστορίας της πόλης, της αρχαίας Εγνατίας. Και ήταν πράγματι μια συγκλονιστική εμπειρία, διότι βρίσκεσαι στην Εγνατία όπως ακριβώς ήταν τα αρχαία χρόνια. Η μεγάλη διαμάχη, λοιπόν, ήταν από αυτούς οι οποίοι συνήθως θεωρούν ότι τα εμπόδια είναι τεράστια και ανυπέρβλητα και δεν μπορούν να ξεπεραστούν παρά μόνο με μεγαλύτερο κόστος και περισσότερο δημόσιο χρήμα και ήθελαν τα αρχαία να φύγουν από τους σταθμούς του μετρό. Το μεγάλο θέμα ήταν ότι δεν μπορούσε να προχωρήσει το έργο με την παρουσία των αρχαίων.
Εγώ, λοιπόν, σήμερα είμαι δύο φορές περήφανος που και το έργο ολοκληρώνεται και η αρχαία πολιτιστική κληρονομιά αυτής της πόλης διασώζεται.
Και οι πολίτες, αλλά και οι επισκέπτες αυτής της πόλης, θα μπορούν να έχουν μια άμεση βιωματική σχέση με αυτήν την αρχαία πολιτιστική κληρονομιά της πόλης σχεδόν σε κάθε σταθμό του μετρό της Θεσσαλονίκης. Και αυτό πιστεύω ότι είναι μια πάρα πολύ σημαντική κατάκτηση. Σπάσαμε δηλαδή το ψευτοδίλημμα που έλεγε ή αρχαία ή μετρό, και καταλήξαμε στο να έχουμε και αρχαία και μετρό. Και αυτή είναι μια πολύ σημαντική επιτυχία.
Σήμερα, λοιπόν, είμαστε περήφανοι που ολοκληρώθηκαν οι σταθμοί και το πρώτο εξάμηνο του 2019 ξεκινά η δοκιμαστική λειτουργία.
Είμαστε περήφανοι γιατί το μετρό της Θεσσαλονίκης θα λειτουργήσει στο σύνολο της βασικής του διαδρομής μέχρι τον σιδηροδρομικό σταθμό.
Είμαστε περήφανοι γιατί λίγους μήνες αργότερα θα λειτουργήσει και η επέκταση προς την Καλαμαριά.
Κυρίως, όμως, είμαστε περήφανοι γιατί ολοκληρώνουμε ένα ολιστικό σχέδιο που αφορά τις αστικές συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης, με όλα τα διαθέσιμα μέσα.
Ολοκληρώνουμε και υλοποιούμε υποδομές που δίνουν τα όπλα στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στη Βόρεια Ελλάδα, να γίνει το οικονομικό, παραγωγικό, εμπορικό, αλλά και πολιτιστικό κέντρο των Βαλκανίων.
Τις επόμενες μέρες ολοκληρώνεται το έργο της διπλής ηλεκτροδοτούμενης σιδηροδρομικής σύνδεσης Αθήνας – Θεσσαλονίκης. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό έργο που θα φέρει ακόμα πιο κοντά τη Θεσσαλονίκη με την πρωτεύουσα. Το συμβατικό τρένο θα κάνει πια μόνο 4 ώρες, ενώ το γρήγορο τρένο, όταν η εταιρεία αποφασίσει να το θέσει σε λειτουργία, θα κάνει την απόσταση μόνο σε 3 ώρες και 17 λεπτά. Συνεπώς, υποθέτω ότι πολλοί θα προτιμούν το τρένο από το αεροπλάνο για να πάνε στην Αθήνα ή αντιστοίχως για να έρθουν από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη.
Ολοκληρώνεται, επίσης, η ηλεκτροδοτούμενη σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκης -Ειδομένης.
Προχωρά η υλοποίηση της συμφωνίας για τη διασύνδεση των λιμανιών της Β. Ελλάδας – Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Αλεξανδρούπολη – με τα λιμάνια του Εύξεινου Πόντου.
Ολοκληρώθηκε το σιδηροδρομικό, οδικό έργο ανάπλασης στη Μενεμένη, που δίνει σημαντική λύση μέσα στον υποβαθμισμένο αστικό ιστό. Ενώ ολοκληρώνονται και οι μελέτες για τον αναβάθμιση του προαστιακού προς Έδεσσα και ολοκληρώθηκαν οι αντίστοιχες προς τα Γιαννιτσά.
Με δύο λόγια, η Θεσσαλονίκη μετεξελίσσεται από συμπρωτεύουσα – έτσι άρεσε στους πρωθυπουργούς, μέχρι σήμερα, που ερχόντουσαν σε αυτήν την πόλη μόνο κάθε Σεπτέμβρη στη ΔΕΘ, πολλές φορές για να πουν τετριμμένα πράγματα για την αξία αυτής της πόλης, αλλά λίγα ουσιαστικά πράγματα προχώρησαν. Μετεξελίσσεται, λοιπόν, από συμπρωτεύουσα, από φτωχό συγγενή, από ουραγό, από «τη μεγάλη φτωχομάνα που κάνει τα καλύτερα παιδιά» που πάνε όμως στο εξωτερικό για να βρουν δουλειές, αυτό ήταν τόσα χρόνια η Θεσσαλονίκη, μετεξελίσσεται σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη, σε μια πρωτεύουσα – δεν είναι υπερβολή ο όρος και όχι συμπρωτεύουσα, αλλά πρωτεύουσα των Βαλκανίων. Γιατί πια δεν θα είναι μια πόλη με γυρισμένη την πλάτη της στις υπόλοιπες χώρες της περιοχής. Και θα μπορεί να παίξει ένα ουσιαστικό ρόλο στην οικονομία, στο εμπόριο, στον πολιτισμό, στον τουρισμό, όντας πράγματι το μεγάλο λιμάνι και η πρωτεύουσα της βαλκανικής χερσονήσου.
Η πόλη, λοιπόν, με τη βαριά αυτή ιστορία, για να μπορέσει να παίξει αυτόν τον ρόλο, τον σημαντικό ρόλο, πρέπει να αποκτήσει τις υποδομές εκείνες, τις αναγκαίες, τις απαραίτητες υποδομές για να μπορεί να παίξει αυτόν τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ταυτόχρονα, όμως, να αποκτήσει και τους αναγκαίους ελεύθερους χώρους, τους χώρους πράσινου, μητροπολιτικά πάρκα, οδικές υποδομές και κυρίως πλήρες και επαρκές δίκτυο αστικών συγκοινωνιών.
Και όταν μιλάμε για δίκτυο αστικών συγκοινωνιών σε μία σύγχρονη μεγάλη πόλη, ευρωπαϊκή, όπως η Θεσσαλονίκη, η κύρια λύση είναι τα μέσα σταθερής τροχιάς: το μετρό και ο προαστιακός.
Και είμαι στην ευχάριστη θέση σήμερα, πέραν από το να επισκεφθώ για πρώτη φορά έναν ολοκληρωμένο από τους σταθμούς του μετρό της Θεσσαλονίκης, να σας αναγγείλω ότι εντός του 2019 θα ξεκινήσουν και οι πρόδρομες εργασίες για την επέκταση του μετρό προς τις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης. Τις συνοικίες εκείνες που παραδοσιακά οι κυβερνήσεις με τα μεγάλα λόγια για την πόλη συνέχιζαν να ξεχνούν, μαζί βεβαίως και με τις ανάγκες των πολιτών της δυτικής Θεσσαλονίκης. Γιατί ας μην ξεχνάμε ότι το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού κατοικεί στη δυτική πλευρά της πόλης.
Και να πω ότι αυτή η επέκταση και οι πρόδρομες εργασίες δεν θα δώσουν μόνο πνοή στο πιο λαϊκό κομμάτι της πόλης, στις δυτικές συνοικίες, αλλά θα δώσουν και τη δυνατότητα σε πολύ μεγάλο μέρος των εργαζομένων να συνεχίσουν για τα επόμενα χρόνια να έχουν θέσεις εργασίας, να δουλεύουν εδώ και μέσα από τον κόπο και τη δουλειά τους να δίνουν πνοή σε αυτήν την πόλη.
Στόχος μας είναι, λοιπόν, το μετρό της Θεσσαλονίκης να εκτείνεται από το αεροδρόμιο ως τις δυτικές συνοικίες της πόλης, ο προαστιακός να συνδέει τις όμορες περιοχές της περιφερειακής ενότητας της Θεσσαλονίκης και ο ΟΑΣΘ και τα ΚΤΕΛ, στον χώρο ευθύνης τους ο καθένας, να μεταφέρουν τους πολίτες στους πλησιέστερους σταθμούς των μέσων σταθερής τροχιάς. Ενώ μελετάται, επίσης, και η βιωσιμότητα αστικών ακτοπλοϊκών μεταφορών στον Θερμαϊκό.
Φίλες και Φίλοι,
Αυτός ο στόχος δεν είναι ένα όραμα, μία εξαγγελία από αυτές που συνήθως σε αυτήν την πόλη ακούτε εσείς οι Θεσσαλονικείς κάθε Σεπτέμβρη που έρχεται η ΔΕΘ, αλλά εδώ και τρία χρόνια είναι ένας ολοκληρωμένος σχεδιασμός. Ένας σχεδιασμός που με δυσκολίες βέβαια, θέλω να το παραδεχθώ, αλλά υλοποιείται. Υλοποιείται παρά τις δυσκολίες, παρά τα εμπόδια και παρά τη στρεβλή κληρονομιά που έχουμε αναλάβει.
Αυτός είναι και ο λόγος που έχουμε προγραμματίσει μια σειρά από άμεσες ενέργειες, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες που υπάρχουν άμεσα, αλλά και που υπηρετούν αυτόν τον ολιστικό σχεδιασμό μας.
Θέλω να σας μιλήσω με μεγάλη ειλικρίνεια, διότι γνωρίζω πάρα πολύ καλά, διότι παρακολουθώ από κοντά τα προβλήματα της πόλης. Δεν ξέρω αν άλλοι πρωθυπουργοί, παρότι μπορεί να αγαπούσαν την πόλη, δεν αντιλέγω, είχαν την ευκαιρία να καταπιαστούν τόσο πολύ όσο εγώ τα τρία αυτά χρόνια και μέσα από το Γραφείο Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, κάτι που πολλοί λοιδόρησαν στην αρχή, αλλά που πιστεύω ότι έχει παράξει ένα σημαντικό έργο για την πόλη.
Γνωρίζω, λοιπόν, πολύ καλά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν ακόμη οι Θεσσαλονικείς από τη δύσκολη και ελλιπή, σε σχέση με τις ανάγκες τους, λειτουργία του ΟΑΣΘ.
Θέλω, όμως, να επισημάνω ότι το 2016, όταν παραλάβαμε τον ΟΑΣΘ, παραλάβαμε μία ιδιωτική επιχείρηση χρεοκοπημένη, που παρήγαγε μόνο χρέη δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ για το ελληνικό δημόσιο. Με ληξιπρόθεσμα χρέη 102 εκατομμύρια ευρώ, ζημιές 32 εκατομμύρια και άδεια ταμεία. Ασυντήρητα λεωφορεία για μία πενταετία. Κυκλοφορούσαν μόνο 240 από τα 620 λεωφορεία, ενώ εκατοντάδες λεωφορεία της δεκαετίας, σχεδόν καινούργια δηλαδή, είχαν πουληθεί ως δήθεν παλιοσίδερα. Αυτή ήταν η κατάσταση.
Τα αποθεματικά για αγορά νέων λεωφορείων, ενώ έπρεπε να είναι 42 εκατομμύρια, ήταν 700 μόνο ευρώ. Ενώ οι εργαζόμενοι ήταν απλήρωτοι και οι απεργιακές κινητοποιήσεις ήταν σχεδόν στην ημερήσια διάταξη.
Η αλήθεια είναι πως μια τέτοια χαώδη κατάσταση δεν μπορεί κανείς να την αντιστρέψει από τη μία μέρα στην άλλη. Για αυτό και παραδέχομαι ότι υπάρχουν ελλείψεις και προβλήματα. Γίνεται, όμως, μια δύσκολη και επίπονη προσπάθεια και είμαι σήμερα εδώ, προκειμένου να σας πω ότι θα προχωρήσουμε άμεσα σε μια σειρά μέτρων, άμεσων μέτρων για την αντιμετώπιση των άμεσων αναγκών της πόλης και των πολιτών της Θεσσαλονίκης, που σήμερα και μέχρι να λειτουργήσει το μετρό δεν καλύπτονται επαρκώς.
Τον Φεβρουάριο κιόλας ενεργοποιείται ο νέος οργανισμός Αστικές Συγκοινωνίες Θεσσαλονίκης (ΑΣΥΘ), ο οποίος θα έχει την ευθύνη λειτουργίας όλων των Αστικών Συγκοινωνιών της Θεσσαλονίκης και του μετρό συμπεριλαμβανομένου.
Επίσης, τον Φλεβάρη προκηρύσσεται ο διαγωνισμός για την προμήθεια νέων λεωφορείων, αντιρρυπαντικής τεχνολογίας μάλιστα. 350 νέα λεωφορεία για τη Θεσσαλονίκη, ενώ, παράλληλα, έχουν ξεκινήσει και οι διαδικασίες για την αναβάθμιση των αμαξοστασίων.
Στο μεταβατικό διάστημα, για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που κληρονομήσαμε, προχωράμε και σε μια μεταβατική διαδικασία ανασχεδιασμού των αστικών γραμμών, προκειμένου να υπάρξει καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών. Συνεργασία με ΚΤΕΛ για προορισμούς έξω από την πόλη της Θεσσαλονίκης.
Κυρίως, όμως, προχωράμε άμεσα στην προκήρυξη διαγωνισμού για την άμεση πρόσληψη 150 νέων οδηγών με διετείς συμβάσεις έργου, μέσω ΑΣΕΠ, που θα αντιμετωπίσουν άμεσα τα προβλήματα δυσλειτουργίας που αντιμετωπίζει σήμερα ο ΟΑΣΘ, προκειμένου να μπορέσουμε σε σύντομο, επαναλαμβάνω, χρονικό διάστημα να καλύψουμε τις δυσλειτουργίες και τις αδυναμίες που υφίστανται σήμερα.
350, λοιπόν, νέα λεωφορεία, 150 νέοι οδηγοί με συμβάσεις έργου μέσω ΑΣΕΠ, αλλά και μετατάξεις τεχνικών από άλλους φορείς και κυρίως από την ΕΛΒΟ, ενώ παράλληλα δρομολογείται ο διαγωνισμός για την πρόσληψη νέων μόνιμων τεχνητών, αμέσως μετά τη συγκρότηση του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης.
Αυτή είναι μια δέσμη παρεμβάσεων, που, επαναλαμβάνω, δεν αφορά το απώτερο αύριο, αλλά αφορά το σήμερα, την καθημερινότητα των πολιτών της Θεσσαλονίκης.
Φίλες και Φίλοι,
Η Θεσσαλονίκη το 2020 – κρίμα Δήμαρχε, δεν θα είσαι δήμαρχος – αλλά θα είναι μία άλλη πόλη, πιστεύω πολύ καλύτερη. Σημαντικό το έργο που αφήνεις. Ας δώσουμε προοπτική στους νέους ανθρώπους να τη φτιάξουν ακόμα καλύτερη αυτήν την πόλη.
Το 2020 η Θεσσαλονίκη θα έχει έναν ολοκληρωμένο συγκοινωνιακό σχεδιασμό και έναν λειτουργικό συνδυασμό αστικών και υπεραστικών συγκοινωνιών, με ταυτόχρονη ενσωμάτωση της γραμμής του μετρό.
Βρήκαμε μία πόλη σε κατάσταση χαώδη, σε ό,τι αφορά τη συγκοινωνία της. Βρήκαμε τεράστια σπατάλη. Δίνουμε μια μάχη όλα αυτά τα χρόνια σιωπηρά, αλλά ουσιαστικά να αλλάξουμε αυτή την εικόνα. Να αλλάξουμε την εικόνα της πόλης. Προβλήματα υπάρχουν και σήμερα δουλεύουμε σκληρά για να τα αντιμετωπίσουμε.
Μαγικό ραβδί δεν έχουμε. Έχουμε όμως βούληση, έχουμε όμως όραμα. Έχουμε πραγματική έγνοια για αυτή την πόλη, για τη Βόρεια Ελλάδα, για τη Μακεδονία, πραγματική έγνοια και όχι ψεύτικη από αυτή που κάποιοι κηρύσσουν, ταυτόχρονα κηρύσσοντας και το μίσος για τον διπλανό.
Μας αφορά αυτή η πόλη, μας αφορά το μέλλον της Μακεδονίας μας, μας αφορά το μέλλον της Βόρειας Ελλάδας και έχουμε σχέδιο συγκεκριμένο και εφαρμόσιμο, για αυτό και μια σειρά από προγραμματισμένες ενέργειες είναι ήδη σε εξέλιξη.
Στόχος μας είναι να παλέψουμε με τα πραγματικά προβλήματα της καθημερινότητας των πολιτών και με τις ανάγκες τους. Αυτός ο στόχος καθοδηγεί την καθημερινή μας δουλειά, αυτός ο στόχος ορίζει τις προτεραιότητές μας.
Πιστεύω, αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, ότι η χρονιά που έρχεται σε λίγες ημέρες, το 2019, θα είναι μια κρίσιμη χρονιά για τη Θεσσαλονίκη.
Το μετρό παύει να είναι ανέκδοτο, είναι μια πραγματικότητα. Είναι μια υπαρκτή υποδομή. Ανήκει σε έναν και μοναδικό ιδιοκτήτη όλων των υποδομών αυτής της πόλης, που είναι ο λαός, οι πολίτες αυτής της πόλης.
Και θέλω να πω, κλείνοντας, ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες και όλους, άνδρες και γυναίκες που εργάστηκαν συστηματικά, αθόρυβα, για να μπορέσει η πόλη να αποκτήσει αυτή την κρίσιμη υποδομή. Στους εργαζόμενους, αλλά και στους ανθρώπους της διοίκησης, σε όλους εκείνους που κάτω από τη γη, ανήλιαγα, πολλές φορές σε δύσκολες συνθήκες, κατάφεραν να φτιάξουν αυτήν την υπέροχη υποδομή, που, σας το λέω με πλήρη ειλικρίνεια, δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από την αντίστοιχη της Αθήνας. Μάλλον είναι καλύτερη από την αντίστοιχη της Αθήνας. Σίγουρα είναι μία από τις καλύτερες των Βαλκανίων, γιατί η Θεσσαλονίκη πράγματι θα γίνει η πρωτεύουσα των Βαλκανίων, σε πείσμα πολλών που θέλουν αυτήν την πόλη να έχει στραμμένη την πλάτη της προς τα Βαλκάνια και τους γειτονικούς λαούς.
Εύχομαι σε όλους και όλες μια καλή χρονιά και πιστεύω ότι θα είναι μια καλή χρονιά και ειδικά για τη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα.
Καλή δύναμη. Σας ευχαριστώ.
