Τι προβλέπει το σχέδιο νόμου για τις Δομές Εκπαίδευσης

Άρχισε στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής η συζήτηση του σχεδίου νόμου «Αναδιοργάνωση των δομών υποστήριξης της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και άλλες διατάξεις».

Στην ομιλία του ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Κώστας Γαβρόγλου, περιέγραψε τη φιλοσοφία και την αρχιτεκτονική του σχεδίου νόμου:

«Το σημερινό σχέδιο νόμου εντάσσεται σε ένα σύνολο μεταρρυθμιστικών πρωτοβουλιών. Αυτές οι μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες έχουν σχέση με θεσμικά ζητήματα -όπως π.χ. έχει γίνει με την τριτοβάθμια εκπαίδευση- έχουν σχέση με ρυθμίσεις που ορθολογικοποιούν την καθημερινότητα στα σχολεία και έχουν σχέση με τη δημιουργία δομών τις οποίες ιδιαίτερα το εκπαιδευτικό κίνημα ζητούσε εδώ και δεκαετίες, όπως είναι π.χ. η δίχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση. Το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου έρχεται να συμπληρώσει και να είναι μια συνέχεια της μεταρρυθμιστικής πολιτικής της κυβέρνησης.

Έχει όμως τεράστια σημασία να κατανοήσει κανείς ποια προβλήματα πάει να αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου. Και τα προβλήματα αυτά συμπυκνώνονται στη διαπίστωση ότι η κοινωνία μας έχει αλλάξει με τρόπους που οι αλλαγές αυτές δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με τα παλιά σχήματα.

Τα τελευταία δεκαπέντε με είκοσι χρόνια έχουμε μία δραματική αλλαγή στην κοινωνία μας. Ξέρετε ότι υπάρχει μία σοβαρή αλλαγή στην οικογενειακή κουλτούρα, το 25% των οικογενειών είναι μονογονεϊκές, έχουν αλλάξει με έναν ριζοσπαστικό τρόπο οι διαδικασίες πρόσβασης στη γνώση, η βία αποτελεί ένα φαινόμενο που όλο και μεγαλύτερα ποσοστά της κοινωνίας αποκτούν εξοικείωση μαζί της, από τα βιντεοπαιχνίδια μέχρι την πραγματικότητα και βεβαίως ένα εξαιρετικά σοβαρό ζήτημα που είναι οι εθισμοί, όπου δίπλα στους εθισμούς στις ουσίες έχει προστεθεί κάτι που έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας και αυτό είναι ο εθισμός στον ηλεκτρονικό λόγο. Με απλά ελληνικά, ο εθισμός των νέων παιδιών στα κινητά.

Λοιπόν, το σχολείο πρέπει να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις κι αυτών των κοινωνικών πραγματικοτήτων. Αυτών των νέων κοινωνικών διαστάσεων που εκφράζονται στις οικογένειες και που ξεχειλίζουν και έχουν την έκφρασή τους και μέσα στο σχολείο. Άρα, αυτό που αναζητούμε είναι με ποιο τρόπο θα συνδεθεί το σχολείο με την κοινωνία και θα συνδεθεί με έναν τέτοιο τρόπο, ώστε να μην αγνοεί νέες πραγματικότητες του σχολείου. Αυτό δεν μπορεί να γίνει με τον ασύνδετο τρόπο που γινόταν μέχρι τώρα.

Μέχρι τώρα, όπως ξέρετε, υπάρχουν υποστηρικτικές δομές, δεν συνεργάζονται θεσμικά μεταξύ τους, δεν υπάρχουν σοβαρές πρωτοβουλίες αντιμετώπισης των προβλημάτων, λόγω της υποστελέχωσης αυτών των δομών, αλλά και λόγω έλλειψης συζήτησης ανάμεσα στους ειδικούς και ως εκ τούτου έχει δημιουργηθεί μία ανόμοια κατάσταση. Δηλαδή ορισμένες δομές λόγω συγκεκριμένων προσώπων λειτουργούν εξαιρετικά, αλλά θεσμικά το όλο σύστημα παρουσιάζει πάρα πολλά προβλήματα.

Γι’ αυτό και είπαμε ότι θα αρχίσουμε από μία παραδοχή. Η παραδοχή αυτή είναι ότι οι εκπαιδευτικοί και οι σύλλογοί τους αποτελούν τον κεντρικό πυρήνα που θα κωδικοποιεί τα προβλήματα, θα εκφράζει αυτές τις ανάγκες και θα μπορεί να στέλνει ένα σύνολο προβλημάτων και έναν προγραμματισμό σε εκείνες τις δομές, μέσα στις οποίες θα υπάρχει μία συζήτηση ανάμεσα σε άτομα από διαφορετικές ειδικότητες. Όχι μόνο ανάμεσα σε συμβούλους διαφορετικών ειδικοτήτων, αλλά και από κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους κλπ. Και θα υπάρχει ένας συγκεκριμένος προγραμματισμός για το πώς θα αντιμετωπιστεί η όποια κατάσταση όπως αυτή αναφέρεται στις εκθέσεις του συλλόγου καθηγητών.

Με αυτή την έννοια, εισάγουμε έναν προγραμματισμό, μια διαδικασία αποτίμησης της σχολικής χρονιάς. Δηλαδή, στο τέλος της σχολικής χρονιάς, ο σύλλογος αυτός θα έχει μία αίσθηση αν τα προβλήματα αντιμετωπίστηκαν και αν αντιμετωπίστηκαν με ποιον τρόπο αντιμετωπίστηκαν, αν είναι επιτυχημένες αυτές οι δομές και η διαδικασία που προτείνουμε, αν δεν αντιμετωπίστηκαν, αν αυτό έχει σχέση -παραδείγματος χάρη- με τις ίδιες τις δομές, ότι θεσμικά δεν υπάρχει λειτουργικότητα, ή με την μη επαρκή περιγραφή των προβλημάτων ή άλλους λόγους.

Μπαίνουμε δηλαδή σε μια διαδικασία ανάδρασης ανάμεσα στη σχολική μονάδα και τις υποστηρικτικές δομές, όπου –επιμένουμε- στις υποστηρικτικές δομές θα συνυπάρχουν όλα εκείνα τα στελέχη τα οποία είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν αυτά τα προβλήματα που δεν είναι μόνο γνωσιακά. Γιατί η κοινωνία μας πια απαιτεί από την πολιτεία να αντιμετωπίσει μέσα στα σχολεία, όχι μόνο τα εξαιρετικά σοβαρά γνωσιακά προβλήματα αλλά και όλα τα άλλα που προκύπτουν από τις νέα πραγματικότητες της κοινωνίας. Αυτή είναι ουσιαστικά η φιλοσοφία του νομοσχεδίου. Αυτό, τώρα έχει πάρα πολλές λεπτομέρειες τις οποίες θα συζητήσουμε και στον βαθμό που δεν υπονομεύεται η φιλοσοφία και η αρχιτεκτονική, να τις συζητήσουμε.

Δύο πράγματα θα ήθελα να τονίσω: Πρώτον, ο όποιος συντονισμός –και κυρίως διεπιστημονικός συντονισμός– δεν μπορεί να αποτρέπεται ελαφρά τη καρδία με το ότι είναι γραφειοκρατικός. Είναι εύκολη κατηγορία ότι γραφειοκρατικοποιείται ένα σύστημα. Είναι, όμως, μια λάθος διαπίστωση. Το ερώτημα είναι: είμαστε έτοιμοι να σεβαστούμε και να ενισχύσουμε συλλογικές διαδικασίες; Είμαστε έτοιμοι να εμπιστευθούμε τους εκπαιδευτικούς; είμαστε έτοιμοι να καθιερώσουμε όχι μόνο συλλογικότητα αλλά και τη δημοκρατία που απαιτείται για τη λειτουργία αυτής της συλλογικότητας; Αυτά είναι τα διλήμματα και αυτά είναι τα σοβαρά προβλήματα.

Και τελειώνω με κάτι που έρχεται και επανέρχεται. Ότι καταργούμε την αξιολόγηση. Η απάντηση είναι ‘οπωσδήποτε, ναι καταργούμε την αξιολόγηση’. Καταργούμε το Π.Δ.152 που –αν θέλετε- ήταν ένα μελανό σημείο στη δημοκρατική πορεία της χώρας μετά το 1975. Ήταν ένα άλλοθι για απολύσεις. Αξιολόγηση η οποία ταυτίζεται με διαδικασίες απόλυσης είναι κάτι υπονομευτικό της δημοκρατίας. Και, ναι, το περίφημο Π.Δ. 152 το καταργούμε και το καταργούμε αμετάκλητα.

Αυτό σημαίνει ότι σεβόμαστε τους εκπαιδευτικούς, σεβόμαστε τη δουλειά τους, και κυρίως ότι πρέπει οι εκπαιδευτικοί πια να αρχίσουν να λειτουργούν στα σχολεία μας χωρίς να επικρέμονται τέτοιου είδους πράγματα πάνω από το κεφάλι τους όταν ξέρουμε πόσο ακριβά πληρώθηκε αυτή η δήθεν αξιολόγηση. Θέλω λοιπόν σε αυτό να είμαι απολύτως καθαρός, χωρίς ηρωικούς τόνους. Θα σας παρακαλούσα όλοι μαζί να το ψηφίσουμε αυτό, γιατί ψηφίζοντας αυτό σημαίνει ότι θέλουμε να γλιτώσουμε από ένα παρελθόν και όχι να επανέλθει αυτό το παρελθόν, ακόμη και σε επίπεδο ρητορείας, και να πάμε παρακάτω με τις διαφορές μας και ενδεχομένως και με τις διαφορετικές προτάσεις».

Απαντώντας στις επικρίσεις ων κομμάτων της αντιπολίτευσης για τη διαδικασία του επείγοντος με την οποία συζητείται το σχέδιο νόμου στη Βουλή, ο κ. Γαβρόγλου σημείωσε:

«Το νομοσχέδιο συζητιέται εδώ και οκτώ μήνες. Έχει παρουσιαστεί σε δημόσια διαβούλευση από την ιστοσελίδα του υπουργείου. Στη συνέχεια έχει παρουσιαστεί, έχει ανέβει σε διαβούλευση με τις τυπικές διαδικασίες και όταν κατατέθηκε στην ΚΕΝΕ, επίσης δημοσιοποιήθηκε για τον ίδιο λόγο. Άρα είναι ένα νομοσχέδιο που συζητιέται εδώ και πολύ καιρό. Μάλιστα σε κάθε φάση έχουμε συγκεκριμένα σχόλια που ενσωματώθηκαν στη συνέχεια. Το δεύτερο είναι ότι ορισμένα κόμματα ενημερώθηκαν μετά από δικό τους αίτημα. Ζήτησαν να ενημερωθούν και τους ενημερώσαμε αναλυτικά. Το τρίτο είναι ότι δε θέλουμε το συγκεκριμένο να πάει στα θερινά τμήματα, γιατί φέτος θα υπάρξουν θερινά τμήματα. Ο τέταρτος λόγος είναι ότι πρέπει η αρχή της σχολικής χρονιάς να μας βρει όσο γίνεται πιο προετοιμασμένους με αυτά που προτείνονται. Επειδή, δε, την ερχόμενη εβδομάδα υπάρχει το πολυνομοσχέδιο, αν δεν το συζητούσαμε με τη διαδικασία του επείγοντος θα υπήρχε μια καθυστέρηση που πρώτον δεν θα ήταν σωστό να υπάρχει και δεύτερον έχει τεθεί σε διαβούλευση με τους πολλαπλούς τρόπους που είπα μέχρι τώρα».

 Δευτερολογία του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Κώστα Γαβρόγλου στη συζήτηση του σ/ν για τις Δομές Εκπαίδευσης στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής 

Ακούστηκαν πολλά και θα σας παρακαλούσα να δείτε πόσες ώρες θα συνεδριάσουμε μέχρι το τέλος των επιτροπών και είμαι σίγουρος ότι θα είναι πολύ περισσότερες από αυτά που μας κατηγορούν.

Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον ότι η κριτική που ασκείται δεν έχει καμία σχέση με το τι κάνουν και οι εκπαιδευτικοί στο σχολείο.

Θα μιλήσουμε για το τι διδάσκουν και το τι μαθαίνουν τα παιδιά μας; Θα μιλήσουμε για τους εκπαιδευτικούς που κάνουν τους παιδονόμους, τους ψυχολόγους, τους κοινωνικούς λειτουργούς, τους τραπεζοκόμους; Θα πούμε ένα ευχαριστώ σε αυτόν τον κόσμο στον οποίο στηρίχτηκε η εκπαίδευση όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης, χωρίς υποστηρικτικές δομές, ή με ένα ελάχιστο των υποστηρικτικών δομών; Θα αναγνωρίσουμε ότι οι εκπαιδευτικοί μας πήραν το βάρος της εκπαίδευσης στην πλάτη τους και τα κατάφεραν με έναν εντυπωσιακό τρόπο; Για αυτούς τους εκπαιδευτικούς μιλάμε, δεν μιλάμε γενικά και αόριστα για την εκπαίδευση.

Οι εκπαιδευτικοί μας έχουν δώσει εξετάσεις και τις έχουν περάσει. Και οι εξετάσεις που έδωσαν, είναι προς την ελληνική κοινωνία. Είναι για να μπορέσουν να κρατήσουν το σύστημα ζωντανό, όρθιο, μέσα από τα απίστευτα χτυπήματα που είχε. Το ξεχάσαμε, φαίνεται, ότι ποτέ τα σχολεία δεν άνοιγαν στην ώρα τους. Παγκόσμιες πρωτοτυπίες είναι αυτές αλλά τις ξεχάσαμε. Γιατί βεβαίως η κοινωνία συνηθίζει στην κανονικότητα και καλώς συνηθίζει στην κανονικότητα. Αλίμονο αν συνήθιζε στην παθογένεια. Αυτό θεωρείτε ότι έγινε με το πάτημα ενός κουμπιού; Ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ και είπε « Α, είναι ένα πολύ εύκολο πράγμα» Αυτά θα βγουν μία μέρα. Τα σκάνδαλα, που είναι άλλου τύπου σκάνδαλα. Είναι σκάνδαλα αδιαφορίας για το κοινωνικό σύνολο. Αυτά θα τα συζητήσουμε μία μέρα. Δεν είναι τυχαίο γιατί δεν άνοιγαν τα σχολεία και γιατί ανοίγουν τώρα τα σχολεία. Δεν είναι τεχνικό το ζήτημα. Δεν ήταν τυχαίο που δεν υπήρχαν βιβλία. Δεν είναι ότι δεν πρόφτασαν να τυπωθούν τα βιβλία και δεν είναι τυχαίο που υπάρχουν βιβλία στην ώρα τους.

Η αντίθεση που εκφράζεται έχει και μία άλλη περίεργη προϋπόθεση απ’ ότι φαίνεται. Είναι σαν να είναι όλα καλά και πάμε να τα καταστρέψουμε. Μίλησε κανείς για τις παθογένειες; Είναι δυνατόν τα σχολεία να  αφεθούν στη μοίρα τους; Είναι δυνατόν τα σχολεία τη σήμερον ημέρα, το 2018, όταν η κοινωνία έχει αλλάξει τόσο δραματικά; Εκτός αν το ΚΚΕ με τη Νέα Δημοκρατία και το Κίνημα Αλλαγής δεν έχετε καταλάβει τις αλλαγές στην κοινωνία που έχουν συντελεστεί. Πραγματικά, αν δεν τις έχετε καταλάβει, εγώ θα πρότεινα αυτές να συζητήσουμε. Έχετε συνείδηση, τι σημαίνει σήμερα ο ριζικά διαφοροποιημένος τρόπος πρόσβασης στη γνώση; Τι αλλαγές φέρνει αυτό; Έχετε συνείδηση τι σημαίνει τέτοια εξοικείωση, τέτοια μαζική εξοικείωση στη βία που έχουν οι κοινωνίες; Αυτό νομίζετε δεν έχει επιπτώσεις στο σχολείο; Νομίζετε ότι το σχολείο είναι μόνο τα παιδιά να μαθαίνουν το πώς είναι τα Μαθηματικά, πώς θα διδάσκονται καλύτερα τη Γλώσσα κλπ. ; Προφανώς και είναι αυτά. Όποιοι θέλετε το σχολείο να είναι μόνο οι διδακτικές διεργασίες, δεν έχετε καταλάβει τι σημαίνει σχολείο στις μέρες μας. Ή, το ακόμη χειρότερο: Το έχετε καταλάβει και δεν θέλετε να το δεχτείτε. Διότι με αυτόν τον τρόπο θέλετε να οδηγήσετε τη δημόσια εκπαίδευση σε ένα πλήρες αδιέξοδο. Εδώ λοιπόν υπάρχουν προβλήματα. Υπάρχουν προβλήματα που προκύπτουν από αρνητικά στοιχεία στην κοινωνία, υπάρχουν προβλήματα που προκύπτουν από νέα στοιχεία στην κοινωνία. Τα νέα στοιχεία είναι πέραν του καλού και του κακού. Η βία υπήρχε. Υπάρχει αυτή η φοβερή εξοικείωση. Η νέα διαδικασία γνώσης, οι νέοι τρόποι πρόσβασης είναι κάτι το εντελώς καινούριο. Και να σας πω κάτι;  Το λέμε και το ξαναλέμε αλλά δεν το έχουμε νομίζω συνειδητοποιήσει.

Είμαστε σε μία εποχή ριζικού μετασχηματισμού του έντυπου λόγου. Το βιβλίο, ιστορικά όπως το ξέρουμε, φαίνεται πάει να κλείσει τον κύκλο του. Μαζί με αυτό, πάνε να κλείσουν των κύκλο τους και οι τρόποι σκέψης, οι τρόποι ανάγνωσης, οι τρόποι επικοινωνίας. Η τεχνολογία δημιουργεί συνήθειες. Η τεχνολογία αλλάζει τις κοινωνίες όχι εργαλειακά, αλλά αξιακά. Αυτά τα πράγματα θέλουμε να προβλέψουμε. Και προσπαθούμε να κάνουμε αυτές τις δομές- που είμαι σίγουρος ότι θα υπάρχουν αδυναμίες- αλλά για να αντιμετωπιστούν αυτά τα προβλήματα. Γι’ αυτό και δείχνει –αν θέλετε, να μου επιτρέψετε και μία προσωπικότερη αδυναμία- μία ας πούμε έλλειψη γνώσης για το τι σημαίνει Μεσαίωνας. Μην αναφέρεστε μόνιμα στον Μεσαίωνα, ότι εκεί ήταν όλα τα κακά του κόσμου. Έχουν προχωρήσει πολύ οι σπουδές του Μεσαίωνα και θα σας έλεγα λίγο να ενημερωθείτε για τις πραγματικότητες του Μεσαίωνα.

Αλλά εδώ λέχθηκαν φοβερά πράγματα. Ότι αυτό είναι ένα ‘ανθρωποφαγικό Νομοσχέδιο’. Είναι στα πρακτικά, δεν θέλω να αναφέρω τον συνάδελφο γιατί μπορεί να το είπε  εν τη ρύμη του λόγου. ‘Εκδικητικό’, ‘θυμίζει τους πιο σκοτεινούς χώρους’, ‘είναι ευτελές’…. Είναι σοβαρά πράγματα αυτά;

Και βεβαίως αυτή η απίστευτη ομοφωνία: ‘πάρτε το πίσω κι ελάτε να το συζητήσουμε’. Από τον Οκτώβριο το συζητάμε και από τον Οκτώβριο μας έχουν ζητήσει πολλοί βουλευτές πολλών κομμάτων να τους ενημερώσουμε προσωπικά και το κάναμε, σεβόμενοι αυτή τους τη διάθεση. Εγώ δεν θα πω σε ποιους πήγαμε. Αλλά σας λέω να έχετε το θάρρος να πείτε ποιοι ενημερωθήκατε από τον Οκτώβριο. Επανειλημμένα δε, και κάνατε και προτάσεις. Κι έχουν συμπεριληφθεί οι προτάσεις. Αφήστε λοιπόν την πλάκα ‘αποσύρετε το κι ελάτε να το συζητήσουμε’, από τον Οκτώβρη αυτό κάνουμε.

Τώρα αν θέλουμε πραγματικά να υπάρξουν υποστηρικτικές δομές, να δεχτούμε ότι η σημερινή κατάσταση που είναι τόσο αποσπασματική οδήγησε σε ένα πλήρες αδιέξοδο. Αυτό το δέχονται όλοι. Οι εκπαιδευτικοί οι ίδιοι καταρχάς. Άρα, εδώ χρειάζεται κάτι πιο συλλογικό. Και χρειάζεται κάτι πιο διεπιστημονικό. Γιατί, όπως είπαμε πριν, τα προβλήματα δεν είναι μόνο μαθησιακά. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε. Συλλογικότερο, διεπιστημονικότερο, δημοκρατικότερο με έναν πυρήνα. Ποιος είναι αυτός ο πυρήνας; Ο σύλλογος των εκπαιδευτικών. Αυτοί λένε ποια είναι τα προβλήματα, αυτοί προτείνουν να υπάρχει μία διαδικασία αντιμετώπισής τους, κι αυτοί, ορθά κρίνουν τους ανωτέρους τους γιατί από αυτούς περιμένουν τη βοήθεια. Αν δεν τους κρίνουν αυτοί, δεν κατάλαβα ποιος θα τους κρίνει.

Τώρα, η άλλη απίστευτη ομοφωνία και εδώ θα ήθελα το ΚΚΕ να συνεννοηθεί λίγο με την ΝΔ –δηλαδή δεν μπορείτε να μας κατηγορείτε ότι φέρνουμε την αξιολόγηση. Aυτό που προσπαθώ να σας πω είναι ότι επειδή δεν θέλετε να δεχτείτε τις παθογένειες και δεν θέλετε να δεχτείτε τα προβλήματα, θεωρείτε ότι τα προβλήματα είναι μονοσήμαντα. Δεν είναι έτσι, είναι πολύ πιο σύνθετα τα κοινωνικά προβλήματα και αυτό σας το είπε και ο κύριος Μηταφίδης, αυτή η ισοπεδωτική λογική σάς οδηγεί σε αδιέξοδα. Μας κατηγορείτε ότι εμείς φέρνουμε την αξιολόγηση, η ΝΔ μας κατηγορεί ότι δεν κάνουμε αξιολόγηση. Δεν γίνεται, κάτι καλό πρέπει να κάνουμε για να μας κατηγορείτε και οι δύο με αυτόν τον τρόπο.

Αλλά να σας πω κάτι, το περίφημο 152 κανένας νόμος, καμία διάταξη, στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν αποκτά την προσωπικότητα του έξω από το κοινωνικό γίγνεσθαι. Δεν υπάρχουν νομικές διατάξεις έξω από την κοινωνία. Το Προεδρικό Διάταγμα 152 ταυτίστηκε απολύτως με την εκδικητικότητα του Κράτους, αυτό έγινε! Και αυτό χαρακτήρισε όχι μόνο το Π.Δ 152 αλλά τις διαδικασίες αξιολόγησης. Αυτό κατάφερε ο κύριος Μητσοτάκης, αυτό κατάφερε η ΝΔ. Να ταυτίσει το 152 με μία ιδεολογία των απολύσεων, με μία απαξία του έργου κάποιων ανθρώπων. Έλεγε το Π.Δ 152 ότι ‘θα κάνεις έτσι, αλλιώς…;’ όχι! Αλλά οι κοινωνίες είναι πιο περίπλοκες από τον όποιον νόμο και τις όποιες διατάξεις. Αυτές οι διατάξεις ενσωματώνονται μέσα σε μία κοινωνία που διοικείται από ένα συγκεκριμένο κόμμα, με μία συγκεκριμένη ιδεολογία, με μία συγκεκριμένη πολιτική. Το Π.Δ 152, λοιπόν, έχει ταυτιστεί με αυτήν την περίοδο. Αυτό λοιπόν πρέπει να δούμε και αυτό πρέπει να δούμε είναι αν το Π.Δ 152 ήταν ο βασικός μοχλός, δηλαδή το βασικό άλλοθι, γι’ αυτά που επακολούθησαν. Τα υπόλοιπα είναι νομικίστικα τερτίπια θα μου επιτρέψετε. Αυτή είναι η ουσία η πολιτική κι εμείς λέμε ‘ναι’ και γι’ αυτό το καταργούμε. Καταργούμενο αυτό έχει και έναν συμβολικό χαρακτήρα, και βεβαίως και έναν πρακτικό χαρακτήρα που τον έχουμε συζητήσει αλλά κι έναν συμβολικό χαρακτήρα: ότι είμαστε στην άλλη άκρη αυτής της ιδεολογίας που το χρησιμοποίησε ως άλλοθι. Αυτό δεν είναι για να καλύψουμε ανθρώπους που δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, αλίμονο αν δεν υπήρχαν και στους εκπαιδευτικούς, ανθρώπους οι οποίοι, επίσης, έχουν γραφειοκρατικοποιηθεί στην καθημερινότητα τους.

Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο. Μιλάμε συνέχεια ότι πρέπει να υπάρχει αξιολόγηση για να βελτιωθούν οι εκπαιδευτικοί κτλ. Η πολιτεία, πότε θα αξιολογηθεί; Κάθε τέσσερα χρόνια από τις εκλογές; Δεν ήταν η Πολιτεία αυτή που άφησε αυτόν  τον κόσμο στο έλεος; Σχολικά κτήρια τα οποία δεν έχουν επίσημα παραληφθεί από τους κατασκευαστές, επειδή οι Κυβερνήσεις τους έκλειναν το μάτι; Καθηγητές και δάσκαλοι χωρίς επιμόρφωση; Αυτά, με ποιο ηθικό δικαίωμα έρχεται η Πολιτεία όταν έχει ξεχάσει αυτόν τον κόσμο και λέει ‘α, εγώ όμως θα σε αξιολογήσω ενώ εγώ δεν σου έχω δώσει τίποτα μέχρι τώρα’.

Γι’ αυτό λέμε: πυρήνας οι εκπαιδευτικοί, αυτοί θα αρχίσουν να βάζουν σιγά σιγά τα προβλήματα κάτω, και με αυτές τις Δομές να αρχίσει τουλάχιστον μία υποστήριξη, και όπως πάλι είπε ο συνάδελφος κύριος Μηταφίδης βεβαίως πρέπει να δούμε το θέμα της αύξησης, της χρηματοδότησης που υπάρχει έτσι κι αλλιώς μετά από οκτώμισι χρόνια και βεβαίως το θέμα των μόνιμων διορισμών.

Επίσης άκουσα μία εντυπωσιακή ομοφωνία, το ΚΚΕ δεν ήταν μέσα σ’ αυτήν την ομοφωνία ομολογώ να πω, ότι όλα αυτά τα θέματα με τις επιτροπές είναι για να οικοδομήσουμε κομματικό κράτος. Εδώ τώρα έχουμε ένα άλλο περίεργο πράγμα: όταν οι διαδικασίες ανοίγουν σε περισσότερους ανθρώπους, μόνιμα αντιμετωπίζουμε την κατηγορία ότι πάμε να δημιουργήσουμε κομματικό κράτος. Έτσι δεν είναι; Σε οτιδήποτε. Αυτό, δεν είναι λίγο παράξενο; Δηλαδή υπάρχουν ισόβιοι; Υπάρχουν αναντικατάστατοι και δεν το ξέρουμε; Και πάμε να το ανοίξουμε και μόλις πάμε να το ανοίξουμε κάποιοι λένε ‘γιατί;’. Γιατί ιστορικά φαίνεται ότι κάποιοι θεωρούν ότι κάποιοι έχουν το μονοπώλιο κάποιων συγκεκριμένων λειτουργιών μέσα στην κοινωνία. Λοιπόν όχι!  Ανοίγουν οι διαδικασίες, αξιοκρατικές διαδικασίες, όχι πολιτικές όπως έγιναν τόσα χρόνια, με τους περιφερειακούς Διευθυντές, με επιτροπές που επικεφαλής είναι από το ΑΣΕΠ και τη Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, δηλαδή, έχουμε αλώσει και τον ΑΣΕΠ και την Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και όλα τα μέλη του Πανεπιστημίου, ένας σεβασμός στους θεσμούς θα σας παρακαλούσα.

Εδώ λοιπόν υπάρχει μία αντίδραση γιατί αυτή η αντίδραση έρχεται από κάποιους που αισθάνονται ότι έχουν κλείσει τον κύκλο τους. Δεν πειράζει, ας τον κλείσουν αυτοί, υπάρχουν πάρα πολλοί άλλοι που μπορούν να προσφέρουν με πολύ καλά προσόντα. Και ξέρετε πολύ καλά ότι τα σχολεία πρέπει να έχουν την υποστήριξη από τον Σεπτέμβριο, ξέρετε πολύ καλά ότι δεν μπορούσαμε να αρχίσουμε από τους Περιφερειακούς Διευθυντές διότι αυτό δεν γίνεται στις Πανελλαδικές Εξετάσεις.

Λέμε λοιπόν ότι θα πρέπει να δείτε πολύ προσεκτικά το Νομοσχέδιο. Και βλέποντας το πολύ προσεκτικά, εγώ λέω ότι υπάρχουν και αδυναμίες που μας έχουν ξεφύγει που πρέπει να τις δούμε. Αλλά οι αδυναμίες αυτές να είναι κάπως τεκμηριωμένες. Λέτε ότι καταργούμε τα ΠΕΚ. Η κυρία Κεφαλίδου είπε ότι φτιάξαμε το ΕΣΥΠ, εντάξει τώρα, μπορεί να έκανε και λάθος η γυναίκα, δεν ξέρω, αλλά δεν είπε ότι έκανε λάθος.

Καταργούμε λέει τα ΠΕΚ, μα είναι δυνατόν; Ακριβώς μέσα από τα ΠΕΚ προάγεται αυτή η λειτουργία. Ο κύριος Μαυρωτάς λέει χάσαμε την μια και μοναδική ευκαιρία σύνδεσης της Τριτοβάθμιας με τη Δευτεροβάθμια και Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Μα διαβάσατε το Νόμο; Τον έχετε αλήθεια διαβάσει; Λέει ακριβώς το αντίθετο! Συγκεκριμένα, αν θέλετε να σας διαβάσω το συγκεκριμένο χωρίο. Λέω λοιπόν ότι καλό είναι να είμαστε πολύ προσεκτικοί και από το να καταναλώνουμε ώρες για τη διαδικασία να δούμε λίγο την ουσία.

Το θέμα των σχολικών συμβούλων. Εγώ θα ήθελα αύριο οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες να τοποθετηθούν για τη λειτουργία των σχολικών συμβούλων. Είναι θέμα ευθύνης τους και είμαι σίγουρος ότι θα το κάνουν.

Το δεύτερο, αν δεν κάνω λάθος κύριε Αδριανέ, είπατε πως οι σύλλογοί τους υποστήριξαν τις αξιολογήσεις, ότι έπαιξαν έναν προωθητικό ρόλο. Εννοείται τον σύλλογο που έγραψε την επιστολή προς την ΚΕΔΕ; Διότι, αν είναι αυτό, πραγματικά με άφησε άναυδο. Καταλαβαίνω να γράψει επιστολή κάποιος στον Πρωθυπουργό, στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Μα στην ΚΕΔΕ; Πώς να το πω; Τι είναι αυτό το πράγμα; Αυτός είναι ο Σύλλογος; Θα τους δούμε και αύριο και θα τους ρωτήσω και είμαι σίγουρος ότι θα έχουν κάποια πειστική απάντηση.

Τώρα, υπάρχει και κάτι άλλο το οποίο μέσα στην κοινοβουλευτική μας κουλτούρα, καλό είναι, μέσα από τις δυσκολίες, τις εντάσεις, να το αφήνουμε λίγο στην άκρη. Είναι η περίφημη εξυπηρέτηση των ημετέρων και η καταστροφολογία που έρχεται μετά απ’ αυτό. Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ εξυπηρετεί ημετέρους και αυτό φέρνει μια απίστευτη καταστροφή. Θυμάστε τι λέγατε το Μάιο που ψηφίσαμε για την επιλογή των σχολικών Διευθυντών; Ότι το κάνουμε γι’ αυτή τη δουλειά; Το θυμάστε; Θέλετε να κάνουμε έναν απολογισμό της χρονιάς που πέρασε; Να δούμε πόσο καλά πήγε αυτή η ιστορία; Εγώ λέω να το κάνουμε. Για να δούμε αν αυτά που λέγατε, έχουν καμία βάση στη συνέχεια. Γιατί μόνο η ιστορία επιβεβαιώνει αυτά που λέμε, δεν είναι μόνο θέματα φιλοσοφικών επιχειρημάτων.

Έρχομαι σ’ ένα άλλο που έχει γίνει ο κακός χαμός, το Νομοσχέδιο για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Δεν ξέρω αν θυμάστε η καταστροφολογία που είχε επιχειρηθεί. Ότι πρώτον, όλα αυτά τα κάνουμε για να βάζουμε ημετέρους. Ότι δεύτερον, δεν θα έχουμε υποψηφίους Πρυτάνεις και Αντιπρυτάνεις. Το ακριβώς αντίθετο! Ελπίζω να τα παρακολουθείτε αυτά, έτσι δεν είναι; Οι Μεταπτυχιακές σπουδές, είναι τόσο καταστροφικό που δεν θα υπάρχουν! Το αποτέλεσμα είναι να είναι περισσότερες από τις προηγούμενες και με πολύ καλύτερους προϋπολογισμούς και να έχουν αυξηθεί τα δωρεάν Μεταπτυχιακά. Αυτά όμως κάποια στιγμή θα πρέπει να απολογηθείτε. Και ο απολογισμός, δεν το λέω ντροπιαστικά, το λέω και ως προς τον εαυτό μας. Αν τυχόν μία λογική σας οδηγεί για κάθε τι που λέμε ότι αυτό το πράγμα είναι καταστροφικό, να θυμίσω τη δίχρονη  προσχολική εκπαίδευση; Να θυμίσω τους 184 Δημάρχους που έχουν υπογράψει φαρδιά πλατιά ότι συμφωνούν κι έχει ήδη αρχίσει; Αυτά δεν θα πρέπει να βγει κάποιος μία μέρα και να πει ότι, ωραία, οδηγηθήκαμε σε μία λάθος εκτίμηση; Δεν είναι ανάγκη να κάνουμε αντιπαράθεση γι’ αυτά τα ζητήματα.

Τώρα, θίχτηκαν και ορισμένα άλλα πράγματα. Πχ οι θητείες. Ένα σοβαρό ζήτημα, ένα ζήτημα που θα το συζητήσουμε. Να σας πω κάτι, εγώ δεν μπορώ να δεχτώ – και νομίζω και όλοι εδώ μέσα- ότι το να πας πίσω στην τάξη είναι ό,τι χειρότερο θα σου τύχει στη ζωή σου. Έχει μία σημασία αυτό. Αν κάποιοι θεωρούν ότι είναι ό,τι χειρότερο θα τύχει στη ζωή τους, νομίζω το είπε ο κύριος Μπαξεβανάκης, μάλλον δεν κάνουν γι’ αυτή τη δουλειά. Εδώ λοιπόν, να συζητήσουμε τα θέματα αυτά, αλλά να μην τα συζητήσουμε μ αυτή τη λογική ότι αν πάω πίσω στην τάξη είναι το χειρότερο πράγμα.

Θα παρακαλούσα πάρα πολύ, και το λέω κατηγορηματικά να μην υπάρχει σπέκουλα γύρω από τα θέματα Ειδικής Εκπαίδευσης. Γιατί υπάρχει σπέκουλα. Κι αν συνεχίσει να υπάρχει σπέκουλα, θα είμαστε πάρα πολύ σκληροί. Σας το είπε με πολύ μεγάλη σαφήνεια η κυρία Τζούφη, είναι στο Νομοσχέδιο, αν υπάρχουν αδυναμίες, αλίμονο να μην υπάρχουν, να τις διορθώσουμε, αλλά τουλάχιστον τα παιδιά και τις οικογένειες με ειδικές ανάγκες να τις αφήσουμε έξω από τη διαμάχη εδώ μέσα. Διότι όλοι αναγνωρίζετε ότι αν κάποια Κυβέρνηση έκανε κάτι για την Ειδική Αγωγή αυτή είναι η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Και το αναγνωρίζει και η κοινωνία. Ας το δεχτούμε, κι αυτό το δύσκολο θέμα ας το πάμε ένα βήμα μπροστά.

Τώρα υπάρχει και αυτό το περίεργο πράγμα, είναι κάποιοι συνάδελφοι, λένε αυτά που είναι να πούνε μετά σηκώνονται και φεύγουν αλλά εντάξει… να σας πω κάτι; Κατηγορήθηκα από ένα βουλευτή του Κινήματος Αλλαγής, ότι δεν μπορούσε τότε να γίνει Επιτροπή γιατί επικαλέστηκα ανειλημμένες υποχρεώσεις κι έπρεπε να πάω στο τάδε μέρος, δεν είπα και ψέματα. Ήταν όντως μία ανειλημμένη υποχρέωση. Εγώ όμως θα ήθελα να ρωτήσω το συνάδελφο αυτό το εξής: εγώ, αν θυμάμαι καλά, Παρασκευή αργά το απόγευμα ήμασταν όλοι σίγουροι ότι η ΚΙΠΑΝ θα ήταν σύμφωνη για το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής. Όπου ερχόμαστε τη Δευτέρα, και βρήκαμε ένα μαινόμενο εισηγητή εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και του Νομοσχεδίου. Τι είναι όλα αυτά; Μπορεί κανείς να μου τα εξηγήσει; Είναι πολιτική συνέπεια; Έγινε κάτι άλλο; Προφανώς έγινε κάτι άλλο! Γιατί δεν το λέμε ευθαρσώς; Πέσαμε έξω ρε παιδιά, δεν μπορούσαμε να το κάνουμε, και τώρα σας κατηγορούμε.

Ο κύριος Γρηγοράκος είπε ότι είναι κατηγορηματικά αντίθετος με τη μετονομασία των ΤΕΙ σε Πανεπιστήμια. Ένας καθηγητής όπως ο κύριος Γρηγοράκος οφείλει να ξέρει ότι δεν κάνουμε αυτά, οφείλει να το ξέρει. Και είμαι σίγουρος ότι το ξέρει. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα! Υπάρχει αναζήτηση συνεργειών, υπάρχει μία σύνθετη μεταρρυθμιστική πολιτική αλλά η μετονομασία των ΤΕΙ σε Πανεπιστήμια είναι αυτό που προτείνει ο κύριος Μητσοτάκης, το οποίο είναι κάτι νόμιμο, λέει να τα κάνουμε Πανεπιστήμια Εφαρμοσμένων Επιστημών. Είναι μία νόμιμη άποψη με την οποία διαφωνούμε αλλά είναι νόμιμη. Μην μπερδεύουμε τα δύο.

Τέλος, θα πρότεινα αύριο θα έρθουν οι φορείς, θα τους ακούσουμε. Ακούσαμε και σήμερα πολλά πράγματα με λεπτομέρειες. Εγώ προσωπικά είμαι διατεθειμένος μετά τη συνεδρίαση της Επιτροπής να μείνω όσο μας πάρει, μέχρι τελικής πτώσεως, αν υπάρχουν συγκεκριμένες προτάσεις που να μπορούν να ενσωματωθούν στο Νομοσχέδιο. Αυτό δεν σημαίνει ότι σας ζητάω να το υπερψηφίσετε. Έχετε πάρει πολιτικές αποφάσεις απολύτως σεβαστές. Αλλά αν υπάρχουν αδυναμίες που θέλετε να συμβάλετε στην επίλυση τους, εγώ με τους συνεργάτες μου θα είμαι εδώ για να τις ενσωματώσουμε, για να πάμε ένα βήμα μπρος ώστε στη Βουλή στην Ολομέλεια, να έχουμε μία πολύ εποικοδομητική συζήτηση.