«Θέλουμε η Δυτική Αττική να γίνει η «μπροστά αυλή” της πρωτεύουσας»

Είναι μεγάλη η χαρά μου να βρίσκομαι σήμερα εδώ ανάμεσά σας. Είναι μεγάλη η χαρά μου να βρίσκομαι στη Δυτική Αττική. Είναι μεγάλη η χαρά μου να βρίσκομαι σήμερα εδώ στην Ελευσίνα, στην πόλη που έχει δώσει μεγάλους αγώνες, εργατικούς αγώνες, κοινωνικούς αγώνες.

Στην πόλη, που, αγαπητέ Δήμαρχε, θα μου επιτρέψεις να θυμηθώ, έχει και μια πολύ μακρά και ουσιαστική παράδοση αγώνων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με τους πολύ σημαντικούς κομμουνιστές, αριστερούς δημάρχους. Να θυμηθώ τον Μιχάλη Λεβέντη, να θυμηθώ τον αείμνηστο Γιώργο Αμπατζόγλου, ο οποίος έφυγε πρόωρα. Να θυμηθώ τους αγώνες για την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής στην πόλη, για το Θριάσιο Νοσοκομείο. Γιατί όλες οι μεγάλες κατακτήσεις, που δεν είναι λίγες, δεν χαρίστηκαν σε αυτόν τον τόπο. Κερδήθηκαν μέσα από αγώνες.

Και θέλω να σας πω ότι έχω την αίσθηση πως βρισκόμαστε σήμερα εδώ εκτάκτως με βάση τον προγραμματισμό των Περιφερειακών Συνεδρίων. Είχαμε ως στόχο να κλείσουμε αυτόν τον -επιτρέψτε μου να πω- πρωτότυπο και πολύ εποικοδομητικό θεσμό που δημιουργήσαμε, προκειμένου να συνθέσουμε μαζί –Κυβέρνηση, παραγωγικοί φορείς και Τοπική Αυτοδιοίκηση- το σχέδιο για την αναπτυξιακή προοπτική, το αναπτυξιακό σχέδιο της επόμενης πενταετίας ανά Περιφέρεια. Έχοντας την αίσθηση ότι ένα από τα ελλείμματα, μία από τις αιτίες αυτής της ασύμμετρης και άνισης, ανισομερούς ανάπτυξης ή μη ανάπτυξης που είχαμε το προηγούμενο διάστημα στη χώρα, για να είμαι πιο ακριβής, οφείλεται και στο γεγονός ότι ποτέ δεν σχεδιάστηκε από τους συγκεκριμένους φορείς του τόπου, της Περιφέρειας, για τον τόπο, για την Περιφέρεια. Αλλά σχεδιάστηκε πίσω, στην καλύτερη περίπτωση, γιατί πολλές φορές δεν σχεδιάστηκε καν, πίσω από κλειστά γραφεία στο κέντρο, στην πρωτεύουσα. Διακόψαμε, λοιπόν, αυτή τη ροή, έχοντας κατά νου, στο τέλος, μετά από τα δώδεκα Περιφερειακά Συνέδρια, να έρθουμε στην Αττική και να χωρίσουμε σε δύο στη Δυτική και την Ανατολική Αττική. Διακόψαμε, γιατί θεωρώ πως έχουμε χρέος να βρισκόμαστε εδώ.

Έχουμε χρέος απέναντι στους ανθρώπους της Μάνδρας και της Νέας Περάμου, απέναντι στα θύματα της πρωτοφανούς αυτής φυσικής καταστροφής, αλλά και στις οικογένειές τους. Απέναντι στους ανθρώπους που έχασαν σπίτια, περιουσίες και επιχειρήσεις. Απέναντι όμως και σε όλους τους κατοίκους της Δυτικής Αττικής. Σε όλους τους συμπολίτες μας που έχουν κάθε δικαίωμα να απαιτούν ένα μέλλον διαφορετικό, ένα μέλλον δικαιότερο. Να μην αισθάνονται ότι κατοικούν στην πίσω αυλή της Αττικής, ότι είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας.

Βρισκόμαστε, επίσης, σήμερα εδώ, διότι μην κρυβόμαστε, η περιοχή της Δυτικής Αττικής σκοπίμως αφέθηκε στο έλεος. Ήταν και είναι ακόμα το μέρος των φτωχών. Το κρυφό σημείο της περιόδου της ανάπτυξης των προηγούμενων δεκαετιών, αλλά και το μαλακό υπογάστριο της κρίσης, που μαστίζει τη χώρα μας από το 2010 και μετά.

Στη Δυτική Αττική συμπυκνώνονται οι παθογένειες, οι αδικίες και η ταξικότητα ενός ολόκληρου μοντέλου ανάπτυξης, που χρεοκόπησε με το ξεκίνημα της κρίσης στη χώρα μας. Αλλά και η μονομέρεια των πολιτικών διαχείρισης της οικονομικής κρίσης από το 2010 και μετά.

Διότι ξέρετε δεν υπάρχουν με τη στενή έννοια του όρου φυσικές καταστροφές. Οι καταστροφές τις περισσότερες φορές έχουν και πολιτικό και κοινωνικό χαρακτήρα και ταξικό πρόσημο. Και στην περιοχή της Mάνδρας, για παράδειγμα, η καταστροφή δεν σχετίζεται – δεν θα διαφωνήσω με όσα άκουσα πιο πριν- μόνο με την ένταση του καιρικού φαινομένου, που ήταν πράγματι πρωτοφανής. Και πράγματι, μπορεί να οφείλεται και σε αυτό το παγκόσμιο φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής.

Σχετίζεται, όμως, και με το γεγονός ότι για δεκαετίες η περιοχή είχε αφεθεί στην τύχη της. Και αυτό –επιτρέψτε μου να πω- δεν ήταν απλή παράλειψη ή αμέλεια.

Η έλλειψη χωροταξικού και οικιστικού σχεδιασμού, ο πολλαπλασιασμός των αυθαίρετων κτισμάτων που έκλειναν τα ρέματα ή το μπάζωμα των ρεμάτων δεν ήταν τίποτε άλλο, από αυτό που χαρακτήριζε μια ολόκληρη κρατική πολιτική. Ή για να το πω με μια φράση: Η απουσία κρατικής πολιτικής ήταν η κρατική πολιτική. Γιατί με αυτόν τον τρόπο είχε αποφασίσει η πολιτική εξουσία για δεκαετίες να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της στέγης και των τεράστιων ανισοτήτων, κάνοντας τα στραβά μάτια και επιτρέποντας σχεδόν τα πάντα.

Σήμερα, λοιπόν, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις συνέπειες αυτής της σκόπιμης απουσίας. Σήμερα, όμως, έχουμε την υποχρέωση, τη δυνατότητα, αλλά και τη βούληση να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε αυτή την εικόνα.

Και τούτο σχετίζεται –αν θέλετε- και με τις προτεραιότητες αυτής της κυβέρνησης. Δεν αρκεί για μας να αντιμετωπίσουμε απλά και μόνο τις άμεσες συνέπειες της καταστροφής. Έχω την αίσθηση ότι αυτό επιχειρήσαμε να το κάνουμε και το κάναμε, το κάνουμε ακόμη και τώρα, συνεχίζουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο: Με την άμεση κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού, την εκκίνηση των διαδικασιών αποκατάστασης των ζημιών, την έκτακτη αποζημίωση των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Το βασικό θέμα, όμως, για μας, σήμερα δεν είναι μόνο η άμεση επούλωση των πληγών, αλλά θα έλεγα ότι είναι η πρόληψη και ο σχεδιασμός της επόμενης μέρας, του μέλλοντος. Να δημιουργήσουμε τους όρους, ώστε μια τέτοια καταστροφή να μην επαναληφθεί.

Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο, εάν σχεδιάσουμε από κοινού ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης για ολόκληρη την περιοχή. Ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο, που θα λαμβάνει υπόψη προτεραιότητες και δυνατότητες που έχει η περιοχή, θα θέτει στο επίκεντρο τους πολίτες, τους κατοίκους και τις ανάγκες τους και θα εντάσσεται με οργανικό τρόπο στο ευρύτερο αναπτυξιακό σχέδιο της χώρας.

Και θα έλεγα, φίλες και φίλοι, ότι αυτό είναι κρίσιμο να γίνει σήμερα.

Είναι κρίσιμο να γίνει σήμερα, διότι σήμερα είναι και μια κρίσιμη στιγμή συνολικά για τη χώρα, εγώ θα έλεγα. Είναι η στιγμή που με την αλλαγή σελίδας στην οικονομική πορεία, με την εμπέδωση της σταθερότητας και την εκκίνηση της ανάκαμψης έχουμε την υποχρέωση να θεμελιώσουμε και να οργανώσουμε το μέλλον, ώστε να μην επαναληφθούν τα γεγονότα του παρελθόντος, τα λάθη του παρελθόντος.

Γιατί πράγματι η χώρα βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή, αλλά εγώ νομίζω -και αυτό είναι φανερό- ότι περνά πια σε μια νέα εποχή, αφήνει πίσω της την κρίση. Η ελληνική οικονομία ανέκαμψε πια μετά από πάρα πολλά χρόνια. Τα ελληνικά ομόλογα στις αγορές γύρισαν στις τιμές του 2006, τότε που ούτε καν σαν έννοια δεν υπήρχε η κρίση, όχι στο μυαλό, ούτε στο πίσω μέρος του μυαλού των ανθρώπων.

Το διεθνές επενδυτικό ενδιαφέρον για τη χώρα μας είναι πια εξαιρετικά σημαντικό, τεράστιο θα έλεγα. Και όλοι προεξοφλούν όχι μόνο την έξοδο από τα μνημόνια σε λίγους μήνες, αλλά και κάτι ακόμα πιο σημαντικό: Τη διαρκή και σταθερή ανάκαμψη τα επόμενα χρόνια.

Και ίσως, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, πρέπει τώρα να σχεδιάσουμε την επόμενη μέρα σε ένα διαφορετικό μοτίβο, σε πιο στέρεα θεμέλια, από αυτά που μας οδήγησαν στην κρίση. Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, θα έλεγα ότι πέφτει σε μας το βάρος, που είναι ταυτόχρονα και μια μεγάλη πρόκληση, να μην επαναπαυτούμε. Να μην αφήσουμε τα πράγματα στον αυτόματο πιλότο, αλλά να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να οργανώσουμε αυτή την επόμενη μέρα, να σχεδιάσουμε το αύριο της χώρας προσαρμοσμένο στο μοντέλο της δίκαιης ανάπτυξης. Και να μην αφήσουμε την Ελλάδα να γυρίσει πίσω. Να γυρίσει πίσω στη φαυλότητα, που μας οδήγησε στην κρίση. Να γυρίσει πίσω στην απουσία σχεδιασμού, που μας οδήγησε στην κρίση. Να γυρίσει πίσω στο πελατειακό κράτος, στη διαφθορά και τη διαπλοκή που μας οδήγησε στην κρίση.

Και θα ήθελα να πω να μην γυρίσει πίσω και σε αυτούς που τα χρόνια της ανάπτυξης λεηλάτησαν όλες τις μεγάλες δυνατότητες της χώρας προς όφελος κάποιων λίγων, οι οποίοι κέρδισαν πολλά και στη συνέχεια χρεοκόπησαν τις επιχειρήσεις τους, βγάζοντας τα χρήματα αφορολόγητα σε τράπεζες του εξωτερικού.

Και ξέρετε κάτι, φίλες και φίλοι, έχουν όνομα και επίθετο όλοι αυτοί και τους γνωρίζουμε. Αλλά έχουν και θράσος. Γιατί πρόκειται για θράσος σήμερα να καταγγέλλουν εμάς που δίνουμε αυτόν τον τιτάνιο αγώνα να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση, αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στην κρίση.

Και ας μου επιτραπεί μόνο ένα σχόλιο εδώ –δεν συνηθίζω, δεν είναι ο χώρος να πολιτικολογώ με αυτά τα Συνέδρια- ξέρετε, άκουσα σήμερα, μετά από δυόμισι χρόνια που ήταν εξαφανισμένος, τον πρώην Πρωθυπουργό να μας κουνάει το δάχτυλο, χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη να απολογηθεί για τίποτε από όσα έκανε τα δυόμισι χρόνια που ήταν στην εξουσία. Ούτε γιατί έστειλε την οικονομία στα βάθη, ούτε γιατί έστειλε την ανεργία στα ύψη, ούτε γιατί επέβαλε ζούγκλα στα εργασιακά, ούτε γιατί χάιδευε τα αυτιά της Χρυσής Αυγής, ούτε γιατί έκανε την καταστολή καθημερινό φαινόμενο σε όλη τη χώρα. Και ακούγοντάς τον, μόνο μια απορία όμως μου γεννήθηκε: Αφού τα έκανε τόσο καλά αυτός και η κυβέρνησή του, γιατί δεν κατάφερε να πετύχει εκεί που σήμερα πετυχαίνουμε εμείς και βγάζουμε τη χώρα από την κρίση; Και κυρίως, αφού τα έκανε τόσο καλά, γιατί ο σημερινός Πρόεδρος της ΝΔ αισθάνεται την ανάγκη στο Συνέδριό του να κηρύξει την έναρξη μιας διαδικασίας για να αλλάξει –λέει- εκ βάθρων το κόμμα του; Αφού ομάδα που κερδίζει, δεν την αλλάζεις.

Φίλες και φίλοι, θέλω, όμως, να επανέλθω στα θέματα που απασχόλησαν αυτές τις δύο μέρες το Περιφερειακό Συνέδριο εδώ στη Δυτική Αττική, μια πολύ γόνιμη –πιστεύω- διαδικασία. Μια γόνιμη διαδικασία, που δεν πρέπει να μείνει σε αυτές τις δύο μέρες, δεν πρέπει να μείνει στα χαρτιά και τις διαπιστώσεις και τις εξαγγελίες. Αλλά πρέπει από κοινού να δρομολογήσουμε τον οδικό χάρτη της στενής παρακολούθησης όλων όσων αποφασίσαμε και από κοινού σχεδιάσαμε για την επόμενη μέρα της Δυτικής Αττικής.

Ο στόχος της ανάπτυξης ξεπερνάει μικροκομματικές φιέστες και μικροπολιτικές ακροβασίες.

Ο στόχος της δίκαιης ανάπτυξης είναι ένας και συγκεκριμένος:

Ο διαρκής περιορισμός των κοινωνικών και περιφερειακών ανισοτήτων.

Και αυτός ακριβώς ο στόχος είναι που ορίζει και τα μέσα, αλλά και τις προτεραιότητες της πολιτικής μας.

Και ποιες είναι αυτές οι προτεραιότητες;

Πρώτον, η θέση της εργασίας στο επίκεντρο.

Με ένα μοντέλο ανάπτυξης που δεν θα βασίζεται στον χαμηλό μισθό και την καταστρατήγηση κάθε κεκτημένου.

Δεύτερον, η προσπάθεια να ανέβουμε στην αλυσίδα αξίας, παράγοντας προϊόντα και παρέχοντας υπηρεσίες υψηλής ποιότητας.

Και αυτό χρειάζεται έναν σοβαρό οικονομικό και περιφερειακό σχεδιασμό.

Έναν σχεδιασμό που δεν θα πριμοδοτεί συγκεκριμένες περιοχές έναντι άλλων, αλλά θα αντιμετωπίζει το σύνολο της χώρας ως άξιο προσοχής και συμμετοχής στα οφέλη της ανάπτυξης.

Έναν σχεδιασμό για την αντιμετώπιση των δυσκολιών και την αξιοποίηση, όμως, των συγκριτικών πλεονεκτημάτων κάθε περιοχής της χώρας ξεχωριστά, θα έλεγα συνολικά των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας. Διότι το εργατικό δυναμικό και η γεωγραφική θέση, η ιστορία, ο πολιτισμός, ο φυσικός πλούτος είναι πλεονεκτήματα συγκριτικά, που πρέπει να αξιοποιήσουμε.

Γι αυτό λοιπόν είμαστε σήμερα εδώ: Να δουλέψουμε από κοινού προς αυτήν την κατεύθυνση.

Είναι εντυπωσιακό, όμως, το πώς μια περιοχή που αναδείχθηκε από την αρχαιότητα, γιατί ενέπνευσε την πνευματικότητα και την παραγωγή πολιτισμού, μια περιοχή με μοναδικό συνδυασμό από φυσικά κάλλη, εγκαταλείφθηκε, κατά τις δεκαετίες της στρεβλής ανάπτυξης, στη χωρίς έλεγχο οικοδόμηση και εγκατάσταση πολλές φορές επικίνδυνων δραστηριοτήτων.

Εγκαταλείφτηκε στην ανοχή ζωνών απόλυτης φτώχειας δίπλα σε μεγάλες μονάδες παραγωγής πλούτου, στη μετατροπή του θαλάσσιου μετώπου και της ίδιας της θάλασσας σε ζώνη ημιπαράνομων δραστηριοτήτων και σε τελική ανάλυση μετατράπηκε σε αποθήκη παροπλισμένου εξοπλισμού και μισοβυθισμένων πλοίων.

Δεν είναι, επομένως, μόνο οι καταστροφικές και θανατηφόρες πλημμύρες της 15ης Νοεμβρίου, που μας επιβάλλουν να υλοποιήσουμε μια στρατηγική ανασυγκρότησης για την περιοχή, αλλά είναι –θα έλεγα- και συσσωρευμένες για πολλά χρόνια καταστάσεις που έχουν παραμορφώσει τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της περιοχής, που την έχουν οδηγήσει σε μια ιδιάζουσα παρακμή και που έχουν εξαντλήσει τα ανταγωνιστικά της πλεονεκτήματα.

Είναι, λοιπόν, αναγκαίο, αυτή τη στιγμή, να κάνουμε δύο πράγματα: Πρώτον, να κατανοήσουμε τα αίτια της καταστροφής και ταυτοχρόνως να είμαστε αποτελεσματικοί ως προς την αποκατάσταση των ζημιών, αλλά και την προστασία από μελλοντικούς κινδύνους.

Μιλώντας, λοιπόν, για την περιφέρεια της Δυτικής Αττικής θεωρώ ότι πρέπει να εστιάσουμε σε τέσσερα πολύ μεγάλα ζητήματα:

Στο θέμα της βιώσιμης ανάπτυξης, στο θέμα της ποιότητας ζωής, στο θέμα της κοινωνικής συνοχής και τέλος στις αναγκαίες παρεμβάσεις για να σχεδιάσουμε μια διαφορετική επόμενη μέρα.

Ξεκινώ από τη βιώσιμη ανάπτυξη, γιατί θεωρώ ότι στη βάση του σχεδιασμού μας πρέπει να βρίσκεται ακριβώς αυτό: Δηλαδή, η μετάβαση από την άναρχη και ανεξέλεγκτη συσσώρευση παραγωγικών δραστηριοτήτων σε αυτό που εμείς ονομάζουμε «βιώσιμη ανάπτυξη». Δηλαδή στην ανάπτυξη που θα παράγει αξιοπρεπείς και σταθερές σχέσεις εργασίας και ταυτόχρονα δεν θα επιβαρύνουν το περιβάλλον.

Και θα ξεκινήσω από τη βιομηχανία, η οποία στη Δυτική Αττική αποτελεί την κύρια, ίσως, οικονομική δραστηριότητα. Το ζήτημα που έχουμε να διαχειριστούμε σήμερα, δεν είναι ένα καινούργιο ζήτημα, είναι ένα ζήτημα στρεβλώσεων μισού αιώνα, θα έλεγα. Και γι’ αυτό είναι και πολύ σοβαρό και πολύ σύνθετο. Σχετίζεται με την άναρχη χωροθέτηση, τη λειτουργία άτυπων βιομηχανικών ζωνών που βρίσκονται διάσπαρτες σε όλη την περιφέρεια, με πολύ σοβαρές επιπτώσεις για το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής στην περιοχή.

Αντιμετώπιση του προβλήματος, κατά την εκτίμησή μας, είναι η μετεγκατάσταση των βιομηχανιών αυτών σε οργανωμένα επιχειρηματικά πάρκα. Έτσι ώστε να δημιουργηθούν οικονομίες κλίμακας, να ελαχιστοποιηθεί η επιβάρυνση που προκαλείται σήμερα στον αστικό ιστό και να υπάρξει έλεγχος στη λειτουργία τους με βάση τις σύγχρονες περιβαλλοντικές προδιαγραφές.

Ως παράδειγμα ανεξέλεγκτης λειτουργίας, θα ήθελα να αναφέρω την περίπτωση του Ασπρόπυργου, όπου η δημιουργία επιχειρηματικού πάρκου είχε εγκαταλειφθεί πλήρως και το ζήτημα είχε ξεχαστεί σε κάποιο συρτάρι.

Η έγκριση ανάπτυξης του Πάρκου και η λειτουργία των αναγκαίων υποδομών είναι ένα μέλημα, που έχουμε αποφασίσει να το βάλουμε μπροστά. Αυτή η διαδικασία, λοιπόν, προχωρά τώρα και προχωρά με ταχύτατους ρυθμούς.

Στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση, προωθείται ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο για την ανάπτυξη επιχειρηματικών πάρκων, καθώς και των υποδομών που είναι αναγκαίες για τη σωστή λειτουργία τους, με χρηματοδότηση από το Ταμείο Υποδομών, ενώ σχεδιάζεται η εξυγίανση των άτυπων περιοχών της περιφέρειας.

Παράλληλα, από το ΕΣΠΑ και τον Αναπτυξιακό Νόμο, παρέχονται κίνητρα για τη μετεγκατάσταση των επιχειρήσεων σε οργανωμένες περιοχές υποδοχής, εντός οργανωμένων υποδοχέων.

Με τον τρόπο αυτόν επιδιώκουμε να στηρίξουμε τη βιομηχανία, που είναι άλλωστε αποφασιστικός τομέας του στρατηγικού σχεδιασμού για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, διασφαλίζοντας, όμως, παράλληλα όρους βιώσιμης ανάπτυξης για το σύνολο της περιοχής.

Επιτρέψτε μου μια αναφορά ειδικότερη, όμως, στον ναυπηγοεπισκευαστικό τομέα. Μια αναφορά, που έχει ιδιαίτερη αξία για τη Δυτική Αττική, αλλά και για τη χώρα στο σύνολό της, θα έλεγα. Διότι διαθέτουμε ένα υψηλού επιπέδου παραγωγικό δυναμικό, το οποίο, εδώ και πολλά χρόνια, υπο-αξιοποιείται με έντονα αρνητικές συνέπειες για την απασχόληση και την οικονομία της περιοχής. Το δυναμικό αυτό αφορά σε εγκαταστάσεις, αλλά βέβαια και σε ανθρώπινο δυναμικό, καλά εξειδικευμένους και  καταρτισμένους εργαζόμενους.

Στο θέμα αυτό εργαζόμαστε στην κατεύθυνση εξεύρεσης βιώσιμων λύσεων με μακροπρόθεσμο ορίζοντα για την ανάπτυξη και την αναβάθμιση των μονάδων. Δεν θέλω να πω περισσότερα. Όμως, θέλω να ακούσετε αυτό: Προσδοκούμε ότι πολύ σύντομα, στο επόμενο διάστημα, θα έχουμε τα πρώτα επιθυμητά και μετρήσιμα αποτελέσματα, τα οποία θα είναι και ανακοινώσιμα.

Η αποκατάσταση, όμως, μιας συνολικής ισορροπίας στην Περιφέρεια, αφορά και την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής, της οποίας η σημασία σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υποτιμηθεί.

Στο πλαίσιο του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης (ΠΑΑ) 2014-2020, στην Περιφερειακή Ενότητα Δυτικής Αττικής έχουν ενταχθεί και υλοποιούνται συνολικά 610 έργα, συνολικού προϋπολογισμού 5 εκατ. ευρώ.

Ενώ για τη μεταποίηση αγροτικών προϊόντων, έχουν υποβληθεί 14 επενδυτικά σχέδια συνολικής δημόσιας δαπάνης 1,2 εκ. ευρώ.

Υπάρχουν τομείς παραγωγής, όπως τα κηπευτικά, τα φιστίκια, η ανθοκομία ή τα αλιεύματα, που μπορούν να δημιουργήσουν μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία, και εξ αιτίας της εγγύτητας με την πρωτεύουσα.

Επιπλέον, η Περιφερειακή Ενότητα Δυτικής Αττικής περιλαμβάνεται στην οριοθετημένη γεωγραφική περιοχή παραγωγής της Φέτας, ως προϊόντος με Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης (ΠΟΠ).

Ενώ, επίσης, καταχωρημένο με Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης (ΠΟΠ) είναι και το φιστίκι Μεγάρων.

Οι παραπάνω παραγωγικές δραστηριότητες μπορούν να ενισχυθούν. Και θα ενισχυθούν μέσα από το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης 2014-2020, έτσι ώστε να μπορούν να αποτελέσουν πηγή κύριων ή συμπληρωματικών εισοδημάτων για μεγάλο μέρος του πληθυσμού.

Ειδικά, τώρα, σε ό,τι αφορά τις καταστροφές από τις πλημμύρες σε αγροτικές καλλιέργειες, μελισσοκόμους, αλλά και σε κάποιους αλιείς, θέλω να επαναλάβω τη δέσμευσή μας, ότι, μετά τις οριστικές εκτιμήσεις, το κόστος αποζημίωσης θα καλυφθεί εξ ολοκλήρου στους αγρότες της περιοχής.

Τέλος, μια σειρά από προγραμματιζόμενες παρεμβάσεις αφορούν τον τομέα της εφοδιαστικής αλυσίδας, (logistics) που είναι επίσης κρίσιμος τομέας για τη Δυτική Αττική. Οι παρεμβάσεις αυτές αφορούν την ενεργοποίηση του σχετικού νόμου, που παραμένει ανενεργός από το 2014, καθώς και την αποσαφήνιση του πλαισίου λειτουργίας, ειδικά σε ότι αφορά τους κανόνες αποθήκευσης και μεταφοράς των αγαθών.

Θα πρέπει να σημειώσω εδώ ότι στον κλάδο της εφοδιαστικής αλυσίδας, η χώρα διαθέτει εξαιρετικά πλεονεκτήματα, τα οποία, αν αξιοποιηθούν με την κατάλληλη στρατηγική, μπορούν να μας καταστήσουν παίκτες διεθνούς εμβέλειας.

Το όφελος για την τοπική κοινωνία, για την τοπική οικονομία και οι θετικές επιπτώσεις στη δημιουργία θέσεων εργασίας, είναι βεβαίως κάτι το αυτονόητο.

Έτσι, μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2018, θα έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες και θα έχουν ξεκινήσει οι εργασίες για την κατασκευή Εμπορευματικού Κέντρου στο Θριάσιο Πεδίο. Το μεγαλύτερο εμπορευματικό κέντρο στη χώρα, με υψηλή –θα έλεγα- γεωστρατηγική σημασία για την ευρύτερη περιοχή.

Να σημειώσω, πάντως, ότι μια βασική αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης, είναι ότι δεν μπορεί μια οποιαδήποτε παραγωγική δραστηριότητα να αποτελεί εμπόδιο στην ανάπτυξη των υπολοίπων παραγωγικών δραστηριοτήτων, είτε να έχει βλαπτικές επιδράσεις στο περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των τοπικών κοινωνιών.

Υπό την έννοια αυτή, θα ήθελα να σας πω, ακούγοντας πριν από λίγο και τις θέσεις των Δημάρχων της περιοχής, της Περιφέρειας, της Περιφερειάρχη και του αντιπεριφερειάρχη ότι η κυβέρνηση στηρίζει απολύτως τις θέσεις της Περιφέρειας και των Δήμων, της τοπικής κοινωνίας, στο θέμα της εξόρυξης του Βωξίτη.

Στηρίζουμε, δηλαδή, τη θέση ότι στη Δυτική Αττική, που για δεκαετίες λειτούργησε ως η πίσω αυλή της Πρωτεύσας, δεν υπάρχει πλέον χώρος για δραστηριότητες, που μπορεί να είναι ακόμη πιο επιβαρυντικές για το περιβάλλον.

Είναι γεγονός, όμως, φίλες και φίλοι, ότι η προοπτική ενός τόπου δεν σχετίζεται μόνο με την παραγωγική διαδικασία.

Απαιτεί και τη διαμόρφωση κανονικών και βιώσιμων περιβαλλοντικών συνθηκών. Ειδικά σε μια περιοχή, όπως εδώ, που ο ανθρώπινος παράγοντας έχει δράσει αυθαίρετα πολλές φορές, ανεξέλεγκτα πολλές φορές, καταστροφικά πολλές φορές και για πολύ μεγάλο διάστημα, μάλιστα.

Και εδώ δεν θα αναφερθώ σε ζητήματα, που είναι ήδη δρομολογημένα, καθώς και σε θέματα που οι θεματικές διαδικασίες του Συνεδρίου, με τη συμμετοχή των αρμόδιων Υπουργών, πιστεύω ότι κάλυψαν επαρκώς.

Θα αναφερθώ, όμως, σε κάποια θέματα αιχμής, που η επίλυσή τους είναι κομβικής σημασίας για την αλλαγή σελίδας στην περιοχή. Και θα ξεκινήσω από όσα αναδείχτηκαν με αφορμή την τραγωδία, που δημιούργησε η πρόσφατη πλημμύρα στη Μάνδρα.

Όπως είπα και εισαγωγικά το δραματικό γεγονός της απώλειας τόσων συνανθρώπων μας, δε μπορεί να το χρεώσουμε και έτσι να ξεμπερδέψουμε στο πράγματι σπάνιο αυτό καιρικό φαινόμενο, που έπληξε τη Δυτική Αττική. Θα μου επιτρέψετε, βέβαια, και να πω ούτε και στη τροχαία μπορούμε να το χρεώσουμε, που δεν έβαλε κορδέλες για να ξεμπερδέψουν με αυτό.

Η τραγωδία που ζήσαμε, φίλες και φίλοι, είναι αποτέλεσμα της βίαιης και άναρχης παρέμβασης, που έχει γίνει για δεκαετίες στο φυσικό περιβάλλον. Και πέρα από τη γενική διαπίστωση, που την κάναμε όλοι τις πρώτες ημέρες και σήμερα, θα ήθελα να πω και κάτι άλλο. Καλές οι γενικές διαπιστώσεις, αλλά, εδώ υπάρχουν συγκεκριμένες πράξεις και συγκεκριμένες παραλήψεις και συγκεκριμένες ευθύνες. Ευθύνες, που θα πρέπει να προσδιορισθούν, όχι για να εξυπηρετηθούν ενδεχομένως κάποιες πολιτικές σκοπιμότητες, όχι γι’ αυτό, αλλά για να παρθούν συγκεκριμένα μέτρα. Για να διορθωθούν τα κακώς κείμενα και να μην επαναληφθούν. Γι’ αυτό, λοιπόν το λόγο, θα ήθελα να σας πω ότι πέρα από το να μιλάμε γενικόλογα, το υπουργείο Περιβάλλοντος έχει ήδη ζητήσει από το αρμόδιο Σώμα των επιθεωρητών Περιβάλλοντος, να διεξάγουν την έρευνά τους και να μας θέσουν υπόψη το πόρισμά τους. Και εκεί οι πράξεις, οι παραλήψεις και οι ευθύνες, πιστέψτε με, δε θα μείνουν ορφανές, να είσαστε σίγουροι για αυτό.

Και αφού έχουμε αυτό το πόρισμα θα πρέπει να ξεκινήσουμε και από κοινού σε συνεννόηση, σε συνεργασία και με τους τοπικούς φορείς, εκεί όπου χρειάζεται να παρέμβουμε, να παρέμβουμε. Καλά είναι τα αντιπλημμυρικά έργα, αλλά, όταν έχουν μπαζωθεί ρέματα, κάποια στιγμή όταν διαπιστωθεί αυτή η διαχρονική αμέλεια πρέπει να γκρεμιστεί. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.   Η δική μας αντίδραση, φίλες και φίλοι, ήταν όχι να καταλογίσουμε ευθύνες, δεν ήταν αυτή η προτεραιότητα, αλλά, να προχωρήσουν όσο το δυνατόν πιο άμεσα οι αποζημιώσεις. Να υπάρξει, όσο πιο άμεσα, η ανακούφιση η αναγκαία, στους ανθρώπους που επλήγησαν, που είδαν τα σπίτια τους να πλημμυρίζουν, τις επιχειρήσεις να πλημμυρίζουν, να υφίστανται μεγάλες ζημιές. Και πράγματι, νομίζω, ότι αυτό που καταφέραμε παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε συνθήκες επιτήρησης, δημοσιονομικής κρίσης, ήταν αυτή η πρώτη αποζημίωση των 5000 ευρώ για κάθε σπίτι, των 8000 ευρώ για κάθε επιχείρηση, να πάει στους δικαιούχους σε χρόνο ρεκόρ. Σε χρόνο ρεκόρ, όχι σε σχέση με την ανάγκη που έχουν, αλλά, σε σχέση με αντίστοιχες παρεμβάσεις, που γινόντουσαν στο παρελθόν σε αντίστοιχες περιπτώσεις, σε αντίστοιχες καταστροφές.

Παράλληλα, έγιναν όλες οι απαιτούμενες ενέργειες για ειδικές αποζημιώσεις, αναφέρθηκα στις αγροτικές καλλιέργειες, να πω και για τους εργαζόμενους των οποίων οι επιχειρήσεις υπέστησαν καταστροφές, και ακούσατε σήμερα, από την αρμόδια υπουργό, για τα 650 ευρώ κατά άτομο, ένα επίδομα, επίσης, ανακούφισης για αυτούς τους ανθρώπους. Αλλά, να πω και για τις επισκευές στις υποδομές και για τις αντίστοιχες αποζημιώσεις, που θα καταβληθούν, αυτή τη φόρα μέσα σε συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα, όχι όπως στο παρελθόν.

Επίσης, να πω ότι μέσα σε τρεις μήνες, όπως συζητήσαμε λίγο πριν, στην κοινή σύσκεψη, που κάναμε και μας διαβεβαίωσε η Περιφερειάρχης, θα έχει ολοκληρωθεί η ανακατασκευή της παλιάς Εθνικής Οδού, σε νέα χάραξη και με τον ορθό, αυτή τη φορά, αντιπλημμυρικό σχεδιασμό. Όμως το πιο βασικό είναι το πώς θα καταφέρουμε να αναστρέψουμε μια επικίνδυνη υφιστάμενη κατάσταση. Έτσι ώστε να διασφαλίσουμε, επαναλαμβάνω, μελλοντικούς κινδύνους.

Το ζήτημα αυτό σχετίζεται με τα Σχέδια Διαχείρισης Κινδύνων Πλημμύρας όλης της χώρα. Την καταγραφή, δηλαδή, των προβληματικών καταστάσεων, τον καθορισμό των αναγκαίων μέτρων παρέμβασης και αποκατάστασης, καθώς και του αρμόδιου φορέα, που πρέπει να τις υλοποιήσει μέσα σε συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα, ανάλογα με τον βαθμό προτεραιότητας.

Σχετικά με την εκπόνηση των Σχεδίων αυτών, πρέπει να ομολογήσουμε, εδώ, ότι η ολιγωρία και η υποτίμηση του προβλήματος στο παρελθόν υπήρξε θεαματική. Η σχετική Οδηγία της ΕΕ για τήρηση της Ευρωπαϊκής περιβαλλοντικής νομοθεσίας υπήρχε από το 2007 και η ενσωμάτωσή της στο ελληνικό θεσμικό πλαίσιο με Κοινή Υπουργική Απόφαση, έγινε το 2010, τρία χρόνια μετά.

Τα Σχέδια Διαχείρισης Κινδύνων Πλημμύρας έπρεπε να είχαν ολοκληρωθεί έως το 2015. Δεν είχαν όμως ολοκληρωθεί. Και για το λόγο αυτό υπάρχει και προειδοποιητική επιστολή από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Η παρούσα κυβέρνηση, επανεκκίνησε την εκπόνηση των σχεδίων με κονδύλια του ΕΣΠΑ, το Νοέμβριο του 2016. Η διαδικασία προχωρά, πλέον, κανονικά και όλα τα Σχέδια Διαχείρισης Κινδύνων Πλημύρας. φιλοδοξούμε ότι θα έχουν ολοκληρωθεί έως τον ερχόμενο Μάρτιο του 2018. Ενώ, μέχρι να ξεκινήσει η υλοποίηση της στρατηγικής αυτής, θα υπάρξει ενίσχυση της Περιφέρειας για υλοποίηση άμεσου προγράμματος αντιπλημμυρικών έργων – ζήτημα για το οποίο θα αναφερθώ πιο κάτω στην ομιλία μου.

Επιπλέον, όμως με νομοθετική πρωτοβουλία θα επιταχύνουμε και τον χρόνο ολοκλήρωσης των απαιτούμενων αναγκαστικών απαλλοτριώσεων, που είναι αναγκαίες για αντιπλημμυρικά έργα, συντομεύοντας έτσι κατά πολύ τον χρόνο υλοποίησης των έργων αυτών.

Επιτρέψτε μου, όμως να έρθω σε ένα άλλο θέμα, που είναι εξίσου σημαντικό για τους κατοίκους της περιοχής. Και να θυμίσω ότι τον περασμένο Σεπτέμβριο είχαμε ένα άλλο ατύχημα, είχαμε το περιβαλλοντικό ατύχημα με το Δεξαμενόπλοιο Αγ. Ζώνη ΙΙ. Ένα ατύχημα σοβαρό, ανεξάρτητα, προφανώς, από την σπουδή και τον ενθουσιασμό διαφόρων καλοθελητών, που έσπευσαν να εκμεταλλευτούν πολιτικά το γεγονός και να μιλήσουν για «ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή». Δεν ήταν «ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή» ήταν, όμως, ένα σοβαρό ατύχημα. Σήμερα, βέβαια, οι κάμερες δεν βρίσκονται επί τόπου διότι δεν έχει ενδιαφέρον. Αυτό που έχει ενδιαφέρον, όμως, είναι ότι δυόμιση μήνες μετά, και μετά την κινητοποίηση όλων των διαθέσιμων δυνάμεων, έχουμε πετύχει, όχι μόνο την απορρύπανση. Οι μετρήσεις του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών, βεβαιώνουν ότι οι περιβαλλοντικοί, χημικοί και βιολογικοί δείκτες, στην περιοχή του ατυχήματος και στην ευρύτερη περιοχή του Αργοσαρωνικού είναι όχι όπως πριν, είναι καλύτεροι από πριν. Οι δείκτες είναι καλύτεροι από πριν.

Αλλά, δεν πετύχαμε μόνο την απορρύπανση, πετύχαμε δυόμιση μήνες μετά και μετά από κινητοποίηση όλων των διαθέσιμων δυνάμεων να ανελκύσουμε και το βυθισμένο πλοίο. Και, βεβαίως, αυτό είναι σημαντικό, διότι συνήθως στα ναυάγια η απορρύπανση γίνεται ή δεν γίνεται – το κρίνουν οι τοπικές κοινωνίες – τα πλοία, όμως, παραμένουν βυθισμένα κατά δεκάδες στην περιοχή. Και, βεβαίως, θα ήθελα στο σημείο αυτό να αναφερθώ στην πρωτοβουλία που ανέλαβε το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, ώστε να συντονίσει όλους τους εμπλεκόμενων φορέων, ώστε να υπάρξει μια συνολική και αποφασιστική λύση σ’ αυτό το πολυδιάστατο αυτό πρόβλημα. Μέσα στο αμέσως επόμενο διάστημα θα προχωρήσουμε τις διαδικασίες για την ανέλκυση και των 28 ναυαγίων στην ευρύτερη περιοχή του λιμανιού της Ελευσίνας αλλά και στην απομάκρυνση των 19 σκαφών που βρίσκονται εγκαταλελειμμένα στις ακτές και πολλά από αυτά αποτελούν ύποπτους χώρους παράνομης διακίνησης, λαθρεμπορίου κλπ.

Φίλες και Φίλοι

Ο τρίτος τομέας πολιτικής στον οποίο θέλω να αναφερθώ, αφορά το ιδιαίτερα ευαίσθητο για τη Δυτική Αττική ζήτημα της κοινωνικής συνοχής, της κοινωνικής πολιτικής. Είναι ζωτικής σημασίας για την τοπική κοινωνία, και βεβαίως αφορά τη στήριξη και την αναβάθμιση του κοινωνικού κράτους. Υπό μία έννοια είναι και ζωτικής σημασίας για τη δική μας αντίληψη και για την οικονομία και για την κοινωνία. Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να σας πω ότι παρά τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, όλες οι ενέργειες τις οποίες προωθήσαμε, καλύπτουν σε μεγάλο βαθμό πολίτες της Δυτικής Αττικής. Και αρχικά το πρόγραμμα μας για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και σήμερα το κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης, τα 760 εκατομμύρια, που δίνονται σε περίπου 750.000 συμπολίτες μας ετησίως και οι πρωτοβουλίες που πήραμε για τη διανομή κοινωνικού μερίσματος σε αυτούς που το έχουν ανάγκη από το περίσσευμα του πλεονάσματος και η ένταξη 2.5 εκατομμυρίων ανασφάλιστων συμπολιτών μας στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και η στήριξη των ανέργων, που ανακοινώσαμε χθες – και κάποιοι μας είπαν ότι είναι λαϊκισμός – ειδικά των νέων και τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, που ιδιαίτερα σε Δήμους της περιοχής δώσαμε την έμφαση προκειμένου να καλύψουμε μεγάλο μέρος του άνεργου πληθυσμού. Αλλά και άλλες πρωτοβουλίες, όπως για παράδειγμα, τα σχολικά γεύματα, που πλέον επεκτείνονται στο σύνολο των δημοτικών στην ευρύτερη περιοχή των Δήμων της Δυτικής Αττικής.

Στα θέματα της παιδείας, όμως, επιτρέψτε μου να πω δύο λόγια ειδικότερα. Απασχολούν την περιοχή, θεωρούμε ότι είναι βασικής προτεραιότητας το ζήτημα της σχολικής στέγης, όπου προγραμματίζεται ένα σύνολο παρεμβάσεων, με προτεραιότητα τα σχολεία που χτυπήθηκαν από τις πλημμύρες. Θέλω όμως, σήμερα, να σας πω ότι μετά από μία μακρά και δύσκολη πολλές φορές διαδικασία διαβουλεύσεων, όπως πάντα είναι δύσκολες αυτές οι διαδικασίες, ολοκληρώθηκε όμως αυτές τις μέρες αυτή η διαδικασία διαβούλευσης, εδώ, στη Δυτική Αττική. Και είμαι σήμερα στην ευχάριστη θέση, κλείνοντας το Συνέδριο, να σας ανακοινώνουμε την ίδρυση του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής που προέκυψε από τη συγχώνευση των ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά. Και αύριο το πρωί αναρτάται το νομοσχέδιο σε δημόσια διαβούλευση με στόχο την άμεση ψήφισή του αμέσως μετά τις γιορτές. Στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αττικής θα αρχίσουν να λειτουργούν για πρώτη φορά και οι νέες διετείς δομές, που έχουμε ήδη νομοθετήσει και οι οποίες θα διασφαλίζουν επαγγελματικά πιστοποιητικά Ευρωπαϊκών προσόντων. Οι δομές αυτές, στις οποίες θα έχουν προνομιακή πρόσβαση οι απόφοιτοι των επαγγελματικών λυκείων, θα αποτελούν ένα δίκτυο το οποίο θα καλύπτει και τα αστικά κέντρα της Δυτικής Αττικής. Έτσι, νομίζω, γίνεται ένα ακόμα βήμα στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης των ανισοτήτων και των ταξικών διακρίσεων, αλλά και στη σύνδεση της γνώσης με τις αναπτυξιακές ανάγκες και δυνατότητες της Δυτικής Αττικής. Η ίδρυση αυτού του Πανεπιστημίου, βασίζεται καταρχήν στην αναγνωρισμένη στη χώρα μας και διεθνώς, ακαδημαϊκή ποιότητα που έχουν πετύχει τα δύο Τεχνολογικά Ιδρύματα, που συνενώνονται και βεβαίως βασίζονται και στις προσπάθειες και στα επιτεύγματα του εκπαιδευτικού προσωπικού τους.

Μιας και μίλησα, όμως, για την παιδεία, να αναφερθώ στο θέμα της υγείας, που είναι ο δεύτερος – θα έλεγα – πυλώνας του κοινωνικού κράτους, παιδεία και υγεία. Γίνονται σημαντικά βήματα για την αναβάθμιση των υποδομών στην Δυτική Αττική. Θα έλεγα ότι μια μεγάλη πρωτοβουλία εμβληματικού χαρακτήρα είναι αυτή που αφορά την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, και προβλέπεται η λειτουργία μιας Τοπικής Μονάδας Υγείας στο Δήμο Ασπροπύργου, μιας στον Δήμο Ελευσίνας-Μαγούλας, και μιας στο Δήμο Φυλής-Άνω Λιοσίων. Επίσης, στο Θριάσιο Νοσοκομείο έχουμε το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, που ενισχύθηκε κατά την περίοδο 2016-2017 με 10 μόνιμους και 26 επικουρικούς γιατρούς, καθώς και 44 μόνιμους και 9 επικουρικούς νοσηλευτές. Ο εξοπλισμός και οι υποδομές του νοσοκομείου θα ενισχυθούν από τα ΕΣΠΑ βάσει του συνολικού σχεδιασμού της 2^ης Υγειονομικής Περιφέρειας, ενώ στο Θριάσιο δημιουργείται Κέντρο Τραύματος και Εγκαύματος, με τη αξιοποίηση δωρεάς του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ιωάννη Λάτση.

Ένα ειδικό, τώρα, θέμα για την περιοχή, το οποίο μου έθεσαν μέσα και οι Δήμαρχοι είναι το θέμα της κοινωνικής ένταξης των Ρομά. Και θα έλεγα ότι δεν είναι απλά ένα θέμα, είναι ένα στοίχημα για μας. Οι Ρομά της Δυτικής Αττικής ζουν σε ένα καθεστώς μόνιμου και πολυδιάστατου κοινωνικού αποκλεισμού. Αποκλεισμού και κοινωνικού και εργασιακού και εκπαιδευτικού. Πρόκειται για ένα σοβαρότατο ζήτημα, απέναντι στο οποίο δεν υπήρξε μέχρι σήμερα κανενός είδους συνεκτική πολιτική.

Σήμερα, επιχειρούμε μια οργανωμένη παρέμβαση στο ζήτημα αυτό, με δύο στοχευμένες δράσεις που αφορούν βελτίωση συνθηκών διαβίωσης και την παροχή κοινωνικής φροντίδας. Ενώ, άμεσα, θα προκηρυχθούν οριζόντιες δράσεις, που αφορούν την επιδότηση ενοικίου, τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και την προώθηση αυτών των ανθρώπων στην αγορά εργασίας, στην απασχόληση. Η αξιολόγηση των παρεμβάσεων αυτών, θα μας καθοδηγήσει – θα έλεγα- και για ευρύτερης κλίμακας προγραμματισμό και σχεδιασμό, πάνω στο θέμα αυτό.

Φίλες και φίλοι,

Στη λογική αυτής της κυβέρνησης δεν είναι τα κάθε είδους κοινωνικά προβλήματα να αντιμετωπίζονται ως προβλήματα ασφάλειας. Όμως θέλω να πω, πως άκουσα σχεδόν όλους του δημάρχους να μου θέτουν το θέμα αυτό. Και θα πρέπει να παραδεχθώ ότι το αίσθημα της ασφάλειας είναι δικαίωμα και είναι βασικό χαρακτηριστικό μίας ευνομούμενης πολιτείας και δείγμα της ποιότητας ζωής. Δεν είναι δυνατόν να το προσπερνάμε το θέμα αυτό και θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι υπάρχουν προβλήματα, υπάρχει το αίσθημα της ανασφάλειας, σε ορισμένες περιοχές τα Δυτικής Αττικής.

Και αποτελεί δέσμευση της κυβέρνησης όσο και του αρμόδιου Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, να το αντιμετωπίσουμε, με όσες δυνάμεις έχουμε και όσο μπορούμε το πρόβλημα αυτό. Ο σχετικός σχεδιασμός παρουσιάστηκε και συζητήθηκε εχθές στο συνέδριο.

Εγώ θα σταθώ στην βούληση της κυβέρνησης να αντιμετωπιστεί η πρόκληση αυτή, με αποφασιστικότητα, με επιμονή, αλλά και με απόλυτο επαγγελματισμό. Και με την χρήση των ορθών και βέλτιστων πρακτικών. Γιατί μέλημα μας είναι η ασφάλεια των πολιτών, μέλημα μας είναι η πάταξη της εγκληματικότητας, όχι η καταστολή και η άρση των δικαιωμάτων. Είναι μια δύσκολη συνθήκη, μία δύσκολη εξίσωση, στην οποία εμείς πάντοτε φροντίζουμε να επιμένουμε και με αποτελέσματα, θέλω να επισημάνω και στον τομέα αυτό.

Επιτρέψτε μου τώρα, προς το τέλος της παρέμβασης μου, να αναφερθώ στις θετικές παρεμβάσεις, τις επιμέρους αναγκαίες παρεμβάσεις που συζητήθηκαν στα θεματικά τραπέζια του Συνεδρίου. Πιστεύω ότι η γκάμα των θεμάτων ήταν σχεδόν ολοκληρωμένη πάνω στα προβλήματα. Οι προτάσεις που ακούστηκαν ήταν πάρα πολύ σημαντικές. Έχουμε πλέον ολοκληρωμένη την εικόνα των δυσκολιών αλλά και των δυνατοτήτων αυτής της περιοχής.

Θέλω, λοιπόν, να ξεκινήσω από μία πρώτη παρέμβαση που αφορά το χωροταξικό σχεδιασμό.

Απέναντι στο σύνολο των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Δυτική Αττική έχει σχεδιαστεί και υλοποιείται μια ολοκληρωμένη χωροταξική πολιτική, προσανατολισμένη στην βιώσιμη ανάπτυξη, την διαφάνεια, και την εδραίωση κανόνων που πρέπει ισχύουν για όλους.

Στην βάση αυτή, προωθείται ένα πλαίσιο χωροταξικής πολιτικής που περιλαμβάνει τα εξής:

Πρώτον, την άμεση ολοκλήρωση του χωρικού σχεδιασμού και την εκπόνηση και εφαρμογή πολεοδομικών μελετών που θα ενσωματώνουν την αντιπλημμυρική προστασία.

Δεύτερον, την οργάνωση υφιστάμενων ζωνών παραγωγικών δραστηριοτήτων και άτυπων συγκεντρώσεων.

Τρίτον, την επεξεργασία σχεδίων για τη μετεγκατάσταση ασύμβατων, υψηλής όχλησης, ρυπογόνων χρήσεων, ιδιαίτερα από περιοχές που υπόκεινται σε καθεστώς προστασίας ή που διαθέτουν ιδιαίτερη πολιτιστική σημασία.

Και τέταρτον, την προώθηση έργων στον αστικό ιστό για αναβάθμιση της ποιότητας ζωής, και προστασία της φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς.

Ξεχωριστή σημασία έχει ο πρόσφατα ψηφισμένος νόμος για τον έλεγχο και την προστασία του δομημένου περιβάλλοντος, ο οποίος δημιουργεί δρακόντεια οικονομικά αντικίνητρα για την αυθαίρετη δόμηση, απαγορεύοντας ρητά την τακτοποίηση αυθαιρέτων που βρίσκονται δίπλα σε ρέματα.

Στην ίδια κατεύθυνση, το Υπουργείο Οικονομίας ανακοίνωσε ένα Πρόγραμμα Ολοκληρωμένης Παρέμβασης στη Δυτική Αττική, που θα περιλαμβάνει έργα υποδομών και δράσεις για την υποστήριξη της επιχειρηματικότητας.

Το πρόγραμμα αυτό, όπως αν δεν κάνω λάθος χθες, από τα τραπέζια αυτού του Συνεδρίου ανακοίνωσε ο αναπληρωτής υπουργός, θα χρηματοδοτηθεί με πόρους από το ΕΣΠΑ, το Εθνικό Σκέλος του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και ίδιους πόρους της Περιφέρειας και θα ανέρχεται συνολικά στα 100 εκατομμύρια ευρώ.

Τα έργα υποδομών τα οποία θα μπορούν να χρηματοδοτηθούν, εντάσσονται στους τομείς της αντιπλημμυρικής προστασίας, της περιβαλλοντικής αναβάθμισης αλλά και της υποστήριξης του τουρισμού της περιοχής, της ανάδειξης των αρχαιολογικών χώρων, της ανάδειξης της βιομηχανικής κληρονομιάς.

Ενώ, οι δράσεις για τη στήριξη της επιχειρηματικότητας, θα εστιάζουν στην αγροδιατροφή, στην βιομηχανία και την μεταποίηση, στο χονδρεμπόριο και το διαμετακομιστικό εμπόριο, καθώς και στην ανάπτυξη της πολιτιστικής οικονομίας, ειδικά θα έλεγα με το μεγάλο γεγονός για το οποίο όλοι μας πρέπει να βάλουμε πλάτη και να δουλέψουμε μαζί, που δεν είναι άλλο από την ανακήρυξη της Ελευσίνας ως πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης για το 2021.

Τέλος μια αποφασιστική παρέμβαση, μπορεί και πρέπει να είναι ένα μεγάλο άνοιγμα στην οικονομία του πολιτισμού και στην οικονομία του τουρισμού, με δεδομένο το τεράστιο πολιτιστικό κεφάλαιο και την μεγάλη αυτή κληρονομιά που διαθέτουν η Ελευσίνα, τα Μέγαρα και γενικά η ευρύτερη περιοχή.

Και θέλω σε αυτό το σημείο να επιμείνω. Η κυβέρνηση δήμαρχε, θα σταθεί δίπλα στις προσπάθειες του Δήμου της Ελευσίνας και η Περιφέρεια και όλοι οι δήμοι μαζί. Πιστεύω ότι μπορούμε, όχι μόνο να πετύχουμε την διοργάνωση μιας εξαιρετικής Πολιτιστικής Πρωτεύουσας το 2021, αλλά μπορούμε, ο θεσμός της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας, να αποτελέσει από μόνος μοχλό, για να κάνουμε και εμείς περισσότερες και σημαντικές δράσεις για την περιοχή. Για αστικές αναπλάσεις, για να αλλάξουμε την εικόνα της πόλης, για να δώσουμε μία άλλη μορφή, ένα άλλο αέρα σε αυτήν την σημαντική πόλη της Δυτικής Αττικής

Να ολοκληρώσω λέγοντας, ότι προωθείται μελέτη για την ανάδειξη των αρχαιολογικών μνημείων διεθνούς ακτινοβολίας, η οποία θα ολοκληρωθεί τον Απρίλιο του 2018, εν όψει της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας το 2021.

-έχει ξεκινήσει η οργάνωση νέου Αρχαιολογικού Μουσείου στην Ελευσίνα, το οποίο θα στεγάσει τα χιλιάδες ευρήματα που έρχονται στο φως καθημερινά,

-ενώ σε στενή συνεργασία με τη δημοτική αρχή προωθούνται δράσεις για τη διάσωση, ανάδειξη και αξιοποίηση της βιομηχανικής κληρονομιάς της πόλης. Αυτές είναι κάποιες πρώτες πρωτοβουλίες που έχουμε ήδη αποφασίσει να προχωρήσουμε μαζί ενόψει της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας.

Τέλος, η κυβέρνηση έρχεται να ανταποκριθεί, Δήμαρχε και σε ένα γνωστό αίτημα της Δημοτικής Αρχής και των κατοίκων, που αφορά την εικόνα και τη φυσιογνωμία της πόλης:

Στο πλαίσιο μιας πάγιας πολιτικής που έχουμε και αφορά την απόδοση ελεύθερων χώρων σε δημόσια χρήση, και θέλω να σας ενημερώσω ότι είναι ήδη έτοιμη και θα κατατεθεί τις επόμενες ημέρες, η νομοθετική ρύθμιση, με την οποία αποδίδεται στην πόλη και στους πολίτες της Ελευσίνας το Παραλιακό Μέτωπο της πόλης.

Με τη μετακίνηση του εμπορευματικού λιμανιού ώστε το σημερινό λιμάνι να αξιοποιείται αποκλειστικά για αναψυχή και ψυχαγωγία. Το ίδιο θα κάνουμε και με το παραλιακό μέτωπο, με την παραλία της Νέας Περάμου με εξαίρεση τη λιμενική εγκατάσταση.

Το ίδιο και στον Δήμο Ασπροπύργου, όπου εκεί παραχωρείται το σύνολο σχεδόν του παραλιακού μετώπου, στον Δήμο, στους πολίτες. Θέλουμε οι πόλεις της Δυτικής Αττικής, το παραλιακό μέτωπο να ανήκει στους πολίτες, να είναι δημόσιος χώρος, να πάρουν ανάσα, να πάρουν πνοή. Γι αυτό θα αξιοποιήσουμε και τον θεσμό της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας για να προχωρήσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται, στην υλοποίηση αυτών των εξαγγελιών.

Φίλες και Φίλοι,

Δεν υπάρχουν πολίτες δεύτερης κατηγορίας, δεν είναι η Δυτική Αττική η πίσω αυλή της πρωτεύουσας. Θέλουμε να γίνει η μπροστά αυλή της πρωτεύουσας. Θέλουμε να γίνει το πρώτο μέτωπο της πρωτεύουσας στον Πολιτισμό, στην θάλασσα, σε χώρους ψυχαγωγίας, δημιουργίας Πολιτισμού.

Θέλω να υπογραμμίσω ότι το εξαιρετικά επιτυχημένο Συνέδριο, και αυτό όπως και όλα τα προηγούμενα για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση, δεν είναι ένα Συνέδριο που κλείνει την συζήτηση, τον διάλογο, την συνεργασία, την συμπόρευση για την επόμενη μέρα της Δυτικής Αττικής, την ανοίγουμε σήμερα και την ανοίγουμε μαζί σας. Και θα πορευτούμε μαζί σε αυτόν τον αγώνα.

Χρειάζεται ο τόπος ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, χρειάζονται δίαυλοι άμεσης επικοινωνίας ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους παραγωγικούς και θεσμικούς φορείς της Δυτικής Αττικής και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Δεν έχουμε εμείς δικούς μας και μη δικούς μας Δημάρχους, δεν είναι οι δικοί μας και οι άλλοι, είμαστε όλοι μαζί. Κατάλαβε το όλοι. Είμαστε όλοι μαζί στην κοινή αυτή προσπάθεια για την επόμενη μέρα των πολιτών.

Πρέπει λοιπόν αυτό το στοίχημα, το στοίχημα της Παραγωγικής Ανασυγκρότησης της Δυτικής Αττικής με όρους κοινωνικής και περιβαλλοντικής δικαιοσύνης να είναι ένα στοίχημα που μαζί θα το κερδίσουμε. Δεν περισσεύει κανείς σε αυτή την προσπάθεια.

Ας βάλουμε πλάτη, όλοι, ανεξαιρέτως για ένα καλύτερο αύριο για τους πολίτες της Δυτικής Αττικής και πιστεύω ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Να είστε καλά. Σας ευχαριστώ θερμά.

Στα Μέγαρα βρίσκεται από σήμερα ο Υπουργός Εσωτερικών, Πάνος Σκουρλέτης, στο πλαίσιο του 8^ου Περιφερειακού Συνεδρίου για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση «Η ανάταξη της Δυτικής Αττικής», που διοργανώνουν η Περιφέρεια Αττικής και το υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης, στα Μέγαρα και την Ελευσίνα.

Ακολουθούν σημεία από την εναρκτήρια ομιλία του κ. Σκουρλέτη σήμερα, Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2017, κατά την πρώτη ημέρα των εργασιών του Συνεδρίου:

 «Η πολύ συγκεκριμένη και οργανωμένη μεταξύ μας συζήτηση, μέσω των Περιφερειακών Αναπτυξιακών Συνεδρίων επιδιώκει να απαντήσει στο βασικό  ερώτημα για τον τρόπο με τον οποίο η Κυβέρνηση θα υλοποιήσει τον στόχο της παραγωγικής ανασυγκρότησης. Πολύ περισσότερο που παρά τις βαθιές πληγές της κρίσης βαδίζουμε σε μια νέα φάση. Η πρόκληση είναι να σχεδιάσουμε τη νέα εποχή που ούτως ή άλλως έρχεται, με ποιες δυνάμεις και με ποιο τρόπο.

Υπό το βάρος της πρόσφατης τραγωδίας στην περιοχή της Δυτικής Αττικής, τα ερωτήματα αυτά αποκτούν ιδιαίτερη σημασία, η οποία υπερβαίνει την εύκολη κριτική του κάθε μετά Χριστόν προφήτη ή τον μονότονο καταγγελτικό λόγο που ανατροφοδοτείται με  καταστροφές και τραγικά συμβάντα. Η δικαίωση δεν μπορεί να προέρχεται από τις δραματικές επιβεβαιώσεις μας, αλλά από τις επιτυχημένες προσπάθειες αλλαγής των δεδομένων με γνώμονα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της κοινωνίας. Αυτό πρέπει να κάνουμε.

Το ζήτημα της παραγωγικής ανασυγκρότησης, πρωτεύον και καίριο, ειδικά στην τρέχουσα χρονική και πολιτική συγκυρία, αντικειμενικά συνδέεται και επηρεάζει τα πάντα. Από τα ατομικά δικαιώματα, μέχρι το δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία και από την Υγεία έως τον Πολιτισμό και την Παιδεία.  Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο για την Δυτική Αττική, με την μεγάλη υστέρηση και φτώχεια, με σύνθετες διεργασίες όπως, για παράδειγμα, η συσσώρευση βιομηχανικών δραστηριοτήτων, αλλά και η αποβιομηχάνιση. Μιας περιοχής με ιδιαίτερα δημογραφικά χαρακτηριστικά, κοινωνικές ανισότητες και άναρχη ανάπτυξη δραστηριοτήτων. Με υπέρμετρη περιβαλλοντική επιβάρυνση, έλλειψη υποδομών και μια διαχρονική, συχνά παραβατική, υπερεκμετάλλευση πόρων, γης, ανθρώπων χωρίς ίχνος ενδοιασμού και ανησυχίας για το μέλλον.

Βρισκόμαστε λοιπόν εδώ, πάρα πολλοί υπουργοί και στελέχη της Κυβέρνησης, μαζί με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, μαζί με τους παραγωγικούς και κοινωνικούς φορείς, με όλους εσάς για να μιλήσουμε για αυτά που πρέπει να γίνουν, από όλους μας, προκειμένου να αλλάξουμε τον τρόπο που συμβαίνουν τα πράγματα στην Δυτική Αττική. Είμαστε εδώ για να βρούμε όλοι μαζί τι πρέπει να γίνει για τη συνολική  ανάταξή της. Να απαντήσουμε στο πως θα το κάνουμε. Να θέσουμε προτεραιότητες και  ιεραρχήσεις.

Ανάταξη της Δυτικής Αττικής, σημαίνει πρώτα απ’ όλα ταυτόχρονη παρέμβαση σε πολλούς τομείς. Μια ολιστική προσέγγιση στη βάση ενός μεσομακροπρόθεσμου σχεδιασμού για την περιοχή, όπου οι αλληλεπιδράσεις θα είναι προγραμματισμένες και σαφείς. Κι αυτό είναι έτσι κι αλλιώς ένα δύσκολο εγχείρημα για μια διαχρονικά παραμελημένη περιοχή και για μια διοίκηση που λειτουργεί στην πεπατημένη άλλων εποχών και προτεραιοτήτων. Η προσπάθεια δυσκολεύει ακόμη περισσότερο υπό τη δεδομένη οικονομική και θεσμική πραγματικότητα της χώρας, όπου οι επιλογές δεν είναι άπειρες. Αλλά είναι κάτι που πρέπει να ξεκινήσει και να δώσει το συντομότερο τα πρώτα αποτελέσματα, εάν θέλουμε να σταματήσει η σημερινή πορεία, η οποία  εξακολουθητικά μεγεθύνει τα αρνητικά χαρακτηριστικά ξεπερνώντας κάθε όριο. Η σημερινή κατάσταση πρέπει να αντιστραφεί, το ζητούν όλοι εδώ και χρόνια,  η Περιφέρεια, οι δήμοι, οι κάτοικοι, οι επαγγελματίες, οι εργαζόμενοι.

Ωστόσο, αυτή η θετική και επίπονη διαδικασία δεν μπορεί να είναι ένα αποσπασματικό εγχείρημα. Εκ των πραγμάτων αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου σχεδιασμού για όλη τη χώρα. Είναι ένας κρίκος στην αλυσίδα της συνολικής Νέας Αναπτυξιακής Στρατηγικής την οποία φιλοδοξούμε να σφυρηλατήσουμε μαζί. Κι έχει αξία να μιλήσουμε λίγο για το που βαδίζουμε, είναι κάτι που μπορεί να βοηθήσει ιδιαίτερα τη συζήτηση για το πολύ συγκεκριμένο θέμα μας.

Τις επόμενες ώρες και ημέρες θα ακούσετε πολλά και χρήσιμα για ειλημμένες αποφάσεις, πρωτοβουλίες και σχέδια που σχηματοποιούν τα θεμέλια της νέας στρατηγικής, του Εθνικού Σχεδίου για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση. Σ΄ αυτή τη συζήτηση είναι καίριο το ζήτημα των προοπτικών για την οικονομική ανάπτυξη και την προσέλκυση επενδύσεων. Οι πρόσφατες εξελίξεις στο μέτωπο της οικονομίας, κυρίως ως προς την ευνοϊκή  αντιμετώπιση της χώρας από το διεθνές περιβάλλον και ως προς την  καλή πορεία των αποδόσεων των ομολόγων μας, επιβεβαιώνουν μια επιθυμητή πορεία που γίνεται όλο και πιο ευδιάκριτη τις τελευταίες εβδομάδες.

Οι θετικές ενδείξεις σταθεροποιούνται. Έχουμε τρία συνεχόμενα τρίμηνα θετικών ρυθμών ανάπτυξης, κάτι που δεν είχαμε καταφέρει ως χώρα από το 2006. Η ανεργία έχει μειωθεί περίπου κατά 7 μονάδες σε σχέση με το υψηλότερο σημείο της το 2014 και κινείται στο 20%. Το έγκαιρο κλείσιμο του τεχνικού σκέλους της 3^ης αξιολόγησης ενισχύει την αξιοπιστία της δημοσιονομικής μας προσπάθειας. Πληθαίνουν οι δηλώσεις ξένων αξιωματούχων για τη θετική πορεία της οικονομίας μας. Αυτά και άλλα στοιχεία αθροίζονται σταδιακά ώστε να σχηματίσουν μια σταθερή  θετική γενική εικόνα,  ένα «σκαλοπάτι» το οποίο θα μας επιτρέψει να ανέβουμε λίγο ψηλότερα, προκειμένου, να έχουμε περισσότερες επιλογές παρέμβασης υπέρ του κόσμου της εργασίας και όλων όσοι προσπαθούν σκληρά μέσα σε αντίξοες συνθήκες να διατηρήσουν την οικονομική  δραστηριότητά τους.

Αυτές τις ενδείξεις, δεν τις αναφέρουμε για να παρουσιάσουμε έργο, άλλωστε πρόκειται για το αποτέλεσμα της σκληρής προσπάθειας και των στερήσεων του ελληνικού λαού, ο οποίος συνεχίζει και σήμερα να περνά στο μεγαλύτερο μέρος του δύσκολα. Τις αναφέρουμε διότι χωρίς αυτές δεν θα είχε νόημα η συζήτηση για τη νέου τύπου ανάπτυξη που θέλουμε στη μεταμνημονιακή εποχή η οποία πλησιάζει γοργά.

Ο Αύγουστος του 2018 είναι πολύ κοντά. Το τέλος του Προγράμματος και η έξοδος από την ασφυκτική επιτροπεία είναι σίγουρο ότι θα αυξήσει τον βαθμό ελευθερίας στη λήψη κρίσιμων αποφάσεων για το μέλλον της χώρας. Επομένως, αυτή την περίοδο δεν κουβεντιάζουμε απλώς για μερικές διορθωτικές κινήσεις. Επιδιώκουμε να είμαστε έτοιμοι να θέσουμε τη δική μας συνολική αναπτυξιακή ατζέντα, σε ρήξη με το παρελθόν που μας οδήγησε εδώ και με ορίζοντα δεκαετιών.    

Είναι λοιπόν, η πιο κατάλληλη στιγμή για να επικαιροποιήσουμε ορισμένες βασικές παραδοχές, που ανεξάρτητα από τους υφιστάμενους περιορισμούς, αποτελούν συστατικά στοιχεία της πολιτικής μας για την ανάπτυξη. Με τι σχετίζονται αυτές οι παραδοχές;

Πρώτα απ’ όλα με την απάντηση στο ερώτημα «ανάπτυξη για ποιούς;»

Που με τη σειρά του, μας οδηγεί στο ερώτημα «ανάπτυξη με ποιούς;».

 Οι απαντήσεις μας είναι απλές. Θέλουμε ανάπτυξη για τους πολλούς, υποστηριγμένη από όλους και με όρους προστασίας του περιβάλλοντος, σεβασμού των νόμων και εξυπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος, το οποίο  θα πρέπει να ταυτίζεται όλο και περισσότερο με το συμφέρον της κοινωνίας. Να εκφράζει τις ανάγκες και των απλών ανθρώπων, οι οποίοι σήμερα αναμένουν τις καλύτερες μέρες και απαιτούν, όπως και ο κάθε κάτοικος της Δυτικής Αττικής, να αναγνωριστεί το δικαίωμά τους σε μια καλύτερη ζωή. 

Κυρίες και κύριοι,

Αρκετά χρόνια πριν η Δυτική Αττική παρουσιαζόταν ως μια πολλά υποσχόμενη περιοχή. Προβλεπόταν αύξηση του πληθυσμού, της απασχόλησης και  του μέσου εισοδήματος, όπως και της τιμής της γης. Κι αυτό γινόταν παρ’ ότι ήταν γνωστή η άναρχη αστική και βιομηχανική επέκταση, καθώς και η αδυναμία των υποδομών να υποστηρίξουν  τις αλλαγές και να προστατέψουν σε βάθος χρόνου ανθρώπους και περιουσίες. Σ’ αυτή την περίπτωση το χωροταξικό ζήτημα και το παραγωγικό πρότυπο συνδυάστηκαν  με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.

Κάνω αυτή την επισήμανση για να θυμίσω πως λειτούργησε σε πολλές περιπτώσεις το μοντέλο ανάπτυξης των προηγούμενων δεκαετιών, μέχρι και πολύ πρόσφατα. Με αποσπασματικότητα. Με έμφαση στα πρόσκαιρα κέρδη. Με αδυναμία ουσιαστικής πρόβλεψης των μακροπρόθεσμων επιδράσεων κάθε επένδυσης ή ακόμη και με αδιαφορία γι’ αυτές. Με ολιγωρία για  –  έστω και εκ των υστέρων –  διορθωτικές επεμβάσεις. Κι ήταν εποχές μεγάλων χρηματοδοτικών ροών, οι οποίες τελικά εξυπηρέτησαν πολύ λίγους και ναρκοθέτησαν το παρόν μας.

Άλλος θα μιλήσει για παθογένειες, εύστοχα μπορούμε να στηλιτεύσουμε τις πελατειακές σχέσεις και την κρατικοδίαιτη οικονομία που ευνοούσαν τέτοιες πρακτικές. Η ουσία είναι ότι για πάρα πολλά χρόνια τα προβλήματα συσσωρεύονταν και κρύβονταν κάτω από το χαλί, ενώ οι διαμαρτυρίες πολιτών, κινημάτων και πολιτικών δυνάμεων αντιμετώπιζαν μια καθολική απόρριψη.

Εύλογα θα απορήσει κανείς για το πώς εξελίχθηκαν έτσι τα πράγματα τόσο στην Δυτική Αττική, όσο και σε άλλες περιοχές της χώρας, σε μια μακρά περίοδο υποτιθέμενης προσαρμογής του εθνικού δικαίου με το, θεωρητικά, πιο πλήρες και ώριμο, ευρωπαϊκό. Και παρά τις επιπρόσθετες επισημάνσεις των επιστημόνων και τις μελέτες που έρχονταν –  στην περίπτωση της Δυτικής Αττικής –  να αναδείξουν αστοχίες και παραλείψεις οι οποίες αύξησαν τις στατιστικές πιθανότητες να συμβεί η ανείπωτη καταστροφή. Είναι φανερό ότι η πολύ συγκεκριμένη πολιτική επιλογή των υψηλών ρυθμών της επίπλαστης ανάπτυξης, είχε καταλυτική επίδραση στο να διαμορφωθεί αυτό το νομότυπο και ιδιαίτερα επικερδές χάος. Καθώς και ότι η διαχρονική θεσμική υστέρηση του ελληνικού κράτους και στα ζητήματα της χωροταξίας, βοήθησε στις εκτρωματικές επιλογές. Σε συνδυασμό με την, τελικά μοιραία, πρόσκληση προς φτωχά στρώματα που βίωναν έντονο στεγαστικό πρόβλημα, να συμμετάσχουν στο χωροταξικό αλαλούμ, συμβάλλοντας τελικά στη σύγχυση αναφορικά με την πραγματική εικόνα των αυθαιρεσιών και των λανθασμένων αποφάσεων.

 θεωρώ ότι ένα μεγάλο ζήτημα, που εξηγεί εν μέρει κάποιες πλευρές του παρελθόντος, έχει όμως ιδιαίτερη σημασία για το παρόν, αφορά στη λειτουργία δομών και θεσμών που επιτρέπουν στους πολίτες να συνδιαμορφώνουν την πολιτική για τοπικά ζητήματα και να ελέγχουν τις αποφάσεις των αντιπροσωπευτικών συλλογικών οργάνων τους. Τελικά, η οικονομία είναι κι αυτή ένα ζήτημα Δημοκρατίας και συμμετοχής. Περισσότερη Δημοκρατία, μεγαλύτερη συμμετοχή, κοινωνικός έλεγχος, είναι συστατικά μιας αναγκαίας επαναδιατύπωσης της σχέσης του πολίτη και της κοινωνίας με την πολιτική και την Τοπική Αυτοδιοίκηση κάθε βαθμού, η οποία πιστεύω ότι θα έχει θετικές επιδράσεις και στην τοπική και στην υπερτοπική ανάπτυξη.

Δεν μπορείς να σχεδιάσεις ανάπτυξη και ένα νέο παραγωγικό πρότυπο, εάν κρατήσεις τους θεσμούς της Αυτοδιοίκησης και την κεντρική διοίκηση στο χθες. Ο εκσυγχρονισμός της Δημόσιας Διοίκησης και της Αυτοδιοίκησης είναι μια επιβεβλημένη αναπτυξιακή μεταρρύθμιση. Σημαντικός κρίνεται όμως και ο άμεσος αναπτυξιακός ρόλος των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με διττή έννοια. Από τη μία, ως φορέων που επενδύουν απευθείας σε τομείς τους οποίους θεωρούν απαραίτητους για να διατηρηθούν ή να δημιουργηθούν εξαρχής συγκριτικά πλεονεκτήματα σε τοπικό επίπεδο. Από την άλλη, ως εγγυητών για τη δημιουργία και  ανάπτυξη υποδομών που βελτιώνουν το επίπεδο ζωής των πολιτών και ευνοούν την επιχειρηματική δραστηριότητα.

Χθες ήμουν στην Πάτρα, σε διεθνές συνέδριο της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας για τη επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη. Διαπίστωσα  τις μεγάλες δυνάμεις που μπορεί να ενεργοποιήσει ένας Οργανισμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ο οποίος γνωρίζει τις αδυναμίες και τα ισχυρά σημεία της περιοχής του, αλλά μπορεί και να βοηθήσει στον συντονισμό του παραγωγικού δυναμικού. Στην προκειμένη περίπτωση δημιουργήθηκε μια άτυπη συμμαχία μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και γνωρίζω ότι  κάτι ανάλογο συμβαίνει στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Γενικότερα, δεν πρέπει να υποτιμούμε τις προσπάθειες της Αυτοδιοίκησης, η οποία υπέστη μια βίαιη θεσμική και οικονομική προσαρμογή στα δεδομένα της κρίσης και των μνημονίων από το 2011, δίνει όμως από τότε τη μάχη της προσφοράς με σθένος και αποτελεσματικότητα σε αρκετές περιπτώσεις. Γνωρίζω επίσης τις σημαντικές εργασίες, τόσο εντός της Περιφέρειας Αττικής για το αναπτυξιακό ζήτημα της Δυτικής Αττικής, το 2015, όσο και του Δήμου Μεγαρέων τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε, για τη στρατηγική ανάπτυξη του αγροτικού τομέα στην περιοχή του.   

Αναγνωρίζοντας αυτό τον σημαντικό ρόλο και τις δυνατότητες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στο Υπουργείο Εσωτερικών σχεδιάζουμε, ενόψει της αναθεώρησης του θεσμικού πλαισίου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, του «Καλλικράτη», παρεμβάσεις τόσο για την ενίσχυση του αναπτυξιακού ρόλου των ΟΤΑ, όσο και για την ενίσχυση των συμπληρωματικών θεσμικών εργαλείων συμμετοχής των πολιτών στις αποφάσεις της διοίκησης. Παράλληλα, προωθούμε την απλή αναλογική, πιστεύοντας ότι θα ενδυναμώσει τη Δημοκρατία, θα φέρει πιο κοντά τον πολίτη στην ενασχόληση με τα κοινά και θα ωθήσει σε συνεργασίες αυτοδιοικητικών δυνάμεων που θα βοηθήσουν τις περιοχές τους με πολλούς θετικούς τρόπους. 

Εκτιμώ ότι μικρά και μεγαλύτερα επιχειρηματικά εγχειρήματα θα βοηθηθούν σημαντικά από τον αναπροσδιορισμό αρμοδιοτήτων ανάμεσα στους δύο βαθμούς της Αυτοδιοίκησης και το Κράτος, που επίσης προωθούμε. Αναμένουμε να μειωθούν οι χρόνοι υλοποίησης των αποφάσεων και της απόκρισης των υπηρεσιών. Η παρέμβασή μας στη δομή των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων, επιδιώκει μια αντίστοιχη αποσαφήνιση των λειτουργιών τους, με ορισμένες από αυτές να συνδέονται πλέον απευθείας με τις κεντρικές υπηρεσίες και να μη διαμεσολαβούνται, με ό,τι συνεπάγεται αυτό στο πεδίο της γραφειοκρατίας και της διεκπεραίωσης των υποθέσεων.

 Κυρίες και κύριοι

Δεν μπορεί να μιλήσει κανείς για την ανάταξη της Δυτικής Αττικής εάν δεν αγγίξει  ορισμένα σοβαρά ζητήματα, τα οποία θα μας απασχολήσουν κατά τη διάρκεια του συνεδρίου. Θα αναφέρω μερικά, ενδεικτικά.

Το ζήτημα της αντιπλημμυρικής θωράκισης, ήρθε στο προσκήνιο δραματικά και διεκδικεί απαντήσεις, μα και τις κατάλληλες παρεμβάσεις προκειμένου να αποφύγουμε μελλοντικά ανάλογες καταστροφές. Τα νέα δεδομένα της Κλιματικής Αλλαγής προϊδεάζουν για μια πολύ μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης έντονων καιρικών φαινομένων. Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια εφησυχασμού. Πρέπει να διοχετευθούν πόροι, να εκπονηθούν ευρύτεροι σχεδιασμοί, να δρομολογηθούν τα κατάλληλα έργα και να ολοκληρωθούν όσο πιο γρήγορα γίνεται. Και ευτυχώς το μήνυμα αυτό το έχει εισπράξει η Κυβέρνηση και το μετατρέπει σε συγκεκριμένο σχέδιο παρέμβασης.

Η χωροταξική διάσταση είναι άμεσα συνδεδεμένη με το τεράστιο και πολυεπίπεδο ζήτημα της Περιβαλλοντικής προστασίας μιας περιοχής που έχει πληγωθεί βαθιά από έντονα ρυπογόνες δραστηριότητες. Ξεκινά από το παραγωγικό μοντέλο που επιλέχθηκε εδώ και πάρα πολλά χρόνια, για να φτάσει στην πιο πρόσφατη συζήτηση για τις προοπτικές, κυρίως του Θριασίου, ως διαμετακομιστικού κέντρου. Σχετίζεται με τις αστικές διεισδύσεις στις βιομηχανικές περιοχές και το αντίστροφο. Αλληλεπιδρά με τις παρωχημένες οργανωμένες εγκαταστάσεις βιομηχανικής και βιοτεχνικής δραστηριότητας και την ανάγκη για νέες. Αγγίζει το ζήτημα των άτυπων βιομηχανικών συγκεντρώσεων. Αφορά την αγροτική παραγωγική δραστηριότητα σε ένα σημαντικό μέρος της περιοχής και τα περιθώρια συνύπαρξής της με άλλες δραστηριότητες. Σ’ αυτή τη βάση θα πρέπει να συζητήσουμε, για παράδειγμα, αναφορικά με την επιδιωκόμενη λειτουργία ορυχείων Βωξίτη στη Μεγαρίδα. Σε αυτή τη συζήτηση κύριε Δήμαρχε, χωρίς περιστροφές, καταθέτω την άποψη ότι θα είναι εγκληματική.

Η διαχείριση του παράκτιου μετώπου συνδέεται με θέματα όπως είναι η λειτουργία του λιμανιού και η θέση των εγκαταστάσεων του Οργανισμού Λιμένα Ελευσίνας, η   αξιοποίηση εκτάσεων από τον δήμο, ο σχεδιασμός ήπιων δραστηριοτήτων και ο ρόλος της αναψυχής και του πολιτισμού στο νέο μοντέλο που θα επιλεχθεί.  Οφείλουμε και μπορούμε να αναζητήσουμε την βέλτιστη λύση, για βιώσιμη ανάπτυξη σε  ανθρωποκεντρική βάση; Αυτές τις πλευρές μπορούμε να τις φωτίσουμε. Σημαντική είναι και εδώ η περιβαλλοντική διάσταση σε σχέση με την κατάσταση στον κόλπο της Ελευσίνας, τις παρεμβάσεις που απαιτούνται και τις αντικειμενικές δυσκολίες.   

Πολύ σοβαρό είναι το ζήτημα της κοινωνικής και οικονομικής ένταξης των Ρομά στη βάση της γεφύρωσης των διαφορών και της κοινωνικής συνοχής, ώστε να αμβλυνθούν αντιθέσεις που συντείνουν στη στασιμότητα και τη διαιώνιση των προβλημάτων. Γενικότερα, η ανθρωπογεωγραφία της Δυτικής Αττικής συνιστά ένα ξεχωριστό, απαιτητικό πεδίο παρεμβάσεων. Είναι επίσης ο τόπος που υποδέχτηκε έναν πολύ σημαντικό αριθμό παλιννοστούντων ομογενών, αλλά  και σημείο ευκαιριακής  συνάντησης  μετακινούμενων  πληθυσμών Ρομά.

Η διευθέτηση μεγάλων εκκρεμοτήτων στον τομέα των υποδομών, πρέπει επίσης να τεθεί σε υψηλή προτεραιότητα, ακριβώς επειδή τα ζητήματα είναι αλληλένδετα. Για παράδειγμα, τα επιμέρους δίκτυα ύδρευσης είναι αναγκαίο  να υπαχθούν στην ΕΥΔΑΠ, η οποία μπορεί να εγγυηθεί την παροχή πόσιμου νερού με τους πλέον ασφαλείς τρόπους. Η απόφαση για τη λύση της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης και Αποχέτευσης Μεγάρων κινείται προς θετική κατεύθυνση.  

Η διαχείριση των στερεών αποβλήτων είναι επίσης ένα κομβικό ζήτημα για την περιοχή. Από το 2015 διαθέτουμε Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης των Αποβλήτων, ενώ το 2016 ολοκληρώθηκαν τα Περιφερειακά Σχέδια. Εργαλεία για την μετάβαση σε ένα νέο καθεστώς, υπάρχουν, προκειμένου να τερματιστεί η σημερινή εικόνα της συσσώρευσης στην Φυλή και να αλλάξει προς όφελος μιας περισσότερο ισορροπημένης, κοινωνικά και περιβαλλοντικά αποδεκτής λύσης, με την ενεργοποίηση των δήμων.

Ένα ιδιαίτερο και πολύ σημαντικό κεφάλαιο αφορά στην Ελευσίνα ως Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης το 2021. Μιλάμε για ένα εφαλτήριο μετασχηματισμού πολλών σημείων της Ελευσίνας, για μια ευκαιρία ανάδειξης μιας νέας ταυτότητας και μία ιδιαίτερη πρόσμιξη στόχων, διεργασιών, τέχνης και πολιτισμού, ανάπτυξης και πολλαπλών αφηγήσεων. Είναι νομίζω, σαφές ότι η συνολική προσπάθεια ξεπερνά τη διενέργεια ορισμένων πολιτιστικών εκδηλώσεων. Η αναζήτηση νέας ταυτότητας και ο μετασχηματισμός βρίσκεται τελικά, στον πυρήνα της συζήτησης και για το αναπτυξιακό μέλλον  της Δυτικής Αττικής.

Κυρίες και κύριοι,

Η ανάπτυξη δεν ήρθε στην Δυτική Αττική με τους καλύτερους όρους και προϋποθέσεις για τους κατοίκους της και το περιβάλλον. Το φλισκούνι και η άγρια μέντα του ποιητή ίσως έχουν χαθεί για πάντα για ορισμένα σημεία μιας περιοχής  που αδικήθηκε κατάφωρα από  τις προτεραιότητες που της επιβλήθηκαν. Το βασικό ερώτημα είναι εάν μπορούμε να εκκινήσουμε μια διαδικασία οικονομικής και παραγωγικής ανασυγκρότησης, σε εντελώς διαφορετική βάση. Η οποία θα διατηρήσει και θα βελτιώσει ό,τι καλό έχει προηγηθεί. Θα διορθώσει αυτά που πρέπει και μπορούν να διορθωθούν. Θα θέσει σύγχρονες παραμέτρους σε νέα εγχειρήματα. Θα αναζητήσει και θα προτείνει άγνωστες δυνατότητες και ευκαιρίες.

Το ερώτημα, όπως είπα και πριν δεν αφορά μόνο στην Δυτική Αττική. Εδώ ίσως τίθεται με μεγαλύτερη ένταση επειδή και οι εξωτερικές επεμβάσεις είχαν ιδιαίτερα αρνητικά αποτελέσματα, με αποκορύφωμα την τραγωδία στη Μάνδρα και την Νέα Πέραμο. 

Μιλώντας για την ανάταξη της Δυτικής Αττικής, πρέπει να επικαιροποιήσουμε και να επαναξιολογήσουμε τις δραστηριότητες που συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Για παράδειγμα μπορεί να αναπτυχθεί και άλλο ο τομέας των logistics και του χονδρεμπορίου και σε ποιες βάσεις; Χρειάζεται ο σχεδιασμός περισσότερων οργανωμένων χώρων υποδοχής; Ποιοι οδικοί και άλλοι άξονες υφίστανται για να υποστηρίξουν μια μεγέθυνση προς αυτή την κατεύθυνση; Χρειάζεται μήπως να στραφούμε αλλού, να θέσουμε όρια και πως;

Το νέο υπόδειγμα ανάπτυξης, που περιλαμβάνει τους νέους θεσμούς και τις νέες μορφές κοινωνικής επιχειρηματικότητας απαντά και σε ποιο βαθμό στις πραγματικές ανάγκες μιας μερίδας κατοίκων τη περιοχής; Μπορεί να συμβάλλει στην κοινωνική εξισορρόπηση; Μπορεί να συνδυαστεί με τις προοπτικές του Θριασίου, την υφιστάμενη βιοτεχνική παρουσία, τις μεγάλες ενεργειακές επιχειρήσεις του παράκτιου μετώπου;

Ο πρωτογενής τομέας, σε μια περίοδο που αυξάνεται η ζήτηση για ποιοτικά προϊόντα με ονομασία προέλευσης, μπορεί να συμπράξει με την μεταποίηση και τον τουρισμό; Ποιες εκπαιδευτικές και ερευνητικές δομές θα μπορούσαν να αναπτύξουν σε νέα βάση τα αγροτικά προϊόντα;

Δεν θα επεκταθώ περισσότερο, εξάλλου οι πολλές απαντήσεις και οι αντίστοιχες λύσεις που αναζητούμε είναι θέμα μιας πιο συλλογικής εργασίας,  προκειμένου με σοβαρότητα και ολιστική προσέγγιση να  δημιουργήσουμε τους όρους για μια δεύτερη ευκαιρία για την Δυτική Αττική και για όλη τη χώρα.

Προτιμώ να ολοκληρώσω αυτή την, πολύ πυκνή αναφορά μου στην Δυτική Αθήνα,  με ορισμένες γενικές επισημάνσεις.

Είναι φανερό ότι η έννοια της ανάπτυξης δεν μπορεί να υποστηριχθεί ικανοποιητικά εάν δεν συγκεντρώνει ευρύτερες  συναινέσεις. Και για να γίνει αυτό θα πρέπει να ικανοποιεί, αντίστοιχα, ευρύτερες ανάγκες.  

Ο προσδιορισμός και η ιεράρχηση των αναγκών είναι υπόθεση διαλόγου υπό ορισμένες βασικές αρχές. Δεν μπορούμε να μιλάμε για ουσιαστική, πραγματική ανάπτυξη που να αφορά στους περισσότερους και να μη θέσουμε το ζήτημα της βελτίωσης της αμοιβής και των εργασιακών δικαιωμάτων. Δεν μας ενδιαφέρει η μονοδιάστατη ευημερία των δεικτών και των αριθμών. Στην επόμενη φάση το κύριο ζήτημα θα είναι η ταυτόχρονη ευημερία της κοινωνίας, η δίκαιη ανάπτυξη, με νέες ισορροπίες και  νέα δυναμική.

Η γνώση, η έρευνα και η καινοτομία συνιστούν βασικούς  πυλώνες  μετάβασης της ελληνικής οικονομίας σε ένα ελπιδοφόρο μέλλον με σημαντικές ευκαιρίες μεγέθυνσης και επαναφοράς των νέων επιστημόνων μας που βρίσκονται κατά εκατοντάδες χιλιάδες στο εξωτερικό. Τα στοιχεία αυτά δεν μπορεί παρά να χαρακτηρίσουν κάθε εγχείρημα που διεκδικεί πιθανότητες επιτυχίας.

Η συνεισφορά της κοινωνίας, των κινημάτων και των πολιτών στο ζήτημα της βιώσιμης ανάπτυξης, της αναδιανομής και της βελτίωσης των όρων εργασίας και επαγγελματικής δραστηριοποίησης, είναι αναντικατάστατη. Εργαζόμαστε για να ενισχύσουμε αυτές τις δυνατότητες παρέμβασης, σε θεσμικό επίπεδο, εκεί που ως κυβέρνηση έχουμε αρμοδιότητα.

Κυρίες και κύριοι

Η ανισορροπία και η ανισότητα χαρακτήρισαν σε μεγάλο βαθμό την παραγωγική και συνολική ταυτότητα της Δυτικής Αττικής. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη δυνάμεις, δυνατότητες και περιθώρια, για να αντιστραφεί σε ένα μεγάλο βαθμό η κατάσταση. Είμαστε εδώ για να κάνουμε μια ουσιαστική συζήτηση και να κάνουμε ένα ελπιδοφόρο βήμα προς μια νέα κατάσταση».

Ο Υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης, Νίκος Παππάς, συμμετείχε σήμερα στην πρώτη ημέρα του Περιφερειακού Συνεδρίου για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση της Δυτικής Αττικής, σε πάνελ με τον Υπουργό Εσωτερικών, Πάνο Σκουρλέτη, τον Υπουργό Μεταφορών και Υποδομών, Χρήστο Σπίρτζη, τον Γενικό Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας, Γιάννη Καπάκη και τον Πρόεδρο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, Μανόλη Πλειόνη, με θέμα: «Υποδομές και Πολιτική Προστασία.».

 «Ως Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης δημιουργούμε τις υποδομές για να επαναφέρουμε την κανονικότητα στους Δήμους Μάνδρας, Ελευσίνας και τους γειτονικούς Δήμους», τόνισε ο Ν. Παππάς, εξαγγέλλοντας σειρά δράσεων για την περιοχή: 

• «Την ερχόμενη Τετάρτη (20 Δεκεμβρίου), ομάδα εμπειρογνωμόνων θα επισκεφτεί το δήμο για να καταγράψει τα προβλήματα και να ψηφιοποιήσει τις υποβληθείσες αιτήσεις προκειμένου να επιταχυνθεί η διαδικασία των αποζημιώσεων».
• «Θα ξεκινήσουμε εφαρμογές έξυπνων πόλεων και στην Δυτική Αττική, ώστε να εξοικονομήσουμε πόρους και να βελτιώσουμε την αποτελεσματικότητα. Πρόκειται για εφαρμογές που είναι ήδη εγκαταστημένες και λειτουργούν και σε άλλες πόλεις, δεν είναι πολυδάπανες και δίνουν λύσεις στον τομέα της ύδρευσης, του οδοφωτισμού και της διαχείρισης απορριμμάτων».
• «Υποστηρίζουμε την παραγωγή σύγχρονου οπτικοακουστικού περιεχομένου στην Ελευσίνα, ώστε να αναδείξουμε σε όλο τον κόσμο τις πολιτιστικές, τουριστικές και επιχειρηματικές δυνατότητες της περιοχής».

Παράλληλα, ο Υπουργός σημείωσε, πως «οι εφαρμογές για να γίνουν πράξη, χρειάζονται και την κατάλληλη συνδεσιμότητα» και στη συνέχεια εξήγγειλε ότι:

• «Σχολεία και δημόσια κτίρια θα αποκτήσουν σύνδεση υψηλής ταχύτητας στο διαδίκτυο, ενώ θα υπάρξει εγκατάσταση wifi σε δημόσιους χώρους».
• «Το προσεχές διάστημα αναμένεται να ξεκινήσει η παροχή κουπονιών σε ιδιώτες και επιχειρήσεις για τη σύνδεσή τους με υψηλές ταχύτητες».

Ο Υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης, κατά το κλείσιμο της ομιλίας του, τόνισε: «Το ζήτημα της ανάπτυξης των νέων τεχνολογιών είναι κρίσιμο για την επόμενη μέρα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Θέλουμε να φέρουμε τις τεχνολογίες του Αύριο, Σήμερα για Όλους».

Τον Υπουργό Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης, συνόδευσε ο Γενικός Γραμματέας Ψηφιακής Πολιτικής, Στέλιος Ράλλης.

Κυρία Περιφερειάρχη, κύριοι Δήμαρχοι,

Κυρίες και Κύριοι,

Τα περιφερειακά αναπτυξιακά συνέδρια γίνονται στα πλαίσια επεξεργασίας, εξειδίκευσης και εμπλουτισμού της Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής 2021 για την οικονομία της χώρας.

Το περιφερειακό συνέδριο που αφορά ειδικά στην Περιφέρεια Αττικής είναι το όγδοο.

Θα ξεκινήσω από το γενικό, δηλαδή το σύνολο της Οικονομίας, πριν επικεντρωθώ στο ειδικό θέμα της Περιφέρειας Αττικής κι ακόμη περισσότερο την πρόσφατα σοβαρά πληγείσα Δυτική Αττική.

Γιατί είναι οι γενικές θετικές εξελίξεις στην οικονομία που δίνουν τον τόνο και την προοπτική στην Περιφέρεια επιτρέποντάς μας να δούμε το μέλλον με αισιοδοξία.

Το 2017 αποτελεί κομβικό σημείο ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας και θέτει τις βάσεις οριστικής εξόδου της χώρας από την κρίση και την αυστηρή μνημονιακή επιτροπεία το 2018 οπότε λήγει και το Πρόγραμμα.

Ως προς τούτο, διαφέρει από το 2014 με το οποίο ορισμένοι ατυχώς το συγκρίνουν. 

Διαφέρει και ως προς την ποιότητα και τη δυναμική της ανάκαμψης. 

Γιατί ο ισχνός ρυθμός ανάκαμψης (0,7%) του 2014 ήταν λιγότερο από το μισό του φετινού (1,6%) και γιατί βασίστηκε στην αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης κι όχι στις επενδύσεις που είχαν μειωθεί κατά 5%. 

Δεν είχε στέρεη βάση εκκίνησης, δεν προχώρησε στις κρίσιμες μεταρρυθμίσεις, με συνέπεια να αποχωρήσουν οι Θεσμοί και να μην κλείσει το έτος με τις δύο αξιολογήσεις που έπρεπε να γίνουν, επιβαρύνοντας έτσι τη μετέπειτα πορεία της χώρας.

Αντιθέτως, σήμερα, η ανάκαμψη της οικονομίας με 1,1% στο α’ εννιάμηνο 2017 βασίζεται στις ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου οι οποίες αυξάνουν ετησίως 2,6% σε σταθερές τιμές και στην αύξηση του όγκου εξαγωγών αγαθών και υπηρεσιών οι οποίες αυξάνουν 7,6% αντίστοιχα. 

Κατόπιν τούτου, ο στόχος για ανάπτυξη 1,6% το 2017 θεωρείται εφικτός, καθώς στο δ’ τρίμηνο αναμένεται ισχυρή αύξηση του ΑΕΠ λόγω του κλεισίματος της γ’ αξιολόγησης, της παραδοσιακής ενίσχυσης του ΠΔΕ στο τέλος του έτους, της διανομής κοινωνικού μερίσματος και της περαιτέρω χαλάρωσης των κεφαλαιακών ελέγχων.  

Εφικτός κρίνεται και ο στόχος αύξησης του ΑΕΠ κατά 2,5% το 2018.

Οι εκτιμήσεις αυτές βασίζονται σε σημαντικές εξελίξεις όπως:

Η τεχνική συμφωνία για το κλείσιμο της γ’ αξιολόγησης που συνάφθηκε μεταξύ των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων και των ελληνικών αρχών. 

Η επέκταση της οικονομίας για τρίτο συνεχόμενο τρίμηνο και για πρώτη φορά σε περισσότερο από μια δεκαετία, ικανοποιώντας τον τεχνικό ορισμό για το πότε μία οικονομία ανακάμπτει. 

Την ομαλή πορεία ολοκλήρωσης του προγράμματος ESM ως τον Αύγουστο του 2018 και τη βελτίωση του οικονομικού κλίματος που επιτρέπει στην Ελλάδα να αποκαταστήσει τη χρηματοδότησή της από τις αγορές.

Τον Ιούλιο του 2017, πετύχαμε την πρώτη έξοδο στις αγορές σε περίπου τρία χρόνια, ενώ πρόσφατα επωφεληθήκαμε από μία πρωτοφανή εθελοντική ανταλλαγή ομολόγων, προσελκύοντας έτσι περισσότερους επενδυτές σε νέες μελλοντικές εκδόσεις.

Συνεπώς, όχι μόνον η ελληνική οικονομία έχει εισέλθει σε τροχιά ανάκαμψης, αλλά περνά με επιτυχία και όλες τις αξιολογήσεις από τους Θεσμούς ανακτώντας την εμπιστοσύνη τους. 

Γιατί βασίζεται στη μεγάλη δημοσιονομική προσαρμογή, την υλοποίηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, την αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων, την προσέλκυση ξένων άμεσων επενδύσεων και την τόνωση των εξαγωγών.

Η τρέχουσα ανάκαμψη δεν αφορά μόνον τον τουρισμό, τη βιομηχανία ή τις εξαγωγές, αλλά περιλαμβάνει επίσης κλάδους που μέχρι πρότινος υποφέρανε εξαιτίας της δημοσιονομικής και εισοδηματικής λιτότητας, όπως είναι οι κατασκευές, το εμπόριο ή άλλες υπηρεσίες. 

Με συνέπεια τη δημιουργία 260.000 καθαρών θέσεων απασχόλησης στο διάστημα αυτής της διακυβέρνησης, εκ των οποίων το 55% φέτος, και την αύξηση του αριθμού των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων (ΜΜΕ) κατά 27.000 με δημιουργία 89.000 νέων θέσεων εργασίας σε ΜΜΕ (Κομισιόν, Νοέμβριος 2017).

Κυρίως, όμως, αφορά την βελτίωση μεταξύ α’ και γ’ τριμήνου 2017 του οικονομικού κλίματος κατά 18,5%. 

Αντίστοιχα, ο Δείκτης Υπεύθυνων Προμηθειών (PMI) της μεταποίησης αυξήθηκε 8% τον Νοέμβριο, με την απασχόληση να αυξάνει με τον υψηλότερο ρυθμό που έχει καταγραφεί σε διάστημα δεκαοκτώμισι ετών και τις νέες παραγγελίες στον κλάδο να σημειώνουν τη μεγαλύτερη αύξηση που έχει καταγραφεί από τον Φεβρουάριο του 2014.

Η βελτίωση αυτή της ψυχολογίας είναι απόρροια πραγματικών βελτιώσεων στην οικονομία. 

Συγκεκριμένα, τους πρώτους εννέα μήνες του 2017:

1. Ο όγκος Βιομηχανικής Παραγωγής αυξήθηκε κατά 5,2% ετησίως, δυόμισι φορές πιο γρήγορα από ό, τι την ίδια περίοδο το 2016.

2. Οι άμεσες ξένες επενδύσεις, οι οποίες σε μια οικονομία υπό συνεχή προσαρμογή αποτελούν την κινητήρια δύναμη ανάπτυξης, αυξήθηκαν κατά 69% σε σύγκριση με την ίδια περίοδο του 2016, ενώ το 2016 είχαν ήδη αυξηθεί κατά 142% σε σύγκριση με το 2015.

3. Η κερδοφορία των 30 πρώτων εισηγμένων εταιρειών στο Χ.Α. αυξήθηκε κατά 16% αντίστοιχα το 2017, ενώ για 500 εταιρίες συνολικά οι προ φόρου ζημιές 2,9 δις ευρώ το 2015 έγιναν κέρδη 6,3 δις το 2016.

4. Επίσης, η απασχόληση αυξάνεται με ετήσιο ρυθμό 2%, ενόσω το ποσοστό ανεργίας μειώθηκε από 26,5% το 2014 σε 20,1% σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, και

5. Τέλος, την περίοδο 2012-2016, τα ιδιωτικά χρέη σαν ποσοστό του ΑΕΠ μειώθηκαν κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες.

Συγχρόνως, οι ιδιωτικές καταθέσεις αυξάνονται, οι συναλλαγές στη διατραπεζική αγορά πληθαίνουν και οι συνθήκες ρευστότητας για τις εγχώριες τράπεζες βελτιώνονται, το κόστος δανεισμού μειώνεται αργά αλλά σταθερά και οι εκδόσεις εταιρικών ομολόγων εκτιμώνται σε 1 δις φέτος. 

Αξιοσημείωτη είναι και η επιχειρηματική κινητικότητα που σημειώνεται φέτος όπως: 

(α)  από 1/1/2017 έως 14/12/2017 έγινε μία (net) αύξηση του επιχειρηματικού δυναμικού της χώρας κατά 6611 επιχειρήσεις (από τα στοιχεία ΓΕΜΗ).

(β) τα υπερδιπλάσια κεφάλαια σε σύγκριση με το σύνολο του 2016 που έχουν δαπανήσει οι εταιρίες επενδύσεων σε ακίνητη περιουσία,

(γ) η σταθερή αύξηση των επενδύσεων σε έρευνα και ανάπτυξη των ελληνικών επιχειρήσεων από 0,23% του ΑΕΠ το 2011, στο 0,41% το 2016, και

Τέλος, βελτίωση σημειώνεται τόσο στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις όσο και στην αγορά εργασίας σύμφωνα με τις τελευταίες εκθέσεις της ΓΣΕΒΕΕ και της ΓΣΕΕ, ενώ σημαντικά ενισχυμένη είναι η διάθεση για Συγχωνεύσεις και Εξαγορές στην Ελλάδα, σύμφωνα με την Ernst & Young. 

Είναι προφανές ότι έχουμε μία σταθερή και γενικευμένη βελτίωση, η οποία καθρεφτίζεται τόσο στην γενική αναγνώριση από διεθνείς οργανισμούς και πιστωτές, όσο και στην πιστοληπτική αναβάθμιση της Ελλάδας από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης. 

Ο ΟΟΣΑ και η ΕΕ έχουν αναγορεύσει την Ελλάδα σε πρωταθλήτρια προσαρμογής και μεταρρυθμίσεων διεθνώς. 

Η αδιαμφισβήτητη αυτή πρόοδος στα θεμελιώδη οικονομικά δεδομένα της χώρας δεν συντελείται μόνη της. 

Είναι προϊόν τόσο των προσπαθειών των επιχειρήσεων να αξιοποιήσουν το νέο παραγωγικό περιβάλλον, όσο και της κυβερνητικής πολιτικής για ρεαλιστικές και ισορροπημένες μεταρρυθμίσεις και για συγκρότηση μιας Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής (ΕΑΣ). 

Η επενδυτική αναγέννηση της χώρας αποτελεί προϊόν και επιβεβαίωση της νέας Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής (ΕΑΣ) που ακολουθεί η κυβέρνηση με πυξίδα ένα νέο παραγωγικό πρότυπο, το οποίο βασίζεται σε: επενδύσεις, εξαγωγές, καινοτομικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ψηφιακή εκπαίδευση και απορρόφηση ανέργων μέσω προγραμμάτων ενεργητικής απασχόλησης.

Στηρίζεται στο υψηλής εξειδίκευσης εργατικό δυναμικό και στις παραγωγικές επενδύσεις σε τομείς με υψηλή εξωστρέφεια, ροπή στην καινοτομία, τις νέες τεχνολογίες, και σε διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα ικανά να εντάξουν τους παραγωγούς τους σε ευρύτερες αλυσίδες αξίας.

Στρατηγικός στόχος της νέας αναπτυξιακής πολιτικής είναι η προσέλκυση επενδύσεων και η ταχύτερη απορρόφηση της ανεργίας με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου των πολιτών, ώστε να ανακοπεί η έξοδος εγκεφάλων από τη χώρα.

Με έμφαση στην ανάπτυξη της ελληνικής περιφέρειας και των δυναμικών, καινοτόμων και εξωστρεφών μικρομεσαίων επιχειρήσεων η ΕΑΣ επιχειρεί:

Να  προχωρήσουμε σε φορολογικές ελαφρύνσεις, όταν δημιουργηθεί το δημοσιονομικό περιθώριο.

Να ρυθμιστούν τα ληξιπρόθεσμα ιδιωτικά χρέη με τον εξωδικαστικό μηχανισμό για να τονωθεί η ζήτηση.

Να περιοριστούν τα «κόκκινα δάνεια» ώστε να αποδεσμευτεί ρευστότητα από το τραπεζικό σύστημα.

Να ιδρυθεί και να λειτουργήσει τάχιστα η Αναπτυξιακή Τράπεζα προκειμένου να χρηματοδοτήσει με σειρά επενδυτικών σχεδίων κυρίως ΜΜΕ και να προσφέρει προγράμματα μικροπιστώσεων.

Να εκπαιδεύσει ψηφιακά και να απορροφήσει ανέργους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα μέσω προγραμμάτων ενεργητικής απασχόλησης ενισχύοντας έτσι ζήτηση και προσφορά, και

Τέλος, να απλοποιήσει ουσιαστικά τις διαδικασίες σύστασης επιχειρήσεων και αδειοδότησης.

Πέρα από τους στόχους, ο κοινωνικός χαρακτήρας της Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής αποτυπώνεται και στα μέσα που αναπτύσσει όπως είναι:

η ταχεία απορρόφηση χρηματοδοτικών πόρων από τις EBRD, EIB κ.α. για κοινωνικές υποδομές, κατάρτιση προσωπικού και διαφύλαξη του περιβάλλοντος,

η άσκηση πολιτικών κοινωνικής προστασίας και η λήψη μέτρων κοινωνικής αλληλεγγύης,

η θεσμοθέτηση ευνοϊκού περιβάλλοντος για την ανάπτυξη της κοινωνικής και συνεταιριστικής οικονομίας,

ο προσανατολισμός του Αναπτυξιακού Νόμου στις ΜΜΕ με οδηγό την καινοτομία, την επιχειρηματικότητα, τις συμπράξεις, τις συστάδες και την εξωστρέφεια, και τέλος,

η παροχή νέων χρηματοδοτικών και συμβουλευτικών υπηρεσιών σε ΜΜΕ κυρίως από την ίδρυση της Ελληνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας.

Πρέπει, ωστόσο, η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας να περνά από την ξεχωριστή και ιδιαίτερη ανάπτυξη κάθε περιφέρειας της χώρας.

Δεν έχει, δηλαδή, μόνον εθνικό ορίζοντα και σχεδιασμό αλλά βασίζεται στην περιφερειακή εξειδίκευση και προγραμματισμό.

Αυτό σημαίνει πως η Εθνική Στρατηγική Ανάπτυξης θα προσαρμόζεται και θα εξειδικεύεται κάθε φορά ανά περιφέρεια και περιοχή αναλόγως των τοπικών αναγκών και δυνατοτήτων.

Και αυτό δεν αφορά μόνον το υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης, ή κάποιο διυπουργικό όργανο, αλλά τους ίδιους τους κοινωνικούς και επαγγελματικούς φορείς της περιοχής, οι οποίοι ως άμεσοι γνώστες των προβλημάτων και σε συνεργασία με τα αρμόδια όργανα των Δήμων, της Περιφέρειας και της Πολιτείας θα προτείνουν κατάλληλες και εφικτές οικονομικά λύσεις για την αντιμετώπισή τους.

Γιατί το αναπτυξιακό πρόβλημα της χώρας δεν είναι πρόβλημα απλά κατανομής διαθέσιμων πόρων μέσω των αγορών, ερήμην της κοινωνίας.

Είναι ένα πρόβλημα στοχευμένης αξιοποίησης των ανθρώπινων και υλικών πόρων, προώθησης της έρευνας και της καινοτομίας, δημιουργίας νέων θεσμών που να ενισχύουν τη συνεργασία και το συνεργατισμό, αξιοποίησης της συλλογικής εμπειρίας και γνώσης της κοινωνίας.

Το υποκείμενο της ανάπτυξης δεν είναι το κράτος, ούτε οι αγορές, ούτε οι επιχειρήσεις από μόνες τους, είναι τελικά η ίδια η κοινωνία με τους θεσμούς που η ίδια διαμορφώνει, τις επιλογές που κάνει και το πλαίσιο που δημιουργεί για τη λειτουργία του κράτους, των αγορών και των επιχειρήσεων.

Στην περίπτωση της Περιφέρειας Αττικής ο στρατηγικός προσανατολισμός που επιλέγεται με το νέο αναπτυξιακό πρότυπο επικεντρώνεται στην προώθηση της επιχειρηματικότητας και βασίζεται στα συγκριτικά πλεονεκτήματα που η περιφέρεια διαθέτει στη γνώση, την έρευνα, την τεχνολογία, την καινοτομία και την ποιότητα λόγω των ιδιαίτερων και σημαντικών πολιτιστικών χαρακτηριστικών της.

Ο προσανατολισμός αυτός αποτελεί, δε, καταλύτη για όλη την εθνική οικονομία λόγω του υψηλού ειδικού βάρους της στο σύνολο της χώρας και του κεντρικού και κομβικού ρόλου που διαδραματίζει, καθώς η γεωπολιτική θέση της ΠΑ την καθιστά κόμβο δικτύων μεταφορών, εθνικού και ευρωπαϊκού επιπέδου.

Η ΠΑ φιλοξενεί το 35% του πληθυσμού της χώρας, συγκεντρώνει το 38% της συνολικής απασχόλησης αλλά αποδίδει το 48% της προστιθέμενης αξίας της χώρας (2014).

Με άλλα λόγια έχει υψηλότερη παραγωγικότητα από τον μέσον εθνικό όρο, ενώ και το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της ΠΑ είναι 20 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερο αυτού της χώρας συνολικά (80% έναντι 60% αντίστοιχα του μέσου Ευρωπαϊκού).

Το εμπόριο, οι μεταφορές / η αποθήκευση και ο τουρισμός παράγουν το 23%

της προστιθέμενης αξίας της ΠΑ,

και ακολουθούν η διαχείριση ακίνητης περιουσίας με 22% και η δημόσια διοίκηση -άμυνα – υγεία – εκπαίδευση με 19%.

Στο α’ 11μηνο 2017 είχαν δημιουργηθεί στην ΠΑ 59.243 καθαρές θέσεις μισθωτής εργασίας (ή το 46% από τις 128 χιλιάδες νέες καθαρές θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν πανελλαδικά), εκ των οποίων 3.339 στην περιφερειακή ενότητα Δυτικής Αττικής (ΕΡΓΑΝΗ).

Πρόκειται για ποσοστό δυσανάλογα υψηλό σε σχέση με το βάρος της στην συνολική απασχόληση της οικονομίας, γεγονός το οποίο εξηγείται από το ότι η ανάκαμψη της οικονομίας ξεκινά από το κέντρο της, την ΠΑ.

Ενδεικτικό αυτού είναι πως στο α’ εννιάμηνο 2017 ο όγκος της οικοδομικής δραστηριότητας στην ΠΑ σημείωνε ετήσια άνοδο 32%, διπλάσια του μέσου όρου της χώρας.

Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα βασικά δομικά προβλήματα ανάπτυξης της ΠΑ πέραν της ανεργίας, είναι η μεγάλη αστική πίεση στο περιβάλλον και τις υποδομές, η υψηλή συγκέντρωση του Δημόσιου τομέα, η υποστελέχωση των υπηρεσιών της, ο υπερεμπορισμός τον οποίο ευνόησε η υπερκατανάλωση του στρεβλού τρόπου ανάπτυξης της περασμένης δεκαετίας, η άνθιση πολλών μικρομεσαίων επιχειρήσεων (ΜΜΕ) στη βάση της «επιχειρηματικότητας ανάγκης» και, φυσικά, η απουσία πραγματικής μελέτης βέλτιστου παραγωγικού μοντέλου πίσω από τις Περιφερειακές και Δημοτικές χωροταξικές μελέτες και τον πολεοδομικό σχεδιασμό.

Η χρόνια έλλειψη ολοκληρωμένου περιφερειακού σχεδιασμού, σε συνδυασμό με την πολυδαίδαλη νομοθεσία, τον κατακερματισμό αρμοδιοτήτων και την απουσία περιβαλλοντικής συνείδησης των προηγούμενων διοικήσεων, αλλά και τις παρεμβάσεις ιδιωτικών συμφερόντων σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος εξηγούν την άναρχη δόμηση με τα μπαζωμένα ρέματα και τις ανεπάρκειες στην κατασκευή και συντήρηση αντιπλημμυρικών ή άλλων περιβαλλοντικών έργων που έπληξαν πρόσφατα τη Μάνδρα και άλλες περιοχές της χώρας.

Προκειμένου, λοιπόν, η οικονομική ανάκαμψη της ΠΑ να αποκτήσει δυναμισμό και βιωσιμότητα χρειάζεται να ολοκληρώσουμε και να υλοποιήσουμε τον περιφερειακό σχεδιασμό, όπως επίσης να ενισχύσουμε την υγιή επιχειρηματικότητα μέσω της καινοτομίας, των νέων τεχνολογιών, της έρευνας και της οικονομίας της γνώσης που κατά κύριο λόγο προωθούν οι νεοφυείς επιχειρήσεις.

Στην κατεύθυνση αυτή σπεύδουν να συνδράμουν οι κυβερνητικές πολιτικές με την αναμόρφωση του ΕΣΠΑ, το νέο Αναπτυξιακό Νόμο και τα νέα χρηματοπιστωτικά εργαλεία που έχουμε θεσπίσει.

Η ΠΑ διαθέτει σήμερα τη στρατηγική έξυπνης εξειδίκευσης που αφορά στη δημιουργική τουριστική οικονομία, στη «γαλάζια» οικονομία, στη βιώσιμη οικονομία.

Εκτός από την Ακρόπολη και τον τουρισμό της Αθήνας και των νησιών, όλοι οι Δήμοι της Αττικής προσφέρουν δυνατότητες τουριστικής ανάπτυξης με σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον και στην ιστορία της περιοχής.

Μία ιδιαίτερη περίπτωση που καθορίζει σε σημαντικό βαθμό την αναπτυξιακή δυναμική της ΠΑ είναι η αλλαγή του μοντέλου διαχείρισης των απορριμμάτων και η δημιουργία ενός νέου παραδείγματος διαχείρισης που επιχειρεί να φέρει η Περιφερειακή Αρχή στην Αττική.

Με μικρότερες μονάδες διαχείρισης απορριμμάτων με έμφαση στην ανακύκλωση, την επαναχρησιμοποίηση και την εγγύτητα στην πηγή.

Σε αυτό το πλαίσιο, το στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης της ΠΑ στρέφει τους διαθέσιμους χρηματοδοτικούς πόρους πρωτίστως σε αντιπλημμυρικά έργα, σε έργα προστασίας και αποκατάστασης περιβάλλοντος, αστικές αναπλάσεις, σε έργα ύδρευσης και αποχέτευσης, στήριξης κοινωνικών και πολιτιστικών υποδομών, σε συγκοινωνιακά έργα και δράσεις τουριστικής προβολής.

Η υλοποίηση σημαντικών αναπτυξιακών έργων, όπως είναι η ανάπλαση του Φαληρικού Όρμου, ο υποθαλάσσιος αγωγός ύδρευσης της Αίγινας και τα αντιπλημμυρικά έργα στη Δυτική Αττική όχι μόνο θα ενισχύσουν τις υποδομές της Περιφέρειας αλλά και θα αυξήσουν την απασχόληση και την ισόρροπη ανάπτυξη.

Ειδικής σημασίας για την ΠΑ αποτελεί η διαμόρφωση περιβαλλοντικής πολιτικής σε περιοχές όπως η Δυτική Αττική που έχουν μεν δυναμική αλλά δοκιμάζονται από σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα.

Η αποκατάσταση χρόνιων περιβαλλοντικών ζητημάτων, ιδιαίτερα στην ευρύτερη περιοχή της Ελευσίνας και του Ασπρόπυργου, μπορεί να απελευθερώσει τις μεγάλες αναπτυξιακές δυνατότητες μιας περιοχής που μέχρι σήμερα είναι υπέρμετρα επιβαρυμένη.

Στο πλαίσιο αυτό, η διαχείριση των υγρών και στερεών αποβλήτων σε περιφερειακό επίπεδο, όπως έχει σχεδιαστεί από την ΠΑ, θα συμβάλλει στην προσπάθεια αναβάθμισης χρόνια υποβαθμισμένων περιοχών.

Στην κατεύθυνση αυτή θα συμβάλλουν επίσης νομοθετικές παρεμβάσεις για την αποσαφήνιση του καθεστώτος των βιοτεχνικών κι επιχειρηματικών πάρκων από τις χωροθετήσεις, τις χρήσεις γης μέχρι τη δυναμικότητα και ισχύ των μονάδων.

Τα βιοτεχνικά και επιχειρηματικά πάρκα μπορούν να προσφέρουν το ασφαλές επενδυτικό περιβάλλον που ζητούν οι ΜΜΕ για να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους μέσα σε ένα πλαίσιο κανόνων και με σεβασμό στο περιβάλλον και τις ιδιαιτερότητες της κάθε περιοχής.

Τέλος, ιδιαίτερη μνεία θέλω να κάνω στις νεοφυείς επιχειρήσεις (startups) οι οποίες αποτελούν έναν δυναμικό και ιδιαίτερα ελπιδοφόρο παράγοντα ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και της ΠΑ και οι οποίες προσελκύουν κεφάλαια δεκάδων εκατ. ευρώ από διεθνή funds κι επενδυτές.

Η καινοτομία και η εφαρμογή νέων τεχνολογιών που φέρνουν τα startups αποτελεί απαραίτητο συστατικό για οποιαδήποτε οικονομία επιδιώκει να «ανεβάσει» ταχύτητα και να επιταχύνει τους ρυθμούς ανάπτυξης της.

Αυτό που θα πρέπει να τονισθεί είναι ότι startups δεν είναι μόνο εταιρείες από το χώρο της τεχνολογίας, αλλά γενικότερα επιχειρήσεις από οποιονδήποτε κλάδο φέρνουν νέα επιχειρηματικά μοντέλα.

Κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα, δεδομένου ότι έχουμε αρχίσει να βλέπουμε αρκετές ελληνικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε τομείς όπως είναι ο αγροδιατροφικός, παρουσιάζουν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, έχουν έντονη διεθνή δραστηριότητα και δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας.

Ο αριθμός των ελληνικών startups είναι σχετικά μικρός και μπορεί να αυξηθεί σημαντικά, αν αξιοποιηθεί το υψηλού επιπέδου ανθρώπινο δυναμικό της χώρας.

Είναι, δε, ιδιαίτερα ενθαρρυντικό σημάδι ότι ένας αριθμός από startups δραστηριοποιείται σε τομείς όπου η Ελλάδα έχει τεχνογνωσία και μπορεί να προσφέρει ένα διαφοροποιημένο προϊόν ή υπηρεσία με διεθνή εμπορική επιτυχία.

Θα είναι ευχής έργο, λοιπόν, να δούμε τις startups στην ΠΑ να δίνουν νέα ορμή και ποιότητα στη τοπική οικονομία.

Σας ευχαριστώ.

Ως ένα «πρωτόγνωρο και σημαντικό εγχείρημα» χαρακτήρισε τη δημιουργία του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Κώστας Γαβρόγλου από το βήμα του 8ου Περιφερειακού Συνεδρίου για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση, που πραγματοποιείται στα Μέγαρα.

«Το περιεχόμενο του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής  δεν είναι η απλή συνύπαρξη των ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά. Το Υπουργείο αναγνωρίζει την ποιότητα των δύο ΤΕΙ – παρά τα πολιτικά παιχνίδια που παίχτηκαν τα προηγούμενα χρόνια – όπως αναγνωρίζει και το εξαιρετικό ακαδημαϊκό κλίμα που έχει δημιουργηθεί στους διδάσκοντες, μια ακαδημαϊκότητα η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις είναι πρωτοποριακή για την Ελλάδα. Η Δυτική Αττική έχει την ανάγκη ενός αναβαθμισμένου Πανεπιστημίου με νέα προγράμματα σπουδών και νέα γνωστικά πεδία. Και αυτό γίνεται πραγματικότητα», σημείωσε.

Η νομοθετική πρωτοβουλία για την ίδρυση του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής θα τεθεί σε δημόσια διαβούλευση αύριο, Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου, ώστε να ψηφιστεί από τη Βουλή εντός του Ιανουαρίου και να ενταχθεί στο Μηχανογραφικό Δελτίο για την εισαγωγή των υποψηφίων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση κατά το ακαδημαϊκό έτος 2018-2019.

Αναφερόμενος στις πολιτικές για την Παιδεία, ο κ. Γαβρόγλου σημείωσε τις μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. «Με τον νόμο, του οποίου η επεξεργασία άρχισε επί υπουργίας Αριστείδη Μπαλτά και ολοκληρώθηκε στην τελική μορφή του με την ψήφισή του από τη Βουλή τον περασμένο Αύγουστο, θεσμοθετήσαμε μεταξύ άλλων τις δωρεάν Διετείς Σπουδές στο πλαίσιο των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ. Οι δομές αυτές θα παρέχουν, προνομιακά για τους αποφοίτους των ΕΠΑΛ, σπουδές εξαιρετικά αναβαθμισμένες ακαδημαϊκά και θα χορηγούν πιστοποιημένα διπλώματα ευρωπαϊκών προσόντων».

Ως προς τις συνέργειες μεταξύ Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, που βρίσκονται σε εξέλιξη μεταξύ Ιονίου Πανεπιστημίου και ΤΕΙ Ιονίων Νήσων, Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και ΤΕΙ Ηπείρου, και Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και ΤΕΙ Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδας, ο κ. Γαβρόγλου πρόταξε το ακαδημαϊκό υπόβαθρο αυτών των διεργασιών. «Η διαδικασία δεν είναι υποχρεωτική για τα Ιδρύματα. Γίνεται στο πλαίσιο της ενίσχυσης της δημόσιας Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ που επιθυμούν να αναπτύξουν συνέργειες και κάθονται στο ίδιο τραπέζι γνωρίζουν ότι το διακύβευμα είναι η αναβάθμιση των Ιδρυμάτων» είπε χαρακτηριστικά.

Δίνοντας το στίγμα των προτεραιοτήτων της κυβέρνησης και του Υπουργείου, ο κ. Γαβρόγλου αναφέρθηκε στην έκτακτη επιχορήγηση ύψους 41 εκατομμυρίων ευρώ προς τα Πανεπιστήμια, που ανακοίνωσε το Σάββατο 16 Δεκεμβρίου στο πλαίσιο της συνεδρίασης της 86ης Συνόδου των Πρυτάνεων και Προέδρων Δ.Ε.

«Η πρωτοφανής αύξηση κατά 50% της χρηματοδότησης για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση κάνει πράξη τη δέσμευση του πρωθυπουργού. Έγινε δυνατή γιατί τα πράγματα στη χώρα πάνε καλύτερα και γιατί η κυβέρνηση αποδεικνύει ότι η Παιδεία είναι μια από τις καίριες προτεραιότητές της. Η ανακοίνωση αυτή δε γίνεται, προφανώς, για το θεαθήναι καθώς έχει ήδη δοθεί στα Πανεπιστήμια χρηματοδότηση 17 εκατομμυρίων ευρώ», είπε ο κ. Γαβρόγλου.

Σημειώνεται ότι τα πρώτα 7 εκατομμύρια της πρόσθετης επιχορήγησης θα δοθούν στα Ιδρύματα έως τέλος  Δεκεμβρίου.

Στο  πλαίσιο της Παράλληλης Πρωινής Συνεδρίας με θέμα «Πολιτικές για την Παιδεία και τον Αθλητισμό», ομιλητές ήταν επίσης ο Υφυπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Δημήτρης Μπαξεβανάκης, ο Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Γιώργος Βασιλειάδης και ο Γ.Γ του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Γιώργος Αγγελόπουλος. Παρεμβάσεις έκαναν εκπρόσωποι των φορέων και της εκπαιδευτικής κοινότητας της Δυτικής Αττικής.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

Να ευχαριστήσω ξανά την Περιφέρεια Αττικής για την πρόσκληση στο 8^ο Περιφερειακό Συνέδριο για την αναπαραγωγική ανασυγκρότηση με θέμα την ανάταξη της Δυτικής Αττικής, για τις Υποδομές και την πολιτική προστασία, αλλά και για την «Ελευσίνα 2021 ως πολιτιστική πρωτεύουσα.

Δεν μπορεί κανείς να μην ξεκινήσει από τις πρόσφατες πλημμύρες, από τους συμπολίτες μας που χάθηκαν, από τις καταστροφές που συνέβησαν και συμβαίνουν κατ’ επανάληψη τα τελευταία χρόνια στη Μάνδρα. Κι αυτό δεν το λέει κανείς. Όπως επίσης δε λέει κανείς, ότι ολόκληρη η χώρα είναι μια Μάνδρα.

Ακούσαμε πολλά τις τελευταίες μέρες. Πάρα πολλά. Τόσα, που έχουν δημιουργήσει και ένα αίσθημα ανασφάλειας στους κατοίκους της Μάνδρας, αν πρέπει να μείνουν στην περιοχή ή όχι. Προφανώς, δεν πρέπει να ανησυχούν και να έχουν ένα τέτοιο αίσθημα, παρ’ ότι τα τελευταία χρόνια η Μάνδρα έχει πλημμυρίσει πολλές φορές. Δεν είχαμε νεκρούς. Αλλά είναι γεγονός, ότι  έχει Μάνδρα πλημμυρίσει πάρα πολλές φορές  τα τελευταία χρόνια.

Θα μου επιτρέψετε λοιπόν, πριν μπω στο θέμα της συζήτησης, να επεκταθώ λίγο έξω από τις αρμοδιότητές μου, για να ειπωθούν μερικά πράγματα που δεν έχουν ειπωθεί όλο αυτό τον καιρό, και ακούμε προφανώς και τους φίλους μου στο ΣΚΑΪ, -εμένα μου δίνεται το δικαίωμα να μιλήσω για το ΣΚΑΪ είναι δικοί μου άνθρωποι-, καθημερινά, και από άλλα Μέσα, αλλά στο ΣΚΑΪ μπορώ έτσι με φιλικό τρόπο να απευθύνομαι, γιατί δεν παρεξηγούνται από εμένα…

Έχω ετοιμάσει μια παρουσίαση, δε συνηθίζεται, δεν είναι αρμοδιότητά μου, αλλά κάποια στιγμή, πρέπει να ειπωθούν μερικά πράγματα που δεν έχουν ειπωθεί. Είναι εδώ βέβαια ο Πρόεδρος του Εθνικού Αστεροσκοπείου, οπότε έχω και… διαστημική υποστήριξη και όχι μόνο. Θα τρέξω πιο γρήγορα τις διαφάνειες με τα μετεωρολογικά που έχουμε βρει, γιατί από το Εθνικό Αστεροσκοπείο τα πήραμε έτσι κι αλλιώς, που δείχνουν τη μέση βροχόπτωση της περιοχής.  Δείχνουν, ότι τα χιλιοστά νερού στην περιοχή της Μάνδρας που έπεσαν, στις 3 ώρες, είναι πολύ περισσότερα από αυτά που έπεσαν από όλο το μήνα Νοέμβριο. Εδώ, σ’ αυτή τη διαφάνεια προβολής,  μπορούμε να δούμε πόσο έντονη ήταν η βροχόπτωση και εδώ, στην επόμενη, φαίνεται η έκταση του πλημμυρικού φαινομένου. Μπορούμε να δούμε ακόμη, ότι το νερό από την ισχυρή βροχόπτωση εισήλθε στην πόλη ταυτόχρονα από δυο πλευρές: Από τα δυο ρέματα δηλαδή: της Αγίας Αικατερίνης και τις Σούρες.  Βλέπουμε, ότι η Αττική Οδός και η νέα Εθνική Οδός Αθηνών – Κορίνθου λειτούργησαν ως φράγματα και σταμάτησαν τη διάχυση του πλημμυρικού φαινομένου.

Βλέπουμε επίσης, ότι επειδή ακριβώς τα δυο ρέματα συναντήθηκαν, εκεί κάτω από τον αστικό ιστό της Μάνδρας, δεν μπορούσε το ρέμα της Αγίας Αικατερίνης, να εκτονωθεί να φύγει, άρα ανέβαινε η στάθμη συνέχεια.

Αριστερά βλέπετε το ρέμα Σούρες, εμποδίζεται, από επαγγελματικές αποθήκες. Δεξιά είναι το ρέμα της Αγίας Αικατερίνης, διαχέεται –το λέμε αυτό κομψά οι μηχανικοί- επιφανειακά στην πόλη, μέσω των οδών Ρόκα και Κοροπούλη. Τι θα πει αυτό; Ότι δεν υπάρχει ρέμα, τρέχει στους δρόμους. Και όταν τρέχει στους δρόμους, αυξάνεται και η ταχύτητά του. Το ίδιο ισχύει και για την παλιά Εθνική Οδό. Γιατί δεν είχαμε ρέματα πλέον στη Μάνδρα.

Στο βάθος βλέπετε το σημείο της ένωσης των ρεμάτων στη βιομηχανική περιοχή. Μπαίνουν στη βιομηχανική περιοχή, υπάρχει διευθέτηση του ρέματος από την κατασκευή της Αττικής Οδού όπως βλέπετε, αλλά η ταυτόχρονη άφιξη των δύο ρεμάτων σε αυτό το σημείο και ο τεράστιος όγκος των νερών, δεν αφήνει το φαινόμενο να εκτονωθεί. Και έχουμε στη συνέχεια την καταστροφική πορεία του ρέματος της Αγίας Αικατερίνης, οπότε καταλαβαίνετε τι ακριβώς έγινε.

Επειδή όμως ακούστηκε ότι φταίει ο Τσίπρας, εγώ που έλειπα στην Αμερική -κι ας μην είχα αρμοδιότητες-, η Δούρου…

Θα πάμε όλοι μαζί να τη δείρουμε το βράδυ και τον Τσίπρα και εμένα μετά, να είμαστε όλοι μαζί… Τον Τόσκα που δεν εμφανίστηκε και ας ήταν όλες τις μέρες εκεί, τον Σκουρλέτη.

Παρά ταύτα να δούμε τι γίνεται. Και ποιος φταίει. Εδώ βλέπουμε μια αεροφωτογραφία του 1945. Το ’45 το ρέμα Σούρες διέρχεται ανατολικά και έξω από την πόλη, χωρίς παρεμβάσεις και με φυσική ανάπτυξη.  Το ρέμα της Αγίας Αικατερίνης διέρχεται από τότε μέσα από την πόλη και βγαίνει σε μια φυσική κοίτη, στις παρυφές της. Υπήρχε ρέμα όμως. Και μέσα στην πόλη το ’45. Και έξω από αυτή, όπως φαίνεται από την ανάλυση της αεροφωτογραφίας.

Το 2007 και σήμερα, το ρέμα Σούρες έχει υποστεί πίεση από σημαντικές μεμονωμένες κτιριακές κατασκευές -όπως το βλέπετε-, από έργα οδοποιίας, από την επέκταση της πόλης στα ανατολικά. Το ρέμα της Αγίας Αικατερίνης διέρχεται από το σύνολο του κεντρικού άξονα της Μάνδρας και πηγαίνει επιφανειακά. Δεν υπάρχει τίποτε!

Το 1945 -το σημείο 1 που βλέπετε είναι η σημερινή είσοδος της πόλης- δεν υπήρχε εκεί τίποτε. Στη σημερινή είσοδο της πόλης υπήρχε η φυσική κοίτη του ποταμού. Το 1970 πάλι στο ίδιο σημείο, στην ίδια θέση, έχουμε κάποιες νέες κατασκευές. Δε διευθετείται το ρέμα -από τότε δηλαδή έχει αρχίσει το έγκλημα και υλοποιείται κανονικότατα-, δεν υπάρχει κανένα τεχνικό στην είσοδο της πόλης, έχουμε εξαφάνιση του ρέματος, επομένως όταν έχουμε πλημμυρικό φαινόμενο από το ’70 πλημμυρίζει η Μάνδρα. Από το 70…

Το έτος 1982 στην ίδια θέση που βλέπετε, το σημείο του ρέματος στη φωτογραφία του ’45 πλέον είναι κανονικός δρόμος. Η πόλη επεκτείνεται, -βλέπετε τα νέα κτίσματα-, σταδιακά, εξαφανίζεται το ρέμα τελείως και μετατρέπεται σε δρόμο. Αλλά οι κατασκευές των κτισμάτων, των δρόμων, όλα τα υπόλοιπα, είναι μια χαρά, εκτός από τη διευθέτηση του ρέματος. Όλα τα άλλα γίνονται.

Το 1988, στην ίδια θέση έχουν μπει αρκετά Οικοδομικά Τετράγωνα.  Εχουν χτιστεί σπίτια, η νέα επέκταση της οδού -ήταν η κοίτη του ποταμού παλιά-, δεν υπάρχει πλέον ρέμα και εξαφανίζεται και στην επέκταση. Εκεί που βλέπετε δηλαδή το σημείο 2 έχουμε κάνει δρόμο πλέον, το ’88.

Το ’95 στην ίδια θέση διατηρείται η ίδια εικόνα: Δεν έχουμε κανένα έργο διευθέτησης και οχύρωσης της πόλης. Διακρίνουμε το τελείωμα του ρέματος και επομένως πάλι νοητά, όταν έχουμε πλημμύρα, όλα τα νερά και τα φερτά υλικά θα μπουν μέσα στη Μάνδρα.

Το 2007 πάλι, το σωτήριον έτος 2007, είναι αμετάκλητη η κατάσταση. Εχουμε πλήρη συμπίεση των  υδάτων στους δρόμους, στη συγκεκριμένη οδό και προφανώς, η φυσική κοίτη του ρέματος έχει πλέον εξαφανιστεί από την είσοδο της πόλης τελείως. Και εδώ μπορείτε να το δείτε έτσι εποπτικά, σε μεγαλύτερη κλίμακα που είναι το ρέμα, που εξαφανίζεται, που είναι σήμερα οι παρυφές της εισόδου της πόλης.

Και εδώ βλέπουμε μετά την πλημμύρα, τη φωτογραφία, πως δηλαδή ήρθε το νερό και πως έκανε ένα «Δ» επί της ουσίας, για να μπει στην πόλη, που σημαίνει, ότι το νερό έρχεται με μεγάλη δύναμη με ορμή. Ξαναδημιουργείται η φυσική κοίτη του, δηλαδή το νερό έχει μνήμη. Ας έγινε το έγκλημα το ’45 το νερό έχει μεγάλη μνήμη, ισχυρή μνήμη, όπως ισχυρή μνήμη έχει και ο ελληνικός λαός.

Καταλάβουμε όλοι, πραγματικά πρέπει να καταλάβουμε όλοι, ποια ήταν τα εγκλήματα στα ρέματα της Μάνδρας. Και ότι αυτά που ακούγονται όλες αυτές τις μέρες είναι τρέλα, είναι πραγματικά τρέλα.

Θα δείτε τι γίνεται με την «καταπληκτική» οδό Κοροπούλη στη Μάνδρα από το ’70. Με στοιχεία συγκεκριμένα με αεροφωτογραφίες, ποια είναι η εξέλιξη μέχρι σήμερα. Θα φωνάξουμε και το ΠΑΜΕ εγώ τους αγαπάω, ο Σκουρλέτης τους αντιμετωπίζει σοβαρά… Αντί να προστατεύουμε τα μουσειακά είδη, κάποιοι υπουργοί της κυβέρνησης, τους πολεμάνε. Εντάξει. Έχουν μία άλλη αντιμετώπιση…

Λέγαμε λοιπόν νωρίτερα, ότι το νερό έχει μνήμη και ο λαός έχει μνήμη, ο Κυριάκος δεν έχει, αλλά θα του την επαναφέρουμε. Εδώ είναι η διαχρονική εξέλιξη του ρέματος Αγίας Αικατερίνης στην οδό Κοροπούλη, δηλαδή όχι στην είσοδο της Μάνδρας, στην έξοδο, την παλιά έξοδο και σε ένα σημείο του αστικού ιστού. Εδώ έχουμε μία αεροφωτογραφία του ’70, βλέπετε το τμήμα της φυσικής κοίτης του ρέματος της Αγίας Αικατερίνης μετά την έξοδο από τα όρια που είχε τότε η πόλη και πριν τη συμβολή με το άλλο ρέμα, τις Σούρες.

Χαρακτηριστική εικόνα είναι στη θέση 1 που βλέπετε ότι έχουμε σημειώσει, εκεί είναι ένα γεφυράκι. Τότε υπήρχε ένα γεφυράκι το ’70.

Εδώ είμαστε  στο ’82, το γεφυράκι υπάρχει ακόμη αλλά στο σημείο 2 φαίνεται ξεκάθαρα η επέκταση της οδού Κοροπούλη πάνω στο ρέμα. Αρα, αρχίζουμε και κλείνουμε και σε αυτό το σημείο το ρέμα της Αγίας Αικατερίνης, αλλά το γεφυράκι υπάρχει ακόμη δεν το έχουμε κλείσει…

Το 1988 έχουμε πλήρη εξαφάνιση της παλιάς κοίτης, στη θέση του ρέματος υπάρχει πλέον μόνο η οδός Κοροπούλη και το γεφυράκι έφυγε. Το κλέψανε το γεφυράκι! Πήγαν κάποιοι κακοί εκείνο το βράδυ και το πήραν! Η Δούρου θα ήταν!

Και εδώ είναι το 1995, όπου βλέπετε ότι η οικιστική πίεση και η δημιουργία δρόμων αφάνισε και τα τελευταία σημεία της παρουσίας του ρέματος της Αγίας Αικατερίνης στην πόλη. Η ροή του πλέον διέρχεται αποκλειστικά από το οδόστρωμα με ανεπαρκή φρεάτια επιφανειακής συλλογής. Η δυναμικότητα των φρεατίων είναι 10  κυβικά μέτρα ανά δευτερόλεπτο, όταν η δυναμικότητα του νερού που μπήκε στην πόλη με την πλημμύρα, υπολογίζεται στα 200 κυβικά το δευτερόλεπτο. Άρα μάλλον, είναι προφανές, ότι  θα είχαμε θέμα.

Εδώ είναι το 1970 η οδός Κοροπούλη, όπου το νερό διέρχεται πάλι πάνω από το δρόμο, αλλά στο νότιο κομμάτι υπάρχει το ρέμα και μπορεί να φύγει, εκτονώνεται. Είναι μια πολύ σημαντική διαφορά. Εδώ είμαστε στο ’82 που επεκτείνεται ο δρόμος ακριβώς πάνω στο ρέμα και καλύπτει το μεγαλύτερο μήκος. Εδώ είμαστε στο ‘88 που πλέον δεν υπάρχει ούτε ρέμα, ούτε λουλουδάκι, ούτε μαργαρίτα. Τίποτε. Και βέβαια η οικιστική πίεση έχει αυξηθεί και έχουμε χτίσει πάνω στο μπαζωμένο ρέμα, δεν είναι μόνο ο δρόμος.

Το 1995, είναι η τελική διαμόρφωση του δρόμου πλέον. Το ρέμα της Αγίας Αικατερίνης δεν υπάρχει σε κανένα σημείο. Και εδώ είναι η άλλη τραγωδία το ρέμα Σούρες. Είναι εμφανή σε αυτή τη φωτογραφία τα κάθετα εμπόδια, η εγκάρσια διέλευση της οδού, η δόνηση πάνω στην κοίτη του.

Για να δούμε  όμως, πότε έγιναν αυτά.

Εδώ βλέπουμε μία αεροφωτογραφία του 1945. Δεν υπήρχε τίποτε. Ρέμα υπήρχε το 45.  Το ’70 έχει κατασκευαστεί η παράκαμψη της παλιάς Εθνικής Οδού, το ρέμα διατηρεί τη φυσική του κοίτη, αλλά σε εκείνο το σημείο υπάρχει ένα τεχνικό και περνάει κάτω από το δρόμο. Έχουμε ελεύθερες εκτάσεις εκατέρωθεν του ρέματος, το ’70.

Το 1982 έχουμε μια έκπληξη: Κατασκευάζεται το κτήριο που βλέπετε στο σημείο 2 σε επαφή με το σημείο 1, αρχίζει δηλαδή το αμαξοστάσιο σιγά – σιγά και γίνεται. Ένα εργοστάσιο μεγάλο και ξεκινάει και το αμαξοστάσιο. Εκεί που βρήκαμε τους νεκρούς συμπολίτες μας δηλαδή. Πολλούς νεκρούς συμπολίτες μας. Γιατί όταν εγώ ήρθα στη Μάνδρα, πήγα σε κάποιες κατοικίες που είχαν νεκρούς και τη μία κυρία την είχε βγάλει το νερό από το υπόγειο, πνιγμένη και την είχε στην αυλή της. Είναι τραγικό. Εδώ λοιπόν το έγκλημα αρχίζει και γίνεται σε αυτό το ρέμα, λίγο αργότερα από το προηγούμενο. Είμαστε στο ’95, έχει ολοκληρωθεί, έχουμε σημαντικές παρεμβάσεις στο συγκεκριμένο σημείο, υπάρχει όλο το αμαξοστάσιο, πλήρης κατάληψη της κοίτης του ρέματος. Δεν υπάρχει το ρέμα.

Και εδώ βλέπετε ακριβώς τι συμβαίνει: Το 2007 σημαντικές παρεμβάσεις πλησίον του αμαξοστασίου του Δήμου Μάνδρας, έχουν ολοκληρωθεί. Η κοίτη δε διακρίνεται και η βεβαιότητα του πλημμυρικού φαινομένου σε περίπτωση έντονης βροχόπτωσης υπάρχει. Ως βεβαιότητα πλέον.

Πάμε τώρα στις κυβερνητικές ευθύνες. Μάλλον να μην το πω έτσι, να πω στην κεντρική Διοίκηση: Με την έγκριση της ένταξης στο σχέδιο της πολεοδομικής Ενότητας 2 της Μάνδρας, το 2003, είναι στο ρέμα της Αγίας Αικατερίνης, οριοθετήθηκε το τμήμα του ρέματος της Αγίας Αικατερίνης στην επέκταση του σχεδίου πόλης.

Γιατί έγινε αυτό; Έγινε γιατί αλλιώς δεν θα εγκρινόταν ποτέ το σχέδιο πόλης. Άρα το έβαλαν σε ένα σχέδιο, πολύ ωραία, όπως βλέπετε το ρέμα χωροθετήθηκε στην επέκταση και έχει τέλος: Την αρχή του οικισμού! Δηλαδή χωροθέτησαν ένα ρέμα, που αν το έφτιαχναν, το νερό θα έμπαινε μέσα στον οικισμό. Καταπληκτικό!

Έψαξα να βρω και τα σχέδια. Τελείως τυχαία δεν το έχει υπογράψει κανένας μελετητής, κανένας μηχανικός του Δημοσίου, τίποτε. Υπέροχο!

Και βέβαια από τότε μέχρι τώρα, δεν έχει γίνει η διευθέτηση του ρέματος. Αυτό έγινε έτσι. Έγινε δηλαδή απλά για να εγκριθεί η ένταξη στο σχέδιο της συγκεκριμένης πολεοδομικής Ενότητας. Και εδώ είναι τα «εκπληκτικά» γενικά πολεοδομικά σχέδια, τα οποία εγκρίνονταν αλλά τα ρέματα ξεχνιόντουσαν. Δηλαδή τα βάζαμε τα ρέματα για να εγκριθούν, αλλά μετά τα ξεχνούσαμε για να χτίζουμε. Κι αυτό  δείχνει, ότι με Υπουργικές Αποφάσεις και με Προεδρικά Διατάγματα, με Νόμους, δεν σταματούν τα ρέματα. Δεν διατάζεις το νερό και το νερό, για να το ξαναπούμε επίσης, έχει μνήμη, όπως και ο λαός έχει μνήμη.

Άρα για να ανακεφαλαιώσουμε τα συμπεράσματα από αυτά που είδαμε, -για να σταματήσει εκτός από τα πολλά φερτά που είχαμε στη Μάνδρα και στη Νέα Πέραμο η άλλη λάσπη-, των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης ή μέρους τους, όντως το καιρικό φαινόμενο που είχαμε ήταν ακραίο. Επρόκειτο για βροχή, από ό,τι μας λένε οι επιστήμονες,  50 χρόνων, αλλά αυτό δεν μπορεί να δικαιολογήσει την εγκληματική αδιαφορία, την ανεπάρκεια και των Αρχών της πόλης και της πολιτείας γενικότερα.

Υπήρξε τμηματική και αποσπασματική οριοθέτηση και διευθέτηση των ρεμάτων στην ευρύτερη περιοχή. Υπήρχε πλήρης απουσία τεχνικών έργων εισόδου του ρέματος στο δρόμο, στον αστικό ιστό, είχαμε τμηματικά και ανεπαρκή έργα υδροσυλλογής αστικού τύπου, δηλαδή τα γνωστά φρεάτια , με μικρούς αγωγούς.

Έχουμε μεγάλες αυθαιρεσίες με ευθύνη –δε θα χαϊδέψουμε αυτιά- και των πολιτών, προφανώς και του Δήμου και των Πολεοδομικών Υπηρεσιών και γενικότερα της πολιτείας και του Υπουργείου γιατί παλιά ήταν Δημοσίων Έργων, Χωροταξίας και Περιβάλλοντος, ήταν ένα.

Και βέβαια σημαντικό ρόλο έπαιξε και η απουσία των έργων ορεινής υδρονομίας, που θα χρησίμευαν για την ανάσχεση της ταχύτητας των ομβρίων  υδάτων. Αλλά και αυτό είναι ένα θέμα, γιατί σε πόσα βουνά της χώρας όταν όλη η χώρα είναι Μάνδρα, θα κάνεις έργα ανάσχεσης, ορεινής υδρονομίας;

Επανέρχομαι στην πρώτη διαφάνεια, γιατί παρέλειψα να σας πω, πως αν παρατηρούσατε εκείνες τις μέρες, έτσι ξεκίνησα να το ψάχνω, έλεγαν ότι είχε καεί το όρος Πατέρα. Με το που ήρθα, στο πρώτο που πήγα ήταν στο όρος Πατέρα για να δούμε από πού ήρθαν τα φερτά  υλικά και δεν βρήκα ένα τετραγωνικό μέτρο καμένο από το όρος Πατέρα. Ένα τετραγωνικό, δεν είναι καμένο.

Ωστόσο, έχουν γίνει όλα τα άλλα. Άρα καλό είναι να ενημερωθεί ο ΣΚΑΪ και τα άλλα παιδιά, ότι το όρος Πατέρα είναι πράσινο. Δεν κάηκε και δεν κάηκε μάλλον γιατί έτσι όπως είναι απότομο, και ευνοεί για υψηλές ταχύτητες και για την καταστροφή που έγινε, δεν μπορείς να το κάνεις εύκολα και οικόπεδα… Δεν μπορείς να κάνεις ούτε εργοστάσιο, ούτε σπίτι,  ούτε τίποτε εκεί.

Και τώρα σ’ αυτές τις διαφάνειες, βλέπετε τις συνέπειες όλων των παραπάνω: Είναι φρικιαστικές πραγματικά σκηνές. Βλέπετε το τι γινόταν: Εδώ είναι ο δρόμος και το ρέμα, το νεκροταφείο. Ξεθάφτηκαν άνθρωποι. Εδώ είναι που έχουν παρασυρθεί ακόμη και νταλίκες. Η Αττική Οδός μοιάζει να είναι πάνω από ποτάμι και από κάτω σαν βάρκες είναι τα αυτοκίνητα.

Γιατί όμως λέμε,  ότι όλη η χώρα είναι μια Μάνδρα; Θα σας το δείξουμε στη συνέχεια. Γιατί τα ίδια είχαμε στη Σαμοθράκη, στη Σκόπελο, στην Άρτα, στη σε όλη την Ελλάδα που πλημμυρίζει εδώ και τρία χρόνια με τα ίδια ακριβώς φαινόμενα. Στη Σύμη, δεν πήγα δεν πρόλαβα, ήμουν στην Αμερική με κατηγόρησε ο Μητσοτάκης, δεν ξαναέφυγα,,,

Όλη η Ελλάδα είναι μια Μάνδρα.  Στις άλλες πλημμύρες που ανέφερα, δεν είχαμε νεκρούς. Και στις προηγούμενες πλημμύρες της Μάνδρας δεν υπήρξαν νεκροί και στις υπόλοιπες που έχουμε ζήσει.

Και εδώ, αξίζουν συγχαρητήρια, -να τα δώσουμε στον Νίκο Τόσκα που είναι εδώ και στον Πάνο Σκουρλέτη- για την Πολιτική Προστασία, για την Πυροσβεστική, για την Αστυνομία, για τον Στρατό.

Εδώ βλέπετε τη Σαμοθράκη. Στην πρώτη φωτογραφία, βλέπετε τον καταρράκτη μέσα στον οικισμό. Το δημαρχείο της Σαμοθράκης έχει χτιστεί πάνω στο ρέμα. Στη δεύτερη φωτογραφία είναι η κολώνα του δημαρχείου και στην τρίτη το παράπλευρο καλντερίμι. Και εδώ αποδεικνύεται επίσης ότι το νερό έχει μνήμη, γιατί περνάει από εκεί που ήταν το ρέμα, μέσα στον οικισμό.

Και ο λαός έχει μνήμη, έχει αποδειχθεί ιστορικά, θα αποδειχθεί και μετά από ενάμιση χρόνο περίπου.

Πάμε παρακάτω: Εδώ είναι η Σκόπελος. Τα ίδια και στη Σκόπελο. Στη Σκόπελο είχαμε ένα πολύ ωραίο ρέμα σαν κι αυτό στις Σούρες, το θυμάμαι ήμουν φοιτητής όταν είχα  πάει, είχε και ωραία πρανή με πέτρα. Το έκλεισαν. Εβαλαν ένα αγωγό από ό,τι μου είπαν μικρό γι’ αυτό το ρέμα, έκαναν ένα «καταπληκτικό» δρόμο, αγορά, πάρα πολύ ωραία αγορά, καταπληκτικά καταστήματα, εμπορικά κέντρα. Δείτε όμως στη συνέχεια, ποια ήταν η κατάσταση μετά που έβρεξε στη Σκόπελο. Ό,τι ακριβώς έγινε και στη Μάνδρα, ακριβώς τα ίδια.

Αυτά ήταν τα εισαγωγικά για τη Μάνδρα. Σας παρακαλώ να τα στείλετε στον ΣΚΑΪ να κάνουν ρεπορτάζ…

Πριν ένα χρόνο αγαπητές φίλες και φίλοι είχαμε πει ότι θα δώσουμε έμφαση στο εθνικό πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων στα αντιπλημμυρικά έργα και όχι στις πλατείες, για να σταματήσουμε αυτά τα φαινόμενα που τρέχαμε και ζούσαμε συνεχώς.

Ως συνήθως η αντιπολίτευση το στρέβλωσε.  Μας χλεύασε κιόλας.  Θα ήθελα λοιπόν, να δούμε τι κάναμε. Από τότε που ψηφίστηκε ο «Καλλικράτης” και εφαρμόστηκε, για να έχουμε και ομοειδή νούμερα να συγκρίνουμε:  Τι έγινε δηλαδή από το 2010 μέχρι  2014 και τι έγινε από το ’15 μέχρι το ’17.

Από το ’15 μέχρι το ’17 εντάχθηκαν αντιπλημμυρικά έργα 302 εκατομμυρίων από το Υπουργείο Υποδομών, σε συνεργασία και με την Περιφέρεια Αττικής, μόνο για την Περιφέρεια Αττικής.

Εντάχθηκαν επίσης 90 εκατομμύρια για την υπόλοιπη Ελλάδα και προβλέφθηκαν 250 εκατομμύρια έργα αντιπλημμυρικά κυρίως σε όλους τους Δήμους και τα αστικά κέντρα, που περνάνε οι αυτοκινητόδρομοι γιατί δεν είχαν προβλέψει που θα πάνε τα νερά που μαζεύονταν από τα δίκτυα των αυτοκινητοδρόμων. Δηλαδή τα έριχναν σε ένα ρέμα, καλή ώρα, αλλά αν το ρέμα αυτό ήταν κλειστό, αν ο αγωγός είχε φράξει, αν ο Δήμος δεν το είχε συντηρήσει δεν το είχε διευθετήσει και τα λοιπά, δεν ένοιαζε κανέναν. Άρα θα έτρεχε μετά ο Σκουρλέτης σε όλη τη βόρεια Πελοπόννησο, την Ήπειρο να μαζεύει συντρίμμια.

Από το ’10 μέχρι το ’14 από το Υπουργείο Υποδομών αντί για 302 εκατομμύρια για την Περιφέρεια Αττικής, είχαν ενταχθεί 3,5 εκατομμύρια. Η σύγκριση δηλαδή είναι 3,5 με 302 εκατομμύρια. Για την υπόλοιπη Ελλάδα είχαν εντάξει 21 εκατομμύρια σε σχέση με τα 90 και δεν είχαν προβλέψει προφανώς ένα ευρώ από τα 250 εκατομμύρια για τα αντιπλημμυρικά έργα  στους οικισμούς που διέρχονται οι αυτοκινητόδρομοι.

Να τα συγκρίνουμε, για να δούμε ποιος λέει αλήθεια και ποιος ψέματα. Ποιος έχει ευθύνες και ποιος όχι. Για να γίνει κατανοητό καλύτερα: 801 εκατομμύρια ευρώ κόψαμε από αυτά που προβλέπονταν και διεκδικούσαν οι εργολάβοι από τις συμβάσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. 642 εκατομμύρια από τα χρήματα αυτά, πήγαν στα μεγάλα αντιπλημμυρικά έργα. Αυτή είναι η διαφορά μας. Για να καταλάβετε γιατί δεν έχουμε αντιπλημμυρικό σχεδιασμό όλα αυτά τα χρόνια, και αντιπλημμυρικά έργα. Γιατί κάποια άλλα έργα πληρώνονταν πολύ περισσότερο και επομένως δεν υπήρχαν ούτε οικονομικοί πόροι, αλλά ούτε και διάθεση να γίνουν.

Εντός του ’17 ολοκληρώθηκαν τα αντιπλημμυρικά έργα του Ξηριά στην Κορινθία εδώ δίπλα. Θα θυμάστε τι γινόταν. Στη Φλέβα στο Δήμο Αγίων Αναργύρων που πλημμύριζε όλη η Δυτική Αθήνα. Χρηματοδοτήθηκαν και ολοκληρώθηκαν έργα στην Καλαμάτα που πριν 2,5 χρόνια ήταν όπως ήταν η Μάνδρα. Στη Μεσσήνη, τη Σκόπελο, το Μεσολόγγι, στην Άρτα, την  Ηλεία, στην Κρήτη, στη Θεσσαλία, στην Πελοπόννησο.

Ωστόσο υπήρχε πραγματικά ένα μεγάλο πρόβλημα στις υπόλοιπες Περιφέρειες και ιδιαίτερα της Ηπείρου, της Θράκης, της Θεσσαλίας: δεν είχε ο ΣΥΡΙΖΑ Περιφερειάρχη. Αν είχε, θα έτρωγε το bulling που έφαγε και η Ρένα Δούρου σήμερα…

Αλλά επειδή εμείς δεν είμαστε στη λογική της Νέας Δημοκρατίας με τον ίδιο τρόπο που συνεργαζόμαστε με τη Ρένα, συνεργαζόμαστε με τον Περιφερειάρχη Θεσσαλίας, με τον Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας και με τον Περιφερειάρχη Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και Ηπείρου και όλους, σε όλη την Ελλάδα. Αυτή είναι μια ποιοτική διαφορά αυτής της Κυβέρνησης. Όπως και με τους Δημάρχους που δεν ανήκουν στο ΣΥΡΙΖΑ και εδώ είναι,  και στη Δυτική Αττική, και σε όλη την Ελλάδα, να μιλήσουν.

Εντός του ’17 ωριμάσαμε πέντε έργα εθνικού επιπέδου στην Περιφέρεια Αττικής. Ο συνολικός προϋπολογισμός ήταν 217 εκατομμύρια ευρώ για να δημοπρατηθούν μέσα στο 1^ο εξάμηνο του ’18. Ειδικότερα είναι το ρέμα της Εσχατιάς προϋπολογισμού 100 εκατομμυρίων, είναι τομεακό πρόγραμμα του Υπουργείου από το ΕΣΠΑ, το ρέμα του Ερασίνου ποταμού 57 εκατομμύρια, που θα δημοπρατηθεί το 2^ο τρίμηνο του ’18 με προγραμματική σύμβαση με την Περιφέρεια Αττικής.

Δίνει δηλαδή λεφτά η Περιφέρεια στο Υπουργείο για να κάνει αυτό το έργο και αυτά δεν γίνονται σε μια εβδομάδα και σε ένα μήνα. Πρέπει να εγκριθεί από το Περιφερειακό Συμβούλιο, να πάει στο Ελεγκτικό Συνέδριο, να υπογράψουμε, να ξαναγυρίσει, να ξαναπάει… Ολες αυτές τις διαδικασίες αυτά που καθόμαστε με τον Πάνο να συντμήσουμε, για να συντμηθεί αντιστοίχως  και  ο χρόνος που απαιτείται.

Συνεχίζω με το ρέμα των Αχαρνών στο Μενίδι από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων του Υπουργείου, που είναι 30 εκατομμύρια, το ρέμα του Αγίου Γεωργίου στο Θριάσιο και στα Καλύβια Αττικής, είναι προϋπολογισμού 15 εκατομμυρίων και ξεκινάνε, γιατί ολοκληρώθηκαν οι μελέτες, έργα 250 εκατομμυρίων περίπου στις περιοχές που σας είπα. Το λέγαμε και από πριν -δεν προλάβαμε να το πούμε- έγινε πλημμύρα στην Αιτωλοακαρνανία, στο Μεσολόγγι και στις υπόλοιπες περιοχές που προαναφέραμε.

Και βέβαια στο 1^ο εξάμηνο του ’18 θα επικαιροποιηθεί το master plan των αντιπλημμυρικών έργων για όλη την Περιφέρεια Αττικής, όπως και η εκπόνηση πάρα πολλών μελετών, αντιπλημμυρικής προστασίας για την Περιφερειακή Ενότητα Θεσσαλονίκης, γιατί εκεί η Περιφέρεια –ας είναι ο Τζιτζικώστας Νέα Δημοκρατία- δεν μπορεί να ωριμάσει αντιπλημμυρικά έργα, μας το είπε, και βοηθάμε και με δική μας χρηματοδότηση.

Ο άλλος δρόμος που είχαμε είναι οι προτάσεις που έκανε η Νέα Δημοκρατία. Μας κατήγγειλαν για προσλήψεις. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, το θεάρεστο έργο που άφησε αυτή η «βαριά μεταρρύθμιση» που έκανε στη χώρα, άφησε στη Μάνδρα ένα μηχανικό, στη Σαμοθράκη ένα μηχανικό και μια συναδέλφισσα η οποία έλειπε με άδεια κύησης αν θυμάμαι καλά, ένα τεχνολόγο – μηχανολόγο μηχανικό στη Σκόπελο. Θεάρεστο το έργο του!

Και επίσης στο Υπουργείο κατάργησε τη Διεύθυνση Φυσικών Καταστροφών Βορείου Ελλάδας, κατάργησε τα ΤΑΣ, έκανε ό,τι έκανε στην υγεία, στην παιδεία, στις μεταφορές, σε όλους τους τομείς που ήθελε να μεταφέρει στους εκλεκτούς του. Δεν πείραξε -βλέπω τον Στέλιο Παππά εδώ- τον ΟΑΣΘ που ήταν ιδιωτικός και πληρώναμε περισσότερο από τις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας. Εκεί μια χαρά, δεν χρειαζόταν μεταρρύθμιση!

Επομένως επειδή αναρωτιούνται τι έγινε στη Μάνδρα, στη Μάνδρα είδαμε τη συνέπεια του εγκλήματος που γινόταν όλα αυτά τα χρόνια, μιας και από το ’04 μέχρι σήμερα, χωρίς τις τελευταίες πλημμύρες, έχουν γίνει 172 καταστροφικές πλημμύρες στην Ελλάδα. 172. Δεν είναι βόας, δεν είναι κροταλίας, είναι οι πλημμύρες του Μητσοτάκη. Που φταίει η Δούρου, ο  Σκουρλέτης και εγώ  που ήμουν στην Αμερική.

Τι κάναμε: Ιδρύσαμε πριν ένα μήνα με το νέο Οργανισμό του Υπουργείου τη Διεύθυνση Φυσικών Καταστροφών Βορείου Ελλάδας, ιδρύσαμε τη Διεύθυνση Φυσικών Καταστροφών Δυτικής Ελλάδας που δεν υπήρχε ποτέ! Δηλαδή στην πιο σεισμογενή περιοχή της χώρας δεν είχαμε Διεύθυνση Φυσικών Καταστροφών και βέβαια με μεγάλες εντάσεις και εκεί στις βροχοπτώσεις. Ιδρύσαμε δομές όχι όπως γινόταν προηγούμενα, αλλά όπως πρέπει να υπάρχουν σε όλες τις Περιφέρειες της χώρας για να στηρίζονται οι φορείς Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Η σύγκριση είναι προφανής. Εμείς δεν εντάξαμε 24 εκατομμύρια ευρώ αντιπλημμυρικά έργα όπως έκανε η Νέα Δημοκρατία σε μια τριετία.

Θα ήθελα για μια ακόμη φορά να ευχαριστήσω δημόσια τους μηχανικούς της Διεύθυνσης Φυσικών Καταστροφών.

Για να έχετε μια εικόνα τι έκαναν αυτοί οι άνθρωποι μετά την πλημμύρα: Διενέργησαν 2.046 αυτοψίες σε 14 ημέρες, είδαν ότι από αυτές τις αυτοψίες τα 1.608 κτήρια είχαν πληγεί, τα 1.138 ήταν κατοικίες, τα 284 ήταν αποθήκες. Έγιναν 1.350 αιτήσεις, έχουν εγκριθεί οι 650, εκτός από τις αιτήσεις που έχει ελέγξει η Περιφέρεια και αφορούν τις επιχειρήσεις. Μιλάμε για τις κατοικίες και τις αποθήκες τώρα.

Μένουν 420 αιτήσεις για να συμπληρώσουν οι συμπολίτες μας στοιχεία προκειμένου να πληρωθεί η έκτακτη βοήθεια που ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός. Πολλοί από αυτούς θα σας πουν και μερικές ιστορίες, δεν πίστευαν –και κατηγορούσαν την Κυβέρνηση- όταν μια μέρα πριν, τα λεφτά ήταν ήδη στο λογαριασμό τους. Δεν έχει ξαναγίνει αυτό, στην Ελλάδα τουλάχιστον. Άρα να τους ευχαριστήσουμε τουλάχιστον.

Και τι μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτές τις περιπτώσεις. Μπορούμε να επιταχύνουμε τις απαλλοτριώσεις των αντιπλημμυρικών έργων, μπορούμε αν εντάξουμε όλα τα αντιπλημμυρικά έργα όπως κάναμε και με τους αυτοκινητόδρομους για να μην έχουμε καθυστερήσεις στον Κώδικα αναγκαστικών απαλλοτριώσεων στο Νόμο 2882 στο άρθρο 7.α. Και μετά τη συνεργασία που είχαμε με τη Ρένα Δούρου το εισηγήθηκα στο Υπουργικό Συμβούλιο και βγήκε πράξη. Άρα έχουν ενταχθεί ήδη, την περασμένη εβδομάδα.

Τι μπορούμε να κάνουμε. Μπορούμε να αναπτύξουμε προηγμένα συστήματα για την αποτελεσματικότερη και πιο εύκολη καταγραφή, λειτουργία και την προστασία των υποδομών και των κτιρίων στις φυσικές καταστροφές. Εδώ αυτό το κάνουμε με τον Νίκο Παππά, γιατί πρέπει να αξιοποιήσουμε ό,τι μέσο έχουμε, Και μερικά από τα μέσα που έχουμε τηλεμετρίας, δορυφορικών τεχνολογιών σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών υπάρχουν, αλλά δεν έχουν αξιοποιηθεί ποτέ.

Δηλαδή η χώρα έχει πρόσβαση στο «Galileo», στο  «EGNOS», στο «Κοπέρνικος», άρα αυτό που θα κάνουμε με το Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής -έχουμε ήδη συνεννοηθεί- είναι να γίνουν τα νέα σύγχρονα συστήματα, που θα αξιοποιούν αυτή την πρόσβαση και θα δίνουν εργαλεία και στις Περιφέρειες και στους Δήμους, σε όλες τις περιπτώσεις φυσικών καταστροφών. Και πάνω σε αυτά τα συστήματα θα μπορέσει να πατήσει και η θεσμική αλλαγή για να μην έχουμε καθυστερήσεις στις αποζημιώσεις αποκατάστασης των κτηρίων, που κάνουν δυο – τρία χρόνια και των επιχειρήσεων.

Και επειδή πρέπει να έχετε εικόνα γιατί βγαίνει μια Κοινή Υπουργική Απόφαση  σε ενάμιση χρόνο, σας αναφέρω τα εξής: Σε 15 μέρες με ενάμιση μήνα οριοθετείται η περιοχή, αυτό είναι το εύκολο. Για να βγει όμως ο προϋπολογισμός πρέπει να έχουν τελειώσει οι αυτοψίες. Μόλις τελειώσει και αυτό, πάει στο Υπουργείο Οικονομίας, εγκρίνεται από εκατό φορείς, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο Υπουργείο Οικονομικών και μετά καταλήγει να βγει ΚΥΑ ενάμιση χρόνο μετά. Για να μην κατηγορούμε και κάποιους δημόσιους φορείς -κάποιους άλλους να τους κατηγορήσουμε- έτσι ανέξοδα.

Άρα αυτό που πρέπει να αναθεωρήσουμε, είναι αυτό ακριβώς το πλέγμα εγκρίσεων και από την χώρα μας και απ’ έξω. Και για να το κάνουμε αυτό πρέπει να έχουμε αξιόπιστα στοιχεία. Και αν δεν έχουμε τέτοια στοιχεία, σαν κι αυτά που λέμε και έχουμε ξεκινήσει να κάνουμε, δεν θα είναι αξιόπιστα. Θα τα αμφισβητεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Γενικό Λογιστήριο, όλοι οι δημοκρατικοί θεσμοί που έχουν επιβληθεί στη χώρα.

Προχωράμε επίσης στη θέσπιση κεντρικού συστήματος παρακολούθησης και υλοποίησης αντιπλημμυρικών έργων και στη θέσπιση κεντρικού συστήματος παρακολούθησης και συντήρησης αυτών των αντιπλημμυρικών έργων.

Επ΄ αυτού, θα γυρίσουμε πίσω στις διαφάνειες: Εδώ είναι το διάγραμμα ροής για να γίνει ένα αντιπλημμυρικό έργο: Θέλουμε δηλαδή τέσσερα πράγματα: τα σχέδια διαχείρισης λεκανών απορροής ποταμών, εκκρεμούν από το ’11 περίπου, τα σχέδια διαχείρισης κινδύνων πλημμύρας που έπρεπε να έχει γίνει το πρώτο και να πάμε μετά στο δεύτερο, η μελέτη των έργων και η κατασκευή των έργων. Για να έχουμε έναν ολοκληρωμένο, σοβαρό, στρατηγικό σχεδιασμό για την αντιπλημμυρική προστασία.

Εδώ είναι οι 45 φορείς που εμπλέκονται για τις αδειοδοτήσεις. 45, μπορεί και παραπάνω! Και η αδειοδότηση είναι γραμμική, δηλαδή πηγαίνεις στο Δασαρχείο, πηγαίνεις στην Αρχαιολογική Υπηρεσία…. Αν δεν πάρεις την έγκριση, δεν πηγαίνεις στο παρακάτω βήμα. Άρα ένα γρανάζι από αυτά να κολλήσει σε διάφορα Υπουργεία, σε διάφορες Υπηρεσίες (Περιφέρειες, Αποκεντρωμένες…) Πάνο, πρέπει να μας πεις για τις Αποκεντρωμένες, αυτόν τον πετυχημένο θεσμό!

Και μετά, αφού τελειώσει αυτός ο Γολγοθάς, της αδειοδότησης, προχωράμε στην προκαταρτική αξιολόγηση, την κατάρτιση των χαρτών επικινδυνότητας, την κατάρτιση των σχεδίων διαχείρισης κινδύνου πλημμύρας και βλέπετε τους χρόνους, έχουμε τους διαγωνισμούς για τις μελέτες -μέσος όρος 15 μήνες- χωρίς ενστάσεις χωρίς Ελεγκτικό Συνέδριο, χωρίς τίποτε από αυτά.

Έχουμε την εκπόνηση της προμελέτης και της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων, μέσος χρόνος έξι μήνες χωρίς ενστάσεις, χωρίς τη διαβούλευση, χωρίς να προσφύγουμε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, γιατί είμαστε και μια κοινωνία large…

Έχουμε την έκδοση των περιβαλλοντικών όρων: 18 μήνες. Εδώ φταίει η Δούρου! Γιατί δεν πήγε στην Αποκεντρωμένη να την πιάσει από τα μαλλιά ή τον Γραμματέα -που δεν βάλαμε κομματικό εμείς και το παίζαμε υπεράνω και καθυστερούσε-. Ήταν δουλειά της Περιφερειάρχη. Φαντάζομαι να μας το πει ο κ. Μητσοτάκης αυτό, γιατί δεν πήγε στην Αρχαιολογία, στο Δασαρχείο, σε όλα τα υπόλοιπα… Ο μέσος είναι 18 μήνες.

Και μετά έχουμε την έγκριση της προμελέτης, -μέσος χρόνος έξι μήνες- και της οριστικής μελέτης. Στη συνέχεια έχουμε τη φάση κατασκευής του έργου, 18 μήνες τουλάχιστον οι απαλλοτριώσεις. Στους αυτοκινητόδρομους έκαναν 11 χρόνια και δεν είχαν τελειώσει. Το εντάξαμε στο 7.α. για να ολοκληρωθεί σε ένα εξάμηνο, μπορεί και νωρίτερα αν το τρέξει κανείς.

Μετά πάμε στο διαγωνισμό που είναι έξι μήνες. Αυτό είναι ανελαστικό. Οι διαγωνισμοί, ο χρόνος τους είναι ανελαστικός. Προβλέπονται από την ευρωπαϊκή οδηγία δεν μπορείς να πεις «δεν βγάζω για δυο μήνες εγώ το διαγωνισμό αν είναι συγκεκριμένου προϋπολογισμού» ή 45 ημέρες ή «δεν τον βγάζω για διαβούλευση». Και μετά βέβαια είναι η εκτέλεση, ας πούμε για ένα μέσο όρο ότι θα κάνεις 24 μήνες.

Έχουμε φτάσει αγαπητές φίλες και φίλοι περίπου στα τέσσερα χρόνια για το πρώτο κομμάτι και άλλα τέσσερα για το δεύτερο, οκτώ χωρίς ενστάσεις σε κάθε στάδιο και χωρίς όλα τα υπόλοιπα. Γι’ αυτό και ο μέσος όρος για την ωρίμανση ενός αντιπλημμυρικού έργου είναι τα δέκα με δώδεκα χρόνια και μετά ξεκινάει η εκτέλεσή του. Για να μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας!

Και μπαίνουν κι άλλα θέματα. Να βάλουμε ένα Χ σε όλα αυτά και να βγούμε και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για να συντμήσουμε τους χρόνους. Μετά θα έρθει πάλι ο κ. Μητσοτάκης -που το συνήθιζαν κάποτε αυτό- και θα μιλάει με ποιες διαδικασίες αναθέσαμε τις μελέτες και τα έργα.

Ή θα έχουμε λοιπόν διαφάνεια και διαδικασίες και σοβαρές μελέτες, ή θα έχουμε Μάνδρες. Αυτά που έκαναν δηλαδή. Θα επιλέξουν τι θέλουν να κάνουν. Να μας πουν εκείνοι τι θα κάνουν.

Πάμε να σας πούμε τι θα κάνουμε εμείς. Εμείς θέλουμε να κάνουμε αυτό: Ενα κεντρικό σύστημα αδειοδοτήσεων, όπου θα καταθέτεις όλα τα στοιχεία σε αυτό το κεντρικό ηλεκτρονικό σύστημα και αυτό θα κάνει τη διευθέτηση ταυτόχρονα και όχι σταδιακά, σε όλες τις υπηρεσίες.

Γι’ αυτό, αυτό που είπε πριν ο Νίκος έχει απόλυτο δίκιο και θα γίνει με προτεραιότητα στα αντιπλημμυρικά έργα και δευτερευόντως, στη συνέχεια,και για όλα τα υπόλοιπα. Γι’ αυτό το νομοσχέδιο έχουμε κάνει διαβούλευση, έχουμε δεχτεί παρατηρήσεις είναι έτοιμο να πάει στη Βουλή.

Δεν θα σας κουράσω άλλο με τα έργα της δυτικής Αττικής που έχουμε προγραμματίσει, τα είπαμε κάποια από αυτά και χτες, ούτε για το παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης και τη δίκαιη ανάπτυξη. Γιατί έχουμε χρονοτριβήσει, όμως ή θα το παλέψουμε έτσι με σοβαρότητα και όλοι οι φορείς θα δουλέψουν, θα υπάρχει σύστημα ελέγχου όπως προτείνουμε για να μην έχουμε καθυστερήσεις, θα έχουμε σοβαρότητα στο σχεδιασμό, δεν θα χάνονται λεφτά του ελληνικού λαού, ή θα πάμε στην άλλη πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη: όποτε έχουμε πλημμύρα, θα σας στέλνουμε τον Τόσκα με ένα τροχονόμο να λέει «πήγαινε δεξιά στο ρέμα»!

Ολοκληρώνω επαναλαμβάνοντας ότι τα έργα δεν ανήκουν σε καμία Κυβέρνηση, σε κανέναν Υπουργό, σε κανέναν Περιφερειάρχη ή Δήμαρχο. Τα έργα ανήκουν μόνο στον ελληνικό λαό που τα πληρώνει και εμείς αυτόν υπηρετούμε.

Εμείς, θέλουμε και προχωρούμε μια άλλη πολιτική για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας για τη δίκαιη ανάπτυξη, για την ανάταξη της Δυτικής Αττικής.

Σας ευχαριστώ.

«Σε Πολιτιστική Πρωτεύουσα δεν αναγορεύεσαι: μεταμορφώνεσαι με κόπο και σκληρή δουλειά» ανέφερε η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λυδία Κονιόρδου, το Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2017, στο 8ο Περιφερειακό Συνέδριο για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση με τίτλο «Η ανάταξη της Δυτικής Αττικής».

«Αυτή η λαμπρή ευκαιρία δίνεται όχι μόνο στην αγαπημένη πόλη της Ελευσίνας αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα μας, σε μια κομβική μάλιστα στιγμή για τον τόπο και τους ανθρώπους του, και ακριβώς τη στιγμή που η Ελλάδα γυρνάει σελίδα» πρόσθεσε η κα Κονιόρδου, για να τονίσει ότι το ΥΠ.ΠΟ.Α στηρίζει την Ελευσίνα ενισχύοντας αφενός οικονομικά τον θεσμό και αφετέρου με έργα πολιτιστικής κληρονομιάς.

Η Υπουργός Πολιτισμού συμμετείχε στην ειδική θεματική συνεδρία «Ελευσίνα 2021: Πολιτιστική Πρωτεύουσα» με συντονιστή τον Αντιπεριφερειάρχη Π.Ε. Δυτικής Αττικής, Γιάννη Βασιλείου και ομιλητές τον Υπουργό Υποδομών και Μεταφορών, Χρίστο Σπίρτζη, τον Δήμαρχο Ελευσίνας, Γιώργο Τσουκαλά, τον Γ.Γ. Δημοσίων Επενδύσεων και ΕΣΠΑ Παναγιώτη Κορκολή, τη Γ.Γ.Χωρικού Σχεδιασμού και Αστικού Περιβάλλοντος, Ρένα Κλαμπατσέα και τη Διευθύνουσα Σύμβουλο Eleusis 2021, Μαρία Φιλιππή. «Η πρόταση της Ελευσίνας Πολιτιστική Πρωτεύουσα αναγνωρίζει τον πολιτισμό ως κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη. Ο δεκαετής σχεδιασμός που υπέβαλε με τον φάκελο δηλώνει τη δέσμευση της πόλης για την πρόοδο και την εξέλιξή της από το βαρύ βιομηχανικό παρελθόν σε μια νέα και βιώσιμη αστική οικονομία στην ευρύτερη μητροπολιτική περιοχή της Αττικής», εξήγησε η Υπουργός.

Η κα Κονιόρδου, αφού αναφέρθηκε σε επιτυχημένα παραδείγματα Πολιτιστικών Πρωτευουσών κατά την πολυετή λειτουργία του θεσμού, χαρακτήρισε τον προγραμματισμό της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας Ελευσίνας «μεγαλόπνοο, νεανικό, καινοτόμο». Και πρόσθεσε: «Η υποψηφιότητα της Ελευσίνας φιλοδοξεί να αναβαθμίσει περιβαλλοντικά την πόλη προβαίνοντας σε μια σειρά από ανακαινίσεις- αναπλάσεις κτιρίων και πλατειών και δημιουργίας νέων χώρων πράσινου και στάθμευσης. Επιθυμεί να δημιουργήσει ένα ελκυστικό περιβάλλον για νέους ανθρώπους με γνώσεις και καινοτόμες ιδέες, το οποίο θα τους επιτρέψει να αναπτύξουν τις δραστηριότητές τους. Οραματίζεται να ενώσει το παρελθόν με το παρόν και με το μέλλον, να επαναπροσδιορίσει συνολικά την έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης».

Το ΥΠ.ΠΟ.Α, επεσήμανε η Υπουργός, αναγνωρίζοντας τη σημασία του θεσμού και τις απαιτήσεις του έχει θέσει σε  προτεραιότητα μια σειρά από έργα στην Ελευσίνα και στην ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Αττικής. Έχει ήδη προβεί σε επιχορήγηση ύψους 115.000 ευρώ για το 2017 στη Δημοτική Ανώνυμη Εταιρεία Πολιτιστικής Πρωτεύουσας Ελευσίνας και δρομολόγησε έως το 2022 την παραχώρηση του Παλαιού Δημαρχείου στο κέντρο τη πόλης για τις ανάγκες της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας. Ακόμα, επικυρώνοντας την πρωτοπόρα συμβολή και συνεισφορά του Δήμου Ελευσίνας στον πολιτισμό με τα «Αισχύλεια», αλλά και  στο πολιτιστικό και εκπαιδευτικό τοπίο της χώρας,  έχει εντάξει το Αττικό Σχολείο Αρχαίου Δράματος της Ελευσίνας (το οποίο περιλαμβάνεται στο Κέντρο Ανάπτυξης Ικανοτήτων και Καινοτομίας  του Φακέλου Πολιτιστικής Πρωτεύουσας  2021) στο Διεθνές Δίκτυο Αρχαίου Δράματος, μαζί με το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, και το Λύκειο Επιδαύρου.

Επιπροσθέτως, ως προς την ομαλή  λειτουργία των αρχαιολογικών χώρων της περιοχής καθώς και την προστασία και συντήρησή τους, έχει προβλεφθεί από το ΥΠ.ΠΟ.Α η προκήρυξη προσωπικού μόνιμου και ορισμένου χρόνου για την κάλυψη των αναγκών στη Δυτική Αττική, έχει εγκριθεί η αρχιτεκτονική μελέτη «Αποκατάσταση και ανάδειξη του Τελεστηρίου της Ελευσίνας» καθώς και η μελέτη της Διεύθυνσης Αναστήλωσης Αρχαίων Μνημείων «Τα τείχη της Ελευσίνας και οι παρακείμενες αρχαιότητες» και έχει υποβληθεί αίτηση χρηματοδότησης στο Ε.Π. Αττική 2014-2020, με συνολική δημόσια δαπάνη 1.649.781,00 ευρώ και με τίτλο «Στερέωση, αποκατάσταση και ανάδειξη αρχαιολογικού χώρου Ελευσίνας». Η πρόταση προβλέπει επεμβάσεις στον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας, με στόχο την προστασία, στερέωση και ανάδειξη μεγάλων τμημάτων του, και ειδικότερα του Τελεστηρίου και επιλεγμένων περιοχών περί τα τείχη.

Παράλληλα, μια σειρά έργων βρίσκονται εν εξελίξει στην περιοχή της Δυτικής Αττική. Ενδεικτικά αναφέρουμε στους Δήμους Μάνδρας-Ειδυλλίας και στα Μέγαρα τις «Σωστικές Εργασίες Στερέωσης και Αποκατάστασης ΒΑ Πύργου Αρχαίου Φρουρίου Αιγοσθένων» που έχουν ενταχθεί στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Αττική 2014-2020», με προϋπολογισμό 980.000 ευρώ και αναμένεται να ολοκληρωθούν εντός των προσεχών μηνών, την επιφανειακή έρευνα στην πεδιάδα του Μαζίου και την υλοποίηση εργασιών με σκοπό την κτηριολογική ανακαίνιση και τον εκσυγχρονισμό της μόνιμης του έκθεσης του Μουσείου Μεγάρων.

Κλείνοντας η Υπουργός υπογράμμισε ότι η αναγόρευση της Ελευσίνας σε Πολιτιστική Πρωτεύουσα το 2021 θα «καταστήσει την Ελευσίνα βάση και εφαλτήριο για μια συνολικότερη αναβάθμιση και ανέλιξη της πολύπαθης Δυτικής Αττικής, για τη μετάβαση στο φωτεινό μέλλον, μετατρέποντας την περιοχή σε δυναμικό κέντρο δημιουργικότητας”.

Η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Θεανώ Φωτίου, παραβρέθηκε το Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2017 στο 8^ο Περιφερειακό Συνέδριο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης «Η ανάταξη της Δυτικής Αττικής» που διοργανώνουν η Περιφέρεια Αττικής και το υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης, στα Μέγαρα και την Ελευσίνα. Ακολουθούν σημεία από την ομιλία της κας. Φωτίου, κατά την πρώτη ημέρα των εργασιών του Συνεδρίου:

«Πολλές φορές με ρωτάνε τι δουλειά έχω στα Αναπτυξιακά Συνέδρια. Εγώ είμαι για τη φτώχεια, για τους ευάλωτους, τα κακοποιημένα παιδιά, τους ηλικιωμένους, τους ανάπηρους, τους Ρομά, τους άστεγους, τους άπορους. Αυτή ακριβώς είναι η νεοφιλελεύθερη άποψη που υποστηρίζει ότι οι κοινωνικές δαπάνες δεν συμβάλλουν στην ανάπτυξη ή ότι κοινωνικές δαπάνες μπορείς να κάνεις μόνο αν υπάρχει ανάπτυξη, αν αυξάνεται το ΑΕΠ. Όμως κάθε ευρώ που πηγαίνει στις κοινωνικές δαπάνες έχει δημοσιονομικό συντελεστή, δηλαδή πολλαπλασιαστή. Κάθε ευρώ που πηγαίνει στις κοινωνικές δαπάνες πολλαπλασιάζεται και αυτό ευτυχώς η κυβέρνησή μας το ξέρει.

Σήμερα, ο προϋπολογισμός της κοινωνικής πρόνοιας είναι υπερδιπλάσιος εκείνου που παραλάβαμε. Το 2015 ανερχόταν σε περίπου 780 εκατομμύρια και το 2017 ξεπέρασε το 1,5 δισεκατομμύριο. Το 2018 προσθέσαμε 315 εκατομμύρια, από την επισκόπηση δαπανών, αποκλειστικά για το παιδί. Από αυτό το κοινωνικό πακέτο, 260.000.000€ δίνονται για την ενίσχυση των οικογενειακών επιδομάτων, αυξάνοντας το συνολικό ποσό από τα σημερινά 650.000.000€ σε 910.000.000€, δηλαδή μια αύξηση 40%.

Στο πλαίσιο της ολοκληρωμένης φροντίδας του παιδιού, από το ίδιο κοινωνικό πακέτο, 40.000.000€ θα δοθούν για τα ημερήσια ζεστά σχολικά γεύματα, περίπου 130.000 μαθητές δημοτικών σχολείων θα έχουν καθημερινά ένα ζεστό γεύμα. Τέλος, 15.000.000€ θα δοθούν για την επέκταση των βρεφονηπιακών σταθμών, ο αριθμός των οποίων θα αυξηθεί κατά 400 νέες σχολικές μονάδες το 2018, προκειμένου να δημιουργηθούν άλλες 10.000 θέσεις πέραν των σημερινών 109.000 θέσεων. Με τα αντίμετρα, το 2019 ο προϋπολογισμός προβλέπεται να ξεπεράσει τα 2,5 δις.

Ας πάμε στο τι κάναμε στη Δυτική Αττική. Το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης (ΚΕΑ) αποτελεί δίχτυ ασφαλείας για όσους χτυπήθηκαν βιαιότερα από την κρίση. Σε όλη τη χώρα, οι σημερινοί δικαιούχοι είναι 626.338, με πρόβλεψη για 700.000 και συνολική δαπάνη ύψους 760 εκατομμυρίων. Στη Δυτική Αττική, στο πρόγραμμα είναι ενταγμένο το 9,06 % του πληθυσμού, δηλαδή 15.629 άτομα, με άθροισμα μηνιαίας επιδοματικής ενίσχυσης 1.606.210€. Μαζί με την άμεση οικονομική στήριξη, οι δικαιούχοι του ΚΕΑ διασυνδέονται με προγράμματα και υπηρεσίες: Δηλαδή χαμηλά τιμολόγια για ηλεκτρικό ρεύμα και νερό, ένταξη παιδιών σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, απευθείας σύνδεση με τις παροχές τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης σε είδος (πρόγραμμα ΤΕΒΑ). Όμως το ΚΕΑ είναι ένα πρόγραμμα που έχει κινδύνους. Μπορεί να λειτουργήσει όχι μόνο σαν δίχτυ ασφαλείας αλλά και σαν δίχτυ εγκλωβισμού στη φτώχεια. Για το λόγο αυτό το 10% των ανέργων-δικαιούχων του ΚΕΑ θα μπουν στην αγορά εργασίας. Για τη Δυτική Αττική αυτό σημαίνει ότι  από τους 3.179 άνεργους δικαιούχους το 10% εντάσσεται στην αγορά εργασίας.

Τα σχολικά γεύματα έγιναν πλέον θεσμός του Ελληνικού σχολείου. 130.000 μαθητές 760 δημοτικών σχολείων σε 56 δήμους της επικράτειας θα έχουν ένα ζεστό γεύμα κάθε ημέρα, αλλάζοντας έτσι την σχολική κουλτούρα του δημοσίου σχολείου. Ειδικά για την Δυτική Αττική θα καλυφθούν οι ανάγκες σίτισης σε 44 δημοτικά σχολεία, όπου θα διανεμηθούν συνολικά 10.343 ζεστά γεύματα. Συγκεκριμένα στον Ασπρόπυργο διατίθενται 2.614 γεύματα, στην Ελευσίνα 2.366, στα Μέγαρα 1.200, στη Φυλή 4.163, ενώ θα αρχίσουν να διατίθενται και στο δήμο Μάνδρας.

Διευρύνουμε διαρκώς τον αριθμό των παιδιών που μπορούν να ενταχθούν σε βρεφονηπιακούς σταθμούς. Επιδοτούμε 5 δήμους της Δυτικής Αττικής με σκοπό τη λειτουργία 7 νέων βρεφονηπιακών σταθμών, που θα καλύψουν 175 νέες θέσεις παιδιών, με κόστος εξοπλισμού 350.000. Στο δήμο Φυλής δυο νέες δομές, στο δήμο Μεγαρέων δυο δομές, Ασπροπύργου, Ελευσίνας, Μάνδρας από μια.

Χαίρομαι που η Δυτική Αττική έχει φτιάξει όλα τα Κέντρα Κοινότητας. Λειτουργούν σήμερα 5 Κέντρα Κοινότητας, στους δήμους Ασπροπύργου, Ελευσίνας, Μάνδρας-Ειδυλλίας, Μεγαρέων, Φυλής, και επίσης 2 παραρτήματα Ρομά στους δήμους Μεγαρέων και Φυλής. Μέσα από τα Κέντρα Κοινότητας ο πολίτης, δίνοντας μόνο το ΑΦΜ και τον ΑΜΚΑ του, μπορεί να έχει έγκυρη πληροφόρηση για θέματα που τον αφορούν, όπως τα δικαιώματά του και τυχόν επιδόματα που δικαιούται, ευκαιρίες επαγγελματικής απασχόλησης σε θέσεις ιδρυμάτων που λειτουργούν στην περιοχή του, τη δυνατότητα συμμετοχής του σε ευρωπαϊκά και ελληνικά προγράμματα κ.α.

Ας πάμε στους Ρομά. Μέχρι σήμερα το κάθε υπουργείο διέθετε χρήματα για τους Ρομά χωρίς ποτέ να γίνεται τίποτα. Η κυβέρνησή μας έφτιαξε Ειδική Γραμματεία ώστε πλέον να είμαστε συνεννοημένοι για το τι κάνουμε. Ξεκινήσαμε από τη χαρτογράφηση των καταυλισμών σε όλη τη χώρα. Καταγράψαμε 370 οικισμούς και τους κατατάξαμε σε κατηγορίες. Στη Δυτική Αττική θα προκηρυχθούν άμεσα οριζόντιες δράσεις που αφορούν την επιδότηση ενοικίου, την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και την προώθηση στην απασχόληση. Στη θέση Βλυχό, του δήμου Μεγαρέων, σχεδιάζουμε ολοκληρωμένο πρόγραμμα για την συνολική αναβάθμιση των συνθηκών διαβίωσης τόσο εντός του οικισμού, όσο και εκτός, συνολικού κόστους 2.500.000€. Περιλαμβάνει την αναβάθμιση των υποδομών, την αντικατάσταση παραπηγμάτων με προκατασκευασμένους οικίσκους και την εγκατάσταση χώρων ατομικής υγιεινή.

Θα ήθελα να σταθώ στην παρέμβαση που σχεδιάζουμε στην περιοχή του 7^ου δημοτικού σχολείου Ασπροπύργου.  Τα παιδιά Ρομά που φοιτούν στο συγκεκριμένο σχολείο και η ευρύτερη κοινότητα Ρομά στην περιοχή της Νέας Ζωής Ασπροπύργου χρήζουν μιας ολοκληρωμένης παρέμβασης κοινωνικής φροντίδας έτσι ώστε σταδιακά να τύχουν στεγαστικής αποκατάστασης και κοινωνικής ένταξης. Για το σκοπό αυτό δημιουργείται Κοινωνικό Πολύκεντρο έναντι του 7ου Δ.Σ. Ασπροπύργου που θα παρέχει υπηρεσίες υγιεινής (πλυντήρια, στεγνωτήρια, ντουζιέρες), υγειονομικής φροντίδας (ιατρείο), κοινωνικής διαμεσολάβησης, εγγραμματισμού εφήβων 13-17 ετών, σχολείου δεύτερης ευκαιρίας για ενηλίκους, εκμάθηση χρήσης Η/Υ, νομικής στήριξης. Παράλληλα, αναβαθμίζεται και η κτιριακή υποδομή του 7ου Δ.Σ. Ασπροπύργου με τη δημιουργία αίθουσας βιβλιοθήκης, εικαστικών, εκπαιδευτικών και μουσικής».

Καλημέρα σε όλες και όλους.

Χαίρομαι που είμαι σήμερα μαζί σας εδώ στα Μέγαρα πάνω στον δρόμο του Θησέα, όπου αντιμετώπισε με επιτυχία  τους ληστές. Περνώντας από τα Μέγαρα είχε ήδη σκοτώσει τον Περιφήτη, τον Σίνη, και τον Σκίρωνα. Στην Ελευσίνα σκότωσε τον Κερκύονα και στο σημερινό Δαφνί τον Προκρούστη. Κάθε γωνιά της Ελλάδας είναι γεμάτη διδακτικούς μύθους και η Αττική περισσότερο από όλες. Πολλές και πολλοί ίσως στα πρόσωπα των «ληστών» αναγνωρίζουν σήμερα ξένα επιθετικά κεφάλαια που διεκδικούν τον πλούτο της χώρας μας. Αν όμως κοιτάξουμε με ειλικρίνεια τα προβλήματα μας θα διαπιστώσουμε ότι οι ληστές ήταν εντός. Και πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσουμε τους εσωτερικούς άρπαγες, πρέπει πρώτα να νοικοκυρέψουμε το σπίτι μας και μετά θα έχουμε την δύναμη να διαπραγματευτούμε με τους ξένους.

Φίλες και φίλοι

Πριν λίγες μέρες επέστρεψα από αποστολή στην Κίνα. Σας μεταφέρω λοιπόν την καλή είδηση: Οι Κινέζοι ψάχνουν συνεταίρους στην Ελλάδα. Αναζητούν παραγωγικές μονάδες για να επενδύσουν τα χρήματα τους. Αναζητούν σοβαρά και ώριμα επιχειρηματικά σχέδια. Ανοίγεται μία ευκαιρία για φθηνή χρηματοδότηση, αρκεί να έχουμε επαγγελματισμό, διαφάνεια και καθαρές σχέσεις εργασίας. Δεν έχουν κανένα μέλλον τα «ταμείο με την τσέπη μου», «μαύρη εργασία», «τενεκέδες με λάδι, χωρίς παραστατικά  στα κουμπαροξάδελφα». Σας μεταφέρω και μία ακόμα πληροφορία από αυτή την αποστολή: Όλο και μεγαλύτερη μερίδα της Κινεζικής Νεολαίας ψωνίζει τρόφιμα με ηλεκτρονικό εμπόριο. Διαλέγουν λεμόνια στο διαδίκτυο το πρωί και το απόγευμα τα παραλαμβάνουν σπίτι τους.

Η χώρα μας, φίλες και  φίλοι έχει γυρίσει πλέον σελίδα.

Γεγονός πρώτο, η ανεργία μειώνεται. Παρά τα παραπλανητικά στοιχεία, ότι δήθεν μειώνεται επειδή φεύγουν οι νέοι στο εξωτερικό ή λόγω της μερικής απασχόλησης. Tα στοιχεία είναι αμείλικτα σε βάρος των καταστροφολόγων: Πριν την κρίση είχαμε 4.374.000 πλήρως απασχολούμενους. Στο τέλος του 2014 είχαμε 3.278.000 Είχαν χαθεί δηλαδή 1.100.000 θέσεις εργασίας Από αυτές οι 267.000 χάθηκαν τα χρόνια του Success Story. Από το 2015 μέχρι και τον Ιούνιο του 17 δημιουργήθηκαν 241.000 νέες θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης. Σας παραθέτω και  τα προχθεσινά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Άλλες 51800 θέσεις πλήρους απασχόλησης δημιουργήθηκαν στο τρίτο τρίμηνο του 2017.

Γεγονός δεύτερο: Για πρώτη φορά, εδώ και πολλά χρόνια αυξάνεται η βιομηχανική και η αγροτική παραγωγή. Να θυμίσω λοιπόν ότι από το 2009 μέχρι τα 2014 ο δείκτης βιομηχανικής παραγωγής έχασε 4,5% κάθε χρόνο. Το 2015 ο δείκτης αυξήθηκε κατά 1%, το 2016 κατά 2,5% και βάσει των στοιχείων του 8μήνου Ιανουαρίου Αυγούστου έχουμε μία αύξηση 5,6%.

Να γυρίσω όμως στο Αγροτικό ΑΕΠ. Η κατάρρευση ξεκίνησε πριν την κρίση: Η ακαθάριστη προστιθέμενη αξία το 2004 ήταν 9,1 δις και πριν την κρίση το 2009 είχε μειωθεί στα 7,130 δις δηλαδή είχε χαθεί το 22% του αγροτικού ΑΕΠ, πριν την κρίση. Από το 2009 μέχρι το 2014 είχε μειωθεί στα 6.031 δηλαδή χάθηκε άλλο ένα 15% Στο τέλος του 2016 διαμορφώθηκε στα 6.300, δηλαδή μία αύξηση 3,7% απόδειξη ότι η αγροτική οικονομία ανακάμπτει ταχύτερα από την υπόλοιπη οικονομία

Τα γεγονότα όμως αυτά δεν χρήζουν κατά την γνώμη μου θριαμβολογίες για δύο σημαντικούς λόγους:

• Η τεράστια καταστροφή μέχρι το 2014 δεν έχει ακόμα αναπληρωθεί.
• Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η κρίση δεν ήταν καιρικό φαινόμενο: Η οικονομία της χώρας μας δεν κατέρρευσε από κάποιον σεισμό. Η οικονομία της χώρας μας δολοφονήθηκε από το πελατειακό κράτος: Μία διεφθαρμένη πολιτική ηγεσία μαζί με έναν διαπλεκόμενο ιδιωτικό τομέα από δήθεν επενδυτές απομύζησαν την πατρίδα μας:

Επιτρέψτε μου μερικά παραδείγματα από τον τομέα της αρμοδιότητάς μου στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων:

• Που πήγαν τα 20 δις επιδοτήσεων και προγραμμάτων αγροτικής ανάπτυξης του 2004-2009. Που πήγαν άλλα 20 δις επιδοτήσεων της πενταετίας 2009-2014;

Για να κατανοήσουμε το πρόβλημα θα πρέπει να συγκρίνουμε αντικειμενικά νούμερα:

• Στην Ελλάδα του 2010 είχαμε 7 δις αγροτικό ΑΕΠ και  5,8 δις αγροτικές εξαγωγές. Την ίδια εποχή στην Νέα Ζηλανδία είχαν 6.6 δις αγροτικό ΑΕΠ αλλά εξαγωγές 20,1 δις. Απογειώνουν τον πρωτογενή τους τομέα με υψηλότατη προστιθέμενη  αξία στην αγροτική μεταποίηση.
• κάθε 1€ αξίας προϊόντος της πρωτογενούς παραγωγής, ο τομέας της μεταποίησης τροφίμων-ποτών προσθέτει προϊόν αξίας 0,4€ στην χώρα μας όταν στην Ισπανία και την Ιταλία το ποσό αυτό ανέρχεται σε 1,5€. (καθ. Χ. Κασίμης).
• Ας κάνουμε την σύγκριση μεταξύ Ελλάδας – Ολλανδίας – Ισραήλ: Σε σύγκριση της αγροτικής οικονομίας ανάμεσα σε αυτές τις χώρες προέβη ο γενικός διευθυντής Λιανικής Τραπεζικής της Eurobank, Ιάκωβος Γιαννακλής, μιλώντας στο 3ο συνέδριο αγροτικής επιχειρηματικότητας που διοργάνωσε ο Economist. Όπως είπε χαρακτηριστικά:

• Η Ολλανδία με 45 εκατομμύρια στρέμματα καλλιεργειών παράγει περίπου σε αξία 1700 ευρώ ανά στρέμμα.
• Το Ισραήλ με 6 εκατ. στρέμματα καλλιεργειών παράγει περίπου σε αξία 1290 ευρώ ανά στρέμμα.
• Η Ελλάδα με 37 εκατ. στρέμματα καλλιεργειών παράγει περίπου σε αξία 190 ευρώ ανά στρέμμα.

Στη Δυτική Αττική έχουμε 52 εκατομμύρια ακαθάριστη προστιθέμενη αξία με 119 χιλιάδες στρέμματα αγροτικής γης. Δηλαδή έχουμε περισσότερα από 400€/στρέμμα, πολύ πάνω από τον ελληνικό μέσον όρο. Ρωτάω όμως απλά. Μας ικανοποιούν τα 400€;

Πολλές πληγές παραμένουν:

• Όσο ξέρουμε ότι υπάρχει εκτεταμένη παράνομη διακίνηση ζώων και κρέατος, που περιορίζει τα φορολογικά έσοδα και τα ρίχνει στις πλάτες λίγων.
• Όσο η νοικοκυρά επιλέγει να αγοράσει αρνάκι  Πίνδου και κάποιος επιτήδειος της δίνει αρνάκι Ρουμανίας
• Όσο δεν υπάρχουν δασικοί χάρτες και κτηματολόγιο.
• Όσο τα μισά μας βουνά λογγώνουν και δεν μπορούν να βοσκηθούν και τα άλλα μισά από την υπερβόσκηση και τις πυρκαγιές έχουν ερημοποιηθεί και δεν έχουν αρκετή τροφή. Πριν δεκαετίες αυτά τα βουνά τάιζαν τριπλάσια ζώα ενώ σήμερα εισάγουμε ζωοτροφές.
• Όσο στα ευρωπαϊκά σούπερ μάρκετ η φέτα μας πουλιέται 5€.
• Όσο συνεχίζει η μαύρη εργασία στα χωράφια.
• Όσο οι σημερινοί πρόεδροι των συνεταιρισμών είναι όμηροι των παλιών αμαρτιών και δεν αναπτύσσεται η υγιής συνεταιριστική επιχειρηματικότητα.
• Όσο υπάρχει μέλι που δηλώνεται ελληνικό και πουλιέται 5€.
• Όσο ο ΕΛΓΑ δεν έχει αναλογιστές.

Τα τελευταία λοιπόν χρόνια κρατήσαμε την Ελλάδα όρθια και σήμερα πρέπει να σχεδιάσουμε το μέλλον και να το σχεδιάσουμε μαζί.

Τονίζω ότι δεν υπάρχει ανάπτυξη χωρίς πρωτογενή τομέα γιατί:

• σε όλους τους άλλους τομείς έχουμε ανταγωνισμό, ενώ στον πρωτογενή τομέα έχουμε μοναδικά ασυναγώνιστα προϊόντα
• η ελληνική βιομηχανία είναι άρρηκτα δεμένη με τον πρωτογενή τομέα
• δεν υπάρχει τουρισμός χωρίς πρωτογενή τομέα: στην Ιταλία το 50% των επισκεπτών την επιλέγει με κριτήριο την γαστρονομία.

Όσο αφορά στα προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε στην Αττική, επιτρέψτε μου να μη σταθώ μόνο στις πρόσφατες καταστρεπτικές πλημμύρες. Δυστυχώς την φύση την θυμόμαστε μετά από τις καταστροφές και την ξεχνάμε γρήγορα. Θα αναφέρω μόνο ένα νούμερο που παρακαλώ να μην το ξεχάσετε: Σήμερα η κυβέρνηση μας δίνει μάχη να μειώσει το χρέος της χώρας που ξεπερνά τα 300 δις €. Ακόμα και διεθνείς οργανισμοί ομολογούν ότι δεν μπορεί να αντέξει η ελληνική οικονομία τόσο μεγάλο χρέος. Σας ενημερώνω λοιπόν ότι το κόστος της κλιματικής αλλαγής για την Ελλάδα μέχρι το 2100 θα είναι 700 δις €. Είναι η επίσημη πρόβλεψη της τράπεζας της Ελλάδος και της Ακαδημίας Αθηνών.

Το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα όμως του πρωτογενούς τομέα στην Αττική, είναι η γειτνίαση με το μεγαλύτερο αστικό κέντρο της χώρας. Η άναρχη δόμηση στον πλούσιο κάμπο, στραγγαλίζει τους κτηνοτρόφους και τους γεωργούς. Επιχειρήσαμε να απαγορεύσουμε την δόμηση σε γη υψηλής παραγωγικότητας, αλλά υπήρχαν προβλήματα χαρτογράφησης. Θεωρώ ότι η γεωργική γη πρέπει να οριοθετηθεί, να προστατευτεί και να έχει διαφορετική αντικειμενική αξία από την δομήσιμη γη.

Το δεύτερο πρόβλημα είναι η αντιμετώπιση των παραγωγών μας με βάση το μέσο ΑΕΠ. Το γεγονός ότι στην Αττική συγκεντρώνονται οι περισσότερες οικονομικές δραστηριότητες της χώρας, δεν καθιστά τους παραγωγούς της Αττικής «τυχερούς». Θα πρέπει να γίνει ένας διάλογος με την Ε.Ε. για να διαχωρίζεται το ΑΕΠ ανά κλάδο. Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν τα τουριστικά νησιά και η περιφέρεια της Στερεάς Ελλάδας.

Το τρίτο πρόβλημα είναι η δαιμονοποίηση της περιαστικής και της αστικής κτηνοτροφίας. Σήμερα υπάρχει η τεχνολογία να συνυπάρχουν στάβλοι σε αστικές περιοχές. Θα δείτε στην υπόλοιπη Ευρώπη κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις σε μεσοτοιχία με νοσοκομεία σχολεία και κατοικίες. Θεωρώ επιβεβλημένο τον διάλογο για κτηνοτροφικά πάρκα στην Αττική. Και εδώ είναι επιβεβλημένη η συνεργατικότητα.

Τέλος, επιτρέψτε μου να αναφέρω μερικά καθοριστικά έργα της κυβέρνησης μας:

• Επιτέλους οι βιοκαλλιεργητές μας θα έχουν τις δικές τους αγορές.

• Είμαστε η κυβέρνηση που τόλμησε να αναρτήσει τους δασικούς χάρτες. Ανοίξαμε ένα απόστημα δεκαετιών. Οι πολίτες αυτής της χώρας ήταν όμηροι πολιτικών, επίορκων δημοσίων υπαλλήλων και διαπλοκής. Με την ολοκλήρωση των δασικών χαρτών οι παραγωγοί μας θα γίνουν κύριοι της γης τους. Το τονίζω ότι ούτε ένα στρέμμα καλλιεργήσιμης γης δεν θα χαθεί. Ιδιαίτερα οι κτηνοτρόφοι θα κερδίσουν πολύ περισσότερες εκτάσεις.

• Η κυβέρνηση αυτή ψήφισε τον νέο νόμο για τους δασικούς συνεταιρισμούς, για να γλυτώσουμε από τους συνεταιρισμούς σφραγίδες και τους συνεταιρισμούς εμπόρων. Στην Λιθουανία με την μισή δασοκάλυψη έχουν το 2% του ΑΕΠ μόνο από δασοπονία. Εμείς με πολλαπλάσια βιοποικιλότητα, μοναδικά ξύλα επιπλοποιείας όπως η ελληνική καρυδιά, δεν έχουμε ούτε 0,5%.

• Διαχειριστικά σχέδια βοσκήσιμων γαιών: Μία υποχρέωση που την θυμάμαι από την δεκαετία του 80 γίνεται επιτέλους πραγματικότητα. Μαζί με τις περιφέρειες θα δώσουμε μάχη με τον χρόνο για να έχουμε ήδη τις πρώτες μετρήσεις φέτος την άνοιξη. Στόχος μας να προστατεύσουμε το δάσος και να ελαχιστοποιήσουμε την εισαγωγή ζωοτροφών, όπως κάνουν οι Ιταλοί ανταγωνιστές μας στην Σαρδηνία.
• Σταβλικές εγκαταστάσεις: Ολοκληρώνονται οι εργασίες της επιτροπής με στόχο οι αδειοδοτήσεις να βγαίνουν σε ελάχιστες μέρες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι ακριβώς οι δαιδαλώδεις διαδικασίες που εκτρέφουν την διαπλοκή και τελικά οδηγούν και σε καταστροφή του περιβάλλοντος.
• Ελληνικό σήμα: Έλεγχος, βελτίωση, ταυτοποίηση: Με τον συνάδελφο μου το κύριο Φωτάκη ενώνουμε τις δυνάμεις του ΥΠΑΑΤ με την ΓΓΕΤ, ώστε τα επιστημονικά εργαστήρια όλης της χώρας, σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα και τους παραγωγούς να κάνουν στοχευμένη έρευνα για βελτίωση των ελληνικών φυλών και ποικιλιών, για ταυτοποίηση τους με στόχο της πάταξη των ελληνοποιήσεων και ανάδειξη των ευεργετικών τους ιδιοτήτων για την υγιεινή διατροφή. Γνωρίζουν οι καταναλωτές, ότι το νοστιμότερο αρνίσιο κρέας, από το περίφημο καλαρρύτικο πρόβατο, έχει την χαμηλότερη χοληστερόλη και είναι πλούσιο σε ω-3 λιπαρά οξέα; Πόσοι καταναλωτές γνωρίζουν τις ευεργετικές ιδιότητες του μελιού βελανιδιάς, που είναι εφάμιλλες με εκείνες του διάσημου μανούκα. Να θυμίσω ότι το μέλι μανούκα πουλιέται σήμερα σε τιμές που φτάνουν τα 250€ το κιλό, ενώ το ελληνικό μέλι σπάνια ξεπερνά τα 15€ το κιλό! Δεν μπορώ να δεχθώ ότι η χώρα δίνει την μάχη της φέτας στους διεθνείς οργανισμούς και υπάρχουν ταβέρνες που γράφουν φέτα στον κατάλογο και σερβίρουν λευκό τυρί, ή αντί για ελαιόλαδο σερβίρουν σπορέλαια βαμμένα πράσινα!
• Στον νέο νόμο για τα νωπά προϊόντα, εξασφαλίζουμε μέγιστο χρόνο αποπληρωμής του παραγωγού μας τους 2 μήνες και κατοχυρώνουμε την υποχρεωτική αναγραφή της προέλευσης του γάλακτος στα τυροκομικά προϊόντα και του κρέατος στα σημεία πώλησης.
• Όσο αφορά στον τομέα της κοινωνικής οικονομίας, σε άριστη συνεργασία με το υπουργείο απασχόλησης βάζουμε τα προγράμματα κοινωνικής οικονομίαςκαι στον πρωτογενή τομέα.
• Τέλος θέλω να αναφερθώ στην σύνδεση του τουρισμού με τον πρωτογενή τομέα: Κατ’ αρχήν θα πρέπει να αποδομήσουμε την αυταπάτη ότι οι φυσικές ομορφιές (οι καταγάλανες ακτές, ο ήλιος και τα όμορφα τοπία) είναι η αιτία που επισκέπτονται οι τουρίστες την Ελλάδα. Ίσως παίζουν κάποιον ρόλο αλλά θα εξηγήσω γιατί δεν είναι ο σπουδαιότερος: Κατ’ αρχήν δεκάδες χώρες στο Βόρειο και Νότιο ημισφαίριο έχουν αντίστοιχο κλίμα και φυσικές καλλονές, χωρίς την επιτυχία της Ελλάδας. Αντίστροφα, χώρες με εξαιρετική επισκεψιμότητα και πανάκριβο τουριστικό προϊόν, δεν έχουν καμία φυσική ομορφιά. Στην πραγματικότητα, ο σημαντικότερος παράγοντας είναι ο άνθρωπος της υπαίθρου. Όσο τα δικά μας χωριά παραμένουν έρημα είναι αδύνατον να προσελκύσουν τουρίστες παρά την ανυπέρβλητη ομορφιά τους. Και αυτό το ελκυστικό περιβάλλον δεν θα υπήρχε χωρίς τον πρωτογενή τομέα. Για αυτό απέτυχαν τα περισσότερα «δασικά χωριά». Γιατί δεν ήταν χωριά με χωριάτες που ζουν από την γη τους. Αν λοιπόν συνειδητοποιήσουμε τα τεράστια όπλα που διαθέτουμε θα μπορούσαμε να απογειώσουμε ταυτόχρονα τον πρωτογενή τομέα μαζί με τον τουρισμό με αγροτουρισμό και διανυκτερεύσεις σε πραγματικές, κατάλληλα διαμορφωμένες, κτηνοτροφικές μονάδες. Σε αυτό το σημείο επιτρέψτε μου να αναφερθώ στον πιο ακριβοπληρωμένο τουρισμό παγκοσμίως: τον πεζοπορικό τουρισμό. Πόσες πεζοπορικές διαδρομές έχουν πιστοποιηθεί στον Κιθαιρώνα ή τον Πατέρα; Ως υπουργός αναπληρωτής Περιβάλλοντος ξεκίνησα το πρόγραμμα πιστοποίησης των πεζοπορικών μας διαδρομών.

Εν κατακλείδι, ως Οικολόγος Πράσινος θα ήθελα να θυμίσω δύο πυλώνες που δεν αφορούν στην συγκεκριμένη συνεδρία, αλλά θα ήταν άδικο να μην μνημονευτούν:

• Ο ένας είναι η κυκλική οικονομία. Σε όλο τον κόσμο τα υποπροϊόντα της αγροτικής παραγωγής είναι πολύτιμες πρώτες ύλες για πρόσθετη οικονομική δραστηριότητα. Στην Ολλανδία το 40% των κερδών των σφαγίων προέρχεται από τα υποπροϊόντα που στην Ελλάδα είτε τα καίμε, είτε τα πετάμε στα ρέματα. Στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας: Τα υπολείμματα τυροκομίας και ελαιοκομίας γίνονται θαυμάσια ζωοτροφή με πολύ καλύτερες αποδόσεις από την σόγια.
• Ο άλλος είναι η ενεργειακή αυτονομία. Δεν μιλάω μόνο για φωτοβολταϊκά. Στην Γερμανία ούτε ένα  στάχυ δεν πάει χαμένο. Ολόκληρες μονάδες παράγουν ενέργεια. Βιομάζα, βιοαέριο και γεωθερμία μπορούν να παράγουν ρεύμα και να προσθέσουν ένα σημαντικό εισόδημα στον αγρότη. Πληροφορήθηκα ότι κάποιοι σηκώνουν μαύρες σημαίες για να  μην γίνουν μονάδες ενεργειακής αξιοποίησης των υπολειμμάτων της κτηνοτροφίας. Προτείνω να σηκώσουμε μαύρες σημαίες όσο δεν γίνονται μονάδες βιοαερίου.

Το μήνυμα της σημερινής συνάντησης θα ήθελα να είναι ότι τελειώνουμε με την Ελλάδα του χθες, τελειώνουμε με το πελατειακό κράτος. Οικοδομούμε την Ελλάδα του αύριο, όπου με σεβασμό στον άνθρωπο και στο περιβάλλον, η βιώσιμη παραγωγή θα δίνουν ένα καλό εισόδημα στον παραγωγό και ούτε ένα ευρώ δεν θα καταλήγει στον παρασιτισμό!

Θεωρώ ότι έχουμε πεδίο δόξης λαμπρό, και επαναλαμβάνω την προϋπόθεση: ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΠΛΕΟΝ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΣΙΤΙΣΜΟ!!!

Σας ευχαριστώ