Σχέδιο αντιμετώπισης του υπερπληθυσμού των προσφύγων στα νησιά ενόψει του χειμώνα

Γ. ΜΟΥΖΑΛΑΣ: Καλημέρα σας και σας ευχαριστώ πολύ που ήρθατε. Νομίζω ότι η προσέλευση δείχνει δυο πράγματα, το έλασσον είναι ότι είχαμε καιρό να μαζευτούμε όλοι μαζί να τα πούμε και το μείζον είναι ότι έχει γίνει αντιληπτό ότι βρισκόμαστε σε μια ειδική φάση του μεταναστευτικού.

Θα προσπαθήσω –δεν τα καταφέρνω συνήθως– να είμαι σύντομος και θα είμαι ανοιχτός στο να κάτσουμε όση ώρα θέλετε και να γίνουν όσες ερωτήσεις θέλετε, δίνοντας δηλαδή δυνατότητα και χρόνο να κάνετε ερωτήσεις και πάνω σε πράγματα που δεν είπα για να μην σας φάω πολύ χρόνο.

Έχουμε μια αλλαγή. Περίπου από τις 15-20 Αυγούστου έχουμε μια αύξηση των ροών σε σχέση με αυτό το οποίο είχε πετύχει η συμφωνία, η δήλωση Ευρώπης – Τουρκίας. Θα ήθελα να σας αναφέρω τα στοιχεία και μετά θα μπορείτε να τα πάρετε να τα φωτοτυπήσετε, για να έχουμε υπόψη μας το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Οι ημερήσιες αφίξεις από θάλασσα και χερσαία σύνορα ήταν κατά μέσο όρο ανά μήνα το Μάρτιο 56 άτομα την ημέρα, τον Ιούλιο 87 άτομα. Μέχρι εδώ είμαστε στο μέσο όρο που είμαστε μετά τη συμφωνία Ευρώπης – Τουρκίας.

Από 15 Αυγούστου –αλλά καταγράφεται σε όλο τον Αύγουστο– έχουμε ημερήσιες αφίξεις 156 άτομα. Τον Σεπτέμβριο είχαμε 214 άτομα την ημέρα και το ίδιο έχει συνεχιστεί και τον Οκτώβριο με μια μικρή πτώση, δηλαδή είναι πιο κοντά στον Αύγουστο παρά στον Σεπτέμβριο.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πόσοι είναι;

Γ. ΜΟΥΖΑΛΑΣ: Δεν τα έχω βγάλει ακόμη αυτά τα στοιχεία. Επίσης, ένα καινούργιο στοιχείο είναι ότι έχει αυξηθεί η πίεση εισροών από τα χερσαία σύνορα. Αναφέρομαι στα σύνορα με την Τουρκία στον Έβρο. Εκεί έχουμε μια αύξηση 170%. Ενώ τον Σεπτέμβριο η αύξηση συνολικά έφτανε το 282%.

Ο μέσος όρος της αύξησης είναι κοντά στο 200%, συνυπολογίζοντάς τα όλα σε σχέση με πέρσι. Αυτό μας έκανε να έχουμε το μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων και μεταναστών που προσπαθούν να εισέλθουν στην Ευρώπη. Δηλαδή, αυτό το διάστημα στην Ελλάδα από 1-4 έως 30-9 εισήλθαν 4.200 και αντίστοιχα στην Ιταλία 3.200 άνθρωποι και αυτό το νούμερο αυξήθηκε κατά πολύ γιατί όπως είδατε μέχρι 15 Αυγούστου τα πράγματα ήταν κανονικά, από 15 Αυγούστου καταγράφεται η αύξηση.

Αυτό έχει δημιουργήσει καινούργιες καταστάσεις. Κατ’ αρχήν, να πούμε ότι αυτό έχει δημιουργήσει μεγάλες δυσκολίες, αλλά εξακολουθούμε να θεωρούμε ότι η δήλωση Ευρώπης – Τουρκίας ισχύει. Για να έχετε πάλι ένα μέγεθος, η δήλωση Ευρώπης – Τουρκίας έχει πετύχει να έχουμε 97% μειώσεις των ροών από το 2015 και μετά, από τη δήλωση της Τουρκίας.

Δηλαδή, θέλω να σας υπενθυμίσω ότι το γεγονός πως χθες ήρθαν 110 άτομα για παράδειγμα στη Λέσβο έχει μια τεράστια απόσταση από την περίοδο μέχρι τη συμφωνία Ευρώπης – Τουρκίας, όταν έρχονταν 5.000 και 6.000 άτομα στη Λέσβο.

Επομένως, σαν Κυβέρνηση βρισκόμαστε σε μια ανησυχία από αυτή την αύξηση. Δεν θεωρούμε ότι από την πλευρά της Τουρκίας έχει καταπέσει η συμφωνία Ευρώπης-Τουρκίας, έχουμε αυξήσει όμως τις διπλωματικές μας επαφές και πιέσεις, προκειμένου τα δυο μέρη αυτής της συμφωνίας, η Ευρώπη και η Τουρκία, να ανταποκριθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, με τον απαραίτητο τρόπο στις υποχρεώσεις τους.

Θα ήθελα τώρα να ξεκινήσουμε από τα νησιά γιατί εκεί καταγράφεται η μεγάλη δυσκολία. Στο τέλος θα σας δώσω και συγκεκριμένα νούμερα. Θα ήθελα σε ένα ερώτημα που πλανάται στον Τύπο ή στα site, «γιατί τόσο καιρό δεν κινήθηκαν;», η απάντηση είναι γιατί τόσο καιρό δεν υπήρχε το πρόβλημα. Το πρόβλημα ξεκινάει από 15 με 20 Αυγούστου.

15 με 20 Αυγούστου στα νησιά δεν είχαμε μια καλή κατάσταση, στα τέσσερα από αυτά είχαμε μια καλή κατάσταση, στα άλλα δύο ήταν μια κατάσταση η οποία ήταν απλά κακή, μας έχει ξανατύχει.

Αυτή τη στιγμή όμως έχουμε τη Μυτιλήνη, όπου η κατάσταση είναι πολύ κακή, όπου θα σας έλεγα ότι αυτή η έκφραση που με ευκολία λέγεται «παραβιάζονται ανθρώπινα δικαιώματα» στην κατάσταση που επικρατεί στο ΚΥΤ στο Κέντρο Υποδοχής στη Λέσβο θα  μπορούσα να θεωρήσω ότι ακουμπάει στην πραγματικότητα. Δηλαδή, οι συνθήκες στέγασης αυτών των ανθρώπων απάδουν από αυτά που κανείς δικαιούται στοιχειωδώς, έστω στη στέγαση.

Μετά θα μιλήσουμε για τις προσπάθειες που πρέπει να κάνουμε. Θέλω όμως να σας πω το εξής: τον Σεπτέμβριο του ’16 η Κυβέρνηση και το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής είχε ανακοινώσει το πρόγραμμα το οποίο σκόπευε να εφαρμόσει στα νησιά και αν θυμάστε τότε σας βλέπαμε έξω από το Μαξίμου είχαμε 6ωρες – 7ωρες συναντήσεις με τους Δημάρχους την Τοπική Αυτοδιοίκηση τους βουλευτές των νησιών, το πρόγραμμα της Κυβέρνησης, το οποίο παραμένει πρόγραμμα της Κυβέρνησης, ήταν το εξής:

Να μεγαλώσουν τα Κέντρα Υποδοχής και να βελτιωθούν οι συνθήκες υποδοχής. Αυτό σημαίνει ότι το σχέδιο για τη Μόρια ήταν από 1.800 που είχε δυνατότητα να φτιάξουμε άλλο ένα Camp δίπλα ή αλλού, το οποίο να μπορεί κι αυτό να πάρει 1.800 άτομα. Το ίδιο στη Σάμο που είχαμε ένα Camp για 800 να φτιάξουμε ένα Camp που να μπορεί να πάρει 1.500 – 1.600.

Σε όλα τα νησιά δε, να δημιουργήσουμε μικρά προαναχωρησιακά Κέντρα τα οποία δεν είναι ανοιχτά, είναι κλειστά είναι υπό κράτηση. Τώρα δεν έχει σημασία να σας θυμίσω, είχαμε φοβερά έντονες αντιδράσεις, επικεφαλής της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η τοπική κοινωνία σε ένα μεγάλο βαθμό καλοπροαίρετα φοβήθηκε και αντέδρασε σε αυτό το σχέδιο. Αναπτύχθηκαν και είναι πολύ λυπηρό αυτό και είναι γνωστό όμως σε εσάς, Ακροδεξιές δυνάμεις, οι οποίες εντάχθηκαν σε αυτό το μπλοκ.

Δεν εντάχθηκαν οι Δήμαρχοι στην Ακροδεξιά, δεν εντάχθηκαν οι καλοί άνθρωποι, οι οποίοι φοβήθηκαν και κουράστηκαν, στην Ακροδεξιά, αλλά αυτό όλο ήταν μια ευκαιρία ώστε ακροδεξιές ρατσιστικές -επαναλαμβάνω ρατσιστικές- απόψεις να πλαισιώσουν και να επιζήσουν στις παρυφές αυτού του μπλοκ που απαγόρεψε πρακτικά τη βελτίωση των συνθηκών μέσα στα Camp, δίπλα στα Camp τη δημιουργία Κέντρων κράτησης.

Αυτό το σχέδιο παραμένει. Αυτό το σχέδιο παραμένει και αποκτά μια καινούργια επικαιρότητα, κάτω από τις καινούργιες συνθήκες με αυτή τη μικρή αύξηση. Έστειλα εδώ και δέκα μέρες νομίζω ένα γράμμα στους Δημάρχους στα νησιά και ζητάω να δούμε παρέα πως μπορούμε να εφαρμόσουμε αυτό το σχέδιο.

Που βρισκόμαστε σήμερα, χωρίς να κάτσουμε να μπλέξουμε μέσα σε ένα blame game «φταις εσύ – φταίω εγώ», σημασία έχει η αποτελεσματικότητα και η λύση του προβλήματος. Χαρακτηρίζουμε τις συνθήκες στη Μυτιλήνη πολύ κακές, στη Σάμο κακές, αλλά έχουμε ήδη μια αισθητή βελτίωση, στη Χίο δεν είναι καλές, αλλά μπορούμε να τις φτιάξουμε καλύτερες και είχαμε επίσης τη μεγάλη επιτυχία στη Χίο ότι με προσπάθειες του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, του Δημάρχου και της Ύπατης Αρμοστείας και με χρήματα που η Κυβέρνηση πήρε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και με διαχειριστή την Ύπατη Αρμοστεία, κλείσαμε το Camp της Σούδας και προσπαθούμε να κάνουμε μια προέκταση της ΒΙΑΛ.

Στη Σάμο δεν έχουμε καμία βοήθεια από το Δήμαρχο και την τοπική κοινωνία. Όχι ολόκληρη, αλλά έχουμε μεγάλη αντίδραση. Φτάσαμε σε πολύ κακές συνθήκες. Θα σας πω αυτή τη στιγμή πως οι συνθήκες δεν είναι καλές, αλλά όλα δείχνουν ότι θα μπορέσουμε να τις βελτιώσουμε.

Θα ήθελα να σας πω το εξής: Έχει επικρατήσει στη μεταξύ μας συζήτηση, ή στη συζήτηση στη Βουλή ή στη συζήτηση στα sites, η αποσυμφόρηση των νησιών. Η κυβέρνηση μιλάει για αποσυμφόρηση των camps. Από εκεί ξεκίνησε η συζήτηση, πώς θα αποσυμφορήσουμε τα camps. Η αποσυμφόρηση των νησιών με βάση την κυβέρνηση, με βάση και την Ευρωπαϊκή Ένωση ομόφωνα, δηλαδή και κόμματα που εδώ στην Ελλάδα δεν παίρνουν μία ακριβή θέση πάνω σε αυτό, στην ΕΕ είναι σαφή πάνω σε αυτό.

Από τα νησιά μπορούμε να μεταφέρουμε μονάχα τρεις κατηγορίες ανθρώπων στην ενδοχώρα: Μπορούμε να μεταφέρουμε τους ευάλωτους, μπορούμε να μεταφέρουμε τα ασυνόδευτα ανήλικα και μπορούμε να μεταφέρουμε αυτούς που κατά την εξέταση του ασύλου τους, έτυχαν διεθνούς προστασίας. Και αυτό το κάνουμε. Και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε με μια πάλι διαφορά: Αυτό δε μπορεί να γίνει μ’ έναν μαγικό τρόπο, δηλαδή όταν μεταφέρουμε 1.000 ανθρώπους από τα νησιά, θα πρέπει να έχουμε 1.000 θέσεις εδώ.

Προσπαθούμε λοιπόν σε αυτό, από τότε που άρχισε η μεγάλη αύξηση έχουμε κι εμείς ανταποκριθεί και κάνουμε μεγάλες μεταφορές, αλλά προσέξτε να δείτε πόσο απατηλό είναι αυτό το ζήτημα που λέγεται αποσυμφόρηση των νησιών. Εμείς τονίσαμε ότι το να μεταφέρεις ανθρώπους από τα νησιά στην ενδοχώρα, δε λύνει το πρόβλημα. Αντίθετα, οδηγεί σ’ ένα νέο 2015. Οδηγεί δηλαδή, δεδομένου ότι δε μπορείς να μετακομίσεις τη Σάμο και να την πας στη Λευκάδα, να γειτονεύει με την Ιταλία, θα γειτονεύει πάντα με την Τουρκία και θα έχει 1.500 μέτρα απόσταση.

Εμείς κάναμε τον Οκτώβριο 2.796 αναχωρήσεις από τα νησιά. Τον Οκτώβριο ήρθαν 4.000 στα νησιά, 3.998. Θέλω να σας πω δηλαδή ότι αυτή η μαγική εικόνα που κανείς φαντάζεται ότι είναι απλά τα πράγματα, στη Μυτιλήνη έχουμε 7.000, θα πάρει η κυβέρνηση τις 4.000 και θα μείνουν 3.000, δεν ισχύει. Γιατί τις επόμενες μέρες θα έρθουν. Και μόλις τους ξαναπάρουμε, θα ξαναέρθουν.

Και θα ήθελα τώρα εδώ, που είστε όλοι ενεργοί δημοσιογράφοι του πεδίου, να βγάλετε τον εαυτό σας από αυτό το τραπέζι και να κατεβείτε στο λιμάνι του Πειραιά την ώρα που έρχονταν κάθε μέρα τα καράβια με τις 7, τις 8 και τις 10 χιλιάδες ανθρώπους και να μου πείτε αν τότε υπερασπιζόμασταν τα ανθρώπινα δικαιώματα και αν αυτός είναι ο τρόπος που η Ελλάδα πρέπει να προβάλλει για υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ή αντίθετα, εφαρμόζοντας το εθνικό Δίκαιο, το ευρωπαϊκό Δίκαιο, το διεθνές Δίκαιο και τη Συνθήκη της Γενεύης, να μεταφέρεις στην ενδοχώρα αυτούς τους οποίους είναι υποχρεωμένοι και είναι δίκαιο, αυτούς οι οποίοι μπορούν να μεταφερθούν χωρίς να ρισκάρουμε τη συμφωνία Ευρώπης – Τουρκίας με δική μας ευθύνη και να προσπαθήσουμε ν’ αποσυμφορήσουμε όχι τα νησιά, αλλά τα camps.

Να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε καλύτερες συνθήκες διαβίωσης γι’ αυτούς οι οποίοι υπόκεινται στη συμφωνία Ευρώπης – Τουρκίας, ώστε έτσι να μπορέσει να δουλέψει καλύτερα το άσυλο, να δουλέψουν καλύτερα οι οικειοθελείς επιστροφές, να δουλέψουν όλα αυτά τα πράγματα που χρειάζονται και να μπορέσουμε, αξιοποιώντας τη συμφωνία Ευρώπης-Τουρκίας, να έχουμε έναν σημαντικό αριθμό επιστροφών στην Τουρκία, ο οποίος πιθανώς θ’ αποτελέσει κι ένα μήνυμα, ότι «μην έρθετε, διότι με βάση τη συμφωνία Ευρώπης – Τουρκίας, θα επιστραφείτε».

Η κυβέρνησή μας είναι αντίθετη με την καταπάτηση οποιασδήποτε Διεθνούς Συνθήκης. Είναι όμως επίσης αντίθετη με το ότι «όσοι θέλετε, ελάτε». Είμαστε υποχρεωμένοι να προστατεύσουμε σαν κυβέρνηση τους μετανάστες και τους πρόσφυγες από ένα αδιέξοδο ταξίδι το οποίο συνεπάγεται γι’ αυτούς τεράστιο κόστος σωματικής, ψυχικής υγείας, οικονομικό και της οικογένειάς τους και να προστατεύσουμε και τη χώρα από έναν τέτοιο μεγάλο αριθμό μεταναστών και προσφύγων, όπου δε θα μπορούμε να κρατήσουμε τις ισορροπίες. Δηλαδή, ν’ αποδώσουμε τα δικαιώματα που είναι τεράστια η διάθεσή μας ν’ αποδώσουμε τα δικαιώματα, αλλά αυτό είναι διαφορετικό από το μέχρι πού μπορεί κανείς και μέχρι πού δεν μπορεί.

Θα ήθελα να σας πω ότι ξαναζητάμε από τους Δημάρχους, από τις τοπικές κοινωνίες, από τους πολιτικούς παράγοντες στα νησιά, να καθίσουμε –και αυτό το νόημα έχει η επιστολή– να βρούμε λύσεις αποσυμφόρησης των camps γιατί στην αποσυμφόρηση του νησιού με βάση τη συμφωνία Ευρώπης – Τουρκίας, συμφωνούμε απόλυτα. Και είναι κάτι το οποίο το κάνουμε με μεγάλη ένταση σε βαθμό που πολλές φορές να μας κατηγορούν από την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι κάνουμε μεταφορές χωρίς να είναι ευάλωτοι, χωρίς ν’ ανήκουν σε αυτές τις κατηγορίες. Κάτι το οποίο δεν είναι αλήθεια.

Θα ήθελα επίσης να σας υπενθυμίσω ότι αυτή τη φορά, η επανάληψη ενός ’15 ή η επανάληψη ενός μίνι ’15 όπου εκεί κι αν ήταν παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα γίνει με τα σύνορα κλειστά. Θα γίνει δηλαδή χωρίς τη δυνατότητα αυτών των ανθρώπων να έρθουν να καθίσουν πέντε, δέκα μέρες στην Ελλάδα και να συνεχίσουν την πορεία τους προς εκεί που στοχεύανε.

Ο εγκλωβισμός τους εδώ θα γίνει παρά τη θέλησή τους. Διότι κανείς δεν έρχεται με τ’ όνειρο να έρθει να ζήσει στην Ελλάδα. Και θα ήθελα αυτές τις δυσκολίες να τις σκεφτούμε όλοι, πριν ελαφρά τη καρδία, σαν Εισαγγελείς, πάρουμε αυτή ή την άλλη απόφαση.

Μυτιλήνη: Αυτή τη στιγμή στο Κέντρο Υποδοχής το οποίο το είχαμε διαμορφώσει για 2.200 ανθρώπους, είναι παραπάνω από 5.000 άνθρωποι. Στη Σάμο, σήμερα είναι λίγο παραπάνω από 2.000 άνθρωποι σ’ ένα camp για 1.300, αλλά πριν τις τελευταίες μεταφορές ήταν 2.700. Τώρα, αν κάνω ένα λάθος της τάξης του 10% μην το θεωρήσετε ότι είναι πρόθεση. Στη Λέρο έχουμε αντιστοιχία των θέσεων με το camp, στην Κω έχουμε αντιστοιχία των θέσεων με το camp. Στη Χίο κλείσαμε τη Σούδα. Επεκτείνουμε το camp, θα τα πούμε πιο μετά. Αυτή τη στιγμή έχουμε 1.900 σ’ ένα camp, το οποίο έχει θέεις για 800.

Οι προθέσεις μας: Με βάση τους υπάρχοντες χώρους, θα κάνουμε μια προσπάθεια στη Μυτιλήνη να διαμορφώσουμε ακόμα 1.000 θέσεις μέσα στο υπάρχον camp. Στη Σάμο, μπορούμε να το φτάσουμε από τις 800 θέσεις με καινούργιες διαμορφώσεις, στις 1.300. Και στη Χίο μαζί με την επέκτασή του, θα φτάσουμε πάλι από τις 900 θέσεις, στις 1.300.

Αυτές είναι οι δυνατότητες που οι χώροι μας προσφέρουν. Επομένως, η εξεύρεση νέων χώρων παραμένει επιτακτική ανάγκη. Θα ήθελα να σας δώσω πάλι δύο παραδείγματα: Τί βοήθησε να ελαφρυνθούν οι συνθήκες στη Σάμο: Το ότι το τελευταίο 15νθήμερο έχουμε σχεδόν μηδενικές αφίξεις.

Ροές: Αφίξεις εννοώ από απέναντι. Μας έδωσαν λοιπόν τη δυνατότητα να επέμβουμε γρήγορα. Τί άλλο έγινε αυτό το διάστημα που αδειάσαμε τη Σούδα; Πήραν τις αφίξεις από τη Σάμο και τις πήγαν στη Χίο. Εάν αύριο ξαναρχίσουν στη Σάμο, αφού την έχουμε τακτοποιήσει, να έρχονται 150 και 200 την ημέρα, θα έχουμε το ίδιο πρόβλημα..

Εάν στη Μυτιλήνη αφού την τακτοποιήσουμε συνεχίσουν ή ξαναρχίσουν να έρχονται 200, γίνουν 250 την ημέρα, θα έχουμε το ίδιο πρόβλημα. Άρα είναι πολύ εύκολο να κρίνει κανείς την κατάσταση και ν’ αποφασίζει έτσι ή αλλιώς, αν δεν παίρνει υπ’ όψιν του ότι υπάρχει πάντα ένας παράγοντας που δεν εξαρτάται από εμάς. Και αυτό είναι η ροή.

Άρα, πρέπει ακόμα και όταν καταφέρουμε να μεγεθύνουμε αυτά τα camps, να έχουμε χώρους στα νησιά σ’ ένα λογικό αριθμό, ώστε να μπορούμε ν’ αντέξουμε στις μεγαλύτερες πιέσεις που μπορεί σε κάποια φάση να γίνουν, όπως γίνονται τώρα. Αυτό περιλαμβάνει την επιστολή που έχω στείλει προς τους Δημάρχους και τις τοπικές Αρχές.

Έχουμε συγχρόνως μια επιστολή κι ένα αίτημά μας προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, προς την Γενική Διεύθυνση Home και προς τη Γ.Δ. Echo, προς την Ύπατη Αρμοστεία και τον ΙΟΜ. Θέλουμε ξενοδοχεία στα νησιά. Ευτυχώς, και θα ήθελα να ευχαριστήσω τους ξενοδόχους της Μυτιλήνης, οι οποίοι φέτος εγκαίρως δέχονται να παράσχουν τα ξενοδοχεία τους για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και στους ξενοδόχους της Χίου που φέτος εγκαίρως δέχονται αυτό.

Τέλος, η κυβέρνηση κρατάει στα χέρια της σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, τη χρησιμοποίηση πλωτών μέσων. Υπάρχουν ειδικά πλωτά μέσα για φιλοξενία προσφύγων και μεταναστών, σε περίπτωση όμως ανάγκης, το τονίζω αυτό, προκειμένου να εξασφαλιστούν μέχρι να ολοκληρώνονται οι διαδικασίες, αυτό που οι Δήμαρχοι και οι τοπικές κοινωνίες ζητούν: ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης για όλους αυτούς που το δικαιούνται και είμαστε και υποχρεωμένοι να το κάνουμε με βάση τις Διεθνείς Συνθήκες και με  βάση τον τρόπο που εμείς θέλουμε ν’ αντιμετωπίζουμε τη μετανάστευση.

Θα ήθελα επίσης εδώ να συζητήσω μαζί σας δυο πράγματα τα οποία πολύ εύκολα  περνάνε στις εφημερίδες, μέσα από άλλες πηγές. Γιατί φοβούνται οι άνθρωποι στα νησιά; Ποια είναι τα επιχειρήματα; Τα επιχειρήματα είναι ότι καταστραφήκαμε, δεν έχουμε τουρισμό. Υπήρξε η μεγαλύτερη άνοδος τουρισμού που έγινε σε αυτά  τα νησιά φέτος. Μη βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας. Η μεγαλύτερη αύξηση. Οι κάτοικοι το ξέρουν αυτό.

Αυτό δε θα γινόταν εάν δεν είχαμε καταφέρει, έστω κάτω από αυτές τις κακές συνθήκες, να κρατάμε το μεταναστευτικό ρεύμα όσο γίνεται πιο οργανωμένο, να μπορούμε να το ελέγξουμε όσο μπορούμε πιο πολύ, για να μην έχουμε αυτά που είχαμε το 2015 που όταν πρωτοπήγα στη Μυτιλήνη, βρήκα 30, 35 χιλιάδες μετανάστες μέσα στους δρόμους, μέσα στις πλατείες, παντού.

Ο τουρισμός είχε άνοδο σε αυτά τα νησιά και επιτρέψτε μου να σας πω χωρίς μετριοφροσύνη πια, γιατί εγώ το είχα αποκρύψει, ότι το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής έκανε έναν τεράστιο διπλωματικό μαραθώνιο, από κοινού με τον κ. Κατρούγκαλο, για να πάρουν αυτά τα νησιά τη βίζα πέρυσι το καλοκαίρι με την Τουρκία. Και να ευχαριστήσω και τον κ. Αβραμόπουλο που αυτός έτρεχε στα δικά του επίπεδα κι εγώ στα δικά μου και τη βίζα την πήραμε.

Και πιθανώς με μια  συμπεριφορά η οποία βοηθάει την ουσία του προβλήματος, αλλά ανταποκρίνεται  και στις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να μπορέσουμε και αυτό  το καλοκαίρι  να πάρουμε τη βίζα, η οποία έχει τόσο μεγάλη σημασία για την οικονομική ανάπτυξη των νησιών.

Τί άλλο φοβούνται οι Δήμαρχοι: Τα ακροδεξιά στοιχεία. Την εγκληματικότητα. Τα στοιχεία από την Αστυνομία μάς λένε ότι στη Σάμο και στη Μυτιλήνη η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί εξαιτίας των μεταναστών και προσφύγων, λιγότερο από 1% και στα υπόλοιπα νησιά  η αύξηση είναι λιγότερο από 0,5%. Τα νησιά αυτά  ζουν από την εσωτερική τους οικονομία, άλλο νησί ζει και από τον εφοπλισμό, η Χίος, από την εσωτερική οικονομία, η Μυτιλήνη. Ο τουρισμός πάντως είναι η βασική πηγή εισοδήματός τους.

Και εδώ έχουμε το φαινόμενο,  ενώ προσπαθούμε σαν κυβέρνηση ν’ αυξήσουμε τον τουρισμό και το πετυχαίνουμε και νομίζω ότι το ίδιο προσπαθούν και το πετύχανε και οι Δήμαρχοι με πολύ σοβαρές κινήσεις που έκαναν, να το καταστρέφουμε λέγοντας: Εγκληματικότητα, ενώ τα στοιχεία είναι αυτά.

Επομένως, για τα νησιά θέλουμε: Να εφαρμόσουμε το ίδιο σχέδιο στις καινούργιες συνθήκες χωρίς πικρίες και κατηγορίες. Δεν ζητάμε χώρους, θα  χρησιμοποιήσουμε χώρους του κράτους, ζητάμε αυτό να γίνει χωρίς φασαρίες, χωρίς να χρειάζεται να υπάρχουν ΜΑΤ, χωρίς να χρειάζονται τέτοια πράγματα, σε λογικά επίπεδα που μπορούμε να συμφωνήσουμε, ώστε να βελτιώσουμε τις συνθήκες, ν’ αποσυμφορήσουμε τα υπάρχοντα camps.  Να δημιουργήσουμε προαναχωρησιακά κέντρα. Και όλο αυτό  θα οδηγήσει σε μια αύξηση των εξετάσεων του ασύλου που θα πάμε μετά σε αυτό  και πιθανότατα και των επιστροφών στην Τουρκία.

Στην ενδοχώρα: Μπορούμε να σας μιλήσουμε με πολύ μεγάλη περηφάνια. Στην ενδοχώρα, η χώρα μας και οι προσπάθειες που έχουμε κάνει, έχουν αναγνωριστεί από τον ΟΗΕ σαν best practices στην Ευρώπη. Στην ενδοχώρα μέχρι ν’ αρχίσει  αυτή η αύξηση, είχαμε συμφωνήσει. Και εδώ είχε βοηθήσει πάρα πολύ  γιατί είναι και οικονομικό το σχέδιο, ο κ. Χαρίτσης. Με την Ευρωπαϊκή Ένωση σ’ ένα σχέδιο το οποίο έλεγε ότι τώρα, παρ’ ότι η ροή συνεχίζεται αλλά ήταν σε χαμηλά επίπεδα, κλείνουμε camps, δημιουργούμε καλά μόνιμα camps και βάζουμε τον κόσμο σε διαμερίσματα.

Και το σχέδιο για το ’17 ήταν να μείνουμε με 12.000 θέσεις σε camps και με 30.000 θέσεις σε διαμερίσματα, εκ των οποίων οι 2.000 θέσεις θα ήταν  στα νησιά. Εμείς σε αυτό το διάστημα δουλέψαμε πάρα πολύ  σκληρά. Φτιάξαμε τα καινούργια camps και όσοι έχετε πάει και τα έχετε δει, είναι camps τα οποία πληρούν όλες τις προδιαγραφές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα καινούργια camps.

Βελτιώνουμε συνέχεια τα παλιά camps και έχουμε κλείσει Ελληνικό, Κυψελοχώρι, Βασιλικά, Softex, Δίον, Φέσσας, Ηλιάδη, Χέρσο, Βαγιοχώρι, Τσεπέλοβο, Πάτρα, Ολύμπου.  Τα θυμόσαστε;  Πρέπει να τα θυμόσαστε, είχατε βγάλει φωτογραφίες, μάς είχατε  κατηγορήσει, άλλοι μας είχαν πει μπράβο, τα κλείσαμε. Ο κόσμος αυτός είναι τώρα σε διαμερίσματα.

Ήμαστε έτοιμοι να κλείσουμε επίσης Ελευσίνα, Τρίκαλα, Οινόφυτα, Δερβένι, Βόλο. Θα τα κλείσουμε, αλλά θα τα κρατήσουμε.  Δε θα παραδώσουμε τα κλειδιά. Θα τα κρατήσουμε, θα τα καθαρίσουμε και θα τ’  αφήσουμε, γιατί μετά την εμπειρία του ’15 η χώρα μας πρέπει να είναι έτοιμη για κάποιο κακό ενδεχόμενο που εγώ πιστεύω ότι έχουμε  τη δυνατότητα να βοηθήσουμε σαν Ευρώπη, ώστε να μη συμβεί.

Για ποιον άλλο λόγο θα τα κρατήσουμε; Κι εδώ θέλω να είστε πάρα πολύ προσεκτικοί, γιατί αυτά που θα πω μπορεί ν’ ακουστούν σαν κατηγορία, αλλά δεν είναι κατηγορία. Εάν σε κάποιον από σας δημιουργηθεί μια απορία, να με ρωτήσει. Γιατί κανονικά η Ευρωπαϊκή Ένωση, για να κλείσουμε εμείς όλα αυτά, θα έπρεπε να μας έχει παραδώσει 30.000 θέσεις σε διαμερίσματα.

Αλλά, είμαστε στο Νοέμβριο και μας  έχουν παραδώσει 20.000 θέσεις. Η ΕΕ είναι αυτή η οποία έχει το πρόγραμμα, η Ύπατη και ο ΙΟΜ είναι αυτοί που το διαχειρίζονται. Εγώ θεωρώ, επειδή έχουμε δουλέψει πολύ κοντά μαζί με αυτούς τους ανθρώπους, ότι πιθανώς να μπορούσαν να είχαν βρει άλλες 500, άλλες 700 θέσεις. Έκαναν μια σκληρή δουλειά. Προσπάθησαν δηλαδή. Κι αυτοί μέσα στα όρια και της δικής τους γραφειοκρατίας και των δικών τους δυσκολιών.

Αλλά το γεγονός παραμένει. Δηλαδή με βάση το πρόγραμμα, η Ελλάδα θα έπρεπε σήμερα να έχει άλλες 10.000 θέσεις σε διαμερίσματα. Δεν τις έχει. Ακόμα και αν τα πράγματα πάνε με βάση το πλάνο  που αυτές οι Οργανώσεις έχουν δώσει, άντε να πάρουμε μέχρι το τέλος του χρόνου άλλες 3 με 4 χιλιάδες θέσεις.  Στις θέσεις που λέμε, θα βάζετε και  μία απώλεια, της τάξεως του 15% με 20% γιατί δεν είναι δυνατόν σ’ ένα δυάρι διαμέρισμα να βάλεις μια τριμελή οικογένεια και να βάλεις κι έναν μόνο του.

Επομένως, υπάρχει ένα χάσιμο θέσεων, το οποίο είναι πολύ λογικό και είναι απαραίτητο και εγγυάται την ανθρώπινη διαβίωση αυτών που μένουν μέσα. Ούτε αυτό αποτελεί κατηγορία. Γιατί πολλοί λένε,  η UNHCR δεν έχει πετύχει 100% πληρότητα. Δεν γίνεται. Τα διαμερίσματα τα κάνεις ακριβώς για να διαβιώσουν οι άνθρωποι σε πιο ανθρώπινες συνθήκες, να ενσωματωθούν αύριο πιο εύκολα όσοι είναι να ενσωματωθούν. Επομένως είναι λογικό.

Γι’ αυτό το λόγο θα κρατήσουμε  και κάποια camps τα οποία ήταν έτοιμα να κλείσουν, ανοιχτά. Γιατί έχουμε αυτή την αύξηση η οποία μας ανησυχεί. Όπως βλέπετε τρέχουμε τώρα ένα μήνα, οργανωνόμαστε και παίρνουμε μέτρα. Γιατί δεν τρέχουμε πέντε μήνες; Γιατί πριν από δυο μήνες ξεκίνησε το πρόβλημα. Σας έδωσα τα σχετικά στοιχεία.

Και γιατί αυτά τα οποία έπρεπε να έχουμε, δεν τα έχουμε. Επομένως, ζητάμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση κι έχω στείλει επιστολές και εκεί και θα κάνουμε επαφές, χωρίς ν’ αλλάξει το οικονομικό πρόγραμμα, επειδή δεν έχουν παραδοθεί αυτά  που έπρεπε να παραδοθούν, να δοθούν θέσεις και στην ενδοχώρα σε ξενοδοχεία, κάτι που το κάναμε πέρυσι το χειμώνα, πάντα σαν προσωρινές, μόνο δηλαδή για το διάστημα του χειμώνα και μέχρι να βρεθούν τα διαμερίσματα.

Δε ζητάμε καινούργιο πρόγραμμα, στο πρόγραμμα που έχουμε, υπάρχει αντικειμενικά, όχι από πρόθεση, το ξανατονίζω, αυτή  η έλλειψη παράδοσης. Επειδή η κατάσταση έχει μια έξαρση, λόγω των καινούργιων αφίξεων,  θέλουμε ν’ αντικαταστήσετε έναν αριθμό θέσεων σε διαμερίσματα μέχρι και το Μάρτιο, με θέσεις σε ξενοδοχεία. Πιστεύουμε ότι η λογική αντίδραση  θα είναι ότι αυτό δε μπορεί παρά να γίνει.

Εδώ θέλω να ευχαριστήσω, για μένα έχει πολύ μεγάλη σημασία, την Ύπατη Αρμοστεία και τον ΙΟΜ, το Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης, γιατί πραγματικά ο μεν ΙΟΜ  δούλεψε εξαιρετικά, προκειμένου ν’ ανακαινίσουμε camps, να φτιάξουμε καινούργια camps και  να είναι αξιοπρεπή και ανθρώπινα και η Ύπατη Αρμοστεία έχει κάνει μια πολύ σοβαρή δουλειά στα διαμερίσματα.

Έχω να σας πω τώρα και κάποια πράγματα για τ’ ασυνόδευτα ανήλικα και για το άσυλο.

Ως προς το άσυλο: Αυτή τη στιγμή  το εύκολο είναι η ερώτηση τί  κάνει το άσυλο. Το άσυλο κάνει πάρα πολλά  πράγματα. Το άσυλο ανταποκρίνεται στις διεθνείς του δεσμεύσεις. Όταν λέω «διεθνείς δεσμεύσεις», το άσυλο οφείλει να είναι μια πολύ αυστηρή νομική, ανεπηρέαστη από κράτη Υπηρεσία. Ανταποκρίνεται. Έχουμε όμως μια καθυστέρηση σε σχέση με την ανάγκη μας.  Αλλά, αυτό δε μπορεί ν’ αλλάξει.

Δε μπορεί δηλαδή ένα κράτος το οποίο σέβεται τις Διεθνείς Συνθήκες να ζητήσει από το άσυλο να ρίξει τα κριτήρια της δουλειάς του, τις διαδικασίες της δουλειάς του, προκειμένου να βγάζει περισσότερες αποφάσεις, οι οποίες όμως μπορεί να εκπίπτουν, μπορεί να είναι νομικά άκυρες κτλ. Επομένως, σε επίπεδο κυβέρνησης, εμείς παρά τις δυσκολίες είμαστε περήφανοι που η χώρα μας δεν υπέκυψε σε  πιέσεις, να ονομάσει οποιαδήποτε άλλη τρίτη χώρα, ως «ασφαλή τρίτη χώρα».

Αλλά, διατυμπάνισε σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση και εδώ, ότι η υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η συμμόρφωση με τις Διεθνείς Συνθήκες, επιβάλλει μονάχα ένα πράγμα για το άσυλο: Να γίνεται lege artis  και να γίνεται προσωπικά για τον καθέναν. Που σημαίνει, ότι μπορεί η Τουρκία να μην είναι ασφαλής χώρα για κάποιον, οπότε μένει εδώ, αλλά είναι για κάποιον άλλο,  ο οποίος γυρνάει πίσω.

Το άσυλό μας είναι το πρώτο άσυλο σε αριθμό αιτήσεων εδώ και δυο μήνες σε όλη την Ευρώπη. Ήταν η Γερμανία μέχρι πριν από 3 μήνες, τώρα είμαστε εμείς. Στα νησιά έχουμε 31.700 αιτήσεις. Από αυτές – και θα σταθώ σε αυτό – έχουμε 14.221 ευαλωτότητες, κρίθηκαν ευάλωτοι από το άσυλο και ήρθαν στην ενδοχώρα. Αυτό σημαίνει πως πραγματικά ό,τι κρίνεται ευάλωτο, το μεταφέρουμε.

Εδώ πέρα βγαίνει ότι είναι περίπου το 50%, είναι λίγο παραπάνω από το 50% αν αθροίσεις τα στοιχεία. Γίνανε 3.919 οικογενειακές επανενώσεις. Δώσαμε σε 2.578 άτομα διεθνή προστασία. Έχουμε 2.727 που παραιτήθηκαν του αιτήματος ασύλου. Και έγιναν και 1.845 εθελούσιες επιστροφές.

Είμαστε ευχαριστημένοι από το άσυλο; Σάς λέω και πάλι. Σε ένα επίπεδο επιστημονικό και θεωρητικό, οφείλουμε να είμαστε ευχαριστημένοι. Σε ένα επίπεδο διεκδίκησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οφείλουμε να είμαστε ευχαριστημένοι, διότι υπερασπιζόμαστε την ουσία, την καρδιά της διαδικασίας του ασύλου. Άσυλο προσωπικά και όχι κάτω από ταμπέλες και γενικότητες.

Η Υπηρεσία Ασύλου το ίδιο χρονικό διάστημα έκανε 22.000 μετεγκαταστάσεις. Είναι άλλοι 1.500 που είναι έτοιμοι να φύγουν τώρα και είναι και άλλες 3.000 – 4.000 που υπάρχουν θέσεις στην Ευρώπη για να πάνε. Εδώ πέρα είχαμε έναν από τους εξαιρετικούς ρυθμούς.

Έκανε επανενώσεις οικογενειών με 22% αύξηση από πέρσι και οι εθελούσιες δεν υπάγονται στο άσυλο.

Για τα ασυνόδευτα ανήλικα. Τα ασυνόδευτα ανήλικα όταν το Σεπτέμβριο ανέλαβα Αναπληρωτής Υπουργός, είχαμε 300 θέσεις για τα ασυνόδευτα ανήλικα. Αυτές ήταν οι θέσεις που είχαν παραδοθεί στο ΣΥΡΙΖΑ από την προηγούμενη κυβέρνηση. Φτάσαμε τις θέσεις αυτές στις 1.600 σήμερα. Με την αλλαγή των οικονομικών μέτρων πέσανε στις 1.200. Μιλάμε για μικρούς ξενώνες. Εφεύραμε τα safe zones, τα οποία συζητιούνται αυτή τη στιγμή σε όλα τα συνέδρια θετικά. Δηλαδή μια ενδιάμεση κατάσταση που μπορεί να φιλοξενήσει όχι 20 παιδιά, αλλά 40 με 50 παιδιά με ειδική επίβλεψη, αλλά χωρίς να είναι αυτό το lege artis που είναι μια δομή, ώστε να περιορίσουμε το χρόνο μέσα στα camp και το χρόνο προστατευτικής κράτησης.

Και τι άλλο έγινε; Το σχέδιό μας ήταν και είναι μέχρι το τέλος του χρόνου να είχαμε δημιουργήσει άλλες 400 θέσεις φιλοξενίας. Αυτό όταν φτιαχνόταν είχαμε 2.200 ασυνόδευτα ανήλικα. Σήμερα, έχουμε 2.900 ασυνόδευτα ανήλικα. Έχουμε και εδώ δηλαδή το φαινόμενο αύξησης της ροής.

Αυτός ο οποίος λέει άμεσα τα ανήλικα σε δομές, δεν γνωρίζει τι λέει. Είναι αδύνατο άμεσα να φτιάχνεις 20 και 30 δομές το μήνα. Επομένως, αυτό το οποίο πρέπει να γίνει είναι πώς θα συνεχίσουμε και το κάνουμε και νομίζω ότι τώρα που το παίρνει και η κυρία Φωτίου αυτό το θέμα, έχει πολύ μεγάλη ευαισθησία και πολύ μεγάλη διάθεση να το προχωρήσει γρήγορα. Προβλέπει 1.000 θέσεις μέσα στους επόμενους 5 με 6 μήνες.

Επομένως πρέπει να συνεχίσουμε να φτιάχνουμε δομές. Πρέπει να συνεχίσει η χρηματοδότηση γι’ αυτές τις δομές. Πρέπει να φτιάξουμε επειδή προβλέπεται έτσι κι αλλιώς και είναι νομικά σωστό η προστατευτική κράτηση, να φτιάξουμε καλύτερες συνθήκες transit διαβίωσης των ανηλίκων σε κάποια μέρη που αναγκαστικά με βάση το νόμο οδηγούνται υπό κράτηση μέχρι να μπούνε σε δομή, προκειμένου να μη γυρνάνε στα χωράφια και να μην γίνονται θύματα.

Σε αυτή την κατεύθυνση η κυβέρνηση πρόκειται να κινηθεί και εμείς σαν Υπουργείο Μετανάστευσης είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι που καταθέτουμε τώρα νομοσχέδιο που περνάει αυτό. Είχαμε την πρόνοια να συζητήσουμε με το Υπουργείο Εργασίας και την κυρία Φωτίου, να προτείνουμε και να συμφωνήσουμε ότι θα πρέπει στο Υπουργείο Μετανάστευσης να μείνει μονάχα το μεταναστευτικό κομμάτι των ανηλίκων.

Και η πρόνοια να αναλάβει αυτό το οποίο κάνει και ξέρει να το κάνει πολύ καλά και πιστεύω, το λέω πάλι, ότι η κυρία Φωτίου είναι μια μεγάλη εγγύηση ότι αυτό θα το κάνει καλύτερα.

Θα ήθελα όμως να σας τονίσω, ότι η ροή είναι καθοριστικός παράγοντας. Εάν με ένα μαγικό τρόπο εμείς φτιάχναμε σήμερα άλλες 1.000 θέσεις και είχαν έρθει άλλα 1.000 ανήλικα, θα είχαμε 1.000 ανήλικα εκτός θέσεων. Επομένως, ας είμαστε λίγο συγκρατημένοι στην απόσταση που δεν μπορεί παρά να υπάρχει ανάμεσα στη θέληση και η θέληση της κυβέρνησής μας έχει καταδειχτεί και στην απόσταση που καμία φορά έχει από τις πραγματικές δυνατότητες.

Τέλος, θα ήθελα να ξανακαταγγείλω δυο πράγματα, τα οποία αποτελούν την πολιτική μας, ένα κομμάτι της πολιτικής μας στην Ευρώπη εδώ και αρκετούς μήνες. Δηλαδή, λέγονται κάθε φορά σε όλες τις συναντήσεις με τους Ευρωπαίους ηγέτες, σε όλα τα συμβούλια που συμμετέχω εγώ και σε όλα τα συμβούλια που συμμετέχει ο Πρωθυπουργός μας.

Πρώτον, υπάρχει μια υποκρισία από την πλευρά της Ευρώπης με τα ασυνόδευτα ανήλικα. Το έχω ξαναπεί. Το λέμε κάθε φορά. Διότι πολύ εύκολα φωνάζουν τα καημένα, αλλά δεν δέχονται να τα μετεγκαταστήσουμε.

Η θέση μας είναι ότι στα ασυνόδευτα ανήλικα, αλλά αυτή είναι και η θέση του Επίτροπου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, πολύ καιρό διατυπωμένη, δεν παίζει σημασία η εθνικότητα. Παίζει το γεγονός ότι είσαι ανήλικος. Επομένως, το να μην παίρνει η Αγγλία, η Γερμανία, η Γαλλία, ο ένας, ο άλλος ανήλικους επειδή δεν είναι Σύριοι, αλλά είναι Αφγανοί ή Πακιστανοί είναι παραβίαση και είναι υποκρισία. Την ίδια ώρα που δεν κάνεις αυτό, εσύ μια χώρα που έχεις τη δυνατότητα, να δώσεις μια πρακτικά καλύτερη ζωή σε αυτά τα παιδιά, κατηγορείς συνέχεια εμένα γιατί δεν χτίζω δυο δομές, τρεις δομές, δέκα δομές κάθε μήνα. Κάτι το οποίο δεν γίνεται. Ό,τι και να πει κάποιος δεν γίνεται.

Και το δεύτερο που ζητάμε, επειδή πήγαμε πολύ καλά με το relocation, και σε αυτό το αίτημα συμφωνεί και η Ιταλία, είναι να κατέβει το ποσοστό αναγνώρισης προσφυγικού προφίλ, προκειμένου να γίνει μετεγκατάσταση. Με το προσφυγικό προφίλ που έβαλε η Ευρωπαϊκή Ένωση, μπορούν να κάνουν μετεγκατάσταση μονάχα Σύριοι, Ιρακινοί συγκεκριμένοι, Ερυθραίοι, οι οποίοι έχουν ένα προσφυγικό προφίλ.

Εμείς ζητάμε τώρα να ενταχθούν και οι Αφγανοί οι οποίοι έχουν διεθνώς ένα ποσοστό 60% με 70% προσφυγικού προφίλ. Και σε αυτό το αίτημα δεν έχουμε πάρει απαντήσεις, αλλά το παλεύουμε.

Τώρα, θα σας μιλήσει ο κ. Μπαλάφας για την προσπάθεια που κάνουμε για τη συγκρότηση του Υπουργείου.

Γ. ΜΠΑΛΑΦΑΣ: Ήταν πλήρη αυτά που είπε ο Υπουργός. Επομένως, εγώ θα αναφερθώ σε ένα ζήτημα και θα κάνω και δυο παρατηρήσεις. Όλα αυτά τα οποία γίνονται, ή πρέπει να γίνουν όπως είναι σε εξέλιξη από όσα ανέφερε αναλυτικά ο Υπουργός, καταλαβαίνετε ότι χρειάζονται από πίσω, δίπλα τους μια στήριξη. Δεν γίνονται εύκολα. Αυτό που στο στρατό λέγαμε επιμελητεία, ή στις δημόσιες υπηρεσίες. Είτε αυτό αφορά το ξεχειμώνιασμα, είτε αφορά τη βελτίωση των συνθηκών ή οτιδήποτε άλλο.

Ταυτόχρονα, χρειάζεται φροντίδα, έγνοια, κάλυψη από τη μεριά του Υπουργείου, όχι μόνο αυτές οι έκτακτες συνθήκες για τα νησιά ή για την ενδοχώρα, αλλά χρειάζονται και έγνοια για όλον εκείνο τον κόσμο που είναι ο νόμιμος μετανάστης στη χώρα μας, περίπου 600.000 καταγεγραμμένοι νόμιμοι μετανάστες, ή για τα ζητήματα της ένταξης των νομίμων αυτών μεταναστών στο ελληνικό γίγνεσθαι, στην κοινωνία μας.

Η στήριξη αυτή που είναι στήριξη στο οικονομικό επίπεδο κυρίως και στις άλλες διαστάσεις που χρειάζονται, καταλαβαίνετε ότι γίνονται σε συνθήκες όχι ενός υπουργείου που λειτουργεί εδώ και άπειρα χρόνια. Εγώ, το προηγούμενο διάστημα, στην προηγούμενη κυβέρνηση ήμουν στο Υπουργείο Εσωτερικών, ένα μονταρισμένο υπουργείο με αρκετούς υπαλλήλους ως προς τις αναγκαιότητες, με τεχνογνωσία, με πράγματα που τα έχει κάνει ο κάθε υπάλληλος και το κάθε στέλεχος πολλές φορές εδώ.

Ανοίγουμε ένα δρόμο καινούργιο, αφού το καινούργιο υπουργείο, δηλαδή η σύσταση στα χαρτιά τουλάχιστον του καινούργιου υπουργείου, του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, χρονολογείται από το Νοέμβριο του 2016. Δηλαδή, ο Αναπληρωτής Υπουργός στα πλαίσια του Υπουργείου Εσωτερικών, γίνεται Υπουργός Μετανάστευσης και ξεκινάμε να φτιάξουμε καινούργιο Υπουργείο. Δεν είναι επανασύσταση, είναι σύσταση καινούργιου υπουργείου που συνήθως οι ειδικοί λένε ότι χρειάζεται δυο χρόνια να φτιαχτεί ολοκληρωμένα.

Τα ελλείμματά μας είναι κυρίως στο προσωπικό, στην τεχνογνωσία, διεκδικούμε συνεχώς. Έχουμε καταφέρει, κάτι το οποίο έχει σημασία, γιατί πολλές φορές γίνεται μια κριτική. Εγώ λέω καλοπροαίρετη, για το πόσο οργανωμένο είναι το Υπουργείο, ή όχι, εμείς καταφέραμε να έχουμε έτοιμο και δημοσιευμένο τον οργανισμό του υπουργείου μας και σας λέω έτσι, το λέω έτσι σαν τάξη μεγέθους, μας λείπουν στο Υπουργείο συνολικά ένας αριθμός της τάξεως των 800 υπαλλήλων. Εργαζομένων συνολικά.

Και επίσης σας λέω ότι ο οργανισμός προβλέπει περίπου 1.600, 1.626 περίπου θέσεις για όλες του τις υπηρεσίες. Αυτό προσπαθούμε να το κάνουμε βήμα – βήμα, στελεχώνοντας με μεγάλη προσπάθεια, δεν περνάει η χώρα μας και μια κατάσταση που μπορεί να κάνει πολλές προσλήψεις και το αφιερώνω αυτό σε όσους μιλάνε για τη μία πρόσληψη που έκανε ο Υπουργός ή ο Υφυπουργός στο γραφείο του, όταν μας λείπουν 800 θέσεις. Δεν κάνουμε όπως προηγουμένως να βάζει κάποιος ανθρώπους από τα παράθυρα και μετά να γίνονται Εξεταστικές Επιτροπές πως μπήκαν αυτοί οι άνθρωποι από τα παράθυρα.

Επιτρέψτε μου να κάνω μόνο μία νύξη για τα όσα είπε ο Υπουργός, μάλλον για ένα μόνο ζήτημα θα πω. Όσα είπε ο Υπουργός νομίζω είναι τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από αυτό που είναι η κυβερνητική πολιτική στο χώρο του μεγάλου ζητήματος που λέγεται προσφυγικό – μεταναστευτικό. Του ζητήματος –δεν λέω προσωπικά ο Υπουργός– οι υπόλοιποι το μάθαμε με ταχύτατους ρυθμούς, με ταχύρρυθμη εκπαίδευση ή το μαθαίνουμε την τελευταία διετία και λέω δεν είναι τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο από την κυβερνητική πολιτική στα ζητήματα αυτά και μολονότι δεν μας αφορά, θα μπορούσαμε να είχαμε και διαφορές από αυτό, συμβαίνει να είναι και η πολιτική που το κυβερνών Κόμμα, το μεγαλύτερο από τα κυβερνώντα Κόμματα, έχει στα ζητήματα του προσφυγικού μεταναστευτικού, όπως από τις δικές του διαδικασίες το Κόμμα επιβεβαίωσε στη προχτεσινή του συνεδρίαση.