Καταπολέμηση «ελληνοποιήσεων» εισαγόμενων αγροτικών προϊόντων

Αγαπητές κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό, γιατί δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσω, για το νομοσχέδιο για την αλλαγή ταυτότητας φύλου, που νιώθω πολύ περήφανος που πέρασε από τη σημερινή Βουλή και από τη δική μας Κυβέρνηση. Βέβαια, κάποιοι είπαν ότι το άρθρο 3 πέρασε μόνο με 148 και αυτό -λέει- είναι μια ήττα ή μια έλλειψη της συνοχής της Κυβέρνησης.

Εγώ να θυμίσω ότι το καταψήφισαν μόνο 124 το άρθρο 3, άρα πέρασε 148-124. Άρα, ούτε η Αντιπολίτευση έχει επαρκή συνοχή, αλλά αυτό που εσείς ονομάζετε πιθανά πολιτικό πρόβλημα, για εμένα είναι πολιτική νίκη. Χαίρομαι πάρα πολύ που Βουλευτές της Αντιπολίτευσης ψήφισαν το νομοσχέδιο και μόνο 124 το καταψήφισαν και σέβομαι απόλυτα Βουλευτές της Συμπολίτευσης που ένιωσαν την ανάγκη να φύγουν ή να το καταψηφίσουν. Και γιατί το λέω αυτό; Επιτέλους θα έχουμε και μια δημοκρατία με πολιτικό πολιτισμό και στον πολιτικό πολιτισμό υπάρχουν χώρες σήμερα στην Ευρώπη που κυβερνώνται με κυβερνήσεις μειοψηφίας. Εμείς είμαστε Κυβέρνηση απόλυτης πλειοψηφίας. Και το να έρχεται ένας νόμος και οι Βουλευτές να ψηφίζουν κατά συνείδηση, για εμένα είναι νίκη και γι’ αυτό πήρα τον λόγο γι’ αυτό το θέμα. Πρέπει να χαιρόμαστε γι’ αυτό. Είναι η κανονικότητα της Δημοκρατίας αυτό.

Επίσης, άκουσα πάρα πολλά για την κρίση και τα κόκκινα δάνεια. Να θυμίσω, λοιπόν, ότι η κρίση και τα κόκκινα δάνεια δεν είναι «καιρικό φαινόμενο», δεν είναι σεισμός, δεν είναι μια θεομηνία. Υπάρχουν ένοχοι πίσω και από την κρίση και από τα κόκκινα δάνεια. Συγκεκριμένοι ένοχοι που μιλάνε πάντα γι’ αυτά τα φαινόμενα σε τρίτο πρόσωπο. Λίγη σεμνότητα δεν βλάπτει σε αυτό το θέμα. Ειδικά, μάλιστα, όταν υπάρχουν και ογκωδέστατα δάνεια των κομμάτων, δανεικά και αγύριστα. Ελπίζω όχι αγύριστα.

Άκουσα, επίσης, ότι ο νόμος έγινε πρόχειρα και όχι -λέει- με επαρκή διαβούλευση με τους αγρότες. Προσωπικά περνάω το 60% του χρόνου μου κάθε μέρα με τους αγρότες. Στη Λάρισα είχαμε την πρώτη μέρα εξήμιση ώρες συνεδρία με τους αγρότες και την επόμενη μέρα από το πρωί μέχρι και που ξεκίνησε η ομιλία του Πρωθυπουργού, έκανα οκτώ συνεδριάσεις με τους αγρότες. Ούτε ένας δεν μου είπε ότι έχει πρόβλημα αυτό το νομοσχέδιο. Όλοι είπαν ότι έχουμε και άλλα προβλήματα, αλλά ότι αυτό το νομοσχέδιο είναι πολύ θετικό.

Να ξεκινήσω πρώτα με την ημερομηνία πληρωμής. Καταρχάς εδώ έχουμε την εφαρμογή μιας Οδηγίας, η οποία το 2013 ενσωματώθηκε με την κλασική απορρυθμιστική λογική της νεοφιλελεύθερης λογικής και εξηγούμαι τι εννοώ. Όταν έρχεται η πολιτεία να ρυθμίσει την αγορά, είναι προφανές ότι κάποιοι δυσαρεστούνται. Και όταν έρχεται η πολιτεία με ευρωπαϊκή Οδηγία να ρυθμίσει την αγορά, κάποιοι δυσαρεστούνται και προσπαθούν να το παρακάμψουν. Έβαλαν, λοιπόν, μέσα το απίστευτο –εσείς το βάλατε, η προηγούμενη κυβέρνηση- ότι, ναι, να εφαρμόσω την Οδηγία, αλλά εάν οι δυο συμβαλλόμενοι συμφωνήσουν αλλιώς, όλα είναι εντάξει. Με λίγα λόγια η πολιτεία κάνει εδώ τον Πόντιο Πιλάτο, πετάει στη βορά της άγριας οικονομίας δίκαιους και άδικους, δυνατούς και αδύνατους και τι μας λέει; Ότι μπορεί από τη μια μεριά ο παραγωγός που του σαπίζει το ροδάκινο, ο παραγωγός που ξινίζει το γάλα, να είναι σε ίση μοίρα με τον λιανέμπορο, ο οποίος κάθε μέρα παίρνει τα μετρητά από τη νοικοκυρά. Αν συμφωνήσουν, λοιπόν, αυτοί οι δύο, όλα ωραία και καλά. Η πολιτεία εκεί κάνει τον Πόντιο Πιλάτο και βέβαια ακούσαμε και αντιρρήσεις σήμερα, που πάμε να το ρυθμίσουμε αυτό και κλείνουμε αυτή την καταπακτή τη νεοφιλελεύθερη, που προφανώς ήταν επ’ ωφελεία των ισχυρότερων και απορώ που υπάρχουν κόμματα εδώ στη Βουλή που μας λένε ότι κι αυτό είναι ανεπαρκές. Πιθανόν να είναι ανεπαρκές. Όμως, σίγουρα είναι κάτι πολύ καλύτερο από αυτό που ίσχυε.

Άκουσα, για παράδειγμα, κάποιον αγορητή -δεν θα πω ονόματα, για να μην το πάμε στο προσωπικό, γιατί εδώ όποιος ακούει το όνομά του πετάγεται για προσωπικό, κάτι που δεν γινόταν ούτε στα συνδικαλιστικά αμφιθέατρα- που είπε «να καταθέτει ο παραγωγός το ανεξόφλητο τιμολόγιο». Δηλαδή, δεν θα κολάζεται η πράξη κατ’ αυτήν τη λογική, παρά μονάχα εάν ο ίδιος ο παραγωγός το καταγγείλει. Ξέρετε ποια θα είναι η τιμωρία του παραγωγού που θα το καταγγείλει και θα στείλει το ανεξόφλητο τιμολόγιο; Να μην σας την πω εγώ, γιατί ξέρω παραγωγό που σήμερα δεν μπορεί να πουλήσει το γάλα του, πρόβειο γάλα, ούτε 50 λεπτά, γιατί τον έχει στοχοποιήσει το καρτέλ. Άρα, λοιπόν, δίνετε στον παραγωγό την ευθύνη.

Αντίστοιχη ήταν και η κριτική ότι είναι ποινικό και για τον παραγωγό. Μα, εάν δεν βάζαμε ποινικό για τον παραγωγό, θα καταλήγαμε στο ίδιο αποτέλεσμα. Είναι σαν τις γνωστές αποδείξεις, που εάν δεν είναι ποινικό και για τον πελάτη, κανείς δεν πρόκειται να τις κόψει, γιατί φυσικά θα εκβιαστεί με κάποια έκπτωση. Πρέπει να είναι ισότιμο, πρέπει να είναι ποινικό αδίκημα η μη εξόφληση.

Ακούσαμε βέβαια και το άλλο το αμίμητο, που αρχίζω να το θεωρώ ρατσιστικό. Έχουν, λέει, οι αγρότες, απλοί άνθρωποι, λογιστή; Πού θα πάνε, λέει, να καταθέσουν ηλεκτρονικά οι έρημοι; Είναι ρατσιστικό. Συγγνώμη, αλλά θέλει πιο πολλά χρόνια να μάθεις να κυβερνάς μια φάρμα, μια στάνη απ’ ότι να γίνεις χημικός. Σας διαβεβαιώ εγώ που είμαι χημικός. Επιτέλους, αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι μειωμένης αντίληψης! Είναι στον 21ο αιώνα, έχουν πιο σύγχρονα κινητά σήμερα στις στάνες απ’ ότι οι περισσότεροι σ’ αυτήν την Αίθουσα και σίγουρα και από τους περισσότερους δημοσίους υπαλλήλους, που μερικοί ακόμα δεν γνωρίζουν να χειρίζονται υπολογιστή. Πού τα ακούσατε αυτά, ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ανίκανοι και δεν έχουν λογιστή; Τι κάνουν στη ζωή τους; Σε ποια χώρα ζουν; Είναι δυνατόν να το λέτε αυτό στον 21ο αιώνα; Τι ρατσισμός είναι αυτός σε βάρος των αγροτών και των παραγωγών; Έχετε μιλήσει μαζί τους να δείτε; Πολύ πιο ικανοί από εμάς εδώ μέσα, από τους περισσότερους. Έχουν και μεγαλύτερη σοφία και χειρίζονται πολύ άνετα και τους υπολογιστές και όλα. Ορισμένοι δεν μπορούν. Σε όλες τις κοινωνικές κατηγορίες υπάρχει αυτό. Να καταργήσουμε τότε και το TAXIS, επειδή  ο πατέρας μου δεν έχει μάθει υπολογιστή, γιατί είναι ενενήντα ενός ετών;! Όμως, δεν μας είπαν εδώ, έστω και αν το βγάζαμε το ηλεκτρονικό, πώς θα το κάναμε αλλιώς; Προτάσεις δεν ακούσαμε. Από το καλοκαίρι είναι ο νόμος στη διαβούλευση.

Πάμε, λοιπόν, στο γάλα. Αδικούνται, λέει, οι ελληνικές βιομηχανίες που θα υποχρεώνονται να αναγράφουν χώρα άρμεξης, χώρα παρασκευής και χώρα συσκευασίας και ευνοούνται οι ξένοι. Γιατί αδικούνται; Εάν κάνουμε μια καλή καμπάνια και δουν ότι αυτό είναι το ελληνικό σήμα, θα το προτιμά ο καταναλωτής και όταν βλέπουν το άλλο, που δεν θα έχει το σήμα πάνω, δεν θα το προτιμά ο καταναλωτής. Εγώ το θεωρώ πλεονέκτημα, επιτέλους.

Επιτρέψτε μου να γυρίσω σε ένα άλλο ζήτημα, στις αιτίες των ελληνοποιήσεων. Ακούστηκαν πολλά. Προφανώς, οι αιτίες των ελληνοποιήσεων δεν λύνονται ούτε με μια απλή αναγραφή όλες μαζί, ούτε πολύ περισσότερο με την αναγραφή του κρέατος. Να πούμε, λοιπόν, μερικές αιτίες. Πρώτα απ’ όλα, έχουμε καθολική απουσία σοβαρών διεπαγγελματικών. Όταν λέμε διεπαγγελματική σε όλο τον πλανήτη, σημαίνει ότι το 100% της παραγωγής της φέτας, για παράδειγμα, ή ελληνικού κρέατος πρέπει να είναι στη διεπαγγελματική. Να το πάρουμε απόφαση. Σε τέτοιου είδους προϊόντα, εάν δεν υπάρχει πρώτα απ’ όλα αυτοέλεγχος, εάν οι ίδιοι οι παραγωγοί δεν κάνουν κάθαρση του κακού επαγγελματία από τον ίδιο τους τον χώρο, λίγα πράγματα μπορεί να κάνει η πολιτεία. Μπορεί να κάνει πράγματα με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς -θα πω μετά για αυτούς- αλλά μόνο οι πραγματικές διεπαγγελματικές είναι αυτές που θα μας σώσουν από τις ελληνοποιήσεις, με τον αυτοέλεγχο, με το να μπορούν οριζόντια οι βιομήχανοι, οι ίδιοι οι παραγωγοί και οι τυροκόμοι, όλοι να ελέγχουν τις παραγωγές τους, ώστε τα «μαύρα πρόβατα» να πετάγονται έξω. Αυτό γίνεται παντού, αυτό πρέπει να γίνει και εδώ. Το παραδέχονται και οι ίδιοι οι παραγωγοί, οι ίδιοι οι τυροκόμοι, όταν μιλώ μαζί τους.

Το λέω αυτό, γιατί υπάρχει βέβαια και υποστελέχωση στις υπηρεσίες. Όμως, ποιος είναι υπεύθυνος; Πάλι θα πούμε, η κρίση, η θεομηνία για την υποστελέχωση; Να πω, λοιπόν, ότι στις ΔΑΟΚ δούλευαν το 2009 πεντακόσιοι σαράντα τρεις κτηνίατροι. Μόνο τετρακόσιοι σαράντα δύο ήταν το 2014. Δεν έχουμε πιο πρόσφατα στοιχεία, αλλά είναι σίγουρα πολύ λιγότεροι, γιατί αρκετοί έχουν πάρει σύνταξη και είναι προφανές ότι δεν αντικαταστάθηκαν με αυτή τη λογική της μείωσης του κράτους. Και εγώ ρωτώ: Πηγαίνετε στους κτηνιάτρους στις ΔΑΟΚ, που κάνουν όλες τις δουλειές και πείτε τους να είναι στα σφαγεία και μάλιστα να είναι έτσι στα σφαγεία, με τέτοιο rotation, που ο τυχόν επίορκος να κινδυνεύει από έναν υγιή συνάδελφο. Ξέρετε πολύ καλά τι συμβαίνει ή τουλάχιστον τα περισσότερα. Ο ΕΦΕΤ, λοιπόν, έχει μόνο εκατόν δώδεκα και στον παλιό ΕΛΟΓΑΚ, στο ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ, είναι καμιά σαρανταριά. Άρα, να μην έχουμε καμία αυταπάτη ότι, με αυτόν τον ελεγκτικό μηχανισμό, εάν δεν ισχυροποιήσουμε εδώ το κράτος, θα έχουμε πολύ καλά αποτελέσματα..

Θα προχωρήσω σε ένα άρθρο που είναι καθαρά δικής μου αρμοδιότητας, στις υδατοκαλλιέργειες. Είναι προφανές ότι καταρχάς δεν αλλάξαμε τίποτα στον τρόπο μίσθωσης. Το μόνο που κάναμε είναι να δώσουμε μια προτεραιότητα στους συνεταιρισμούς. Δεν είναι σε ίση μοίρα με τον ιδιώτη. Το παρόν άρθρο έχει φτιαχτεί μαζί -το τονίζω- με τους ίδιους τους παραγωγούς. Δεν μπορώ να ακούω για απευθείας ανάθεση. Δεν υπάρχει αυτό το πράμα μέσα. Προφανώς και όταν υπάρχουν δύο συνεταιρισμοί θα κάνουμε διαγωνισμό πλειοδοτικό και προφανώς, εάν δεν υπάρχουν συνεταιρισμοί και υπάρχουν ιδιώτες, φυσικά και πάλι θα γίνει κανονικά ο διαγωνισμός, όπως προβλέπεται στη δημόσια διοίκηση. Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορούμε να έχουμε σε εκβιασμό αυτούς τους ανθρώπους. Έχουν ήδη εγκαταστάσεις, είναι ήδη μέσα και το έχουν κάνει πράξη.

Καταθέτω στα Πρακτικά, γιατί ανησύχησε ο κ. Αμυράς, αυτό εδώ, το οποίο θα γίνει καθεστώς από εδώ και πέρα. Αυτή είναι μια περιβαλλοντική έκθεση για το Μεσολόγγι. Αυτό θεσμοθετούμε σήμερα. Αυτή έχει γίνει οικειοθελώς από την οικεία Περιφέρεια, αλλά αυτό γίνεται πλέον καθεστώς. Άρα μιλάμε για μια σημαντική μεταρρύθμιση, που συμβάλλει θετικά στην περιβαλλοντική εξυγίανση, αλλά κυρίως στην υγιή σχέση ανάμεσα στην πολιτεία και το κράτος. Άκουσα τον κ. Αμυρά -ίσως δεν έχει κατανοήσει τι συμβαίνει- να λέει ότι υπάρχει επίπτωση στον προϋπολογισμό. Είναι λάθος αυτό. Δεν υπάρχει καμία επίπτωση στον προϋπολογισμό, γιατί αυτό στο οποίο αναφέρεται είναι ο αλληλόχρεος λογαριασμός για τις βελτιώσεις, ο οποίος είναι το 5%. Υπήρχε το παράλογο να εισπράττει η πολιτεία αυτά τα λεφτά από τον παραγωγό και να πρέπει η ίδια η πολιτεία να κάνει τις βελτιώσεις. Έχω νοικιάσει, λοιπόν, εγώ ένα κτήριο από την πολιτεία και θέλω να βάλω κλιματισμό και θα πληρώνω στην πολιτεία τα λεφτά για να κάνει η πολιτεία δημόσιο διαγωνισμό. Αυτό καταργήσαμε. Δεν υπάρχει καμία επίπτωση στην πραγματικότητα. Φαίνεται εικονικά σαν επίπτωση, αλλά δεν είναι γιατί αυτά τα χρήματα στην πραγματικότητα δεν πήγαιναν ποτέ στο δημόσιο. Δεν ήταν ενοίκιο αυτό το 5%. Ήταν μόνο για βελτιώσεις.

Και αναφέρομαι στον κ. Λαζαρίδη. Επαναφέραμε, κύριε Λαζαρίδη, τη διάταξη με τον παλιό ορισμό του ν.420/1970, για να μην υπάρχει αυτή η παρανόηση. Εμείς θεωρούμε ότι δεν θα υπήρχε καμία παρανόηση.

Κλείνω μόνο με τρεις τροπολογίες που έχει χειριστεί το δικό μου το γραφείο, γιατί είναι της αρμοδιότητάς μου. Η μία αφορά τις αγορές των βιοκαλλιεργητών. Υπήρχε μια τεράστια ανάγκη στην Ελλάδα, επιτέλους, οι βιοκαλλιεργητές μας να αποκτήσουν δικές τους αγορές. Δεν ήταν ποτέ θεσμοθετημένο.

Η άλλη αφορά τη Γαλλική Σχολή Κρέατος. Λέω η «γαλλική», επειδή η  μητρική της εταιρία είναι στη Γαλλία, που έχουν μεγάλη παράδοση. Αυτή ήταν μια εκκρεμότητα απίστευτη του ελληνικού δημοσίου, να υπάρχει η Σχολή, να λειτουργεί και να μην μπορεί να δώσει πτυχία.

Και η τελευταία είναι μια τροπολογία που αφορά πάλι τους υδατοκαλλιεργητές, ώστε, επιτέλους, με περιβαλλοντικούς όρους, που τους εγκρίνει το Υπουργείο Περιβάλλοντος, να μπορούν να είναι μέσα σε ΚΑΖ. Γιατί ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι οι περισσότερες λιμνοθάλασσες είναι ΚΑΖ, είναι Κέντρα Άγριας Ζωής. Θα ήταν παράλογο να μην μπορεί να γίνει αυτή η δραστηριότητα. Πολύ πιο επιβαρυμένες γίνονται. Όλη αυτή η παραδοσιακή δραστηριότητα των λιμνοθαλασσάδων μας είναι αυτονόητο ότι συνυπάρχει εδώ και εκατοντάδες χρόνια -να μην πω χιλιάδες- με τις ΚΑΖ και έπρεπε να συνεχίσει να συνυπάρχει, πάντα βέβαια με την άδεια του Υπουργείου Περιβάλλοντος, γιατί οι ΚΑΖ ελέγχονται από το Υπ. Περιβάλλοντος.

Ευχαριστώ πολύ.

Κύριε Τσιρώνη, κύριε Αποστόλου, όταν δεν υπάρχουν επιχειρήματα για ένα νομοσχέδιο πραγματικά τομή, αναγκαστικά θα ακούγονται φωνές, όπως ότι δεν υπήρξε διαβούλευση, θα ακούγονται ρήσεις φιλοσόφων, ποιητών.

Κατ’ αρχάς, κανείς δεν αμφισβήτησε και δεν ισχυρίστηκε ότι στα δύο χρόνια διακυβέρνησης της χώρας λύσαμε όλα τα προβλήματα του αγροτικού τομέα, τα οποία δημιουργήσατε εσείς. Αυτό να το ξεκαθαρίσουμε.

Όσον αφορά το νομοσχέδιο, κανείς δεν αμφισβητεί ότι αυτό το νομοσχέδιο κινείται σε πολύ σωστή κατεύθυνση και επιλύει σε σημαντικό βαθμό δύο θέματα που έχουν να κάνουν με τον πρωτογενή τομέα. Το ένα είναι η ελληνοποίηση και το άλλο είναι η προστασία του αγροτικού εισοδήματος.

Μέσα σε αυτήν την Αίθουσα οι περισσότεροι συμφωνούμε και κατ’ αρχήν θα ψηφιστεί το νομοσχέδιο, πλην, όμως, ο κ. Τζαβάρας –λείπει;- «έριξε το γάντι» και αναγκαστικά πρέπει να το σηκώσω. Για να δούμε τώρα ποιος προστατεύει το αγροτικό εισόδημα, ποιος επιδιώκει την προστασία του αγροτικού εισοδήματος και ποιος όχι, να το δούμε έμπρακτα.

Μας κατηγόρησε ο κ. Τζαβάρας ότι ο νόμος που φέραμε στη Βουλή, δεν είναι σωστός, δεν είναι άρτιος και ότι οι παραγωγοί ενδιαφέρονται περισσότερο για το εάν θα πληρωθούν και πότε θα πληρωθούν.

Το 2013, κύριοι της Αντιπολίτευσης, ψηφίστηκε ο ν. 4152/2013. Με αυτόν τον νόμο η τότε Κυβέρνηση –νομίζω ήταν η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ- θέλησε να επιλύσει το πρόβλημα στην καθυστέρηση των πληρωμών, αυτό για το οποίο ψηφίζουμε εμείς σήμερα. Θέλησε να το επιλύσει.

Ακούστε τι προέβλεπε αυτός ο νόμος, ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, ήταν ενσωμάτωση κοινοτικής οδηγίας. Επέτρεπε τη σύναψη των συμβάσεων και πέραν της ορισθείσης από τον νόμο προθεσμίας. Ο νόμος ο οποίος θα ψηφιστεί σήμερα είναι αναγκαστικού δικαίου. Ορίζει ότι σε εξήντα ημέρες πρέπει να έχει πληρωθεί ο παραγωγός, διαφορετικά οποιαδήποτε συμφωνία μεταξύ των μερών είναι άκυρη.

Η ερώτηση είναι απλή: Να συγκρίνουμε τους δύο νόμους; Το 2013 ποιος προστατεύει το εισόδημα του παραγωγού; Ο γαλλικός Εμπορικός Κώδικας του 2010 προβλέπει προθεσμία τριάντα ημερών, ο ιταλικός το ίδιο, ο ισπανικός το ίδιο. Μάλιστα προβλέπει ότι οποιαδήποτε συμφωνία μεταξύ των μερών είναι άκυρη.

Και έρχεται Βουλευτής από αυτό εδώ το Βήμα και λέει ότι αυτό το νομοσχέδιο δεν προστατεύει, ότι δεν είναι σωστό. Για όνομα του Θεού! Είναι δυνατόν; Ο ν. 4152 του 2013 απέτυχε, διότι στην ουσία δεν προστάτευε. Ποια είναι η καινοτομία αυτού του νόμου; Υποχρεώνει τον παραγωγό -τον κάνει πραγματικά συμβαλλόμενο μέρος- ο ίδιος να ενεργοποιείται και να ειδοποιεί για τη μη εξόφληση.

Επίσης, ανέφερε ο κ. Τζαβάρας ότι το θέμα δεν είναι πότε θα πληρωθεί, αλλά εάν θα πληρωθεί. Μάλιστα είπε δηκτικά και επιδεικτικά «Μπορείτε να εξασφαλίσετε ότι η συγκεκριμένη επιταγή θα πληρωθεί»; Είναι δυνατόν να επιλέξουμε τον συμβαλλόμενο; Να πούμε στον αγρότη ότι «θα πουλήσεις σε αυτόν» γιατί πιθανόν είναι φερέγγυος; Προστατεύουμε την ίδια τη συναλλαγή.

Ανέφερε όμως και τον ν.3424/1955. Σωστή η επισήμανση, πλην, όμως, αυτός ο νόμος ορίζει μόνον τις ποινικές κυρώσεις. Το ζητούμενο είναι να οδηγείται ο αγρότης στα δικαστήρια για να εισπράξει το τίμημα ή να προστατευτεί εκ των προτέρων;

Αυτό είναι το ζητούμενο και αυτό πρέπει να δουν –και το έχουν καταλάβει- οι αγρότες. Να τους αναγκάζουμε να πηγαίνουν στα δικαστήρια, να εμπλέκονται σε κοστοβόρες και χρονοβόρες διαδικασίες για να εισπράξουν, εάν θα εισπράξουν -γιατί ουσιαστικά η πρόταση που ακούστηκε αυτό ήταν- ή να προστατεύσουμε εκ των προτέρων, όπως προστατεύουν οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, την ίδια, την αυτούσια συναλλαγή; Νομίζω ότι η απάντηση είναι μονόδρομος.

Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε. Νομίζω ότι αυτό το νομοσχέδιο πρέπει να υπερψηφιστεί και στα άρθρα και επί της αρχής από όλα τα κόμματα, διότι πραγματικά δίνει μια σημαντική λύση, ένα καίριο πλήγμα κατ’ αρχάς στις ελληνοποιήσεις και μια σημαντική λύση στην προστασία του αγροτικού εισοδήματος.

Ευχαριστώ πολύ.