«Κανείς δε θέλει περισσότερο από την Ελλάδα τη λύση του ονοματολογικού προς το συμφέρον όλων των Βαλκανίων»

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Ευχαριστώ κ. Πρόεδρε. Θέλω να ευχαριστήσω τον Πρωθυπουργό της χώρας για τις πολλές και δημιουργικές συζητήσεις που είχαμε πάνω στο Σκοπιανό, να ευχαριστήσω τους συναδέλφους μου στο Υπουργικό Συμβούλιο και ιδιαίτερα τις τέσσερις συνεδριάσεις που κάναμε πάνω στο ζήτημα. Πάνω απ’ όλα όμως, θέλω να ευχαριστήσω την Υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών, που με μεγάλη σταθερότητα στήριξε, συνέβαλλε και δούλεψε γι’ αυτή τη συμφωνία, που είναι η πρώτη συμφωνία τέτοιου είδους που γίνεται όχι με εξωτερικούς συνεργάτες, που δεν γίνεται με Γρυλλάκηδες και πράκτορες της ΕΥΠ, αλλά με την Υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών.

Το πρώτο ερώτημα που έχουμε να απαντήσουμε είναι «Τί κρίνεται σήμερα;».

Το 1990-1992 όλοι οι πολιτικοί έλεγαν ότι άλλαζαν οι διεθνείς συνθήκες και δεν τις πήραμε χαμπάρι. Τώρα πάλι αλλάζουν και κάποιοι θέλουν να κάνουν σαν να μην άλλαξαν. Για μας, για την Κυβέρνησή μας, πρώτιστο πατριωτικό καθήκον είναι να δούμε και να αναπτύξουμε το ρόλο της Ελλάδας στην περιοχή μας, να βγούμε από την κρίση και να πάμε στην ανάπτυξη με ολόκληρη την περιοχή.

Τη λύση του προβλήματος του Σκοπιανού δεν την θέλουν πιο πολύ από εμάς, ουδείς άλλος. Δεν τη θέλει πιο πολύ από τους λαούς της Βαλκανικής, ουδείς άλλος. Δεν τη θέλει από τους Σλαβομακεδόνες και τους Αλβανούς της φίλης γείτονας χώρας, κανείς άλλος περισσότερο.

Διότι είναι οι Αλβανοί και οι Σλαβομακεδόνες που έχουν μεγάλη ανησυχία για την εντεινόμενη παρουσία θρησκευτικού φονταμενταλισμού που επιδιώκει να μετασχηματίσει τον αλβανικό εθνικισμό σε ισλαμισμό και που φαίνεται κάποιοι να θέλουν να μην το πάρουμε υπόψη μας.

Αυτή η συμφωνία είναι πατριωτική, διότι μας επιτρέπει να συγκεντρώσουμε τις δυνάμεις της χώρας εκεί που υπάρχει το ουσιαστικό πρόβλημα και κάποια μέρα να κουβεντιάσουμε από ποιους πραγματικά κινδυνεύει η χώρα. Από χώρες που δεν έχουν ούτε Πολεμική Αεροπορία, ή από αυτούς που είναι έτοιμοι να αγοράσουν F-35;

Και να πάψουμε να είμαστε οι φυλακισμένοι της ιστορίας. Η ιστορία είναι σχολείο από το οποίο πρέπει να μάθουμε και να στραφούμε στο μέλλον.

Και εδώ θα πω το εξής: ο πατριωτισμός –και αυτό είναι το κύριο χαρακτηριστικό του- καμαρώνει, αγαπάει τα πάτρια εδάφη, τον πάτριο πολιτισμό, τις πάτριες ιστορικές παραδόσεις. Το αντίθετο συμβαίνει με τον εθνικό σωβινισμό, αυτός θεωρεί τον εαυτό του υπέρτερο όλων των άλλων. Δεν σέβεται τον πολιτισμό, την ιστορία και τις αντιλήψεις των άλλων λαών, θεωρεί ότι λόγω του αίματός του ή για κάποιον άλλο λόγο, είναι υπέρτερος.

Και να πω ένα σχόλιο για όσα άκουσα χτες. Πολλοί μας λένε –και θα το εξηγήσω- «φέρνετε τετελεσμένα», αλλά δεν μας λένε, σε αυτά τα 27 χρόνια, ή πιο σωστά, στα 70 τελευταία χρόνια, πόσα τετελεσμένα φτιάχτηκαν γύρω από αυτό το θέμα;

Επίσης δεν μας λένε, τετελεσμένα δεν θα έχουν από αυτή τη συμφωνία οι γείτονές μας; Δηλαδή είναι μικρό πράγμα να αλλάζει η χώρα αυτή, το όνομά της; Είναι μικρό πράγμα να αλλάζει το Σύνταγμά της και μετά εμείς να πούμε αν θα επικυρώσουμε; Θα κάνουν τις δύο μέγιστες πράξεις για την ταυτότητά τους και μετά εμείς θα επικυρώσουμε. Και λέει η αντιπολίτευση «αν επικυρώσουμε μετά, έχετε δημιουργήσει τετελεσμένα».

Ναι, να είμαι σαφής: κάνουμε συμβιβασμό. Έχει κανείς την εντύπωση ότι μια διεθνής συμφωνία γίνεται χωρίς συμβιβασμούς; Ξέρετε πότε γίνεται «διεθνής συμφωνία» χωρίς συμβιβασμούς; Αν έχεις κερδίσει πόλεμο. Να μας πει η Νέα Δημοκρατία επιτέλους: κερδίσατε κύριοι πόλεμο; Και δεν θέλετε τίποτε, κανένα συμβιβασμό. Η άλλη πλευρά να μην πάρει τίποτε, απλώς να ψηφίσει! Γιατί να ψηφίσει; Γιατί έτσι θέλει ο κ. Ιβανόφ μετά του κ. Μητσοτάκη.

Και ρωτάω: έχετε κάνει ποτέ σοβαρές διαπραγματεύσεις ή ισχύει αυτό που είπε ο Αντιπρόεδρός σας ότι «κάναμε πλακίτσα στους ξένους»; Γιατί σοβαρή διαπραγμάτευση, δεν μπορείς να την κάνεις σημείο προς σημείο. Και γιατί δεν μπορείς να την κάνεις σημείο προς σημείο; Γιατί σε όλα έχεις άλλη γνώμη.

Η μόνη σοβαρή διαπραγμάτευση που μπορείς να κάνεις, είναι η διαπραγμάτευση – πακέτο, που θα δώσεις αυτό, για το οποίο καίγεται ο άλλος περισσότερο από εσένα και θα σου δώσει αυτό για το οποίο καίγεσαι περισσότερο εσύ.

Και όταν κάνεις αυτή τη διαπραγμάτευση με τα Σκόπια, να θυμάσαι πάντα το εξής: ότι στηρίζεται η διαπραγμάτευση σε αυτό που βρήκαμε μπροστά μας. Μην μας κατηγορείτε για τα δικά σας τετελεσμένα. Και βρήκαμε μπροστά μας και παλαιότερα κείμενα.

Το Μακεδονικό χωρίστηκε σε τέσσερις περιοχές με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913 και όπως σας ακούω ακολουθείτε τη γραμμή του διεθνούς αναθεωρητισμού. Θεωρείτε ότι δεν ισχύουν οι διεθνείς Συνθήκες, ότι δεν πρέπει να τις πάρουμε υπόψη μας και να πάμε και να πούμε στον κ. Μπορίσοφ που είναι από τη Μακεδονία του Πιρίν «Εσύ απαγορεύεται να λέγεσαι Μακεδόνας. Εμείς τη Συνθήκη του 1913 δεν την αναγνωρίζουμε». Και ο κ. Ερντογάν δεν θα αναγνωρίζει τη Συνθήκη της Λωζάνης και πάμε λέγοντας….

Ξέρετε που στηρίζεται αυτό το κράτος και η εξωτερική του πολιτική; Στο Διεθνές Δίκαιο. Όποιος θέλει και νομίζει ότι αυτή η Διεθνής Συνθήκη δεν είναι ορθή, να το πει στα ίσα! «Θέλουμε ανατροπή του Διεθνούς Δικαίου. Θέλουμε να γίνουν πράξεις, που θα τα πάρουμε όλα από τους άλλους». Διότι όλα τα άλλα είναι προπαγάνδα, χωρίς αρχή και τέλος.

Και να σας πω εγώ τί πιστεύω από την αρχή; Όλοι σας θέλετε να το λύσει το ζήτημα η Κυβέρνηση Συνασπισμού – ΑΝΕΛ, όλοι σας. Απλώς η διαφορά με εμάς ξέρετε ποιά είναι; Το κρύβετε και θέλετε να μας τα «χώνετε». Αυτό είναι το ζήτημα και θα σας το αποδείξω, γιατί θέλετε.

Στις συμφωνίες υπάρχει μια πλευρά; Υπάρχουν δυο πλευρές. Ακούω εδώ και μέρες το εξής εκπληκτικό, παρακολουθώ πολύ καλά τα Σκόπια. Ακούω τον κ. Ιβάνοφ, το VMRO και το Παράρτημα του VMRO στην Αθήνα που είναι η Νέα Δημοκρατία –στην πολιτική αυτή είναι Παράρτημα- να λέει: «Αυτούς θέλετε να τους δώσετε τα πάντα. Τους παραδίδουμε τα πάντα: τις εθνικές μας ταυτότητες, τα εθνικά μας δικαιώματα, τις εθνικές μας ανησυχίες». Ωραία τα παραδώσαμε.

Πάμε στα Σκόπια. Τί λέει ο Ιβάνοφ και άλλοι; «Θέλετε να τα παραδώσετε όλα στους Έλληνες».

Πως μπορεί να εξηγηθεί αυτό το φαινόμενο; Και εμείς να τους παραδίδουμε όλα και εκείνοι να μας τα παραδίδουν όλα;

Αλέξη Τσίπρα, μήπως πρέπει να αποκαλύψουμε ότι έχουμε δύο Συνθήκες; Μία από εδώ για να παραδίδουμε σε αυτούς και μία από εκεί για να μας παραδίδουν; Δεν στέκει αλλιώς αυτή η πολιτική.

Η χώρα χωρίζεται σε δυο στρατόπεδα στο Σκοπιανό: Είναι αυτοί που θέλουν λύση και αυτοί που έχουν κάνει ως αρχή τους πολιτική, τη μη λύση. Είναι αυτοί που δημιούργησαν όλα τα προβλήματα και είμαστε εμείς που τα λύνουμε. Αυτή είναι η διαφορά μας. Είστε οπαδοί της αδράνειας. Δεν κάνουμε τίποτα και τα τετελεσμένα δεν μας ενδιαφέρουν.

Έχει και μερικούς πιο ειδικούς: είναι οπαδοί της εκκρεμότητας «να μείνουν όλα εκκρεμή, να μην κάνεις τίποτε». Μου λένε τέσσερις – πέντε Υπουργοί Εξωτερικών από την πείρα τους στην ξενιτιά το εξής: «Νικόλα μην κάνεις πολλά, δεν υπάρχει περίπτωση Υπουργός Εξωτερικών να κριτικάρεται και να υβρίζεται, αν τα αφήνει όλα στην εκκρεμότητα. Αν λύνει προβλήματα, έχει να αντιμετωπίσει πάρα πολλά ζητήματα». Πρόκειται για μια συμμαχία λοιπόν της άρνησης. Είναι η ίδια Παράταξη που θεωρούσε την Ελλάδα ψωροκώσταινα και που φοβάται να κάνει μια διεθνή Συμφωνία, γιατί τάχα κινδυνεύουμε να τα χάσουμε όλα. Όχι, η διεθνής Συμφωνία είναι πρόοδος, είναι πολύ καλύτερα από την κατάσταση που βρήκαμε.

Η Νέα Δημοκρατία στο διάστημα που γίνονταν οι διαπραγματεύσεις για το Σκοπιανό, κυβέρνησε δέκα χρόνια με επτά Υπουργούς και ακόμη και σήμερα που άκουσα προσεκτικά, δεν μας λένε τη θέση τους. Ποιά είναι η θέση τους; Καλά, εμείς τα δώσαμε, είμαστε κακοί άνθρωποι, στραβοί, γέροντες και τα λοιπά. Τί ακριβώς ντρέπεστε γι’ αυτά που κάνατε και δεν τα λέτε; Γιατί δεν μας δώσατε τον κατάλογο των ονομάτων που υποστηρίζατε;

Μήπως μερικοί από εσάς δεν ξέρουν; Μιλάνε για μυστική διπλωματία και αγνοούν τη διπλωματία του Κόμματός τους, ή απλώς ήταν κολπάκια, όπως είπε κάποιος;

Εγώ θα σας πω το εξής: υπάρχουν στιγμές καλής διπλωματίας, όπως έκανε ο Καραμανλής στο Βουκουρέστι. Υπάρχουν όμως και στιγμές κακής διπλωματίας, όπως τα επτά χρόνια που η Ελλάδα διαπραγματευόταν το όνομα Μακεδονία – Σκόπια, ως διεθνές όνομα και ως εσωτερικό όνομα της χώρας αυτής το σκέτο «Μακεδονία».

Και είναι η συνέχεια της διαπραγμάτευσης που έγινε στα 18 από τα 20 χρόνια διαπραγματεύσεων, όπου δεν υπήρχε erga omnes. Φωνάσκετε ότι το erga omnes παίρνει και πέντε χρόνια για τα διαβατήρια. Ποιοί; Αυτοί, που δέχτηκαν τον ορισμό του erga omnes, μόνο για διεθνή χρήση, όταν το δέχτηκαν κι αυτό. Πουθενά δεν επιβάλλατε στη διαπραγμάτευση το erga omnes να είναι και για εσωτερική χρήση.
Και να σας πω το χειρότερο; Όταν σε αυτά τα έξι – επτά χρόνια δέχονταν το εσωτερικό όνομα «Μακεδονία», τί παράγωγο δέχονταν αυτοί που ζητάνε τα παράγωγα και οι επιθετικοί προσδιορισμοί να μοιάζουν με την ονομασία του κράτους; Αφού δεχόσασταν να λέγεται «Δημοκρατία της Μακεδονίας» αυτό το κράτος, πώς θα λέγονταν οι κάτοικοί τους; Πώς θα λέγονταν τα διαβατήριά τους; Σε ποιόν μιλάτε; Σε ποιόν τα λέτε αυτά;

Να πω εδώ -και θα το καταθέσω στο Προεδρείο θα τα δώσω όλα μαζί- οτι έχω πάρει άδεια από το Ανώτατο Υπηρεσιακό Συμβούλιο να κάνω χρήση εγγράφων που αποχαρακτηρίστηκαν. Είναι η νόμιμη οδός.

Ας πάμε, θα τα ακούσετε! Θα τα ακούσετε, υπομονή!

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρακαλώ πολύ ησυχία.

Γ. ΚΟΥΜΟΥΤΣΑΚΟΣ: (Τοποθέτηση εκτός μικροφώνου)

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Κουμουτσάκο, ήσυχα.

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Αυτό, με το οποίο κρίνει η αρμόδια Επιτροπή και όχι ο ανακριτής σας.
Ν. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: (Τοποθέτηση εκτός μικροφώνου)

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Ηρεμήστε κα Μπακογιάννη. Έχετε εκνευρισμό γιατί δεν θα τα βγάλω όλα τώρα, θα τα πούμε και στο τέλος.

Ποιά ήταν τα ονόματα που έδωσε ο Νίμιτς; Τα ονόματα του Νίμιτς ήταν, πρώτον «Vardarska Makedonija» αυτό το όνομα, πιστεύω για λόγους πρακτικούς, δεν το δέχτηκαν παλαιότερες Κυβερνήσεις. Διότι το «Vardarska» μπορεί να εννοεί και τον Αξιό που είναι στην Ελλάδα και γιατί οι Σκοπιανοί δεν το θέλουν γιατί συνδέεται με τις φασιστικές καταβολές του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας.

Το άλλο όνομα ήταν το «Άνω Μακεδονία», το οποίο δεν το θέλουν οι Σκοπιανοί γιατί έχει καταργηθεί και το τελευταίο κράτος με «Άνω», η Άνω Βόλτα, και δεν το θέλαμε κι εμείς γιατί οι αρχαιολόγοι μας λένε ότι το «Άνω Μακεδονία» είναι κομμάτι της σημερινής ελληνικής Μακεδονίας.

Δεν θέλαμε το «Μακεδονία – Σκόπια» εμείς, διότι θα έμενε σκέτο «Μακεδονία», όπως δεν ήθελαν εκείνοι το «Σκόπια – Μακεδονία» γιατί θα έμενε μόνο «Σκόπια».

Πήγαμε λοιπόν στο όνομα «Βόρεια Μακεδονία». Και ακούω τους εκπροσώπους της κοινοβουλευτικής της Νέας Δημοκρατίας να λένε προχθές ότι «είναι το όνομα που έχει τον μεγαλύτερο αλυτρωτισμό και το πιο άθλιο όνομα που μπορούσε να δοθεί». Μάλιστα!

Αυτή η πρόταση όμως για τη «Βόρεια Μακεδονία» είναι οι καλύτερες στιγμές της Νέας Δημοκρατίας στη διαπραγμάτευση, όταν δεν έβαζε σκέτο «Μακεδονία». Είναι αυτό, το οποίο ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έλεγε ότι «η ονομασία αυτή της «Βορείου Μακεδονίας», θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα που αναζητούμε». Είναι αυτό που ο κ. Νίμιτις όταν βολιδοσκόπησε την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αν δέχεται το «Βόρεια» ή «Άνω Μακεδονία» απάντησε η Ελληνική Κυβέρνηση το «Βόρεια είναι πιο σωστό και δεν δημιουργεί σύγχυση με παλαιότερα ιστορικά δεδομένα».

Είναι αυτό, που ο κ. Νίμιτς είπε ότι «δέχεται την πρότασή μας –την πρόταση των τότε Κυβερνήσεων- για τη «Βόρεια Μακεδονία», διότι πληροί το γεωγραφικό κριτήριο» και είναι αυτό το οποίο το 2009 (όλα αυτά είναι 2009) του απάντησε η Υπουργός τότε. Ερωτήθηκε από τον κ. Νίμιτς «Θέλω να σε ρωτήσω, αξίζει να συνεχίσω τις προσπάθειές μου για το όνομα Δημοκρατίας της Βορείου Μακεδονίας;» η κα Υπουργός (τηλεγράφημα από το Παρίσι 8-7-2009) : «ασφαλώς και αξίζει».

Πώς είναι δυνατό το όνομα που διεκδικήσαμε, αλλά αν δεν καταφέρατε να το πάρουμε, πώς είναι δυνατό το όνομα που άξιζε τον κόπο να συνεχίσει η διαπραγμάτευση, πώς είναι δυνατό το όνομα που επιλέξατε, όταν το κερδίζει αυτή η Κυβέρνηση, να σας δημιουργεί τα προβλήματα που έχετε αποκτήσει;

Και με ποιούς έχετε αντίρρηση για τη «Βόρεια Μακεδονία»; Μη σας τρομάζει η αλήθεια, είναι ισοπεδωτική η αλήθεια! Με ποιούς σας φοβίζει το όνομα «Βόρεια Μακεδονία»; Μαζί με αυτούς στα Σκόπια – δεν είναι απλώς ο Γκρουέφσκι, δεν είναι απλώς ο Ιβανόφ, είναι αυτοί που έκαναν καριέρα και ξόδευαν το 15% του ΑΕΠ της χώρας για να φτιάχνουν αλυτρωτικά αγάλματα. Και λέτε εσείς εδώ, ακούω χτες και προχθές «δεν έχει κανένα νόημα ο αλυτρωτισμός ο αρχαϊκός». Υπάρχουν σειρά συνεδριάσεων της διαπραγματευτικής ομάδας των δύο κρατών και του Νίμιτς, που πρώτο ή δεύτερο θέμα στη διαπραγμάτευση ήταν να κατέβει το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και να αλλάξει το όνομα του αεροδρομίου και να αλλάξει το όνομα της λεωφόρου που συνδέει τα ελληνικά σύνορα με τα Σκόπια.

Μόλις τα πήραμε, έπαψε να σας πειράζει, έπαψε να έχει νόημα. Γιατί; Γιατί έπρεπε να είχατε την τιμιότητα και το θάρρος και να πείτε «Μπράβο ρε Τσίπρα και η Κυβέρνησή σου, μπράβο ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, που καταφέρατε να κατεβάσετε όλα αυτά τα αλυτρωτικά, μέσα από τα Σκόπια».

Το «Ίλιντεν» είναι πρόταση του κ. Ζάεφ και συζητήστε μαζί του αν θέλετε, το όνομα έχει τελειώσει ήδη.

Έρχεται το επόμενο επιχείρημα και το άκουσα αυτό από ένα φίλο μου, σεβαστό Καθηγητή, τον κ. Μανιάτη. Ο οποίος λέει ότι «δίνουμε την ΑΟΖ με το άρθρο 13 το κατάπτυστο». Αυτό το άρθρο 13 το κατάπτυστο όμως, είναι ένα άρθρο που είναι επί λέξει και κατά σύμπτωση το ίδιο άρθρο στην Ενδιάμεση Συμφωνία, που τη θεωρήσατε σπουδαία, εσείς και το Κόμμα σας. Κατά λέξη. Αλλάζει μόνο η παραπομπή, αντί να λέει στο άρθρο 18, λέει στο άρθρο 12.

Και αναρωτιέμαι: όταν μας κανονιοβολείτε εδώ και μας λέτε ότι είμαστε αυτό κι εκείνο, δεν ξέρατε τί έλεγε η Ενδιάμεση Συμφωνία; Τόσο σπουδάσατε πάνω στη συμφωνία μας και 14 χρόνια δεν πήρατε χαμπάρι;

Και ξέρετε επίσης στο Διεθνές Δίκαιο -και έτσι ερμηνεύεται από την εποχή της Ενδιάμεσης Συμφωνίας- χρειάζεται ειδική συμφωνία. Αυτή η διατύπωση από τον Ο.Η.Ε. που δόθηκε τότε και τώρα, είναι ότι θα γίνει ειδική συμφωνία για τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει αυτή η χρήση.

Υπάρχει τεκμήριο ότι συμφωνούσατε με το «Μακεδονία Σκόπια»; Υπάρχει. Υπάρχουν τηλεγραφήματα, υπάρχουν υπογραφές εδώ από τον κ. Βασιλάκη που δεν εκπροσωπούσε τον εαυτό του αλλά την Κυβέρνηση τότε, ότι «εμείς, μας αρέσει αυτή η πρόταση και μπορούμε να διαπραγματευτούμε και ακόμη και ο τότε εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών έλεγε «Η ελληνική πλευρά θεώρησε κατ’ αρχήν ότι η πρόταση, αν και δεν μας ικανοποίησε πλήρως, καλή είναι για να την κουβεντιάζουμε». Και ερωτήθηκε –λέει- στο τέλος της διαπραγμάτευσης ο κ. Νίμιτς «Παραμένετε στην ίδια πρόταση;» και απαντάτε «Ναι, τα τρία χρόνια καλά ήμασταν, παραμέναμε. Αλλά τώρα έχουμε εκλογές και δεν μπορούμε να πάμε με τέτοια πρόταση».

Και παρακάτω: εμείς σε αντίθεση με το παρελθόν δεν δώσαμε εθνότητα στη συμφωνία. Ακούω εδώ και δυο μέρες, περί εθνότητας. Ανοίξτε τη συμφωνία, δεν λέει πουθενά εθνότητα, λέει ιθαγένεια. Και αν δεν καταλαβαίνει αυτή η Βουλή που η πλειοψηφία της είναι νομικοί, τη διαφορά, δεν έχω χρόνο για να την εξηγήσω.

Αλλά θα σας πω μόνο κάτι. Εσείς τη δίνετε την εθνότητα. Διότι όταν η συμφωνία λέει ταυτότητα και εσείς λέτε ότι δώσαμε εθνότητα, πάλι εσάς θα επικαλεστεί, η άλλη πλευρά.

Τι είναι λοιπόν η ιθαγένεια; Η nationality μεταφράζεται ιθαγένεια. Δεν είναι δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού του κράτους; Δεν είναι μια υπόθεση που δεν είναι τόσο φοβερή, όπως την παρουσιάζετε γιατί υπάρχει η διάκριση στο άρθρο 7 ότι πρόκειται η γλώσσα τους και τα άλλα συνακόλουθα, πρόκειται για σλαβικά; Και γιατί θέλουν ιθαγένεια «Μακεδονίας» οι Σλαβομακεδόνες; Γιατί θέλουν να συμπεριλάβουν και τους Αλβανούς και τους Βλάχους και τους τουρκογενείς, κάτω από μια λέξη. Ωραία, δεν μας αρέσει.

Για να δούμε, η απόφαση του Ο.Η.Ε. στις 13/8/2001 που τους λέει ότι είναι πολίτες «Μακεδόνες»… κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2001; Να θυμηθώ… μπορεί, κάπου εκεί «κοντά» ήμασταν.

Αυτή η απόφαση άνευ σχολίων, τα διαβατήρια που σφραγίζαμε και σφραγίζουμε μέχρι και σήμερα, που είναι διαβατήρια που λένε «Makedonija» και εμείς απλώς βάζουμε μια σφραγιδίτσα εδώ κάτω, κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, και λέει η Ελλάδα δεν τα αναγνωρίζει αυτά, αλλά επιτρέπει να γίνεται χρήση και να έρχονται στην Ελλάδα.

Πάμε παρακάτω. Άκουσα περί των ηγετών, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και Ανδρέα Παπανδρέου. Τον δεύτερο τον εκτιμώ περισσότερο από τον πρώτο, αλλά και οι δύο στο θέμα των Σκοπίων, είχαν πιο ορθολογικές θέσεις από τη Νέα Δημοκρατία.

Τί λέει ο Ανδρέας Παπανδρέου; Για να δούμε τί λέει -που το Κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης «α πα α πα η ιθαγάνεια, α πα α πα η γλώσσα»- «εμείς δεν προσπαθούμε να δώσουμε οδηγίες ή να πιέσουμε τη Γιουγκοσλαβία να μην χρησιμοποιεί τον όρο «Μακεδών», χωρίς ταυτόχρονα να αναφέρεται σε εθνότητα», λέει ο Ανδρέας Παπανδρέου «δικαίωμά τους είναι ως χώρα ανεξάρτητη, να κάνουν ό,τι θέλουν στον τόπο τους». Ήταν η εποχή που δεν ζητάγαμε erga omnes μέσα στη fYROM. «Δεν μας ενδιαφέρει και δεν μας αφορά, αλλά είναι αδύνατο να δεχτούμε τη δική τους παρέμβαση, όσον αφορά αν υπάρχει μειονότητα ή όχι».

Και γράφει ο κ. Σκυλακάκης – Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εξωτερικών- στο βιβλίο του όσον αφορά τον κ. Μητσοτάκη, λέει ο κ. Μητσοτάκης 27/6/1992, «Η Ελλάδα δεν ενδιαφερόταν για το όνομα με το οποίο θα γινόταν η αναγνώριση των Σκοπίων, στο εσωτερικό τους. Είναι δικό τους θέμα» και τώρα μας κάνετε εμάς κριτική ότι τους δώσαμε χρονοδιαγράμματα; Και θα σας πω για τα χρονοδιαγράμματα. Καθίσαμε και μελετήσαμε τη συμφωνία Δυτικής Γερμανίας – Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας (Ανατολικής Γερμανίας), ήταν η συμφωνία ένταξης της Ανατολικής Γερμανίας στη Δυτική, ενός κράτους εχθρικού και κοινωνικοοικονομικά. Πόσο χρονοδιάγραμμα τους έδωσαν για τα χαρτιά τους να τα προσαρμόσουν, καινούργια και προηγούμενα; Τέσσερα χρόνια. Μιλάμε για το γερμανικό κράτος.

Τί κάναμε εμείς; Συμφωνήσαμε με τη fYROM ότι τα καινούργια έντυπα θα βγαίνουν απ’ ευθείας με το νέο όνομα, το άρθρο 8. Το άρθρο 8 λέει τα καινούργια ονόματα απ’ ευθείας με το νέο όνομα. Τα παλιά; Σε μια διαδικασία πέντε ετών. Τί σημαίνει διαδικασία πέντε ετών; Γιατί φαίνεται δεν έχετε καταλάβει.

Τα Σκόπια έχουν αυτή τη στιγμή 1.600.000 πληθυσμό και 1 εκατομμύριο μετανάστες. Πώς θα επιβάλλουμε ότι τα χαρτιά του ενός εκατομμυρίου μεταναστών θα αλλάξουν την άλλη μέρα; Δεν θα πρέπει να λήξει το διαβατήριό τους, να πάνε για ανανέωση στο Προξενείο τους και την ώρα της ανανέωσης το καινούργιο διαβατήριο να φέρει το καινούργιο όνομα; Ή νομίζετε ότι έχουν καμία Αστυνομία τα Σκόπια να βρει ένα εκατομμύριο μετανάστες και να τους πάρει πόρτα – πόρτα και να τους βάλει να αλλάξουν αύριο το πρωί τα διαβατήριά τους; Είστε λογικοί; Είστε εσείς το Κόμμα της επιχειρηματικότητας, της αποτελεσματικότητας;

Και ας έρθουμε σε ένα τελευταίο ζήτημα με την ιθαγένεια και όλα αυτά. Έφτιαξε επίσημο κατάλογο των διαπραγματεύσεων στις 30 Απρίλη του 2008 ο Ο.Η.Ε., επίσημα, δεν είναι κανένα μυστικό χαρτί, και λέει τι έχουν προτείνει και που έχουν καταλήξει τα μέρη. Και έχει ως 12ο σημείο τη χρήση του όρου «Macedonia» ή «Macedonian». Ποιό είναι το σχόλιο που κάνει το «the second part» δηλαδή τα Σκόπια; Ότι δεν πρέπει η άλλη πλευρά να κάνει αποκλειστική χρήση. Ποιό είναι το σχόλιο της ελληνικής πλευράς επίσημα καταγεγραμμένο στον Ο.Η.Ε.; Ότι «η άλλη πλευρά δεν πρέπει να κάνει αποκλειστική χρήση των όρων “Μακεδονίας” και “Μακεδόνων”». Αυτά έχετε δώσει και μην κάνετε ότι δεν έχετε ιδέα επί αυτού.

Εδώ, έχουμε ένα ζήτημα παλαιότερο. Ποιό είναι το παλαιότερο; Είναι η γλώσσα. Ποιά είναι η γλώσσα; Υπήρχε «μακεδονική» γλώσσα είτε στην αρχαιότητα είτε στους φυρομίτες κλπ; Όχι. Ακολούθησε η Γιουγκοσλαβία την πρακτική της Σοβιετικής Ένωσης. Σε κάθε μικρή ή μεγάλη εθνοτική ή εθνική ομάδα, τους έφτιαξε γραπτό αλφάβητο και γραπτό τρόπο καταγραφής της ομιλίας τους. Και έκανε μια γλώσσα, λοιπόν, το 1948 η fYROM, η τότε «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας», τη «μακεδονική». Το 1948 η Αριστερά ήταν στην παρανομία. Εσείς που κυβερνούσατε, τί κάνατε; Τί είπατε;

Το 1954 η γλώσσα αυτή αναγνωρίστηκε και μετά την αναγνώριση του 1954 έκανε ο Αβέρωφ …

Σ. ΒΟΥΛΤΕΨΗ: (Τοποθέτηση εκτός μικροφώνου)

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήσυχα κα Βούλτεψη σας παρακαλώ.

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Αφήστε με να ξέρω καλύτερα την ιστορία από εσάς.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: 5η Ολομέλεια, σε τρίτο γύρο θα μπούμε τώρα;

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Το 1959, ο κ. Αβέρωφ, ο αρμόδιος γι’ αυτό το ζήτημα, δημοσίως αναγνώρισε την ύπαρξη «μακεδονικής» γλώσσας. Τον έχετε καταδικάσει; Είναι στην ιστορία της ελληνικής Δεξιάς καταδικαστέος ο κ. Αβέρωφ ή είναι ίνδαλμα με τη φωτιά και τα τσεκούρια του;

Και μετά ήρθε στην Αθήνα ο Ο.Η.Ε. το 1977 και εκεί έγινε δεκτή η κυριλλική γλώσσα στην εσωτερική απόφαση της «Μακεδονίας» και ταυτόχρονα, αυτό που δεν έχει ειπωθεί δημοσίως, έγινε η υιοθέτηση μιας έκθεσης της Γιουγκοσλαβίας περί αυτών των γλωσσών. Και μετά από αυτό, το 1977 αναρτήθηκε η γλώσσα αυτή στις επίσημες γλώσσες του Ο.Η.Ε.

Σ. ΒΟΥΛΤΕΨΗ: (Τοποθέτηση εκτός μικροφώνου)

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Τραβάτε να δείτε τον πίνακα! Κάντε τον κόπο να δείτε τον πίνακα.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κάντε ησυχία, σας παρακαλώ. Κύριε Υπουργέ σας παρακαλώ, μπορείτε σε τρία λεπτά να κλείσετε;

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Κύριε Πρόεδρε της Βουλής δικαιούμαι 18 λεπτά συν 9 δευτερολογίας, συν 3 τριτολογίας, δεν τα έχω φτάσει ακόμη καν. Δεν έχω πρωτολογήσει καθόλου, δεν έχω δευτερολογήσει, δώστε μου λίγο χρόνο παρακαλώ.

Το 1992 και 1994 στο διεθνή οργανισμό ISO που είναι αυτός που κατοχυρώνει τα σήματα από γλώσσες μέχρι πινακίδες, απουσίαζε η ελληνική πλευρά. Είχε μόνο τον κ. Μπαμπινιώτη το 1977 ο οποίος κάνει ότι είναι ο μόνος ειδικός εκ των γλωσσών, αλλά εγώ θυμάμαι τον κ. Μπαμπινιώτη ότι έλεγε ότι δεν υπάρχει δημοτική γλώσσα στην Ελλάδα και είχε φτιάξει τη νέα κοινή ελληνική τότε, υπερασπιζόμενος την καθαρεύουσα, για να είμαστε σαφείς.

Ουσιαστικά ξέρετε τί έγινε και γιατί φωνάζετε; Σας πιάσαμε σαν φοιτήτρια να αντιγράφετε και φωνάζετε και θέλετε «10»!

Σ. ΒΟΥΛΤΕΨΗ: (Τοποθέτηση εκτός μικροφώνου)

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μην υποβάλλετε απορίες, σας παρακαλώ.

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Πάμε στο erga omnes τώρα. Στην αρχή, όταν δημιουργήθηκε αυτό το κράτος, η θέση του κ. Σαμαρά ως Υπουργού Εξωτερικών ήταν «ναι, στο όνομα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας». Τί να κάνουμε; Έμειναν τα ντοκουμέντα, δεν χρειάζεται να ανοίξω τα αρχεία του Υπουργείου. Τα λέει και ο Σκυλακάκης στο βιβλίο του, τα λέει και ο Βαρβιτσιώτης στο βιβλίο του, τα λένε όλοι οι άνθρωποι με κύρος στις γραμμές σας.

Μετά είπαν «όχι στην ονομασία Μακεδονία» και παρέμεινε μάχιμη η αντίληψη στην ομάδα Έβερτ, Κανελλόπουλου και επέμεναν ενάντια στον κ. Μητσοτάκη. Από τότε, από το ’93-’94 έγινε αποδεκτή –αυτά δείχνουν όλα τα αρχεία- η σύνθετη ονομασία. Αλλά ποιά σύνθετη ονομασία; Άλλη στο εσωτερικό και άλλη στο εξωτερικό. Σύνθετη ονομασία μόνο για το εξωτερικό.

Και η έννοια του erga omnes σε όλες σας τις διαπραγματεύσεις μέχρι τα τελευταία χρόνια, ήταν μία: να μην υπάρχει μόνο το όνομα το σύνθετο για τις διμερείς σχέσεις, να μην υπάρχει μόνο για τις διακρατικές σχέσεις, αλλά να είναι και για τους διεθνείς Οργανισμούς, ή κατά άλλους να μην είναι μόνο για τους διεθνείς Οργανισμούς αλλά και για τις διακρατικές σχέσεις.

Το erga omnes αν το δείτε από τα πρώτα τηλεγραφήματα του κ. Ζαχαράκη, ο οποίος υπήρξε και ευρωβουλευτής σας και μπορεί να σας τα δείξει, ήταν–όπως έγραφε- για πάσα διεθνή χρήση. Όχι για πάσα χρήση. Και τώρα εσείς που διαπραγματευτήκατε κάποια στιγμή έστω και αυτό, για πάσα διεθνή χρήση, μας παραπονιέστε γιατί έχουμε χρονοδιαγράμματα πρακτικής υλοποίησης του erga omnes, στο εσωτερικό.

Σ. ΒΟΥΛΤΕΨΗ: (Τοποθέτηση εκτός μικροφώνου)

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Σε μερικά δεν υπέγραφε η άλλη πλευρά.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κυρία Βούλτεψη σας παρακαλώ κάντε ησυχία! Μη το κάνετε αυτό.

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Τι έλεγε για το διαβατήριο; Έλεγε νέο όνομα και συνταγματικό όνομα, να τι λένε οι εκθέσεις: «Η Ελλάδα δέχεται να συζητήσει την πρόταση του κ. Νίμιτς για ονομασία στο εσωτερικό και ονομασία στο εξωτερικό. Η Ελλάδα συμφώνησε ο όρος «Μακεδονία» να είναι για εσωτερική χρήση».
(Διαλογικές συζητήσεις)

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας παρακαλώ ησυχία!

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Κάποιοι δεν αντέχουν στην αλήθεια. Επίσης μαζί με αυτό το όνομα υπήρξε τροποποίηση στον σχεδιασμό διαβατηρίων που να φέρουν όχι μόνο το νέο όνομα, αλλά και το συνταγματικό του κράτους. Ενώ σε εμάς έχει μόνο το νέο όνομα.

Εγώ έχω μια υποψία ότι πολλοί φίλοι μου της Νέας Δημοκρατίας, με μερικούς έχω καλές φιλικές σχέσεις, έχουν μπερδέψει το όνομα με τον επιθετικό προσδιορισμό. Άλλο το όνομα. Το erga omnes δεν αφορά τους επιθετικούς προσδιορισμούς και ουδέποτε το πάλεψε κανείς αυτό. Το erga omnes αφορά το όνομα και το όνομα είναι πέρα για πέρα erga omnes και γι’ αυτό εγώ τους σέβομαι που το δέχτηκαν στα Σκόπια αυτό το ζήτημα. Το erga omnes αυτό δεν είναι μόνο για εξωτερική χρήση, είναι για όλες τις χρήσεις.

Αλλά να θυμηθούμε πως δημιουργήθηκε το πρόβλημα με το erga omnes; Πολύ απλά, η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα αποφάσισε το 1991 να φτιάξει την Επιτροπή Μπαταντέρ η οποία θα έβλεπε αν τα Συντάγματα αυτών των κρατών έχουν αλυτρωτισμό ή όχι.

Και τί έκανε η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τότε; Αρνήθηκε να πάει σε αυτή την Επιτροπή –μικρό το κακό- τη δημιουργία της οποίας, την ψήφισε. Και λέει εδώ πολύ σωστά ο κ. Παπούλιας –ο Πρέσβης, όχι ο πρώην Πρόεδρος, ο πρώην Πρέσβης που έκανε ΥΠΕΞ από τις δικές σας Κυβερνήσεις- λέει το εξής: «το να δεχτεί ο υπεύθυνος εκπρόσωπος μιας Κυβερνήσεως τη σύσταση Επιτροπής σε οποιοδήποτε διεθνές όργανο ΝΑΤΟ, ΕΟΚ, ΟΗΕ, προκειμένου να συζητηθεί στην Επιτροπή αυτή εθνικό θέμα της χώρας του, χωρίς να εξασφαλίσει προηγουμένως τη συμμετοχή της, αποτελεί έσχατο δείγμα διπλωματικής αμάθειας και ανικανότητας». Δικός σας Υπουργός το έχει πει αυτό.

Και πάμε για τα σχολικά βιβλία. Η κατηγορία είναι ότι δεχόμαστε να τα δουν και εκείνοι τα δικά μας και εμείς τα δικά τους. Υπάρχει κανένας που φοβάται ότι αν τα δουν τα δικά μας, θα βρουν παραβιάσεις τους διεθνούς νόμου; Αυτό είναι;

Σ. ΒΟΥΛΤΕΨΗ: (Τοποθέτηση εκτός μικροφώνου)

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας παρακαλώ κα Βούλτεψη.

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Κυρία Βούλτεψη δεν φταίω εγώ. Όλα τα κράτη της Ευρώπης με απαρχή την Οστ Πολιτίκ του Βίλι Μπραντ στη δεκαετία του ’70 έφτιαξαν κοινές Επιτροπές για να δουν τα προβλήματα ιστορίας στα βιβλία τους. Και το πρώτο παράδειγμα άρχισε ανάμεσα στη Γερμανία και στην Πολωνία, που είχε 10 εκατομμύρια νεκρούς από τους Γερμανούς. Και εσείς ούτε αυτό δεν θέλετε; Αυτή είναι η διεθνής πρακτική. Εγώ φταίω που δεν την ξέρετε; Επίσης, βρεθήκαμε σε ένα δίλημμα..
(Διαλογικές συζητήσεις)

Σ. ΒΟΥΛΤΕΨΗ: (Τοποθέτηση εκτός μικροφώνου)

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κυρία Βούλτεψη σας ανακαλώ στην τάξη και μην το επαναλάβετε.

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Υπάρχει το όνομα, των brand names των ονομάτων των επιχειρήσεων. Κάναμε μια μελέτη με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και την Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, που δεν χαρακτηρίζεται ως κοντά σε εμάς και βρέθηκαν πόσες εταιρείες; 3.400. Και πώς θα λυθεί το πρόβλημα των εταιρειών αυτών, για την ονομασία; Από ένα χρόνο διαπραγμάτευσης για την κάθε μία;
Αποφασίσαμε, μαζί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον Ο.Η.Ε. όπως και στις άλλες υποθέσεις άλλων κρατών, γιατί αυτό είναι το Διεθνές Δίκαιο -εκτός όπως είπα, αν δεν το θέλετε, πείτε το!
(Διαλογικές συζητήσεις)

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών είναι στη Θεσσαλονίκη, που φωνάζετε, για να μην πω τί ασχετοσύνη έχετε.

Η καλύτερη λύση είναι διεθνής Επιτροπή για μια τριετία υπό τον Ο.Η.Ε. και την Ευρωπαϊκή Ένωση που με βάση τα κριτήρια της συμφωνίας θα ελέγξει τα δικαιώματα τα εμπορικά και ήταν ο μόνος τρόπος για να μπορέσουμε να τα ρυθμίσουμε.

Επίσης, για τα περί ΝΑΤΟ και περί χρονοδιαγράμματος. Εδώ έχω μια επιστολή προς τον κ. Στόλτενμπεργκ που την έστειλα προχθές, εδώ έχω μια επιστολή προς το ΝΑΤΟ που υπενθυμίζω –και έχει δεσμευτεί και το είπε και δημόσια ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ – ότι εάν περάσει η επικύρωσή στο Κοινοβούλιό τους δικαιούνται, δεν τους βάζουμε εμείς, δεν διεκδικούμε εμείς να τους βάλουμε ή να μην τους βάλουμε, εκείνοι το θέλουν- να πάρουν πρόσκληση από το ΝΑΤΟ.

Τί σημαίνει πρόσκληση από το ΝΑΤΟ; Να αρχίσουν διάλογο με το ΝΑΤΟ. Γίνονται κράτη – μέλη του ΝΑΤΟ, όπως ανοήτως ακούω τρεις μέρες εδώ; Όχι. Πότε γίνονται μέλος του ΝΑΤΟ; Μόνο εάν ικανοποιήσουν τους όρους που έχει θέσει η Ελλάδα. Ποιοι είναι αυτοί οι όροι;

Είναι στο άρθρο 2 στο τελευταίο του σημείο, λέει ότι θα γνωστοποιήσει το δεύτερο μέρος ότι ολοκλήρωσε τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος, ολοκλήρωσε τις συνταγματικές τροποποιήσεις που προβλέπονταν στην παρούσα συμφωνία και θα πάρουν ένταξη. Δηλαδή προσέξτε, λέτε εμείς ότι παραδινόμαστε. Ουσιαστικά αυτοί κάνουν δημοψήφισμα και αλλαγή Συντάγματος για να τους δώσουμε μετά το ok. Και εγώ θυμόμουν πάντα και νόμιζα ότι θα συμφωνούσαμε σε αυτό, ότι πάντα λέγατε «μην τελειώσετε αυτή τη διαδικασία της επικύρωσης, πριν πάρουμε τη συνταγματική αλλαγή», την οποία ποτέ δεν τη ζητήσατε, ποτέ δεν την έχετε βάλει ουσιαστικά σε μια διαπραγμάτευση.

Υπάρχουν κείμενα στη διαπραγμάτευση, ότι η συνταγματική αναθεώρηση αντενδείκνυται αυτή τη στιγμή, να μη τη ζητήσουμε. Εδώ είναι, όλα θα δοθούν.(Διαλογικές συζητήσεις)

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρακαλώ κ. Κυριαζή, σας παρακαλώ πολύ μην παρεμβαίνετε σε θέματα που δεν γνωρίζετε.

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Σας έχω διακόψει ποτέ εσάς; Θα τα δώσω όλα μαζί. Δεν θα μου πείτε πως θα μιλάω, κύριε! Αυτά, στο Κόμμα σας, εγώ έχω ελευθερία στο χώρο που είμαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Κοτζιά σας παρακαλώ μην απαντάτε.

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Τελευταίο. Πάρτε τα όλα, βάλτε τα στη σειρά που ακούστηκαν. Και εδώ είναι η Ενδιάμεση Συμφωνία, άρθρο 13, και 4 σελίδες από το βιβλίο της κας Στρατή επί του θέματος που αποδεικνύει ότι δεν είναι αλήθεια αυτή η επίθεση.
Θέλω να πω ένα τελευταίο. Ποιό είναι το τελευταίο; Και αν προκληθώ, θα τα πούμε όταν θα συζητάμε επί του θέματος.
(Διαλογικές συζητήσεις)

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Τελευταίο. Υπάρχει μια διαπραγμάτευση που έγινε χωρίς να τη γνωρίζει ουδείς, ούτε το Υπουργικό του Συμβούλιο, στο οποίο εκαλείτο –δεν λέω από ποιά Κυβέρνηση, δεν με ενδιαφέρει αυτό, με ενδιαφέρουν αυτά περί μυστικής διπλωματίας και τα λοιπά- να πάει ο διαπραγματευτής στο Συμβούλιο Ασφαλείας και να πει ότι «η Ελλάδα συμφωνεί με το τάδε όνομα, αλλά επειδή δεν το αντέχει στη δημοσιά, δεν μπορεί να το κάνει συμφωνία, να περάσει ως απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, το οποίο θα επικαλεστεί μετά η Ελληνική Κυβέρνηση για να το εφαρμόσει».
(Διαλογικές συζητήσεις)

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Μη φωνάζετε, θα τα πούμε πιο αναλυτικά όταν θα έρθει η συμφωνία στη Βουλή.

Μη φωνάζετε, ήμασταν η πιο δημοκρατική Κυβέρνηση, κάναμε τέσσερις συνεδριάσεις των Υπουργικών Συμβουλίων, ενημερώσαμε τους Αρχηγούς, μερικοί δεν θέλουν να τους ενημερώσω εγώ, με θεωρούν ότι δεν ξέρω γράμματα και μου έστελναν τον εκπρόσωπό τους, τους κάναμε ενημερώσεις στην Ειδική Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων -γιατί κάποιος είπε «δεν κάνατε καμία», τα οποία τα έβγαζαν μετά έξω- και κατά συνέπεια δεχτήκαμε και τη σημερινή συζήτηση και έχουμε μια συμφωνία που κάνει τον εξής διαχωρισμό στα Βαλκάνια:

Από τη μια μεριά οι δυνάμεις στα Σκόπια και στην Ελλάδα που θέλουν λύσεις με μεγάλο κόπο και προσπάθεια και από την άλλη μεριά οι δυνάμεις της αδράνειας, των εκκρεμοτήτων και του παιχνιδιού του εθνικισμού και όχι του πατριωτισμού, που δεν θέλουν λύσεις, που θέλουν τη διαιώνισή τους και δεν τους νοιάζουν οι συνέπειες τους.

Ευχαριστώ.