«Επιστρέφουμε όσα εκλάπησαν από το υστέρημα του λαού όλα τα προηγούμενα χρόνια»

Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ζητάω σήμερα εκ νέου την εμπιστοσύνη της Βουλής πάνω σε ένα σχέδιο ανάταξης της ελληνικής οικονομίας, αλλά και στήριξης της ελληνικής κοινωνίας, το οποίο παρουσιάσαμε αναλυτικά χθες το απόγευμα. 

Ζητάω σήμερα την εμπιστοσύνη της Βουλής, αλλά και στις 26 του Μάη στις ευρωπαϊκές εκλογές την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού πάνω σε ένα σχέδιο ανάτασης, ανάκαμψης και ενίσχυσης των πολλών, που αφορά το σήμερα, το αύριο, αλλά και συνολικά θα έλεγα την ερχόμενη τετραετία. 

Αφορά τη διατήρηση και ενίσχυση της αναπτυξιακής πορείας της οικονομίας τα επόμενα χρόνια, παρά το γεγονός ότι στην Ευρώπη υπάρχει μια υποχώρηση της αναπτυξιακής πορείας. 

Αφορά, αν θέλετε, την επιτάχυνση της πορείας επιστροφής της χώρας μας στην κανονικότητα, στη σταθερότητα, αλλά και την επιστροφή των πολλών, όλων αυτών που έβαλαν πλάτη στις δύσκολες στιγμές της κρίσης, στην ευημερία. 

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν ήρθα σήμερα εδώ με βασικό μου στόχο να αντιδικήσω με τον κρυπτόμενο κ. Μητσοτάκη, καθότι του έχω ζητήσει επανειλημμένως κατά τη διάρκεια…

Θα πω πολλά για τον κ. Μητσοτάκη σήμερα, αλλά θα με αφήσετε να μιλήσω. Δεν θα διακόπτετε την ομιλία μου, όπως και εγώ θα ακούσω με προσοχή τον κ. Μητσοτάκη. Καταλαβαίνω τον εκνευρισμό σας, αλλά κάντε λίγο ησυχία.

Δεν ήρθα σήμερα εδώ για να αντιδικήσω με τον κρυπτόμενο κ. Μητσοτάκη. Του έχω ζητήσει επανειλημμένως να κάνουμε μαζί μια εφ’ όλης της ύλης συζήτηση και αντιπαράθεση για όλα τα μεγάλα προβλήματα που αφορούν την ελληνική κοινωνία, την ελληνική οικονομία, την Ευρώπη, τα εθνικά θέματα, την πορεία της χώρας το επόμενο διάστημα, αλλά και τις κρίσιμες ευρωπαϊκές εκλογές. Και κυρίως δεν ήρθα εδώ για να αντιπαρατεθώ μαζί του στα ασήμαντα, στους αντιπερισπασμούς, στα επικοινωνιακά κόλπα ούτε να τον συναγωνιστώ στον κιτρινισμό, στη μαύρη προπαγάνδα.

Άλλωστε, σε αυτά είναι ασυναγώνιστος. Αυτά μπορεί να κάνει ο άνθρωπος, αυτά κάνει. 

Εγώ ήρθα σήμερα εδώ ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων, ενώπιον της Εθνικής Αντιπροσωπείας και των Ελλήνων και Ελληνίδων Βουλευτών για να αντιπαρατεθώ όχι με την προπαγάνδα του κ. Μητσοτάκη, αλλά με το πολιτικό σχέδιο του κ. Μητσοτάκη, αυτό που επιμελώς προσπαθεί να κρύψει πίσω από επικοινωνιακά πυροτεχνήματα και πομφόλυγες. 

Είναι το ίδιο ακριβώς σχέδιο με αυτό που έριξε τη χώρα στα βράχια το 2010. Είναι το ίδιο ακριβώς σχέδιο με αυτό που οδήγησε στην κοινωνική λεηλασία και τη χρεοκοπία την περίοδο 2010-2014. Είναι το ίδιο ακριβώς σχέδιο που είχε ως αποτέλεσμα την πρωτοφανή οικονομική αιμορραγία, την κοινωνική διάλυση, την απόγνωση εκατομμυρίων ανθρώπων, την ταπείνωση ενός ολόκληρου λαού. 

Είναι το ίδιο ακριβώς σχέδιο το οποίο αφάνισε το ένα τρίτο της οικονομίας, το ίδιο σχέδιο που έριξε στον καιάδα τους συνταξιούχους, που διέλυσε τις εργασιακές σχέσεις, που επέβαλε το εργασιακό καθεστώς της ζούγκλας, που εκτίναξε την ανεργία σε πρωτοφανή ποσοστά για μια ευρωπαϊκή  χώρα. 

Αυτό το σχέδιο και αυτό το πρόγραμμα επιθυμεί να εφαρμόσει πάλι η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας και ο κ. Μητσοτάκης, σε περίπτωση που τον εμπιστευθεί ο ελληνικό λαός. Πρόκειται για το χρονικό μιας προαναγγελθείσας καταστροφής. Και θέλω σήμερα με αυτό το σχέδιο να αντιπαρατεθώ, με το πολιτικό τους πρόγραμμα και όχι με τα πυροτεχνήματα. 

Και θέλω, αλήθεια -μιας και δεν μπορούσαμε να έχουμε, διότι δεν επιθυμεί να φανερώσει αυτό το πρόγραμμα και αυτό το σχέδιο, μια εφ’ όλης της ύλης αντιπαράθεση- να αντιπαρατεθούμε εδώ έστω στη Βουλή πάνω σε θέσεις, πάνω σε προτάσεις, πάνω σε πολιτικό σχέδιο, πάνω σε σχέδιο για την οικονομία, πάνω σε σχέδιο για την κοινωνία. 

Τα πολιτικά μας σχέδια να αντιπαραβάλλουμε, τις προθέσεις και τα έργα μας ενώπιον του ελληνικού λαού, να μιλήσουμε με ανοιχτά χαρτιά για το ποια πορεία επιφυλάσσουμε για την Ελλάδα που βρίσκεται αυτή τη στιγμή, μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια μνημονιακής περιπέτειας, σε μια πορεία ανάτασης, ανάκαμψης, εξόδου, που βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι έξω από τα προγράμματα της επιτροπείας, αλλά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι στην Ευρώπη, σε μια κρίσιμη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων όπου τα τελευταία χρόνια έχει ξανά ανακάμψει το κύρος, ο δυναμισμός, ο ηγετικός ρόλος της χώρας. Και να αντιπαραβάλλουμε τα σχέδιά μας, τις προτάσεις μας, τις θέσεις μας, τα έργα μας, και να θέσουμε τα κρίσιμα ερωτήματα στον ελληνικό λαό. 

Και το κρίσιμο ερώτημα που θέλω να θέσω εγώ στον ελληνικό λαό και στον κ. Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία και σε όλους τους πολιτικούς μου αντιπάλους είναι αν με το πολιτικό μας σχέδιο, με τις πολιτικές μας θέσεις, με το πολιτικό μας πρόγραμμα θα διασφαλίσουμε την ομαλή πορεία της χώρας προς την κανονικότητα, την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, την ελάφρυνση των βαρών για τους πολλούς. 

Διότι, πράγματι, σήμερα, παρά το γεγονός ότι έχουμε καταφέρει να μειώσουμε την ανεργία κατά δέκα μονάδες και έχουν γίνει κοντά στις τετρακόσιες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, ενώ χάθηκε ένα εκατομμύριο θέσεις την περίοδο 2010-2014, υπάρχουν χιλιάδες συμπολίτες μας που δεν έχουν ακόμα βιώσει, δεν έχουν αισθανθεί την ανάκαμψη της οικονομίας και τα οφέλη από την έξοδο από τα μνημόνια. 

Το ερώτημα, λοιπόν, είναι ποιο; Θα συνεχίσουμε αυτή τη θετική πορεία προς τα μπροστά ή θα οδηγήσουμε τη χώρα ξανά σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές τύπου Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ή θα οδηγήσουμε ξανά σε περιπέτειες το ασφαλιστικό μας σύστημα, φέρνοντας συστήματα τύπου «Πινοσέτ» -εσείς το είπατε, δεν το χαρακτηρίζαμε εμείς τύπου «Πινοσέτ»- ή θα οδηγήσουμε ξανά τη χώρα σε περικοπές σε μισθούς και σε συντάξεις, σε ένα διαλυμένο κοινωνικό κράτος εν ονόματι μιας δήθεν ανάπτυξης που δεν θα είναι παρά ο πλουτισμός των πολλών εις βάρος των ολίγων, γιατί αυτό το έχουμε δει τα προηγούμενα χρόνια; 

Η δίκαιη ανάπτυξη είναι η ανάπτυξη που μπορεί να δώσει μέρισμα για τους πολλούς, διότι ανάπτυξη είχαμε και τα χρόνια της κρίσης, τα χρόνια των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά αυτή η ανάπτυξη δεν έγινε μέρισμα για τους πολλούς, αλλά έγινε απόθεμα για τους λίγους.

Το κρίσιμο ερώτημα, λοιπόν, είναι αν θα συνεχίσουμε την πορεία μας σε έναν δρόμο κοινωνικής δικαιοσύνης, σε έναν δρόμο δίκαιης ανάπτυξης και μιας στρατηγικής που θα προτάσσει τα συμφέροντα των πολλών ή θα γυρίσουμε πίσω.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχει έναν ιδιαίτερο συμβολισμό το γεγονός ότι ζητώ σήμερα την ψήφο εμπιστοσύνης των Βουλευτών της Εθνικής Αντιπροσωπείας σε ένα σχέδιο στήριξης, ανάκαμψης και ελάφρυνσης για τους πολλούς, την ίδια μέρα που πριν από εννιά χρόνια, στις 8 Μαΐου του 2010, σε αυτήν εδώ την Αίθουσα στο ελληνικό Κοινοβούλιο δεν υπήρχε μια κυβέρνηση η οποία ζητούσε ψήφο εμπιστοσύνης σε ένα τέτοιο σχέδιο, αλλά ψηφιζόταν η πρώτη δανειακή σύμβαση της χώρας με τους πιστωτές μας. Αυτό ήταν πριν από εννέα χρόνια. 

Σαν σήμερα, λοιπόν, πριν από εννιά χρόνια μπήκαμε σε αυτήν την εποχή της ελληνικής τραγωδίας, σ’ αυτήν την εποχή που θα γραφτεί με μελανά γράμματα στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Και, βεβαίως, δεν μπήκαμε σε αυτήν την τραγωδία επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ κατέστρεψε την οικονομία. Δεν μπήκαμε σε αυτήν την τραγωδία επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ερασιτέχνες Υπουργούς που δεν ήξεραν να κάνουν καλά τις δουλειές τους. 

Μπήκαμε σε αυτήν την τραγωδία επειδή εσείς, η παράταξή σας είχε αφήσει τη χώρα ανοχύρωτη, απροστάτευτη στο πελατειακό κράτος και τη διαφθορά, μια χώρα που έκανε Ολυμπιακούς Αγώνες ξοδεύοντας δισεκατομμύρια, αλλά δεν μπόρεσε να χτίσει ένα κοινωνικό κράτος αξιοπρέπειας για τους πολλούς. Δεν μπόρεσε να υλοποιήσει μια πολιτική στήριξης της φτώχειας. Δεν μπόρεσε να υλοποιήσει μια πολιτική στήριξης για τους αδύναμους. Ήταν μια χώρα που σπαταλούσε εκατομμύρια και δισεκατομμύρια, όχι όμως για χάρη τον πολλών. 

Δεν ήμασταν εμείς, αλλά εσείς που αφήσατε έλλειμμα 15% του ΑΕΠ και αργότερα παραδώσατε τη χώρα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στους ψυχρούς τεχνοκράτες που είναι γνωστό πως, όπου και να βρεθούν, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, έχουν μία πολιτική, να ακρωτηριάζουν τις κοινωνίες για να περιμαζέψουν τους αριθμούς. Όμως, δεν περιμαζεύονται έτσι οι αριθμοί.

Δεν ήμασταν εμείς, αλλά εσείς που εφαρμόσατε από το 2010 στο 2014 την πιο βάναυση, την πιο απάνθρωπη αντικοινωνική πολιτική λιτότητας που έχει εφαρμοστεί ποτέ σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν ήμασταν εμείς που κυβερνούσαμε, αλλά εσείς όταν η χώρα έχασε το 1/4 του εθνικού πλούτου, το 25% του ΑΕΠ. Αυτό δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ σε χώρα που βρίσκεται σε καιρό ειρήνης, όταν ενάμισι εκατομμύριο συμπολίτες μας βρέθηκαν στο φάσμα της ανεργίας, όταν οι μισθοί μειώθηκαν κατά 40% και οι συντάξεις ακόμα παραπάνω, όταν το κοινωνικό κράτος γκρεμίστηκε.

Εσείς ήσασταν αυτοί που προκαλέσατε αυτήν την ανυπολόγιστη κρίση και δεν στέρξατε να δώσετε, στη διάρκεια αυτής της κρίσης, ούτε ένα ευρώ στους φτωχούς και αδύναμους συμπολίτες μας. Τους αφήσατε μόνους στη μοίρα τους.

Δεν ήμασταν εμείς, αλλά εσείς που βυθίσατε την πλειοψηφία των Ελλήνων σε ένα αίσθημα αναξιοπρέπειας με την πολιτική σας συμπεριφορά, διότι δεν έφτανε μόνο το γεγονός ότι επιβάλατε αυτές τις απάνθρωπες πολιτικές, αλλά την ίδια στιγμή που επιβάλατε αυτές τις απάνθρωπες πολιτικές, δεν είχατε το σθένος να σταθείτε δίπλα στους αδύναμους, δίπλα στον ελληνικό λαό και να ζητήσετε έστω, θέτοντάς του τα κρίσιμα διλήμματα, τη στήριξη σ’ αυτούς τους σχεδιασμούς. 

Εμείς, το 2015, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, παραλάβαμε μία χώρα και μια κοινωνία λεηλατημένη, μια οικονομία χρεοκοπημένη, ένα κράτος διαλυμένο, μια κοινωνία σε απόγνωση και κατακερματισμένη, με άδεια ταμεία –ούτε ένα ευρώ- και με ελλείμματα. Παρά τους υψηλούς στόχους που υπογράφατε για 4% και 4,5% για πλεονάσματα, δεν καταφέρατε να πιάσετε τίποτα.

Παρ’ όλα αυτά, παρ’ όλες τις μεγάλες δυσκολίες, σηκώσαμε, πάντοτε με τη στήριξη και τη βοήθεια του ελληνικού λαού, ανάστημα στην Ευρώπη. Αγωνιστήκαμε για να φέρουμε ξανά πίσω τη χαμένη αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού, ο οποίος δεν απαίτησε κάτι παραπάνω, απαίτησε δικαιοσύνη. Δεν απαίτησε χάρες, δεν απαίτησε δώρα, απαίτησε σεβασμό. 

Αναγκαστήκαμε, βεβαίως, τον Ιούλη του 2015 να κάνουμε ένα βήμα πίσω, προκειμένου όμως αργότερα να έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε πολλά βήματα μπροστά και ζητήσαμε την έγκριση του ελληνικού λαού. Το ξεχνάτε αυτό διαρκώς. Ζητήσαμε την έγκριση του ελληνικού λαού αμέσως μετά απ’ αυτήν τη συμφωνία, τον Σεπτέμβρη του 2015 και την πήραμε εκ νέου την έγκριση του ελληνικού λαού. Εάν εμείς βρισκόμαστε όλα αυτά τα χρόνια εδώ, δεν είναι γιατί μας στήριξαν Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, δεν είναι γιατί μας στήριξαν συμφέροντα, αλλά γιατί πήραμε ξανά και ξανά την έγκριση του ελληνικού λαού. 

Σφίξαμε τα δόντια από τον Σεπτέμβρη του 2015 και εξυγιάναμε τα δημόσια οικονομικά. Μοιράσαμε όσο πιο δίκαια γίνεται τα βάρη. Όμως, ακόμα και μέσα στις ασφυκτικές συνθήκες ιεραρχήσαμε τις προτεραιότητές μας, γιατί εμείς θέσαμε ως πρώτη προτεραιότητα την αντιμετώπιση των συνεπειών της ανθρωπιστικής κρίσης στη χώρα το 2015 και με μια σειρά προγραμμάτων, παρά τις δύσκολες δημοσιονομικά συνθήκες, με την ενίσχυση του προϋπολογισμού για την πρόνοια, που τον βρήκαμε στα 780 εκατομμύρια και σήμερα ξεπερνά τα 3 δισεκατομμύρια, με την ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους, με την καθολική πρόσβαση όλων των Ελλήνων πολιτών και των ανασφάλιστων συμπολιτών μας, των δυόμισι εκατομμυρίων ανασφάλιστων συμπολιτών μας στη δημόσια υγεία και στο ιερό δικαίωμα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. 

Με την προσπάθειά μας, λοιπόν, να βάλουμε μπροστά τους αδύναμους, εμείς ήμασταν αυτοί που, παρά τις δυσμενέστατες δημοσιονομικές συνθήκες και το καθεστώς χρηματοπιστωτικής ασφυξίας, που εν μέρει είχε σχεδιάσει και η προηγούμενη κυβέρνηση, από την πρώτη μέρα κάναμε το παν για να στηρίξουμε τη δημόσια παιδεία. Θυμηθείτε τι συνέβαινε μέχρι το 2015, τα κενά, τις φωτοτυπίες στα σχολεία, τις ελλείψεις σε προσωπικό. Καταφέραμε να ξαναφέρουμε την κανονικότητα, τα στοιχειώδη για τους μαθητές και τους γονείς τους. 

Εμείς, επίσης, ήμασταν αυτοί οι οποίοι επιστρέψαμε την υπεραπόδοση της οικονομίας στους συμπολίτες μας για τρία συνεχόμενα χρόνια. Γιατί αυτά τα χρήματα ανήκουν σ’ αυτούς, είναι οι θυσίες τους, είναι οι κόποι τους και πρέπει να ανταμειφθούν. 

Εμείς ήμασταν αυτοί που μέσα στις δύσκολες συνθήκες αγωνιστήκαμε, ώστε να πετύχουμε τον βασικό μας στόχο: Να βγει η Ελλάδα από τα μνημόνια, αφενός πασχίζοντας να μείνει η κοινωνία όρθια και αφετέρου δίνοντας καθημερινές μάχες για να ξανακερδίσουμε τη χαμένη αξιοπιστία της χώρας στην Ευρώπη και στο διεθνές στερέωμα. 

Εμείς ήμασταν αυτοί που πετύχαμε να υπερβαίνουμε κάθε χρόνο τους δημοσιονομικούς στόχους, αλλά συγχρόνως να θωρακίζουμε την οικονομία μας μακροπρόθεσμα με διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, που ποτέ εσείς δεν τολμήσατε να κάνετε, αλλά και με μια λύση για το μεγάλο, το κρίσιμο θέμα του δημόσιου χρέους, με τη δημιουργία ενός καθαρού διαδρόμου δεκαπενταετίας, με τη δημιουργία ενός «μαξιλαριού» ρευστότητας, όλα αυτά που μας έχουν δώσει σήμερα τη δυνατότητα να επιστρέψουμε με τους καλύτερους όρους από ποτέ στις διεθνείς αγορές. 

Εμείς όλα αυτά τα πετύχαμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με σχέδιο, με σοβαρότητα, με πολύ κόπο και σε συνθήκες δύσκολες και αντίξοες. Κυρίως, όμως, πετύχαμε αυτό για το οποίο ζητήσαμε την εντολή του ελληνικού λαού τον Σεπτέμβρη του 2015. Πετύχαμε -και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό, όπως και εκατομμύρια Έλληνες που σήμερα μπορούν να ελπίζουν- να βγάλουμε επιτέλους τη χώρα από τη μνημονιακή περιπέτεια, στην οποία οδηγήθηκε ακριβώς εννέα χρόνια πριν, σαν σήμερα, 8 του Μάη του 2010, σ’ αυτήν εδώ τη Βουλή. Και σήμερα είμαστε εδώ σ’ ένα σχέδιο ανάκαμψης, ελάφρυνσης και ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. 

Έχει ήδη ξεκινήσει μια νέα πορεία, μια νέα πορεία αποκατάστασης των αδικιών, μια νέα πορεία οργάνωσης της επόμενης μέρας για την πατρίδα μας.

Για εμάς, η αποκατάσταση των αδικιών είναι μια σημαντική προτεραιότητα. Γι’ αυτό και τον Σεπτέμβρη στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης εξαγγείλαμε μια σειρά από μέτρα που δημιουργούσαν το περίγραμμα μιας νέας οικονομικής πολιτικής μετά από τα οκτώ χρόνια λιτότητας. Σήμερα είμαστε σε θέση να εμβαθύνουμε αυτή τη νέα οικονομική πολιτική.

Από τον Σεπτέμβρη και μετά αυτή εδώ η Βουλή ψηφίζει μονάχα θετικά μέτρα ελάφρυνσης και κοινωνικής δικαιοσύνης. Η επαναφορά των βασικών αρχών των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η αύξηση του κατώτατου μισθού, η κατάργηση του υποκατώτατου μισθού, όσα δεσμεύτηκα και ανακοίνωσα στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης νομοθετήθηκαν όλα ένα προς ένα και σήμερα υλοποιούνται: Οι ελαφρύνσεις στη φορολογία, οι ελαφρύνσεις στις ασφαλιστικές εισφορές, οι ελαφρύνσεις στον ΕΝΦΙΑ, οι προσλήψεις προσωπικού στην ειδική αγωγή, το επίδομα στέγασης που αφορά διακόσιες είκοσι χιλιάδες νοικοκυριά, η μη περικοπή των συντάξεων, την οποία είχατε προδιαγεγραμμένη, οι ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα χρέη των πολιτών σε ασφαλιστικά ταμεία και στην εφορία που σήμερα και χθες συζητούνται στις Επιτροπές της Βουλής και φαντάζομαι ότι θα το ψηφίσετε και εσείς, όπως και τα υπόλοιπα αναγκαστήκατε να τα ψηφίσετε. Και να μην ξεχάσω, βεβαίως και το πλαίσιο προστασίας της πρώτης κατοικίας.

Όλα αυτά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, νομοθετήθηκαν και υλοποιούνται ένα προς ένα. Και φυσικά έτσι όπως όλα όσα εξαγγείλαμε, τα νομοθετήσαμε και τα υλοποιούμε, έτσι θα κάνουμε και με όσα εξαγγέλθηκαν χθες. Όσα ανακοινώσαμε πάνω σε ένα συνολικό σχέδιο που έχει αρχή, μέση και τέλος, που έχει μια πολύ ισχυρή οικονομική λογική, ένα σχέδιο το οποίο ενισχύει την αναπτυξιακή πορεία της ελληνικής οικονομίας, αλλά κυρίως δίνει και μια προοπτική ανάσας για τους πολλούς.

Εξαγγείλαμε χθες τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση από το 24% στο 13% τη μετάταξη όλων των τροφίμων επίσης στον συντελεστή του 13%, τη μείωση του ΦΠΑ στην ενέργεια, στον ηλεκτρισμό και στο φυσικό αέριο από τον συντελεστή του 13% στον υπερεκπτωτικό συντελεστή του 6%. Είναι ένα μέτρο που αφορά κάθε νοικοκυριό, αλλά αφορά και τις επιχειρήσεις. Και βεβαίως, εξαγγείλαμε και κάτι που εσείς και ο Αρχηγός σας ονόμασε λαϊκισμό και ανέφικτο, τη δέκατη τρίτη σύνταξη για τους συνταξιούχους, για αυτούς που υπέφεραν πρώτοι στα χρόνια της κρίσης.

Την επόμενη χρονιά έχουμε σχέδιο και προχωράμε. Προαναγγέλλουμε την κατάργηση για τους πολλούς και τη ριζική μείωση σχεδόν για όλους της εισφοράς αλληλεγγύης -και αυτό ένα σκληρό μνημονιακό μέτρο- την αύξηση του συντελεστή αποσβέσεων επενδύσεων για τις επιχειρήσεις, ένα δυνατό φιλοαναπτυξιακό μέτρο, στο 150%, την επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών επιχειρήσεων και νέων έως είκοσι εννέα ετών, για να αντιμετωπίσουμε το μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα αυτή τη στιγμή, που είναι η ανεργία των νέων ανθρώπων, την περαιτέρω μείωση του συντελεστή ΦΠΑ, του μεσαίου συντελεστή από το 13% στο 11%, που αφορά αγαθά και υπηρεσίες πρώτης ανάγκης, τη μείωση του φόρου συνεταιρισμών στο 10%, την έκπτωση 10% στο φορολογητέο εισόδημα των συνεταιρισμένων αγροτών, για να ενισχύσουμε την παραγωγή και το συνεταιριστικό μοντέλο της οικονομίας.

Προαναγγείλαμε όμως και μέτρα τα οποία αφορούν τους νησιώτες μας, τους κατοίκους ορεινών περιοχών, όπως μειώσεις για τα μικρά νησιά και στον ΕΝΦΙΑ και στη φορολογία, αλλά και τους ακρίτες μας. Και αυτό δεν είναι μόνο ένα κοινωνικό, είναι και ένα εθνικό μέτρο, είναι μια εθνική μας υποχρέωση.

Επίσης, προαναγγείλαμε μέτρα και για τους κατοίκους μας στα ορεινά χωριά, στις ορεινές περιοχές, με εκπτώσεις στο κόστος θέρμανσης, αλλά και την απαλλαγή τόκων στεγαστικών δανείων πρώτης κατοικίας για τους δανειολήπτες. 

Όλα αυτά εξαγγείλαμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Σε πρώτη φάση θα το πιείτε και αυτό το ποτήρι ένα-ένα. Το μαρτύριο αυτό θα το πιείτε. Δεν γλιτώνετε! Θα έρθετε εδώ την άλλη εβδομάδα. Ένα προς ένα τα μέτρα. Να λέτε «ναι» σε όλα. Εκτός και αν θέλετε να πείτε «όχι». Θα έχει ενδιαφέρον να σας δούμε.

Τα δικά σας μέτρα ήταν μέτρα λεηλασίας του ελληνικού λαού, ήταν οι μειώσεις στις συντάξεις, ήταν οι μειώσεις στους μισθούς, ήταν η επιβολή του ΕΝΦΙΑ, ήταν η επιβολή της Εισφοράς Αλληλεγγύης, ήταν τα χαράτσια. Σε αυτά τα μέτρα σηκώνατε τα χέρια και τα δυο και λέγατε: «Ναι σε όλα» και έβγαιναν τα στελέχη σας, όπως ο Αντιπρόεδρός σας να λέει: «Δεν θα μου πάει εμένα τη δόξα η Τρόικα εμένα. Εγώ έχω τη δόξα. Εγώ τα πιστεύω αυτά τα μέτρα. Εγώ τα επιβάλω αυτά τα μέτρα. Εγώ θέλω την κοινωνική διάλυση στη δημόσια Υγεία». Εσείς τα λέγατε αυτά. Είναι τα δικά σας μέτρα αυτά, τα δικά σας μέτρα!

Θα περάσουμε πολύ ωραία την επόμενη εβδομάδα!

Θέλω όμως, να σας ρωτήσω, γιατί με έχετε μπερδέψει από χθες το βράδυ μέχρι σήμερα το απόγευμα που παρακολουθώ τα Μέσα Ενημέρωσης και τις αμήχανες αντιδράσεις σας. Αλήθεια είναι τα δικά σας μέτρα ή είναι παροχές, κόλπα και δώρα; Είναι παροχές κόλπα και δώρα; 

Όχι, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, δεν είναι παροχές, δεν είναι κόλπα, δεν είναι δώρα. Είναι δικαιοσύνη. Είναι η επιστροφή όσων εκλάπησαν από το υστέρημα του ελληνικού λαού όλα τα προηγούμενα χρόνια. 

Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για τους πολλούς. Και είναι η αρχή μιας νέας δίκαιης αναπτυξιακής πορείας για τη χώρα, αλλά είναι και ο έμπρακτος σεβασμός στις θυσίες ενός λαού που υπέφερε. Γι’ αυτό και τα μέτρα αυτά δεν είναι όπως κάποια άλλα κόλπα που είχατε συνηθίσει εσείς να κάνετε τα χρόνια της ευμάρειας προεκλογικά, όπως εκείνες οι προσλήψεις συμβασιούχων προεκλογικά ή όπως κάποια δωράκια προεκλογικά, τα οποία ήταν παροδικά. 

Τα μέτρα αυτά είναι μόνιμα. Είναι μόνιμα μέτρα και για το 2019 και για το 2010 και για όλα τα επόμενα χρόνια.

Και είμαστε σε θέση να κάνουμε πράξη αυτό το σχέδιο –επαναλαμβάνω- γιατί εργαστήκαμε σκληρά και με σχέδιο και γιατί η μόνη μας έγνοια, όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια, ήταν οι ανάγκες των πολλών και οι δυσκολίες του ελληνικού λαού. 

Και σήμερα αυτή είναι η έγνοια μας, οι ζωές των πολλών. Γιατί, επαναλαμβάνω, δεν βγήκαμε ποτέ εμείς να δημιουργήσουμε πανηγυράκια τύπου success story, με την ανεργία να έχει πέσει 10 μονάδες -και είναι δικό μας κατόρθωμα- αλλά είναι στο 18%. Το 18% των συμπολιτών μας είναι άνεργοι.

Δεν πανηγυρίζουμε εμείς, αλλά είμαστε εδώ για να συνεχίσουμε αυτόν τον δύσκολο δρόμο και να βρεθούμε δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους, για να τους κάνουμε να αισθανθούν στην καθημερινότητά τους την έξοδο από τα μνημόνια και την ανάκαμψη της οικονομίας. Και πιστεύουμε ότι τώρα έχει έρθει η ώρα, έχει έρθει η ώρα, οι πολλοί να αισθανθούν αυτή τη θετική πορεία, να δρέψουν τους καρπούς αυτής μεγάλης προσπάθειας. 

Όχι, δεν γυρίσαμε στο 2009. Δεν γυρίσαμε, πράγματι. Το 2009 οι συντάξεις ήταν δύο επιπλέον, δεν ήταν μία που δίνουμε σήμερα εμείς. Δεν γυρίσαμε ακόμα εκεί. Οι δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας δεν έχουν φτάσει ακόμα εκεί, αλλά είναι δυνατότητες τις οποίες εμείς αξιοποιούμε και τις δίνουμε στον ελληνικό λαό και ο ελληνικός λαός έχει να επιλέξει ανάμεσα σε δύο σχέδια, ανάμεσα σ’ αυτό το σχέδιο, το οποίο φροντίζει για τους πολλούς και δίνει τη δυνατότητα μιας κοινωνικής ανάσας και ανάμεσα σε ποιο άλλο σχέδιο; Στο δικό σας σχέδιο. Θα μας το πείτε; Θα μας το αναλύσετε σήμερα εδώ; Θα έλθετε –δεν θέλετε στην τηλεόραση, στη Βουλή έστω- να αντιπαρατεθούμε πάνω σ’ αυτά τα σχέδια; 

Ναι, έστω στη Βουλή. Γιατί; 

Κύριε Μητσοτάκη, δεν έχω καταλάβει. Μιας και έχετε μια ανησυχία, τώρα που σας βλέπω πείτε μου, αλήθεια, ποιος είναι ο λόγος για τον οποίον αρνείστε μια τηλεοπτική αναμέτρηση; Ποιος είναι ο λόγος; Θέλετε να βάλουμε ως moderator τον κ. Πορτοσάλτε να σας δίνει «σκονάκια»; Να τον βάλουμε. Όποιον θέλετε να βάλουμε. Ελάτε επιτέλους να αναμετρηθούμε. Ελάτε να αντιπαρατεθούμε. Γιατί κρύβεστε;

Ή μήπως θέλετε να έχετε κάποιο κοινό να σας χειροκροτεί μετά από κάθε φράση που θα διαβάζετε από το Βήμα, γι’ αυτό προτιμάτε τη Βουλή; Δεν ξέρω.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, εγώ θέλω να επισημάνω τη βασική διαφορά ανάμεσα σ’ αυτό που κάνουμε εμείς και σ’ αυτό που υπόσχεστε εσείς, κρύβοντας το αντιλαϊκό σας πρόγραμμα. Διότι εμείς σήμερα δεν ερχόμαστε να υποσχεθούμε, αλλά να εγγυηθούμε, να υλοποιήσουμε μέτρα ελάφρυνσης για τα επόμενα χρόνια, όχι με «τρύπιες» υποσχέσεις, όπως οι δικές σας, ότι δήθεν εσείς θα ρίξετε τα πλεονάσματα διότι σας αγαπούν οι Ευρωπαίοι και μόλις σας δουν θα ρίξετε τα πλεονάσματα, ούτε γιατί για να πέσουν τα πλεονάσματα θα δώσουμε ως αντάλλαγμα αντιλαϊκά μέτρα κοινωνικής καταστροφής, όπως αυτά τα οποία κρύβετε από τον ελληνικό λαό. 

Βεβαίως, δεν είναι και οι εταίροι μας –όχι όλοι τουλάχιστον, τώρα που έφυγε και το ΔΝΤ από την εξίσωση- Νέρωνες για να θέλουν την καταστροφή της κοινωνίας, για να τους δίνετε απολύσεις και να σας δίνουν λιγότερα πλεονάσματα. 

Εμείς, λοιπόν, δεν ερχόμαστε με «τρύπιες» υποσχέσεις. Εμείς ερχόμαστε εδώ, στην πράξη και βάζουμε στο τραπέζι το απόθεμα που ήδη υπάρχει από τις θυσίες και τους κόπους του ελληνικού λαού και από τη δική μας χρηστή διαχείριση, από το δικό μας νοικοκύρεμα.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, εμείς έχουμε αυτό το σχέδιο, το οποίο βάζουμε στην εμπιστοσύνη των Βουλευτών και στην εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού, αλλά αναρωτιέμαι για το ποιο ακριβώς είναι αυτό το σχέδιο της Νέας Δημοκρατίας. Διότι μέχρι σήμερα ξεφεύγουν βέβαια κατά καιρούς σε κάποιες ομιλίες του κ. Μητσοτάκη αλήθειες που δεν μπορεί να κρύψει, ούτε για το ότι δεν θέλει να δοθούν συντάξεις, ούτε για το ότι δεν θέλει να δίδονται δώρα Χριστουγέννων και προσπαθεί μετά να τα μαζέψει, αλλά μέχρι σήμερα μία είναι η αλήθεια. Τουλάχιστον αυτή είναι η δική μου εκτίμηση όσο σας ακούω, όσο σας παρακολουθώ και νομίζω ότι αυτή είναι και η εκτίμηση του ελληνικού λαού: Δεν έχει ακούσει μια θετική πρόταση από τη Νέα Δημοκρατία. Δεν έχει ακούσει ένα σχέδιο. Το μόνο που έχει ακούσει -και το έχει ακούσει με πολύ δυνατό ύφος και τόνο και με πολύ δυνατή φωνή- είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν συμπαθεί τον κ. Πολάκη. 

Σας ερωτώ: Αυτή είναι η δική σας προγραμματική πρόταση; Η δική σας προγραμματική πρόταση και το σχέδιό σας είναι τα κουτσομπολιά, οι δολοφονίες χαρακτήρων, ο «κίτρινος» τύπος, η λάσπη και το ψέμα; Μ’ αυτό το σχέδιο θα πάτε στις εκλογές;

Εν πάση περιπτώσει, αν αυτό το σχέδιο μπορεί να φτιάξει μια αξιόπιστη καμπάνια για μια άλλη χώρα, ίσως για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής –δεν ξέρω και ποιοι είναι οι σύμβουλοί σας- στην Ελλάδα αυτά τα σχέδια έχουν αποτύχει. Έχουν αποτύχει πολλές φορές τα σχέδια της «μαύρης» προπαγάνδας. Στην Ελλάδα, για να σε ψηφίσει κάποιος, πρέπει να πεις κι εσύ τι πιστεύεις. Αυτήν την αίσθηση έχω τουλάχιστον.

Και εν τοιαύτη περιπτώσει, έχω την αίσθηση ότι δεν πάτε στις εκλογές με την «Πολακιάδα» και με τον κιτρινισμό επειδή δεν έχετε προγραμματική πρόταση και σχέδιο. Εγώ δεν θέλω να σας αδικήσω. Θεωρώ ότι έχετε πρόταση και σχέδιο, αλλά πάτε στην εκλογική αντιπαράθεση με την «Πολακιάδα» και με τους κιτρινισμούς και με τη μαύρη προπαγάνδα ακριβώς διότι θέλετε σαν τον διάολο το λιβάνι, να αποφύγετε να φανερώσετε αυτό το σχέδιο. Θέλετε να το κρύψετε από τον ελληνικό λαό. Και θέλετε να το κρύψετε επειδή το σχέδιό σας τελικά και το πρόγραμμά σας το γνωρίζει ο ελληνικός λαός, διότι το είδε να εφαρμόζεται στη χώρα από το 2010 έως το 2014. Είναι το σχέδιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Έρχεστε σήμερα εδώ και ως αντιπερισπασμό μάς κουνάτε -όχι το δάχτυλο, άλλες φορές μάς κουνάτε και το δάχτυλο- και μας κραδαίνετε μία τροπολογία που θέλετε να καταθέσετε και καταθέσατε, προσπαθώντας να διαρρήξετε ανοιχτές θύρες, όπως κάνατε και όταν εμείς παλεύαμε για να μην περικοπούν οι συντάξεις και πηγαίνατε στο Βερολίνο και λέγατε άλλα στους φίλους σας και στους εταίρους σας: «Μην τους αφήσετε» και «μην τους ευνοείτε έτσι» και «μην τους αφήσετε να μην περικοπούν». Και ερχόσασταν στη Βουλή και καταθέτατε τροπολογίες δήθεν ότι δεν θέλατε την περικοπή. 

Αλλά, κύριε Μητσοτάκη, εσείς δεν ήσασταν που πήγατε στο Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών πριν από λίγες μέρες και επικροτήσατε τις θέσεις του; Ξέρετε τι λέει αυτό το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών για το τι πρέπει να γίνει στην οικονομία της χώρας; Πρέπει να υπάρξει -λέει- εξοικονόμηση πόρων 2 δισεκατομμυρίων ευρώ από τη μείωση του αφορολόγητου. Αυτό λέει το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών και αυτές τις θέσεις υποστηρίζετε και αυτά έλεγε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο: «Η διεύρυνση της φορολογικής βάσης». Αυτό μας έλεγε. 

Όπως θέλετε αυτήν τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης, έτσι κάνατε και με τις συντάξεις. Όταν ήρθε ο κ. Μοσκοβισί στην Βουλή, στην Αίθουσα της Γερουσίας ο άλλος ο Αντιπρόεδρός σας, ο σοβαρός, ο κ. Χατζηδάκης, του είπε: «Πείτε μας επιτέλους, για να ξέρουμε και εμείς, γιατί έχουμε εντάξει στο πρόγραμμά μας τη μείωση των συντάξεων». Όπως κάνατε τότε, λοιπόν, έτσι κάνατε και στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης με το αφορολόγητο. Πήγατε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και εξαγγείλατε εσείς τη μείωση του αφορολόγητου. Απλά, τι είπατε; Είπατε 9% φορολογικό συντελεστή. Εκεί που είναι σήμερα μηδέν και το ΔΝΤ θέλει να το πάμε στο 20-22%, εσείς είπατε 9%, αλλά στο πρόγραμμά σας, στο σχέδιό σας είναι η κατάργηση του αφορολόγητου και έρχεστε εδώ και κοροϊδεύετε τον ελληνικό λαό κρούοντας πόρτες οι οποίες είναι ανοιχτές!

Όμως, εκτός από το ότι θέλετε να κρύψετε ότι το πρόγραμμά σας για την Οικονομία είναι το αποκρουστικό πρόγραμμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, θέλετε επίσης να κρύψετε -και νομίζω ότι αυτό είναι το μεγάλο σας πρόβλημα, διότι δεν θα το καταφέρετε στην προεκλογική περίοδο, στην πορεία προς τις ευρωεκλογές- ότι αυτό το πρόγραμμά σας και το σχέδιό σας στην Ευρώπη είναι το σχέδιο του Βαυαρού φίλου σας αλλά βαθιά ανθέλληνα κ. Βέμπερ. 

Διότι πριν προλάβετε χθες το βράδυ εσείς να κρύψετε την αμηχανία σας και πριν προλάβετε να βγάλετε αυτές τις αμήχανες ανακοινώσεις μετά τη συνέντευξη Τύπου που παραθέσαμε, ότι δήθεν σας κλέβουμε και ήταν οι δικές σας ιδέες, βγήκε ο κ. Βέμπερ να τοποθετηθεί στο σχέδιό μας. Και ενώ εσείς ψελλίζατε ότι σας αντιγράφουμε, αυτός είπε ότι είμαστε ανεύθυνοι που δίνουμε ελαφρύνσεις στους πολλούς. Και μάλιστα χρησιμοποίησε αυτό το επιχείρημα για να καταφερθεί εναντίον και ενός πανευρωπαϊκού σχεδίου που προωθούν οι Ευρωπαίοι Προοδευτικοί, οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές και η Αριστερά και οι Οικολόγοι, οι Ευρωπαίοι Πράσινοι, για ένα πανευρωπαϊκό ταμείο ανεργίας. Αυτός είναι ο Ευρωπαίος αρχηγός σας, ο στενός σας φίλος, ο κ. Βέμπερ. Να τον χαίρεστε! Να τον χαίρεστε, βέβαια, γιατί έχει τις ίδιες απόψεις με εσάς που δηλώσατε πρόσφατα, το προηγούμενο Σάββατο σε τηλεοπτική εκπομπή, ότι είναι λαϊκισμός και ανέφικτο να υπάρξει 13η σύνταξη.

Το ερώτημά μου, λοιπόν, σήμερα το οποίο θέλω να σας απευθύνω, κύριε Μητσοτάκη, για να μου απαντήσετε, είναι το εξής: Τι θα κάνετε τις επόμενες μέρες; Αυτό το «ανέφικτο», αυτόν τον «λαϊκισμό» θα τον ψηφίσετε, ναι ή όχι; 

Θέλω να ακούσω μία απάντηση σήμερα. Αν τον ψηφίσετε, πρέπει να βγείτε και να καταγγείλετε τον κύριο Βέμπερ τον ευρω-αρχηγό σας. Θα πρέπει να πείτε στον κ. Βέμπερ να κάνει κουμάντο στη δική του τη χώρα. Να του πείτε ότι εμείς εδώ, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, θέλετε δεν θέλετε, θέλει δεν θέλει, θα τα ψηφίσουμε αυτά τα μέτρα. Θέλει δεν θέλει ο κ. Βέμπερ, θέλει δεν θέλει ο κ. Μητσοτάκης, θα τα ψηφίσουμε αυτά τα μέτρα!  

Πέραν όμως του χιούμορ και του αστεϊσμού, ο ελληνικός λαός καταλαβαίνει ότι για άλλη μία φορά η Νέα Δημοκρατία σ’ αυτήν εδώ την Αίθουσα στη μεταμνημονιακή εποχή, που προέβλεψε ότι δεν θα έρθει ποτέ, θα κληθεί να ψηφίσει μέτρα τα οποία δεν πιστεύει. Βεβαίως θα κληθεί να ψηφίσει και μέτρα τα οποία είναι αντίθετα στο ιδεολογικό της πρόσημο, γιατί είναι μέτρα τα οποία προστατεύουν και ενισχύουν τους πολλούς. 

Όμως, με βάση το γεγονός ότι χθες ο υποψήφιος υποστηριζόμενος από τη Νέα Δημοκρατία και στενός φίλος του κ. Μητσοτάκη, ο κ. Βέμπερ, βγήκε και καταφέρθηκε εναντίον αυτών των μέτρων γεννάται ένα ερώτημα. Ο ελληνικός λαός καταλαβαίνει πως αν εκλεγεί Πρόεδρος της Κομισιόν το πρώτο πράγμα που θα κάνει είναι να πάρει τηλέφωνο τον Έλληνα Πρωθυπουργό και να του πει «μην προχωράς». Αυτό θα κάνει. 

Άρα, λοιπόν, ο ελληνικός λαός πρέπει να γνωρίζει ότι αυτό το πακέτο ελάφρυνσης και σημαντικής ανάσας, μετά από οκτώ χρόνια, θα εφαρμοστεί και θα υλοποιηθεί αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην κυβέρνηση και αν ο κ. Βέμπερ δεν είναι στη θέση του Προέδρου της Κομισιόν. Διότι κάθε ψήφος στις ευρωπαϊκές εκλογές στη Νέα Δημοκρατία είναι ψήφος υποστήριξης του ανθέλληνα και υποστηρικτή της λιτότητας κ. Βέμπερ. 

Σε ό,τι αφορά στη στάση της Νέας Δημοκρατίας, θα μας απαντήσει ο κ. Μητσοτάκης, αλλά εγώ ένα πράγμα έχω να πω. Ή θα πρέπει να καταψηφίσετε τα μέτρα που θα φέρουμε, κύριε Μητσοτάκη, ή θα πρέπει να αποσύρετε τη στήριξή σας από τον κ. Βέμπερ μετά τη χθεσινή του ανάρτηση, μετά το χθεσινό του tweet, μετά τη χθεσινή του τοποθέτηση. Δεν μπορείτε να τα κάνετε και τα δυο. Ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς. 

Έχω ήδη μακρηγορήσει. Δεν ξέρω ότι είχατε συνυπολογίσει ότι θα έρθουν έτσι τα πράγματα. Μας κάνατε όμως ένα σημαντικό δώρο μ’ αυτή την πρόταση μομφής στον κ. Πολάκη. Διότι εμείς πήραμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για τα μεγάλα, τα κρίσιμα, την Οικονομία, αυτά που θέλετε να αποφύγετε. Όμως, δίνεται η δυνατότητα αυτές τις τρεις μέρες οι Βουλευτές να μιλήσουν για όλα, να μιλήσουν για την Οικονομία κυρίως, να μιλήσουν όμως και για τα πεπραγμένα μας στην Υγεία. Πολύ σημαντικό είναι αυτό και σας ευχαριστούμε που μας κάνετε αυτή τη χάρη και μας δίνετε αυτή τη δυνατότητα. 

Διότι πιστεύω ότι κατά βάθος το πρόβλημά σας δεν έχει να κάνει τόσο με το ήθος και το ύφος. Έχει να κάνει κυρίως με τα πεπραγμένα στην Υγεία. Έχετε ένα ιδιαίτερο ιδεολογικό μένος σε όλα όσα κάναμε στην Υγεία. Διότι εμείς στην Υγεία φέραμε αυτά τα δύσκολα χρόνια δεκαεννιά χιλιάδες προσλήψεις, όταν εσείς ως Υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης φέρνατε απολύσεις. Διότι εμείς στην Υγεία φέραμε την εξυγίανση των οικονομικών των νοσοκομείων που είχαν έλλειμμα 730 εκατομμύρια το 2014. Σήμερα έχουν πλεόνασμα 180 εκατομμύρια. Διότι εμείς στην Υγεία προχωρήσαμε σε μια γενναία μεταρρύθμιση για την πρωτοβάθμια φροντίδα με τις τοπικές μονάδες υγείας, όταν εσείς είχατε αφήσει στο έλεος την πρωτοβάθμια φροντίδα. 

Φυσικά πάνω απ’ όλα σας ενοχλούν πάρα πολύ και όσα αναδεικνύονται μέσα από τη δραστηριότητα των Υπουργών μας και των στελεχών μας στην Υγεία και αφορούν στα «άπλυτα» των περασμένων δεκαετιών. 

Δεν έχουμε συνυπολογίσει. Έχουμε και παραπάνω δημοσιονομικό χώρο για το 2019, αλλά είπαμε να μην σας κάνουμε να βρεθείτε σε μεγαλύτερο πανικό απ’ όσο σας κάναμε.

Και γιατί έχουμε μεγαλύτερο δημοσιονομικό χώρο; Διότι 200 εκατομμύρια ευρώ από το rebate που δεν υπογράφατε για να επιστρέψει στους φαρμακοβιομήχανους, ήταν κρυμμένα στα συρτάρια, στα συρτάρια των Υπουργών σας, που δεν το υπέγραφαν για να πάρει λεφτά το δημόσιο ταμείο!

Σας ενοχλούν αυτά. Σας ενοχλούν τα σκάνδαλα στο φάρμακο, οι υπερκοστολογήσεις, η επί των ημερών σας ιδιότυπη offshore που λέγεται «ΚΕΕΛΠΝΟ», τα «δωράκια», οι μίζες. Όλα αυτά σας ενοχλούν. Η μομφή σας, λοιπόν, θεωρώ ότι επί της ουσίας είναι εναντίον της προσπάθειας της Κυβέρνησης στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, που εσείς διαλύσατε. 

Όμως, θα ήθελα να αναφερθώ ιδιαίτερα και σε κάτι που πραγματικά με έχει ενοχλήσει. Διότι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θεωρώ ότι αυτές τις μέρες έγινε και μία προσπάθεια ενοχλητική. Δεν λέω, κατανοώ το να κατηγορήσει κανείς κάποιον -είναι αυτονόητο να σηκώσει τους τόνους, να το κάνει θέμα- σε ό,τι αφορά το θέμα των συνανθρώπων μας, συμπολιτών μας με αναπηρία και σε ό,τι αφορά και τον συμπαθή υποψήφιό σας, τον κ. Κυμπουρόπουλο, τον οποίο σέβομαι και τιμώ. Όμως, έχω την αίσθηση ότι εσείς δεν τον σέβεστε αρκετά και δεν τον τιμάτε, κύριε Μητσοτάκη, διότι τον περιφέρετε σαν «γλάστρα» δεξιά και αριστερά και περιφέρετε την αναπηρία του. Τον χρησιμοποιείτε ως προεκλογικό εργαλείο. Αυτό κάνετε όλες αυτές τις ημέρες.

Χθες, η παράταξή σας, χρησιμοποιούσε τους ανάπηρους ως το ευάλωτο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, που δεν μπορούσε να εξαγοράσει με χάρες και να κρατάει σε καθεστώς ισόβιας ομηρίας. 

Εμείς αντιμετωπίζουμε τους συμπολίτες μας με αναπηρία με ισοτιμία και με σεβασμό. Τους αντιμετωπίζουμε με ισοτιμία και με σεβασμό, διότι είμαστε η μόνη και η πρώτη Κυβέρνηση που φρόντισε σε αυτήν τη χώρα να εξειδικεύσει την οδηγία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των αναπήρων. Το ύψιστο δικαίωμα των ατόμων με αναπηρία είναι η ένταξή τους στην κοινωνία και στην εργασία με όρους ισοτιμίας. Η ένταξη αυτή, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, απαιτεί θετικές διακρίσεις. Αυτή είναι η άποψή μας. Τέτοιες μόνιμες θετικές διακρίσεις εμείς τις υλοποιήσαμε σε μια δύσκολη περίοδο και μέσα στο καθεστώς του μνημονίου από το 2015 έως το 2019.

Θέλω να θυμίσω ορισμένα μέτρα που εμείς νομοθετήσαμε. Το 15% των νέων θέσεων που προκηρύσσονται στο δημόσιο, που εμείς προκηρύξαμε, νομοθετήσαμε και υλοποιούμε, είναι αποκλειστικά από άτομα με αναπηρία, επιπλέον του 5% που υπήρχε.

Δεν είναι δώρα αυτά. Δεν είναι χάρες αυτά. Εμείς υλοποιήσαμε να υπάρχει σε όλες τις θέσεις επιπλέον μοριοδότηση για άτομα με αναπηρία. Εμείς υλοποιήσαμε να διατηρεί το επίδομά του ο ανάπηρος που διορίζεται για κατάρτιση ή απασχόληση ορισμένου χρόνου, να μην χάνει το επίδομά του όποιος ενώ έχει προβλήματα ψυχικής υγείας και νοητικής στέρησης βρίσκει δουλειά.

Να εξαιρείται το επίδομα αναπηρίας από τα εισοδήματά του. Το παιδί με αναπηρία να πριμοδοτείται με όλα τα επιδόματα που παρέχει το κράτος για τα παιδιά και τις οικογένειες. Εμείς ήμασταν αυτοί που ενισχύσαμε την ειδική αγωγή με χιλιάδες προσλήψεις εκπαιδευτικών και ψηφίσαμε τεσσεράμισι χιλιάδες επιπλέον θέσεις μόλις η χώρα βγήκε από τα μνημόνια.

Εμείς πριμοδοτούμε όλες τις ΚΟΙΝΣΕΠ ένταξης που περιλαμβάνουν άτομα με αναπηρία. Και ταυτόχρονα, εμείς ήμασταν αυτοί που πήραμε μια σειρά από μέτρα που αφορούν στην απόδοση του ποσοστού αναπηρίας, στην ισότιμη πρόσβαση του ανάπηρου στο αστικό περιβάλλον, σε αυτό που εμείς ονομάζουμε αποϊδρυματοποίηση.

Ας μην μας κουνάτε λοιπόν, το δάχτυλο για τα θέματα αυτά και πολύ περισσότερο η παράταξη που πάντοτε θεωρούσε ή εν τοιαύτη περιπτώσει συμπεριφερόταν, ασκώντας κυβερνητική πολιτική, στους ανάπηρους συμπολίτες μας ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Διότι στην κοινωνία που εμείς οραματιζόμαστε, αλλά και στην κοινωνία που εμείς φιλοδοξούμε να χτίσουμε δεν χωρούν ούτε προκαταλήψεις ούτε διακρίσεις.

Θέλω λοιπόν, να κλείσω την ομιλία μου λέγοντας το εξής. Κύριε Μητσοτάκη, αυτά τα τρία χρόνια έχετε κάνει πολλές φορές, διαδοχικά βαρύγδουπες προβλέψεις. Σε όλες αυτές τις προβλέψεις είχατε μεγάλη «επιτυχία»! Τη μία είπατε ότι η Κυβέρνηση δεν θα καταφέρει να ολοκληρώσει την πρώτη αξιολόγηση, την άλλη είπατε ότι η Κυβέρνηση θα οδηγήσει σε νέες περικοπές στις συντάξεις και ότι θα εφαρμοστεί ο «κόφτης», την άλλη μας είπατε ότι η περικοπή των συντάξεων είναι δεδομένη, την παράλλη μας είπατε ότι έρχεται τέταρτο και πέμπτο μνημόνιο. Όταν βγήκαμε από το μνημόνιο, μας είπατε ότι δεν θα βγούμε ποτέ στις αγορές. Έχουμε το καλύτερο επιτόκιο σήμερα. Σε όλα αποτύχατε. Και στη Συνθήκη των Πρεσπών αποτύχατε, γιατί είχατε κι εκεί προδιαγράψει και προεξοφλήσει την αποτυχία ή τη μη κύρωση, την πτώση της Κυβέρνησης. Σε όλα αποτύχατε.

Τώρα έχει μείνει μία τελευταία πρόβλεψη για να καταρρεύσει πλήρως η αξιοπιστία σας, ότι θα σας εμπιστευτεί ο ελληνικός λαός στις επόμενες εκλογές. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν όλες τις προηγούμενες προβλέψεις, έχουμε μάλλον μία εικόνα για το τι θα συμβεί. Αυτό, όμως, θα το ορίσει η κάλπη.

Εγώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω σήμερα να ζητήσω από το Σώμα την ψήφο εμπιστοσύνης των Βουλευτών της Εθνικής μας Αντιπροσωπείας πάνω σε ένα σχέδιο το οποίο έχει αρχή, μέση και τέλος. Θέλω να ζητήσω την ψήφο εμπιστοσύνης πάνω σε ένα πρόγραμμα που αφορά την επόμενη ημέρα, που αφορά την ενίσχυση των πολλών, αλλά ταυτόχρονα θέλω να ζητήσω και από την ελληνική Βουλή, αλλά και από τον ελληνικό λαό στις 26 του Μάη τόσο ψήφο εμπιστοσύνης σε αυτό το πρόγραμμα, σε αυτό το σχέδιο, όσο όμως και ψήφο καταδίκης στα σχέδια και στα προγράμματα εκείνα που μας οδήγησαν στην καταστροφή, ψήφο μομφής και καταδίκης στη Νέα Δημοκρατία με το πρόγραμμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, με το πρόγραμμα του νεοφιλελευθερισμού, με το πρόγραμμα του κ. Βέμπερ.

Και θέλω να επισημάνω ότι η ιστορική τομή του Αυγούστου του 2018 είναι μια ιστορική τομή η οποία δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει μετέωρη, να μείνει ανολοκλήρωτη. Είναι μια ιστορική τομή η οποία πρέπει να έχει συνέχεια και για να έχει συνέχεια αυτή η ιστορική τομή πρέπει ο τόπος, η κοινωνία, η Ελλάδα να προχωρήσει μπροστά.

Τώρα που μπορούμε, τώρα που ξέρουμε, τώρα που έχουμε σχέδιο, τώρα που έχουμε δύναμη ήρθε η ώρα να δώσουμε τους κόπους και τις θυσίες των πολλών πίσω, γιατί τους αξίζει. Και αυτήν την προσπάθεια ο ελληνικός λαός θα την επιβραβεύσει. Διότι ήρθε η ώρα να μας κρίνει ο ελληνικός λαός και θα μας κρίνει με τα πεπραγμένα μας, με τις προτάσεις μας, με τις θέσεις μας, με τις ιδέες μας, με τις αξίες μας. Να είστε σίγουρος ότι την εμπιστοσύνη θα τη λάβουμε διπλά, και από τη Βουλή και από τον λαό!

Σας ευχαριστώ πολύ.

Δευτερολογία του Πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα

Κύριε Μητσοτάκη, έχω συνειδητοποιήσει, όπως πιστεύω και όλος ο ελληνικός λαός που παρακολούθησε τη σημερινή συζήτηση, το βαθύ στρατηγικό και πολιτικό σας αδιέξοδο. Άλλωστε το συνειδητοποίησε πρώτη και η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Δημιουργήσατε ρίγη συγκίνησης κατά τη διάρκεια της εξηντάλεπτης ομιλίας σας.

Πραγματικά, όμως, δεν περίμενα ποτέ ότι θα φτάνατε στο σημείο σήμερα εδώ, στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, να παριστάνετε τον Στέφανο Χίο της πολιτικής ζωής του τόπου. Αυτό το κατάντημα δεν το περίμενα ποτέ. 

Η κατάληξη, όμως, της κατηφόρας είναι ο πάτος. Τον πιάνετε σήμερα.

Όμως, αφού το επιθυμείτε, κύριε Μητσοτάκη, θα μιλήσουμε ανοιχτά για όλα. Ξέρετε, είμαι έντεκα χρόνια στην πολιτική ζωή του τόπου. Έντεκα χρόνια Αρχηγός κόμματος και τεσσεράμισι χρόνια Πρωθυπουργός. Δεν μπήκα στην πολιτική ζωή του τόπου πλούσιος, δεν έγινα πλούσιος και δεν ανήκω σε μια πολιτική οικογένεια, η οποία δεν έκανε καμία άλλη δουλειά, παρά μόνο πολιτική και είναι ζάμπλουτη, κύριε Μητσοτάκη.

Είσαι πολύ λίγος, κύριε Μητσοτάκη, για να μιλάς για την ελίτ και για τους πολλούς σε εμένα!

Κύριε Μητσοτάκη, σε αυτόν τον τόπο τίποτα δεν κρύβεται. Είναι όλα φανερά.

Σε ό,τι με αφορά, δεν έχω τίποτα να κρύψω και δεν έκρυψα ποτέ. Ούτε τις μετοχές που δεν έχω ούτε τις καταθέσεις που δεν έχω.

Αφήστε αυτές τις αθλιότητες, τα ψέματα, τα fake news που χρησιμοποιείτε τόσα χρόνια. Δεν ντρέπεστε λιγάκι;

Ακούστε με όμως τώρα με προσοχή. Είμαι έντεκα χρόνια Αρχηγός κόμματος και τεσσεράμισι χρόνια Πρωθυπουργός. Σε αυτόν τον τόπο, λοιπόν, τίποτα δεν είναι κρυπτό από τον ήλιο.

Είναι γνωστό σε όλους και σε όλες νομίζω ότι εδώ και τρία χρόνια έχω συνεργάτιδα την κ. Παναγοπούλου, η οποία ήταν σύζυγος του θανόντος Παναγόπουλου, ενός εφοπλιστή που ποτέ στη ζωή του δεν ασχολήθηκε με αυτό που ονομάζουμε διαπλοκή –κοινής εκτίμησης πιστεύω και από την παράταξή σας-, ενός ανθρώπου αμέμπτου ηθικής.

Και είναι γνωστό, επίσης, ότι η σχέση αυτή είναι σχέση συνεργατική, όπως γνωστό είναι, επίσης, ότι ο αείμνηστος Παναγόπουλος δεν ήταν φτωχός άνθρωπος, πλούσιος άνθρωπος ήταν. Σε όλους σας ήταν γνωστό, στο σύστημά σας, ότι τον δεκαπενταύγουστο δεν θρηνούσατε εσείς για το Μάτι τότε. Σε ελικόπτερα ήσασταν και κάνατε μεταφορές σε σπίτια εφοπλιστών που είναι καναλάρχες, κύριε Μητσοτάκη!

Είναι γνωστό σε όλους και στο σύστημά σας ότι τρεις μέρες φιλοξενήθηκα στο σκάφος της συνεργάτιδάς μου τον δεκαπενταύγουστο. Και είναι γνωστό διότι το έγραψαν τα μέσα που σας στηρίζουν, του κ. Μαρινάκη, τέλη Σεπτέμβρη του 2018. Και δεν το διέψευσα, γιατί δεν έχω τίποτα να κρύψω. 

Κύριε Μητσοτάκη, δεν χρειάζεται να ξοδεύεστε. Αν μου ζητούσατε, θα σας έδινα εγώ φωτογραφίες μου. Βγάζω και selfie, έχω βγάλει και με το προσωπικό φωτογραφίες. Μπορεί να σας έδινα και μία με ψαροντούφεκο, αν θέλετε, γιατί μου αρέσει και το ψαροντούφεκο, αν σας αρέσει να έχετε πιο ευχάριστες φωτογραφίες από άλλες που βάζετε το παρακράτος σας να ξοδεύετε προκειμένου να υποκλέψουν τις στιγμές της προσωπικής μου ζωής! Και είναι ντροπή σας! Είναι ντροπή σας!

Εγώ, λοιπόν, κύριε Μητσοτάκη, ό,τι έχω το έχω δημόσια και δεν έχω να κρύψω τίποτα, ούτε τις γνωριμίες μου ούτε τους συνεργάτες μου ούτε τους φίλους μου. 

Εγώ, κύριε Μητσοτάκη, δεν έχω εξοχικό στην Τήνο μεσοτοιχία με τον κ. Χριστοφοράκο της SIEMENS, δεν έχω σπίτι του Βολταίρου στο Παρίσι, δεν υπήρξα ποτέ τρόφιμος της SIEMENS, δεν πήρα ποτέ δανεικά και αγύριστα, όπως εσείς από τον «Κήρυκα Χανίων». Δεν χρηματοδοτεί τον οικογενειακό μου προϋπολογισμό άγνωστη offshore, αγνώστων στοιχείων που χρηματοδοτεί και το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ!

Κι επίσης, κύριε Μητσοτάκη, εγώ δεν έχω κουμπάρο ούτε ανέβηκα ποτέ στο σκάφος του κ. Μαρινάκη που έχει επτά εφημερίδες να σας στηρίζουν -τώρα θέλει και τηλεοπτικό σταθμό- και ο οποίος διώκεται για ναρκωτικά. Αυτοί είμαστε! Αυτός είμαι και αυτός είστε, αφού τα θέλετε έτσι!

Αυτό το οποίο, όμως, αναρωτιέμαι, κύριε Μητσοτάκη, είναι αν πιστεύετε ότι θα κερδίσετε, παριστάνοντας τον Στέφανο Χίο της πολιτικής. Πιστεύετε ότι θα κερδίσετε πραγματικά μεταφέροντας την πολιτική συζήτηση σε αυτό το επίπεδο; Αυτό πιστεύετε; Συνεχίστε. Μας κάνετε δώρο. 

Εμείς μιλάμε πραγματικά για τους πολλούς κι εσείς μιλάτε με επιχειρήματα κίτρινου Τύπου. Έχετε μετατρέψει τη Νέα Δημοκρατία, ένα σοβαρό κόμμα, σε σκανδαλοθηρική εφημερίδα. Έρχεστε στο Βήμα της Βουλής και ουσιαστικά, διαβάζετε τα άρθρα που γράφουν στα ΝΕΑ και το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ. Αυτή είναι η κατάντια σας. 

Όμως, κύριε Μητσοτάκη, επειδή πέραν της προσπάθειας διαμόρφωσης εντυπώσεων, υπάρχει και η πολιτική, είπατε ότι εγώ μίλησα για ξαναζεσταμένο φαγητό για τους θανάτους των ανθρώπων. Κύριε Μητσοτάκη, εγώ μίλησα για ξαναζεσταμένο φαγητό σχετικά με την προσπάθεια, την επαναλαμβανόμενη χυδαιότητα, την επαναλαμβανόμενη τυμβωρυχία που κάνετε από τον Ιούλιο του 2018 μέχρι σήμερα και την προσπάθεια αυτή με την ευγενική χορηγία του ΣΚΑΪ και του εφοπλιστή που στηρίζει τον ΣΚΑΪ -αυτό κάνετε-, έναν εφοπλιστή που παλιότερα ήταν σε σύγκρουση με την οικογένειά σας, διότι κατήγγειλε ότι ο αείμνηστος πατέρας σας ζητούσε από τον κ. Αλαφούζο 1 εκατομμύριο ευρώ -τα θυμάστε αυτά;- σε μίζες. Τώρα είναι μαζί σας. Με γεια σας και χαρά σας!

Όμως, το επαναζεσταμένο φαγητό της τυμβωρυχίας είναι μια πρακτική κιτρινισμού και αθλιότητας, μέσω της οποίας πιστεύετε ότι μπορείτε να αλλάξετε την ατζέντα για να πάμε στις εκλογές, χωρίς να συζητούμε τα μεγάλα, χωρίς να συζητούμε τα κρίσιμα, χωρίς να συζητούμε την οικονομία, τις κοινωνικές ανάγκες, τα προβλήματα των πολλών.

Το ίδιο επιδιώξατε να κάνετε και με τον κ. Πολάκη. Γίνατε εσείς κήνσορας της ηθικής στην Αριστερά και τιμητής εσείς, κύριε Μητσοτάκη, που τώρα πάθατε ηθικό σοκ με όσα είπε ο Παύλος Πολάκης για έναν συμπαθή συμπολίτη μας, τον οποίο αντιμετώπισε επί ίσοις όροις. Κατά την άποψή μου, επικοινωνιακά εσφαλμένα και το είπα, αλλά επί ίσοις όροις.

Εσείς, όμως, πάθατε ηθικό σοκ, που πριν από λίγους μήνες τον στενό σας συνεργάτη, τον στενό σας σύμβουλο, τον Νίκο Γεωργιάδη, που καταδικάστηκε για ασέλγεια και παιδεραστία και που κατηγορείται για βιασμό ανηλίκου, τον κρατήσατε στην άκρη; Δεν πάθατε κανένα σοκ ηθικής!

Είπατε «κάτσε να ξεμπερδέψουμε τώρα με τις προσβάσεις που έχουμε στη Δικαιοσύνη και θα σε ξαναπάρω». Αυτή είναι η ηθική σας; Και στείλατε τη μισή σας Κοινοβουλευτική Ομάδα στο δικαστήριο να τον υπερασπιστεί! Και έχετε και μικρά και παιδιά και έχουμε και μικρά παιδιά!

Επιλέξατε αυτό το επίπεδο της αντιπαράθεσης και σε αυτό το επίπεδο της αντιπαράθεσης, αν θέλετε, μπορώ και εγώ να χρησιμοποιήσω τη φράση του πρώην Αρχηγού σας: «Ε, θα σας πάω μέχρι τέλους. Δεν θα σας αφήσω»!