Κύριε Μητσοτάκη, θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά γι’ αυτή την ευκαιρία που μου δίνετε σήμερα. Δεν ξέρω ποιοι είναι αυτοί που σας συμβουλεύουν να μου κάνετε τέτοια δώρα, αλλά θα δεχθώ με μεγάλη ευχαρίστηση να έχουμε σήμερα αυτή την ευκαιρία ενός ουσιαστικού διαλόγου, διεξοδικά, για τα ζητήματα της οικονομίας, μόλις λίγες μέρες μετά τη μεγάλη και ιστορική επιτυχία της χώρας στο προηγούμενο Eurogroup στις 21 Ιουνίου.
Και βεβαίως, δεν θα μπορούσα παρά να εκφράσω τη χαρά μου, διότι νομίζω ότι ιδίως τα τελευταία οκτώ χρόνια δεν υπήρξε άλλοτε ευκαιρία σε Πρωθυπουργό της χώρας να έχει τη δυνατότητα να αναφερθεί διεξοδικά σε μία συζήτηση για την οικονομία σε τόσες πολλές μαζεμένες θετικές εξελίξεις στην ελληνική οικονομία.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, λοιπόν. Ας ξεκινήσουμε να συγκρίνουμε σε τι κατάσταση βρισκόταν η χώρα, η ελληνική οικονομία, όταν παραδώσατε την εξουσία εσείς, τον Ιανουάριο του 2015, και πού βρισκόμαστε σήμερα.
Παραλάβαμε μία κατάσταση δραματική, σύμφωνα με τους κοινωνικούς δείκτες, και πρώτα από όλα με την ανεργία να βρίσκεται στο 27% και μάλιστα επί των ημερών σας να έχει φτάσει στο ντροπιαστικό ιστορικό ρεκόρ του 28% και την ίδια στιγμή την ανεργία των νέων να προσεγγίζει τότε το 60%, ρεκόρ που πιθανά θα μείνει ακατάρριπτο στην ιστορία της Ευρώπης. Ένας στους τρεις Έλληνες πολίτες ήταν άνεργος και δύο στους τρεις νέους ήταν άνεργοι. Μέσα στα πέντε χρόνια των δύο πρώτων προγραμμάτων, υπήρξαν οκτακόσιες πενήντα χιλιάδες χαμένες θέσεις εργασίες, από το 2010 έως το 2014.
Επίσης, εκεί που υποτίθεται ότι θα χτίζατε το success story στα δημοσιονομικά, πετύχατε το απόλυτο διπλό φιάσκο. Από τη μία, είχατε βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή σας για πλεονάσματα ύψους 4,5% του ΑΕΠ ως το 2018 και από την άλλη, ως φυσικό επακόλουθο, δεν καταφέρατε ποτέ ούτε καν να τα προσεγγίσετε. Ακόμα και την πρώτη χρονιά, που ο στόχος ήταν 1,5%, φτάσατε, αγκομαχώντας και με σκληρά μέτρα, στο 0,2%.
Επομένως, τι είχατε καταφέρει; Να φτιάξετε μια οικονομία, η οποία με βάση την έκθεση των Θεσμών τον Μάιο του 2014, ήταν, όπως έλεγαν τότε επί λέξει, «αναντίστρεπτα εκτός πορείας».
Την ίδια στιγμή, όμως, είχατε το θράσος να προαναγγέλλετε τάχα το τέλος των μνημονίων και κραδαίνατε, ως κατόρθωμα, τη δοκιμαστική και απολύτως προστατευόμενη τότε έξοδο στις αγορές τον Μάιο του 2014.
Για πείτε μας, όμως, τι απέγινε η επόμενη απόπειρά σας τότε να βγείτε στις αγορές; Ήταν καταστροφή, γιατί όχι μόνο δεν είχατε πάρει καμία ρύθμιση για το χρέος, αλλά δεν είχατε προχωρήσει και σε καμία ουσιαστική διαρθρωτική μεταρρύθμιση, παρά μόνο σε περικοπές που και αυτές, ανορθολογικά δομημένες, δεν ήταν ικανές να οδηγήσουν σε δημοσιονομική ισορροπία.
Κι ενώ εσείς συνειδητά τότε παραμυθιάζατε τους Έλληνες πολίτες ότι είμαστε λίγους μήνες πριν την έξοδο, οι δανειστές έλεγαν ότι η ελληνική οικονομία έχει εκτροχιαστεί, οι αγορές συνέχιζαν να θεωρούν τα ελληνικά ομόλογα σκουπίδια και οι επενδυτές αντιμετώπιζαν την Ελλάδα ως «failed state».
Φυσικά, όταν καταλάβατε ότι αυτή η επικοινωνιακή εκστρατεία βυθίζεται αύτανδρη και η εκλογική ήττα ήταν αναπόφευκτη, τι κάνατε; Ασχοληθήκατε μονάχα με το πώς θα ναρκοθετήσετε περισσότερο τις προοπτικές της χώρας και με το πώς θα οργανώσετε αποθεματικά το σχέδιο του εγκλωβισμού της επόμενης κυβέρνησης, ώστε να βρεθεί αυτή μπροστά σε άδεια ταμεία και απέναντι στο ενδεχόμενο της χρηματοπιστωτικής ασφυξίας.
Τι ακριβώς θέλετε, λοιπόν, να συγκρίνουμε, σε σχέση με το τι παραλάβαμε το 2015 και πού βρισκόμαστε σήμερα; Πρόκειται για τη μέρα με τη νύχτα. Στις 20 Αυγούστου, σε λίγες μέρες από σήμερα, για μεγάλη σας στενοχώρια, απ’ ό,τι φαίνεται, η Ελλάδα βγαίνει καθαρά, οριστικά, αμετάκλητα και με ασφάλεια από τα μνημόνια που οι δικές σας κυβερνήσεις οδήγησαν τον τόπο.
Εκεί που απέτυχαν τρεις δικές σας κυβερνήσεις, η δική μας Κυβέρνηση πέτυχε. Και αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι μόνο στα χαρτιά. Έχει αλλάξει και η εικόνα της χώρας άρδην, τόσο εντός, όσο και εκτός.
Η ανεργία έχει μειωθεί σε μία τριετία κατά επτά μονάδες. Η ανεργία των νέων έχει μειωθεί κοντά στις είκοσι μονάδες. Εσείς χάσατε οχτακόσιες πενήντα χιλιάδες θέσεις εργασίας. Εμείς δημιουργήσαμε τριακόσιες πενήντα χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας. Και αυτός ο αριθμός αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά τόσο φέτος, όσο και τα επόμενα χρόνια. Οι δημοσιονομικοί στόχοι για κάθε χρονιά του τρίτου προγράμματος υπερκαλύφθηκαν κατά πολύ. Μάλιστα, αυτό συνέβη χωρίς να χρειαστούν νέοι γύροι αβάσταχτων περικοπών για την κοινωνική πλειοψηφία.
Επίσης, μετά από σχεδόν μια δεκαετία, η Ελλάδα καταγράφει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Το 2017 έκλεισε με αύξηση του ΑΕΠ κοντά στο 1,5% και ήδη, το πρώτο τρίμηνο του 2018 καταγράφηκε αύξηση του ΑΕΠ κατά 2,3%, δηλαδή σχεδόν εξαπλάσιο από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης που έκλεισε με 0,4% για το πρώτο τρίμηνο.
Την ίδια στιγμή, τα ελληνικά ομόλογα καταρρίπτουν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, ευρισκόμενα σήμερα σε επίπεδα προ κρίσης, σε επίπεδα 2006, ενώ οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης διεθνώς αναβαθμίζουν τη θέση και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.
Η θετική εικόνα αποτυπώνεται και στους βασικούς δείκτες της εγχώριας παραγωγής. Πιο συγκεκριμένα, είχαμε ετήσια αύξηση 6,7% του δείκτη κύκλου εργασιών στη βιομηχανία τον Απρίλιο του 2018. Είχαμε ετήσια αύξηση σχεδόν 30% των καθαρών εισροών ξένων άμεσων επενδύσεων στην Ελλάδα για το 2017 που ανήλθαν σε 3,6 δισεκατομμύρια ευρώ, το υψηλότερο της τελευταίας δεκαετίας με ακόμα ανοδικότερη τάση για το 2018. Είχαμε ετήσια αύξηση της συνολικής αξίας των εξαγωγών αγαθών και υπηρεσιών τον Απρίλιο του 2018 κατά 11,6%. Και φυσικά, όσον αφορά τον τουρισμό, τα πρόσφατα στοιχεία τον Απρίλη έδειξαν αύξηση 11% σε σχέση με πέρσι, χρονιά που θυμίζω ότι καταγράφηκε ιστορικό ρεκόρ με πάνω από τριάντα εκατομμύρια επισκέπτες στη χώρα μας.
Και όλα αυτά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι μονάχα η αρχή μιας πορείας, που διαρκώς από εδώ και στο εξής θα επιταχύνεται, ιδιαίτερα μετά την καθοριστική -και τολμώ να το πω με την έννοια της λέξης- ιστορική απόφαση του Eurogroup της 21ης του Ιούνη, μια απόφαση που χωρίζεται σε τρία σκέλη. Το πρώτο αφορά την οριστική ολοκλήρωση του τρίτου προγράμματος και, φυσικά, την παραδοχή ότι η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη πλέον τον δανεισμό από τον επίσημο τομέα, αλλά μπορεί αυτοδύναμα να επιστρέψει στην κανονικότητα του δανεισμού από τις αγορές.
Το δεύτερο σκέλος αφορά τη ρύθμιση του ελληνικού χρέους, που τη διεκδικούμε από τότε που έγινε η μεγάλη καταστροφή, η μεγάλη ζημιά, που πήγαμε από το 120% στο 180% του ΑΕΠ με το PSI. Πρόκειται για μια απόφαση, η οποία επαναφέρει το ελληνικό δημόσιο χρέος σε τροχιά βιωσιμότητας και το πλέον σημαντικό είναι ότι διαμορφώνει έναν καθαρό διάδρομο για την ελληνική οικονομία για την επόμενη δεκαπενταετία.
Όπως γνωρίζετε, άλλωστε, η επιτυχία ή μη αυτής της απόφασης, ό,τι και να λέμε εμείς στον εσωτερικό πολιτικό διάλογο, κρίνεται από τις αγορές. Την επόμενη μέρα, μάλιστα, αυτής της απόφασης, το καθοδικό ράλι που κατέγραψαν οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων από τις 22 του Ιούνη και μετά αποδεικνύει -ό,τι και να λέμε εμείς μεταξύ μας- ότι η λύση αυτή έγινε δεκτή με ικανοποίηση από τις αγορές και, βεβαίως, αποδεικνύει ότι ανοίγει τον δρόμο για τη σταθερή πρόσβαση της χώρας σε αυτές και την επιστροφή στην κανονικότητα.
Εκτός αν, κύριε Μητσοτάκη, πιστεύετε ότι μετά τον κ. Μοσκοβισί και τους Ευρωπαίους αξιωματούχους είναι και οι αγορές κομμάτι αυτής της διεθνούς συνωμοσίας υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ και εναντίον της Νέας Δημοκρατίας.
Το τρίτο σκέλος της απόφασης του Eurogroup, όμως, αφορά τη μεταμνημονιακή παρακολούθηση. Και τι δεν ακούσαμε σ’ αυτήν εδώ την Αίθουσα! Για παράταση της ασφυκτικής επιτροπείας, για νέα μνημόνια, για εκχώρηση κυριαρχίας μέχρι το 2060, για το περιβόητο τέταρτο μνημόνιο, που, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν είναι μόνο η κρυφή σας φαντασίωση, αλλά και είναι και η απεγνωσμένη σας επιθυμία.
Τι συνέβη, όμως, τελικά; Αυτό το οποίο επανειλημμένα είχαμε περιγράψει, τόσο εγώ όσο και ο Υπουργός Οικονομικών, ότι η παρακολούθηση της ελληνικής οικονομίας θα γίνεται υπό τη μορφή εκθέσεων για την πορεία της και πιθανά να εισηγούνται και κάποιες παρεμβάσεις, αν κριθεί απαραίτητο, όπως ακριβώς γίνεται με όλες τις χώρες που βρεθήκαν σε μνημόνια και βγήκαν από αυτά, όπως η Ιρλανδία, η Κύπρος, η Πορτογαλία. Τα στοιχεία αυτών των εκθέσεων η ελληνική Κυβέρνηση θα τα λαμβάνει υπ’ όψιν της. Όμως, ο πρώτος και ο τελευταίος λόγος για τις παρεμβάσεις που θα γίνουν θα ανήκει στις εκλεγμένες από τον ελληνικό λαό κυβερνήσεις της χώρας. Και αυτή είναι η μεγάλη αλλαγή, η τεράστια αλλαγή, τα τελευταία οχτώ χρόνια.
Με δυο λόγια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Ελλάδα θα έχει και πάλι τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για το παρόν και το μέλλον της και κανένας άλλος, πέραν των εκλεγμένων αντιπροσώπων του ελληνικού λαού.
Η κατάσταση που βίωσε η χώρα για μια οχταετία τελειώνει οριστικά και αμετάκλητα και αυτό είναι, τελικά, που δυσκολεύεστε να χωνέψετε και αντιδράτε εντελώς σπασμωδικά, για να γελάει ο κόσμος δηλαδή.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν αναφέρθηκα σε όλες αυτές τις θετικές εξελίξεις για τη χώρα και το μέλλον της και για την ελληνική οικονομία για να πείσω τον κ. Μητσοτάκη. Νομίζω ότι έχει τραβήξει τον δρόμο του μακριά από τις πραγματικές αγωνίες και τις ανάγκες των πολιτών. Αναφέρθηκα, όμως, σ’ αυτές απευθυνόμενος στον ελληνικό λαό που μας ακούει αυτήν τη στιγμή και βλέπει ότι μετά από πολλά χρόνια υπάρχει, επιτέλους, προοπτική για τον τόπο, που βλέπει ότι όλα όσα κάναμε για να φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο, είχαν έναν σκοπό.
Δεν προχωρήσαμε σε έναν δύσκολο συμβιβασμό τρία χρόνια πριν, απλά και μόνο για να μην επιστρέψουν αυτοί που λεηλάτησαν και χρεοκόπησαν τη χώρα σε θέσεις εξουσίας, αλλά προχωρήσαμε με σχέδιο για την ανάκαμψη της οικονομίας και με διαρκή αταλάντευτο στόχο να επουλώσουμε τις πληγές της κρίσης, να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για να βελτιωθεί το βιοτικό επίπεδο των συμπολιτών μας, να κάνουμε την Ελλάδα μια κανονική, σύγχρονη, ευρωπαϊκή χώρα.
Γι’ αυτό πιστεύω ότι η περίοδος που ανοίγεται από εδώ και στο εξής μπροστά μας είναι η πιο κρίσιμη για εμάς περίοδος. Γι’ αυτό και επεξεργαζόμαστε από τώρα τις απαραίτητες παρεμβάσεις που σταδιακά θα επαναφέρουν τη χώρα στην κανονικότητα, αλλά και θα βελτιώσουν το επίπεδο ζωής, την καθημερινότητα των πολιτών.
Το σχέδιό μας είναι σαφές, να λάβουμε τις απαραίτητες πρωτοβουλίες ώστε να ενισχυθεί περαιτέρω η αναπτυξιακή δυναμική της ελληνικής οικονομίας, να προστατεύσουμε τον κόσμο της εργασίας, να ενισχύσουμε τη διαπραγματευτική δύναμη των εργαζόμενων, να βελτιωθούν οι συνθήκες δουλειάς, να αυξηθούν οι μισθοί, να περιοριστεί η εργοδοτική αυθαιρεσία, να ενισχύσουμε ακόμη περισσότερο το κοινωνικό κράτος, να μην μείνει κανένας συμπολίτης μας ποτέ ξανά μόνος του απέναντι στην κρίση, μόνος του στο περιθώριο, να έχουν όλοι οι Έλληνες πολίτες πρόσβαση σε ένα υψηλής ποιότητας δημόσιο Εθνικό Σύστημα Υγείας –αυτό θέλουμε- να αναβαθμίσουμε τη λειτουργία του δημόσιου συστήματος εκπαίδευσης, να μην μπορεί ποτέ κανείς στο μέλλον να διανοηθεί να παίξει στα ζάρια την ομαλή λειτουργία των σχολείων, αφήνοντάς τα να λειτουργούν χωρίς δασκάλους, χωρίς βιβλία, όπως συνέβαινε τα πέντε πρώτα χρόνια των μνημονίων.
Το σχέδιό μας είναι να πάρουμε ακόμα περισσότερα μέτρα για την αντιμετώπιση και του ιδιωτικού χρέους, να κάνουμε ό,τι χρειαστεί για να στηρίξουμε τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και τους επαγγελματίες που υπέστησαν θυσίες και πήραν πολύ μεγάλο βάρος στα χρόνια της κρίσης.
Και μιας και μιλώ για αυτό, να το πω ξεκάθαρα: Θα πρέπει και οι τράπεζες, που φέρουν υψηλό –πιστεύω- μέρος της ευθύνης, από εδώ και στο εξής με ακριβώς αυτό το αίσθημα ευθύνης που απαιτούν οι καιροί να συμβάλλουν σε αυτή την προσπάθεια, να γίνουν και αυτές από μέρος του προβλήματος μέρος της λύσης για τα επόμενα χρόνια.
Αυτά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συνιστούν για εμάς ένα καθαρό μήνυμα προς τον ελληνικό λαό, ότι το τέλος των μνημονίων δεν είναι ένα σύνθημα, δεν είναι κάτι αόριστο, αλλά μετουσιώνεται σε συγκεκριμένες πολιτικές παρεμβάσεις.
Και αυτός είναι ο σκοπός μας το αμέσως επόμενο διάστημα: Κάθε Έλληνας και κάθε Ελληνίδα θα πρέπει το συντομότερο δυνατόν να δει απτά στην καθημερινότητά του σταδιακή βελτίωση. Αυτό είναι που χρειάζεται σήμερα η πατρίδα μας, να ανακτήσει τη συλλογική δύναμη των ανθρώπων της, οι οποίοι για χρόνια «έβαλαν πλάτη», πληρώνοντας άδικα τα σπασμένα ενός χρεοκοπημένου πολιτικού και οικονομικού συστήματος.
Ξέρω καλά, κύριε Μητσοτάκη, ότι σας ενοχλεί μια τέτοια προοπτική, γιατί δεν αποτελεί κριτήριό σας η βελτίωση των συνθηκών ζωής του ελληνικού λαού. Για τον λόγο αυτό θέλετε διαρκώς να ανακυκλώνεται η μιζέρια και η καχεξία, η καταστροφή και το έρεβος.
Όμως, είμαι βέβαιος ότι είστε νοήμων άνθρωπος και κατανοείτε τις θετικές προοπτικές που υπάρχουν πλέον για τη χώρα. Απλώς, εκτός από νοήμων, θα έπρεπε να είστε και στοιχειωδώς θαρραλέος, αλλά εσείς ουδέποτε υπήρξατε θαρραλέος και σήμερα το επιβεβαιώνετε ξανά. Διότι δεν έχετε το πολιτικό σθένος να αναγνωρίσετε ότι τα πράγματα στη χώρα όντως πάνε καλύτερα.
Και ξέρετε, όποιος δεν διαθέτει πολιτικό σθένος, συνήθως αντικαθιστά αυτή την απώλεια με πολιτικό θράσος. Το αποδείξατε αυτό χθες και προχθές με την επίθεσή σας –την αδιανόητη επίθεσή σας- στον Επίτροπο Οικονομικών, τον κ. Μοσκοβισί.
Θυμώσατε, κύριε Μητσοτάκη και κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, γιατί ο Ευρωπαίος Επίτροπος αναφέρθηκε στα πραγματικά δεδομένα στην Αίθουσα της Γερουσίας της Βουλής, απευθυνόμενος στην Επιτροπή Οικονομικών.
Θυμώσατε γιατί είπε ότι τα περί τετάρτου μνημονίου, που αποτελούν την προπαγανδιστική σας «καραμέλα», είναι λόγια του αέρα, χονδροειδές ψέμα και μαύρη προπαγάνδα.
Θυμώσατε, γιατί τα όσα είπε κατεδάφισαν το πολιτικό αφήγημα που στήσετε εδώ και μία τριετία.
Και τι κάνατε; Τον βγάλατε ψεύτη. Αφού ψεύτης ο Τσίπρας που λέει «τέλος τα μνημόνια», ψεύτης και ο Μοσκοβισί, που λέει το ίδιο. Και αφού είναι ψεύτης ο Μοσκοβισί, είναι ψεύτες και όλοι όσοι αμέσως μετά το Eurogroup είπαν ακόμη πιο καθαρά όσα είπε προχθές στην Ελληνική Βουλή ο Ευρωπαίος Επίτροπος. Και αφού ψεύτης ο Μοσκοβισί, ψεύτης και ο Γιούνκερ, γιατί τα ίδια είπε. Σε αυτήν εδώ την Αίθουσα μάλιστα μίλησε για καθαρή, για πεντακάθαρη έξοδο από τα μνημόνια. Μόνο που σε αυτόν, είτε από ευγένεια είτε από τακτ, δεν επιτεθήκατε.
Ψεύτες όλοι, λοιπόν. Ψεύτρα και η πραγματικότητα, όταν δεν σας αρέσει, ψεύτες και οι Ευρωπαίοι ηγέτες, που στη Σύνοδο Κορυφής μας έδιναν ο ένας μετά τον άλλο, συγχαρητήρια, ψεύτες τα στελέχη του ESM, ψεύτες οι επικεφαλής των οίκων αξιολόγησης, που μας αναβαθμίζουν, ψεύτρες οι αγορές! Ψεύτες όλοι!
Πολύ ωραία γραμμή, κύριε Μητσοτάκη, έχετε αναλάβει να εκπροσωπήσετε και να διατηρήσετε το επόμενο διάστημα! Συγχαρητήρια σε εσάς και όσους σας συμβουλεύουν!
Είπαμε, κύριε Μητσοτάκη, ότι έχετε μία προφανή -δεν είναι ανάγκη να το πω εγώ, το βλέπει όλος ο ελληνικός λαός- επικοινωνιακή υπεροπλία -ας το πω έτσι- μέσων ενημέρωσης και μέσων προπαγάνδας στην Ελλάδα. Έχετε διάφορους φίλους της οικογένειάς σας με διάφορα τραβήγματα με τη Δικαιοσύνη -τώρα τελευταία είναι η αλήθεια-, που για χάρη σας, όμως, έχουν αγοράσει μια ντουζίνα εφημερίδες για να κάνουν προπαγάνδα. Το να πείσετε, όμως, ότι ο ήλιος ανατέλλει από τη δύση, κομματάκι δύσκολο, κύριε Μητσοτάκη! Δεν νομίζετε; Δεν είναι εύκολο.
Το εντυπωσιακότερο όλων, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι μόνο η στάση της Νέας Δημοκρατίας σχετικά με την απέλπιδα προσπάθεια να υπερασπιστεί το ψέμα περί τετάρτου μνημονίου. Το πιο ενδιαφέρον είναι η πρεμούρα που τους έχει πιάσει σχετικά με το ζήτημα των συντάξεων. Τι πράγμα είναι αυτό! Κρατήστε τουλάχιστον και λίγο τα προσχήματα. Τέτοιος θυμός πια, τέτοιος πανικός, να μην μπορείτε να κρυφτείτε με τίποτα;
Βγήκε, λοιπόν, ο ένας εκ των δύο Αντιπροέδρων, ο μετριοπαθής, ο κ. Χατζηδάκης -φαντασθείτε να έβγαινε ο άλλος, ο μη μετριοπαθής!- στην ενημέρωση του κ. Μοσκοβισί στην Αίθουσα της Γερουσίας και έσπευσε να «μαλώσει» τον Ευρωπαίο Επίτροπο. Να τον «μαλώσει» που μίλησε για ανελαστικές δεσμεύσεις -αυτό τον πείραξε!- στον βαθμό που πιάνονται οι στόχοι και τα πλεονάσματα. Να τον «μαλώσει» γιατί είπε το αυτονόητο, αυτό που λέμε και εμείς -μάλλον, όμως, από την πολλή αυθυποβολή σας δεν τα πιστεύετε κιόλας, έχετε πειστεί για τα αντίστροφα- ότι από εδώ και στο εξής οι ελληνικές κυβερνήσεις θα αποφασίζουν αυτές για το μείγμα της πολιτικής, αρκεί να πιάνουν τους συμφωνημένους δημοσιονομικούς στόχους. Είπε δηλαδή τα αυτονόητα. Εσάς, όμως, μάλλον «σας τσίμπησε μύγα».
Ακούγοντας τη ρητορική σας και τις επιθέσεις σας τις τελευταίες μέρες, το συμπέρασμα είναι ένα: ότι τελικά επιθυμείτε διακαώς την περικοπή των συντάξεων και τρέμετε η πιθανότητα αυτή στο τέλος να μην εφαρμοστεί. Αυτός είναι ο μεγάλος σας φόβος.
Εμείς έχουμε συνηθίσει στον κυνισμό σας, αλλά αυτό ήταν πραγματικά αποκαλυπτικό. Αυτές τις δύο ημέρες αποδείξατε όχι σε εμάς, αλλά στους Έλληνες πολίτες, στον κάθε συνταξιούχο ποιες είναι οι πραγματικές σας προθέσεις. Δεν σας ενδιαφέρει το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων πολιτών. Δεν σας αφορούν οι ανάγκες των ανθρώπων.
Το μόνο που σας αφορά είναι η πολιτική σας επιβίωση, η δίψα σας για επιστροφή στην εξουσία. Πορεύεστε με ένα και μόνο δόγμα: Όσο χειρότερα για τον λαό τόσο καλύτερα για σας. Όταν βλέπετε ότι δεν διαφαίνεται η πιθανότητα να πάνε τα πράγματα χειρότερα για τον λαό, αλλά πηγαίνουν καλύτερα, χάνετε απολύτως την ψυχραιμία σας και εκτίθεσθε.
Η αλήθεια είναι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι δεν χρειαζόταν ο κ. Μοσκοβισί για να αποκαλυφθεί ο κ. Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία. Είναι καιρός τώρα που φαίνεται ότι τους τρώει αυτό το σαράκι σχετικά με τις περικοπές και όπως μάθαμε σήμερα από ένα εντυπωσιακό, θα έλεγα, αποκαλυπτικό δημοσίευμα της ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, ο κ. Μητσοτάκης οργάνωσε ολόκληρο ταξίδι στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες.
Θα έπρεπε να ντρέπεστε γι’ αυτό και όχι να φωνάζετε. Πήγατε μέχρι το Βερολίνο για να ζητήσετε διαβεβαιώσεις ότι η Γερμανία θα πιέσει, ώστε να εφαρμοστεί το μέτρο.
Ντροπή σας, κύριε Μητσοτάκη! Είναι ντροπή αυτό που κάνετε! Ντροπή, ντροπή, ντροπή! Πρέπει να ντρέπεστε απέναντι στους Έλληνες πολίτες, απέναντι στον ελληνικό λαό, απέναντι στους συνταξιούχους, απέναντι και στην παράταξή σας, να βγαίνετε στο εξωτερικό και αντί να υπερασπίζεστε τα συμφέροντα της Ελλάδας, τα συμφέροντα των συνταξιούχων και των κοινωνικών δυνάμεων, να υπερασπίζεστε τα στενά κομματικά σας συμφέροντα.
Επειδή μας δώσατε αυτό το μεγάλο δώρο αυτής της συζήτησης στη Βουλή, θα τα πούμε όλα, χαρτί και καλαμάρι.
Θα σας πάρει χαμπάρι και ο τελευταίος Έλληνας πολίτης.
Επειδή, όμως, το θράσος σας και ο κυνισμός σας δεν έχουν όρια, την ίδια ντροπιαστική στάση έχετε πάρει και σε σχέση με όσα έχουν να κάνουν με την ευρωπαϊκή αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης. Ουσιαστικά, τι κάνατε; Βγήκατε και κατηγορήσατε χωρίς αιδώ την Καγκελάριο Μέρκελ και εμένα ότι κάνουμε παζάρια και βρώμικες συναλλαγές, ότι δήθεν ανταλλάξαμε τη διατήρηση μειωμένου ΦΠΑ στα πέντε νησιά με τη δημιουργία νέων hot spots.
Κύριε Μητσοτάκη, σε αυτόν τον κατήφορο που οδηγείτε την πολιτική αντιπαράθεση, αλλά και την παράταξή σας δεν θα σας ακολουθήσουμε. Καθοδηγείστε πια μόνο από την κυνική σας επιθυμία να γυρίσετε εκεί όπου εσείς γεννηθήκατε και μεγαλώσατε, στις καρέκλες της εξουσίας. Καθοδηγείστε από ορισμένους νεόκοπους συμβούλους, καιροσκόπους και από τους ακροδεξιούς του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, που έχουν γίνει οι ιδεολογικοί καθοδηγητές στο κόμμα σας, έχουν αποκτήσει την πλήρη ιδεολογική ηγεμονία.
Για σας μιλάω, κύριε Γεωργιάδη, κύριε Βορίδη! Συγχαρητήρια! Τα συγχαρητήριά μου! Το καταφέρατε!
Αναρωτιέμαι, όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα για τη χώρα, αλλά και πόσο διαφορετική θα ήταν η στάση μιας πολύ σημαντικής παράταξης για τον τόπο, της συντηρητικής παράταξης, πόσο διαφορετική θα ήταν και η πορεία της χώρας, αν δεν είχατε καταφέρει τότε να αναβάλετε λόγω τεχνικής ανεπάρκειας την εσωκομματική εκλογική αναμέτρηση, κύριε Μητσοτάκη και εκλεγόταν από τον πρώτο γύρο τότε -γιατί έτσι διαφαινόταν- Πρόεδρος του κόμματος ο κ. Μεϊμαράκης.
Με τον κ. Μεϊμαράκη είχα έντονη πολιτική αντιπαράθεση. Αντιπαρατεθήκαμε -δυνατά, είναι αλήθεια- στις εκλογές του Σεπτέμβρη, πάντοτε όμως με πολιτικά επιχειρήματα. Και του αναγνωρίζω και εγώ –οφείλω να το αναγνωρίσω, όπως και όλοι στην Ευρώπη- ότι στη δύσκολη στιγμή για τη χώρα έβαλε μπροστά αυτό που καταλάβαινε ως εθνικό και όχι ως προσωπικό συμφέρον.
Είμαι βέβαιος, λοιπόν, πως σε αντίθεση με αυτή τη ντροπιαστική στάση που κρατάτε εσείς σήμερα, και για εσάς και για την παράταξή σας, όχι μόνο δεν θα εξευτελίζονταν πηγαίνοντας στο Βερολίνο να παρακαλάει για σκληρή στάση απέναντι στην Ελλάδα, αλλά θα μου έλεγε: «Εμείς βάζουμε πλάτη πρώτοι για τις συντάξεις, γιατί εάν εσύ το καταφέρεις, θα είναι κέρδος για την Ελλάδα και για κάθε Κυβέρνηση, όχι μόνο για τη σημερινή».
Αυτό το απλό αυτονόητο δεν καταλαβαίνετε εσείς, κύριε Μητσοτάκη, μπροστά στην παραζάλη σας να επιστρέψετε στην εξουσία. Είστε εγκλωβισμένος σε μια αδιέξοδα καταστροφική στάση, εν τέλει επιζήμια για τη χώρα. Και λυπάμαι που το λέω, αλλά εννοώ τις φράσεις που λέω: επιζήμια για τη χώρα.
Και ένας από τους λόγους που βεβαίως οδηγείστε σε αυτή τη στάση είναι ότι το τέλος των μνημονίων σάς κάνει να αισθάνεστε ότι φεύγει η γη κάτω από τα πόδια σας, γιατί ξέρετε ότι αυτό που έχετε φτιάξει εσείς με τους συνεργάτες σας ως πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας για να απευθυνθείτε στον ελληνικό λαό στις επόμενες εκλογές, δεν μπορεί να σταθεί δίχως μνημόνια. Οι καταστροφικές και αντικοινωνικές πολιτικές σας δεν μπορούν να δικαιολογηθούν χωρίς το άλλοθι του μνημονιακού καταναγκασμού, διότι τώρα χωρίς το μνημόνιο οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις γίνονται ακόμη πιο καθαρές. Και τώρα έρχεται η ώρα να μιλήσουμε όχι για το χθες, αλλά για το αύριο, να μιλήσουμε για την Ελλάδα του μέλλοντος.
Και τα διλήμματα ενώπιον του ελληνικού λαού είναι σαφή: Με το οκτάωρο ή με το δωδεκάωρο του κ. Κουρτς, που θα τον συναντήσετε σε λίγες ημέρες στην Αυστρία, του ομοϊδεάτη σας;
Με το κοινωνικό κράτος ή με τις απολύσεις που είναι η αγαπημένη σας συνήθεια και ως Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης; Με την προστασία της εργασίας ή με τη συντριβή της εργασίας; Με τις συλλογικές διαπραγματεύσεις ή με τη ζούγκλα της εργασιακής απορρύθμισης; Με ασφαλιστικό σύστημα ισχυρό και βιώσιμο ή με την κατάρρευσή του στο βωμό της ιδιωτικής ασφάλισης; Με στοχευμένες φοροελαφρύνσεις σε όσους πραγματικά έχουν ανάγκη ή με την φοροασυλία του μεγάλου πλούτου και με τα δωράκια στις επιχειρηματικές ελίτ των off-shore, που αποτελεί άλλωστε και ειδικότητά σας οικογενειακή; Αυτά είναι τα διλλήματα που αφορούν το αύριο της χώρας και του ελληνικού λαού στα οποία θα κληθείτε να πάρετε θέση, θέλετε, δεν θέλετε.
Και επειδή ξέρετε πολύ καλά ποιον δρόμο επιλέγει ο ελληνικός λαός για το μέλλον του, τι κάνετε; Επιμένετε να στρουθοκαμηλίζετε, επιμένετε στο ψέμα και στη διαστρέβλωση. Και ταυτόχρονα, ανοίξατε και ένα άλλο μέτωπο, ίσως πιο επικίνδυνο, το επικίνδυνο παιχνίδι που παίζετε το τελευταίο διάστημα παρασυρόμενος από την ακροδεξιά ομάδα που ηγείται του Κόμματός σας, αποφασίσατε σε ένα κρίσιμο εθνικό θέμα να διχάσετε τους Έλληνες, προκειμένου να μην διχάσετε και να κρατήσετε ενωμένο το Κόμμα σας.
Σπείρατε όμως ανέμους και φοβάμαι ότι θα θερίσετε και εσείς θύελλες, γιατί με τη στάση σας στο θέμα της Συμφωνίας με την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας παίρνετε οριστικά διαζύγιο με ό,τι ονομάσατε «φιλελευθερισμό» και «κεντροδεξιά», όπου ήταν η ταυτότητά σας το προηγούμενο διάστημα.
Προσωπικά ουδόλως με ενδιαφέρει και με αφορά το πώς θα αποφασίσετε εσείς ποιος θα είναι ο πολιτικός σας προσανατολισμός. Αυτό, όμως, που με αφορά εν συνόλω και αφορά το μέλλον της χώρας, γιατί αφορά τη δημοκρατία μας, γιατί αφορά την πολιτική ζωή του τόπου, είναι ότι υιοθετώντας τον λόγο και τις πρακτικές μιας νέας εθνικοφροσύνης, προσφέρετε πολιτική κάλυψη στον φασισμό.
Δώσατε την ευκαιρία στις προηγούμενες ημέρες σε κάθε λογής εθνικιστικές και φασιστικές ομάδες να βγουν από τις κρυψώνες τους στο προσκήνιο, να απειλούν, να προπηλακίζουν, να βιαιοπραγούν, να οργανώνουν αυτοσυγκεντρώσεις σε πολιτικές συγκεντρώσεις άλλων Κομμάτων, πράγματα που είχαμε να δούμε από την δεκαετία του ’60.
Ξέρουμε, ο κ. Μητσοτάκης θεωρεί ότι οι δεκαεπτάχρονοι σήμερα οφείλουν να μην γνωρίζουν ποιος ήταν ο Λαμπράκης και τι έγινε τη δεκαετία του ’60. Αλλά δεν είναι ανάγκη όταν σας τα θυμίζουμε, να εξανίσταστε κιόλας.
Και να φωνάζουν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι -ακούστε, γιατί είναι σοβαρό, αφορά τη δημοκρατία μας- σε αυτές τις αντισυγκεντρώσεις δήθεν για να εκφράσουν την αγανάκτησή τους για τη συμφωνία, τα εξής συνθήματα: «Μαχαίρι στην καρδιά του κάθε αντιφασίστα» και «στα όπλα, στα όπλα να μπούμε μέσα στα Σκόπια».
Αυτά τα συνθήματα φωνάζουν σε αυτές τις συγκεντρώσεις.
Θα μου πείτε τώρα: «Εντάξει, γιατί μας κατηγορείς; Δεν τις οργανώνουμε εμείς». Δεν λέω αυτό. Δεν λέω αυτό, κύριε Μητσοτάκη. Λέω, όμως, ότι έχετε εσείς ευθύνη γι’ αυτόν τον επιχειρούμενο διχασμό και γι’ αυτήν την έξαρση της ακροδεξιάς ρητορικής και πρακτικής. Διότι θα έπρεπε να γνωρίζετε ότι όταν η Αξιωματική Αντιπολίτευση πολιτεύεται δανειζόμενη τη ρητορική της ακροδεξιάς και των εθνικιστών, είναι δεδομένο ότι θα δώσει αφορμή στους πιο σκληρούς φορείς αυτού του ιδεολογικού χώρου να βγουν στο προσκήνιο.
Γνωρίζω ότι όσα λέω ενοχλούν τους συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας, αλλά έτσι είναι ο πολιτικός διάλογος. Κάποιες φορές οφείλει να γίνεται σκληρός, πάντοτε όμως, ειλικρινής. Θα πω, λοιπόν, αυτά που έχω να πω και ας τα αντικρούσει ο Αρχηγός σας. Έχει την ικανότητα να τα αντικρούσει, νομίζω. Δεν τον εμπιστεύεστε; Μην με διακόπτετε συνεχώς.
Λέω, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι με αυτόν τον τρόπο ένα πράγμα δεν καταλαβαίνετε, ότι υποθηκεύετε και το δικό σας πολιτικό μέλλον, τη δική σας φυλακή χτίζετε.
Είχατε μια ιστορική ευκαιρία, κύριε Μητσοτάκη, σε ένα κρίσιμο θέμα που αφορά το μέλλον της Ευρώπης, στο κύριο θέμα που συζητάει σήμερα η Ευρώπη, το προσφυγικό, να διαλέξετε τη σωστή πλευρά της ιστορίας, να τιμήσετε τη φιλελεύθερη και ευρωπαϊκή παράδοση της παράταξής σας. Δεν την αξιοποιήσατε αυτήν την ευκαιρία. Το αντίθετο μάλιστα, συνεχίζετε την αγαστή σύμπλευση με την ακροδεξιά εντός, αλλά και εκτός συνόρων.
Ταυτίζεστε, λοιπόν, στο προσφυγικό με τις απόψεις του κ. Όρμπαν και του κ. Κούρτς, της Ευρώπης φρούριο που υψώνει τείχη σε κυνηγημένους, της Ευρώπης που αρνείται τη συνευθύνη και την αλληλεγγύη. Την Ευρώπη, δηλαδή, των λαϊκιστών και των εθνικιστών που δεν απειλούν μονάχα τις αξίες μας, απειλούν ευθέως την ίδια την ύπαρξη της Ευρώπης. Ταυτιστήκατε, λοιπόν, με αυτούς στο προσφυγικό και στο Μακεδονικό συμπλέετε απόλυτα με τον κ. Γκρουέφσκι και τους υπερεθνικιστές στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Λέτε ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα με αντίθετη φορά. Με δυο λόγια, λοιπόν, έχετε επιλέξει στρατόπεδο στη συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης και του κόσμου, μόνο που είστε με τη λάθος μεριά της ιστορίας.
Μέχρι πρότινος χαρακτηριζόσασταν και αυτοχαρακτηριζόσασταν ως φιλελεύθερος, νεοφιλελεύθερος λέγαμε εμείς. Σήμερα με τη στάση σας στο Μακεδονικό και το προσφυγικό χαρακτηρίζεστε και από διεθνή Μέσα Ενημέρωσης ως ο Έλληνας Όρμπαν, κάθε άλλο δηλαδή παρά φιλελεύθερος.
Πουλάτε αξίες, πουλάτε ιδανικά, πουλάτε οράματα, πουλάτε τις θέσεις σας, την παρακαταθήκη της παράταξης σας, γιατί βλέπετε ότι ο Όρμπαν πήρε 49%. Και γίνεστε ακροδεξιοί, πιο πολύ και από τον Άδωνι. Συγχαρητήρια! Μόνο που εδώ είναι Ελλάδα και ο ελληνικός λαός έχει ιστορία, έχει αγώνες, έχει αξίες, έχει παρακαταθήκη και δεν θα σας δώσει ούτε 1% παραπάνω από αυτήν τη στάση που κρατάτε, την υποκριτική, την καιροσκοπική, την απαράδεκτη.
Έλεγα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι με τους φιλελεύθερους και τους νεοφιλελεύθερους, μας χωρίζει ιδεολογική άβυσσος. Όμως, με αρκετούς από αυτούς υπάρχει έδαφος για σκληρή πολιτική σύγκρουση, στη βάση όμως θέσεων και επιχειρημάτων. Μια σύγκρουση, όμως, που ενέχει το σεβασμό απέναντι στη διαφορετική άποψη, γιατί εκκινεί από μια συγκεκριμένη τεκμηριωμένη πολιτική θέση. Με κανέναν ακροδεξιό δεν ισχύει αυτό ούτε τώρα ούτε στο παρελθόν ούτε στο μέλλον θα ισχύει. Διότι η ακροδεξιά, κύριε Μητσοτάκη, είναι το τελευταίο καταφύγιο των πολιτικών απατεώνων που βασίζονται μόνο στο ψέμα, στην προπαγάνδα και στον διχασμό. Και εσείς, δυστυχώς, αποδεικνύετε ότι ακολουθείτε αυτόν το δρόμο. Και εσείς αποδεικνύετε ότι θέλετε να καταγραφείτε στη συνείδηση των πολιτών ως ένας πολιτικός απατεώνας.
Διότι την ώρα που σκορπάτε τον διχασμό, την ώρα αυτή ψεύδεστε ανερυθρίαστα ενώπιον του ελληνικού λαού. Εσείς ο υπερασπιστής των εθνικών δικαίων, ο τιμητής της αλήθειας απέναντι σε όσους ρίχνουν στάχτη στα μάτια του ελληνικού λαού για τα δεινά που έρχονται, είστε απλά -και θα το πω ευθέως, εδώ με την ευκαιρία που μου δίνετε σήμερα, ενώπιον του ελληνικού λαού- ένα πολιτικό κατασκεύασμα των πολιτικών ελίτ της χώρας, μεταξύ των οποίων και του φίλου σας, όπως αποκαλύφθηκε προχθές, του κ. Φρουζή της NOVARTIS.
Του κατηγορούμενου, δηλαδή, για ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ιστορία του ελληνικού κράτους, που μας λέγατε δίχως ντροπή ότι δεν γνωρίζετε ποιος είναι. Ο άνθρωπος που δεν γνωρίζετε λοιπόν ποιος είναι, είναι αυτός που διοργάνωνε, προφανώς εν αγνοία σας, δείπνα προς τιμήν σας, και προφανώς σε απευθείας συνεννόηση μαζί σας. Και σε απευθείας συνεννόηση μαζί σας συμμετείχε ενεργά στην εκστρατεία σας για την εκλογή σας στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Και είχατε και το θράσος να μας λέτε από αυτό εδώ το Βήμα ότι στήσαμε και σκευωρία στο θέμα της NOVARTIS, για να σπιλώσουμε αθώους. Και πάλι ντροπή σας, κύριε Μητσοτάκη!
Πείτε μου όμως, αλήθεια, όταν ανοίγατε σαμπάνιες με τον κ. Φρουζή, για πόσο καιρό νομίζατε ότι θα πίνατε εις υγείαν των κορόιδων; Και αλήθεια, τι σας υποσχέθηκαν όλοι αυτοί; Σε πόσο καιρό σας είχαν υποσχεθεί τότε ότι θα σας έβγαζαν Πρωθυπουργό και βιαζόσασταν τότε και ζητάγατε εκλογές από την πρώτη μέρα που γίνατε Αρχηγός; Αυτό, όμως, που έχει σημασία για τον ελληνικό λαό είναι κυρίως με τι ανταλλάγματα σας το υποσχέθηκαν αυτό.
Θα σας το πω ακόμα μια φορά και κλείνω με αυτό. Κύριε Μητσοτάκη, η χώρα δεν είναι πια τσιφλίκι ούτε του κ. Φρουζή ούτε του κ. Χριστοφοράκου ούτε κανενός επιχειρηματικού παράγοντα, που παριστάνει τον αντιστασιακό στα μπουζούκια, δίπλα στα μπουκάλια με τις σαμπάνιες νομίζοντας ότι το πορτοφόλι του και ο τραπεζικός του λογαριασμός αρκούν για να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις. Αυτή η Ελλάδα τελείωσε, κύριε Μητσοτάκη.
Τον επίλογο αυτής της Ελλάδας του χθες τον έχει γράψει ο ελληνικός λαός που είναι ο μόνος απόλυτος κυρίαρχος σε αυτόν τον τόπο. Η Ελλάδα του χθες, της χρεοκοπίας, της διαπλοκής, της διαφθοράς, τελείωσε. Η Ελλάδα του σήμερα και του αύριο είναι το ζήτημα, που στέκεται ξανά στα πόδια της, που είναι ξανά περήφανη, που μπορεί να κοιτάξει με αισιοδοξία, που βρίσκει ξανά τη χαμένη της αξιοπρέπεια, που βρίσκει ξανά τη χαμένη της δύναμη και γίνεται μια ισχυρή οικονομική και γεωπολιτική δύναμη στον ευρωπαϊκό χώρο και μαζί με τη μεγάλη εθνική προσπάθεια για την οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση, βάζει τάξη στα του οίκου της και κόβει τους δεσμούς με τα συστήματα του παρελθόντος, τη διαπλοκή, τη διαφθορά, την ασυδοσία ενός πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου, που περιφρονούσε για χρόνια τις ανάγκες και τις θυσίες του ελληνικού λαού.
Πάρτε το, λοιπόν, απόφαση, κύριε Μητσοτάκη και σας παρακαλώ να το μεταφέρετε αυτό και στους φίλους σας τους «Φρουζήδες» και τους άλλους επιφανείς επιχειρηματικούς παράγοντες που νομίζουν ότι η χώρα τούς ανήκει. Δεν τους ανήκει η Ελλάδα. Η Ελλάδα ανήκει στον ελληνικό λαό που κυρίαρχα αποφασίζει. Η Ελλάδα δεν θα γυρίσει πίσω. Η Ελλάδα στάθηκε στα πόδια της και φεύγει προς τα εμπρός. Δεν θα καταφέρετε να ξαναγυρίσετε τους Έλληνες στη μιζέρια και στην αναξιοπρέπεια. Βάλτε το καλά στο μυαλό σας και εσείς και αυτοί που σας στηρίζουν!
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ο κ. Μητσοτάκης ζήτησε να διεξαχθεί προ Ημερησίας Διατάξεως Συζήτηση για την οικονομία. Του είπα ότι είναι καλοδεχούμενη, ότι είναι πραγματικό δώρο. Σήμερα, όμως, αποδείχθηκε ότι ο κ. Μητσοτάκης μόνο για την οικονομία δεν ήρθε σε αυτήν εδώ την Αίθουσα να μιλήσει.
Τον κατανοούμε, διότι προφανώς δεν αισθάνεται ότι είναι προνομιακό πεδίο γι’ αυτόν και για το Κόμμα του η συζήτηση για την οικονομία. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο επέλεξε -είναι αλήθεια με πολύ εκνευρισμό- να επιδοθεί σε ένα κρεσέντο ύβρεων, σε ένα υβρεολόγιο.
Οφείλω να πω το εξής: Πραγματικά δεν βρισκόμαστε σε εκείνη την ψυχολογία που τα παίρνουμε όλα τοις μετρητοίς, κύριε Μητσοτάκη. Είπατε καμιά σαρανταριά φορές «ψεύτης», «ψεύτες». Και μια φορά να το πείτε φτάνει. Δεν χρειάζεται να το επαναλαμβάνετε σαράντα φορές. Είναι ένδειξη της αμηχανίας και του εκνευρισμού σας αυτό. Και ξέρετε, ορισμένες φορές αυτή η αμηχανία και ο εκνευρισμός κάνει τον ομιλητή να κινείται στα όρια του γραφικού και να έχει ο λόγος του και μια δόση κωμικότητας, ιδίως όταν διανθίζεται από αυτά τα περίτεχνα ανεβάσματα του τόνου της φωνής. Επίσης, θα έλεγα ότι πολλές φορές αυτό κάνει τον ομιλητή όχι να έχει απλά απόσταση από αυτόν που τον παρακολουθεί, αλλά αυτός που τον παρακολουθεί να αισθάνεται και συμπόνια.
Το κύριο, όμως, είναι ότι σε αυτό το εξηντάλεπτο κρεσέντο βρήκατε μόλις δέκα λεπτά να μιλήσετε για την οικονομία. Μόλις δέκα λεπτά. Και στα δέκα, όμως, αυτά λεπτά που μιλήσατε, τιμήσατε την προσωπική κοινοβουλευτική σας παράδοση και προλάβατε να φανερώσετε μια σειρά από ανεπάρκειες και στον τομέα της οικονομίας. Θα πάω σε αυτές τις ανεπάρκειες στη συνέχεια.
Θα ήθελα, όμως, να ξεκινήσω από μία τρομακτική παράλειψη. Ξέρετε, το κρίσιμο θέμα που συζητούσε το Eurogroup στις 21 Ιούνη -ένα από τα τρία, όπως εξήγησα, αλλά το πιο κρίσιμο, το περιμέναμε από το 2012 και μετά-ήταν το χρέος. Δεν είπατε κουβέντα για το χρέος. Ούτε καν αναφερθήκατε σε αυτό. Και προφανώς δεν το ξεχάσατε.
Είναι λογικό. Μέχρι και εσείς δεν μπορείτε να αμφισβητήσετε αυτό που λέει ολόκληρος ο κόσμος, όλοι οι οίκοι αξιολόγησης, που μας αναβαθμίζουν, οι κεφαλαιαγορές, οι διεθνείς αναλυτές, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας, ακόμη και το ίδιο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ότι δηλαδή το ελληνικό χρέος με τη συμφωνία της 21ης του Ιούνη κατέστη επιτέλους βιώσιμο και ότι με όπλο αυτήν τη συμφωνία οι αγορές είναι πλέον ορθάνοιχτες για την ελληνική οικονομία, για τα ελληνικά ομόλογα, για την Ελλάδα. Και μάλιστα είναι ορθάνοιχτες χωρίς καμία επιπλέον επιβάρυνση για τις τράπεζες, για τα ασφαλιστικά ταμεία, για τα νοσοκομεία, για τους μικροομολογιούχους, για να θυμηθούμε και άλλες αναδιαρθρώσεις, αυτή που έγινε το 2011 με την περίπτωση του διαβόητου PSI.
O κ. Μητσοτάκης, όμως, μίλησε για τα πλεονάσματα που συμφώνησε η ελληνική κυβέρνηση, 3,5% μέχρι το 2022 και 2,2% στη συνέχεια. Μας είπε πόσο καταστροφικά και πόσο περιοριστικά είναι αυτά τα πλεονάσματα για την ελληνική οικονομία.
Θα ήθελα, όμως, εδώ να επισημάνω ορισμένα πράγματα. Υπάρχει, αλήθεια, κανείς -και συμπεριλαμβάνω και τους απόντες γιατί δεν είναι εδώ οι εκπρόσωποι της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ- σε αυτήν εδώ την Αίθουσα, που διαχειρίστηκε τα χρόνια της κρίσης διαπραγματεύσεις που αφορούσαν την πορεία του προγράμματος και τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, που να πέτυχε κάτι καλύτερο; Αν υπάρχει κανείς που να πέτυχε κάτι καλύτερο από αυτά τα πλεονάσματα, να σηκώσει το χέρι του και να μας εξηγήσει, να πει «εγώ πέτυχα».
Εγώ δεν θυμάμαι, κύριε Μητσοτάκη, να πέτυχε κανείς κάτι καλύτερο. Αντιθέτως, θυμάμαι ότι στην Κυβέρνηση που εσείς συμμετείχατε, είχατε συμφωνήσει πρωτογενή πλεονάσματα 4,5% μέχρι το 2018 και μέσο όρο 4% μέχρι το 2031.
Το αμφισβητείτε αυτό; Δεν μπορείτε να το αμφισβητήσετε, γιατί είναι η πραγματικότητα. Γι’ αυτό θα έλεγα είναι ότι είναι δείγμα θράσους να έρχεστε και να μας κάνετε κριτική για το ύψος των πλεονασμάτων.
Παρουσιάσατε όμως και ένα πολύ ενδιαφέρον διάγραμμα -αναφέρθηκε ο κ. Τσακαλώτος σε αυτό το διάγραμμα- και μάλιστα, το κατέθεσε και στα Πρακτικά, εξηγώντας ότι θα έπρεπε να το καταθέσουμε εμείς για να ισχυριστούμε τα δικά μας επιχειρήματα.
Αναρωτιέμαι, κύριε Μητσοτάκη, το εξής: Αυτό το ωραίο διάγραμμα το δανειστήκατε από τις ειδήσεις του ΣΚΑΪ, που βάζουν κατά καιρούς διαγράμματα για την πορεία της ελληνικής οικονομίας αντεστραμμένα;
Εγώ, κύριε Μητσοτάκη, θα ήθελα να καταθέσω την πραγματική εικόνα. Η πραγματική εικόνα είναι αυτή.
Είναι τα χρόνια που κυβερνήσατε και συρρικνώσατε το ΑΕΠ της χώρας συνολικά κατά εικοσιπέντε μονάδες και όχι τα δικά σας τεχνάσματα, όπου παρουσιάζετε όχι τον ρυθμό του ΑΕΠ, αλλά τον ρυθμό μεταβολής του ΑΕΠ.
Να σας παρουσιάσω, βεβαίως και μια πιο ευκολοδιάβαστη εικόνα, που είναι αυτή εδώ και αφορά, κύριε Μητσοτάκη, το γεγονός ότι το 2009 το ΑΕΠ μειώθηκε 4,3%, το 2010 μειώθηκε 5,5%, το 2011 μειώθηκε 9,1%, μετά το 2012, ναι, πήγαμε στο -7,3%. Δεν μείναμε στο 9,1%, ευτυχώς.
Μετά, το 2013 πήγαμε στο -3,2%, δεν μείναμε στο -7,3%. Αυτά είναι τα κατορθώματα που συνολικά, αν τα αθροίσουμε, έχουμε -25% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος.
Δηλαδή, συρρικνώσατε τον εθνικό πλούτο κατά το 1/4 και έχετε το θράσος να έρχεστε εδώ, σ’ αυτή την Αίθουσα και να μας παρουσιάζετε και διαγράμματα.
Ναι, το 2014 είχατε μια οριακή αύξηση.
Συγχαρητήρια. Συρρικνώσατε τον δημόσιο πλούτο κατά 25%, κατά το 1/4 και καταφέρατε μετά από πέντε χρόνια θυσιών, περικοπών, λεηλασίας, να φτάσετε στο 0,8%. Συγχαρητήρια! Αυτό θέλετε να σας πω; Συγχαρητήρια.
Να έρθω, λοιπόν, κύριε Μητσοτάκη, στην επόμενη λαθροχειρία την οποία επιχειρήσατε απ’ αυτό εδώ το Βήμα. Εδώ πραγματικά αναρωτιέμαι αν οι οικονομικοί σας σύμβουλοι, αυτοί που σας συμβουλεύουν, το κάνουν επίτηδες για να σας κάνουν ζημιά ή αν, εν πάση περιπτώσει, δεν έχουν γνώσεις, αν είναι άσχετοι ή απλώς, κυνικοί και ψεύτες. Διότι είπατε για πολλοστή φορά και απ’ αυτό εδώ το Βήμα ξανά -τα έχετε ξαναπεί, όμως και σας έχουμε διαψεύσει, σας έχουμε δώσει τα στοιχεία, σας έχει απαντήσει ο κ. Τσακαλώτος- ότι το χρηματοδοτικό μαξιλάρι ύψους 25 δισεκατομμυρίων ευρώ έχει προκύψει από τα πρωτογενή πλεονάσματα και από τη στάση πληρωμών προς το ελληνικό δημόσιο. Ψέματα επί ψεμάτων ή λάθη επί λαθών. Ένα από τα δύο πρέπει να διαλέξετε. Ή τζάμπα πήγε το Χάρβαρντ ή εδώ έχετε επιλέξει ένα σκόπιμο ψέμα.
Να σας ενημερώσω, λοιπόν, ότι το χρηματοδοτικό μαξιλάρι προέκυψε από δύο πηγές: Από τις εκταμιεύσεις του ESM, σκοπίμως μεγαλύτερες από την αποπληρωμή των δανειακών αναγκών της χώρας, καθώς και από τις δοκιμαστικές εξόδους που έχουμε πραγματοποιήσει στις αγορές χρήματος την προηγούμενη χρονιά.
Όσο για την περιβόητη στάση πληρωμών του ελληνικού δημοσίου, να σας ενημερώσω επίσης ότι αυτή τη στιγμή που μιλάμε, βρισκόμαστε σε ιστορικό χαμηλό ληξιπρόθεσμων του ελληνικού δημοσίου και μέσα στους επόμενους μήνες ό,τι έχει απομείνει θα αποπληρωθεί και για πρώτη φορά θα μηδενιστούν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του ελληνικού δημοσίου προς ιδιώτες.
Βρείτε, λοιπόν, κανένα άλλο επιχείρημα! Πάει αυτό, σκούριασε, η στάση πληρωμών!
Πάμε, όμως, παρακάτω, διότι μεγαλύτερη σημασία από τα ψέματα και τις λαθροχειρίες του κ. Μητσοτάκη νομίζω ότι έχει και το πολιτικό του σχέδιο για τη χώρα.
Μας είπε, λοιπόν, ότι έχει διαπραγματευτικό στόχο να μειώσει τα πλεονάσματα, αφού θα έχει προκαλέσει ένα δημιουργικό σοκ στην ελληνική οικονομία.
Ενδιαφέρουσες λέξεις για να περιγράψει κανείς το ανατριχιαστικό αντικοινωνικό πρόγραμμα, το οποίο ετοιμάζει η Νέα Δημοκρατία προς τον ελληνικό λαό για την επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Ακούστε, λοιπόν, ποιο είναι το σοκ που σχεδιάζει ο κ. Μητσοτάκης που, ευτυχώς, θα μείνει στα συρτάρια της οδού Πειραιώς και δεν θα εφαρμοστεί ποτέ. Το δημιουργικό σοκ, λοιπόν, είναι κατ’ αρχάς στον δρόμο του ομοϊδεάτη σας κ. Κουρτς – που δεν είναι ακροδεξιός, απ’ ό,τι άκουσα εδώ, αλλά είναι φιλελεύθερος- και είναι το δωδεκάωρο της εργασίας, η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, το «lockout», δηλαδή η ανταπεργία, η οριστική κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων -που επανέρχονται τον Σεπτέμβριο- η καθήλωση και όχι η αύξηση του κατώτατου μισθού, το κόψιμο των δαπανών για την υγεία και την παιδεία, η διατήρηση του «ένα προς πέντε» αποχωρήσεις προς προσλήψεις στο Δημόσιο –μία μόνο πρόσληψη για πέντε αποχωρήσεις-, ενώ εμείς έχουμε φθάσει στο «ένα προς ένα» και έχουμε συμφωνήσει με τους θεσμούς.
Με δυο λόγια, λοιπόν, αυτό το δημιουργικό σοκ που ετοιμάζετε, αυτή η κρυφή ατζέντα, είναι μια ατζέντα απολύσεων, ξεπουλήματος, απορρύθμισης, κατεδάφισης κοινωνικών και εργασιακών κεκτημένων, κοινωνικών δικαιωμάτων, κοινωνικού κράτους. Αυτό είναι το δημιουργικό σοκ του κ. Μητσοτάκη. Με δυο λόγια είναι ένα τρισχειρότερο μνημόνιο, το οποίο έχει έτοιμο ως πρόγραμμα –και, μάλιστα, θα έχουμε την ιδιοκτησία εμείς των μεταρρυθμίσεων που οραματίζεται- προς τον ελληνικό λαό. Και είναι ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, τελικά, που η έξοδος από αυτόν τον ιδιότυπο μηχανισμό επιτροπείας έχει αποσταθεροποιήσει τη Νέα Δημοκρατία και τον κ. Μητσοτάκη προσωπικά, διότι γνωρίζει καλά ότι αυτό το σχέδιο δεν μπορεί εύκολα να υλοποιηθεί, χωρίς αυτό το άλλοθι του μνημονιακού καταναγκασμού.
Ποιο είναι, αν θέλετε, μάλιστα, το «τυράκι» αυτής της κρυφής πολιτικής ατζέντας του δημιουργικού σοκ; Είναι ότι αν την εφαρμόσουμε και αν περάσουμε ακόμα λίγα, βρε αδελφέ, μαύρα χρόνια –τόσα περάσαμε-, ίσως τότε οι δανειστές μας να αποδεχθούν να μειώσουν λίγο τα πλεονάσματα, γιατί το 3,5% είναι μεγάλο, ενώ το 4,5% που είχαν υπογράψει αυτοί ήταν καλό.
Βεβαίως, εδώ να επισημάνουμε ότι δεν υπάρχει κάποιος που να λέει ότι το 3,5% είναι μικρό νούμερο. Όμως, από το 2019 και μετά διαμορφώνεται δημοσιονομικός χώρος, δηλαδή 800 εκατομμύρια ευρώ το 2019, ενάμισι δισεκατομμύριο ευρώ το 2020 και ούτω καθεξής. Αυτός ο δημοσιονομικός χώρος θα φθάσει πάνω από τα τρία δισεκατομμύρια ευρώ, με δεδομένα αυτά τα πλεονάσματα, με βάση τις προβλέψεις που υπάρχουν για την ανάπτυξη της οικονομίας, τη μείωση της ανεργίας και την αύξηση της απασχόλησης, όλη αυτή τη θετική πορεία που έχει δημιουργηθεί που θα μας δώσει τη δυνατότητα, παρά αυτά τα πλεονάσματα, να έχουμε στοχευμένες φοροελαφρύνσεις σε εκείνες τις κοινωνικές κατηγορίες που έχουν επιβαρυνθεί.
Τώρα, κύριε Μητσοτάκη, επιτρέψτε μου να έρθω στο αγαπημένο σας θέμα, στο αγαπημένο θέμα της Νέας Δημοκρατίας, που είναι οι συντάξεις. Δεν θυμάστε μάλλον ότι όταν εμείς διαπραγματευόμασταν με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και όταν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο πίεζε με τις γνωστές του θέσεις και απαιτούσε τις αχρείαστες δημοσιονομικά περικοπές, ήσασταν εσείς και τα στελέχη σας που κάθε τρεις και λίγο εκείνες τις μέρες βγαίνατε και λέγατε –έχω μαζέψει δεκαεννέα δημόσιες τοποθετήσεις σας εκείνο τον καιρό- «Κλείστε την αξιολόγηση, κλείστε την αξιολόγηση», «Δεχθείτε τα μέτρα, δεχθείτε τα μέτρα». Και βεβαίως, όχι φανερά, αλλά ίσως κρυφά, κάποιοι στο twitter το έγραφαν κιόλας, «Βάστα Σόιμπλε, βάστα Γερούν, βάστα ΔΝΤ»!
Λέω ότι κάποιοι στο twitter το φανέρωναν κιόλας. Λέω «Κάποιοι κρυφά, κάποιοι το φανέρωναν κιόλας».
Εσείς δεν εκφράζεστε ποτέ κρυφώς. Λέτε φανερά ό,τι πιστεύετε. Άλλωστε, τις τελευταίες μέρες το φανερώσατε το σαράκι σας σ’ αυτήν εδώ την Αίθουσα.
Έρχομαι, λοιπόν, και λέω το εξής. Ήσασταν εσείς που όταν οι περικοπές ήταν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης μας καλούσατε άρον-άρον να κλείσουμε την αξιολόγηση και μάλιστα χωρίς τα αντίμετρα. Τρεις ημέρες τώρα επιχειρηματολογείτε και ψάχνετε και βρίσκετε διαρκώς τους λόγους εκείνους για τους οποίους δεν επιτρέπεται να υπάρξει καμία παρεκτροπή από αυτή την ψηφισμένη υποχρέωση, που αφορά την περικοπή των συντάξεων. Καμία! Μάλιστα, σήμερα άκουγα, καθώς ερχόμουν στη Βουλή τον κ. Βρούτση –δεν ξέρω αν είναι στην Αίθουσα- να δίνει μια συνέντευξη σε κάποιον ραδιοφωνικό σταθμό και να ψάχνει να βρει τον λόγο για τον οποίο αυτό είναι αδιανόητο, διότι, λέει, θα χρειαστούμε νέες αναλογιστικές μελέτες και δεν μπορούμε να κάνουμε τέτοιο έγκλημα και πώς τολμάμε να τα λέμε αυτά. Αυτά λέγατε και αυτά λέτε τρεις ημέρες τώρα.
Και βεβαίως ο κ. Χατζηδάκης ήταν αυτός που ομολόγησε προχθές ότι έχετε συμπεριλάβει την περικοπή στο πρόγραμμά σας και έχετε βάλει, βεβαίως, και τους κονδυλοφόρους σας να γράφουν ότι δεν γίνεται η Ευρώπη να μας χαριστεί, διότι αυτό θα θέσει, εκτός των άλλων, σε κίνδυνο και τη δική σας προεκλογική καμπάνια.
Και σήμερα, κύριε Μητσοτάκη, όταν φαίνεται εκ των αντιδράσεών σας και μόνο και όχι από τα δημοσιεύματα -θα πω και γι’ αυτά-ότι σας έπιασαν «με τη γίδα στην πλάτη», όπως λένε στο χωριό μου, και όταν βεβαίως έχει γίνει λίγο-πολύ γνωστό ότι η θέση και η στάση σας είναι και απέναντι στους εταίρους μας –το είπατε εδώ στον Μοσκοβισί- ότι δεν πρέπει να κουνηθούν ρούπι από την εφαρμογή αυτής της περικοπής, αντί να ζητήσετε συγγνώμη για τον κυνισμό σας, έρχεστε εδώ και αρχίζετε τις υπεκφυγές. Δεν είχατε, λέει, συνάντηση με την κυρία Μέρκελ. Ήσασταν μαζί στη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος ή ήσασταν εσείς σε άλλη Σύνοδο και αυτή σε άλλη Σύνοδο; Μαζί ήσασταν. Δεν είχατε, λέει, συνάντηση με τον κ. Ζεεχόφερ. Και άρα, αυτό είναι το μεγάλο θέμα, δεν είχατε συνάντηση, άρα το δημοσίευμα είναι ψευδές.
Εγώ δεν θέλω να μείνω στο δημοσίευμα. Η αντίδρασή σας και μόνο αναγνωρίζει την απόλυτη ενοχή σας. Η αντίδρασή σας τρεις ημέρες μόνο στην Ελληνική Βουλή, στον δημόσιο λόγο, στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αναγνωρίζει και αναδεικνύει την απόλυτη ενοχή σας.
Μέχρι χθες, λοιπόν, ερχόσασταν εδώ και παριστάνατε εσείς τους δικαστές, τους δικαστές των ευρωπαϊκών θεσμών και τους κριτές της νομιμοφροσύνης της ευρωπαϊκής κανονικότητας και τους επιβάλλατε την τάξη.
Και σήμερα όμως, ήρθατε εδώ να παριστάνετε τον τσάμπα μάγκα. Και καταθέσατε μια τροπολογία, που στην πραγματικότητα πρόκειται για «τρυπολογία», δηλαδή για μια τρύπα στο νερό.
Μέχρι χθες θεωρούσατε δεδομένη την περικοπή. Λέγατε δημόσια ότι είναι δέσμευση της χώρας, εγκαλούσατε τον Μοσκοβισί. Τώρα, είδατε την τρύπα, την τεράστια τρύπα στην προπαγάνδα σας και σπεύσατε να τρυπώσετε μέσα στην τρύπα. Επαναστάτες της κακιάς ώρας.
Προσέξτε όμως, κύριε Μητσοτάκη, μην θυμώσει μαζί σας ο κ. Χατζηδάκης, γιατί τον εκθέσατε σήμερα, με αυτά που είπε προχθές.
Λοιπόν, να σοβαρευτούμε. Οι συνταξιούχοι, κύριε Μητσοτάκη, δεν είναι ποντίκια για να χωθούν σε αυτή την τρύπα, που σπεύσατε εσείς να χωθείτε σήμερα με την «τρυπολογία» σας. Είναι άνθρωποι με υπερηφάνεια, με μυαλό. Ξέρουν ποιοι είναι αυτοί και με ποιον τρόπο τους καταδίκασαν στη φτώχεια με δώδεκα συνεχόμενες περικοπές των συντάξεών τους από το 2010 έως και το 2014.
Και δεν είναι καν σπασμωδική απόπειρα απάτης η τροπολογία σας. Είναι η επιτομή της γελοιότητας και του κυνισμού σας, γιατί παίζετε εν ου παικτοίς με τις δυσκολίες και τις προσδοκίες χιλιάδων απόμαχων της δουλειάς, που αν μη τι άλλο αξίζουν τον σεβασμό μας.
Και σας το λέω, κύριε Μητσοτάκη, από αυτό εδώ το Βήμα. Μη βιάζεστε. Το πικρό αυτό ποτήρι θα το πιείτε γουλιά-γουλιά και σιγά-σιγά μέχρι το τέλος. Μην βιάζεστε. Όλα στην ώρα τους.
Ο τυχοδιωκτισμός, όμως, του κ. Μητσοτάκη δεν περιορίζεται στα θέματα της οικονομίας. Βεβαίως στα θέματα της οικονομίας οδηγείτε την παράταξή σας από το ένα στραπάτσο στο άλλο, αλλά νομίζω ότι ο τυχοδιωκτισμός είναι βασικό χαρακτηριστικό και στο μεγάλο θέμα, όπως είπε και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος πριν, στο κρίσιμο θέμα της εποχής μας, στο μεγάλο θέμα της διαχείρισης αυτού του παγκόσμιου φαινομένου, της διαχείρισης του προσφυγικού.
Σας ξέφυγε πριν από λίγο, κατά τη διάρκεια της πρωτομιλίας μου και με θαυμασμό ομολογουμένως είπατε ότι ο Ούγγρος Πρωθυπουργός πήρε κοντά στο 49%. Αυτό ακριβώς είναι το μοναδικό σας κριτήριο γι’ αυτό το θέμα, η ψηφοθηρία. Και γι’ αυτό παίρνετε πλέον σαφή θέση στο μείζον διακύβευμα σήμερα στην Ευρώπη, στο μείζον διακύβευμα μιας διχασμένης Ευρώπης και συμπαρατάσσεστε, είπα στην πρωτομιλία μου, με τη λάθος πλευρά της ιστορίας, συμπαρατάσσεστε με τους ακραίους όχι μόνο του κόμματός σας, αλλά και ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ταυτίζεστε -δεν ξέρω αν το καταλαβαίνετε ή όχι- με την πιο ακραία σοβινιστική αντιμεταναστευτική και θα το πω ξεκάθαρα, αντιευρωπαϊκή πρόταση για τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης.
Δεν ακούτε ούτε καν τις μετριοπαθείς φωνές μέσα στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, που ζητούν ευρωπαϊκές λύσεις για το μείζον ευρωπαϊκό πρόβλημα της διαχείρισης του προσφυγικού. Θέλετε να καβαλήσετε κι εσείς το κύμα του λαϊκισμού και της ακροδεξιάς και υιοθετείτε ακραία επιχειρήματα που έχουν βεβαίως διατυπωθεί και στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής, από αυτούς όμως, κύριε Μητσοτάκη, που θέλουν να μετατρέψουν την Ελλάδα και τον ευρωπαϊκό νότο σε αποθήκες ψυχών.
Βεβαίως, αυτοί λένε ότι η λύση μπορεί να έρθει όταν η μία μετά την άλλη χώρες αρχίσουν να κλείνουν τα σύνορά τους, εάν αφήσουμε -το λένε κι αυτό- τους πρόσφυγες να πνίγονται στη θάλασσα, στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο και αν καταστρατηγήσουμε κάθε διάταξη του Διεθνούς Δικαίου.
Εγώ, όμως, θα ήθελα να σας ρωτήσω, κύριε Μητσοτάκη, και να σας ζητήσω να αναρωτηθείτε κι εσείς: Έχετε αλήθεια σκεφτεί ότι η ταύτισή σας με αυτές τις ακραίες δεξιές θέσεις για το ζήτημα του προσφυγικού στην Ευρώπη στο τέλος της ημέρας είναι και μια ταύτιση με όσους έχουν θέσεις ενάντια στα συμφέροντα της πατρίδας μας; Αντιλαμβάνεστε ότι υπερασπιζόμενος τα επιχειρήματα της ακροδεξιάς, επί της ουσίας φέρνετε τη χώρα μας μπροστά στον κίνδυνο να κληθεί από άλλους ομοϊδεάτες σας να αντιμετωπίσει κάποια στιγμή το προσφυγικό μόνη της; Διότι δεν γίνεται στο εσωτερικό να υιοθετείτε επιχειρηματολογία Κουρτς, αλλά να λέτε ότι στο εξωτερικό ζητάτε ευρωπαϊκές λύσεις. Και τα δύο δεν γίνονται.
Διότι σας άκουσα κάποια στιγμή να λέτε ότι για την προσφυγική κρίση ευθύνεται η Κυβέρνησή μας, η οποία άνοιξε, αυτή ήταν επί λέξει η τοποθέτησή σας, τα σύνορα το 2005. Αυτή ακριβώς, κύριε Μητσοτάκη, είναι η επιχειρηματολογία και το κατηγορητήριο του AFD στη Γερμανία ενάντια στην Καγκελάριο Μέρκελ. Την κατηγορούν, διότι το 2015 άνοιξε τα σύνορα στους πρόσφυγες, τα σύνορα της Γερμανίας. Ακριβώς αυτήν τη θέση υιοθετείτε. Και δεν γίνεται να υιοθετείτε αυτήν τη θέση και αμέσως μετά να σπεύδετε να μας πείτε ότι δίνετε μάχες εσείς στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα απέναντι στον κ. Όρμπαν.
Έρχομαι για λίγο και στο ζήτημα, το αγαπημένο σας κι αυτό τελευταία, της συμφωνίας με την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Εκεί να δείτε λαϊκισμός.
Κοιτάξτε, κύριε Μητσοτάκη, η Ελλάδα και όλη η Ευρώπη γνωρίζει και το γράφουν πια έγκυροι αναλυτές, ο διεθνής Τύπος, ότι γίνατε όψιμα Μακεδονομάχος από ανάγκη για να μην σας διασπάσουν το κόμμα σας οι γνωστοί πατριδοκάπηλοι, οι οποίοι έχουν χτίσει την πολιτική τους καριέρα πάνω στο ζήτημα αυτό από το ’92. Αυτό είναι γνωστό. Δεν θέλω να επεκταθώ άλλο με τις παλινωδίες σας στο ζήτημα αυτό. Τα είπαμε άλλωστε και άλλη φορά από αυτό εδώ το Βήμα, στη συνεδρίαση για την ψήφο εμπιστοσύνης.
Στην προσπάθειά σας, όμως, να πείσετε ότι δεν είναι η καλύτερη συμφωνία, ότι η συμφωνία είναι εις βάρος των εθνικών συμφερόντων, ότι είναι η χειρότερη που έχει πέσει ποτέ στο τραπέζι για να διευθετήσει τις σχέσεις μας με την γείτονα στην εικοσιπενταετή αυτή διένεξη, επιμένετε κάθε μέρα σε διαστρεβλώσεις και σε ψέματα. Επιμένετε να λέτε ψέματα, πως με τη συμφωνία αυτή η Ελλάδα αποδέχεται «μακεδονικό έθνος» και γλώσσα.
Για τη γλώσσα ξέρετε πολύ καλά ότι από το 1977, δυστυχώς, σε μια Σύνοδο εδώ στην Ελλάδα, στο Ζάππειο, η χώρα μας από τότε και μετά βρέθηκε προ τετελεσμένων. Εκεί που ωστόσο κάνετε τη μεγαλύτερη λαθροχειρία είναι στο ζήτημα του έθνους, διότι γνωρίζετε πολύ καλά ότι πουθενά -επαναλαμβάνω, πουθενά- στη συμφωνία δεν υπάρχει αναγνώριση «μακεδονικού έθνους». Υπάρχει μονάχα το θέμα της ιθαγένειας.
Αυτό θέλετε να πείτε;
Έχετε αστυνομική ταυτότητα;
Βγάλτε την αστυνομική σας ταυτότητα και διαβάστε εκεί που λέει Nationality-Ιθαγένεια και δείτε τι γράφει. Βγάλτε την αστυνομική σας ταυτότητα και σταματήστε να διαστρεβλώνετε και να παραπληροφορείτε τον ελληνικό λαό ότι δήθεν αναγνωρίσαμε «μακεδονικό έθνος». Είναι ντροπή σας να το κάνετε αυτό.
Κάνετε αυτές τις μέρες ότι δεν έχετε ακούσει ίσως το πιο ενδιαφέρον σημείο όλων όσων έχουν ακουστεί το τελευταίο διάστημα πάνω στο ζήτημα αυτό και αφορά τις τοποθετήσεις και του Ζάεφ και του Ντιμιτρόφ, του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Εξωτερικών της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Συμβαίνει πρώτη φορά, μετά τον Γκλιγκόροφ το ’92, Πρωθυπουργός και Υπουργός Εξωτερικών της γείτονος να παραδέχονται στις συνεντεύξεις τους οι άνθρωποι ότι είναι Σλάβοι και ότι καμία σχέση δεν έχουν με την πολιτισμική κληρονομιά, με την ιστορία, την παράδοση της ελληνικής Μακεδονίας -αυτό είναι το πιο σημαντικό!-, ότι δεν κατάγονται από τη Μακεδονία και την κληρονομιά της και βεβαίως -εξίσου πολύ σημαντικό και κρίσιμο- ότι δεν διεκδικούν και δεν θα μπορούσαν άλλωστε να διεκδικούν ή να έχουν διεκδικήσεις σχετικά με μειονότητες εντός της Ελλάδας.
Θέλω τώρα να σας ρωτήσω το εξής, κύριε Μητσοτάκη. Έμαθα ότι αναρτήσατε προχθές μια συνέντευξή σας στο διεθνές πολιτικό περιοδικό «Politico». Έμαθα ότι άλλο κείμενο αναρτήσατε εσείς στο επίσημο siteτου κόμματός σας και άλλο ανήρτησε το περιοδικό ως τη βασική σας συνέντευξη. Έλειπαν κάποια κομμάτια. Αυτά λοιπόν τα κομμάτια που έλειπαν προξένησαν το ενδιαφέρον κάποιων συνεργατών μου και έψαξαν και βρήκαν -δεν το βάλατε αυτό στο επίσημο site- ότι λέτε πως υπάρχει φόβος για περιφερειακές αναταραχές στην ελληνική Μακεδονία, όπου οι αυτονομιστικές δυνάμεις μπορούν να δουν τη συμφωνία ως πρόσκληση να οργανωθούν.
Θέλω να σας ρωτήσω, κύριε Μητσοτάκη, αν είναι αλήθεια αυτό το οποίο διάβασα. Δηλαδή, οι γείτονές μας επισήμως με βάση αυτήν τη συμφωνία αναγνωρίζουν και λένε ρητά, διατυμπανίζουν ότι δεν υπάρχει καμία μειονότητα στην Ελλάδα και έρχεστε εσείς, ως Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, να μιλήσετε σε ένα διεθνές περιοδικό για αυτονομιστικές δυνάμεις; Ποιες είναι αυτές οι αυτονομιστικές δυνάμεις; Αναγνωρίζουμε εμείς τέτοιες δυνάμεις στη χώρα μας;
Κύριε Μητσοτάκη, φοβάμαι ότι μπροστά στον ακροδεξιό παροξυσμό σας, για να κρατήσετε μαζί σας τους ακραίους του κόμματός σας, γίνεστε εθνικά επικίνδυνος και πρέπει να το προσέξετε αυτό.
Και έρχομαι τώρα στα θέματα εκείνα στα οποία υψώσατε πολύ τη φωνή. Σας άκουσα, λοιπόν, με πολλή προσοχή, αντί για απαντήσεις στα θέματα που αφορούν αποδεδειγμένες σχέσεις σας με επιχειρηματικά συμφέροντα και επιχειρηματίες να προσπαθείτε όχι να απαντήσετε, όχι να αποδείξετε ότι δεν είστε σε εμπλοκή με συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά να προσπαθείτε να αποδείξετε ότι είμαστε το ίδιο εγώ κι εσείς. Αυτή είναι η γνωστή στρατηγική: Όλοι το ίδιο είμαστε.
Το βασικό σας επιχείρημα ήταν υπό μορφήν ερωτήματος που μου κάνατε αν έχω συναντήσει ή όχι επιχειρηματίες. Αδιάσειστο επιχείρημα, ομολογώ, χιλιοπαιγμένο από την εποχή της περιβόητης γάτας των Ιμαλαίων.
Μόνο που το κρίσιμο ερώτημα, κύριε Μητσοτάκη, δεν είναι αν κάποιος πολιτικός, Πρωθυπουργός ή Αρχηγός της Αντιπολίτευσης, συναντά ή όχι επιχειρηματίες. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν τους συναντά και αποδέχεται τα αιτήματά τους. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν τους συναντά και μετά πολιτεύεται προκειμένου να υπηρετήσει τα συμφέροντά τους. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν τους συναντά και τους κάνει τα χατίρια έναντι ανταλλαγμάτων στήριξης.
Κάνατε, λοιπόν, το βήμα σήμερα και αναφερθήκατε και σε ονόματα. Πολύ ενδιαφέρον. Με ρωτήσατε αν, μεταξύ άλλων, έχω συναντήσει τον κ. Μπόμπολα, τον κ. Ψυχάρη, τον κ. Μαρινάκη, τον κ. Καλογρίτσα, αν και γι’ αυτόν μάλλον πρέπει να ρωτήσετε τον κ. Θεοδωρικάκο, τον συνεργάτη σας, αν τον συναντά συχνά, όχι εμένα.
Θέλω να σας απαντήσω ή μάλλον θέλω να δούμε μαζί, αν συμφωνήσουμε ότι το κρίσιμο θέμα δεν είναι αν συναντάς, αλλά αν κάνεις σε κάποιον τα χατίρια, τι χατίρια έχει κάνει σ’ αυτούς η Κυβέρνησή μου; Για να δούμε.
Όπως ίσως γνωρίζετε, κύριε Μητσοτάκη -και αν δεν το γνωρίζετε, να σας ενημερώσω εγώ- ο κ. Μπόμπολας δεν έχει πια την εφημερίδα «Έθνος». Γιατί; Διότι δεν του χαρίστηκαν τα δάνεια. Απ’ ό,τι έμαθα, εσχάτως και στην επιχείρησή του έχει χάσει το πάνω χέρι έναντι άλλων συνεταίρων του.
Ο κ. Ψυχάρης; Τι κάνει αυτή η ψυχή; Ο κ. Ψυχάρης δεν έχει πια τον ΔΟΛ. Δεν είναι εκείνο το ισχυρό πρόσωπο όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων από την περίοδο Σημίτη και μετά, για τον ίδιο ακριβώς λόγο, διότι δεν του χαρίστηκαν τα δάνειά του και δεν κράτησε την εφημερίδα του. Απ’ ό,τι μαθαίνω, έχει χάσει και ένα μεγάλο κομμάτι των περιουσιακών του στοιχείων σε πλειστηριασμούς, ένα πολυτελέστατο σπίτι, μια βίλα που μάλλον είχε κάπου στο Πόρτο Χέλι.
Ο κ. Μαρινάκης; Ο κ. Μαρινάκης, παρά το γεγονός ότι πράγματι συναντήθηκε μαζί μου, εντούτοις επί κυβερνήσεών μας δεν γλίτωσε από το να του ασκηθεί ποινική δίωξη για τα μπλεξίματα που έχει με τις δουλειές του.
Γιατί, κύριε Μητσοτάκη; Διότι, κύριε Μητσοτάκη, όσο περνάει από το χέρι μας βέβαια -γιατί δεν περνάνε όλα από το χέρι μας- όσο εμείς θα είμαστε Κυβέρνηση, θα είναι όλοι οι Έλληνες πολίτες ίσοι απέναντι στον νόμο και χατίρια σε επιχειρηματίες εμείς δεν κάναμε, δεν κάνουμε και δεν θα κάνουμε.
Αλήθεια, εσείς έχετε τη δυνατότητα να έλθετε μετά από εμένα σ’ αυτό εδώ το Βήμα και να ισχυριστείτε το ίδιο; Κάντε το, αν την έχετε.
Μπορείτε να ισχυριστείτε εσείς, κύριε Μητσοτάκη, ότι όταν ο κ. Χριστοφοράκος για λογαριασμό της Siemens σάς πλήρωνε, σας αγόραζε ακόμα και το τηλεφωνικό κέντρο στο γραφείο σας, εσείς και η κυβέρνηση την οποία υπηρετούσατε, δεν εξυπηρετούσατε τα συμφέροντα της Siemens και του κ. Χριστοφοράκου; Μπορείτε να το ισχυριστείτε;
Μπορείτε να ισχυριστείτε το ίδιο για τον κ. Φρουζή και τη Novartis, ότι δηλαδή δεν τους βοηθούσαν οι κυβερνήσεις σας να διατηρούν υψηλά τις τιμές των φαρμακευτικών τους σκευασμάτων;
Μπορείτε να ισχυριστείτε το ίδιο για τον κ. Μαρινάκη, που φτάσατε στο σημείο σε επίκαιρη ερώτηση της Νέας Δημοκρατίας εδώ, στη Βουλή, να αναγράφετε επισήμως, το κόμμα σας να αναγράφει ότι είστε τόσο δεμένοι μεταξύ σας που αν πληγούν τα δικά του οικονομικά συμφέροντα, πλήττεται ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης;
Αν μπορείτε αυτά να τα ισχυριστείτε, ισχυριστείτε τα. Εδώ είμαστε. Είμαι ανοικτός να ακούσω απαντήσεις.
Κύριε Μητσοτάκη, όμως ό,τι και να πείτε δεν μπορείτε να πείσετε, για έναν απλό λόγο, που νομίζω ότι όλοι τον καταλαβαίνουν, όλος ο ελληνικός λαός: Δεν είμαστε το ίδιο και φαίνεται αυτό. Έχουμε άλλη διαδρομή, έχουμε άλλο ηθικό φορτίο και μην προσπαθείτε να κάνετε τέτοιου είδους συγκρίσεις. Δεν θα σας βγει σε καλό.
Και για να τελειώνουμε με αυτό το ανέκδοτο, μιας και με προκαλέσατε -εάν δεν με προκαλούσατε, θα έμενα στην οικονομία-, σταματήστε, κύριε Μητσοτάκη, να παρουσιάζετε τον εαυτό σας ως δήθεν θύμα της κακόβουλης δημοσιογραφίας, των δημοσιευμάτων που δήθεν κατευθύνονται από το Μαξίμου και από εμένα προσωπικά, ότι δήθεν όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας και αφορούν οικονομικά της οικογένειάς σας ή της συζύγου σας είναι παραβίαση της προσωπικής σας ζωής και του προσωπικού σας απορρήτου και ότι είναι χτυπήματα κάτω από τη μέση.
Έλεος. Αφήστε την αυτήν την «καραμέλα». Ποσώς μας ενδιαφέρει σε ό,τι αφορά εμάς εδώ και φαντάζομαι και την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, η προσωπική σας ζωή, κύριε Μητσοτάκη. Είστε, όμως, δημόσιο πρόσωπο -μην το ξεχνάτε αυτό- όπως και εγώ. Είστε Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Διεκδικείτε να γίνετε Πρωθυπουργός. Εγώ το κατάφερα και από τότε είμαι δημόσιο πρόσωπο. Και βεβαίως είμαι υποχρεωμένος να δέχομαι και την κριτική και το σχόλιο.
Φανταστείτε, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, -κάνω μια υπόθεση- εάν εγώ είτε ως Αρχηγός της Αντιπολίτευσης παλαιότερα είτε ως Πρωθυπουργός σήμερα αρνιόμουν να παρουσιάσω το «πόθεν έσχες» που αφορά τις δραστηριότητες της συζύγου μου, τι θα έγραφαν και τι θα έκαναν όλα τα «παπαγαλάκια» που σήμερα έχουν γραμμή να μην αναφέρονται σε αυτό το θέμα. Φανταστείτε εάν η σύζυγός μου είχε εταιρεία offshore χρεοκοπημένη, που τη χρηματοδοτούσε με κοντά 1 εκατομμυριούχο ευρώ κάποιος άγνωστος επιχειρηματίας μέσω offshore, η οποία offshoreείναι η ίδια που έδωσε 8 εκατομμύρια ευρώ στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», τι θα έγραφαν, τι θα έλεγαν! Και αν μου ζητούσαν να αποκαλύψω ποιος είναι αυτός που χρηματοδοτεί τις επιχειρηματικές δραστηριότητες της συζύγου μου και εγώ σιωπούσα επί μήνες, τι θα έλεγαν αυτά τα «παπαγαλάκια» για εμένα; Και τι θα λέγατε εσείς, όχι τα «παπαγαλάκια», αλλά εσείς, που επί μήνες στήσατε στον τοίχο του Φλαμπουράρη και τον Σταθάκη, γιατί δήθεν δεν είχαν ορθό «πόθεν έσχες», όχι γιατί απέκρυψαν χρήματα, όχι γιατί δεν δικαιολόγησαν χρήματα, όχι γιατί είχαν κάποια ουσιαστική παρατυπία, αλλά γιατί έτσι σας βόλευε τότε, να στήσετε στον τοίχο δύο ανθρώπους που αποδείχθηκε ότι ήταν αθώοι. Τι θα λέγατε για μένα εσείς, αν τα είχα εγώ αυτά;
Φανταστείτε, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εγώ να είχα τέτοια ανοιχτά θέματα και όχι μόνο να σιωπούσα, αλλά να είχα το θράσος εδώ να κάνω και τον τιμητή. Φανταστείτε να είχα εγώ δάνειο 700.000 ευρώ και να είχα κάνει ρύθμιση με την Τράπεζα Πειραιώς να πληρώνω 3 χιλιάρικα τον μήνα -balloon payment λέγεται αυτό- και τα υπόλοιπα στο τέλος, αν και εφόσον. Φανταστείτε να είχα κάνει τέτοια προκλητική ρύθμιση αποπληρωμής, όταν ο μέσος Έλληνας επιχειρηματίας σήμερα απειλείται με κατασχέσεις από τις τράπεζες. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Γι’ αυτό λέω, κύριε Μητσοτάκη, αφήστε τα αυτά τα θέματα. Τι τα θέλετε τώρα και τα αναδεικνύετε; Άστε το να πάει! Δεν χρειάζεται!
Και δεν χρειάζεται, γιατί κύριε Μητσοτάκη, είστε ο ορισμός του όρου διαπλοκή στη σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και δεν μπορεί στο σπίτι του κρεμασμένου να μιλάτε για σχοινί.
Πάμε παρακάτω και κλείνω με αυτό, γιατί αυτό είναι το πιο ευαίσθητο θέμα για εμένα και δεν μπορούσα να το αφήσω ασχολίαστο. Την ίδια στιγμή που μου ζητάτε να δείξω ευαισθησία και να μη σχολιάζω ζητήματα που αφορούν την επιχειρηματική δραστηριότητα της συζύγου σας, εσείς από αυτό εδώ το Βήμα σχολιάσατε πριν από λίγο τις απόψεις και τα συναισθήματα της δικής μου συζύγου σε σχέση με το δημοψήφισμα του 2015.
Ακούστε, κύριε Μητσοτάκη. Είμαι και είμαστε όλοι εμείς βαθιά περήφανοι για τη στάση του ελληνικού λαού στις 5 Ιουλίου του 2015.
Γιατί ήταν μια κορυφαία πράξη αντίστασης και όποιος λοιδορεί το συναίσθημα ενός λαού είναι πολιτικά αλλά και ανθρώπινα ανεπαρκής και λίγος. Η 5η του Ιούλη είναι καταγεγραμμένη ως φως και δύναμη στην ιστορία του ελληνικού λαού και είμαστε περήφανοι γιατί τολμήσαμε να φέρουμε στο προσκήνιο της διαπραγμάτευσης τον ελληνικό λαό και ακόμα πιο περήφανοι που, όταν εσείς εκβιάζατε και τρομοκρατούσατε για να αποσπάσατε το «ναι» του, εμείς δίναμε τη μάχη του «όχι», όταν εσείς αναφωνούσατε: «Βάστα Σόιμπλε», εμείς στηρίζαμε την αξιοπρέπεια και την αντίσταση στον εκβιασμό.
Το να έρχεστε, λοιπόν, τώρα εκ των υστέρων και να ζητάτε τον λόγο για το πώς διαχειριστήκαμε το «όχι» του λαού, που εσείς λυσσαλέα πολεμήσατε, είναι πολιτικό θράσος. Ο λαός ψήφισε στις 5 Ιούλη του 2015, αλλά ψήφισε και τον Σεπτέμβρη του 2015, μην το ξεχνάτε αυτό, και η ετυμηγορία του εκφράστηκε στις κάλπες και είναι αυτή που σας έστειλε στα έδρανα της Αντιπολίτευσης.
Αυτή την ετυμηγορία, κύριε Μητσοτάκη, όχι μόνον δεν επιθυμούμε να ξεχάσουμε, όχι μόνο δεν επιθυμούμε να ξεγράψουμε, όχι μόνο δεν επιθυμούμε να υποτιμήσουμε, αλλά αυτήν την ετυμηγορία την τιμούμε και θα την τιμούμε, γιατί δίχως αυτήν την ετυμηγορία σήμερα δεν θα είχαμε καταφέρει όσα καταφέραμε να πετύχουμε, δίχως αυτήν τη ετυμηγορία σήμερα δεν θα είχαμε καταφέρει να απαλλαγούμε από τα μνημόνια, δεν θα είχαμε καταφέρει να ανακτήσουμε την κυριαρχία μας, δεν θα είχαμε καταφέρει να ξαναγυρίσουμε τη διακυβέρνηση της χώρας στα χέρια των εκλεγμένων από τον ελληνικό λαό κυβερνήσεων.
Αυτή είναι η μεγάλη μας ιστορική παρακαταθήκη και για αυτήν τη μεγάλη ιστορική παρακαταθήκη σήμερα είμαστε περήφανοι και δυο φορές περήφανοι που τρία χρόνια μετά καταφέραμε και ανακτήσαμε την κυριαρχία μας και κοιτάμε στα μάτια και περήφανα αυτόν τον ελληνικό λαό που στάθηκε όρθιος παρά τις απειλές, παρά τις προκλήσεις. Κάντε κι εσείς το ίδιο, αν έχετε τα κότσια.
Τριτολογία του Πρωθυπουργού
Θα είναι σύντομη η παρέμβασή μου, κύριε Πρόεδρε.
Δεν θα μακρηγορήσω αυτή τη φορά, για να μην ανησυχήσω κι άλλο τον κ. Μητσοτάκη, ο οποίος είπε ότι μακρηγόρησα στη δευτερολογία μου, επειδή με κατατρόπωσε στην πρωτομιλία. Τέτοια κατατρόπωση δεν έχω ξαναδεί.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι -ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι στην Αίθουσα- θα ξεκινήσω από τα θέματα της οικονομίας. Δεν θα τοποθετηθώ επί μακρόν, αλλά θα ήθελα να πω το εξής. Αναφέρθηκε στην διόγκωση του ιδιωτικού χρέους ο κ. Μητσοτάκης. Θα ήθελα να επισημάνω ότι πραγματικά αποτελεί ένα ζήτημα για την ελληνική οικονομία το ιδιωτικό χρέος. Όμως, θα πρέπει να έχουμε όλη την πραγματική εικόνα.
Από τα περίπου 130 δισεκατομμύρια ευρώ του ιδιωτικού χρέους, τα 32 δισεκατομμύρια αφορούν μόλις εβδομήντα τρία ΑΦΜ. Συμπεριλαμβανομένων και αυτών των εβδομήντα τριών ΑΦΜ, μόνο δεκαεπτά χιλιάδες ΑΦΜ χρωστούν τα 85 δισεκατομμύρια.
Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πρόβλημα πάρα πολύ δομικό, ουσιαστικό, το οποίο δεν αντιμετωπίζεται με το να το ξορκίζει κανείς. Βρισκόμαστε σε ένα πρόβλημα που έχει να κάνει κυρίως με το γεγονός ότι μεγάλες επιχειρήσεις ή μεγάλοι επιχειρηματίες έχουν καταφέρει, δυστυχώς, να βγάλουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό κατά πάσα πιθανότητα, να χρεοκοπήσουν τις επιχειρήσεις τους, και να χρωστούν κάποια δισεκατομμύρια στις τράπεζες, τα οποία δεν θα τα επιστρέψουν ποτέ. Και αυτό είναι και το δομικό πρόβλημα που αφορά ένα μεγάλο μέρος των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Είναι οι λεγόμενοι «στρατηγικοί κακοπληρωτές».
Σε ό,τι αφορά το κρίσιμο θέμα που έχει να κάνει με το αν ο κ. Μητσοτάκης όντως έχει μια ατζέντα αντικοινωνική-σοκαριστική είπα εγώ στην ομιλία μου- μια κρυφή ατζέντα -και περιέγραψα το δημιουργικό σοκ που περνάει μέσα από την κατάργηση των κατακτήσεων του εργατικού κινήματος, την απελευθέρωση, λέμε εμείς, απολύσεων, τη διεύρυνση του οκτάωρου – ο ίδιος είπε ότι ποτέ δεν τα ανέφερε αυτά.
Εγώ θα ήθελα να του υπενθυμίσω ότι μόλις πριν από λίγες ημέρες, πριν από έναν περίπου μήνα, στην ομιλία του προς το ΣΕΠΕ ανέφερε επί λέξει το γεγονός ότι στις μέρες μας το οχτάωρο έχει ξεπεραστεί. Ήταν μία από τις πολλές περιπτώσεις κατά τις οποίες ο κ. Μητσοτάκης μας έχει αιφνιδιάσει με την ειλικρίνεια των τοποθετήσεών του, όταν βρίσκεται, βεβαίως, μπροστά σε ακροατήρια που, μάλλον, αισθάνεται ότι θα τους αρέσει αυτό το οποίο θα ειπωθεί.
Στη Βουλή σήμερα είπε διαφορετικά. Όταν, όμως, κάποιος λέει ότι το οχτάωρο είναι ξεπερασμένο και δηλώνει φανατικός υποστηρικτής του Αυστριακού Καγκελάριου κ. Κουρτς, που καθιέρωσε το δωδεκάωρο, είναι βέβαιο ότι η ατζέντα που κρύβει στα ζητήματα της εργασίας, είναι μια ατζέντα ακραία νεοφιλελεύθερη και συντηρητική.
Έρχομαι στα ζητήματα που έθεσε ο κ. Μητσοτάκης σε σχέση με το Μακεδονικό. Έκανε σαν να μην κατάλαβε αυτό το οποίο είπα από το Βήμα, ότι πουθενά στη Συμφωνία, την οποία έχουμε υπογράψει, δεν αναφέρεται η έννοια «Μακεδονικό έθνος». Και έκανε μία ακόμη από τις πολλές γνώριμες λαθροχειρίες που έχει επιχειρήσει κατά καιρούς, να βγει και να μας πει ότι «nationality» σημαίνει «έθνος» και όχι «ιθαγένεια».
Εγώ, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν έχω τίποτε άλλο να πω από το να επαναλάβω την προτροπή μου να βγάλετε τις αστυνομικές σας ταυτότητες. Η αστυνομική ταυτότητα που έχω εδώ, έχει εκδοθεί το 2007, όπως βλέπω. Μου την έδωσε ένας συνάδελφος, γιατί εγώ δεν είχα τη δική μου μαζί. Το 2007 δεν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ για να κάνει καμία λαθροχειρία ή να προσπαθήσει να ανατρέψει τα δεδομένα.
Στο μπροστινό μέρος, λοιπόν, της αστυνομικής ταυτότητας που κρατούν όλοι οι Έλληνες που έχουν αστυνομική ταυτότητα, αναγράφεται στα ελληνικά: «Ελληνική ιθαγένεια». Από κάτω αναγράφεται στα αγγλικά: «Hellenic nationality». Τι σημαίνει αυτό; Αυτό σημαίνει ότι στην επίσημη ορολογία, ο όρος «ιθαγένεια» στα αγγλικά -η ιθαγένεια είναι ένας νομικός δεσμός του κάθε κράτους με τους πολίτες του- ή «υπηκοότητα» εννοιολογικά τόσο στην αγγλική όσο και στη γαλλική αποδίδεται με όρους αντίστοιχα «nationality» – «citizenship».
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Γιατί επιχειρείτε αυτήν την πραγματικότητα τόσο να τη διαστρεβλώσετε; Έχει ο κάθε Έλληνας πολίτης Δελτίο Αστυνομικής Ταυτότητας. Μπορεί να το βγάλει και να το διαβάσει. Πώς πιστεύετε, δηλαδή, ότι μπορείτε να κάνετε αυτή τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας και αυτό το τρικ να πετύχει;
Όμως, ο κ. Μητσοτάκης έκανε και κάτι ακόμη. Απευθύνθηκε στον κ. Τσακαλώτο κουνώντας του το δάχτυλο, γιατί -λέει- ο κ. Τσακαλώτος είναι αυτός που κάποια στιγμή, κάποτε, παλιότερα είχε υπογράψει ένα κείμενο, ένα πολιτικό κείμενο, μαζί με πολλούς άλλους, το οποίο κείμενο ανέφερε -ενδεχομένως, δεν το γνωρίζω, όμως, δεν έχω λόγο να το αμφισβητήσω- ανέφερε , λοιπόν, το κείμενο περί Δημοκρατίας της Μακεδονίας.
Εγώ, λοιπόν, θέλω να καταθέσω στα Πρακτικά όχι τι υπέγραψε ο κ. Τσακαλώτος, αλλά τη συνέντευξη που έδωσε ο κ. Μητσοτάκης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στις 17 Ιανουαρίου του 1993 στο δημοσιογράφο Στέφανο Κασιμάτη στο «Έψιλον» της «Ελευθεροτυπίας».
Ξέρετε ποιος ήταν ο κεντρικός τίτλος; «Ε, όχι και μέγα θέμα η Μακεδονία. Και το ζήτημα της ονομασίας πρέπει να λυθεί με συμβιβασμό, σύνθετη ονομασία, γεωγραφικό προσδιορισμό».
Το καταθέτω για τα Πρακτικά.
Αναφερθήκατε σε κείμενο του κ. Τσακαλώτου, που είναι πάνω από μια δεκαετία. Όμως, αυτά που αφορούν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τα οποία είναι στο παρελθόν, θέλετε να τα σκεπάσετε. Δεν σας αρέσουν.
Στο Χάρβαρντ ήταν. Μάθαινε. Δεν μάθαινε, βέβαια, για το 1960 και για την υπόθεση Λαμπράκη, αλλά μάθαινε πράγματα. Και τότε υπερασπιζόταν μια θέση, που ήταν η επίσημη θέση του Κόμματός σας και του αείμνηστου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Άρα, ήταν σε μια ορθή θέση και στάση σε σχέση με την πολιτική του κληρονομιά, την οποία έχει επαναλάβει πολλές φορές και σε δημόσιες δηλώσεις του αργότερα, αλλά και σε αυτό εδώ το Βήμα, στην Αίθουσα αυτή.
Και, πράγματι, το 2016, στις αρχικές του τοποθετήσεις για το προσφυγικό, είχε τηρήσει μια διαφορετική στάση. Σας θυμίζω ότι το 2016 ο κ. Μητσοτάκης για το Μακεδονικό μας εγκαλούσε εδώ στη Βουλή «Γιατί δεν το φέρνετε;» και ότι «Η θέση μας είναι το Βουκουρέστι και η σύνθετη ονομασία». Βεβαίως, αργότερα, για λόγους που έχουν να κάνουν -και είναι γνωστοί- με την ανάγκη ενότητας του Κόμματός σας και της ηγεμονίας της ακροδεξιάς πτέρυγας, άλλαξε θέση και προσχώρησε σε μια άποψη, η οποία δεν αποτελεί την πάγια θέση και του ίδιου και της παράταξής σας.
Θέλω να κλείσω με τους υπαινιγμούς που άφησε εδώ ο κ. Μητσοτάκης στα θέματα που αφορούν τις σχέσεις με επιχειρηματίες. Έδωσα, νομίζω, μια ολοκληρωμένη απάντηση στη δευτερομιλία μου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι και κύριε Μητσοτάκη, που φαντάζομαι ότι με ακούτε, αλλά δεν είστε στην Αίθουσα -είμαι βέβαιος ότι με ακούτε- εγώ δεν έριξα λάσπη στο ανεμιστήρα. Εγώ δεν αναφέρθηκα σε ζητήματα που δεν είναι γνωστά, ούτε σε θέματα κρυφά, τα οποία ειλικρινά δεν γνωρίζω, και μπορεί να έχουν κάποιοι -όπως λέει- στην οικογένειά μου. Ποιοι είναι; Γιατί δεν τους λέει; Και πώς τα βρήκε αυτά; Πού έψαξε; Με ποιες μεθόδους, αλήθεια, έψαξε γι’ αυτά;
Εγώ αναφέρθηκα σε ζητήματα, τα οποία είναι γνωστά στο ευρύ κοινό και τα οποία ήδη απασχολούν τους δικαστικούς λειτουργούς.
Η υπόθεση SIEMENS απασχολεί για χρόνια την ελληνική Δικαιοσύνη. Και, προφανώς, όλα όσα έχει καταθέσει η κυρία Τσακάλου, που εμπλέκουν τον κ. Μητσοτάκη, είναι καταθέσεις που έχει κάνει ενόρκως η γραμματέας του κ. Χριστοφοράκου. Δεν είναι λάσπη στον ανεμιστήρα αυτό. Απασχολεί η υπόθεση την ελληνική Δικαιοσύνη χρόνια τώρα.
Και η υπόθεση NOVARTIS απασχολεί την ελληνική Δικαιοσύνη και τους εισαγγελικούς λειτουργούς. Και φαντάζομαι ότι θα εξετάζουν εξονυχιστικά και τα mails του κ. Φρουζή προς τον κ. Μητσοτάκη και άλλα ενδεχομένως στοιχεία που δεν έχουν περιέλθει στο φως της δημοσιότητας. Ούτε αυτό είναι λάσπη στον ανεμιστήρα. Αφορούν πολύ συγκεκριμένα πράγματα.
Συνέχισε, όμως, ο κ. Μητσοτάκης την προσπάθεια αυτοθυματοποίησής του, ότι είναι το μεγάλο θύμα. Μάλιστα, μου ζήτησε με εισαγγελικό τόνο, μου απαγόρευσε να αναφερθώ ξανά σε αυτό το θέμα που αφορά επιχειρηματικές δραστηριότητες της συζύγου του. Και εξήγησα στη δική μου ομιλία, ότι αν αντίστοιχα η δική μου σύζυγος είχε επιχειρηματικές δραστηριότητες και κάποια offshore κάποιου άλλου επιχειρηματία, ο οποίος έδωσε 8 εκατομμύρια ευρώ στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, και χρηματοδοτούσε με 850.000 ευρώ αυτές τις επιχειρηματικές δραστηριότητες της δικής μου συζύγου, τότε, αν δεν ερχόμουν εγώ εδώ να πω ποιος είναι αυτός ο επιχειρηματίας, θα ήταν μείζον θέμα για τη Δημοκρατία και την πολιτική ζωή του τόπου.
Δεν απάντησε, λοιπόν, ο κ. Μητσοτάκης σε αυτό. Αντιθέτως, άρχισε να μου λέει πράγματα τα οποία εγώ δεν ανέφερα. Δεν ανέφερα εγώ αν έγινε ή όχι φορολογικός έλεγχος και τι έκανε το ΚΕΦΟΜΕΠ. Εγώ τον ρώτησα ένα πράγμα πολύ συγκεκριμένο: Ποιος είναι αυτός ο επιχειρηματίας και η offshore που χρηματοδοτεί τη σύζυγό του και άρα, τον ίδιο -και ας αφήσουμε αυτή την καραμέλα των προσωπικών σχέσεων, θέλει να γίνει Πρωθυπουργός- με 850.000 ευρώ και χρηματοδοτεί και το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ με 8 εκατομμύρια ευρώ; Δεν είναι θέμα αυτό που αφορά την πολιτική ζωή του τόπου, τη Δημοκρατία;
Θυμίζω ότι στις γαλλικές προεδρικές εκλογές ο υποψήφιος της Δεξιάς έχασε τις εκλογές για μία υπόθεση που αφορούσε τη σύζυγό του. Και τις έχασε όχι για 850.000 ευρώ χρηματοδότηση κρυφού επιχειρηματία, αλλά γιατί η σύζυγός του ήταν σε μία θέση αργομισθίας και έπαιρνε 1.000 με 2.000 ευρώ τον μήνα. Γι’ αυτό έχασε τις γαλλικές εκλογές. Θέλουμε, λοιπόν, να είμαστε Ευρώπη, θέλουμε να μένουμε Ευρώπη, αλλά θέλουμε να είμαστε Ευρώπη με συνθήκες διαπλοκής που θυμίζουν Ανατολή και όχι Ευρώπη.
Πάμε παρακάτω.
Εγώ, λοιπόν, έθεσα ζητήματα τα οποία είναι γνωστά, τα περισσότερα από αυτά απασχολούν τα μέσα ενημέρωσης και τις εισαγγελικές και δικαστικές Αρχές, τους δικαστικούς λειτουργούς.
Ο κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε -για να μην το ξεχάσω και αυτό- στον επιχειρηματία κ. Καλογρίτσα, ρίχνοντας πάλι λάσπη στον ανεμιστήρα. Και τι είπε; «Του δώσατε τα έργα». Ποια έργα δώσαμε εμείς στον κ. Καλογρίτσα; Δεν έγινε διαγωνισμός; Δεν πλειοδότησε στον διαγωνισμό; Έχει να καταγγείλει κάτι συγκεκριμένο; Λάσπη, λοιπόν, στον ανεμιστήρα, υπονοούμενα τα οποία τον προκαλώ -τον προκαλώ!- αν έχει στοιχειώδη πολιτική εντιμότητα, να τα αναδείξει. Αναφέρθηκε σε δικές μου οικογενειακές υποθέσεις με δάνεια. Δεν τα γνωρίζω καν.
Τον προκαλώ. Και τον προκαλώ, εάν υπάρχει οτιδήποτε που αφορά εμένα, την οικογένειά μου ή Υπουργούς αυτής της Κυβέρνησης, να τα πάει στον εισαγγελέα. Απλά και σταράτα. Με αυτά δεν θα παίζουμε.
