«Η απόδοση κοινωνικού μερίσματος αποτελεί μια πράξη δικαιοσύνης»

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, θέλω να ξεκινήσω την τοποθέτησή μου από το ζήτημα της άμεσης αντιμετώπισης των συνεπειών της τραγωδίας στη Δυτική Αττική, που στοίχισε τη ζωή σε είκοσι συνανθρώπους μας, ενώ δυστυχώς είναι ακόμη δύο αυτοί που αγνοούνται.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για μια πρωτοφανή καταστροφή που προκλήθηκε, όπως μου εξήγησαν οι επιστήμονες με τους οποίους συνομίλησα, από ένα εξαιρετικά ακραίο καιρικό φαινόμενο. Κάποιοι μιλούν για μία συχνότητα που υπερβαίνει τα εκατό χρόνια. Δεν θέλω, όμως, να μπω σε αυτό. Ωστόσο αυτό το ακραίο καιρικό φαινόμενο, όσο ακραίο και να είναι, ανέδειξε με τον πιο τραγικό τρόπο τις εγκληματικές και ασυγχώρητες πολιτικές επιλογές δεκαετιών στον τομέα της δόμησης και της χωροταξίας.

Γιατί, όταν για δεκαετίες αδιαφορείς απέναντι στη φύση, έρχεται κάποια στιγμή η μέρα εκείνη όπου η φύση εκδικείται. Και το τίμημα στην προκειμένη περίπτωση είναι μεγάλο, ο πόνος είναι βαθύς. Οι εικόνες που αντίκρυσα την προηγούμενη Πέμπτη – αλλά και όλοι οι Έλληνες έχουμε δει από τους δέκτες της τηλεόρασης – είναι σοκαριστικές.

Η δέσμευσή μας, λοιπόν, να σταθούμε άμεσα στο πλάι των ανθρώπων που επλήγησαν πιστεύω ότι σήμερα αποτελεί προτεραιότητα και χρέος. Σήμερα το πρωί ανακοινώσαμε μια σειρά μέτρων ανακούφισης για τους πληγέντες.

Πέραν της διά του νόμου προβλεπόμενης αποζημίωσης για κατοικίες και επιχειρήσεις που υπέστησαν ζημιές, προχωρήσαμε επιπλέον και στη διανομή μιας έκτακτης ενίσχυσης που αφορά 5.000 ευρώ για το κάθε νοικοκυριό που επλήγη και 8.000 ευρώ για την κάθε επιχείρηση. Η καταβολή αυτών των χρημάτων θα γίνει άμεσα, τις αμέσως επόμενες ημέρες, πιθανότατα και μέσα σε αυτήν την εβδομάδα και φυσικά τα ποσά αυτά θα είναι αφορολόγητα και ακατάσχετα.

Την ίδια στιγμή, από την πλευρά του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, έχουν γίνει ήδη ενέργειες τόσο για την αύξηση των μέτρων ασφάλειας στην περιοχή, αλλά και για τη διευκόλυνση των πολιτών, που μέσα στην καταστροφή απώλεσαν ταυτότητες και άλλα έγγραφα πολύ χρήσιμα για αυτούς. Για τον λόγο αυτόν ήδη η αστυνομική παρουσία στις πληγείσες περιοχές έχει αυξηθεί από την πρώτη στιγμή, συνολικά με πάνω από 1.200 άνδρες και γυναίκες της Ελληνικής Αστυνομίας, ενώ από σήμερα το πρωί στην Μάνδρα ξεκίνησε τη λειτουργία του το αρμόδιο γραφείο για την έκδοση ταυτοτήτων και σχετικών εγγράφων, ώστε να μπορούν οι κάτοικοι να ολοκληρώσουν γρήγορα τις διαδικασίες που από τον νόμο προβλέπονται για τις αποζημιώσεις.

Δέσμη μέτρων ανακοινώθηκε και από το Υπουργείο Εργασίας σχετικά με τους επαγγελματίες και τις επιχειρήσεις που επλήγησαν, όπου μεταξύ άλλων προβλέπεται και η εξάμηνη αναστολή της καταβολής των ασφαλιστικών εισφορών.

Επιπλέον, από το Υπουργείο Οικονομικών δόθηκε παράταση προθεσμίας υποβολής δηλώσεων και καταβολής φόρων και εισφορών, τελών, καθώς και παράταση και αναστολή καταβολής βεβαιωμένων οφειλών, λόγω της φυσικής καταστροφής.

Επίσης, το Υπουργείο Υγείας ανακοίνωσε χθες ότι από σήμερα Δεύτερα θα λειτουργεί καθημερινά ειδικό ιατρείο στη Μάνδρα, για να καλυφθούν οι αυξημένες ανάγκες των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής.

Πέραν, όμως, όλων αυτών των μέτρων ενίσχυσης των πληγέντων, μέτρα που θα καλύψουν και όλες τις περιοχές που πρόσφατα επλήγησαν από πλημμυρικά φαινόμενα, το πιο κρίσιμο, κατά την άποψή μου, είναι να σχεδιάσουμε τα απαραίτητα έργα για να ενισχύσουμε την αντιπλημμυρική προστασία όχι μόνο στις περιοχές που επλήγησαν. Διότι όλοι γνωρίζουμε ότι η άναρχη δόμηση, η απουσία χωροταξικού σχεδιασμού δεν αφορά μόνο την περιοχή που επλήγη, αλλά αφορά σχεδόν το σύνολο της Αττικής, αλλά και πολλές περιοχές έξω από την Αττική σε όλη τη χώρα.

Και, βεβαίως, πιστεύω ότι αυτό πρωτίστως αποτελεί θέμα πολιτικής βούλησης και δευτερευόντως διοικητικό θέμα, καθότι όλοι γνωρίζουμε ότι τα απαραίτητα αυτά έργα δεν είναι έργα βιτρίνας, δεν είναι έργα στα οποία οι δήμαρχοι έχουν να κόβουν κορδέλες ή να τα παρουσιάζουν με ιδιαίτερη έπαρση προς τους πολίτες λίγο πριν από τις εκλογές, αλλά έργα τα οποία θα μας βοηθήσουν στο μέλλον τουλάχιστον να αποφύγουμε παρόμοιες καταστάσεις σαν αυτές που ζήσαμε τις προηγούμενες ημέρες.

Είναι, όμως, πράγματι άχαρο και άθλιο, θα έλεγα, πάνω στον πόνο και στην καταστροφή να προσπαθούν ορισμένοι να εξάγουν πολιτική υπεραξία. Και το λέω αυτό, διότι για ακόμη μια φορά όσοι πήραν τον λόγο, κυρίως από το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, δεν έδειξαν καμία φειδώ.

Άκουσα τον κ. Μητσοτάκη να δηλώνει από τη μια την ημέρα της καταστροφής ότι έχουν συντελεστεί διαχρονικά εγκλήματα στη Δυτική Αττική και να μην περνάνε 24 ώρες και ο ίδιος κάπου μακριά από την Αττική, σε μια πολιτική εκδήλωση στη Λάρισα, να ξεχνάει τη λέξη που ο ίδιος εδήλωσε την προηγούμενη ημέρα, τη λέξη «διαχρονικά», και να βρίσκει αφορμή για άλλη μια φορά να επιτεθεί στην Κυβέρνηση και στην Περιφερειάρχη.

Εγώ θα έλεγα, προφανώς, ότι ακολουθείται για άλλη μια φορά το «τέμπο» που ορίζουν στην αντιπολιτευτική τακτική της Νέας Δημοκρατίας ακραίες φωνές και μέσα μαζικής ενημέρωσης που, ανάλογα με το πρωτοσέλιδο που έχουν, διαμορφώνουν και την πολιτική ρητορική του Αρχηγού του κόμματος και των εκπροσώπων του.

Άκουσα σήμερα αρκετούς από αυτό εδώ το Βήμα, από τα κόμματα κυρίως που είχαν την ευθύνη της διακυβέρνησης αυτής της χώρας από το 1974 και μετά, αλλά και πιο πριν, απόγονοι των παρατάξεων που κυβερνούσαν, να παριστάνουν τους τιμητές.

Και αναρωτιέμαι πού ήσασταν εσείς όλα τα προηγούμενα χρόνια, τα χρόνια που μπαζώνονταν τα ρέματα, που χτίζονταν αυθαίρετα η Αττική, τα χρόνια που οι κυβερνήσεις σας έκαναν ρουσφέτια στους δικούς σας δημάρχους, που εγκαταστάσεις ακόμα και δημοτικές – βλέπε καλή ώρα το αμαξοστάσιο πάνω στο ρέμα – φύτρωναν πάνω στα κοίτες των ποταμών και πάνω στα ρέματα, χωρίς καμία έγνοια για το φυσικό περιβάλλον, χωρίς καμία έγνοια για την ασφάλεια των πολιτών, με ανυπαρξία χωροταξικού σχεδιασμού και με μόνη έγνοια τη διατήρηση της εκλογικής πελατείας και των εξυπηρετήσεων. Πού ήσασταν;

Εκτός εάν ισχυρίζεστε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης, ότι όλα αυτά τα κακώς κείμενα συνέβησαν τα δυόμισι τελευταία χρόνια που κυβερνάει ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα έλεγα, λοιπόν, ότι  καλό θα ήταν τουλάχιστον κάποιοι να σταματήσουν να προκαλούν και να δείξουν τον απαραίτητο σεβασμό απέναντι στους ανθρώπους που χάθηκαν και που πλήρωσαν πράγματι τα σπασμένα και τις παθογένειες δεκαετιών.

Σε λιγότερο από δυόμισι χρόνια – για να δώσω και μια απάντηση σε όλα όσα καταγγέλθηκαν εδώ για αδράνεια και αδιαφορία – τι έχει κάνει η δική μας Κυβέρνηση, παρά τις γνωστές σε όλους ασφυκτικές δημοσιονομικές συνθήκες;

Μόνο από το εθνικό σκέλος του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, έχουμε εντάξει νέα αντιπλημμυρικά έργα προϋπολογισμού 250 εκατομμυρίων ευρώ. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο αυξήσαμε φέτος το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων στο 1 δισεκατομμύριο ευρώ για πρώτη φορά μέσα στην κρίση, ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια εσείς το μειώνατε.

Η Κυβέρνηση μας έχει εγκρίνει όλα τα αιτήματα για έργα αντιπλημμυρικής προστασίας από τους φορείς της αυτοδιοίκησης, χωρίς βεβαίως να ξεχωρίζει ποιοι είναι φιλικά προσκείμενοι προς την Κυβέρνηση και ποιοι έχουν υποστηριχτεί από το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Η πλειοψηφία των δημάρχων στους οποίους έχουν εγκριθεί έργα και αιτήματα για έργα αντιπλημμυρικής προστασίας προέρχονται και έχουν στηριχθεί από το κόμμα της Αντιπολίτευσης.

Αυτός είναι και ο λόγος που στα Περιφερειακά Συνέδρια όχι μόνο αψηφούν τη ντιρεκτίβα να μην παρίστανται, αλλά παίρνοντας τον λόγο, εκεί που πρέπει να ασκήσουν κριτική ασκούν, αλλά και εκεί που πρέπει να αποτίσουν ευγνωμοσύνη, να πουν ευχαριστώ, λένε ευχαριστώ – και κυρίως σε ό,τι αφορά τα αντιπλημμυρικά έργα. Δικοί σας αυτοδιοικητικοί!

Εκτός από τους εθνικούς πόρους και το νέο ΕΣΠΑ, υλοποιούνται αυτή τη στιγμή αντιπλημμυρικά έργα αξίας 172 εκατομμυρίων ευρώ. Θα μου πείτε: «Είναι πολλά;». Πρέπει να γίνουν περισσότερα. Δεν είναι πολλά. Να συγκρίνουμε, όμως, με την επταετία 2007-2013, όπου υλοποιήθηκαν αντιπλημμυρικά έργα μόλις 162 εκατομμυρίων ευρώ. Σε επτά χρόνια έγιναν αντιπλημμυρικά έργα 162 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ στα δυόμισι αυτά χρόνια υλοποιούνται ήδη έργα αξίας 172 εκατομμυρίων ευρώ, δηλαδή έχουμε ξεπεράσει όσα κάνατε εσείς στην επταετία.

Παρ’ όλη, λοιπόν, αυτήν την προσπάθεια και την ενεργοποίηση των διαθέσιμων πόρων δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ανάγκες είναι πολλαπλάσιες. Και πώς να μην είναι, όταν επί δεκαετίες είχαμε αυτήν την αυθαιρεσία, τη διασπάθιση πολύτιμων κονδυλίων σε έργα βιτρίνας.

Βέβαια, άκουσα την ευκολία με την οποία επιρρίπτετε την ευθύνη στην Περιφερειάρχη της Αττικής, προφανώς, διότι είχε την ατυχία να εκλεγεί με το ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς, εγώ δεν είμαι εδώ για να υπερασπιστώ την Περιφέρεια της Αττικής. Έχει τη δυνατότητα να το κάνει μόνη της η Περιφερειάρχης και η Περιφέρεια ως θεσμός.

Αυτό, το οποίο όμως εγώ θέλω να καταθέσω στη συζήτησή μας σήμερα είναι ότι το Σεπτέμβριο του 2014 η Περιφέρεια Αττικής είχε στον προϋπολογισμό της 95 αντιπλημμυρικά έργα συνολικού προϋπολογισμού 100 εκατομμυρίων ευρώ. Σήμερα, έχουμε 152 έργα ενταγμένα στον προϋπολογισμό της περιφέρειας συνολικού προϋπολογισμού 485 εκατομμυρίων ευρώ. Σε ό,τι αφορά τη Δυτική Αττική, το 2014 ήταν ενταγμένα μόνο 12 έργα 11 εκατομμυρίων. Σήμερα, είναι ενταγμένα 20 έργα 57 εκατομμυρίων.

Βεβαίως, αναφέρομαι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε μια λογική, η οποία ήθελε να εντάσσει στα Περιφερειακά Επιχειρησιακά Προγράμματα (ΠΕΠ) προγράμματα βιτρίνας. Διότι το 2014, η μεγάλη πλειοψηφία των ενταγμένων έργων – και δεν αφορά αυτό, βέβαια, μόνο την Περιφέρεια Αττικής, είπα ότι ίσως αφορά την πλειονότητα των αυτοδιοικητικών – αφορούσαν έργα βιτρίνας στο κέντρο της Αθήνας. Μπορεί να είναι χρήσιμα. Μπορεί να είναι το μείζον η ανάπλαση της Πανεπιστημίου. Τα έργα, όμως, τα αντιπλημμυρικά, εξαιτίας αυτής της στρεβλής, κατά την άποψή μου, αντίληψης παρακάμφθηκαν.

Άκουσα, λοιπόν, σήμερα τον κ. Μητσοτάκη. Πράγματι, μου είχε δημιουργηθεί μια πολύ μεγάλη απορία. Ξέρετε, σε κάθε φυσική καταστροφή, σε κάθε ατύχημα και όχι μόνο, σε κάθε ευκαιρία – εγώ θα έλεγα – ο κ. Μητσοτάκης κάνει ένα πράγμα: Ζητάει την παραίτηση ενός Υπουργού. Δεν έχει αφήσει και κανένα Υπουργό που να μην έχει ζητήσει την παραίτηση. Έχει ζητήσει την παραίτηση του Τόσκα. Πρέπει να είναι ο αγαπημένος του. Την έχει ζητήσει πάνω από πέντε φορές. Έχει ζητήσει την παραίτηση του κ. Παππά, του κ. Καμμένου, του Γαβρόγλου, του Σκουρλέτη, του Τσακαλώτου, του Κουρουμπλή. Ίσως, είναι μεγαλύτερος ο αριθμός των Υπουργών.

Αναρωτιόμουν όταν συνέβη η μεγάλη καταστροφή και βεβαίως, μετά την πρώτη έκπληξη, η οποία κράτησε είκοσι τέσσερις ώρες, της ορθολογικής στάσης από πλευράς του πώς και δεν ζητάει παραίτηση. Ήρθε, όμως, σήμερα να ζητήσει την παραίτηση της Περιφερειάρχη. Το είπε πριν από λίγο από αυτό το Βήμα, αναφερόμενος μάλιστα σε δηλώσεις της ιδίας ότι θα πάει στο σπίτι της, δηλώσεις που αμφιβάλλω αν τις έκανε και πώς τις έκανε.

Θέλω, λοιπόν, να πω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι κατά την εκτίμησή μου, αυτή η τακτική, να πιάνεστε διαρκώς από φυσικές καταστροφές, από θεομηνίες, από ατυχήματα σημαντικά και διαρκώς να επενδύετε σε έναν αντιπολιτευτικό λόγο πάνω στην καταστροφή, νομίζω ότι τελικά είναι κάτι το οποίο η πλειοψηφία των πολιτών – αυτήν την εκτίμηση έχω – δεν θα το εκτιμήσει θετικά.

Και εν πάση περιπτώσει, αυτό είναι δικό σας πρόβλημα. Το πρόβλημα που αφορά την πολιτική ζωή, όμως, είναι ότι έχουμε μία Αντιπολίτευση που μέχρι χθες έκανε αντιπολίτευση της πυρκαγιάς και της συμφοράς, σήμερα κάνει και αντιπολίτευση της πλημμύρας και της καταστροφής.

Εμείς, όμως, είμαστε υποχρεωμένοι να αψηφήσουμε το γεγονός αυτό και να κοιτάξουμε μπροστά, προσπαθώντας να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που αφορούν τόσο την ανάγκη η χώρα να φύγει από αυτήν την πολύχρονη κρίση, όσο όμως και την ανάγκη να αφήσει πίσω της τις παθογένειες του παρελθόντος.

Σε ό,τι αφορά, λοιπόν, την ανάγκη ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού εθνικής κλίμακας, σχεδιάζουμε μία παρέμβαση αντιπλημμυρικής προστασίας σε βάθος πενταετίας με αξιοποίηση εθνικών πόρων, αλλά και τη συνεργασία της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, συνολικού προϋπολογισμού σε βάθος πενταετίας ενός δισεκατομμυρίου ευρώ. Γι’ αυτό το λόγο, άλλωστε, είχα τη δυνατότητα να έχω κατ’ ιδίαν ολιγόλεπτη συνομιλία με τον Πρόεδρο Γιούνκερ αμέσως μετά το συμβάν. Επικοινωνήσαμε, όπως έπρεπε άλλωστε, με τους αρμόδιους Επιτρόπους, για να δούμε τον τρόπο με τον οποίο θα υπάρξει και από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης η αρωγή και η στήριξη αυτών των προσπαθειών.

Αναρωτιέμαι αν απέναντι σε αυτήν την ορθή πρακτική έχει καμία λογική ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας να επικοινωνεί με ποιον; Με τον κ. Βέμπερ, τον επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Ευρωκοινοβούλιο, για να ζητήσει βοήθεια για την Ελλάδα. Να επικοινωνεί με ποιον; Με τον άνθρωπο που στις πιο κρίσιμες στιγμές, ήταν ο πιο υπέρμαχος και φανατικός υποστηρικτής της καταστροφής στην Ελλάδα, της εξόδου από το ευρώ, της τιμωρίας του ελληνικού λαού και της επιβολής της σκληρής λιτότητας! Πήρε τηλέφωνο τον κ. Βέμπερ για να μας σώσει! Ας είναι, όμως.

Πιστεύω, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι χρειάζονται βαθιές τομές στο θεσμικό πλαίσιο, καθώς και στη γραφειοκρατία, που έχει δομηθεί επί δεκαετίες, αλλά και σχεδιασμός για την άντληση των απαραίτητων κονδυλίων για να μπορέσουμε να οχυρώσουμε τη χώρα και να μην ζήσουμε ποτέ ξανά μία καταστροφή, σαν αυτή που ζήσαμε τις προηγούμενες ημέρες.

Αν, όμως, η φυσική καταστροφή, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, αποτελεί ένα αστάθμητο γεγονός, η κοινωνική καταστροφή που προκάλεσε τα προηγούμενα επτά χρόνια η επιβολή μέτρων σκληρής λιτότητας στον τόπο, δεν είναι ένα αστάθμητο γεγονός. Και ακριβώς επειδή δεν αποτελεί φυσική νομοτέλεια η συνέχιση και η διαιώνιση της σκληρής λιτότητας, βρισκόμαστε σήμερα εδώ να συζητάμε τη δυνατότητα σημαντικής ανάσας σε εκείνες τις κοινωνικές κατηγορίες, οι οποίες έχουν υποστεί το μεγαλύτερο μέρος του βάρους, του άδικου βάρους κατά τη διάρκεια της κρίσης.

Σήμερα, λοιπόν, βρισκόμαστε σε μία περίοδο που ακριβώς επειδή η οικονομία ανακάμπτει, υπάρχει αυτή η δυνατότητα και βεβαίως, αυτό είναι αποτέλεσμα μίας σκληρής δουλειάς και προσπάθειας και θυσιών από την πλευρά του ελληνικού λαού.

Σήμερα, λοιπόν, η χώρα ανακάμπτει. Το σύνολο των δεικτών βρίσκεται σε θετική πορεία ανάκαμψης.

Η οικονομία αναμένεται να καταγράψει για πρώτη φορά μετά από σχεδόν μια δεκαετία ανάπτυξη κοντά στο 2%. Η ανεργία για τρίτη συνεχόμενη χρονιά αποκλιμακώνεται, έχοντας σημειώσει συνολικά πτώση επτά ποσοστιαίων μονάδων σε μια τριετία. Περίπου τριακόσιες χιλιάδες περισσότερες θέσεις εργασίας έχουν δημιουργηθεί.

Στο δημοσιονομικό σκέλος η απόδοση της οικονομίας έχει ξεπεράσει και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις. Έτσι, λοιπόν ο Προϋπολογισμός θα καταγράψει φέτος πρωτογενές πλεόνασμα, που θα ξεπερνά κατά πολύ τον στόχο του 1,75%.

Η χώρα ανέκτησε από τον περασμένο Ιούλιο πρόσβαση στις αγορές σε πρώτη φάση δοκιμαστικά, με πολύ ευνοϊκότερους όρους από την έξοδο «πυροτέχνημα» του 2014, ενώ τη στιγμή που μιλάμε βρίσκεται σε εξέλιξη και δεύτερη έξοδος στις αγορές – πρόκειται για μια ανταλλαγή ομολόγων – ώστε το προφίλ του χρέους να καταστεί ελκυστικό για τους επενδυτές εν όψει της οριστικής επιστροφής στις αγορές τον Σεπτέμβριο του 2018.

Προχωράμε, επομένως, με σχέδιο, προχωράμε με προσεκτικά βήματα, για να ολοκληρώσουμε το πρόγραμμα όχι με επικοινωνιακές πιρουέτες, όπως έκανε η Κυβέρνηση του κ. Σαμαρά το 2014, όταν είχε σκηνοθετήσει και αυτό το κακόγουστο success story.

Είναι γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο που οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης αναβαθμίζουν διαρκώς τις προοπτικές και τις θέσεις της ελληνικής οικονομίας. Αυτά είναι σημεία που καταδεικνύουν ότι η χώρα βαδίζει με σταθερό και σίγουρο τρόπο προς την έξοδο από τα μνημόνια και από την ασφυκτική επιτροπεία που της επεβλήθη και ότι τον Αύγουστο του 2018 θα είμαστε σε θέση να θρέψουμε τους καρπούς των προσπαθειών, που έχουμε καταβάλει από τον Γενάρη του 2015.

Αυτή η προοπτική αρχίζει πλέον ορατά να διευρύνει και τις δυνατότητές μας να προχωρήσουμε στη βασική επιδίωξή μας από τη μέρα που βρεθήκαμε στη θέση της Κυβέρνησης, δηλαδή μέσα και από την ανάκαμψη της οικονομίας να αποκατασταθούν σταδιακά οι αδικίες που προκάλεσε η επιθετική λιτότητα στα χρόνια της κρίσης.

Τόσο, λοιπόν, πέρσι όσο και φέτος η απόδοση προς τους πολίτες που έχουν πραγματικά ανάγκη της λεγόμενης υπεραπόδοσης, δηλαδή του επιπλέον του στόχου πλεονάσματος, που τελικά θα καταγραφεί, δείχνει έμπρακτα την κατεύθυνση και τις στρατηγικές μας στοχεύσεις. Πέρσι δόθηκε ένα ποσό γύρω στα 617 εκατομμύρια ευρώ, φέτος 1,4 δισεκατομμύρια. Αθροιστικά είναι ένα ποσό που ξεπερνά τα 2 δισεκατομμύρια ευρώ. Δεν θα το έλεγε κανείς και ψίχουλα ή φιλοδώρημα, όπως άκουσα από κάποιους που ανέβηκαν σε αυτό το Βήμα.

Η απόδοση του κοινωνικού μερίσματος φέτος, καθώς και η ενίσχυση πέρσι για τους χαμηλοσυνταξιούχους, θα έλεγα ότι αποτελεί μια κατ’ εξοχήν πράξη δικαιοσύνης, μιας έννοιας που καταπατήθηκε στα χρόνια της κρίσης και αποδεικνύει αυτό, για το οποίο διαρκώς μας κατηγορείτε, δηλαδή για την κοινωνική μεροληψία που διακατέχει τον ΣΥΡΙΖΑ υπέρ των πολλών, υπέρ των αδυνάμων.

Όμως, έχω την εντύπωση πως ακούω αυτές στις μέρες ότι ενώ περίπου τρεισήμισι εκατομμύρια συμπολίτες μας χάρηκαν στην είδηση ότι είναι δικαιούχοι του μερίσματος ή της επιστροφής των παρακρατηθέντων συντάξεων, υπάρχουν ορισμένοι που έχουν στεναχωρηθεί πάρα πολύ. Έχουν στεναχωρηθεί πάρα πολύ που η οικονομία ανακάμπτει και που μας δίνει τη δυνατότητα να στηρίξουμε τους πιο αδύναμους.

Και βέβαια, όπως και πέρυσι, έτσι και φέτος έβαλαν πλερέζες ορισμένοι. Πέρυσι, βέβαια, δεν κρατηθήκατε κιόλας. Καταψηφίσατε, μας καταγγείλατε στους θεσμούς, ο Αρχηγός σας πήγε ταξίδια στο Βερολίνο να συναντήσει τον κ. Σόιμπλε και δηλώσατε ότι η έκτακτη ενίσχυση θέτει σε κίνδυνο τις μεγάλες θυσίες των Ελλήνων πολιτών.

Φέτος η αλήθεια είναι ότι είστε λίγο πιο προσεκτικοί. Αφού εξανεμίστηκαν οι ελπίδες σας να μας απαγορεύσουν οι θεσμοί τη διανομή μερίσματος – και είχατε μεγάλες ελπίδες, όπως φαινόταν από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων – μετά ακολουθήσατε τη στρατηγική της αποδόμησης: Ψηφίζετε μεν, για να μην την πατήσετε όπως πέρυσι,  αλλά μας λέτε ότι η υπεραπόδοση δεν είναι αποτέλεσμα, όπως το λέει και η λέξη, της θετικής απόδοσης της ελληνικής οικονομίας, αλλά είναι αποτέλεσμα φοροεπιδρομής.

Μάλιστα! Για να δούμε, λοιπόν, τι αποτέλεσμα είναι. Γιατί ορισμένες φορές, ξέρετε, είναι προκλητικό να μας κουνάνε κάποιοι το δάχτυλο, που δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Και πολύ πρόσφατα – δεν ξεχνάει τόσο εύκολα ο ελληνικός λαός – ήσασταν σε αυτά εδώ τα έδρανα. Από το 2010 έως τον Ιανουάριο του 2015 κυβερνούσατε.

Έχετε σήμερα κάνει σημαία την απέχθειά σας στη φοροεπιδρομή, όπως λέτε, αλλά θέλετε να ξεχάσει ο ελληνικός λαός ότι από το 2010 έως τον Ιανουάριο του 2015 πήρατε μέτρα συνολικού ύψους 65 εκατομμυρίων, εκ των οποίων τα 30 δισεκατομμύρια – καθώς τα 35 δισεκατομμύρια ήταν δαπάνες – ήταν φόροι!

Εσείς τα πήρατε αυτά τα μέτρα. Επιβάλατε 30 δισεκατομμύρια φόρους στον ελληνικό λαό εσείς που σήμερα έχετε πάρει τη ρομφαία και ξιφουλκείτε εναντίον της υπερβολικής φορολόγησης, έχοντας το θράσος ορισμένοι από εσάς να βγαίνετε και στα μέσα ενημέρωσης και να δικαιολογείτε αυτούς οι οποίοι έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό με offshore, εξαιτίας της υπερβολικής φορολόγησης. Και δεν λέτε στον ελληνικό λαό ότι αυτή είναι η άλλη όψη του νομίσματος, ότι αιτία της πράγματι μεγάλης φορολόγησης είναι και το γεγονός ότι επί δεκαετίες και ιδιαίτερα στα χρόνια της κρίσης κάποιοι πονηροί και πονηρές έβγαζαν τα χρήματά τους εκτός.

Και μιλάτε, λοιπόν, εσείς για υψηλή φορολογία, λες και ξεχνάμε ότι εσείς φέρατε τον ΕΝΦΙΑ, εσείς φέρατε την εισφορά αλληλεγγύης, το τέλος επιτηδεύματος, 30 δισεκατομμύρια φόρους. Να μην τους απαριθμήσω.

Όμως, το θέμα δεν είναι αυτό σήμερα. Το ερώτημα είναι το εξής: Φέρατε 30 δισεκατομμύρια φόρους την περίοδο 2010-2015. Γιατί, όμως, δεν καταφέρατε να έχετε θετική απόδοση, αλλά οι Κυβερνήσεις σας, όχι μόνο δεν γυρνούσαν την οικονομία σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, αλλά έπιαναν κάτι τρελά νούμερα στην ύφεση;

Με 30 δισεκατομμύρια φόρους, κατηγορείτε εμάς διαρκώς, που πράγματι έχουμε εξαναγκαστεί σε μία πολύ πιο ήπια δημοσιονομική προσαρμογή σε ό,τι αφορά τη φορολογία, κοντά στο 3% του ΑΕΠ, που είναι ασύγκριτα μεγέθη.

Εντούτοις, δεν θέλω εδώ να ισχυριστώ τι είναι καλύτερο και ποιος τα έκανε καλύτερα σε σχέση με τη διαπραγμάτευση και την επιβολή πολιτικών, που όλοι γνωρίζουμε σε αυτήν εδώ την Αίθουσα ότι για κανέναν δεν είναι θεμιτό να τις επιβάλει.

Το ερώτημα είναι άλλο: Εσείς με 30 δισεκατομμύρια φόρους, που το παίζετε τώρα υπερασπιστές της αντίληψης ότι πρέπει να μειωθεί η φορολογία, γιατί δεν καταφέρατε τίποτα; Γιατί δεν είχατε πλεόνασμα; Γιατί δεν είχατε υπεραπόδοση;

Και όχι μόνο αυτό, αλλά είχατε ύφεση 7%, είχατε συμφωνίες για πλεονάσματα 4% και 4,5% και βεβαίως αυξήσατε την ανεργία.

Κύριε Βρούτση, εσείς που λέτε εδώ «ψέματα, ψέματα», να συγκρίνετε τα μεγέθη των ανέργων που φέρατε εσείς στην ελληνική κοινωνία, με αυτά που έχει φέρει η δική μας Κυβέρνηση και η κα. Αχτσιόγλου. Αν έχετε το θάρρος, να συγκριθείτε!

Έχουμε, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ένα κρίσιμο ερώτημα, το οποίο εγώ σήμερα θέλω να απαντηθεί: Είναι, άραγε, αποτέλεσμα της υπερφορολόγησης αυτή η υπεραπόδοση που παρουσιάζει κατά δυο συναπτά έτη η ελληνική οικονομία; Και νομίζω ότι είναι κάτι το οποίο πρέπει να το απαντήσουμε στον ελληνικό λαό.

Έχουμε μια τριετία δημοσιονομικής προσαρμογής πολύ ηπιότερης, που αποδίδει όχι προφανώς εξαιτίας της υπερφορολόγησης, αλλά εξαιτίας της αύξησης της απασχόλησης, με την ανεργία να είναι στο 20% – που την παραλάβαμε στο 26,5% και για πρώτη φορά μετά την κρίση να έχουμε λιγότερο από ένα εκατομμύριο ανέργους – εξαιτίας της εξισορρόπησης του ασφαλιστικού συστήματος, εξαιτίας της πάταξης της φοροδιαφυγής και βεβαίως, εξαιτίας του γεγονότος ότι γλιτώσαμε περίπου 20 δισεκατομμύρια ευρώ από την επαναδιαπραγμάτευση των πλεονασμάτων.

Ας μην ξεχνιόμαστε, μπορεί το 3,5% να είναι υψηλό – δεν υπάρχει αμφιβολία – αλλά αυτά που είχατε εσείς αποφασίσει ήταν 4% και 4,5% και μάλιστα τις χρονιές που υπεραποδίδει η οικονομία. Πέρυσι είχαμε στόχο 0,5%. Αν είχαμε μείνει με εσάς, θα είχαμε στόχο 1,5%. Σήμερα είχαμε στόχο 1,75%. Αν είχαμε μείνει με εσάς, θα είχαμε στόχο πάνω από 3%. Να, λοιπόν, γιατί! Και πού θα έμενε ο χώρος για υπεραπόδοση;

Τολμάτε εσείς, λοιπόν, να μιλάτε για την υπερφορολόγηση. Παρακολουθώ και τα μέσα ενημέρωσης να επιτίθενται λυσσασμένα με ψεύτικα στοιχεία. Και τι δεν λένε! Λένε ότι έχουμε πλεόνασμα και μέρισμα, επειδή δήθεν περικόψαμε τις δαπάνες από την υγεία, ενώ για πρώτη φορά στη χώρα, μετά από δέκα χρόνια, ανοίγουν αντί να κλείνουν νοσοκομεία, γίνονται προσλήψεις νοσηλευτικού και λοιπού προσωπικού.

Ακούμε, επίσης, ότι έχουμε κάνει δήθεν στάση πληρωμών σε συντάξεις και σε εφάπαξ, ενώ γνωρίζετε πολύ καλά ότι όχι μόνο έχουμε προχωρήσει σε έκδοση πεντακοσίων 21.000 συντάξεων, κύριων, επικουρικών και εφάπαξ, αλλά και για πρώτη φορά μειώνεται το «στοκ» που είχε δημιουργηθεί την περίοδο 2010-2014.

Μας λένε, επίσης, ότι δήθεν αυτό το πλεόνασμα προέκυψε από τη μη εκτέλεση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. Όμως, εδώ φαίνεται ότι εκτός από ψεύτες είστε και άσχετοι, αν το λέτε αυτό, διότι το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων φέτος είναι δημοσιονομικά ουδέτερο, καθώς οι εισροές και οι εκροές έχουν μηδενικό αποτέλεσμα.

Να το ξεκαθαρίσουμε, λοιπόν: Το πρωτογενές πλεόνασμα δεν φτιάχνεται με τερτίπια. Αυτές οι πρακτικές ίσως ήταν πρακτικές του παρελθόντος. Σήμερα έχουν τελειώσει.

Και βεβαίως, αν θέλετε να ζητήσετε τα ρέστα από τους Θεσμούς και από την Ευρώπη, κάντε το, το έχετε ξανακάνει. Μαθαίνω ότι στέλνετε φίλους και συμβούλους εις το εξωτερικό, προκειμένου να κάνουν το λεγόμενο «bitching», δηλαδή να δυσφημίσουν την πορεία της ελληνικής οικονομίας. Δεν θα τα καταφέρετε, ό,τι και να κάνετε. Το δυστύχημα ίσως για εσάς είναι ότι αντί να είστε επικίνδυνοι για τη χώρα, μάλλον –και αυτό είναι το μεγαλύτερο δυστύχημα- καταντάτε γραφικοί.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η χώρα μας έχει καταφέρει να μειώνει δυόμισι μονάδες την ανεργία σε έναν χρόνο, έχει καταφέρει τα ασφαλιστικά της ταμεία εκεί που χρωστούσαν 1 δισεκατομμύριο να έχουν 90 εκατομμύρια πλεόνασμα, έχει καταφέρει να έχει επιτυχίες –όχι ίσως αυτές που θα θέλαμε και εμείς, αλλά σημαντικές επιτυχίες- στην πάταξη της φοροδιαφυγής.

Για παράδειγμα, μέχρι στιγμής με τον φόρο της εθελούσιας αποκάλυψης έχουν δηλωθεί 6,6 δισεκατομμύρια ευρώ, έχουν βεβαιωθεί φόροι 598 εκατομμυρίων ευρώ και έχουν μπει στα δημόσια ταμεία 208 εκατομμύρια ευρώ. Αυτά τα 208 εκατομμύρια ευρώ είναι μέρος αυτών που θα δοθούν στους πιο αδύναμους. Αυτά τα 208 εκατομμύρια ευρώ όχι μόνον δεν θα είχαν βρεθεί αν ήσασταν εσείς ακόμα στα πράγματα, αλλά θα είχαν χαθεί τόσα και άλλα τόσα, γιατί θεωρείτε ότι η  φοροδιαφυγή είναι και νόμιμη και ηθική! Αυτή είναι η διαφορά μας!

Να, λοιπόν, γιατί έχουμε υπεραπόδοση, να γιατί εμείς πετυχαίνουμε εκεί που εσείς αποτύχατε.

Θέλω, όμως, να κάνω και μία αναφορά στη διαρκή επίκληση από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας και του κ. Μητσοτάκη ότι, αν ήταν, λέει, η Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση, θα μείωνε τους φόρους. Μάλιστα. Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτηση αυτή. Επειδή, όμως, είναι γνωστή σε όλους μας η αριθμητική, ο αλγόριθμος, η εξίσωση των προγραμμάτων, η υποχρέωση της χώρας για συγκεκριμένους δημοσιονομικούς στόχους, όταν λες κάτι απέναντι στον ελληνικό λαό – ας ξεχάσουμε το παρελθόν σας, ας ξεχάσουμε τι κάνατε όταν κυβερνούσατε, ας τα μηδενίσουμε όλα, είμαστε σε σημείο μηδέν – έχετε και την υποχρέωση να εξηγήσετε πώς, όχι μόνον να λέτε πράγματα τα οποία προφανώς και ακούγονται ευχάριστα.

Κοιτάξτε, θα απαντήσω στο ερώτημά σας, αν και θα με επικρίνει ο Πρόεδρος της Βουλής ότι κάνω διάλογο. Το αν εμείς συγκρουστήκαμε, προκειμένου αυτά τα οποία είπαμε στον ελληνικό λαό να τα κάνουμε πράξη, το έδειξε η ίδια η ζωή και το εξάμηνο εκείνο, όταν εμείς συγκρουόμασταν και εσείς μας λέγατε «υπογράψτε, πηγαίνετε τη χώρα στα βράχια».

Για να τελειώνει αυτό το παραμύθι, εσείς που δεν έχετε το θάρρος να βγείτε και να πείτε «θα συγκρουστούμε και θα επαναδιαπραγματευθούμε τη συμφωνία», πείτε μας πώς θα τα φέρετε, διότι βγαίνει ο Αρχηγός σας στο εξωτερικό, συναντάει τους επιτρόπους – και καλά κάνει – συνομιλεί και απευθύνει λόγους στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, αλλά δεν λέει ούτε μία κουβέντα για αμφισβήτηση της συμφωνίας και του προγράμματος το οποίο εμείς υλοποιούμε. Το αμφισβητείτε το πρόγραμμα; Βγαίνετε να πείτε στον ελληνικό λαό, αλλά και στους εταίρους μας ότι εσείς θέλετε να γίνετε κυβέρνηση για να ανατρέψετε το πρόγραμμα; Γιατί δεν το λέτε; Εφόσον λοιπόν δεν το λέτε, πείτε μας πού θα βρείτε τη δυνατότητα να μειώσετε φόρους.

Να σας πω εγώ πού θα βρείτε; Αν το επιχειρούσατε ποτέ αυτό, θα εξαπολύατε ένα τεράστιο πογκρόμ να μειώσετε τις δαπάνες εκεί που γνωρίζετε ότι είναι απολύτως ανελαστικές, στη δημόσια υγεία, στην παιδεία, στην κοινωνική προστασία, στους μισθούς και στις συντάξεις.

Ξέρετε, ο μεγαλύτερος λαϊκισμός είναι να υλοποιείς στην πράξη αυτό που δήθεν ξορκίζεις. Ξορκίζετε τον λαϊκισμό, αλλά εφόσον δεν λέτε ότι εσείς θα φέρνατε ποτέ μία καλύτερη συμφωνία, πρέπει να βγείτε και να πείτε στον ελληνικό λαό ότι κάθε ευρώ φόρου που λέτε ότι θα μειώσετε, θα είναι μείωση στις συντάξεις, μείωση στους μισθούς, θα είναι περικοπές στα σχολεία, κλείσιμο νοσοκομείων, θα είναι λιγότεροι γιατροί στα δημόσια νοσοκομεία. Αυτή είναι η αλήθεια.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κλείνω λοιπόν λέγοντας ότι σήμερα έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε ένα βήμα, ένα σημαντικό βήμα μπροστά. Και πιστεύω ότι αυτό το βήμα εκτιμάται ήδη, ιδιαίτερα από τον ελληνικό λαό, από αυτούς που ξέρουν να εκτιμούν, από τη μεγάλη πλειοψηφία που υπέστη βαρύτατη λεηλασία όλα τα προηγούμενα χρόνια και αναγνωρίζει ότι αυτή η Κυβέρνηση πάλεψε και παλεύει για να βγάλει τη χώρα από την κρίση στηρίζοντας κυρίως αυτούς και όποια δυνατότητα έχει, όποιο περιθώριο έχει σε αυτούς το αναδιανείμει.

Πιστεύω λοιπόν ότι προχωρούμε σε μια κίνηση κοινωνικής δικαιοσύνης και καταλαβαίνω βέβαια ότι αυτή την κίνηση κοινωνικής δικαιοσύνης κάποιους βολεύει να την αναγιγνώσκουν ως επικοινωνιακό τέχνασμα. Όμως, αν είναι τέχνασμα, αυτό θα το πουν οι πολίτες, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι οποίοι μέσα στον Δεκέμβρη του 2017 – τις πρώτες μέρες και σίγουρα μέχρι τα μέσα του Δεκέμβρη – θα λάβουν μια ενίσχυση που για αυτούς είναι σημαντική.

Καταλαβαίνω βεβαίως ότι κάποιοι «πορφυρογέννητοι» δεν ξέρουν και δεν μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει για αυτούς τους ανθρώπους η ενίσχυση αυτή. Κάποιοι από εδώ, από αυτό εδώ το Βήμα την ονόμασαν «ψίχουλα», την είπαν «φιλοδώρημα», μια ενίσχυση των 500, 700 ή 900 ευρώ. Ίσως για αυτούς τους «πορφυρογέννητους» τόσο να στοιχίζουν τα χαρτόσημα για τις offshore που διατηρούν στις παραδείσιες νήσους.

Όμως σήμερα ήρθε η ώρα να μπει στο προσκήνιο η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Και θα μπει στο προσκήνιο η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, θα καταφέρουμε να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση κρατώντας όρθιους αυτούς που έχουν πληγωθεί περισσότερο. Για αυτούς υπάρχει αυτή η μεγάλη παράταξη, η παράταξη της Αριστεράς που βρίσκεται δίπλα στον εργαζόμενο λαό δίπλα στους χαμηλόμισθους, δίπλα στους χαμηλοσυνταξιούχους.

Αυτούς εκπροσωπούμε, αυτοί μας έφεραν εδώ. Για αυτούς αγωνιζόμαστε, για αυτούς ματώνουμε και θα τα καταφέρουμε.