Αρχική τοποθέτηση του Υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, Δημήτρη Βίτσα κατά την Συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε σήμερα:
Ο στόχος μας σήμερα είναι να σας δώσουμε μια όσο το δυνατό πληρέστερη εικόνα πάνω στα θέματα που διαχειρίζεται το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στο εξωτερικό. Ελπίζω ότι παρατηρείτε το γεγονός ότι λέω στην «Ευρώπη και στο εξωτερικό» με την έννοια ότι σαν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Ευρώπη δεν τη θεωρούμε εξωτερικό.
Ποια είναι αυτή τη στιγμή η κατάσταση στα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης που γίνεται πολύ μεγάλη συζήτηση.
Μέχρι τις 12/11/2018 είχαμε από την 1/1/2018 28.031 αφίξεις. Το ίδιο χρονικό διάστημα μεταφέραμε στην ενδοχώρα 23.014. Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι οι άνθρωποι που έχουν κάνει αίτημα διεθνούς προστασίας και είτε έχουν επιτύχει αυτό το αίτημα, είτε έχουν κριθεί ως ευάλωτοι, άρα με βάση την κοινή δήλωση Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας μπορούν να έρθουν στην ενδοχώρα.
Στο ίδιο χρονικό διάστημα έχουν γίνει 290 επιστροφές στην Τουρκία με βάση την κοινή δήλωση Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας και έχουν γίνει και 886 εθελούσιες επιστροφές στις χώρες καταγωγής τους. Δηλαδή είναι οι επιστροφές που παίρνει κάποιος κάποια χρήματα και δέχεται να επιστρέψει στη χώρα του.
Ακόμη, έχουν γίνει με βάση τη συμφωνία Ελλάδας – Γερμανίας 177 οικογενειακές επανενώσεις με πτήσεις charter στη Γερμανία. Ενώ, με βάση αυτή τη συμφωνία έχουν έρθει στην Ελλάδα 4.
Θα πρέπει και εδώ να δηλώσω ότι τα προγράμματα μεταφοράς στην ενδοχώρα είναι συνάρτηση του προγράμματος φιλοξενίας που έχουμε αναπτύξει στην ενδοχώρα. Θα έλεγε κανείς ότι για όσον αφορά το 2018 σήμερα βρισκόμαστε στην 3η φάση του προγράμματος για το 2018.
Για το πρώτο κομμάτι του προγράμματός μας είχαμε περίπου απόθεμα 6.000 θέσεων φιλοξενίας στην ενδοχώρα, οι οποίες καλύφθηκαν από τις αφίξεις από τον Έβρο. Άρα, δεν μπόρεσαν να γίνουν οι μεταφορές από τα νησιά. Οπότε, αμέσως μετά ξεκινήσαμε ένα νέο κομμάτι μεταφορών γιατί δεν φτάνει μόνο να μεταφερθεί κάποιος, χρειάζεται να έχει κι ένα χώρο φιλοξενίας.
Αυτό το δεύτερο μέρος είχε πάρα πολλά: αύξηση θέσεων φιλοξενίας στα υπάρχοντα κέντρα φιλοξενίας, ένταση της συνεργασίας μας με την Ύπατη Αρμοστεία στο πρόγραμμα ΕΣΤΙΑ με καλά θα έλεγε κανένας αποτελέσματα.
Βεβαίως, όλο αυτό το χρονικό διάστημα οι αφίξεις ήταν περισσότερες από αυτούς που παίρναμε. Η κατάσταση αρχίζει και αλλάζει από τον Οκτώβρη και μπορώ να σας πω ότι το Νοέμβριο τις πρώτες 14 ημέρες έχουν αφιχθεί στην Ελλάδα από τα νησιά 949 και έχουν μεταφερθεί από τα νησιά προς την ενδοχώρα 1.990. Σκοπός μας είναι να επιταχύνουμε όλη τη διαδικασία.
Το μεγάλο θα έλεγε κανένας ζήτημα του 2018 ήταν η μεγάλη αύξηση των αφίξεων από τον Έβρο. Από τον Έβρο μέχρι τις 12/11 είχαν εισέλθει στη χώρα 14.250 πολίτες τρίτων χωρών. Αν κάποιος κάνει τις αθροίσεις θα δει ότι ήδη στην Ελλάδα έχουν περάσει 42.000 περίπου άνθρωποι ως χτες, σε σχέση με τους 36.000 περίπου που είχαν περάσει το 2017. Άρα, έχουμε μια αύξηση. Η αύξηση κατά κύριο λόγο εστιάζεται στον Έβρο που από 5.500 έχουμε πάει στις 14.000.
Αυτά είναι μια σειρά στοιχεία τα οποία σας δίνω. Αυτή τη στιγμή υπολογίζουμε ότι στα νησιά είναι 16.899, εκ των οποίων 13.846 είναι στα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης.
Έχουμε κάνει δυο πράγματα μέσα στο 2018 που κατά τη γνώμη μου ήταν πάρα πολύ σημαντικά: Το ένα, με τη βοήθεια όλων των Υπηρεσιών, καταθέσαμε το Μάιο ένα νέο financial plan, αναθεώρηση του financial plan για το 2018.
Στην ουσία, κάναμε μια συνολική επανεκτίμηση της κατάστασης τον Απρίλιο και το Μάιο και καταθέσαμε ένα νέο πλάνο για το 2018, έχουμε και έτοιμο το οικονομικό πλάνο για το 2019, που έγινε δεκτό από την Επιτροπή, τόσο από τον κ. Στυλιανίδη όσο και από τον κ. Αβραμόπουλο, προχωρά αυτό το πλάνο και αν θέλετε, εμπλουτίζεται.
Αυτό ήταν πάρα πολύ σημαντικό γεγονός. Όταν λέω εμπλουτίζεται, θέλω να σας πω το εξής: Γνωρίζετε όλοι τη χθεσινή απόφαση της Επιτροπής, όπου πλέον των 43 εκατομμυρίων δίνονται από την Επιτροπή στο Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης.
Ένα ακόμη σημαντικό σημείο είναι κάτι στο οποίο δε δώσαμε δημοσιότητα κι ούτε ακόμα δίνουμε κάποια εκτενή δημοσιότητα, αλλά στις 5 Νοεμβρίου του 2018, έγινε απογραφή των διαμενόντων στα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης.
Με τη βοήθειας της Ελληνικής Αστυνομίας, με τη συμπαράσταση της Ύπατης Αρμοστείας και του ΔΟΜ, όπου υπήρχε, υπήρχε βέβαια και συμπαράσταση από τις τοπικές Αρχές, αλλά βασικά με τις δυνάμεις μας και αφού είχε γίνει μια προετοιμασία, μια προεργασία και μια εκπαίδευση στο προσωπικό μας στα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης.
Είναι ίσως η πρώτη φορά που επιχειρείται μια τέτοια λεπτομερής απογραφή, προκειμένου να φτάσουμε στο ακριβές, κατά προσέγγιση. Θέλω να σας πω ότι αυτή η απογραφή που αυτή τη στιγμή είμαστε στη διαδικασία της επεξεργασίας των στοιχείων, ήταν πολύ επιτυχημένη.
Απλά να σας πω ότι σε δύσκολα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης συνεργάστηκαν απόλυτα οι πολίτες τρίτων χωρών.
Τα αποτελέσματα αυτής της απογραφής θεωρούμε ότι είναι ένα εργαλείο για μια καλύτερη διαχείριση όλων των ζητημάτων που σχετίζονται με ό,τι εμείς κάνουμε και μας διευκολύνουν κατά πολύ στο να ολοκληρώσουμε τη διαδικασία μεταφοράς σε αυτό που συνήθως ονομάζουμε «σημείο μηδέν». Θέλω να το επαναλάβω, «σημείο μηδέν» σημαίνει διαχειρίσιμος με ευκολία πληθυσμός, στα Κ.Υ.Τ.
Αυτό, το λέω γιατί αυτό που λέμε αποφόρτιση των νησιών ή αποσυμφόρηση των νησιών έχει μια άμεση σχέση με την αποτελεσματικότερη δράση των Υπηρεσιών του Υπουργείου, ιδιαίτερα για το Ασυλο και τις Επιτροπές Προσφύγων, αλλιώς δουλεύει η Επιτροπή Ασύλου στη Μόρια όταν στη Μόρια ήταν περίπου 8.800 άνθρωποι, αλλιώς δουλεύει η Επιτροπή Ασύλου τώρα που στη Μόρια είναι 6.500 άνθρωποι και αλλιώς θα δουλεύει όταν στη Μόρια θα είναι 3.000 άνθρωποι.
Στόχος μας είναι όλες οι διαδικασίες κάποιου που έρχεται στην Ελλάδα εντός 90 ημερών να ολοκληρώνονται, σε όλα τα επίπεδα, ώστε να ξέρει κι ο άνθρωπος τί πρόκειται να του συμβεί, αν θα πάρει ή δε θα πάρει άσυλο, αν θα μείνει στη χώρα, αν θα έχει relocation ή αν θα επιστραφεί.
Αυτά με τα νησιά. Τώρα για την ηπειρωτική Ελλάδα και πάντα μιλάω για το 2018, μαζί με το πρόγραμμα «ΕΣΤΙΑ» που είναι ένα πρόγραμμα συνδιαχείρισης με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, το οποίο από το 2020 και μετά περνάει στο Ελληνικό Δημόσιο, στο Υπουργείο, έχουμε δημιουργήσει ή δημιουργούμε και θα σας εξηγήσω τί πάει να πει «δημιουργούμε» μέχρι το τέλος του 2018, 24.000 νέες θέσεις φιλοξενίας πολλών επιπέδων.
Μέχρι το τέλος του έτους, υπολογίζουμε ότι θα μεταφερθούν από τα νησιά στην ενδοχώρα, 6.000 περίπου πολίτες τρίτων χωρών που έχουν ή θα έχουν δικαίωμα μεταφοράς, που στην ουσία από αυτούς 5.000 θα είναι σε ξενοδοχεία και καταλύματα και 1.000 στο πρόγραμμα «ΕΣΤΙΑ».
Το πρόγραμμα που ενέκρινε χτες η Επιτροπή, το έχουμε ξεκινήσει. Και από τις 6.000 θέσεις που ενέκρινε, τις 1.000 τις έχουμε ήδη καλύψει. Και θέλω απλώς να ξαναπώ ότι όλο αυτό το πρόγραμμα, ξεκίνησε με βάση μια ιδέα που είχαμε στο Υπουργείο και διαθέσαμε χρήματα από το δικό μας Υπουργείο και νοικιάσαμε τους χώρους στη Βόλβη και στα Γρεβενά.
Με το επιτυχημένο παράδειγμα είχαμε μια δυνατότητα παραπάνω να πάμε στην Επιτροπή και να προχωρήσουμε αυτή τη διαδικασία. Επίσης, ως το τέλος του χρόνου, τί έχουμε να κάνουμε σαν Υπουργείο: Το πρώτο είναι να έχει ολοκληρωθεί και το δεύτερο σκέλος των διαγωνισμών για τις μετακινήσεις και τις μεταφορές. Έχουμε υπογράψει το πρώτο κομμάτι, σήμερα υπογράφουμε το δεύτερο, αύριο στην ουσία το τρίτο, τα χρήματα είναι δεδομένα, άρα από 1/1/2019, περνούν οι μετακινήσεις και οι μεταφορές από την Ύπατη Αρμοστεία, την οποία ευχαριστούμε για άλλη μια φορά για τη συνεργασία και την βοήθεια, στις δομές του Υπουργείου.
Όταν λέμε «μετακινήσεις – μεταφορές» δεν εννοούμε μόνο τις μετακινήσεις από τα νησιά προς την ενδοχώρα, περιλαμβάνονται οι εσωτερικές μετακινήσεις, οι μετακινήσεις από ένα Κ.Υ.Τ. προς ένα Νοσοκομείο, οι μετακινήσεις των παιδιών προς τα σχολεία μαζί και άλλα.
Δεύτερον, έχει ολοκληρωθεί ο διαγωνισμός της διερμηνείας με κανονικό ανάδοχο. Δηλαδή, έχει ολοκληρωθεί αυτός ο διαγωνισμός ο οποίος έτσι κι αλλιώς η αρχή του είναι από το 2019, άρα θα έχουμε δυο οργανισμούς που θα παρέχουν διερμηνεία. Δηλαδή θα έχουμε τη «Μετάδραση», την ισπανική εταιρεία και τη διερμηνεία που παρέχεται από τον EASO.
Τρίτο, μέχρι το τέλος του χρόνου θα έχει ολοκληρωθεί η εκδήλωση ενδιαφέροντος που έχει προκηρύξει το Υπουργείο Υγείας. Άρα, θα έχουμε το αναγκαίο ιατρικό προσωπικό πρώτα και κύρια στα Κ.Υ.Τ., αλλά και στα άλλα Κέντρα Φιλοξενίας.
Τέταρτο, θα έχει ολοκληρωθεί όλη η διαδικασία που αφορά τη συνδημιουργία νέου Κ.Υ.Τ. στη Σάμο. Έχει κλείσει το κομμάτι το γραφειοκρατικό σε σχέση με άλλες δημόσιες Υπηρεσίες, δηλαδή μας απάντησε και η ΕΤΑΔ, μας απάντησε και η Γενική Γραμματεία Δημόσιας Περιουσίας. Δυστυχώς αυτά που έχει το Ελληνικό δημόσιο στη Σάμο είναι στην ουσία μια έκταση πάνω στα βουνά και η δεύτερη είναι σε μια δασική τουριστική έκταση. Όπως καταλαβαίνετε, δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε καμία, τους έχουμε απαντήσει.
Οπότε τώρα είμαστε στη διαδικασία να βγάλουμε την εκδήλωση ενδιαφέροντος για να ενοικιάσουμε χώρο, έχουμε εντοπίσει κάποιους χώρους, έχουμε συζητήσει με τους ιδιοκτήτες, αλλά πρέπει να πάμε με έναν κανονικό ρυθμό.
Θέλω από αυτά που κάνουμε να δώσω βαρύτητα σε δύο. Το ένα είναι η αποφόρτιση, είπα γιατί και θα εξηγήσω και τι άλλα κάνουμε σε σχέση με την αποφόρτιση. Γιατί η αποφόρτιση δεν είναι μόνο να παίρνεις ανθρώπους ή να επιστρέφεις στην Τουρκία, θέλει κι άλλα πράγματα.
Το δεύτερο είναι ότι ο στόχος μας μαζί με τον Ανδρέα Ξανθό και το ΚΕΕΛΠΝΟ, με το Υπουργείο Υγείας, είναι εντός των πρώτων μηνών του 2019 να οργανώσουμε ένα μικρό και αλλού μεγαλύτερο Κέντρο Υγείας μέσα σε κάθε Κ.Υ.Τ., λίγο πολύ πλήρες.
Ο στόχος μας είναι να είναι άμεση η φροντίδα υγείας και να μην υπερφορτώνονται τα τοπικά Νοσοκομεία, τουλάχιστον για περιπτώσεις οι οποίες είναι απλές. Γιατί πολλές φορές πηγαίνει κάποιος με ένα απλό κρυολόγημα στο Νοσοκομείο και υπάρχει και το πρόβλημα της διερμηνείας, ώσπου να καταλάβει ο γιατρός, ώσπου να του εξηγήσει και τα λοιπά.
Έχουμε οργανώσει και το πρόγραμμά μας για το 2019 που έχουμε προσπαθήσει να είναι ένα πρόγραμμα για ό,τι και αν συμβεί, βέβαια με εξαίρεση την επανάληψη του 2015.
Η επανάληψη του 2015 είναι τελείως διαφορετικό πράγμα, 1 εκατομμύριο κόσμος να περνάει από μια χώρα στην Ευρώπη. Μιλάω όμως για την πιθανότητα, αν και η προσωπική μου εκτίμηση είναι το 2019 θα έχουμε πτώση των ροών, αλλά για την πιθανότητα να έχουμε ίσες ή αύξηση των ροών μέχρι 15-20%.
Αυτό το έχουμε οργανώσει και με την Υπηρεσία των Οικονομικών και τη Γενική Γραμματεία Διοίκησης αλλά και τη συνεργασία όλων των Διευθύνσεων έχουμε πει πόσο είναι το απαιτούμενο ποσό για το σύνολο, δεν εννοώ για το ελληνικό κράτος, εννοώ για την Ύπατη Αρμοστεία, για το Υπουργείο Υγείας, για το Υπουργείο Παιδείας και έχουμε στείλει αυτό τον προγραμματισμό προς έγκριση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Μέσα σε αυτό έχουμε ορισμένα καινούργια πράγματα. Το πρώτο καινούργιο πράγμα που έχουμε είναι η δημιουργία 5.000 θέσεων φιλοξενίας για όσους έχουν ήδη λάβει διεθνή προστασία, ή κατά το ευρέως λεγόμενο άσυλο.
Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή υπάρχουν περίπου 10.000 άνθρωποι οι οποίοι έχουν λάβει άσυλο. Οι περισσότεροι αν όχι το σύνολο αυτών των ανθρώπων διαμένουν σα να έχουν κάνει αίτηση για άσυλο, ενώ το έχουν πάρει.
Άρα, ένας τρόπος αποφόρτισης του συστήματος των αιτούντων ασύλου, είναι να διαμορφώσουμε ένα νέο πρόγραμμα το οποίο το έχουμε ολοκληρώσει και το υποβάλλουμε, το έχουμε συζητήσει στην ουσία έχουμε συμφωνήσει και με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το οποίο θα έχει το εξής χαρακτηριστικό: 5.000 άνθρωποι θα μένουν σε διαμερίσματα για έξι μήνες και το ίδιο το χρονικό διάστημα που θα μένουν σε αυτά τα διαμερίσματα για έξι μήνες, θα έχουν πάρει άσυλο, θα έχουν μπει σε ένα πρόγραμμα ένταξης.
Οπότε μετά από έξι μήνες θα έχουν τα ίδια δικαιώματα που θα έχει και ένας Έλληνας πολίτης, δηλαδή θα έχουν αναφορά στο ΕΚΑ, στις Κοινωνικές Υπηρεσίες, αλλά θα έχουμε τη δυνατότητα μέσω των γνώσεων που θα έχουν από το πρόγραμμα ελληνομάθειας, να προσπαθήσουν να βρουν μια δουλειά νόμιμη, δηλαδή εμφανή. Γιατί όπως καταλαβαίνετε γνωρίζουμε ότι υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι ήδη εργάζονται.
Στο ίδιο χρονικό διάστημα και ακριβώς γιατί ενώνουμε τις διαδικασίες φιλοξενίας γι’ αυτούς τους ανθρώπους με τις διαδικασίες ένταξης, προωθούμε και όλα τα ενταξιακά μας ζητήματα. Θέλω να σας πω ότι ολοκληρώθηκε το πρώτο πιλοτικό πρόγραμμα το οποίο είχε τρεις στόχους, στη Θήβα και στη Λειβαδιά ήταν αυτό. Το ένα ήταν ελληνομάθεια, το δεύτερο ήταν καταγραφή ικανοτήτων και γνώσεων αυτών που πήραν μέρος σε αυτή τη διαδικασία και το τρίτο ήταν ευκαιρίες στην αγορά εργασίας σε οποιουσδήποτε τομείς.
Αυτή τη στιγμή ολοκληρώσαμε τη συζήτηση με το Υπουργείο Εργασίας και με το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, ώστε να υπάρχουν προγράμματα στα οποία να έχουν τη δυνατότητα να μπουν και αυτοί οι άνθρωποι και κατά κύριο λόγο προγράμματα τα οποία δεν είναι δημοφιλή, ας το πω με αυτό τον τρόπο, ανάμεσα σε Έλληνες, λέμε για παράδειγμα προγράμματα που έχουν να κάνουν με την αγροτική οικονομία. Άρα, έχουμε μια σειρά προγράμματα ένταξης και δράσεων στη Γενική Γραμματεία Μετανάστευσης.
Μέσα στο 2019 θα πρέπει να φτιάξουμε το καινούργιο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης της Σάμου. Θέλω απλά να επαναλάβω αυτό που έχω πει: το καινούργιο Κ.Υ.Τ. της Σάμου, θα αρχίσει να λειτουργεί την ημέρα που το υπάρχον στο Βαθύ θα κλείσει και ο χώρος θα αποδοθεί σε συμφωνία με το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας που έτσι κι αλλιώς το έχει παραχωρήσει στο Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, στον Δήμο.
Μάλιστα, όχι απλώς θα αποδοθεί, αλλά αν κάποια από τα χρειαζούμενα πράγματα που έχουμε σε αυτό, τα θελήσει ο Δήμος, θα του τα δωρίσουμε. Αυτό το νέο Κέντρο θα είναι δυναμικότητας φιλοξενίας 1.200 ατόμων και βέβαια στην εύλογη ερώτηση «μα αυτή τη στιγμή στη Σάμο είναι 3.800», ο στόχος μας είναι να πάρουμε το μεγαλύτερο κομμάτι αυτού του κόσμου από τη Σάμο τώρα. Ώσπου να φτάσουμε σε εκείνη την ημέρα, το χειρότερο σενάριο θα είναι 1.200 άνθρωποι θα φύγουν από το ΚΥΤ Βαθύ θα μεταφερθούν και το άλλο το ΚΥΤ θα μείνει άδειο.
Και για να λύσω κι άλλη απορία για να δημιουργήσουμε το καινούργιο ΚΥΤ στη Σάμο, δεν θα χρησιμοποιήσουμε τον εξοπλισμό που έχει το ΚΥΤ στο Βαθύ. Αυτός ο εξοπλισμός, είτε θα παραμείνει στη χρήση του Δήμου, είτε θα μεταφερθεί στην ενδοχώρα, γιατί το χρειαζόμαστε σε σχέση με Κέντρα φιλοξενίας και γιατί σαν χώρα πρέπει να φτιάξουμε ένα απόθεμα για τέτοιες περιπτώσεις.
Μιλώντας για απόθεμα προχωράει το σχέδιό μας το Ελληνικό κράτος να είναι έτοιμο. Εμείς έχουμε ξεκινήσει σαν Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής και έχουμε συμφωνήσει με το Υπουργείο Εργασίας και με το Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΦΚΑ να μας παραχωρηθούν, ώστε να ανακατασκευάσουμε κάποια κτήρια που έχει ο ΕΦΚΑ και που εδώ και πολλά χρόνια δεν τα χρησιμοποιεί, τα οποία η σκέψη μας είναι στην παρούσα φάση να χρησιμοποιηθούν ως κατοικίες ή άλλες δομές εξυπηρέτησης προσφύγων, πολιτών τρίτων χωρών.
Όλα είναι κάτω από τη σκέψη που έχουμε σαν Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής ότι δεν μπορεί μια χώρα η οποία δέχεται πάντοτε μεταναστευτικές ροές να μην έχει ένα απόθεμα θέσεων, που να της ανήκει με μια έννοια, ώστε όταν συμβεί κάτι ξαφνικό να τις χρησιμοποιήσει.
Επειδή μιλάω για το 2019, εκτός από το ΚΥΤ της Σάμου, ανακοινώνω ότι μέχρι το Μάρτιο ελπίζω ότι θα έχουν ολοκληρωθεί τα έργα του βιολογικού καθαρισμού της Μόριας. Το λέω κάπως ειρωνικά και με συγχωρείτε γι’ αυτό, γιατί έχουμε χαλάσει πολύ μυαλό, πολύ αγωνία, πολύ κόπο για να τελειώσουμε με αυτές τις γραφειοκρατικές διαδικασίες και έχει αρχίσει βέβαια αυτό το έργο και θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί.
Η δική μας γνώμη βεβαίως είναι ότι αυτό το έργο έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί πριν το καλοκαίρι του 2018, αλλά για αυτό παίρνουμε την ευθύνη, χωρίς να έχουμε την αποκλειστική ευθύνη, αλλά παίρνουμε την ευθύνη και να τελειώσει αυτή η υπόθεση μαζί με ένα ειδικό πρόγραμμα για τα τέσσερα χωριά που είναι γύρω από την Μόρια.
Υπάρχουν ορισμένες νομοθετικές περιπτώσεις του επόμενου χρονικού διαστήματος. Στις επόμενες μέρες κατατίθεται στη Βουλή ένα νομοσχέδιο το οποίο θα ψηφιστεί ελπίζω στο τέλος του Νοεμβρίου, αρχές Δεκεμβρίου με μια σειρά διατάξεις οι περισσότερες εκ των οποίων είναι έτοιμες από το Μάιο του 2018 και οι οποίες έχουν ένα χαρακτήρα που λύνει μια σειρά ζητήματα.
Για παράδειγμα η «Golden Visa». Απλά λέω ότι αν η τότε τροπολογία μας είχε περάσει, το φαινόμενο των POS τώρα, δεν θα το αντιμετωπίζαμε. Θα εππιλύσουμε μια σειρά ζητήματα, δεν τα αναφέρω τώρα λεπτομερώς, αφορούν ζητήματα άκρως επείγοντα και ιδιαίτερα ζητήματα που απασχολούν πολύ την Κεντρική Υπηρεσία του Υπουργείου.
Η δεύτερη νομοθετική παρέμβαση που θα γίνει στο επόμενο χρονικό διάστημα και θα κατατεθεί πριν το τέλος του 2018 αφορά κατά κύριο λόγο την ανασυγκρότηση της Υπηρεσίας Πρώτης Υποδοχής και θα λύνει ζητήματα για το πως θα λειτουργεί, θα λύνει ζητήματα επικαλύψεων, δηλαδή να υπάρχει και η Γενική Γραμματεία υποδοχής και ΥΠ.Υ.Τ., όπου συχνά υπάρχει μια αλληλεπικάλυψη αρμοδιοτήτων. Άρα, αυτά τα ζητήματα τα λύνουμε.
Αυτό που προχωράμε είναι να υπάρχει η ΥΠΥΤ ως αυτοτελής Υπηρεσία στο Υπουργείο, κάτω από τον Υπουργό όμως και όχι κάτω από το Γενικό Γραμματέα Υποδοχής. Θα υπάρχει μια Διεύθυνση που θα αφορά τα Κέντρα υποδοχής στα νησιά και το φυλάκιο του Έβρου, θα υπάρχει μια Διεύθυνση η οποία θα αφορά τη Βόρεια Ελλάδα δηλαδή από Θεσσαλία Ήπειρο και πάνω, μια Διεύθυνση που θα αφορά τη Νότια Ελλάδα, την Κρήτη, νησιά κτλ., θα έχει Οικονομική Υπηρεσία. Γιατί η ΥΠΥΤ είναι ο βασικός επιχειρησιακός μας βραχίονας. Και εμείς αυτό θέλουμε να το κάνουμε, θα έλεγε κανένας, μια μεγάλη πραγματικότητα.
Και θα υπάρχει και μια Τρίτη νομοθετική πρωτοβουλία, την οποία βλέπω ότι θα κατατεθεί στη Βουλή το Φεβρουάριο του 2019, που θα αφορά συνολικά τον Οργανισμό λειτουργίας του Υπουργείου. Μετά από δυο χρόνια λειτουργίας του Υπουργείου έχουμε πια μια εμπειρία, ξέρουμε ποια στοιχεία του Οργανισμού είναι προβληματικά, δεν είναι μόνο τα νομοθετικά, ή δεν είναι κύρια τα νομοθετικά, οπότε έχουμε κάνει μια πολύ μεγάλη προσπάθεια να λύσουμε και άλλα ζήτημα.
Δηλαδή, το Υπουργείο έχει 1.600 οργανικές θέσεις, από αυτές έχουν καλυφθεί 700 οργανικές θέσεις, εντός του 2019 νομίζω ότι θα ωριμάσουν τα αιτήματά μας για περίπου άλλες 400 ή 500 και βέβαια έχουμε το πρόβλημα ότι στο προηγούμενο χρονικό διάστημα, η ΥΠΥΤ δεν είχε υποβάλλει σχετικό αίτημα.
Ευχόμαστε αυτές οι νέες θέσεις να καλυφθούν από ανθρώπους που έχουν δουλέψει όλα αυτά τα χρόνια μαζί μας, αλλά βέβαια θ’ ακολουθήσουμε με πολύ μεγάλη πιστότητα το νόμο.
Αυτό είναι το πρώτο κομμάτι. Το δεύτερο κομμάτι έχει να κάνει με το εξής: Όπως είναι τα πράγματα αυτή τη στιγμή, κατ’ αρχάς να σας πω ότι όποιος έρθει σ’ αυτό το Υπουργείο, είτε σαν πολιτική ηγεσία και νιώθει τον εαυτό του επαρκή, είναι ανόητος. Με συγχωρείτε που το λέω μ’ αυτό τον τρόπο.
Και το λέω μ’ αυτό τον τρόπο, με την έννοια ότι εδώ δεν υπάρχει επάρκεια. Εδώ είναι μια συνεχής προσπάθεια, ιδιαίτερα υπό τις παρούσες συνθήκες. Μια συνεχή προσπάθεια με σχέδιο, με στόχο, που πρέπει ο άλλος να εργαστεί με μεράκι για το αντικείμενο αυτού του Υπουργείου.
Όχι σε θεωρητικό επίπεδο, σε επιχειρησιακό επίπεδο, σε πρακτικό επίπεδο. Και δε μιλάω μόνο για τους ανθρώπους του Υπουργείου, συμβασιούχους και μονίμους, Γιατρούς, Αστυνομικούς και πάει λέγοντας που είναι στα ΚΥΤ, μιλάω για τις Κεντρικές Υπηρεσίες και για μια σειρά άλλα πράγματα.
Όμως, όπως είναι αυτή τη στιγμή το σύστημα, έχει κοντά ποδάρια. Οι κατηγορίες μερικές φορές, οι επισημάνσεις ή οι κριτικές, ξέρετε και μια κακή κριτική μπορεί να έχει πολύ καλά αποτελέσματα, είναι εύκολες. Όμως, θα πρέπει πρώτα και κύρια να παραδεχθείς ότι αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη, αλλά πρώτα και κύρια στην Ελλάδα, έχει διαμορφωθεί ένα κλειστό σύστημα, όπου έχει μια είσοδο, τις αφίξεις, από εκει υπάρχει μια έξοδος σ’ αυτό το σημείο, οι επιστροφές, που η εμπειρία παγκοσμίως έχει δείξει ότι δεν ξεπερνούν ποτέ το 5%, στην Ελλάδα είναι 2%, στη Γερμανία είναι 1,9%, τέτοια είναι τα στοιχεία. Και μετά οι άνθρωποι μένουν εδώ.
Σαν ηγεσία του Υπουργείου, λέμε ότι είναι λάθος η σκέψη παίρνουμε από τα νησιά, τους φέρνουμε στην ενδοχώρα, έρχονται κάποιοι άλλοι στα νησιά, τους ξαναπαίρνουμε και τους ξαναφέρνουμε στην ενδοχώρα. Και αυτή τη στιγμή έχουμε στη χώρα, μιλάμε για τους πολίτες τρίτων χωρών που έχουν έρθει μετά το 2015, πάνω από 70.000. Περίπου 65.000 είναι κάτω από τη φιλοξενία, την προστασία κτλ., της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του ελληνικού κράτους, της Ύπατης Αρμοστείας, του ΔΟΜ και των partner τους.
Άλλοι μένουν σε άλλους χώρους, φιλοξενούνται σε συγγενείς κτλ., σε κοινότητες, υπάρχει η άτυπη Δομή στο Λαύριο, που είναι μια πολύ ειδική δομή, δεν ελέγχεται από κανέναν.
Αυτό μας βάζει στο ζήτημα ότι πρέπει να εντείνουμε αυτή τη δουλειά που κάνει έτσι κι αλλιώς το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, την πολιτική δουλειά, στην Ευρώπη και στον όλο περίγυρο. Η διαχείριση του μεταναστευτικού – προσφυγικού, σημαίνει για μας τρία πράγματα και με χαρά είδα ότι τ’ ανέφερε και η ίδια η Επιτροπή αυτά τα τρία πράγματα σε μια τελευταία συνάντηση που έγινε.
Το ένα ζήτημα είναι, πώς σταματάνε οι πόλεμοι και οι συγκρούσεις ώστε να μην υπάρχουν ισχυρά, δε λέω ότι θα σταματήσουν ποτέ, αλλά να μην υπάρχουν ισχυρά προσφυγικά ρεύματα. Δηλαδή το γεγονός ότι αν υπήρχε μια διευθέτηση στη Συρία και ανασυγκρότηση της Συρίας που θα σήμαινε μια επιστροφή περίπου 10 εκατομμυρίων ανθρώπων σε βάθος χρόνου που θ’ αποφόρτιζε, εγώ δε λέω μόνο την Ελλάδα και την Ευρώπη, εγώ λέω την Τουρκία, την Ιορδανία και το Λίβανο, τις όμορες χώρες. Η διαχείριση των προσφυγικών ροών προς την Ευρώπη με την εμπειρία που έχουμε αυτή τη στιγμή, θα είναι ευκολότερη.
Δεύτερον: Μπορεί κάποιοι στην Ευρώπη, με υψηλά αξιώματα, να θέλουν να δαπανούν δισεκατομμύρια για τη «θωράκιση» των συνόρων. Λες και αυτός που έρχεται από μια εστία φωτιάς κάνει ταξίδι αναψυχής. Δεν κάνει ταξίδι αναψυχής, τρέχει για να σώσει τη ζωή του και την οικογένειά του και για να έχει ένα καλύτερο μέλλον.
Κι εσύ πρέπει αυτό να το διαχειριστείς με βάση και τους διεθνείς κανόνες. Αντί λοιπόν να κάνουμε αυτό, πρέπει να διαμορφώσουμε συνθήκες και με αυτά και με άλλα χρήματα, ενάντια στη φτώχια, στην έλλειψη δημοκρατίας και τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Επιμένω για τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, παρά το γεγονός ότι δεν έχουμε πολλούς πολίτες τρίτων χωρών που έρχονται στην Ελλάδα ως συνέπεια της κλιματικής αλλαγής.
Αν δεν φτιάξεις δηλαδή καταστάσεις, αν δεν δώσεις ευκαιρίες και αν δεν τις παρατηρήσεις για να μην πάνε σε διεφθαρμένες Κυβερνήσεις, δεν πρόκειται να ελαχιστοποιήσεις, να ελαττώσεις τις ροές.
Το δεύτερο ζήτημα που μας αφορά είναι το ζήτημα της συνοριακής διαχείρισης. Υπάρχει μια θα έλεγε κανένας στρεβλή αντίληψη που μας παραπέμπει στο 19ο αιώνα με την γεωπολιτική του εδάφους που ορίζει τα σύνορα γεωγραφικά. Ποια είναι τα σύνορα της Ευρώπης προς τα νότια, της Ελλάδας, της Κύπρου, της Μάλτας, της Ιταλίας, της Ισπανίας και αυτές είναι οι χώρες που θα πρέπει να διαχειριστούν εν συνόλων το προσφυγικό – μεταναστευτικό.
Με αυτή την έννοια εμείς βάζουμε το εξής: υπάρχουν δυο θέματα σαφώς συνδεδεμένα. Το ζήτημα της διαχείρισης των αιτήσεων ασύλου έχει να κάνει με το διεθνές Δίκαιο, με τη Συνθήκη της Γενεύης, με το Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης και τον τρόπο που θα πρέπει να το δούμε ώστε να απορρίπτουμε εκ των προτέρων οποιεσδήποτε ξενοφοβικές ή ρατσιστικές ιδέες και πρακτικές. Αυτό είναι το βασικό μας ζήτημα.
Ή αλλιώς να πω το εξής: όλο αυτό είναι κάτω από μια λογική ότι υπάρχει ένας τρόπος ζωής τον οποίο έχουμε διεκδικήσει και επί του οποίου γίνεται η πολιτική σύγκρουση αυτών που μπορούν να ονομαστούν συνταγματικές δυνάμεις ή δημοκρατικές δυνάμεις. Δηλαδή, η δική μας η αντίληψη είναι δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, ασφάλεια, ανοχή είναι ένα όλον το οποίο σε πηγαίνει σε ένα τρόπο ζωής.
Όταν πηγαίνεις και ακούς αυτά που λέει ο κ. Όρμπαν, αλλά μην το κάνουμε και εξιλαστήριο θύμα και δικαιολογία όλων των άλλων, ότι πάνω απ’ όλα είναι η ασφάλεια, αρχίζεις και αφαιρείς ό,τι έχεις κατακτήσει το προηγούμενο χρονικό διάστημα και διαμορφώνεις ένα ολοκληρωτικό καθεστώς.
Και στα ολοκληρωτικά καθεστώτα όπως πολύ καλά ξέρετε, στην αρχή δεν θα νοιάζεσαι γιατί θα είναι για τον άλλον, στο τέλος όταν θα έρθουν για εσένα, δεν θα υπάρχει άλλος για να σε υπερασπιστεί.
Κεντρικό στοιχείο που βάζουμε στην Ευρώπη είναι η ανακατανομή. Πως διαχειρίζεται κάποιος κάτι, πως γίνεται η ανακατανομή. Δυο χρόνια τώρα, συζητάμε για το «Δουβλίνο 4» στην Ευρώπη και λύση δεν βρίσκεται. Γιατί δεν βρίσκεται λύση; Γιατί υπάρχουν κάποιες χώρες, οι οποίες λένε εμείς δεν θέλουμε και επειδή έχουμε και μια εκλογική επιτυχία, να, αποδεικνύεται ότι η κοινωνία μας επιβραβεύει.
Υπάρχουν κάποιες άλλες χώρες που λένε εμείς θα κλειδώσουμε το λιμάνι μας και θα δείτε πως θα σταματήσουν οι ροές και ξαφνικά βλέπεις ότι οι ροές αυξάνονται στις δίπλα χώρες, αυτή τη στιγμή στην Ισπανία. Δεν αυξάνονται όμως μόνο οι ροές, αυξάνονται και οι πνιγμοί, αυξάνονται και οι θάνατοι, δηλαδή αρχίζει και αποσταθεροποιείται και χρειάζεται να πας στη Λιβύη να δεις αν θα φτιαχτεί εκεί κράτος και πάει λέγοντας.
Η δική μας η συνεισφορά σε όλη αυτή τη διαδικασία είναι να επιμένουμε ότι πρέπει να υπάρχει «Δουβλίνο 4» αυτό είναι το ένα. Αλλά δεν μένουμε σε αυτό, παρατηρώντας ότι δυο χρόνια συνέχεια συζητάμε, συζητάμε και τίποτε δεν γίνεται, στην τελευταία άτυπη Σύνοδο των Υπουργών διατυπώσαμε μια καινούργια ιδέα.
Ότι το να το συζητάμε, να το συζητάμε, πρέπει και να το κάνουμε, να το συνεχίσουμε ώσπου όλη η Ευρώπη να φτάσει σε ένα κοινό αποτέλεσμα, αλλά πάνω στο ζήτημα της αλληλεγγύης και της ανακατανομής της κοινής διαχείρισης αυτού του πράγματος, ας προχωρήσουμε αυτοί οι οποίοι συμφωνούμε ότι πρέπει να προχωρήσουμε. Είναι θα έλεγε κανένας η πρωτοβουλία αυτών που βλέπουν αυτή την λύση. Και η διαπίστωσή μας είναι ότι είμαστε οι περισσότεροι. Μην παίρνετε τι είδους Κυβέρνηση έχει η Ελλάδα, τι είδους Κυβέρνηση έχει το Λουξεμβούργο, το λέω επειδή είναι και πολύ φίλος μου ο Υπουργός. Δεν λέω αυτό το πράγμα, λέω ότι έχουν συμφωνήσει ότι «εδώ κάτι πρέπει να κάνουμε».
Άρα, προσπαθούμε να συγκροτήσουμε μια μεγάλη, εγώ υπολογίζω ότι κατ’ ελάχιστο από τις 28 συν Ελβετία 29 χώρες, οι 16 μπορούν να μπουν σε μια διαδικασία που να το κάνουν αυτές. Ώσπου να φτάσουμε να πιέσουμε να το δεχτούν, όλες. Καταλαβαίνω ότι κρίσιμο μέγεθος είναι οι μεγάλες χώρες, όπως είναι η Γερμανία, όπως είναι η Γαλλία, σε αυτό το επίπεδο καταλαβαίνουμε ότι κάτι πρέπει να γίνει. Έχουμε κάνει και ειδικές προτάσεις για τα processing centers, ένα κοινό ευρωπαϊκό μηχανισμό επιστροφών εκτός από το κοινό ευρωπαϊκό άσυλο.
Τούς έχουμε κάνει πρόταση για κοινό ενιαίο ευρωπαϊκό προσφυγικό προφίλ. Γιατί δεν μπορεί να είναι άλλο το προφίλ στην Ελλάδα, άλλο το προφίλ στην Ισπανία ή στη Σουηδία, το κλείνουμε τέλος πάντων αυτό το πράγμα και νομίζουμε ότι μπορούμε να προχωρήσουμε. Απλά, θέλω να σας πω ότι έχουμε προωθημένες συζητήσεις με την Πορτογαλία για μια διακρατική συζήτηση, κάτι που πάμε να κάνουμε όχι για μεγάλους αριθμούς, για μικρούς αριθμούς, αλλά έχουμε και αρκετά καλές συζητήσεις και με χώρες – έκπληξη που συζητάμε για τη διαχείριση των ασυνόδευτων ανήλικων.
Θα ήθελα μια παράκληση. Η παράκλησή μου είναι η εξής: με κάποιο τρόπο σε κάποιο άρθρο σας σε κάποια αναφορά, να δώσετε να γίνει κατανοητό ότι όταν λέμε τις λέξεις «ασυνόδευτοι ανήλικοι» δεν μιλάμε για τρίχρονα και τετράχρονα παιδιά. Μιλάμε για εφήβους ανάμεσα στα 14 και στα 18 χρόνια κατά κύριο λόγο.
Άρα, αυτά θα θέσουμε και στη Σύνοδο των Υπουργών της ΕΕ για άλλη μια φορά, αλλά αυτό δεν φτάνει. Λύση ή λύσεις στην Ευρώπη, ή προώθηση λύσεων διαχείρισης, οι οποίες δεν παίρνουν υπ’ όψιν τους την Τουρκία, είναι θα έλεγε κανένας, ατελέσφορες. Πρόσφατα, βρέθηκα με τον Υπουργό Εσωτερικών της Τουρκίας, τον κ. Σουλεϊμάν Σοϊλού, σε μια μεγάλη και πολύ ενδιαφέρουσα συνάντηση.
Δε θέλω να ξεχνάτε ότι στην Τουρκία αυτή τη στιγμή υπάρχουν 4,5 εκατομμύρια πολίτες τρίτων χωρών, εκ των οποίων περίπου 3,5 εκατομμύρια είναι Σύριοι και 1 εκατομμύριο από άλλες χώρες γειτονικές, κατά κύριο λόγο Αφγανοί, αλλά όχι μόνο Αφγανοί. Άρα, έχουν κι ένα μεγάλο βάρος. Για να σας δώσω κι ένα μέτρο σύγκρισης, σας θυμίζω ότι η Τουρκία έχει περίπου τον ίδιο πληθυσμό με τη Γερμανία.
Κάναμε λοιπόν μια μεγάλη κουβέντα και καταλήξαμε σε ορισμένα πράγματα. Το πρώτο πράγμα που καταλήξαμε, κατ’ αρχάς συμφωνούμε και οι δύο ότι πρέπει να συνεχιστεί η κοινή δήλωση, η εφαρμογή της κοινής δήλωσης Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας.
Το δεύτερο, ότι πρέπει ν’ αναπτύξουμε ακόμα περισσότερο τη συνεργασία μας και την αλληλοβοήθειά μας στη διαχείριση των ροών. Αυτό σημαίνει ότι εμείς σαν Ελλάδα πρακτικά, θα βοηθήσουμε ώστε η κοινωνία των πολιτών στην Τουρκία αλλά και οι διεθνείς Οργανώσεις, να πάρουν αυτά τα χρήματα που δικαιούνται για τη διαχείριση αυτών των 4,5 εκατομμυρίων ανθρώπων.
Απ’ την άλλη μεριά, θα έχουμε μια πολύ έντονη συνεργασία, για παράδειγμα στο επίπεδο των ακτοφυλακών μας, Λιμενικό και τουρκική ακτοφυλακή για τα νησιά, αλλά και της Αστυνομίας. Προχθές, είχα την πολύ ευχάριστη είδηση ότι επισήμως έγινε δεκτή η πρόταση που κάναμε στον Τούρκο ομόλογό μου, να επανεκκινήσουν μια σειρά διαδικασίες διμερών επαφών στον Έβρο, μεταξύ Ελληνικής Αστυνομίας και Τούρκικης Στρατοχωροφυλακής.
Ακόμα παραπέρα, να προχωρήσουμε και σε σχέση με τα νησιά σε μια σειρά συνεργασίες. Το πιο βασικό για μένα που νομίζω ότι θα το πετύχουμε γιατί ενδιαφέρει κι εμένα και τον κ. Σοϊλού, είναι η απευθείας συνεργασία των Λιμενικών Αρχών μεταξύ τους σε κάθε νησί με την απέναντι πλευρά. Και μια τέτοια συνεργασία που ήδη την έχουμε κάνει σε δυο νησιά και είναι πάρα πολύ επιτυχημένη, νομίζουμε ότι πρέπει να την πάμε και στα 5 νησιά.
Έχω καλέσει και τον κ. Σοϊλού να έρθει στην Ελλάδα όπως με κάλεσε κι αυτός, λόγω ενός συνεδρίου βρεθήκαμε στην Τουρκία, να έρθει στην Ελλάδα να συζητήσουμε ακόμα παραπέρα, αλλά προηγούνται συναντήσεις σε υψηλό τεχνικό επίπεδο.
Κι ένα τελευταίο: Όση ώρα είσαστε εδώ, βλέπετε ότι παίζουν slides. Γιατί τα δείχνουμε αυτά τα slides: Υπάρχει μια σειρά άρθρων, ρεπορτάζ κτλ. κι εγώ λέω πάντοτε, η κατάσταση στη Μόρια και στο Βαθύ στη Σάμο είναι δύσκολη, οριακή και δε θα έκανα σοβαρή κουβέντα επί των λέξεων αν κάποιος μου έλεγε ότι είναι κακή. Θα έλεγα ότι μάλιστα, το βασικό ζήτημα είναι πώς θα μπορέσουμε ν’ αποφορτίσουμε, πώς μπορούμε να πάρουμε μέχρι τις 15 Δεκέμβρη 2.000 ανθρώπους από τη Σάμο και τέτοια πράγματα, πώς μπορούμε να στήσουμε καλύτερα το σύστημα υγείας κτλ.
Όμως με βάση αυτά τα δύο, γίνεται μια γενικότερη συζήτηση για όλη την Ελλάδα. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή έχει 26 δομές φιλοξενίας, που τις έχει φτιάξει εκ του μηδενός. Αυτά βλέπετε. Στην ηπειρωτική χώρα. Έχει θέσεις σε σπίτια, 26.000, στα οποία διαμένουν αυτή τη στιγμή περίπου 23.000 άτομα.
Έχει θέσεις φιλοξενίας των ανηλίκων, οι οποίες αυτή τη στιγμή ξεπερνάνε τις 1.200, αλλά ο στόχος μας είναι σε σύντομο χρονικό διάστημα να φτάσουν τις 3.000. Στην Ελλάδα, δεν υπάρχει παιδί που είναι από οικογένεια πολιτών τρίτων χωρών, το οποίο να μην είναι εμβολιασμένο. Γι’ αυτό άλλωστε δεν αντιμετωπίσαμε όλα αυτά τα χρόνια κανένα σοβαρό επιδημιολογικό πρόβλημα.
Στην Ελλάδα, τον προηγούμενο χρόνο, 9.500 παιδιά πήγαν στο σχολείο. Αυτό το χρόνο, δηλαδή 2018-2019, ενεγράφησαν και πηγαίνουν ήδη στο σχολείο 12.000. Στην Ελλάδα ακόμα και στα ΚΥΤ, λειτουργούν αλλού Νηπιαγωγεία, αλλού ΚΔΑΠ, Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών.
Αυτό που θέλω να πω είναι όχι ότι τα κάνουμε όλα καλά, μερικά πράγματα αν θέλετε δεν τα κάνουμε καθόλου καλά. Αλλά υπάρχουν πράγματα για τα οποία μπορούμε να είμαστε περήφανοι, υπάρχουν πράγματα που πρέπει περισσότερο ακόμα να κάνουμε και σ’ αυτό το επίπεδο θέλουμε να κάνουμε μια μεγάλου τύπου συνεργασία. Γι’ αυτό αυτή τη στιγμή, προσπαθούμε συγχρόνως να κρατάμε σε υψηλό επίπεδο αυτές τις δομές, οι οποίες θέλω να θυμίσω, κάποιες από αυτές τις δομές δε θα κλείσουν ποτέ.
Τί εννοώ δε θα κλείσουν ποτέ: Ακόμα και αν έχουμε μια μείωση του μεταναστευτικού ρεύματος, θ’ αξιοποιηθούν κοινωνικά για τους Έλληνες από τον ελληνικό προϋπολογισμό, γιατί αυτή τη στιγμή αξιοποιούνται για τους πολίτες τρίτων χωρών από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό. Άρα, δε λέω ότι θα γίνει αυτό στον Κατσικά, στα Γιάννενα, αλλά στην Αγία Ελένη στα Γιάννενα θα γίνει. Και θα έχουμε μια τέτοια δομή.
Δηλαδή, εμείς δουλεύουμε πάνω σ’ ένα σύνθημα, όσον αφορά αυτό υπάρχουν πράγματα για τα οποία πρέπει να υπερηφανευόμαστε, αλλά υπάρχουν πολλά ακόμα που θα πρέπει να κάνουμε.
Και κλείνω λέγοντας ότι μαζί με τους συνεργάτες μου, και συνεργάτη θεωρώ κάθε άνθρωπο ο οποίος δουλεύει στο Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής και δίνει την ψυχή του, την καρδιά του, με τις δυσκολίες του, θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε.
