Χθες ήταν, μετά από καιρό, μια πολύ καλή μέρα για την Ελλάδα. Γιατί πήραμε τελικά αυτά που διεκδικούσαμε, αλλά και αυτά που δικαιούμασταν.
Και τώρα ανοίγει ο δρόμος για την έξοδο στις αγορές, για το οριστικό τέλος, σε ένα χρόνο από σήμερα, των προγραμμάτων στήριξης και των μνημονίων που τα συνοδεύουν. Ανοίγει ο δρόμος για την οριστική έξοδο από την κρίση.
Σήμερα, λοιπόν, ίσως για πρώτη φορά μετά τον δύσκολο συμβιβασμό του Ιούλη του 2015, αισθανόμαστε δικαιωμένοι. Γιατί μετά από πολύ υπομονή και επιμονή, σε μια διαπραγματευτική γραμμή που γνωρίζαμε ότι θέλει χρόνο για να αποδώσει καρπούς, φτάσαμε επιτέλους σε αποτέλεσμα.
Αισθανόμαστε επίσης δικαιωμένοι γιατί πράξαμε ορθά που δεν πήραμε ότι μας έδιναν τρεις εβδομάδες πριν. Που απορρίψαμε θολές υποσχέσεις που πολύ σύντομα θα αποδεικνύονταν κενές και επιμείναμε στη διεκδίκηση συγκεκριμένων δεσμεύσεων και μάλιστα τώρα. Γιατί τώρα; Γιατί τώρα έχουμε το μομέντουμ της ανάκαμψης.
Αναλάβαμε το ρίσκο, κινητοποιήσαμε τις συμμαχίες μας αλλά και την κοινή λογική στην Ευρώπη και πήραμε τελικά αυτό που ζητούσαμε: Μια συμφωνία διεξόδου. Πήραμε σαφείς δεσμεύσεις για τα αναγκαία μέτρα ελάφρυνσης του χρέους που θα το καταστήσουν βιώσιμο. Πλεονάσματα στο 2% μακροπρόθεσμα, πολύ πιο κάτω δηλαδή από αυτά που θα οφείλαμε να έχουμε με βάση το Σύμφωνο σταθερότητας.
Πήραμε 15ετή επιμήκυνση των ωριμάνσεων των ελληνικών ομολόγων και ισόποσο πάγωμα των επιτοκίων. Και ρήτρα ανάπτυξης, με την υιοθέτηση της Γαλλικής πρότασης, που θα καθιστά τους εταίρους μας συνεταίρους στις προσπάθειές μας από εδώ και στο εξής να βάλουμε την οικονομία σταθερά και μόνιμα σε αναπτυξιακή τροχιά.
Η πιο σημαντική δέσμευση, όμως, βρίσκεται στην τελευταία παράγραφο της απόφασης. Και αφορά τη δέσμευση για το οριστικό τέλος των μνημονίων τον Αύγουστο του 2018. Μετά τη χθεσινή εξέλιξη, λοιπόν, ανοίγεται μπροστά μας ένας καθαρός δρόμος διεξόδου.
Έχω πλήρη επίγνωση των δυσκολιών αλλά και των θυσιών του ελληνικού λαού όλα αυτά τα χρόνια. Είναι όμως άλλο να υπομένεις χωρίς αχτίδα φωτός. Και άλλο να βλέπεις μπροστά σου το δρόμο της εξόδου.
Δεν είναι βέβαια τώρα η ώρα του εφησυχασμού αλλά της αποφασιστικότητας. Τώρα είναι η ώρα για να προωθήσουμε τις μεγάλες τομές που έχει ανάγκη η ελληνική οικονομία και κοινωνία. Να χτίσουμε πάνω σε ισχυρά θεμέλια ένα μοντέλο παραγωγής και διανομής. Το μοντέλο της Δίκαιης ανάπτυξης. Ένα μοντέλο όχι για τους λίγους αλλά για τους πολλούς. Με κέντρο την εργασία, τη δίκαιη διανομή του πλούτου, την καινοτομία, την ισονομία, την απαρέγκλιτη τήρηση κανόνων για όλους. Να αφήσουμε πίσω μας την Ελλάδα της αναξιοπιστίας, της διαφθοράς, των πελατειακών σχέσεων, της φοροδιαφυγής, των μικρών και μεγάλων σκανδάλων.
Το σήμα προς τα έξω, προς τους επενδυτές και τις αγορές για να εμπιστευθούν ξανά την Ελλάδα, έχει ήδη δοθεί και είναι πολύ ισχυρό. Το σήμα, όμως και προς τα μέσα, πρέπει να είναι ακόμη ισχυρότερο.
Ναι, μπορούμε. Μπορούμε να ξανασταθούμε στα πόδια μας με τις δικές μας δυνάμεις! Μπορούμε να ξανακερδίσουμε την εργασία, το κοινωνικό κράτος. Να ξανακερδίσουμε την κυριαρχία και το μέλλον μας.
Μπορούμε και θα τα καταφέρουμε.
