«Η λέξη “πάρτι”, είναι πολύ μετριοπαθής για να περιγράψει αυτό που έχει συμβεί στην δημόσια υγεία επί ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ακόμα και μέσα στη κρίση»

Μάλλον ο κ. Δένδιας μπερδεύτηκε με τον ζωολογικό κήπο. Δεν είναι εδώ μέσα, είναι δίπλα. Όμως, θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω – γιατί ξέρετε αυτό δεν είναι καν θέμα ιατρικής, είναι θέμα κτηνιατρικής – με κάποια σχόλια που αφορούν την τοποθέτηση των Αρχηγών της Αντιπολίτευσης, ιδιαιτέρως του κ. Μητσοτάκη. Κατανοώ απολύτως το vertigo στο οποίο βρίσκεται η Αντιπολίτευση, ιδιαιτέρως μετά την Παρασκευή, μετά τη Μάλτα. Γι’ αυτό θα είμαι όσο μπορώ πιο επιεικής, ιδίως με τον Αρχηγό της Αντιπολίτευσης διότι δεν βρίσκεται και στην Αίθουσα. Επέλεξε να έλθει το μεσημέρι, ενώ είχε δηλώσει το απόγευμα και εγώ δεν μπορούσα δυστυχώς να είμαι το μεσημέρι για να τον ακούσω. Οπότε έχω την εικόνα από όσα διάβασα από τα μέσα ενημέρωσης, διότι δεν τον άκουσα με τα αφτιά μου.

Ωστόσο, νομίζω ότι ο κ. Μητσοτάκης τις τελευταίες μέρες συμπεριφέρεται σαν τον τζογαδόρο που έχει πάει στο καζίνο, έχει χάσει, ξαναπάει στο καζίνο, τα ξαναπαίζει όλα στο μαύρο, ξαναχάνει και πάει και για τρίτη φορά ξανά όλα στο μαύρο, αλλά έρχεται κόκκινο. Και ξαναχάνει. Έτσι είναι αυτά. Όταν κανείς επιλέγει να βάλει όλα του τα λεφτά – μια, δυο, τρεις – στην καταστροφή και αυτή δεν έρχεται, αισθάνεται μια αμηχανία. Και πράγματι, αυτή είναι η αμηχανία που διακρίνει την Αντιπολίτευση τις τελευταίες ημέρες.

Θα ήθελα να επισημάνω ότι ακόμα και μετά το Eurogroup του Φλεβάρη, βγαίνατε σε όλα τα μέσα ενημέρωσης – και ο κ. Μητσοτάκης και στελέχη της Νέας Δημοκρατίας – και λέγατε ότι δεν υπάρχει ούτε πολιτική συμφωνία ούτε συμφωνία ούτε τώρα ούτε ποτέ. Δεν γνωρίζω, βέβαια, που στηρίζατε τέτοια βεβαιότητα. Που τη στήριζε τόσο ο κ. Μητσοτάκης όσο και στελέχη σας, που έβγαιναν στα μέσα ενημέρωσης. Δεν ξέρω τι ακριβώς και ποιος ακριβώς σας έδινες τέτοιες πληροφορίες ή τι ακριβώς ενημερωθήκατε στα ταξίδια που κάνατε στο εξωτερικό και ιδιαιτέρως στο Βερολίνο.

Πάντως οι πληροφορίες σας ή οι εκτιμήσεις σας απεδείχθησαν απολύτως λανθασμένες. Και κλείνει η αξιολόγηση και παίρνουμε μια συμφωνία με μηδενικό δημοσιονομικό ισοζύγιο και, το κυριότερο, παίρνουμε μια συμφωνία συνολική, που ξεκαθαρίζει τα αναγκαία μέτρα στο μεσοπρόθεσμο διάστημα για την απομείωση του χρέους.

Και πλέον έχει μείνει η Αξιωματική Αντιπολίτευση κυρίως να μετρά μόνον τις αντιφάσεις της γραμμής της σε όλο αυτό το διάστημα. Να τις καταμετρήσουμε;

Αρχικά βγαίνατε στα μέσα ενημέρωσης και λέγατε ότι προτιμάτε να μην κλείσει η αξιολόγηση, ότι θέλετε εκλογές, να μην κλείσει η αξιολόγηση, αρκεί να πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, διά του Αδώνιδος, του Αντιπροέδρου σας. Και μάλιστα στο ερώτημα «καλά, και εσείς τι θα κάνετε;» απάντησε «εμείς αν έρθουμε, τόσα κι άλλα τόσα μέτρα από αυτά που ζητάνε οι δανειστές, αρκεί να μην είναι ο ΣΥΡΙΖΑ στην Κυβέρνηση». Και όταν ξεσηκώθηκε κουρνιαχτός από τα ίδια τα στελέχη της παράταξής σας -διότι προφανώς υπάρχουν και άνθρωποι οι οποίοι είναι απολύτως λογικοί και δεν μπορούν να δέχονται τέτοιες συμπεριφορές- αλλάξατε γραμμή και αρχίσατε να λέτε «γιατί αργείτε;» και «μην αργείτε» και «όσο αργείτε, τόσο μεγαλώνει ο λογαριασμός, κλείστε άρον άρον». Και όταν κλείσαμε: «Βατερλό γιατί κλείσατε»!

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ειλικρινά είναι δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς τον ειρμό των αιτημάτων και των επιχειρημάτων σας. Μόνο ένα πράγμα μένει σταθερό, οφείλω να ομολογήσω, στην επιχειρηματολογία και στα αιτήματά σας: το αίτημα για εκλογές, που άλλωστε πότε το διατυπώσατε; Λίγες μόνο μέρες μετά την εκλογή του νέου σας Αρχηγού και λίγους μόνον μήνες, θυμίζω, μετά την επανεκλογή της Κυβέρνησης στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015.

Έχει περάσει σχεδόν ενάμισης χρόνος και εσείς όλον αυτόν τον ενάμιση χρόνο διαρκώς το ίδιο τροπάρι: Σήμερα πέφτουνε. Αύριο πέφτουνε. Δεν κλείνει η αξιολόγηση. Είναι βέβαιο ότι δεν κλείνει η αξιολόγηση. Εκλογές τώρα. Εκλογές θα γίνουν. Εκλογές αύριο.

Νομίζω – και αυτό είναι πια διαπίστωση που την συνομολογούν ακόμα και στελέχη σας – ότι σήμερα, τώρα βρίσκεστε μπροστά σε έναν κίνδυνο: Να γίνετε οι γραφικοί του χωριού. Ο κ. Μητσοτάκης βρίσκεται μπροστά σε μια πρωτοτυπία: Να είναι ο πρώτος Αρχηγός Αντιπολίτευσης στην κοινοβουλευτική ιστορία του τόπου που θα ζητά εκλογές επί σχεδόν τέσσερα συναπτά έτη και αυτές δεν θα γίνονται, παρά θα γίνουν στην ώρα τους.

Και προσέξτε: Καλά να ήταν μονάχα αυτή η πρωτοτυπία. Υπάρχει και μια άλλη πρωτοτυπία, ότι όταν θα γίνουν οι εκλογές στην ώρα τους, θα τις χάσετε κιόλας.

Και θα τις χάσετε, πέραν των άλλων, και για έναν λόγο: Με την τακτική σας αυτή, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κουράζετε. Κουράζετε και τους πολίτες, αλλά κουράζετε και τους εαυτούς σας. Κουράζετε και τα στελέχη σας και τους οπαδούς σας, τους ψηφοφόρους σας. Εκτός από το να επιδεικνύετε το πάθος σας για να επιστρέψετε στις καρέκλες της εξουσίας, τι άλλο έχετε να προτείνετε για τον τόπο; Ποιο είναι το δικό σας εναλλακτικό σχέδιο; Εκτός αν νομίζετε ότι είναι πιστευτό στον ελληνικό λαό να του λέτε εσείς, που κυβερνήσατε για δεκάδες χρόνια και ιδίως τα χρόνια της ανάπτυξης, λίγο πριν την Ολυμπιάδα και μετά, που καταφέρατε και λεηλατήσατε όσες δυνατότητες είχε αυτός ο τόπος και τον χρεοκοπήσατε, εσείς να λέτε ότι για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ, που είναι δύο χρόνια τώρα μαζί με τους ΑΝΕΛ στην κυβέρνηση του τόπου. Αυτό όμως δεν μπορεί να πείσει κανέναν. Σας το λέω με απόλυτη ειλικρίνεια.

Και τι ακριβώς λέτε; Εκλογές. Μάλιστα. Σήμερα τι νόημα έχει να το ζητάτε αυτό;

Ένα επιχείρημα έχετε και το λέτε διαρκώς. Ποιο είναι αυτό; Είστε, λέτε, ανίκανη Κυβέρνηση. Μάλιστα, είμαστε ανίκανη Κυβέρνηση. Θα απαντήσω σε λίγο ως προς αυτό.

Πριν πάω όμως σε αυτό, θέλω να σας ρωτήσω το εξής. Λέτε «η συμφωνία είναι δική σας – της Κυβέρνησης – εσείς τη φέρατε και εμείς δεν τη ψηφίζουμε». Προφανώς και εμείς τη φέραμε, διότι ποτέ των ποτών δεν υπήρχε περίπτωση να φέρετε εσείς συμφωνία με αντίμετρα ισοδύναμα, να φέρετε συμφωνία για το χρέος, που λέγατε ότι είναι βιώσιμο, και να φέρετε συμφωνία επαναφοράς της εργασιακής κανονικότητας στον τόπο, αφού εσείς αυτή την εργασιακή κανονικότητα την ξηλώνατε μέτρο-μέτρο και πόντο-πόντο από το 2010 και μετά. Δική μας είναι λοιπόν αυτή η συμφωνία, καμία αντίρρηση.

Θα σας πω και κάτι άλλο. Να καταλάβω το να πει η Αντιπολίτευση «εγώ δεν ψηφίζω τα μέτρα δημοσιονομικής επιβάρυνσης». Γιατί; «Γιατί είμαι τσάμπα μάγκας». Δεν το λέω εγώ, το λένε κάποια στελέχη σας στους δημοσιογράφους. Έτσι λένε, ότι είναι τσάμπα μαγκιά να λένε ότι δεν ψηφίζουν εκ του ασφαλούς. Να το δεχθώ όμως ακόμα και αυτό.

Όμως τα θετικά μέτρα γιατί τα καταψηφίζετε; Θα καταψηφίσετε δηλαδή τη μείωση της φορολόγησης στις επιχειρήσεις κατά τρεις μονάδες, εσείς που κόπτεσθε δεξιά και αριστερά ότι πρέπει να μειωθεί η φορολογία των επιχειρήσεων. Θα καταψηφίσετε τη μείωση 2% του φόρου εισοδήματος στη χαμηλότερη βαθμίδα. Θα καταψηφίσετε τη μείωση του φόρου αλληλεγγύης. Θα καταψηφίσετε τη μείωση του ΕΝΦΙΑ. Θα καταψηφίσετε το επίδομα ενοικίου 600 εκατ. τον χρόνο για τους συμπολίτες μας που δεν έχουν δυνατότητες.

Θα καταψηφίσετε την κατάργηση της συμμετοχής των συνταξιούχων στο φάρμακο. Βεβαίως, δεν σας αφορά αυτό. Γιατί να το ψηφίσετε άλλωστε; Θα καταψηφίσετε τα μέτρα για την καταπολέμηση της παιδική φτώχειας. Άλλωστε, τι σας νοιάζει αυτό; Εσείς δημιουργήσατε τις συνθήκες αυτές, αλλά δεν πειράζει, θα τα καταψηφίσετε. Θα καταψηφίσετε τους δωρεάν παιδικούς σταθμούς. Θα καταψηφίσετε το οικογενειακό επίδομα στο πρώτο και δεύτερο τέκνο. Όλα θα τα καταψηφίσετε. Συγχαρητήρια!

Σας θυμίζω ότι το ίδιο κάνατε, άλλωστε, και τον Δεκέμβρη, όταν φέραμε τη 13η σύνταξη σε ένα 1,6 εκατ. συνταξιούχους εφάπαξ και εσείς πάθατε vertigo και τότε. Θα καταψηφίσετε. Συγχαρητήρια!

Κάποιοι από εσάς χειροκροτούν κιόλας. Θα σας χειροκροτήσουμε και εμείς και θα σας χειροκροτήσει και ο ελληνικός λαός, που καταλαβαίνει ποιοι πραγματικά είστε, γιατί εσείς θα καταψηφίσετε τα μέτρα όχι για τα αρνητικά, αλλά για τα θετικά. Γιατί έχετε αλλεργία σε οτιδήποτε θετικό συμβαίνει σε αυτό τον τόπο και το φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί έχετε πάθει vertigo και κυρίως γιατί από παράταξη της κεντροδεξιάς έχετε καταντήσει να είστε μια παράταξη ακραία, ένα κόμμα διαμαρτυρίας.

Για ένα κόμμα του 3%, 4% ή και 5%, το «όχι» σε όλα, είναι κάτι λογικό. Για μια παράταξη σαν τη δική σας, που κυβερνούσε τον τόπο επί χρόνια, το να λέτε «όχι» σε όλα και κυρίως «όχι» στα θετικά που γίνονται σε αυτόν τον τόπο, αυτό είναι αδιέξοδο και καταστροφικό.

Έρχομαι τώρα στο ότι ζητάτε εκλογές, γιατί λέτε ότι αυτή η Κυβέρνηση είναι ανίκανη. Μάλιστα. Είναι ανίκανη μια Κυβέρνηση, η οποία παρέλαβε τη χώρα σε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας και χρεωκοπίας και σήμερα, μετά από δύο χρόνια, η χώρα αυτή φτάνει στο σημείο να έχει επιστρέψει στην κανονικότητα, να έχει πρωτοφανή πρωτογενή πλεονάσματα και δημοσιονομικά αποτελέσματα, που εσείς δεν τα είχατε δει ούτε στον ύπνο σας, να έχει επιστρέψει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και το κυριότερο να έχει πλέον έναν ανοιχτό ορίζοντα για τη συνολική υπέρβαση της κρίσης και την έξοδο από το πρόγραμμα.

Είναι ανίκανη μια Κυβέρνηση που, όταν ανέλαβε το 2015, η ανεργία ήταν στο 27% και σήμερα βρίσκεται στο 23%, που όταν ανέλαβε το 2015 η απορροφητικότητα στα προγράμματα και τα ευρωπαϊκά κονδύλια του ΕΣΠΑ ήταν για κλάματα και τώρα είναι στο 100%. Κάθε ευρώ που έρχεται από την Ευρώπη αξιοποιείται και μας δίνουν συγχαρητήρια.

Είναι ανίκανη μια Κυβέρνηση που, όταν ανέλαβε, ήταν για τέσσερα σχεδόν χρόνια σταματημένα όλα τα δημόσια έργα, υπήρχαν υπέρογκες απαιτήσεις, μας ζητούσαν υπερβολικές αποζημιώσεις, 1,25 δισ. και υπό τον κίνδυνο, τη δαμόκλειο σπάθη ότι θα έπρεπε να επιστρέψουμε και τα λεφτά που είχαμε πάρει.

Κι εμείς τα ξεκολλήσαμε, οι ανίκανοι! Και τα ξεκολλήσαμε με λιγότερα χρήματα! Και τα ολοκληρώσαμε τα έργα! Και τα παραδίδουμε στον ελληνικό λαό, οι ανίκανοι!

Ανίκανη μια Κυβέρνηση που κατάφερε για πρώτη φορά μετά από πέντε χρόνια να ανοίξει κανονικά τα σχολεία με όλους τους καθηγητές και όλα τα βιβλία!

Ανίκανη μια Κυβέρνηση που κατάφερε να κάνει προσλήψεις για πρώτη φορά στην υγεία, που κατάφερε να δώσει ελεύθερη πρόσβαση σε δύο εκατομμύρια ανασφάλιστους συμπολίτες μας στα δημόσια νοσοκομεία, που στήριξε προγράμματα για την καταπολέμηση της ανθρωπιστικής κρίσης σε δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας!

Αυτή είναι η ανίκανη Κυβέρνηση. Αυτή που έθεσε την Ελλάδα, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, στο επίκεντρο των εξελίξεων στην Ευρώπη, αλλά και τον κόσμο, με όλους τους ηγέτες, τον έναν μετά τον άλλον, να έρχονται να επισκέπτονται την Ελλάδα και να αναδεικνύουν τις αξίες μας, και που έγινε ξανά η Ελλάδα παίκτης στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, στον γεωπολιτικό χώρο!

Ανίκανη μια Κυβέρνηση που βάζει το χρέους επί τον τύπον των ήλων και αναμένεται απόφαση για το χρέος! Και βεβαίως, ανίκανη μια Κυβέρνηση η οποία, παρά τις δυσκολίες που είναι μεγάλες – δεν υπάρχει αμφιβολία – καταφέρνει να φέρει μια συμφωνία που για πρώτη φορά δίνει διέξοδο και προοπτική.

Εγώ, λοιπόν, θα ήθελα να σας πω ότι ναι, πράγματι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Aντιπολίτευσης, είμαστε ανίκανοι. Ξέρετε σε τι; Είμαστε ανίκανοι στις μίζες, τη ρεμούλα, τη διασπάθιση δημόσιου χρήματος, τη διαφθορά και τις κομπίνες! Σε αυτά αποδειχθήκαμε ανίκανοι, γιατί ικανοί σαν κι εσάς σε αυτά δεν θα υπάρξουν ποτέ σε αυτόν τον τόπο!

Και βεβαίως, έρχομαι τώρα και στο θέμα της συζήτησης που αφορά τις μεγάλες επιδεξιότητες και τις μεγάλες ικανότητές σας, στο πάρτι για πάρα πολλά χρόνια στη δημόσια υγεία. Διότι αυτό αφορά η πρότασή μας για σύσταση εξεταστικής επιτροπής.

Και νομίζω ότι η λέξη «πάρτι» είναι πολύ μετριοπαθής, για να περιγράψει αυτό που έχει συμβεί στον χώρο της δημόσιας υγείας επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας. Είναι μια συνειδητή πρακτική που λεηλάτησε το δημόσιο συμφέρον και έφερε τεράστια ζημιά στα ασφαλιστικά ταμεία. Και βεβαίως, εξασφάλισε τεράστια οφέλη για κυκλώματα ισχυρών οικονομικών συμφερόντων. Είναι μια πολιτική που είναι δύσκολο να αποδοθεί σε άγνοια σε αμέλεια ή έστω σε ανικανότητα κυβερνώντων, καθώς αφορά υποθέσεις για τις οποίες έχει βουίξει ο τόπος εδώ και χρόνια.

Και λυπάμαι αν θα σας στεναχωρήσω, αλλά δεν υπάρχει ούτε ένας συμπολίτης μας που να άκουσε χθες για το ΚΕΕΛΠΝΟ, να άκουσε χθες για το «Ερρίκος Ντυνάν» ή για την εξοργιστική πολιτική υπερτιμολόγησης στα φάρμακα και στο νοσοκομειακό  υλικό. Διότι αυτή η κολόνια κρατάει χρόνια.

Και αν τώρα έρχεται στη Βουλή, είναι για έναν και μόνο λόγο. Επειδή το 2015 ο ελληνικός λαός αποφάσισε να φέρει την πολιτική αλλαγή στον τόπο. Αν δεν ήταν η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, δεν θα υπήρχε ποτέ περίπτωση να γίνει εξεταστική επιτροπή για το μεγάλο πάρτι διασπάθισης δημόσιου χρήματος στην υγεία.

Φυσικά με το που ήρθατε αντιμέτωποι με την πρόταση για εξεταστική επιτροπή, κάνατε αυτό που όλοι περιμέναμε. Μιλήσατε για προσπάθεια της Κυβέρνησης να αλλάξει την ατζέντα. Και αποκαλύψατε έτσι για άλλη μια φορά τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεστε.

Η πραγματική σας λογική – δεν το λέτε βέβαια τόσο κυνικά, αλλά επί της ουσίας αυτό υπερασπίζεστε – είναι ότι όλο αυτό το φαγοπότι δεν είναι άξιο λόγου, πόσο μάλλον δεν είναι και άξιο διερεύνησης από τη Βουλή των Ελλήνων, ότι τα τεράστια σκάνδαλα στον χώρο της υγείας, αλλά και αλλού, ήταν περίπου – πώς το είπε κάποιος τις προάλλες; – ένα φαινόμενο κοινωνικό, το οποίο μάλιστα διατρέχει την κοινωνία οριζόντια και κάθετα και άρα, δεν έχει κανένα νόημα να εξετάζουμε τέτοια ζητήματα.

Και άραγε, σε ποιες εποχές αναφερόμαστε; Στις εποχές που υπήρχε ανάπτυξη στη χώρα, που η μίζα και η διασπάθιση δημόσιου χρήματος δεν ήταν, δυστυχώς, η εξαίρεση.

Όμως, βεβαίως, χάρη στην ισχυρή προστασία Μέσων Ενημέρωσης, κανείς δεν ασχολούταν σοβαρά, δεν ήταν δηλαδή τα θέματα αυτά στο επίκεντρο της συζήτησης και του διαλόγου. Μιλάμε για τις εποχές που η διαφθορά σε όλα τα επίπεδα δεν παρήγαγε σχεδόν καθόλου πολιτικό κόστος και επομένως, κατά την άποψή σας, δεν υπάρχει και κανένας λόγος να ασχολούμαστε μαζί της, παρά μόνο για να κάνουμε, όπως λέτε, μικροπολιτική. Αυτή είναι και η λογική, αν θέλετε, που οδήγησε τη χώρα στην χρεωκοπία.

Και όταν φέρατε, όταν ήρθε εν πάση περιπτώσει η τρόικα για να επιβάλει πολιτικές που πουθενά αλλού στην Ευρώπη μέχρι τότε δεν είχαν επιβληθεί, εσείς τότε τι κάνατε; Διότι μας κατηγορείτε διαρκώς εκτός από ανίκανους και για ψεύτες. Αλλά εμείς είμαστε οι μόνοι που σε αυτά τα χρόνια των μνημονίων, μόλις είχαμε μια συμφωνία που ήταν αντίθετη στις προεκλογικές μας διακηρύξεις, τη φέραμε στην κρίση του ελληνικού λαού. Δεν είπαμε «δεν πειράζει, αρκεί να καθίσουμε στις καρέκλες μας», όπως κάνατε και η Κυβέρνηση Παπανδρέου και η Κυβέρνηση Σαμαρά στο πρώτο και στο δεύτερο μνημόνιο.

Τι είπατε, λοιπόν, τότε στον ελληνικό λαό, όταν ήρθε η τρόικα και έφερε τα μνημόνια; Είπατε το απίστευτο: «Μαζί τα φάγαμε». Και νομίσατε τότε ότι ξεμπερδέψατε με αυτό. Νομίσατε τότε ότι αυτό είναι το δικό σας πόρισμα των εξεταστικών επιτροπών -που ποτέ δεν έγιναν για το πώς οδηγήθηκε η χώρα στη χρεωκοπία-, ότι φταίει ο κόσμος που ζητούσε αξιοπρεπή μισθό, αξιοπρεπή σύνταξη και αξιοπρεπή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ή έστω ότι φταίει, γιατί αξιοποιούσε -ένα μέρος του κόσμου αυτού- τα πελατειακά δίκτυα που είχατε στήσει παντού.

Όμως, και για τα τεράστια ποσά που άλλαζαν χέρια κάτω από τα τραπέζια ούτε κουβέντα. Για τις βαλίτσες που έμπαιναν στα κομματικά ταμεία, για τις βαλίτσες της SIEMENS ούτε κουβέντα. Για τον χορό της μίζας και των θαλασσοδανείων από τις τράπεζες στα κόμματά σας ούτε κουβέντα. Για τα χρήματα που πέρασαν από τα δημόσια ταμεία σε εταιρείες, με το αζημίωτο φυσικά, ούτε κουβέντα. Καθαρίσατε τα πάντα με το «μαζί τα φάγαμε» και αναλάβατε τη λεηλασία του κοινωνικού κράτους, ό,τι υπήρχε εν πάση περιπτώσει, συντάξεων, μισθών, μικροομολογιούχων, κατεδαφίζοντας και εξαερίζοντας το 25% του εθνικού πλούτου, γιατί τόσο μειώθηκε επί των ημερών σας το ΑΕΠ της χώρας.

Κάνατε, όμως και κάτι άλλο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Επειδή δεν είχατε διανοηθεί, δεν σας περνούσε ποτέ από το μυαλό ότι μπορούσε να συμβεί αυτό το πράγμα το 2015 – δεν περνούσε ποτέ από το μυαλό όσων ηγούνταν μέχρι τότε της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ ότι υπήρχε περίπτωση να υπάρξει κυβέρνηση του τόπου χωρίς με ένα από αυτά τα δύο κόμματα στη συγκυβέρνηση, στην εξουσία – τι κάνατε, λοιπόν;

Μετά το 2010 – και αυτό ίσως είναι το μεγαλύτερο έγκλημα – όταν κόβατε συντάξεις, το πάρτι στην υγεία το συνεχίζατε. Η ιστορία του ΚΕΕΛΠΝΟ δεν τελειώνει με το ξέσπασμα της κρίσης και η υπόθεση «Ερρίκος Ντυνάν» έγινε την εποχή που συγκυβερνούσατε ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία στο δεύτερο μνημόνιο. Όμως, τελικά λογαριάσατε χωρίς τον ξενοδόχο, διότι ο ελληνικός λαός αποφάσισε ότι πρέπει να φύγετε από τη διακυβέρνηση του τόπου.

Και οφείλω να σας πω ότι η διερεύνηση αυτών των υποθέσεων ήταν και ένα από τα βασικά ελατήρια αυτής της απόφασης, ένα από τα βασικά κίνητρα. Και σήμερα, λυπούμαι που θα το πω, φαίνεται ότι είστε εξαιρετικά στριμωγμένοι, βρίσκεστε στα σκοινιά, και για να ξεφύγετε, καταφεύγετε σε μια τακτική που ακόμα και ένα μικρό παιδί, μπορεί πολύ εύκολα να την αποκωδικοποιήσει.

Είναι η τακτική του αποπροσανατολισμού, με την οποία, αφού δεν μπορείτε να υπερασπιστείτε τη διαφάνεια και την εντιμότητα της δικής σας διακυβέρνησης, προσπαθείτε να βάλετε και τα κόμματα που κυβερνούν σήμερα στο ίδιο τσουβάλι, στο οποίο είσαστε εσείς βαθιά χωμένοι και να πείτε «όλοι το ίδιο είμαστε».

Λυπούμαι που θα το πω, αλλά νομίζω ότι δεν εντυπωσιάζετε κανέναν, διότι είναι μία συνήθης τακτική. Όπως λέει ο λαός μας «φωνάζει ο κλέφτης, να φοβηθεί ο νοικοκύρης». Δυστυχώς για σας, αυτή η τακτική δεν πρόκειται να σας απαλλάξει από τον καταλογισμό των τεράστιων πολιτικών – και για ορισμένους ενδεχομένως και ποινικών, αυτό δεν είμαι εγώ αρμόδιος να το κρίνω – ευθυνών. Για να το πω με απλά λόγια, μη νομίζετε ότι με τέτοιου είδους κολπάκια πρόκειται να πετύχετε τη συγκάλυψη, το κουκούλωμα όσων συνέβησαν στον χώρο της υγείας πριν, αλλά και μετά την κρίση.

Θα ήθελα να σας πω και κάτι άλλο, γιατί σας αρέσει να λέτε ότι είστε φιλοευρωπαίοι και ήσασταν όλοι στο κίνημα «Μένουμε Ευρώπη». Θα υπήρχε ποτέ περίπτωση να συμβεί κάτι τέτοιο σε οποιαδήποτε χώρα ή τουλάχιστον σ’ αυτές που είναι ιδιαίτερα ελκυστικές σε όλους μας – για να μην πω σε σας μόνο – δηλαδή στις χώρες του πυρήνα της Ευρώπης, της ευρωζώνης, όπως αυτό που συνέβη εδώ τα χρόνια πριν την Ολυμπιάδα και αμέσως μετά και να μην τρέχει τίποτα και να λέτε ότι είναι κοινωνικό φαινόμενο;

Επιτρέψτε μου να κάνω μερικές αναφορές επί της ουσίας γι’ αυτά τα θέματα που αποτελούν το αντικείμενο της σημερινής συζήτησης.

Διάβασα την πρόταση που κατέθεσε η Νέα Δημοκρατία και ομολογώ ότι έμεινα έκπληκτος. Επειδή η συζήτηση είναι δημόσια και οι πολίτες μας ακούν, θα διαβάσω επί λέξει τι γράφετε εκεί μέσα για το θέμα του «Ντυνάν». Αυτό που ζητάτε να διερευνηθεί είναι – εντός εισαγωγικών – «αν η τελική λύση που δόθηκε χωρίς δημόσια επιβάρυνση και με διατήρηση των θέσεων εργασίας ωφέλησε ή όχι το Δημόσιο» και επίσης «αν η αξιοπιστία των προτάσεων που υποβάλλονταν για το συγκεκριμένο κοινωφελές ίδρυμα και η πίεση που ασκείτο προκειμένου να ενετάσσετο μία δημόσια κλινική κοινωφελούς ιδρύματος στο ΕΣΥ, είναι επιλογή που θα προκαλούσε υπέρμετρη και μη αναγκαία επιβάρυνση του Έλληνα φορολογούμενου».

Αντιλαμβάνομαι τον πανικό και τον εκνευρισμό. Όμως, διαβάζοντάς τα αυτά συνειδητοποίησα ότι έχετε ήδη αρχίσει να απολογείστε, πριν καν ξεκινήσει η Εξεταστική Επιτροπή.

Όμως, εσείς ζητάτε περίπου να σας απονεμηθούν και τιμητικές πλακέτες για το «Ντυνάν». Το παραδέχεστε! Συγχαρητήρια! Ζητάτε να σας δώσουμε τιμητικές πλακέτες για τον σθεναρό τρόπο, με τον οποίο υπερασπιστήκατε το δημόσιο συμφέρον!

Για ποιο πράγμα μιλάμε, λοιπόν; Μιλάμε για ένα νοσοκομείο που μέχρι τότε χρηματοδοτείτο αφειδώς από το Δημόσιο, το οποίο με κάποιες μεθόδους – θα βρούμε ποιες ήταν, άλλωστε γι’ αυτό συστήνεται η Εξεταστική Επιτροπή – που εφαρμόστηκαν με κάποιου την ανοχή, βρέθηκε χρεωμένο με 90 εκατομμύρια ευρώ.

Μάλιστα, το 2014, επί Κυβερνήσεως του κ. Σαμαρά, μέσα σε μία νύχτα πέρασε σε χέρια ιδιωτών έναντι 115 εκατομμυρίων ευρώ, με τα χρέη σβησμένα, με την άδεια λειτουργίας του να ισχύει κανονικά, με τον εξοπλισμό και τις κτηριακές του εγκαταστάσεις αλώβητα και, βεβαίως, χωρίς το Δημόσιο να έχει κανένα δικαίωμα να διεκδικήσει ούτε τότε ούτε στο μέλλον, με οποιονδήποτε τρόπο, τα συμφέροντά του.

Δεν μπορώ να φανταστώ σε ποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα ένα δημόσιο νοσοκομείο θα μπορούσε να δοθεί χάρισμα σε κάποιον ιδιώτη, να του σβήσει και τα χρέη και ουσιαστικά με 20 εκατομμύρια ευρώ να πάρει μια ατμομηχανή κέρδους. Μιλάμε για ένα από τα καλύτερα νοσοκομεία της χώρας. Πού θα μπορούσε να έχει συμβεί αυτό και να μην ξεσηκωθούν και οι πέτρες; Εσείς οι «Μένουμε-Ευρωπαίοι» πείτε μου ποια ευρωπαϊκή χώρα θα μπορούσε αυτό να το αντέξει;

Επίσης, δεν μπορώ να φανταστώ, κυρίες και κύριοι φιλοευρωπαϊστές και  «Μένουμε-Ευρωπαίοι», πώς είναι δυνατόν μετά από όλα αυτά που κάνατε σ’ αυτόν τον τόπο τόσα χρόνια, να πηγαίνετε στο εξωτερικό και να συναντάτε τις ηγεσίες και των δύο κομμάτων, δηλαδή και του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και του Σοσιαλιστικού Ευρωπαϊκού Κόμματος, και να τους λέτε ότι πρέπει να φύγουν αυτοί που καταστρέφουν τώρα τη χώρα και πρέπει να γυρίσετε πίσω εσείς που την είχατε σώσει όλα τα προηγούμενα χρόνια!

Λες και δεν σας ξέρουν! Λες και δεν σας έχουν πάρει χαμπάρι!

Επειδή παρακολουθώ στενά αυτή τη συζήτηση, πρέπει να παρατηρήσω και κάτι ακόμα. Το μόνο που είπε ο κ. Βορίδης, του οποίου είναι κατανοητός ο εκνευρισμός τις τελευταίες ημέρες, ήταν ότι αυτή η εξωφρενική δωρεά εγκρίθηκε από τη Βουλή, φαντάζομαι με κάποια από αυτές τις τροπολογίες που συνήθως μπαίνουν σε κάποιο άσχετο νομοσχέδιο.

Λυπάμαι, αλλά αυτό δεν είναι πειστικό. Να σας θυμίσω και κάτι άλλο που σας ενδιαφέρει. Και για τα θαλασσοδάνειά σας η απαλλαγή των τραπεζιτών – για τα θαλασσοδάνεια σχεδόν μισού δισ. ευρώ στα κόμματά σας – εγκρίθηκε με κάποια τροπολογία της τελευταίας στιγμής στη Βουλή, αλλά την κατακραυγή δεν την αποφύγατε, όπως ούτε και τώρα θα την αποφύγετε.

Πρέπει να διερευνηθούν όλα. Η εξεταστική που θα αποφασίσουμε σήμερα πρέπει να διαλευκάνει πλήρως ποιο ήταν το δημόσιο συμφέρον και κατά πόσο το υπερασπιστήκατε εσείς και όλοι όσοι είχαν υποχρέωση να το κάνουν.

Εγώ, όμως, θα κάνω ένα πολιτικό σχόλιο εδώ. Πρώτον, η άποψη που διατυπώνεται στη δική σας πρόταση, ότι δηλαδή ευτυχώς που το δώσαμε το Νοσοκομείο, διότι εάν πέρναγε στο ΕΣΥ θα κόστιζε ένα σωρό λεφτά, είναι ατυχέστατη· είναι ατυχέστατο επιχείρημα, γιατί αποκαλύπτει την αντίληψη που έχετε για τη δημόσια υγεία και για το κοινωνικό κράτος. Γιατί αν υπάρχουν δημόσια νοσοκομεία, αυτά τα δημόσια νοσοκομεία υπάρχουν για να στηρίζουν τις ανάγκες των πολιτών. Με βάση τη λογική σας, για ποιον λόγο να έχουμε δημόσια νοσοκομεία, αφού τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων μπορούν να πηγαίνουν και σε ιδιωτικά; Διότι αυτό λέτε.

Εξίσου επικίνδυνη με την αντίληψή σας για το κοινωνικό κράτος είναι και η αντίληψή σας τελικά για την ιδιωτική πρωτοβουλία. Αυτό το είδος ιδιωτικής πρωτοβουλίας υπερασπίζεστε; Αυτόν που τα παίρνει όλα έτοιμα και δωρεάν από το κράτος; Ξέρετε, έτσι γίνομαι και εγώ πολύ καλός επιχειρηματίες! Πάρα πολύ καλός! Πάρα πολύ καλός! Να δίνετε επιχειρήσεις οι οποίες έχουν δεδομένο κέρδος, και να τις δίνετε χωρίς χρέη, αφού πρώτα φροντίσετε να εξασφαλίσετε τη διαγραφή των χρεών! Έτσι γίνεται ο καθένας επιχειρηματίας. Αυτή είναι η αντίληψή σας για την επιχειρηματικότητα;

Δεύτερο σχόλιο: Το «Ντυνάν» δείχνει να είναι η αρχή ενός ευρύτερου σχεδίου, κατά την άποψή μου, που άνοιγε τον δρόμο στο μέλλον, ώστε κάθε νοσοκομείο δημόσιο που ήταν χρεωμένο – είχατε κάνει πολλά για να υπάρχουν αρκετά χρεωμένα – να παραχωρείται «μπιρ παρά» σε κάποιον ιδιώτη. Όμως, νόμιζα ότι είσαστε τουλάχιστον πιο προσεκτικοί στον τρόπο με τον οποίο τα λέτε και τα κάνετε αυτά. Τελικά φάνηκε από την πρόταση που καταθέσατε ότι δεν είστε προσεκτικοί.

Έρχομαι στο θέμα του ΚΕΕΛΠΝΟ. Τι έχουμε εδώ; Έχουμε ένα «μαγαζί» που στήθηκε μέσα στο δημόσιο, χωρίς να υπόκειται σχεδόν σε κανέναν κανονισμό και σε καμία διάταξη από αυτές που ισχύουν στον δημόσιο τομέα, και επί είκοσι και πλέον χρόνια χρηματοδοτείται από το δημόσιο, χωρίς να υποχρεώνεται να εμφανίζει απολογιστικά στοιχεία, χωρίς να είναι υποχρεωμένο να κρατάει βιβλία, προσλαμβάνοντας όποιον θέλει, πληρώνοντας όποιον θέλει και όσο θέλει και χωρίς να διεξαχθεί ποτέ εσωτερικός έλεγχος.

Εμφανίζεται να έχει ξοδέψει τεράστια ποσά για εκστρατείες που, όχι μόνο δεν ήταν αναγκαίες, αλλά δεν ήταν και εντός του αντικειμένου του, αλλά και που θα μπορούσαν να είχαν γίνει χωρίς σχεδόν καθόλου κόστος, σύμφωνα με τα όσα ισχύουν για τη διάδοση των κοινωνικών μηνυμάτων. Τα ποσά δεν είναι μικρά. Είναι πολύ μεγάλα ποσά. Μπορεί εκείνη την εποχή, που ήμασταν συνηθισμένοι, να τα θεωρούσαμε μικρά, αλλά είναι μεγάλα ποσά.

Οι υποθέσεις βέβαια είναι στη δικαιοσύνη, αλλά, ανεξαρτήτως αυτού, υπάρχουν σοβαρότατα πολιτικά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν. Πώς στήθηκε και για ποιον λειτούργησε ένα τέτοιο μαγαζί μέσα στο δημόσιο;

Ποιος είχε υποχρέωση να το ελέγχει, πριν έρθουμε εμείς, για να βγει όλη αυτή η ιστορία στο φως; Ποιοι έχουν ωφεληθεί από αυτό το θέμα και πόσο αντιστοίχως έχει ζημιωθεί το δημόσιο συμφέρον; Είναι σοβαρά πολιτικά ερωτήματα. Κατανοώ ότι δεν σας είναι ευχάριστη αυτή η συζήτηση, αλλά νομίζω ότι πλέον δεν μπορείτε να την αποφύγετε.

Τέλος, στο ζήτημα των φαρμάκων. Τα στοιχεία έχουν κατατεθεί. Κατά την περίοδο, από το 1997 έως το 2012, η φαρμακευτική δαπάνη στη χώρα αυξάνεται αλματωδώς. Καταλήγουμε να είμαστε οι πρώτοι μακράν σε φαρμακευτική δαπάνη σε ποσοστό του ΑΕΠ και ο λόγος δεν είναι κρυφός: Είναι άπειρα τα σκάνδαλα τα οποία είχαν δει το φως της δημοσιότητας στη διάρκεια των τελευταίων είκοσι ετών και αφορούσαν την τιμολόγηση των φαρμάκων και του νοσοκομειακού υλικού. Για φάρμακα η τιμολόγηση των οποίων υπερέβαινε κατά πολύ τις αντίστοιχες τιμές σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Για υλικά τα οποία προμηθεύονται στα νοσοκομεία σε τιμές τριπλάσιες και τετραπλάσιες από τις τιμές της αγοράς.

Αυτό ήταν το πάρτι. Τρελό πάρτι, σαν να μην υπάρχει αύριο. Και πάνω σε αυτό, έρχονται τώρα οι πληροφορίες που αφορούν την υπόθεση Novartis.

Γιατί έρχονται; Έρχονται, διότι η υπόθεση Novartis έχει να κάνει με την Ελλάδα, αλλά επηρέαζε το ευρωπαϊκό σύστημα. Διότι η τιμολόγηση στην Ελλάδα επηρεάζει και άλλες ευρωπαϊκές χώρες και έρχεται απ’ έξω. Και αυτό το σκάνδαλο απ’ έξω, όπως και της Siemens.

Πρέπει να πω ότι στο θέμα της υπερτιμολόγησης των φαρμάκων, σε ό,τι αφορά την πρόταση που κάνει, η Νέα Δημοκρατία είναι πιο γενναιόδωρη. Ζητά να διερευνηθεί αν οι τιμές των φαρμάκων ήταν φουσκωμένες, αν ο όγκος της συνταγογράφησης ήταν μεγάλος και ποιες παράμετροι επηρέασαν τη συγκεκριμένη φαρμακευτική πολιτική. Το κάνει, προφανώς, διότι πιστεύει ότι οι ευθύνες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ είναι τόσο μεγάλες που οι δικές της στο θέμα αυτό θα περάσουν σχεδόν απαρατήρητες.

Από την άλλη, δεν μπορώ να μη σχολιάσω την πρόταση που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ, στην οποία ζητάει να εξεταστούν τα θέματα σπατάλης και ύποπτης αύξησης των δαπανών. Παράλληλα, όμως, ζητάει να συνεξεταστούν και οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν για την εξάλειψή τους από το 2010 και μετά, δηλαδή την περίοδο που ξέσπασε η κρίση και ήρθαν τα μνημόνια.

Με μια κουβέντα, το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να ισοσκελίσει το πάρτι στις δαπάνες υγείας με τις περικοπές στη φαρμακευτική δαπάνη που επέβαλε η τρόικα από το 2010 και μετά. Μόνο που οι περικοπές εκείνες δεν ήταν περικοπές στις υπερβάσεις, δεν ήταν περικοπές στις μίζες και στη διαφθορά, ήταν περικοπές στα φάρμακα που είχε ανάγκη ο συνταξιούχος, που είχε ανάγκη ο ελληνικός λαός. Όμως, για όλα αυτά νομίζω ότι θα έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε στην Εξεταστική Επιτροπή το αμέσως επόμενο διάστημα και είμαι σίγουρος ότι αυτή η συζήτηση που αφορά τον ελληνικό λαό θα διεξαχθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και θα την παρακολουθήσει και ο κόσμος με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες για τη χώρα, η Κυβέρνηση έχει κάνει τα τελευταία δυο χρόνια ό,τι είναι δυνατόν για να στηρίξει τη δημόσια υγεία. Δεν θέλω να αναφερθώ διεξοδικά σε όλα όσα έχουμε κάνει, διότι δεν θέλω να καταχραστώ τον χρόνο σας. Θέλω, όμως, να πω στα ζητήματα της διαφάνειας, ότι πέραν του ηθικού πλεονεκτήματος, πέραν του ηθικού αιτήματος, του ηθικού δικαιώματος του ελληνικού λαού να μάθει τι ακριβώς συνέβη, γιατί πλήρωσε πολύ ακριβά το μάρμαρο, είναι, όπως είπα και κάποια στιγμή στην ομιλία μου, κι ένα από τα βασικά ελατήρια, κίνητρα που o ελληνικός λαός έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης δύο φορές σε αυτήν την Κυβέρνηση και ψήφο καταδικαστική δύο φορές στα κόμματα που κυβέρνησαν τον τόπο για πάρα πολλά χρόνια και τον  χρεοκόπησαν και τον λεηλάτησαν.

Θέλω, λοιπόν, να καταστήσω σαφές ότι δεν μας αφορά αν, όπως λέτε, με βάση το Σύνταγμα και τον νόμο περί ευθύνης υπουργών είναι προφανείς ή δεν είναι προφανείς οι ποινικές ευθύνες και αν έχουν παραγραφεί ή όχι.

Αυτό που μας αφορά και αυτό που είναι ηθική μας υποχρέωση είναι να ρίξουμε φως σε όλα όσα αποτελούν βασικές αιτίες της χρεοκοπίας της χώρας και σε όλα όσα αποτελούν και βασικές αιτίες, ίσως τη βασικότερη, για την οποία εσείς διακαώς και καταφανώς μπροστά στα μάτια του ελληνικού λαού ζητάτε να μην κλείσει η αξιολόγηση, να χρεοκοπήσει η χώρα, να γίνει ό,τι είναι να γίνει, αρκεί να φύγουμε εμείς από εδώ.

Γιατί φοβάστε ένα πράγμα: ότι όσο μένουμε τόσο θα μας δίνεται η δυνατότητα να ξεσκεπάζουμε τα πεπραγμένα σας και ο ελληνικός λαός θα έχει τη δυνατότητα να κρίνει. Δυο χρόνια που είναι μπροστά μας είναι αρκετά και θα καταφέρουμε να τα ξεσκεπάσουμε και ο ελληνικός λαός θα κρίνει στο τέλος της τετραετίας ποιοι είναι αυτοί που χρεοκόπησαν την χώρα και ποιοι είναι αυτοί που την πήραν κατεστραμμένη και την έβγαλαν από την κρίση και τα μνημόνια.