«Δικός μας στρατηγικός στόχος να οδηγήσουμε τη χώρα με ασφάλεια έξω από το καθεστώς της επιτροπείας»

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, παρακολούθησα ομολογώ με εξαιρετικό ενδιαφέρον, αλλά και με ειλικρινή κατανόηση την προσπάθεια που κατέβαλε ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, για άλλη μια φορά σε αυτή εδώ την Αίθουσα, να μας πείσει και να πείσει και τον ελληνικό λαό που παρακολουθεί, ότι ξανακαταστρέφουμε τη χώρα, ότι διαλύουμε την οικονομία ότι βυθίζουμε στο τέλμα την οικονομία και την κοινωνία και ότι παραλάβαμε τον παράδεισο τον Δεκέμβριο του 2015 και έχουμε πάει τη χώρα στην κόλαση. Και δεν έφερε και τίποτα καινούριο σε ό,τι αφορά τα επιχειρήματα που διαρκώς εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα η πλευρά της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αναπαράγει. Και δεν τα αναπαράγει μόνο αυτή. Με μια πρωτοφανή υπεροπλία σε ό,τι αφορά την επικοινωνία και τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, η ίδια ακριβώς επιχειρηματολογία αναπαράγεται ξανά και ξανά και ξανά.

Παρακολουθώντας όμως, τον κ. Μητσοτάκη σκέφτηκα το εξής, ότι τελικά δεν αρκεί στην πολιτική να έχεις υπεροπλία στα μέσα επικοινωνίας – επικοινωνιακή υπεροπλία –  να έχεις μαζί σου όλα τα κανάλια και τους καναλάρχες, όλες τις εφημερίδες και τους εκδότες, όλους τους δημοσκόπους και τις δημοσκοπήσεις, όλα τα social media, εν πάση περιπτώσει, τα καλοπληρωμένα troll του διαδικτύου, δεν αρκεί. Και ξέρετε γιατί δεν αρκεί; Δεν αρκεί γιατί στο τέλος της ημέρας, πολιτική δεν είναι μόνο η επικοινωνία. Είναι σημαντική η επικοινωνία δεν την υποτιμώ, αλλά πολιτική δεν είναι μόνο η επικοινωνία. Η πολιτική θέλει και στρατηγική και επικοινωνιακή στρατηγική αλλά και επί της ουσίας στρατηγική, θέλει και μυαλό, θέλει και ψυχή. Και πάνω από όλα, όσο δυνατός και αν είσαι στα μέσα της επικοινωνίας, η πολιτική έχει να κάνει και με την πραγματικότητα, με τα βιώματα, με τη ζωή, με τις προσδοκίες των ανθρώπων.

Και σας παρακολουθώ τόση ώρα, κύριε Μητσοτάκη, να κάνετε αυτήν την αξιόλογη προσπάθεια να πείσετε, αλλά η αίσθηση που έχουμε, οι περισσότεροι σε αυτή εδώ την Αίθουσα, πιστεύω, η πλειοψηφία όσων παρακολουθεί, είναι ότι δεν τα καταφέρνετε να πείσετε. Κάποιοι θα σπεύσουν να πουν –και θέλω να το ξεκαθαρίσω ότι δεν συμφωνώ- ότι δεν τα καταφέρνετε, γιατί δεν το έχετε. Όχι, δεν είναι αυτό. Και εγώ ξέρετε, δεν σας υποτιμώ καθόλου ως αντίπαλο. Ίσα-ίσα θεωρώ ότι είστε ένας πολύ ισχυρός αντίπαλος. Ξέρετε γιατί δεν τα καταφέρνετε; Δεν τα καταφέρνετε γιατί είστε αυτοεγκλωβισμένος σε μια αδιέξοδη στρατηγική, στην στρατηγική του ψευδοπροφήτη που διαρκώς προφητεύει την καταστροφή και συνεχώς διαψεύδεται. Διότι μια η καταστροφή, δύο η καταστροφή, τρεις η καταστροφή και όταν δεν έρχεται η καταστροφή, μάλλον απαξιώνεται αυτός που την προφητεύει. Και ξέρετε, αυτή η στρατηγική που έχετε επιλέξει και πολιτική στρατηγική και στρατηγική επικοινωνίας, έχει ημερομηνία λήξης. Στην αρχή, πράγματι δημιουργείτε μια ένταση, προσελκύετε το ενδιαφέρον του ακροατηρίου, αλλά όσο περνάει ο καιρός, κινδυνεύετε εσείς να γίνετε γραφικός.

Και πολύ φοβάμαι ακούγοντας σας και σήμερα, εάν συνεχίσετε έτσι, δεν είναι μακριά εκείνη η στιγμή. Φανταστείτε μόνο, κύριε Μητσοτάκη, τον εαυτό σας σε δύο χρόνια από σήμερα, τον Μάιο του 2019, όταν θα βρισκόμαστε λίγο πριν τις ευρωπαϊκές εκλογές, σε προεκλογική περίοδο, όπου θα είναι η πρώτη κάλπη που θα αναμετρηθούμε. Γιατί, ξέρετε, η πολιτική και τα κόμματα αναμετρώνται στην κάλπη, όταν στήνεται, και όχι στις δημοσκοπήσεις ούτε στα μέσα. Φανταστείτε, λοιπόν, τον Μάιο του 2019 που θα έχετε κλείσει κοντά τρεισήμισι χρόνια Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και ταυτόχρονα, τρεισήμισι ολόκληρα χρόνια Αρχηγός ενός κόμματος που θα ζητά και θα προβλέπει αδιάλειπτα επί τρεισήμισι χρόνια εκλογές και αυτές δεν θα έρχονται.

Θα είστε επί τρεισήμισι χρόνια Αρχηγός ενός κόμματος που θα προβλέπει αδιάλειπτα κόφτες, καταστροφές και αποτυχίες, αλλά ούτε οι κόφτες θα ενεργοποιούνται ούτε οι καταστροφές και οι αποτυχίες θα επαληθεύονται και θα γίνονται πραγματικότητα. Επί τρεισήμισι χρόνια! Πώς το σκέφτεστε αλήθεια αυτό; Είναι μια σοβαρή στρατηγική και για εσάς και για το κόμμα σας;

Σήμερα, κύριε Μητσοτάκη, είχατε μία ευκαιρία. Δεν το καταλάβατε μάλλον, αλλά είχατε μια ευκαιρία. Είχατε μια ευκαιρία, μεγάλη ευκαιρία για την παράταξή σας, να αλλάξετε αφήγημα. Και αυτήν την ευκαιρία την πετάτε. Γιατί, τι λέτε σήμερα στον ελληνικό λαό που μας ακούει; Λέτε στον ελληνικό λαό δύο πράγματα. Δυο πράγματα επί της ουσίας, τα άλλα τα έχετε πει ξανά και ξανά και ξανά. Δυο πράγματα. Ότι η Κυβέρνηση φέρνει τέταρτο μνημόνιο και ότι τα αντίμετρα είναι αέρας κοπανιστός. Μάλιστα.

Εγώ, κύριε Μητσοτάκη, θα τις κρατήσω αυτές τις δηλώσεις σας και μάλιστα θα ζητήσω και από τους συνεργάτες μου να ετοιμάσουν από τώρα τα spots των Ευρωεκλογών δυο χρόνια από σήμερα, με τις δηλώσεις αυτές, για να θυμάται ο ελληνικός λαός τι λέγατε τόσα χρόνια.

Γιατί τον Μάη του 2019, κύριε Μητσοτάκη, που θα είναι πραγματική προεκλογική περίοδος για Ευρωεκλογές, όχι μόνο δεν θα είμαστε σε τέταρτο μνημόνιο, όχι μόνο δεν θα έχουμε τέταρτο μνημόνιο, όπως μας λέτε σήμερα, αλλά θα διανύουμε ήδη σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο εκτός μνημονίων, γιατί θα βγούμε οριστικά το καλοκαίρι του 2018, κύριε Μητσοτάκη, έχοντας ολοκληρώσει με επιτυχία το τρίτο πρόγραμμα και μάλιστα στην ώρα του, μπορεί και πιο πριν.

Και θα έχουμε, επίσης, τον Μάη του 2019 και πέντε μήνες μέσα στο ’19, στους οποίους πέντε μήνες θα έχουν ενεργοποιηθεί κανονικά όλα τα αντίμετρα που σήμερα εσείς τα ονομάζετε «αέρα κοπανιστό», όλα τα αντίμετρα που σήμερα εσείς ετοιμάζεστε να τα καταψηφίσετε στην ονομαστική ψηφοφορία ένα προς ένα. «Αέρας κοπανιστός» για εσάς, που όμως τότε θα ανακουφίζουν -διότι θα είναι κοντά 2 δισεκατομμύρια- εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά και συμπολίτες μας που σήμερα σας ακούνε και δεν θα το ξεχάσουν ότι τα καταψηφίσατε. Δεν θα το έχουν ξεχάσει σε δυο χρόνια από σήμερα.

Και σας ερωτώ, κύριε Μητσοτάκη: Πώς θα πάτε στις Ευρωεκλογές του ’19; Με ποιο αφήγημα και με ποια αξιοπιστία; Ποιος θα σας πιστεύει τότε;

Ελπίζω και ξέρετε…

Εγώ σας άκουσα με προσοχή, θέλω να ακούσετε κι εσείς.

Ελπίζω, διότι θα μου πει κανείς «τώρα κόπτεσαι για τη στρατηγική του αντιπάλου σου;». Κοιτάτε η χώρα θα ήταν ευτύχημα αν μπορούσε αυτήν την ώρα να έχει μια αντιπολίτευση που να μπορούσε να αντιληφθεί ότι είναι αναγκαίο να αλλάξει τώρα αφήγημα. Τώρα. Τώρα που δίνεται η δυνατότητα για πρώτη φορά μετά από επτά χρόνια σε αυτόν τον τόπο να σχεδιάσουμε την επόμενη μέρα και άρα, ενδεχομένως, να ήταν χρήσιμη και η συνεισφορά μιας σοβαρής αντιπολίτευσης σε αυτήν την προοπτική. Ελπίζω ο χρόνος μέχρι τότε, βέβαια, να σας βοηθήσει με νηφαλιότητα να ξαναδείτε τη στρατηγική σας.

Πολύ φοβάμαι, όμως, ότι υιοθετώντας διαρκώς τις συμβουλές των ακραίων στην παράταξή σας, και ιδίως του Αντιπροέδρου σας του κ. Γεωργιάδη, πολύ δύσκολα θα καταφέρετε να αλλάξετε στρατηγική. Και προσέξτε, κύριε Μητσοτάκη, μην, παραχωρώντας την ηγεμονία στους ακραίους της παράταξής σας, βρεθείτε τελικά και προ εκπλήξεων, διότι τους έχετε παραδώσει τα κλειδιά του σπιτιού και στο τέλος μπορεί να χάσετε και το σπίτι. Αλλά αυτό είναι δική σας δουλειά.

Σε κάθε περίπτωση όμως, εγώ κατανοώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όπως είπα και στην αρχή, τον κ. Μητσοτάκη. Και κατανοώ γιατί είναι τεράστιο δομικό πρόβλημα -όχι επικοινωνιακό, αλλά πολιτικό, στρατηγικό πρόβλημα- το γεγονός ότι κλείνει η αξιολόγηση και οδεύουμε επιτέλους μετά από επτά ολόκληρα χρόνια σε μια συνολική συμφωνία, που περιλαμβάνει και το χρέος και άρα περιλαμβάνει και το διάδρομο, το μεσοπρόθεσμο για την αποπληρωμή και τη δυνατότητα δηλαδή η χώρα να στηρίζεται στις δικές της δυνάμεις και άρα να βγει οριστικά από τα μνημόνια.

Είναι πρόβλημα, διότι όσο κι αν κάποιοι επιμένουν μονότονα στην ίδια καραμέλα, περνάμε πλέον σε μια θετική ατζέντα. Πώς να το κάνουμε; Μια θετική ατζέντα και για τη χώρα, αλλά και για την κοινωνία. Την έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία. Και ξέρετε, όταν αυτό καταστεί πραγματικότητα, αντιληπτή στην πλειοψηφία της κοινής γνώμης και των Ελλήνων πολιτών, θα έχετε χάσει και τον μοναδικό σας σύμμαχο όλα αυτά τα χρόνια: τον φόβο και την καταστροφολογία. Γιατί μόνο σε αυτά στηρίζεστε τόσο καιρό.

Σας προκαλώ να ρωτήσετε έναν Έλληνα πολίτη -μιας κι εσείς κυκλοφορείτε πάρα πολύ, αλλά εμείς δεν κυκλοφορούμε κι είμαστε κλεισμένοι, μάλλον θυμάστε τα δικά σας όταν ήσασταν εγκλωβισμένοι και δεν μπορούσατε να πάρετε ανάσα- έξω στο δρόμο. Και πείτε του: «Τι προτείνει, ρε παιδιά ο κ. Μητσοτάκης για τη χώρα;». Στοιχηματίζω ότι θα σας απαντήσει: «Αυτό που λέει ο κ. Μητσοτάκης είναι ότι ο Τσίπρας δεν τα κάνει καλά και μας καταστρέφει». Διότι αυτό λέτε συνέχεια. Ρωτήστε τον: «Θετική πρόταση έχει;». Κανείς δεν θα θυμάται να σας πει, κύριε Μητσοτάκη. Κανείς. Και δεν θα θυμάται κανείς, διότι όσο μιλάτε -δεν ξέρω, μπορεί να έχετε προτάσεις, να μην σας υποτιμώ-, το 95% της παρουσίας σας το αφιερώνετε σε μια αρνητική και καταστροφολογική κριτική. Μόνο αρνητική εικόνα έχει η ελληνική κοινωνία γι’ αυτά που λέτε εσείς. Και ξέρετε, κανείς δεν μπορεί να διεκδικήσει να γίνει Πρωθυπουργός, λέγοντας ότι οι άλλοι είναι κακοί. Πρέπει κι ο ίδιος να αποδείξει ότι έχει πρόταση.

Τώρα, όμως, τι γίνεται, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Αυτό που γίνεται, είναι ότι εσείς αντιδράτε με τη λογική που λέει ότι αν η πραγματικότητα δεν συνάδει με αυτά που λέτε εσείς, δεν συνάδει μαζί σας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα.

Θέλω να σας θυμίσω τι είχατε πει στους Βουλευτές σας, λίγες ημέρες πριν, λίγους μήνες πριν, στις 24 Φεβρουαρίου -αν θυμάμαι καλά-, όταν κάνατε Κοινοβουλευτική Ομάδα. Είχατε πει ότι «η χώρα βουλιάζει ξανά στο τέλμα της παρακμής και κανείς δεν ξέρει αν και πότε θα κλείσει η αξιολόγηση». Ήταν η περίοδος, σας θυμίζω, λίγο πριν, που στα μέσα ενημέρωσης ο κ. Γεωργιάδης είχε βγει και είχε πει καθαρά την αλήθεια, την αλήθεια της γραμμής σας: «Δεν θέλουμε να κλείσει η αξιολόγηση. Θέλουμε να πέσει η Κυβέρνηση και να έλθουμε εμείς. Γιατί αυτοί δεν θέλουν, δεν μπορούν, καθυστερούν. Θα έλθουμε εμείς και θα τα περάσουμε όλα, τόσα κι άλλα τόσα». Και σας θυμίζω ότι τότε στο τραπέζι δεν υπήρχαν ούτε αντίμετρα ούτε επιστροφή των συλλογικών διαπραγματεύσεων ούτε προοπτική για το χρέος. Και μας κατηγορούσατε ότι δεν κλείνουμε τη διαπραγμάτευση γιατί, λέει, έχουμε αριστερές ιδεοληψίες, επειδή διεκδικούμε από τους δανειστές μας την επιστροφή και της Ελλάδας στα πλαίσια της εργασιακής κανονικότητας. Όταν εμείς βγάζαμε τη διαπραγμάτευση από τις κλειστές αίθουσες του Hilton και την πηγαίναμε στις Συνόδους Κορυφής και στη Σύνοδο των επτά Νότιων χωρών της Ευρώπης, για να αναδείξουμε τη σημασία σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε όλες τις χώρες να εφαρμόζεται εργασιακή κανονικότητα που εσείς καταργήσατε, μας λέγατε ότι έχουμε ιδεοληψίες. Γιατί σας αρέσει να αναφέρεστε και να κάνετε αυτό το παιχνιδάκι των δηλώσεων.

Ναι, βεβαίως, εμείς όταν κάνουμε διαπραγμάτευση κάνουμε διαπραγμάτευση και είμαστε και έτοιμοι να προχωρήσουμε μέχρι τα άκρα, αν δεν πάρουμε αυτά τα οποία θα καθιστούσαν μια συμφωνία ισορροπημένη, μια συμφωνία που θα μας έδινε, όμως, μέσα από τη συνολική λύση την προοπτική εξόδου. Γιατί αυτός είναι ο στόχος μας.

Όταν, λοιπόν, έγινε φανερό, όμως, ότι θα έχουμε και αντίμετρα και ότι δεν θα εφαρμοστούν τόσα και άλλα τόσα, όπως λέγατε εσείς, αλλά για κάθε αρνητικό μέτρο που ψηφίζουμε σήμερα, θα ψηφίζεται κι ένα ισόποσο θετικό, και ιδίως, όταν έγινε φανερό ότι προχωράμε επιτέλους στην πολυπόθητη απομείωση του χρέους που θα ανοίξει έναν οδικό χάρτη, έναν διάδρομο δεκαετίας για την αποπληρωμή μέσα από τις αγορές και τη δυνατότητα να σταθούμε μόνοι στα πόδια μας και να βγούμε από τα μνημόνια και συμφωνήσαμε, τότε η Νέα Δημοκρατία, αλλά και τα μέσα ενημέρωσης που τη στηρίζουν, άλλαξαν τροπάρι.

Δες μας λέγανε πια και δεν μας λένε πια ότι καταστρέφουμε τη χώρα επειδή δεν υπογράφουμε την όποια συμφωνία, όπως μας λέγανε τότε, και ότι καθυστερούμε, αλλά ότι την καταστρέφουμε –και αυτός είναι κοινός παρονομαστής- επειδή έχουμε συμφωνία. Και προσπαθούν μάλιστα να μας πείσουν ότι τα περιοριστικά μέτρα είναι περισσότερα και βαρύτερα από τα ισόποσα θετικά.

Και όταν ακούω εδώ και πολύ καιρό αυτή τη συζήτηση στα μέσα ενημέρωσης, ξέρετε μου έρχεται στο μυαλό ένα κουίζ που μας έβαζαν όταν ήμασταν μικρά παιδάκια στο σχολείο που μας ρωτούσαν: «Τι είναι πιο βαρύ; Ένα κιλό σίδερο ή ένα κιλό βαμβάκι;». Είμαι σίγουρος, κύριε Μητσοτάκη, ότι δεν θα απαντούσατε σωστά σε αυτό το κουίζ, όταν ήσασταν παιδί!

Το πλέον, όμως, φαιδρό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι ότι αλλάζοντας τροπάρι, ξαφνικά έρχεστε εδώ και μας παρουσιάζεστε ως αντιμνημονιακοί και μάλιστα, αντιμνημονιακοί που ενδιαφέρονται και για τις κινητοποιήσεις και για την οργή του λαού που έχει γίνει ποτάμι. Μέχρι και τον Θεοδωράκη ανακαλύψατε σήμερα. Και δεν εννοώ τα τραγούδια του. Το πλέον φαιδρό είναι αυτό.

Δεν εννοώ τον Σταύρο.

Εσείς, κύριε Μητσοτάκη, που έξι μήνες, όσο διαρκούσε αυτή η δύσκολη συγκρουσιακή διαδικασία με τους δανειστές μας, σιγοντάρατε τους πιο ακραίους από τους δανειστές στις πιο παράλογες εκ των απαιτήσεών τους.

Εσείς που την πιο κρίσιμη στιγμή, λίγο πριν από κρίσιμες αποφάσεις, πηγαίνατε στο Βερολίνο κι ενώ λέγατε ότι φοράτε τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδος, φοράγατε μάλλον τη φανέλα του ΔΝΤ.

Εσείς που βάζατε ακόμη και τους Ευρωβουλευτές σας μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να καταγγέλλουν τη Κομισιόν επειδή παίρνει το μέρος της Ελλάδας. Εσείς που στα χρόνια της κρίσης όσο κυβερνούσατε, αποδειχθήκατε βασιλικότεροι του βασιλέως.

Εσείς, λοιπόν, τώρα έρχεστε εδώ και χύνετε μαύρο δάκρυ και λέτε για τα μνημόνια και για το πόσο κυνικοί είμαστε. Ξέρετε, αλλάζετε, όμως, τόσο γρήγορα αφήγημα και θέσεις, που στο τέλος ζαλίζετε κι εμάς, ζαλίζετε και τους πολίτες, αλλά θα ζαλιστείτε κι εσείς.

Διότι πριν από πέντε μόλις μήνες –δεν ήταν πολύ- όταν φέρναμε εδώ στη Βουλή…

Μην συγχύζεστε! Κάντε λίγο ησυχία.

Διότι πριν από πέντε μόλις μήνες ήταν, κύριε Μητσοτάκη, όταν φέρναμε εδώ στη Βουλή την κατανομή εφάπαξ επιπλέον σύνταξης 620 εκατομμυρίων ευρώ τον Δεκέμβριο του 2016 σε ένα εκατομμύριο εξακόσιες χιλιάδες χαμηλοσυνταξιούχους.

Και τι μας λέγατε τότε; Μας καταγγέλλατε ότι προκαλούμε δημοσιονομικό εκτροχιασμό και βάζουμε σε κίνδυνο τη χώρα. Γιατί; Γιατί δεν συνεννοηθήκαμε με τους δανειστές, με τους οποίους εσείς είχατε μεγάλο πόνο ότι έπρεπε να συνεννοηθούμε!

Και τι μας λέτε τώρα εσείς ο ίδιος πέντε μήνες μετά; Ακριβώς τα αντίθετα. Εσείς που καταψηφίσατε τότε, διότι ήταν διακινδύνευση για τη χώρα, επειδή δεν συνεννοηθήκαμε με τους δανειστές, μας λέτε τώρα: «Αφού δώσατε αυτά κι εμείς τα καταψηφίσαμε, τώρα δώστε άλλα τόσα». Και το φέρνετε και ως τροπολογία χωρίς συνεννόηση.

Καταψηφίσατε τότε αυτό που μπορούσε να δοθεί, διότι ήταν στην ασφάλεια του πλεονάσματος της χρονιάς του 2016, όταν γνωρίζαμε την υπεραπόδοση και τώρα έρχεστε και λέτε «δώστε άλλο τόσο τώρα, δεν πειράζει, χωρίς συνεννόηση και ας καταψηφίσαμε». Και ταυτόχρονα, δεν ψηφίζετε τα αντίμετρα ύψους σχεδόν 4 δισεκατομμυρίων ευρώ, που έχουν συμφωνηθεί με τους δανειστές, ενώ την ίδια στιγμή καταθέτετε τροπολογία για άλλα αντίμετρα, που δεν έχουν συμφωνηθεί με τους δανειστές. Εσείς που τον Δεκέμβρη καταψηφίζατε λέγοντας ότι «η μη συνεννόηση με τους δανειστές θέτει τη χώρα σε κίνδυνο».

Ειλικρινά, κύριε Μητσοτάκη, σηκώνω τα χέρια ψηλά. Δεν μπορώ να σας παρακολουθήσω.

Και νομίζω ότι αυτήν την αντιπολίτευση του ό,τι κάτσει και ό,τι λάχει και έτσι και γιουβέτσι, ό,τι να ‘ναι, δεν μπορεί να την παρακολουθήσει κανείς. Κανείς δεν μπορεί να την παρακολουθήσει! Ή τα έχετε χάσει τελείως με το κλείσιμο της αξιολόγησης ή βρίσκεστε σε πανικό. Ένα από τα δύο συμβαίνει. Σε πανικό, γιατί ξέρετε κάτι; Ο φόβος τώρα μάλλον αλλάζει στρατόπεδο και τώρα που τελειώνει και με τη βούλα το παραμύθι της παρένθεσης, μάλλον, φοβάστε γιατί δεν ξέρετε τι ξημερώνει, γιατί η ιστορία σας στα χρόνια των κυβερνήσεών σας και της λεηλασίας και της χρεοκοπίας είναι γεμάτη με σκάνδαλα, είναι γεμάτη με μίζες, είναι γεμάτη με ρεμούλες, είναι γεμάτη με θαλασσοδάνεια, είναι γεμάτη με συγκαλύψεις. Αυτό είναι που σας βάζει σε πανικό και φέρεστε σαν ξεπουπουλιασμένα κοτόπουλα.

Γι’ αυτό και δυο χρόνια τώρα επενδύετε σε ένα πράγμα: Στην παρένθεση, στην Αριστερή παρένθεση, αλλά τελικά η μόνη παρένθεση που θα κλείσει και θα κλείσει σύντομα και είμαστε πιο κοντά από ποτέ για να κλείσει, θα είναι η παρένθεση της επιτροπείας, η παρένθεση των μνημονίων και της άρσης κυριαρχίας, στην οποία εσείς οδηγήσατε τη χώρα αφού τη λεηλατήσατε και τη χρεοκοπήσατε. Γιατί βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε –προφανώς πιστεύω αυτό να το καταλαβαίνει και ο τελευταίος που μας ακούει- γιατί κάποιοι χρεοκοπήσανε και λεηλατήσανε τις δυνατότητες αυτής της χώρας, γιατί κάποιοι την οδήγησαν σε ένα στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης, γιατί κάποιοι τα χρόνια των παχιών αγελάδων δεν αφήσανε καμία υποδομή για να μας προστατεύει στα χρόνια της κρίσης, γιατί κάποιοι το υπερπλεόνασμα εκείνων των κερδών, το κάνανε μίζες στο Χρηματιστήριο, στα εξοπλιστικά, μίζες στα μαύρα ταμεία των κομμάτων σας από τη Siemens…

Δεν σας αρέσει να τα ακούτε αυτά. Είναι τα ίδια και τα ίδια. Αλλά ο ελληνικός λαός αυτά τα ίδια και τα ίδια τα έχει καταλάβει και φοβάστε ότι πλέον θα έρθουν αποδείξεις και στις εξεταστικές επιτροπές αλλά και στα δικαστήρια.

Έρχομαι, λοιπόν, τώρα στην ταμπακιέρα, κύριε Τζαβάρα, για τα μέτρα.

Θέλω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να σας πω ότι θα αναφερθώ, προφανώς, όχι στο σύνολο της προπαγάνδας και των ψεμάτων που έχετε εξαπολύσει τις τελευταίες μέρες εσείς και μέσα ενημέρωσης, αλλά στα δύο αυτά που είπα. Θα σταθώ στα δύο βασικότερα εκ των ψευδών, στα δύο βασικότερα αφηγήματα της καταστροφολογίας: Στο λεγόμενο τέταρτο μνημόνιο και στην αμφισβήτηση των αντιμέτρων. Δεν θα αρκεστώ στο επιχείρημα ότι η ζωή θα μας δικαιώσει το 2019, όπως είπα στην αρχή, αλλά θα εξηγήσω γιατί θα μας δικαιώσει το 2019 και γιατί για άλλη μια φορά θα σας διαψεύσει.

Λέει, λοιπόν, η Νέα Δημοκρατία και ο κ. Μητσοτάκης ότι τα αντίμετρα είναι «αέρας» γιατί δεν χρειάζεται, όπως λέει η συμφωνία, να είμαστε μέσα στους στόχους 3,5% για να εφαρμοστούν, αλλά 5,5% και το είπε και σήμερα από αυτό εδώ το Βήμα.

Και είναι απολύτως προφανές, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι ο κ. Μητσοτάκης ψεύδεται συνειδητά, διότι δεν μπορεί να μην καταλαβαίνει ελληνικά για να διαβάσει τι λέει το άρθρο ούτε μπορεί να μην γνωρίζει στοιχειώδη μαθηματικά. Λέει, λοιπόν, το νομοσχέδιο ότι τα ισόποσα αντίμετρα 1% του ΑΕΠ θα εφαρμοστούν ταυτόχρονα το 2019 υπό την προϋπόθεση ότι στο τέλος του 2018 θα υπάρχει η πρόβλεψη -και όχι του ΔΝΤ, του ΔΝΤ και των ευρωπαϊκών θεσμών, όλων δηλαδή των εταίρων μας, όπως πάντα- υπό την προϋπόθεση, λοιπόν, ότι στο τέλος του 2018 θα υπάρχει η πρόβλεψη ότι είμαστε εντός των δημοσιονομικών στόχων του προγράμματος. Ποιος είναι ο στόχος; Πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ και όχι 5,5% του ΑΕΠ.

Τι θα συμβεί, λοιπόν, αν όντως έχουμε 3,5% ή και παραπάνω; Θα εφαρμοστούν ταυτόχρονα 1% αρνητικά μέτρα και 1% θετικά. Και τι θα έχουμε; 3,5% συν 1% μείον 1%, πόσο κάνει; 5,5%; 3,5% συν 1% μείον 1%, 3,5%.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και στον γιο μου που πηγαίνει πρώτη δημοτικού αν του βάλω αυτήν την άσκηση, είμαι βέβαιος ότι θα την καταλάβει και θα την καταλάβει ο καθένας ο οποίος μας παρακολουθεί. Γιατί, λοιπόν, εσείς που από κάτω φωνάζετε «έλεος» αυτό το πολύ απλό, 3,5% συν 1% μείον 1%, δεν καταλαβαίνετε ότι μας κάνει 3,5%;

Αφήστε τα τώρα. Αφήστε τα. Απλά μαθηματικά. Γιατί δεν το καταλαβαίνετε αυτό; Γιατί παραπλανείτε τον ελληνικό λαό; Να σας πω εγώ.

Κάνετε ότι δεν το καταλαβαίνετε και μιλάτε για 5,5% για τον πολύ απλό λόγο ότι το αποτέλεσμα του 2016 σε πρωτογενές πλεόνασμα είναι 4,2%. Και όταν, λοιπόν, εμείς βγάλαμε πλεόνασμα 4,2%, που τώρα ήρθατε και μας είπατε «κακώς το βγάλατε το 4,2%, μέχρι πρότινος μας λέγατε ότι θα εφαρμοστούν οι κόφτες, δεν υπάρχει περίπτωση να μην εφαρμοστούν οι κόφτες», όταν, λοιπόν, το βγάλαμε, τι συνέβη; Προφανώς, το επιχείρημά σας, πάνω στο οποίο βασίζεται και όλη η ρητορική ότι είναι αέρας κοπανιστός τα αντίμετρα, ότι δηλαδή δεν θα καταφέρουμε το 2018 και το 2019 να έχουμε πλεόνασμα πάνω από 3,5%, όχι απλά αποδυναμώθηκε, αλλά ουσιαστικά εξουδετερώθηκε.

Διότι αν το 2016, σε συνθήκες οικονομίας όπου είχαμε στασιμότητα, καταφέρνεις να πιάσεις 4,2%, πολύ πιο πάνω από το 3,5%, τότε είναι προφανές ότι το 2018, έχοντας δυο χρόνια που, σύμφωνα με όλες τις προβλέψεις, η οικονομία μας θα έχει υψηλούς για τα δεδομένα μας ρυθμούς ανάπτυξης, πάνω από 2%, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα πιάσεις πλεόνασμα και τον στόχο πάνω από 3,5%.

Με δυο λόγια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όταν η πραγματικότητα δεν μας αρέσει, αντί να αλλάξουμε την προπαγάνδα και τα επιχειρήματα της προπαγάνδας μας, αλλάζουμε την πραγματικότητα.

Τα αντίμετρα, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι αέρας κοπανιστός. Αέρας είναι τα λόγια σας και τα επιχειρήματά σας. Και όπως φαίνεται από την πορεία των πραγμάτων, όχι μόνον θα εξασφαλιστούν στο σύνολό τους τα αντίμετρα, γιατί θα εξασφαλιστεί η επίτευξη των στόχων, αλλά με βάση τους  υπολογισμούς του Υπουργείου Οικονομικών θα δημιουργηθεί και έξτρα δημοσιονομικός χώρος για το 2019 ύψους 660 εκατομμυρίων ευρώ και για το 2020 ύψους 1,5 δισεκατομμυρίου ευρώ και για το 2021 ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων ευρώ. Και όλα αυτά τα χρήματα θα χρησιμοποιηθούν για επιπλέον, το τονίζω αυτό, παρεμβάσεις ελαφρύνσεων, επιπλέον των αντιμέτρων που σήμερα ψηφίζουμε.

Πάμε τώρα στο δεύτερο, στο μεγάλο ψέμα, το οποίο το κουβάλησε και στο Βήμα ο κ. Μητσοτάκης και δυσκολεύτηκε να το κουβαλήσει, μας έφερε το νομοσχέδιο και είπε: «κουβαλάω το τέταρτο μνημόνιο, που είναι βαρύ».

Από την πρώτη στιγμή που άλλαξε το τροπάρι και είχαμε συμφωνία, η Νέα Δημοκρατία μιλάει για τέταρτο μνημόνιο και μάλιστα χωρίς χρηματοδότηση. Και σπεύσατε να οργανώσετε και μια ασύλληπτη εκστρατεία ψεύδους και παραπλάνησης της κοινής γνώμης, σε απόλυτο συντονισμό πάλι με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που σας στηρίζουν, αδιαφορώντας για τη στοιχειώδη αντικειμενικότητα. Όμως αυτό, βεβαίως, δεν είναι καινούργιο. Κάθε φορά που ξεδιπλώνετε τα ψεύδη σας, ο μηχανισμός προπαγάνδας σιγόνταρε. Και τι έλεγαν; «Έρχεται τέταρτο μνημόνιο, δεν υπάρχουν αντίμετρα -όπως έλεγαν και προηγούμενα- έρχεται ο κόφτης, αύριο οι εκλογές, πέφτει η Κυβέρνηση».

Θέλω ενδεικτικά να καταθέσω στα Πρακτικά ορισμένους μόνο τίτλους των έγκυρων και έγκριτων εφημερίδων που από το 2015 και μετά βλέπουν μαζί σας την καταστροφή, ενώ πριν το 2015, ακριβώς οι ίδιοι έβλεπαν στη χώρα success story, μεγάλη επιτυχία.

Ξεκινάμε από τα πρόσφατα. 1/3/2017: «Υπογράφουν τέταρτο μνημόνιο». 19/3/2017: «Μας γυρίζουν στο ’60». 25/3/2017: «Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στις κάλπες», κατά ΤΑ ΝΕΑ φυσικά. Τι πρωτότυπο! 29/4/2017: «Αυτό είναι το νέο τέταρτο μνημόνιο». 7/5/2017: «4 Δισεκατομμύρια Ευρώ η ζημιά από το τέταρτο μνημόνιο». Και φυσικά τι θα έλεγαν σήμερα ΤΑ ΝΕΑ; «Οφθαλμαπάτη τα αντίμετρα», δεν υπάρχουν.

(Στο σημείο αυτό ο Πρόεδρος της Κυβέρνησης κ. Αλέξης Τσίπρας καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο Αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)

Όμως, ξέρετε, επειδή πέρα από ψεύτες, είστε και κουτοπόνηροι, ξεχάσατε –καθίστε τώρα, θα γελάσετε- τι ακριβώς λέγατε ένα χρόνο πριν. Τα ίδια ακριβώς λέγατε ένα χρόνο πριν, τον Μάιο του 2016. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το τέταρτο μνημόνιο τελικά δεν το φέραμε τώρα, το φέραμε τον Μάιο του 2016, όταν ο κ. Μητσοτάκης και πάλι τότε ανακάλυπτε τέταρτο μνημόνιο και μάλιστα στις 11 Μαΐου 2016 είχε δηλώσει ότι το είχε διαβάσει κιόλας. Και τώρα μας το έφερε εδώ, πάνω στο Κοινοβουλευτικό Βήμα λέγοντας ότι είναι πολύ βαρύ, αλλά είναι αυτό. Τον Μάιο του 2016 το είχε διαβάσει!

Χαλαρώστε, κυρία Βούλτεψη.

Χαλαρώστε, κυρία Βούλτεψη. Επιχειρήματα λέμε, θα αντικρούσετε, αν έχετε τη δυνατότητα.

Ενώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τι έλεγαν τότε και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που σας λιβανίζουν; Έσπευδαν να παρουσιάσουν και να τρομοκρατήσουν με ανάλογα πρωτοσέλιδα τον ελληνικό λαό ότι με το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης, η Κυβέρνηση είχε φέρει από τότε το τέταρτο μνημόνιο και βεβαίως την ενεργοποίηση του κόφτη, που ήσασταν απολύτως βέβαιοι ότι θα ενεργοποιηθεί.

Συνεχίζω. 24/4/2016: «Το διπλό μνημόνιο Τσίπρα». 24/4/2016 ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: «Τέταρτο μνημόνιο και 9 δισεκατομμύρια μέτρα». Τα ίδια λέγατε! Ένα χρόνο τα ίδια λέτε! 25/5: «Πόσο θα πληρώσουμε το υπερμνημόνιο Τσίπρα». Από τότε. Και φυσικά, 7/7/2016: «Όμηροι του κόφτη οι δημόσιοι υπάλληλοι. Κόβονται οι μισθοί στο Δημόσιο από το 2017, διότι ενεργοποιείται ο κόφτης». Αυτά λέγατε τόσο καιρό!

(Στο σημείο αυτό ο Πρόεδρος της Κυβέρνησης, κ. Αλέξης Τσίπρας καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο Αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)

Κύριε Μητσοτάκη, ένα ερώτημα έχω στο μυαλό μου. Τελικά αυτό το τέταρτο μνημόνιο πόσες φορές θα ψηφιστεί σε αυτήν τη χώρα; Και τι εννοείτε όταν λέτε τέταρτο μνημόνιο; Θα μας εξηγήσετε;

Μήπως τελικά εννοείτε το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής; Αυτό εννοείτε; Αυτό εννοείτε.

Κύριε Μητσοτάκη, αν μετρούσαμε για μνημόνιο κάθε μεσοπρόθεσμο που έχετε φέρει εσείς όσο κυβερνούσατε από το 2010 ως το Γενάρη 2015, σήμερα δεν θα ήμασταν στο τέταρτο, θα ήμασταν στο 40^ο μνημόνιο και θα κρατούσαμε και άλλα δέκα καβάντζα.

Το παραμύθι σας, όμως, έχει αποδειχθεί ότι δεν έχει δράκο.

Για να σοβαρευτούμε, τι είναι το αφήγημα του τετάρτου μνημονίου για τη Νέα Δημοκρατία, ένα αφήγημα, το οποίο, όπως καταλάβατε, το έχει εδώ και έναν χρόνο, ίσως και παραπάνω;

Για την ακρίβεια, πρόκειται για την πολιτική σας φαντασίωση. Είναι η εγγύηση που πασχίζατε να δώσετε στους δανειστές προσπαθώντας να τους πείσετε ότι εσείς ήσασταν πρόθυμοι να υλοποιήσετε ένα ακόμα μνημόνιο, για να τους πείσετε να μας το φορτώσουν, μήπως και καταφέρετε με αυτόν τον τρόπο να επιστρέψετε στην εξουσία.

Και αφού αυτό δεν το καταφέρατε, σήμερα απλά εκτίθεστε. Διότι το μόνο που υπάρχει στο τραπέζι είναι μια ισορροπημένη συνολική συμφωνία, που κλείνει τη δεύτερη αξιολόγηση του τρίτου Προγράμματος και, ταυτόχρονα, ανοίγει την προοπτική μιας συνολικής λύσης σε ό,τι αφορά το χρέος.

«Τι παίρνουμε», μας λέτε, «από αυτή τη συμφωνία»; Θα απαριθμήσουμε, λοιπόν, τι παίρνουμε.

Πρώτον, παίρνουμε την προβλεπόμενη δόση.

Δεύτερον, όπως εξήγησα και πιο πριν, αντίμετρα ισόποσα για το 2019 και το 2020, σχεδόν 2 και 2 δισεκατομμύρια, τέσσερα δισεκατομμύρια. Επιπλέον, δημοσιονομικό περιθώριο ύψους 5,5 δισεκατομμύρια από το 2019 μέχρι το 2021. Και αυτά τα 5,5 δισεκατομμύρια θα πάνε σε κοινωνικές δαπάνες για τη στήριξη των ασθενέστερων και όχι βεβαίως για εξυπηρετήσεις, όπως συνήθιζαν να κάνουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Τρίτον, και ίσως το κυριότερο, παίρνουμε αυτό το οποίο εσείς θεωρούσατε δεδομένο από το 2012, αλλά τελικά, απ’ ό,τι και η ίδια η ζωή έχει αποδείξει, δεν ήταν και τόσο δεδομένο. Και αναφέρομαι στα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, που θα οδηγήσουν στη σχετική μελέτη βιωσιμότητας και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο θα αποτελέσει και το πράσινο φως, ώστε το Διοικητικό Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να εντάξει και τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.

Θα ήθελα εδώ να επαναλάβω κάτι που πρέπει να γνωρίζουν όλοι. Τα μέτρα που έχουμε συμφωνήσει τα απαιτούσε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Είναι γνωστό σε όλους αυτό. Είναι προφανές ότι δεν αποτελούσε επιλογή μας αυτό το μίγμα πολιτικής. Τα ζητούσε, λοιπόν, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Αν έχουμε τη θετική εξέλιξη που όλοι επιθυμούμε να έχουμε και πάρουμε τη λύση για το χρέος, θα εφαρμόσουμε στο ακέραιο τις δεσμεύσεις μας. Αν, όμως, δεν έχουμε τη θετική εξέλιξη, με ευθύνη κάποιων στην Ευρώπη, τότε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει ξεκαθαρίσει -και θέλω να το πω και υπεύθυνα εδώ στη Βουλή- ότι δεν θα συμμετάσχει. Και αν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν συμμετάσχει, έχω ξεκαθαρίσει ότι δεν υπάρχει για εμάς η απαίτηση και η δέσμευση για να υλοποιήσουμε το 2019 και το 2020 αυτά τα μέτρα.

Άρα, λοιπόν, τα μέτρα αυτά που ψηφίζουμε σήμερα θα εφαρμοστούν αν και μόνο αν πρώτα αρχίσουν να εφαρμόζονται, μετά το τέλος του Προγράμματος, τον Σεπτέμβρη 2019, ουσιαστικά μέτρα για το χρέος, μέτρα για το χρέος που θα μας οδηγήσουν σε οριστική έξοδο από την κρίση.

Σε αντίθετη περίπτωση, τα μέτρα αυτά θα αποσυρθούν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Το γνωρίζουν αυτό και οι πιστωτές μας, το γνωρίζει ο ελληνικός λαός, το γνωρίζει και το Σώμα.

Τώρα, όμως, που εσείς διαμαρτύρεστε, θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι. Χθες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είχαμε τη συνυπογραφή ενός κειμένου από τρεις επικεφαλής κοινοβουλευτικών ομάδων, της Αριστεράς, των Πρασίνων και των Σοσιαλιστών, οι οποίοι ουσιαστικά ζητούσαν άμεσα, στις 22 του Μάη, στο επόμενο Eurogroup, να έχουμε θετική έκβαση και όχι μόνο να κλείσει η αξιολόγηση, αλλά να δοθούν και τα απαραίτητα μέτρα για το χρέος, που θα δώσουν τη λύση διεξόδου, που θα δώσουν τη δυνατότητα στο ΔΝΤ να συμμετάσχει στο πρόγραμμα και στην ΕΚΤ να δώσει το πράσινο φως για τα ελληνικά ομόλογα. Και ήταν μια βαρυσήμαντη τοποθέτηση αυτή τριών σημαντικών πολιτικών ομάδων.

Εσάς, κύριε Μητσοτάκη, –δεν λέω για το Λαϊκό Κόμμα, αφήστε το Λαϊκό Κόμμα που συμμετέχετε– η δική σας θέση ποια είναι; Εγώ δεν κατάλαβα. Εγώ άκουσα σήμερα εδώ να μας λέτε: «Μην πανηγυρίζετε, διότι είναι κάτι το οποίο μας είχαν υποσχεθεί από το 2012».

Χαίρω πολύ, αλλά από το 2012 αυτή η υπόσχεση δεν έγινε πράξη και εσείς βγαίνατε με τον κ. Σαμαρά και ζητάγατε πιστοποιητικά βιωσιμότητας. Λέγατε ότι είναι βιώσιμο το χρέος. Τα ξεχνάμε αυτά; Δεν λέγατε ότι δεν είναι το πρόβλημα το χρέος, ότι το χρέος είναι βιώσιμο και ότι θα μας δώσουν κάποια πιστοποιητικά βιωσιμότητας οι δανειστές και γέλαγε όλη η οικουμένη; Ποια είναι η θέση σας; Τη θέση σας δεν μας την είπατε.

Και κάτι ακόμα. Εγώ μιλάω με θάρρος, με ευθύνη, με παρρησία. Δεν λέω άλλα μέσα και άλλα έξω, όπως εσείς βγαίνετε και λέτε μέσα ότι καταστρεφόμαστε, αλλά πάτε στο LSE και λέτε ότι η χώρα θα βγει στις αγορές. Γιατί αυτό είπατε προχθές. Στο LSE προχθές είπατε ότι η χώρα θα βγει στις αγορές σύντομα, αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν θα έχει τόσο καλά επιτόκια, γιατί ο Τσίπρας δεν είναι τόσο φιλικός στους δανειστές, αλλά με εσάς θα έχει καλύτερα. Αυτό είπατε.  Άλλα έξω, άλλα μέσα. Εγώ λέω τα ίδια.

Και αυτό που λέω στη Βουλή, ότι τα μέτρα δεν θα εφαρμοστούν, εάν δεν πάρουμε το χρέος, το λέω και στη Λαγκάρντ, το λέω και στην Μέρκελ, το λέω σε όλους.

Εσείς τι είπατε σε αυτούς, αν σας ρωτήσανε, αν σας ζητήσανε δέσμευση αν θα τα εφαρμόσετε; Την ίδια στιγμή που εγώ λέω ότι δεν θα εφαρμοστούν, εάν δεν έχουμε χρέος, εσείς λέτε μόνο θα εφαρμοστούν, θα εφαρμοστούν, θα εφαρμοστούν, είτε πάρουμε χρέος είτε δεν πάρουμε χρέος, γιατί ούτως ή άλλως ποτέ δεν διεκδικήσατε το χρέος. Αυτή είναι η πραγματικότητα, κύριε Μητσοτάκη.

Τολμάτε, λοιπόν, εσείς και μιλάτε για καταστροφή και τέταρτο μνημόνιο. Εσείς, που είχατε δεσμευτεί για πρωτογενή πλεονάσματα 4% και 4,2% έως το 2030. Και μας λέτε τώρα ότι δήθεν θα διαπραγματευόσασταν χαμηλότερα. Τέσσερα χρόνια τι κάνατε; Τα αφήνατε να αυγατίσουν.

Μιλάτε εσείς, που πήρατε το χρέος στο 120% του ΑΕΠ και το εκτινάξατε στο 180% του ΑΕΠ. Και όλα αυτά, αφού κάνατε το PSI, που κατέστρεψε τα ασφαλιστικά ταμεία, τα νοσοκομεία και τους μικρο-ομολογιούχους.

Μιλάτε εσείς, που πήρατε την ανεργία στο 11% και την φτάσατε στο 27%, όταν αναλάβαμε εμείς. Εσείς, που πήρατε το ΑΕΠ στα 230 δισεκατομμύρια ευρώ  και το παραδώσατε στα 180 δισεκατομμύρια ευρώ. Χάσατε το 25% του ΑΕΠ.

Μιλάτε εσείς για ύφεση και καταστροφή και χρεώνετε την καταστροφή στην σημερινή Κυβέρνηση.

Μιλάτε εσείς για διόγκωση του ιδιωτικού χρέους, που κατορθώσατε σε μία διετία να διπλασιάσετε τα κόκκινα δάνεια, τα οποία επί των ημερών σας έφτασαν τα 100 δισεκατομμύρια ευρώ. Και ενώ το κάνατε αυτό, όχι μόνο δεν πήρατε καμία μέριμνα για τον περιορισμό τους, αλλά ήσασταν έτοιμοι και να προκαλέσετε μεγαλύτερο χάος.

Αρνηθήκατε την επέκταση του νόμου Κατσέλη, ο οποίος θα έληγε στο τέλος του 2014. Δεν ενδιαφερθήκατε κατ’ ελάχιστο ούτε για τα νοικοκυριά, ούτε για την αγορά που στέναζε ούτε καν για την εύρυθμη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος, για το οποίο τόσο πολύ κόπτεστε.

Το μόνο που σας ένοιαζε ήταν να «ταΐζετε» τις τράπεζες με τα χρήματα των ανακεφαλαιοποιήσεων, ώστε αυτά να καταλήγουν στις τσέπες των υμετέρων σας,  στο γνωστό τρίγωνο της διαπλοκής, για να συνεχίσουν να σας «λιβανίζουν» οι ολιγάρχες με τα πρωτοσέλιδά τους.

Και έχετε το θράσος να μιλάτε για εμάς, που όποτε πάει να σπάσει ένα κλειστό κύκλωμα, εσείς βγαίνετε και φωνάζετε. Όπως κάνατε με την αδειοδότηση του νόμου Παππά, ο οποίος διαρκώς λέτε ότι έχει καταπέσει από το ΣτΕ, ενώ αυτό που έχει καταπέσει δεν είναι ο νόμος Παππά. Ισχύει ο Νόμος Παππά.

Αυτό που έχει καταπέσει είναι το ποιοι θα δίνουν τον αριθμό των αδειών. Και βγήκε το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης – που εσείς αγωνιούσατε να βγει το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης και ακόμα περιμένουμε. Ελπίζω όμως ότι ο ελληνικός λαός έχει πλήρη συνείδηση του τι ακριβώς συμβαίνει, κύριε Μητσοτάκη.

Συνεχίζετε σήμερα λοιπόν αμετανόητοι. Όταν φέραμε τον νόμο για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό που θα ελαφρύνει από δυσβάσταχτα χρέη σχεδόν τετρακόσιες χιλιάδες επιχειρήσεις, τον καταψηφίσατε, κύριε Μητσοτάκη, που κόπτεστε για την κοινωνία και για την επιχειρηματικότητα. Και μας κουνάτε λοιπόν το δάχτυλο.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για εμάς τα αντίμετρα όμως, στα οποία αναφέρθηκα πριν εκτενώς, δεν είναι ο τρόπος για να πετύχουμε μια απλή δημοσιονομική εξισορρόπηση ούτε αποτελούν παροχές, όπως κάποιοι θα έλεγαν, για τη συντήρηση εκλογικού κοινού. Τα αντίμετρα για εμάς είναι οδοδείκτης, αλλά και μια στρατηγική επιλογή. Θα σας εξηγήσω γιατί. Διότι είναι στρατηγική επιλογή προοπτικά να αποτελέσουν τη βάση για την οικοδόμηση κοινωνικού κράτους. Είναι στρατηγική επιλογή για την αύξηση του κοινωνικού μισθού, ώστε παρά τους δημοσιονομικούς περιορισμούς να συγκροτήσουμε ένα σταθερό πλαίσιο αποτελεσματικής κοινωνικής προστασίας και να το κάνουμε αυτό πέρα και κόντρα στις δικές σας επιλογές του παρελθόντος.

Ξέρετε, παραλάβαμε τον Γενάρη του 2015 τον προϋπολογισμό πρόνοιας στα 780 εκατομμύρια ευρώ. Το 2016 αυξήσαμε κατά 50 εκατομμύρια ευρώ. Τόσο μπορούσαμε. Φέτος, ξεπερνά το 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ με το κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης. Το 2019 ξέρετε πόσο θα είναι ο προϋπολογισμός πρόνοιας που τον παραλάβαμε στα 780 εκατομμύρια; Θα είναι 2.776.000.000 ευρώ. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η ελάχιστη μεταβολή του προνοιακού προϋπολογισμού στην εξαετία 2015-2020 θα φτάσει στο 245%. Να λοιπόν, γιατί, κύριε Μητσοτάκη, όσο κι αν έχετε προστασία από μέσα μαζικής ενημέρωσης και διαπλοκή δεν είναι εύκολο να δημιουργήσετε κοινωνική δυναμική. Διότι μπορεί για εσάς η ενίσχυση των χαμηλών στρωμάτων και τα αντίμετρα εδώ να είναι φερετζές, αλλά για χιλιάδες συμπολίτες μας, όταν θα έρθει η ώρα, είναι σημαντική ενίσχυση και ανακούφιση. Μάλιστα, είναι ανακούφιση κι ενίσχυση για στρώματα που ήταν σχεδόν πάντα στο περιθώριο της ελληνικής κοινωνίας. Είναι για στρώματα που δεν τα έφαγαν μαζί σας, όπως έλεγε ο κ. Πάγκαλος, τότε την περίοδο που υπήρχαν λεφτά και που αντί να δημιουργήσετε όρους κοινωνικής προστασίας, τα τρώγατε δεξιά κι αριστερά σε μίζες και θαλασσοδάνεια.

Και τι τα κάνατε αυτά τα σπίτια; Συγγνώμη, γλώσσα λανθάνουσα. Πήγα να πω ότι τα χρήματα τα κάνατε σπίτια. Και σπίτια τα κάνατε. Και off shore τα κάνατε. Όλα τα κάνατε. Κοινωνική προστασία, όμως, δεν κάνατε.

Εμείς όμως δεν φτιάχνουμε δίχτυ κοινωνικής προστασίας, όπως είναι η νεοφιλελεύθερη αντίληψη για το πώς θα πρέπει να στηριχθεί ο θεσμός της κοινωνικής αλληλεγγύης. Εμείς προσπαθούμε να δημιουργήσουμε θεσμούς κοινωνικής αλληλεγγύης. Εμείς μόνο για το 2017 προβλέψαμε στον προϋπολογισμό 760 εκατομμύρια στο κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης και αυξήσαμε κατά 300 εκατομμύρια σε συνθήκες κρίσης και δημοσιονομικής στενότητας τις δαπάνες για την υγεία και την παιδεία. Και στην ίδια κατεύθυνση σκοπεύουμε να κινηθούμε και στον προϋπολογισμό του 2018, τον οποίο από τώρα σας λέω ότι θα τον καταψηφίσετε φυσικά, γιατί θα δίνει χρηματοδότηση στο κοινωνικό κράτος, που εσείς θεωρείτε άχρηστο.

Γι’ αυτό και βγαίνετε δεξιά και αριστερά και λέτε «συσσίτια». Γι’ αυτό και το υποβαθμίζετε, είναι και ιδεολογική η αντίθεσή σας σε αυτό που πάμε να κάνουμε. Κάποιος Βουλευτής άκουσα είπε ένα ωραίο, ότι σε κάποια σχολεία των βορείων προαστίων τα λένε δείπνο, αλλά στα σχολειά των φτωχών τα λένε συσσίτια υποτιμητικά.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το 2019, λοιπόν -και από το 2019 για κάθε χρονιά- προχωράμε με ακόμη πιο φιλόδοξες ενεργητικές πολιτικές για αυτά τα κοινωνικά στρώματα. Για την επιδότηση ενοικίου 600 εκατομμύρια ευρώ, που θα αφορά πάνω από εξακόσιες χιλιάδες νοικοκυριά, που θα έχουν τη δυνατότητα να παίρνουν από 50 έως 150 ευρώ τον μήνα, δεν είναι μικρό πράγμα. Τα 260 εκατομμύρια για επιδόματα πρώτου και δεύτερου τέκνου δεν είναι μικρό πράγμα. Τα 240 εκατομμύρια για τον μηδενισμό ή τη μείωση, την ελαχιστοποίηση της φαρμακευτικής δαπάνης δεν είναι μικρό πράγμα. Τα 300 εκατομμύρια για τη στήριξη του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων δεν είναι μικρό πράγμα. Τα 260 εκατομμύρια για προγράμματα καταπολέμησης της ανεργίας είναι χρήσιμα. Τα 190 εκατομμύρια για την επέκταση των γευμάτων, που λέτε εσείς απαξιωτικά «συσσίτια», δεν είναι μικρό πράγμα. Ρωτήστε τις περιοχές όπου ήδη το εφαρμόζουμε. Τα 140 εκατομμύρια για τη δημιουργία νέων μονάδων προσχολικής εκπαίδευσης, για να μπορούν περισσότερα παιδιά, η πλειοψηφία, να πηγαίνει στους παιδικούς σταθμούς δεν είναι μικρό πράγμα.

Και από την άλλη μεριά είναι και τα θετικά μέτρα του 2020: οκτακόσια εβδομήντα επτά εκατομμύρια για τη μείωση του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων από το 22% στο 20%. Τετρακόσια εξήντα ένα εκατομμύρια για τη μείωση του φόρου επιχειρήσεων από το 29% στο 26%. Διακόσια εννιά εκατομμύρια για τη μείωση του ΕΝΦΙΑ, η οποία θα είναι στοχευμένη στα χαμηλότερα εισοδήματα. Τριακόσια εξήντα οκτώ εκατομμύρια για την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης, για όσους έχουν εισόδημα μέχρι 30.000 ευρώ. Δεν είναι μικρό πράγμα. Και αρνείστε να τα ψηφίσετε, γιατί για εσάς είναι αέρας κοπανιστός. Εσείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, παίρνετε την πολιτική ευθύνη.

Από την άλλη πλευρά, εμείς έχουμε την αίσθηση ότι είμαστε στο τελευταίο σκαλοπάτι. Η συμφωνία αυτή δεν το αρνείται κανείς, δεν το αμφισβητεί ότι έχει δυσκολίες. Ανοίγει, όμως, έναν δρόμο μπροστά μας. Αποτελεί, θα έλεγα, μία αποφασιστική καμπή. Διότι δεν έχουμε μπροστά μας, επαναλαμβάνω, την ολοκλήρωση άλλης μίας αξιολόγησης, αλλά μία ολοκληρωμένη λύση επιτέλους.

Και, βεβαίως, με αυτήν τη συμφωνία εισερχόμαστε πλέον σε μια περίοδο σταθερότητας και υψηλής ανάκαμψης, που τα τελευταία χρόνια δεν έχει ξαναδεί η ελληνική οικονομία. Αυτές είναι οι προβλέψεις, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Μπορεί αυτό να σας απογοητεύει.

Και θα ήθελα να πω ότι αυτό επιβεβαιώνεται ήδη στην αγορά και το γνωρίζετε καλά. Ήδη η τιμή των ελληνικών ομολόγων είναι στη χαμηλότερη τιμή τους από την έναρξη της κρίσης, το 2009, και μετά. Ήδη τις αγορές χρήματος ακολουθούν και οι προτάσεις και το ενδιαφέρον για παραγωγικές επενδύσεις.

Στο πρόσφατο ταξίδι μου στην Κίνα είχα την ευκαιρία να συνειδητοποιήσω το μεγάλο ενδιαφέρον για την Ελλάδα, όπου επιχειρηματικοί κολοσσοί όχι μόνο από τη συγκεκριμένη χώρα δήλωσαν και δηλώνουν την πρόθεσή τους να προχωρήσουν σε σημαντικές παραγωγικές επενδύσεις στον τόπο. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία και θα σας πω γιατί. Γιατί ο στρατηγικός μας στόχος, αλλά και η εντολή που πήραμε από τον ελληνικό λαό ήταν να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση και από τη σκληρή επιτροπεία των μνημονίων όπου εσείς την οδηγήσατε αφού τη χρεοκοπήσατε.

Όχι με κάθε κόστος, γι’ αυτό και δώσαμε μεγάλη μάχη για τα εργασιακά, για τα αντίμετρα, γι’ αυτό και διαπραγματευτήκαμε σκληρά, ξανά και ξανά, όταν εσείς φωνάζατε «Κλείστε όπως-όπως». Αλλά αυτός ήταν και είναι ο στόχος, να βγάλουμε τη χώρα από την επιτροπεία. Και οι θετικές εξελίξεις για την προσέλκυση επενδύσεων και για έξοδο στις αγορές αποτελούν σημαντικούς σταθμούς στη μεγάλη προσπάθεια για την ανάκτηση της οικονομικής μας κυριαρχίας και για την έξοδο από την κρίση.

Ξέρετε, είναι κρίσιμο πράγμα η διαχείριση της ανάκαμψης να γίνει με αναδιανεμητικό και προοδευτικό πρόσημο για να διαχυθούν τα οφέλη στο σύνολο της κοινωνίας, έτσι ώστε η ανάπτυξη να μην είναι συνώνυμη της συντριβής της εργασίας και της κοινωνίας. Αυτό είναι το διαφορετικό δικό μας σχέδιο. Κι είναι ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο που για εμάς η διαπραγμάτευση για τα εργασιακά αποτέλεσε τη «μητέρα των μαχών» και τελικά έχουμε τη δυνατότητα να επαναφέρουμε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, να αποκρούσουμε φιλεργοδοτικές απαιτήσεις για κατοχύρωση του δικαιώματος της ανταπεργίας ή για την αύξηση του ποσοστού των απολύσεων από 5% σε 10%. Διότι το δικό μας πολιτικό σχέδιο δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς την ανάκτηση της εργασίας από τη μια μεριά και την ενίσχυση της διαπραγματευτικής δύναμης των εργαζομένων από την άλλη.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μπαίνουμε σε ένα νέο πεδίο και αυτό το νέο πεδίο απαιτεί πολιτικό σχέδιο, απαιτεί τόλμη, απαιτεί και συγκρούσεις. Και αυτό το σχέδιο έχει τους εξής συγκεκριμένους άξονες: Πρώτον, στηρίζεται στην ενίσχυση των επενδύσεων. Δεύτερον, στην καινοτομία, στην έρευνα, στην παραγωγή προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας. Τρίτον, στη στήριξη της κοινωνικής οικονομίας. Τέταρτον, στην προσπάθεια να αξιοποιηθεί το ανθρώπινο δυναμικό, οι επιστήμονες, οι νέοι που έχουν φύγει στο εξωτερικό. Πέμπτον, στις μεγάλες δημοκρατικές θεσμικές τομές που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία, από το Σύνταγμα μέχρι τη δημοκρατική μεταρρύθμιση της τοπικής αυτοδιοίκησης. Τέλος, στηρίζεται στην ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, του παραδοσιακού κοινωνικού κράτους, της Παιδείας, με τη μεγάλη μεταρρύθμιση που ήδη είναι έτοιμη για την τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και με τη συνολική αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος και την ενίσχυση του λυκείου. Βεβαίως, και στην Υγεία, με τη συνέχιση της σκληρής δουλειάς που γίνεται για την ενίσχυση του ΕΣΥ, αλλά και με την εμβληματική μεταρρύθμιση που προωθούμε στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.

Ο δικός μας στρατηγικός στόχος αλλά ταυτόχρονα και καθήκον –και επανέλαβα, είναι καθήκον και πατριωτικό και κοινωνικό και προοδευτικό και αριστερό και δημοκρατικό, όπως θέλετε πείτε το- είναι να οδηγήσουμε τη χώρα με ασφάλεια έξω από το καθεστώς των μνημονίων και να στήσουμε τη χώρα ξανά στα πόδια της με τις δικές της δυνάμεις και κατόπιν να μπορούμε με μεγαλύτερη ελευθερία όλοι και χωρίς εξαναγκασμούς και στρεβλώσεις να δουλέψουμε και να σχεδιάσουμε το μέλλον του τόπου.

Τούτες τις μέρες, με την ολοκλήρωση της συνολικής συμφωνίας, αυτή η προοπτική για πρώτη φορά έρχεται κοντά, η προοπτική εξόδου, αλλά και η δυνατότητα να σχεδιάσουμε και να οικοδομήσουμε ένα διαφορετικό οικονομικό, παραγωγικό και κοινωνικό μοντέλο από αυτό που μας οδήγησε στην κρίση, πέρα και έξω από τον παραδοσιακό πελατειασμό αλλά και μακριά από τις εμμονές του νεοφιλελευθερισμού. Αυτή η προοπτική είναι εξαιρετικά σημαντική και, αν θέλετε, εμείς γι’ αυτό ζητήσαμε την εντολή του ελληνικού λαού τον Σεπτέμβρη του 2015, ξανά, λέγοντάς του την αλήθεια, και δεν αξιοποιήσαμε την προηγούμενη εντολή για να εξαντλήσουμε την τετραετία τότε που ξέραμε ότι έχουμε ένα μνημόνιο, το φέραμε μπροστά στον ελληνικό λαό, και γι’ αυτό ριχτήκαμε σε αυτήν τη μάχη, και γι’ αυτό συνεχίζουμε να παλεύουμε και θα φτάσουμε μέχρι τέλους.

Γιατί ο ελληνικός λαός, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, παρά τις δυσκολίες, παρά τις απογοητεύσεις, παρά τις θυσίες, παρά τον ορυμαγδό και τον καθημερινό επικοινωνιακό πόλεμο, κατά βάθος ξέρει ένα πράγμα, ξέρει πολύ καλά ποιοι είμαστε και τι σκοπό έχουμε. Ξέρει ότι δεν είμαστε αλάνθαστοι. Δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό.

Όμως, ξέρει ταυτόχρονα ότι δεν είμαστε ούτε πορφυρογέννητοι ούτε επαγγελματίες πολιτικοί ούτε παιδιά της διαπλοκής και δεν έχουμε δίπλα μας στον πολιτικό μας βίο και στην πολιτική μας διαδρομή ούτε τη SIEMENS ούτε τη NOVARTIS ούτε τα εξοπλιστικά ούτε τις λίστες της φοροδιαφυγής.

Και είναι για αυτόν ακριβώς τον λόγο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, που παρά τις απογοητεύσεις ο ελληνικός λαός γνωρίζει ότι είμαστε οι μοναδικοί που μπορούμε να το παλέψουμε μέχρι τέλους. Και θα το παλέψουμε και θα τα καταφέρουμε όσο καλύτερα μπορούμε, όσο καλύτερα γινόταν στις συνθήκες χρεοκοπίας που παραλάβαμε τον τόπο. Και εμείς στο τέλος δεν θα διαψεύσουμε τον ελληνικό λαό. Θα τα καταφέρουμε!

Δευτερολογία

Θα είμαι πολύ σύντομος. Δύο λεπτά.

Μην ανησυχείτε. Στο τέλος η συζήτηση έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον και θα ακούσουμε με προσοχή και την κ. Γεννηματά και όλους τους προηγούμενους ομιλητές.

Εγώ διαπίστωσα ότι ο κ. Μητσοτάκης είχε έρθει με έτοιμη δευτερολογία.

Διότι συνήθως όταν σηκώνεται κάποιος να ζητήσει τον λόγο για δευτερολογία, σηκώνεται εκτός κειμένου, όπως κάνω εγώ. Αλλά έχει ετοιμάσει δευτερολογία για να παρέμβει. Θα απαντήσω, λοιπόν, εγώ εκτός κειμένου όχι ένα προς ένα στα ερωτήματα που έθεσε, αλλά θα απαντήσω στη μεγάλη αγωνία του.

Λοιπόν, κύριε Μητσοτάκη, ακούστε το, για να το κατανοήσετε μια και καλή. Με κατηγορείτε ότι σας λέω πορφυρογέννητο. Κύριε Μητσοτάκη, η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε την ίδια διαδρομή, ούτε κοινωνική ούτε πολιτική. Και η αλήθεια είναι ότι εγώ, σε αντίθεση –δεν ξέρω- με εσάς –θα μιλήσω για τον εαυτό μου, δεν θα απευθυνθώ σε εσάς-, δεν γεννήθηκα με στόχο να γίνω πρωθυπουργός, ούτε γεννήθηκα σε καρέκλες ούτε μεγάλωσα σε καρέκλες ούτε έχω αυτό ως μεγάλο βάσανο και καημό.

Διότι, κύριε Μητσοτάκη, η διαφορά αυτών που ψήφιζαν επί πέντε χρόνια για να κρατήσουν τις καρέκλες τους με εμάς που δίνουμε μάχη, μάχη και μέσα και έξω από τη χώρα, για να διατηρήσουμε αλώβητη την κοινωνία, είναι η διαφορά αυτών που αγωνίζονται για να υπερασπιστούν αυτό που οι ίδιοι έχουν ως στόχο και ως ιδεολογία με αυτούς που αγωνίζονται ξανά, γιατί αισθάνονται τεράστια την απώλεια της καρέκλας και της κουτάλας, που εδώ και πολλά χρόνια είχαν και λεηλατούσαν τον ελληνικό λαό και την ελληνική κοινωνία.

Αφήστε, λοιπόν, αυτά τα περί αυτοκριτικής. Σε τι να κάνει αυτοκριτική η Αριστερά σε αυτόν τον τόπο; Σε τι να κάνει; Πείτε μου!

Να κάνει αυτοκριτική μέχρι το 1980. Ήταν στην απ’ έξω.

Ήταν δακτυλοδεικτούμενοι και δεν μπορούσαν να έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης στις δημόσιες υπηρεσίες; Να κάνει αυτοκριτική η Αριστερά, γιατί διεκδικούσε; Ή να κάνει αυτοκριτική ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί κατέστρεψε τη χώρα τα τελευταία δύο χρόνια; Λες και ο ΣΥΡΙΖΑ οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία!

Είχατε το θράσος να μιλήσετε ακόμα και για το χρέος, αλλά και για το κράτος. Εμείς παραλάβαμε μια χώρα χρεοκοπημένη. Το χρέος ήταν 184% του ΑΕΠ όταν αναλάβαμε εμείς. Όταν ξεκίνησε η περιπέτεια των μνημονίων, το χρέος ήταν στο 124% του ΑΕΠ. Και μιλάτε ταυτόχρονα για το κράτος το οποίο, λέει, εμείς υπερασπιστήκαμε.

Κύριε Μητσοτάκη, η Αριστερά έκανε τους στρατούς των διορισμών στη ΔΕΗ, στον ΟΤΕ, στους μεγάλους οργανισμούς, τις στρατιές των διορισμών που έμπαιναν μέσα, έχοντας δείξει το κομματικό τους βιβλιάριο; Εμείς τα κάναμε αυτά; Η Αριστερά είναι υπεύθυνη για το γεγονός ότι υπάρχουν δομικές στρεβλώσεις στην ελληνική δημόσια διοίκηση ή ο ΣΥΡΙΖΑ;

Κύριε Μητσοτάκη, θα επανέλθω, όμως, στην ουσία της συζήτησης και θα σας πω το εξής σε ό,τι αφορά το μπέρδεμά σας ανάμεσα στο μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο και το συμπληρωματικό μνημόνιο:

Στο πρώτο μνημόνιο υπήρχαν πέντε συμπληρωματικά. Έγιναν πέντε συμπληρωματικά, διότι κάθε λίγο και λιγάκι με το κλείσιμο μιας αξιολόγησης γίνεται η συμπλήρωση, με βάση τα δεδομένα της οικονομίας και τους στόχους. Στο δεύτερο μνημόνιο τέσσερις. Στο τρίτο, μία. Τι μπερδεύετε ακριβώς; Τι ακριβώς μπερδεύετε; Μιλάτε για τέταρτο μνημόνιο εδώ και έναν χρόνο. Και μιλάτε εδώ και έναν χρόνο, πρώτον, διότι αυτή είναι η επικοινωνιακή σας στρατηγική, να χρεώσετε, δηλαδή, στην Κυβέρνηση επιπλέον από αυτά τα οποία είχε δεσμευτεί απέναντι στον ελληνικό λαό, αλλά ενδεχομένως, να ήταν, όπως είπα και στην ομιλία μου, το τέταρτο μνημόνιο η μεγάλη σας φιλοδοξία, να ήταν τώρα το μνημόνιο η μεγάλη σας επιθυμία, ο διακαής σας πόθος.

Έρχομαι στο πιο κρίσιμο σημείο της απάντησής μου και κλείνω. Κύριε Μητσοτάκη, με κατηγορείτε εδώ και δύο χρόνια συγκρίνοντας δηλώσεις μου πριν από το 2015 και δηλώσεις μου κατά τη διάρκεια της δύσκολης και σκληρής περιόδου της διαπραγμάτευσης, το πρώτο εξάμηνο του 2015 με δηλώσεις που έχω κάνει μετά, τώρα, κατά την περίοδο από τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015 και μετά. Και το κάνετε διαρκώς αυτό και το κάνετε και εσκεμμένα. Διότι θέλετε να διαγράψετε από τη μνήμη σας κάτι πάρα πολύ απλό. Αναγκαστήκαμε να αλλάξουμε αφήγημα, γιατί πραγματικά δώσαμε όλη μας την ψυχή για να διεκδικήσουμε το δίκαιο του λαού μας. Και το είπαμε δημόσια, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, ότι δεν υπολογίσαμε ότι οι συσχετισμοί αυτοί στο ευρωπαϊκό πεδίο δεν αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεται χρόνος, χρειάζεται σχέδιο, χρειάζεται ολόκληρη, αν θέλετε, προσπάθεια δημιουργίας συμμαχιών.

Και πράγματι, κατά την πρώτη περίοδο, προκειμένου να υλοποιήσουμε τις δεσμεύσεις μας στον ελληνικό λαό, φθάσαμε στα άκρα και οδηγηθήκαμε σε έναν πρωτοφανή εκβιασμό. Σε έναν εκβιασμό που έλεγε «ή υπογράφετε ή καταρρέουν οι τράπεζες και χρεοκοπεί η χώρα». Και ξέρετε γιατί οδηγηθήκαμε σε αυτόν τον εκβιασμό; Διότι λίγες μέρες πριν ανέλθουμε στην εξουσία η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έφτιαξε το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης για όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, με εξαίρεση την Ελλάδα, πριν έλθουμε εμείς στην εξουσία. Και σήμερα αυτό αποκαθίσταται.

Είχαμε, όμως, την ευθιξία, κύριε Μητσοτάκη, που μας κατηγορείτε για τζάμπα μάγκες –και ξέρετε, αυτό από την παράταξή σας ακούστηκε πρώτα, δεν ακούστηκε από εμένα.

Από την παράταξή σας ακούστηκε πρώτα για εσάς, ο οποίος, έχοντας την εξασφάλιση ότι δεν τρέχει και τίποτα, μπορείτε από τη μια να πηγαίνετε στον κ. Σόιμπλε και τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο και να μας κατηγορείτε, γιατί δίνουμε 620 εκατομμύρια ευρώ στους χαμηλοσυνταξιούχους και από την άλλη να λέτε «τώρα δώστε και άλλα τόσα» και «δεν ψηφίζουμε τα αντίμετρα». Εσείς, που κατάπιατε αμάσητα 65 δισεκατομμύρια μέτρα την τετραετία της λεηλασίας, τώρα φτύνετε τα αντίμετρα!

Όταν, λοιπόν, φθάσαμε στο κρίσιμο σημείο, εμείς πήραμε μια απόφαση που είχε ένα ηθικό βάρος, το οποίο μάλλον δεν μπορείτε να κατανοήσετε. Ποια ήταν αυτή η απόφαση; Να πάμε στον ελληνικό λαό και να του πούμε το πολύ απλό που δεν είπε ούτε η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ την πρώτη περίοδο ούτε η Κυβέρνηση του κ. Σαμαρά, που εκλέχθηκαν οι πρώτοι λέγοντας «λεφτά υπάρχουν» κι έφεραν το πρώτο μνημόνιο και οι δεύτεροι λέγοντας «επαναδιαπραγμάτευση» και «Ζάππειο» και έφεραν το δεύτερο μνημόνιο.

Εμείς, λοιπόν, όταν χτυπήσαμε σε τοίχο, πήγαμε στον ελληνικό λαό και του είπαμε «Αυτή είναι η συμφωνία, αυτές είναι οι δυσκολίες. Επίλεξε εμάς κι όχι αυτούς που λεηλάτησαν και χρεοκόπησαν τη χώρα, για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες». Να, λοιπόν, ποιοι είναι οι τζάμπα μάγκες!

Αυτοί που έπαιρναν την εντολή του ελληνικού λαού και την εξαργύρωναν με μέτρα και μνημόνια, ενώ εμείς ανοικτά, δημόσια, καθαρά, μπορώντας να κοιτάμε στα μάτια τους Έλληνες πολίτες, προχωράμε. Και θα προχωρήσουμε μέχρι το τέλος. Δεν θα σας κάνουμε τη χάρη.

Διεκδικήσαμε εντολή τετραετίας, με κύριο στόχο να βγάλουμε τη χώρα από τα μνημόνια -και θα το πετύχουμε- με δεύτερο κύριο στόχο να φέρουμε, επιτέλους, σε αυτό τον τόπο δικαιοσύνη –και θα το πετύχουμε- και τρίτο σημαντικό στόχο να σχεδιάσουμε διαφορετικά το μοντέλο της ανάπτυξης, της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.

Και λυπάμαι που δεν θα συμβάλλετε σε αυτή τη μεγάλη συζήτηση που ανοίγεται μπροστά, αλλά θα την ανοίξουμε αυτή τη συζήτηση και μεγάλες θεσμικές τομές θα κάνουμε και μεγάλες αλλαγές θα φέρουμε στον τόπο και το 2019, δυστυχώς, σε δύο χρόνια από τώρα, θα είστε για κλάματα, κύριε Μητσοτάκη.